Διδακτικές ιστορίες και φράσεις (μέρος 3ο)

Όλες οι προσευχές μας πιάνουν τόπο, ακόμα κι αυτές που τις κάνουμε περπατώντας στον δρόμο... Μπαίνουμε ήδη σε μια εποχή που ο κόσμος θα ανανήψει, γιατί τα μεγάλα βάσανα θα φέρουν μια αναστάτωση ιδεολογική και θα φανεί η γελοιότητα όλων των ιδεολογιών. Δεν είναι ο κορονοϊός ο μεγάλος πειρασμός, αλλά η ψυχοπάθεια που εκφράζεται γενικότερα με την κατάθλιψη που έχει πλακώσει τον κόσμο. Όταν οι άνθρωποι φωνάζουν, βρίζουν, κατακρίνουν ακατάπαυστα, 

όταν ασκούν οποιαδήποτε βία, όταν δεν αντέχουν να είναι μόνοι τους χωρίς κάτι να τους απασχολεί, όταν εξαρτώνται από πράγματα, ουσίες, ακόμα και από άλλους ανθρώπους, όταν υποφέρουν από τρομακτικές σκέψεις και δεν μπορούν να γαληνέψουν ούτε στον ύπνο τους, όταν δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, όταν φοβούνται υπερβολικά και γίνονται δέσμιοι των φόβων τους και περιορίζουν τη ζωή τους, όταν δεν δείχνουν χαρά, όταν δεν γελάνε ποτέ, όταν ζουν σαν να έχουν μόνο σώμα ή έντερα και όχι και πνεύμα και ψυχή...

Όλα αυτά είναι δείγματα μιας κατάθλιψης, που απλά δεν έχει τον προσδιορισμό της κλινικής.
Ζούμε για το σήμερα, με τους όρους που συνήθως μας επιβάλλονται και ξεχνάμε να υπολογίσουμε, να προβλέψουμε λογικά τον αντίκτυπο στην υπόλοιπη ζωή μας. Και πώς να σκεφτούμε, όταν οδηγούμαστε σχεδόν αποκλειστικά από τις αισθήσεις μας ; Η αναζήτηση του πιο γλυκού, του πιο παράξενου, του πιο γοητευτικού, του πιο ηδονικού, του πιο πολύχρωμου, του πιο εντυπωσιακού δημιουργούν μια ψεύτικη φαντασίωση στο μυαλό μας, ότι ζούμε για να δοκιμάζουμε, ζούμε για να απολαμβάνουμε και όμως που είναι η χαρά σε όλο αυτό ; Την έχουμε μπερδέψει με την βραχυπρόθεσμη ευχαρίστηση... (απόσπασμα από λόγια του Κωνσταντίνου Γανωτή, 26/1)

Ο διάβολος είναι κουτός

– Γνωρίζει, Γέροντα, τo ταγκαλάκι τί έχουμε στην καρδιά μας;

– Ακόμη αυτό έλειψε, να γνωρίζει και καρδιές! Μόνον ο Θεός είναι καρδιογνώστης και μόνο σε ανθρώπους του Θεού αποκαλύπτει ορισμένες φορές πάλι ο Θεός -για το καλό μας- τι έχουμε στις καρδιές μας. Το ταγκαλάκι γνωρίζει τις πονηριές και τις κακίες που φυτεύει στα δικά του όργανα, δεν ξέρει τους καλούς λογισμούς μας. Μόνον εκ πείρας αντιλαμβάνεται μερικά, αλλά και σ’ αυτά, πέφτει έξω τις περισσότερες φορές. Και εάν δεν επιτρέψει ο Θεός να τα καταλάβει και αυτά, πέφτει συνέχεια έξω σε όλα, γιατί είναι σκοτεινός ο διάβολος, ορατότης μηδέν!!! 

Δεν ξέρει, ας υποθέσουμε, έναν καλό λογισμό δικό μου. Αν έχω κανέναν κακό λογισμό, εκείνον τον ξέρει, γιατί ο ίδιος τον φυτεύει. Αν εγώ τώρα θέλω να πάω να κάνω κάπου μια καλοσύνη, να σώσω λ.χ. έναν άνθρωπο, ο διάβολος αυτό δεν το ξέρει. Όταν όμως εκείνος βάλει σε κάποιον έναν λογισμό και του πει: “Πήγαινε να σώσεις τον τάδε άνθρωπο”, θα τον κεντήσει συγχρόνως και στην υπερηφάνεια και γι’ αυτό τον ξέρει αυτόν τον λογισμό. Αλλά και με το ότι δέχεται ο άνθρωπος την υπερηφάνεια, δίνει δικαίωμα στον πειρασμό. Είναι πολύ λεπτά τα πράγματα! Θυμάστε το περιστατικό με τον Αββά Μακάριο; 

Είχε συναντήσει μια φορά τον διάβολο που επέστρεφε από την πιο κοντινή Έρημο, όπου είχε πάει, για να πειράξει τους αδελφούς, ο οποίος του είπε: “Όλοι οι αδελφοί είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου εκτός από έναν που είναι φίλος μου και μου κάνει υπακοή και, όταν με βλέπει, στρέφεται σαν ανέμη”. “Ποιος αδελφός είναι αυτός;” τον ρώτησε ο Αββάς Μακάριος. “Θεόπεμπτος είναι το όνομά του”, του απάντησε εκείνος. Πηγαίνει ο Όσιος και βρίσκει τον αδελφό. Με τρόπο τον κατάφερε να του αποκαλύψη τους λογισμούς του και τον βοήθησε. 

