Bitwa pod Bojarami
| Wojna polsko-bolszewicka | |||
| Czas |
23 maja 1920 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik |
zwycięstwo 4 DS | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa pod Bojarami – walki pododdziałów 12 pułku piechoty kpt. Władysława Mielnika z oddziałami Armii Czerwonej toczone w ramach bitwy nad Berezyną w okresie wojny polsko-bolszewickiej.
Przebieg działań
[edytuj | edytuj kod]- Sytuacja ogólna
14 maja 1920 ruszyła sowiecka ofensywa wojsk Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego[1]. 15 Armia Augusta Korka i Grupa Północna Jewgienija Siergiejewa uderzyły na pozycje oddziałów polskich 8 Dywizji Piechoty i 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej w ogólnym kierunku na Głębokie. Wykonująca uderzenie pomocnicze 16 Armia Nikołaja Sołłohuba[2] zaatakowała oddziały 4 Armii gen. Stanisława Szeptyckiego[3]. Wobec skomplikowanej sytuacji operacyjnej, 23 maja rozpoczął się ogólny odwrót wojsk polskich w kierunku zachodnim[4].
- Działania pułku
23 maja pod Bojarami oddziały sowieckiej 4 Dywizji Strzelców ze składu 15 Armii uderzyły na stanowiska obronne 12 pułku piechoty kpt. Mielnika[5]. Przez całe popołudnie pułk odpierał falowe ataki piechoty sowieckiej. Jego I batalion stracił kolejno dwóch dowódców. Przeciwnik również poniósł ogromne starty. Sowiecka dywizja pozostawiła na przedpolu około trzystu poległych i rannych. Pod osłoną nocy pułk wycofał się na kolejną rubież opóźniania[6].
Bilans walk
[edytuj | edytuj kod]Bitwa pod Bojarami opóźniła natarcie 4 Dywizji Strzelców, która po poniesionych stratach w dniu następnym utknęła na południowy wschód od jeziora Narocz[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wysocki (red.) 2005 ↓, s. 33.
- ↑ Cisek, Paduszek i Rawski 2010 ↓, s. 42.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 45.
- ↑ Wysocki (red.) 2005 ↓, s. 34.
- ↑ Mucha 1928 ↓, s. 15.
- ↑ a b Odziemkowski 2004 ↓, s. 46.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Cisek, Konrad Paduszek, Tadeusz Rawski: Wojna polsko-sowiecka 1919–1921. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2010.
- Franciszek Mucha: Zarys historji wojennej 12-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Wiesław Wysocki (red.): Szlakiem oręża polskiego; vademecum miejsc walk i budowli obronnych. T. 2, „Poza granicami współczesnej Polski”. Warszawa: Wydawnictwo „Gamb”, 2005. ISBN 83-7399-050-X.