2 Dywizja Jazdy
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Tradycje | |
Kontynuacja |
Północna Dywizja Jazdy |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
2 Dywizja Jazdy (2 DJ) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.
Na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa WP L. dz. 7710/1 z 2 lipca 1920 utworzono Grupę Operacyjną Jazdy. W jej składzie zorganizowana została 2 Dywizja Jazdy. Jej dowództwo objął płk Marian Oksza-Orzechowski. W jej skład miały wejść 1 i 7 Brygady Jazdy[1]
Po raz drugi dywizja sformowana została w składzie Korpusu Jazdy gen. Juliusza Rómmla.
Walki dywizji
[edytuj | edytuj kod]W dniach od 16 - 17 września 1920 pod Letczanami dowodzona przez płk. Dreszera-Orlicza 2 DJ osaczyła w rejonie Letczan 3 Brygadę 14 Dywizji kawalerii z 1 Armii Konnej. Jej zdemoralizowane resztki wziął do niewoli 203 pułk ułanów[2].
W pościgu za cofającymi się wojskami 12 Armii Nikołaja Kuźmina, 21 września Korpus Kawalerii płk. Juliusza Rómmla osiągnął linię Horynia. Tutaj, z braku amunicji, pościg przerwano[3]. W tym czasie na wschód od Horynia 1 Armia Konna Siemiona Budionnego uzupełniała swoje stany i reorganizowała się. Według polskiego wywiadu, Siemion Budionny, wraz ze swoim sztabem, miał kwaterować w Korcu. W tej sytuacji dowódca Korpusu Jazdy płk Rómmel zaproponował dokonanie zagonu na Korzec. Plan zakładał sforsowanie Horynia pod Aleksandrią i obejście północnego skrzydła 1 Armii Konnej.
26 września o świcie Korpus Jazdy ruszył do działań. Zadanie główne wykonywała 2 Dywizja Jazdy. Maszerowała ona przez Pustomyty i Daniczów na Korzec, a 1 Dywizja Jazdy ubezpieczała ją z kierunku Międzyrzecza i Samostrieły. Około 15.00 grupa uderzeniowa dotarła pod Korzec, częścią sił obeszła miasto od wschodu i uderzyła na stacjonującą tam brygadę 44 Dywizji Strzelców[3]. Zaskoczenie Sowietów było całkowite. Polscy ułani wzięli do niewoli kilkuset jeńców, zdobyli 6 armat i 10 ckm-ów. Nie zrealizowano jednak głównego celu działania, jakim było zniszczenie sztabu 1 Armii Konnej i jej oddziałów. Te odmaszerowały wcześniej w kierunku na Berdyczów[3].
Osobny artykuł:Organizacja dywizji
[edytuj | edytuj kod]4 sierpnia 1920[4]
- 1 Brygada Jazdy (5, 17 puł, 2 pszw)
- 3 Brygada Jazdy (8, 11, 12 puł.)
W składzie korpusu
- Dowództwo 2 Dywizji Jazdy
- 8 Brygada Jazdy - ppłk Stanisław Grzmot-Skotnicki
- 9 Brygada Jazdy - mjr Jan Głogowski
Obsada personalna dowództwa
[edytuj | edytuj kod]Obsada personalna dowództwa dywizji w październiku 1920[5] | |
---|---|
Stanowisko | Stopień, imię i nazwisko |
Dowódca dywizji | płk Gustaw Orlicz-Dreszer |
Adiutant | ppor. Jakub Sztembarth |
Zastępca dowódcy dywizji | płk Mikołaj Waraksiewicz |
Szef sztabu | mjr szt. gen. Roland Bogusz[6] |
Szef oddziału I | por. ad. szt. Wiktor Brudkiewicz |
Szef oddziału II | por. Władysław Bielobradek |
Oficer oddziału III | ppor. Jerzy Wyrzykowski |
Oficer oddziału III | ppor. Wacław Budzyński |
Szef oddziału IV | por. Konrad Zembrzuski |
Szef oddziału V | por. Ksawery Zalewski |
Oficer oddziału V | ppor. Marian Sobociński |
Szef sanitarny | mjr Józef Stanisław Kulesza |
Oficer | ppor. Stefan Łysakowski |
Lekarz weterynarii | rtm. lek. wet. Zygmunt Filipowicz |
Proboszcz dywizji | ks. Jan Keller |
Dowódca taborów | rtm. Edmund Mierzejewski |
Referent broni | kpt. Rafał Narkoń |
Szef sądu polowego | kpt. KS dr Władysław Drobniewicz |
Oficer sądu | por. Stanisław Iwanowski |
Oficer sądu | por. dr Jan Theobald |
Oficer sądu | ppor. KS Aleksander Kaliniewicz |
Instruktor jazdy koni | rtm. Franciszek Źródłowski |
Dowódca plutonu sztabowego | por. Stefan Sikorski |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nowak 2010 ↓, s. 129.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 228.
- ↑ a b c Odziemkowski 2004 ↓, s. 201.
- ↑ Nowak 2010 ↓, s. 177.
- ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 953.
- ↑ Olstowski 1997 ↓, s. 40.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- "Księga jazdy polskiej", pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint, Bellona Warszawa 1993
- Przemysław Olstowski. Dywizja Jazdy płk. Gustawa Orlicz-Dreszera w bitwie warszawskiej. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1-2 (159-160), s. 35-63, 1997. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.
- Włodzimierz Nowak: Samhorodek – Komarów 1920. Walki jazdy polskiej z konnicą Budionnego, maj – wrzesień 1920. Warszawa: Bellona SA, 2010. ISBN 978-83-11-11897-3.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. T. 1 i 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.
- 2 Dywizja Jazdy
- Wielkie jednostki 3 Armii (II RP)
- Wielkie jednostki 5 Armii (II RP)
- Wielkie jednostki 6 Armii (II RP)
- Jazda polska w wojnie polsko-bolszewickiej
- Polskie dywizje z okresu wojny polsko-bolszewickiej
- Polskie jednostki organizacyjne wojska utworzone w 1920
- Polskie jednostki organizacyjne wojska rozwiązane w 1920