Όταν ξανασυνάντησε τον διάβολο, τον ρώτησε για τους αδελφούς και εκείνος του είπε: “Όλοι είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου. Και το χειρότερο, και αυτός που ήταν φίλος μου, δεν ξέρω πώς έγινε και άλλαξε και τώρα  είναι ο πιο αγριεμένος από όλους”. Δεν ήξερε ότι πήγε ο Αββάς Μακάριος και τον έφερε τον αδελφό σε λογαριασμό, γιατί ο Αββάς Μακάριος είχε κινηθεί ταπεινά, από αγάπη, και δεν είχε δικαίωμα ο διάβολος στον λογισμό εκείνον. Αν υπερηφανευόταν ο Αββάς Μακάριος, θα έδιωχνε την Χάρη του Θεού, οπότε θα είχε δικαίωμα ο διάβολος. Τότε θα το ήξερε, γιατί αυτός θα του είχε κεντήσει την υπερηφάνεια. – Αν πει έναν καλό λογισμό τoυ o άνθρωπος κάπου, μπορεί o διάβολος να τoν ακούσει και να τoν πειράξει μετά;

– Πώς να τον ακούσει, αφού δεν έχει “διάβολο”; Άμα όμως τον πει, για να υπερηφανευθεί, θα μπει στην μέση ο πειρασμός. Αν δηλαδή υπάρχει μια προδιάθεση υπερηφανείας και λέει υπερήφανα κανείς: “Θα πάω να τον σώσω αυτόν”, μπαίνει ο διάβολος ενδιάμεσος και τότε αυτό το ξέρει. Ενώ, αν κινείται ταπεινά, από αγάπη, δεν το ξέρει. Χρειάζεται προσοχή. Είναι πολύ λεπτά τα πράματα. Γι’ αυτό λένε οι Πατέρες ότι η πνευματική ζωή είναι “επιστήμη επιστημών”.

– Πώς συμβαίνει όμως, Γέροντα, ένας μάγος να πει για τρεις κοπέλες ότι η μία θα αποκατασταθεί, η άλλη θα ατυχήσει και η άλλη θα μείνει ανύπανδρη, και να γίνει έτσι;

– Ο διάβολος έχει πείρα. Όπως π.χ. Ένας μηχανικός, όταν δη ένα σπίτι που κινδυνεύει να πέσει, είναι σε θέση να πει πόσο θα κρατήσει κ.λπ., έτσι και αυτός βλέπει κάποιον πώς βαδίζει και με την πείρα που έχει, λέει πώς θα καταλήξει. Ο διάβολος δεν έχει εξυπνάδα, είναι πολύ κουτός. Είναι όλος ένα μπέρδεμα, άκρη δεν του βρίσκεις. Κάνει και εξυπνάδες και χαζομάρες. Τα τερτίπια του είναι χοντρά. Ο Θεός οικονόμησε έτσι, για να τον καταλαβαίνουμε. Πρέπει να είναι κανείς πολύ σκοτισμένος από υπερηφάνεια, για να μην τον καταλαβαίνη. Όταν έχουμε ταπείνωση, φωτίζεται ο άνθρωπος και συγγενεύει με τον Θεό. Η ταπείνωση είναι που σακατεύει τον διάβολο (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, Λόγοι Α΄ Με πόνο και Αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο Λόγοι)

Κάποτε ο Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος συναντήθηκε με έναν διάσημο τραγουδιστή ο οποίος ήταν μάρτυρας του Ιεχωβά. 

- Ποιό είναι το θέμα που θέλετε να μιλήσουμε, κύριε τάδε;

- Μα φυσικά για την Αγία Γραφή, απάντησε ο τραγουδιστής 

- Και που τη βρήκατε εσείς την Αγία Γραφή για να συζητήσουμε γι' αυτήν; 

- Τι εννοείτε πάτερ; 

- Αυτό που ακούτε. Η οργάνωσή σας ιδρύθηκε πριν από περίπου 100 χρόνια. Η Αγία Γραφή παραδόθηκε από την Εκκλησία εδώ και 2000 χρόνια. Συνεπώς από την Εκκλησία πήρατε την Αγία Γραφή".

- Αμφισβητείτε την Αγία Γραφή; ρώτησε ο Ιεχωβάς

- Η Αγία Γραφή δεν γέννησε την Εκκλησία. Η Εκκλησία γέννησε την Αγία Γραφή. Για πείτε μου ποιο είναι το πρώτο Ευαγγέλιο στην Αγία Γραφή;

- Το Κατά Ματθαίον

- Σωστά. Γνωρίζετε ότι υπάρχει και ψευδεπίγραφο Ευαγγέλιο του Ματθαίου;

- Ναι, το γνωρίζω.

- Μα ποιος σας είπε ότι αυτό είναι το κανονικό και το άλλο το ψευδεπίγραφο; Φυσικά η Εκκλησία. Αλλά για πείτε μου κύριε τάδε εκείνο το κάδρο που έχετε στο δωμάτιό σας πως στέκεται στον τοίχο; 

- Με μία πρόκα φυσικά..

- Άρα, αν βγάλουμε την πρόκα το κάδρο θα πέσει. Έτσι γίνεται και με την Αγία Γραφή. Αν αφαιρέσουμε την Εκκλησία θα πέσει. Εκεί και μόνον εκεί στηρίζεται...    

