Στο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό ο Πρωθυπουργός την 28η Οκτωβρίου 1940 έλεγε και αυτά: "Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της
ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. 'Ολον το
'Εθνος ας εγερθή σύσσωμον.
Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα
παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις.Νυν υπέρ πάντων αγών". Ο ίδιος την 5ην πρωϊνήν εις το Υπουργικόν Συμβούλιον, το οποίο συνεκάλεσε δια να αποφασίσουν την κήρυξιν του πολέμου, είπε τα σπουδαία αυτά λόγια, αφού έκαμε το σημείον του σταυρού και υπέγραψε πρώτος το διάταγμα της γενικής επιστρατεύσεως: "Ὁ Θεός σώζοι τήν Ἑλλάδα" (Διονυσίου Κοκκίνου, Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδας).
Τη νύχτα της 29ης Οκτωβρίου όλα τα ελληνικά τμήματα είχαν μπει στη γραμμή αμύνης. Οι μέρες που άρχιζαν ήταν σκληρές. Έβρεχε κάθε μέρα και το κρύο δυνάμωνε. Ο χειμώνας ερχόταν άγριος και φοβερός. Αλλά και τι μ' αυτό; Οι φαντάροι μας το ήξεραν και η ελπίδα φτέρωνε την καρδιά, γιατί στα μετόπισθεν κάποιες ψυχές ξαγρυπνούσαν και προσεύχονταν. Ήταν οι μάνες, οι γυναίκες, οι αδελφές...
Από τις πρώτες μέρες του πολέμου έφτασαν τα πρώτα δέματα με μάλλινα πουλόβερ, ζεστές κάλτσες, γάντια....
Το έπος εκείνο του '40 το πολυύμνητο δεν θα το έγραφαν μονάχα οι έλληνες φαντάροι, αλλά και οι ελληνίδες γυναίκες. Αυτές, που με τις πρώτες σειρήνες του πολέμου έδωσαν με λεβεντιά το παρόν στο κάλεσμα της πατρίδας.
Έτσι, δεν μιμήθηκαν απλά τις αρχαίες Σπαρτιάτισσες, αλλά τις ξεπέρασαν. Στην οριακή εκείνη στιγμή του Έθνους, την 28η Οκτωβρίου, οι Ελληνίδες του 1940 έδειξαν όλο τους το μεγαλείο. Τα χιόνια, ο πάγος, το πολικό ψύχος δεν τις τρόμαξε. Μικρομάνες άφηναν τα παιδιά τους στη γειτόνισσα και έτρεχαν να φορτωθούν πυρομαχικά, γιατί πώς θα μπορούσαν να πολεμήσουν οι στρατιώτες;
Αυτές οι λεβεντομάνες, φορτωμένες, τραβούσαν για τα χιονισμένα βουνά. Χωρίς να ξέρουν αν θα τις σκεπάσει το χιόνι, αν θα πέσουν στα φαράγγια, αν θα τους πάρει το βόλι...Πόσες φορές κατέβασαν παλικάρια που ξεψυχούσαν στα χέρια τους....
Η Ελληνίδα του '40 είχε κι άλλα πεδία δράσεως... Τη βρίσκουμε πάλλευκη ηρωίδα να τρέχει στο μέτωπο, στο ορεινό χειρουργείο, στο βομβαρδιζόμενο νοσοκομείο... Είναι αυτή που θα κλείσει τα μάτια του ήρωα πολεμιστή, για να βρεθεί στην αιώνια πατρίδα της ελευθερίας και της νίκης. Είναι η Ελληνιδα νοσοκόμος.
Ελληνίδες του '40. Μάνες, γυναίκες κι αδελφές, δασκάλες, εθελόντριες, ασήμαντες κοπέλες, που κρατήσατε ψηλά της πατρίδος την τιμή. Εσείς που κλάψατε νεκρούς τους ήρωες. Εσείς που επλέξατε, δουλέψατε, κακουχηθήκατε κι ασντισταθήκατε στον πειρασμό της απελπισίας και του φόβου... Μάνες, γυναίκες, κόρες κι αδελφές... φτωχές και πλούσιες, αγράμματες και μορφωμένες, από τις πόλεις, τα χωριά και τις πρωτεύουσες....
Γυναίκες που από παιδιά ακόμα επήρατε στα χέρια τις δουλειές τις οποίες άφησαν οι τιμημένοι που έφυγαν για το μέτωπο. Γυναίκες, που γράψατε γράμματα από την καρδιά σας, για να εμψυχώσετε αυτούς που πολεμούσαν.
Εσείς που στης ψυχής σας τα φτερά κρατήσατε όριο της Ελλάδας το φρόνημα και τιμημένο το όνομά της, ακούμε τη φωνή σας: "Εμείς, αγαπήσαμε την πατρίδα, της δώσαμε της καρδιάς μας τον ανθό, την πίστη μας και τη δουλειά μας. Και το 'χουμε για καύχημα που γεννηθήκαμε Ελληνίδες. Ελλάδα ξέρετε τι θα πει; Αφήστε την ν' αναστηθεί μέσα σας". "ΣΕ ΣΑΣ, γυναίκες Ελληνίδες, η καρδιά
μ’ ευγνωμοσύνη δάφνη και μυρτιά, ξανά με σέβας υποκλίνεται, ΣΕ ΣΑΣ".
Ζητήθηκε από τον αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο να κάνει δοξολογία στον Μητροπολιτικό ναό για την άφιξη των Γερμανών στην Αθήνα. Απάντησε: "Δοξολογία δέν ἔχει θέσιν ἐπί τῇ ὑποδουλώσει τῆς Πατρίδος. Ἡ ὥρα τῆς Δοξολογίας θά εἶναι ἄλλη" (Περιοδικό Προς τη Νίκη, τεύχος 776).
Οι ήρωες που έχουν βάψει με το αίμα τους την ιερή γη της Βορείου Ηπείρου, οι μαχητές της Πίνδου και οι άλλοι, θα είναι οδηγοί μαζί με τους Μαραθωνομάχους, θα φωτίζουν ανά τους αιώνες την οικουμένη (Άντονι, Ήντεν, υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρεττανίας την περίοδο εκείνη).
Εξ' όλων των αντιπάλων οι οποίοι μας αντιμετώπισαν, μόνον ο ΕΛΛΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ επολέμησε με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον (Λόγος Αδόλφου Χίτλερ ενώπιον του Ράϊχσταγκ, 4 Μαΐου 1941).
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Αθάνατοι οι ήρωες του 1940!
Εύχομαι ο μήνας Νοέμβριος να είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός!
Σε κάθε της Ελλάδας μας μεριά η γαλανή σημαία κυματίζει. Στη θάλασσα και σ' όλη τη στεριά η θεία των προγόνων λευτεριά τη δόξα στα παιδιά μας τη χαρίζει. Στα κάστρα, στα βουνά και στα χωριά, κάθ' Έλληνας με πόθο ξεστομίζει:Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η λευτεριά! (Ιωάννης Πολέμης)