Τί με νοιάζει εμένα τι κάνει ο άλλος; Εγώ τι κάνω  !!!!  Κι αν κάνει κάτι, εγώ θα τον σκεπάσω. Μην καταλαλείτε... Να μην κατακρίνουμε κανέναν, γιατί φεύγει η ταπείνωση. Για κάθε τι πειρασμικό που σε αναστατώνει, ρίχτα πίσω (και έκανε και την ανάλογη κίνηση-χειρονομία)..  Να κυλούν οι μέρες μας με ηρεμία και πραότητα. Εσύ μην στεναχωριέσαι, μην τα βάζεις μέσα σου και στεναχωριέσαι. Οι στεναχώριες τρώνε τον άνθρωπο. Εμένα οι στεναχώριες με φάγανε, αρρώστησα από την καρδιά και τα άλλα. Εσύ θα δέσεις την ψυχή σου στον βράχο της πίστεως. Όσα κύματα κι αν έρχονται, θα σπάνε εκεί πάνω στον βράχο της πίστεως και θα κατανικώνται όλα τα εμπόδια. Αγώνας, προσευχή, πίστη. Να 'χουμε ταπείνωση, σεμνότητα, τιμιότητα  (Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 56ο μέρος

Πάντ' ἐστίν ἐξευρεῖν ἐάν μή τόν πόνον φεύγῃ τις: όλα μπορεί κάποιος να τα επιτύχει, αν δεν αποφεύγει τους κόπους (Δημοσθένης). 

Στην Εύβοια συσκέπτονταν οι ιθύνοντες Τούρκοι τι να κάνουν, για να αντιμετωπίσουν τυχόν εξέγερση. Άλλοι πρότειναν αφοπλισμό. Άλλοι σφαγή γενική. Τότε, ένας γέρος, ο Ρεσίτ μπέης, ο πιο έμπειρος ίσως και ο πιο ευφυής εκ των παρευρισκομένων, είπε: "Ο Σουλτάνος εμποδίζει τον ραγιά να κτίζει εκκλησίες και τον άφησε να κάνει σκολειά και καράβια. Να, ο ραγιάς με τα σκολειά και τα καράβια σήκωσε κεφάλι. Ας έρθει τώρα ο Σουλτάνος να τον κάνει ζάπι (να τον δαμάσει). Γι' αυτό η Εκκλησία φρόντιζε για τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν γράμματα (Διονυσίου Κοκκίνου, Ελληνική Επανάσταση). 

Πλῆθος σοφῶν σωτηρία κόσμου καί βασιλεύς φρόνιμος εὐστάθεια δήμου ὥστε παιδεύεσθε τοῖς ῥήμασί μου, καί ὡφελησήσεθε: το πλήθος των πράγματι σοφών που κάνουν κοινωνούς της σοφίας τους και τους άλλους, αυτοί είναι σωτηρία του κόσμου. Ο φρόνιμος βασιλιάς αποτελεί στερέωμα και ευδαιμονία του λαού του. Ώστε λάβετε μόρφωση και παιδαγωγία από τα λόγια μου και θα αποκομίσετε πραγματική ωφέλεια (Σοφία Σολομώντος, στ, 24). 

Κάλλιστὀν ἐστι μάθημα καί χρησιμώτατον τό πειθαρχεῖν τοῖς ἡγουμένοις: ωραιότατο και χρησιμότατο μάθημα είναι η πειθαρχία και η υπακοή στους προϊσταμένους, τους άρχοντες (Πλούταρχος). 

Ο μεγαλόψυχος άνθρωπος, ο σταθερός λάμπει και  μέσα στις συμφορές και τις δυστυχίες με όλη του τη λάμψη (Πλούταρχος). 

Και όταν έχεις εσύ, γυναίκα, κακόν άνδρα, πρέπει να χαίρεσαι περισσότερο από εκείνην όπου έχει καλόν άνδρα, διότι έχεις και περισσότερον μισθόν εις την ψυχήν σου. Ομοίως πάλιν εσύ, άνδρα, όταν έχεις κακή γυναίκα πρέπει να χαίρεσαι περισσότερο από τον γείτονά σου όπου έχει την καλήν γυναίκα, διότι με εκείνην την υπομονήν όπου κάμνεις έχει να σε ευσπλαχνισθεί ο Θεός, να σε βάλει εις τον Παράδεισον. Και αν καμιά φορά σου φταίει η γυναίκα σου, μη την ξεσυνερίζεσαι και να στοχάζεσαι και τα καλά της γυναίκας σου και όχι μόνον τα κακά και να στοχάζεσαι και τα κακά τα εδικά σου (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός). 

Οὐκ ἐστιν ἀδικοῦντα καί ἐπιορκοῦντα καί ψευδόμενον δύναμιν βεβαίαν κτήσασθαι: δεν είναι δυνατόν άνθρωπος άδικος, επίορκος και ψεύτης να αποκτήσει δύναμη σίγουρη και βέβαιη (Δημοσθένης).

Πρός γάρ τό τελευταῖον ἐκβάν ἕκαστον τῶν πρίν ὑπαρξάντων κρίνεται: καθένα από όσα έγιναν εκ προοιμίου κρίνεται με βάση το τελευταίο γεγονός. Επηρεάζεται η κρίση και των προηγουμένων γεγονότων από αυτό το τελευταίο γεγονός. Με άλλα λόγια, η τελευταία εντύπωση χαρακτηρίζει ολόκληρο το έργο (Δημοσθένης). 

Ἐπειδάν ἀκούσητε, κρίνατε· μή πρότερον προλαμβάνετε: να κρίνετε, αφού πρώτα ακούσετε και να μη βιάζεσθε να προβαίνετε σε κρίσεις πρωτύτερα (Δημοσθένης).  

Μή ὡς ὑπέρ ἀλλοτρἰας, ἀλλ' ὡς οἰκείας τῆς πόλεως βούλεσθε: να μη σκέφτεστε για την πολιτεία σας σαν να είναι κάτι ξένο, αλλά σαν να είναι κάτι  δικό σας (Δημοσθένης). 

Δεῖ ἀεί πράττειν τι μεῖζον τῶν ὑπαρχόντων: πρέπει πάντοτε να προσπαθείς να επιτύχεις κάτι καλύτερο απ' ό, τι έχεις τώρα (απ' ό, τι έχεις επιτύχει μέχρι τώρα) (Δημοσθένης). 

Εδώ έχετε πρόβατα. Το γάλα της Κυριακής τι το κάμνετε; Άκουσε, παιδί μου, να τα σμίγεις όλα και να κάμνεις επτά μερίδια και τα έξι μερίδια κράτησέ τα δια λόγου σου να κυβερνηθείς. Και το άλλο μερίδιο της Κυριακής, αν θέλεις, δώσε το ελεημοσύνην εις τους φτωχούς ή εις την Εκκλησίαν ή κατά το παρόν εγώ σε συμβουλεύω να το δώσεις εις το σχολείον δια να ευλογήσει ο Θεός τα πρόβατά σου (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός). 

"Ἀπελθών ἔκρυψα τό τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ (Ματθ. κε, 14-30)". Γιατί αχρηστεύεις τον εαυτό σου; Ο τρίτος με το ένα τάλαντο το έκρυψε στο χώμα και το επέστρεψε στον κύριό του, ο οποίος τον επέπληξε ως τεμπέλη και πονηρό. Η παραβολή αυτή μας φανερώνει ότι όλοι έχουμε τάλαντα (ταλέντα), χαρίσματα από τον Θεό, φτάνει να τα ψάξουμε μέσα μας, να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή τους και να ευχαριστήσουμε τον Κύριο που μας τα έδωσε. Να τα αξιοποιήσουμε χωρίς συγκρίσεις με τους άλλους, για τη δική μας πρόοδο και την ωφέλεια των ανθρώπων (Αρχιμανδρίτη Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", εκδόσεις Σωτήρ). 

Πού πάεις, πού πας αμαρτωλέ, πού πας κριματισμένε; Το λάδι σου είναι νερό και το κερί σου ξύλο και το λιβάνι που κρατείς κουφάλα 'ναι κι εκείνο. Άμε να ντύσεις ορφανά, άμε να ντύσεις ξένα να ντύσεις και τα νιόπαντρα, τα φτωχοπαντρεμένα, τότες κι εσύ αμαρτωλέ, θα σώσεις την ψυχή σου (Δημοτικό τραγούδι, ''Ο αμαρτωλός"). 

Μπορεί να είσαι άθεος. Η παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο μπορεί να είναι για σένα αδιάφορη, ίσως και αποκρουστική. Ελεύθερος άνθρωπος είσαι, κανένας δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι διαφορετικά. Και αν μεν είσαι ένας από μας τους πολλούς, δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Ανόμως έχει συμβεί να αναδειχθείς σε κάποια υψηλή θέση από την οποία μπορείς να επιφέρεις καίριες αλλαγές, σκέψου. Δεν έχει δικαίωμα αυτά να αλλάξεις... Σκέψου (Σπουδαία σκέψη).

Ακούοντας κι εγώ, αδελφοί μου, τον λόγον όπου λέγει ο Χριστός μας να φροντίζουμε και για τους αδελφούς μας, μ' έτρωγεν εκείνος ο λόγος μέσα εις την καρδίαν τόσους χρόνους, ωσάν το σκουλήκι όπου τρώγει το ξύλον, τι να κάνω κι εγώ στοχαζόμενος εις την αμάθειά μου. Όθεν άφησα την ιδικήν μου προκοπήν, το ιδικόν μου καλόν και εβγήκα να περιπατώ από τόπον εις τόπον και διδάσκω τους αδελφούς μου. Το Γένος μας έπεσεν εις αμάθειαν. Είπα ας χάσει ο Χριστός εμένα, ένα πρόβατον, και ας κερδίσει τα άλλα. Ίσως η ευσπλαχνία του Θεού και η ευχή σας σώσει κι εμένα (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός). 

Αὐτός δέ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζε (Λουκά ιη, 35-43). Γεμάτος αγωνία και ελπίδες μαζί, ο τυφλός ήρθε μπροστά στον Χριστό. Τι θέλεις να σου κάνω; Κύριε, να δω! Τη στιγμή εκείνη άνοιξαν τα μάτια του, είδε καθαρά κι άρχι
σε τώρα να ακολουθεί και ο ίδιος τον Χριστό και να φωνάζει ύμνους, δοξολογίες στον Θεό. Το πλήθος του λέει να σωπάσει. Αυτός δεν υπακούει. Και σήμερα, όταν (κάποιοι) δουν έναν να πιστεύει αληθινά, να έχει σύνδεσμο με τον Χριστό και την εκκλησία, θα τον πολεμήσουν. Όσο περισσότερο επιμένουν να "συμβουλεύουν", ο πιστός πρέπει να γίνεται ολοένα και περισσότερο θερμός χριστιανός (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", εκδόσεις Σωτήρ). 

Όταν απευθυνόμαστε στον Κύριο, να υψώνουμε τη φωνή μας. Όχι να φωνάζουμε με το στόμα, αλλά να κραυγάζουμε με την καρδιά, όπως έκαναν οι δέκα λεπροί: "ἧραν φωνήν". Ο Κύριος δεν περιφρονεί τις θερμές προσευχές των συντετριμμένων καρδιών. Αλλά πρέπει να Τον ευγνωμονούμε και να Τον ευχαριστούμε, όπως ο ένας (λεπρός), ο οποίος θεραπεύτηκε και "ὐπέστρεψε μετά φωνῆς μεγάλης δοξάζων τόν Θεόν" (Σπουδαία σκέψη). 

"Ἡ Βασιλεία τῶν Ουρανῶν βιάζεται (Ματθ. ια, 12)". Ασφαλώς (η Αγία Γραφή) δεν κάνει λόγο για τη βία της αποστατημένης κοινωνίας μας, που γκρεμίζει και ισοπεδώνει, αλλά για την πνευματική βία που χρειάζεται να ασκούμε στον εαυτό μας, για να κερδίσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών. Να διώξουμε μακριά τη ραθυμία και τη ραστώνη και να δείξουμε επιμέλεια και σπουδή, για να αρπάξουμε τη Βασιλεία του Θεού και να την κρατήσουμε σφιχτά. "Ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς (Α' Τιμοθ. στ, 12)". Όχι εφησυχασμός, αλλά εγρήγορση και σπουδή. (Σπουδαία σκέψη).  

Χώμα ελληνικό, χώμα τιμημένο, που έχουν ανασκάψει, για να θεμελιώσουν έναν Παρθενώνα. Χώμα δοξασμένο, που έχουν ροδοβάψει αίματα στο Σούλι και τον Μαραθώνα. Χώμα ελληνικό, που έχει θάψει λείψανα άγια από το Μεσολόγγι, τη Χίο και τα Ψαρά. Αναγνωρίζω ότι και οι άλλοι έχουν τη δική τους πατρίδα, τα ιερά τους χώματα, την ιστορία τους. Ας είναι αλλόδοξοι, αλλόθρησκοι και αλλοεθνείς. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να αγωνίζομαι για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, τη διασφάλιση των συνόρων της πατρίδας μου. Να την υπερασπίζομαι, όταν ποικίλοι εχθροί την επιβουλεύονται και επιδιώκουν τον αφανισμό ή τον ακρωτηριασμό της. Θέλω από τους ξένους που επιθυμούν να ζήσουν στη χώρα μου να σεβασθούν την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη μου, τον πολιτισμό μου, τα ήθη, τα έθιμά μου και τις παραδόσεις μου (Σπουδαία σκέψη). 

Σήμερα, βεβαίως, κανένας από εμάς δεν είναι ένα νησί αποκομμένο στο αρχιπέλαγος της ζωής. Αντίθετα, είναι ένα κομμάτι μιας στεριάς. Όμως, ποτέ δεν θα ήθελα να καταντήσω ξένος πρόσφυγας στην πατρίδα μου, την Ελλάδα, στο σπίτι που μεγάλωσα, στους δρόμους που έπαιξα, στις βουνοκορφές που σκαρφάλωσα. Πολύ περισσότερο, ούτε καν να το διανοηθώ ότι θα χρειάζομαι διαβατήριο, για να επισκεφθώ συγγενείς μου που διαμένουν σε απόμακρες περιοχές της χώρας μου. Δικαιούμαι να αγαπώ περισσότερο, τον τόπο μου, την πατρίδα μου. Να διαφυλάξω τον πολύτιμο θησαυρό που οι πρόγονοί μου μού κληροδότησαν. Σ' αυτό τον τόπο βρίσκονται οι τάφοι των προγόνων μου, οι ρίζες μου, η ζωή μου. Γι' αυτό θέλω να το πω, να το φωνάξω: "ΕΛΛΑΔΑ που μ' ανάστησες, ΠΑΤΡΙΔΑ, σ' αγαπώ" (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 55ο μέρος

Η φιλοδοξία θα σε βασανίζει. Να' χεις υπ' όψιν σου πόσο γρήγορα τα σκεπάζει η λήθη (λησμονιά), σαν το απέραντο χάος που γύρω σου εκτείνεται. Πόσο μάταιες είναι οι ζητωκραυγές, πόσο ευμετάβλητη η γνώμη του πλήθους (Μάρκος Αυρήλιος).

Ο κυβερνήτης ενός λαού πρέπει να αποβλέπει όχι στο δικό του καλό, αλλά στο καλό του λαού του (Κικέρων). 

Ο μικρός άνθρωπος προσέχει τα σφάλματα των άλλων και ποτέ τα δικά του (Κικέρων). 

Ο καλός κριτής πρέπει να κρίνει τους συγγραφείς όχι από τα παραλειπόμενα, αλλά από όσα έγραψαν (Πολύβιος). 

Παιδεία τοῖς μέν νέοις σωφροσύνην, τοῖς δέ πρεσβυτέροις παραμυθίαν, τοῖς δέ πένησι πλοῦτος, τοῖς πλουσίοις κόσμος εἶναι: η μόρφωση είναι για τους νέους σωφροσύνη, για τους ηλικιωμένους παρηγοριά, για τους φτωχούς πλούτος και για τους πλούσιους στόλισμα  (Διογένης). 

Πολλά παιδιά, πολλές φροντίδες, κανένα παιδί, καμιά χαρά (Σπουδαία σκέψη). 

Να μην προσπαθείς να καλλωπίζεις την σκέψη σου με ψιμμύθια. Να μην είσαι πολύλογος και να μην ανακατώνεσαι παντού και πάντα σε όλα (Μάρκος Αυρήλιος). 

Για κάθε πράξη η επιμέλεια που θα αφιερώσεις πρέπει να είναι ανάλογη και σύμμετρη με την αξία του εγχειρήματος (Μάρκος Αυρήλιος). 

Τον ψεύτη δεν τον πιστεύουν, ακόμα κι όταν λέει αλήθεια (Κικέρων). 

"Ψυχή...φάε...πίε...ευφραίνου (Λουκά ιβ, 16-21)". Πώς μπορεί να καταντήσει ο φίλαυτος εγωιστής, σαρκικός άνθρωπος! Σε τι τραγική κατάπτωση! Να λέει στην ψυχή του "φάε". Πώς ένας τέτοιος άνθρωπος να σηκώσει την ψυχή του προς τον Θεό, που είναι στραμμένη προς τη γη, το χώμα, όπως τα ζώα, πώς να εκτιμήσει τον συνάνθρωπό του ως εικόνα του Θεού. Πώς να ζήσει με σωφροσύνη, τιμιότητα, δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη. Ας παρέχουμε στην ψυχή μας ό, τι τη ζωοποιεί και την κρατά σε υγεία πνευματική, για να μη χάσουμε τον ουρανό από τον ορίζοντά μας (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", εκδόσεις Σωτήρ). 

Δεν είναι ανδρείος εκείνος που υποχωρεί στους παροξυσμούς της οργής, αλλά εκείνος που ακολουθεί πιστά την ηρεμία και την καλοκαγαθία σε κάθε περίπτωση (Μάρκος Αυρήλιος). 

Προσπαθώ να κρατώ τα ηνία της κοιλιάς μου και όποιος δεν ξέρει να τα κρατεί, ας περιμένει πολλά κακά (Κράτης). 

Και στον γέροντα και στον νέο πολύτιμο είναι να κρατούν σε σιωπή τη γλώσσα τους (Κράτης). 

Αν το να μιλάς γρήγορα και να λες πολλά είναι δείγμα φρονήσεως, τότε τα χελιδόνια θα ήταν πολύ σοφότερα από εμάς (Νικόστρατος). 

Να θλίβεσαι, όταν βλέπεις ανθρώπους να κάνουν το κακό. Όμως να πιστεύεις πάντα και να προσδοκάς τη βελτίωση των ανθρώπων (Απολλόδωρος). 

Δεν υπάρχει στο ανθρώπινο γένος υψηλό ανάστημα που να μην το συνέτριψε ο φθόνος ή ο χρόνος (Απολλόδωρος). 

Ούτε πλούσιος να θέλεις να είσαι ούτε φτωχός. Ο μέσος όρος είναι ο καλύτερος. Γιατί αν πέσεις από χαμηλά, η δυσπραγία μπορεί να καλυφθεί. Ο μεγάλος όμως όγκος, πέφτοντας από ψηλά, γίνεται μεγάλο πτώμα (Απολλόδωρος). 

Παρά μέν τῶν θεῶν ὑγείαν εὔχονται, πάντα δέ πλεῖστοι τἀναντία τῇ ὑγείᾳ πράττουσιν: δηλαδή, οι άνθρωποι προσεύχονται και ζητούν από τους θεούς υγεία, όμως οι περισσότεροι κάνουν όλα τα αντίθετα για την υγεία τους (Διογένης). 

Αν δεν επιτυγχάνεις γενικά σε όλες σου τις πράξεις, μην αηδιάζεις και μην αποθαρρύνεσαι. Αλλά πάλι να ξαναρχίζεις και να χαίρεσαι, αν οι περισσότερες από τις πράξεις σου είναι αντάξιες του ανθρώπου (Μάρκος Αυρήλιος). 

Ο βαθύς ποταμός τρέχει, μα δεν ακούγεται (Σπουδαία σκέψη). 

Να πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός και να Τον λατρεύεις, αλλά μην ψάχνεις να Τον βρεις, γιατί δεν θα κατορθώσεις τίποτε άλλο από το να κουραστείς ψάχνοντας. Μη ζητάς να μάθεις αν υπάρχει ή όχι. Να Τον λατρεύεις σαν να υπήρχε, σαν να είναι πάντα παρών (Φιλήμων).

Το λάθος του πλούσιου νεανίσκου δεν ήταν τόσο ότι δεν νίκησε τη φιλαργυρία του, όσο το ότι δεν ζήτησε τη βοήθεια του Κυρίου. Δεν είπε: "Δυσκολεύομαι να κάνω αυτό που ζητάς, θέλω όμως να το κάνω. Βοήθησέ με, Κύριε, Σε παρακαλώ". Ας μη μας φοβίζει η κλήση μας για την τελειότητα, αλλά μάλλον να μας ενθουσιάζει. Ας αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις και με ακράδαντη πίστη στη βοήθεια του Κυρίου, ο οποίος, ό, τι μας φαίνεται αδύνατο, θα το κάνει δυνατό με την παντοδύναμη Χάρι Του (Σπουδαία σκέψη).  

Η δίψα είναι η άμεση ανάγκη του ανθρώπου. Ιδιαίτερα, όταν ανεβαίνει το θερμόμετρο κατά τους θερινούς μήνες. Εάν υπάρχει η σωματική δίψα έντονη, υπάρχει και δίψα για ζωή, δίψα για αιώνιο ζωή. Δεν μπορεί να συμβιβασθεί με τη γήρανση και τον θάνατο. Να διψούμε τον Θείο Λόγο, να διψούμε τη Θεία Λατρεία, τη συμμετοχή μας στο ζωοπάροχο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Να διψούμε την επικοινωνία μας με τον άγιο Θεό στην καθημερινή μας προσευχή. Ο Χριστός ξεδιψά. "Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω" (Σπουδαία σκέψη). 

Ο γιατρός πρέπει να φροντίζει για την καλή φήμη του περισσότερο και λιγότερο για την αμοιβή του (Ιπποκράτης). 

"Ποιος με ακούμπησε", τη στιγμή που όλοι κυριολεκτικά έπεφταν επάνω Του! Μια γυναίκα Τον ακούμπησε, οι άλλοι δεν τον είχαν καν αγγίξει. Γεμίζουν οι εκκλησίες τις μεγάλες γιορτές. Πόσοι από αυτούς που παρευρίσκονται προσεύχονται αληθινά; Πόσοι σωματικά μόνο είναι παρόντες; Ο Χριστός προσεγγίζεται με τον τρόπο που τον πλησίασε η αιμορροούσα: με ταπείνωση, με πίστη, με ευλάβεια, ειρήνη, κατάνυξη, φόβο Θεού. Τότε θα έχουμε την ευλογία Του! (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", εκδόσεις Σωτήρ). 

Ο Κύριος προέτρεψε τον νομικό να μιμηθεί τον καλό Σαμαρείτη. Αυτό προτρέπει και όλους μας, Να δείχνουμε έλεος σε όσους συνανθρώπους μας βρίσκονται σε δυσκολία. Να έχουμε ανθρώπινη, ευσπλαχνική καρδιά. Να εκδηλώνουμε έμπρακτα τη συμπάθειά μας, να έχουμε αληθινή αγάπη, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, κατά το παράδειγμα του πανελεήμονος Θεού, ο οποίος ενανθρώπισε και σταυρώθηκε για τη σωτηρία μας (Σπουδαία σκέψη). 

Όπως ο Ιωσήφ έλεγε στα αδέλφια του "Του Θεού είμαι εγώ", έτσι κι εμείς να αγωνιζόμαστε να ζούμε όπως θέλει ο Θεός, όσο δύσκολο κι αν είναι. Να αφιερώνουμε χρόνο για προσευχή και να μελετούμε καθημερινά τον λόγο του Θεού. Να εκκλησιαζόμαστε τακτικά και συνειδητά και να ενωνόμαστε αληθινά δια των σωστικών Μυστηρίων μαζί Του. Και κυρίως να μάθουμε να συγχωρούμε (Σπουδαία σκέψη). 

Η πιο απλή αριθμητική πράξη. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Η πιο αποτελεσματική ενέργεια. Το ένα γίνεται δύο. Μόνον έναν ο καθένας. Αυτό ήταν το σύνθημα που δονούσε τις καρδιές των πρώτων Χριστιανών: "Εἶς πρός ἔναν εἰς Χριστόν". Ο καθένας να φέρει έναν ακόμη στον Χριστό .Έτσι προχώρησε η Εκκλησία του Χριστού, η Εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων. Να φθάσουμε στον Θεό τουλάχιστον μ' άλλον ένα. Φρόντισε να γνωρίσει κι άλλος ένας τον λόγο του Θεού (Σπουδαία σκέψη). 

Για να ανατείλει στην καρδιά μας ο νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, δεν αρκούν οι ευχές που ανταλλάξαμε και η αλλαγή της χρονολογίας, αλλά χρειάζεται και η αλλαγή του νου και ο προσωπικός μας αγώνας. Απαιτείται απόφαση μετανοίας. Ας το ζητήσουμε αυτό από τον Κύριό μας και τότε θα ζήσουμε νέο έτος, θα βάλουμε καινούργια αρχή στη ζωή μας. Θα ζούμε από αυτή τη ζωή τη βασιλεία του Θεού (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα δια των πρεσβειών του μακαριστού Γέροντος Νεκταρίου Βιτάλη!

Διδακτικές ιστορίες και φράσεις (μέρος 2ο)

Οι μαθητές του Αγίου Πορφυρίου κατάφεραν μια φορά να τον πείσουν να πιει λίγο καφέ. Την άλλη μέρα, του ήρθε περίπου την ίδια ώρα η ανάγκη του καφέ και πάλι. Τότε αγρίεψε ο Άγιος Πορφύριος και λέει: α, έτσι είσαι;! · και δεν ξανάπιε καφέ στη ζωή του.  Μπορεί το παράδειγμα να είναι ταπεινό, απλοϊκό, ίσως σε κάποιους φανεί αστείο, πώς θα μπορούσε κάποιος από την πρώτη φορά να εξαρτηθεί, χωρίς να δοκιμάσει;

Ο Πορφύριος όμως ήταν πολύ ευαίσθητος σε αυτά και τα έβλεπε με την προοπτική του μέλλοντος. Κάτι που δυνητικά θα μας κάνει κακό, μπορούμε να το αποφύγουμε. Κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει μία τρυπούλα, για να μπει ο διάβολος, μπορούμε να το αποφύγουμε. Να το ελέγξουμε πριν μας καταπιεί, πριν μας σκεπάσει. Το μόνο που έχει να κάνει ο άνθρωπος είναι η προσευχή που ανοίγει όλους τους δρόμους. 

Η προσευχή που μπορεί να βγάλει ο καθένας από την ψυχή του, η προσωπική του ευχή, η προσωπική του εναπόθεση των προβλημάτων του στα χέρια του Κυρίου, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, κάθε προσευχή, όσο μικρή κι αν είναι, μετράει! Και όλα τα έργα, όταν είναι καρπός προσευχής παύουν να είναι έργα αλαζονείας του ανθρώπου και γίνονται ευλογίες του Θεού!  Αμήν. 

(απόσπασμα από λόγια του Κωνσταντίνου Γανωτή, 26/1)

Σε κάποιο χωρικό που ζούσε κοντά στο Μόσταρ της Σερβίας, κάποια χρονιά βγήκαν στο χωράφι του πολλά καρπούζια, πολλά περισσότερα από ότι περίμενε. Τα έφερε στην αγορά και πολύ γρήγορα, αφού τα πούλησε, κέρδισε 15.000 δηνάρια, πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη. Στη συνέχεια, έπεσε πολύ η τιμή των καρπουζιών. Τότε ο χωρικός, όταν βρέθηκε σε μία παρέα, διαμαρτυρήθηκε για τις χαμηλές τιμές των καρπουζιών. Τότε κάποιος έμπορος, του απάντησε: ''Δεν λες καμμιά φορά και ''δόξα τω Θεώ'', για τα χρήματα που πήρες, για τα χρήματα μέχρι τώρα; 

Ας είσαι ευγνώμων απέναντι στο Θεό...''. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο χωρικός θύμωσε και φώναξε μπροστά σε όλους: ''Για ποιο λόγο να είμαι ευγνώμων προς τον Θεό, δεν του χρωστώ τίποτα, όλα τα χρωστώ στα χέρια μου!'''. Και έδειξε τα ροζιασμένα του χέρια. Το επόμενο καλοκαίρι, τα καρπούζια που βγήκαν στο χωράφι του ήταν μικρά, σαν μια γροθιά. Τυχαία βρέθηκε μάλιστα και με εκείνον τον έμπορα από την πόλη Μόσταρ, που είχε κάνει συζήτηση για τον Θεό και για την ευγνωμοσύνη. Άρχισε τότε να διαμαρτύρεται, πως ο Θεός φέτος, δεν του έδωσε καθόλου καλούς καρπούς και ότι τα καρπούζια του ήταν άχρηστα. Ο έμπορος ακούγοντας αυτά τα λόγια χαμογέλασε και του απάντησε: ''Ας σε βοηθήσουν τώρα άνθρωπε, τα χέρια σου...!''.

Είδα στον ύπνο μου, πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη αγγέλους.
Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».
Κοίταξα γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσους πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελός μου είπε:

«Αυτό είναι το τμήμα συσκευασίας και παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν».
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στην γη. Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. 

Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
«Αυτό είναι το τμήμα ευχαριστιών», μου είπε σιγανά ο άγγελος μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πως γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια»...

«Πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά» απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις ευχαριστώ Θεέ μου!...» 

Συνάντησα κάποτε έναν παππού τόσο φτωχό που του έλειπαν ακόμη και τα απαραίτητα. Η γυναίκα του είχε πεθάνει και ο γιος του που ζούσε στο εξωτερικό τον είχε ξεχάσει. Ο παππούς είχε φωτεινό πρόσωπο και γελούσε καλόκαρδα, ενώ το σπιτάκι του ήταν ένα ημιυπόγειο κάτω από την σκάλα μιας πολυκατοικίας. Ένα βράδυ μπήκα και εγώ στο σπίτι του, μια και η πόρτα ήταν συνεχώς ξεκλείδωτη. 

Ο παππούς δεν άκουγε καλά και έτσι δεν με κατάλαβε. Τον είδα στο ημίφως σκεπασμένο με κάτι παλιές κουβέρτες στο ντιβάνι που χρησιμοποιούσε για κρεβάτι. ''Δόξα τω Θεώ'' έλεγε και ξανάλεγε, ''εγώ έχω κάπου να μείνω. Πόσοι και πόσοι δεν έχουν ούτε μια κουβέρτα να σκεπαστούν ή ζουν στο δρόμο! Τι ευλογίες μου δίνεις Θεέ μου!'' Δεν ήξερα αν έπρεπε να τον λυπηθώ για τη φτώχεια του ή να τον ζηλέψω, για τα πλούτη της υπομονής του!!!...

Μια δασκάλα έφερε μπαλόνια στο σχολείο. Ζήτησε από τους μαθητές να τα φουσκώσουν και να γράψουν το όνομα τους πάνω. Αφού τα παιδιά φούσκωσαν τα μπαλόνια και έγραψαν το όνομα τους, η δασκάλα τα πήρε και τα άδειασε στο διάδρομο του σχολείου ανακατεύοντας τα.
«Έχετε 5 λεπτά να βρείτε το μπαλόνι που γράφει το όνομα σας» είπε. Τα παιδιά έψαξαν μανιωδώς τα μπαλόνια, αλλά κανένα δεν βρήκε το δικό του.
Τότε η δασκάλα τους ζήτησε να πιάσουν το πρώτο μπαλόνι που θα βρουν και να το δώσουν στο παιδί που γράφει το όνομα του. Σε λιγότερο από δύο λεπτά, όλοι κρατούσαν το δικό τους μπαλόνι.

Τότε η δασκάλα είπε στα παιδιά:
«Αυτά τα μπαλόνια είναι σαν την ευτυχία. Δε θα τη βρούμε αν ψάχνουμε μόνο τη δική μας. Αν όμως νοιαζόμαστε και για την ευτυχία του άλλου, τότε αυτό θα μας βοηθήσει σίγουρα να βρούμε τη δική μας.» Όταν η μετάδοση της σοφίας για βασικές αξίες της ζωής γίνεται σε εκπαιδευτικό περιβάλλον, έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο.

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ας είναι ελπιδοφόρος και δημιουργικός ο μήνας Φεβρουάριος δια του φωτισμού των Τριών Ιεραρχών!