Σκέψεις για τη σύγχρονη οικογένεια

Είπαν ότι είναι το κύτταρο της κοινωνίας, δεσμός ισόβιος και αδιάλυτος, λιμάνι ασφαλές, εργαστήρι αγιότητας, αγώνας και παλαίστρα αρετής, θεσμός θεοσύστατος, μυστήριο ιερό, «κατ’ οίκον εκκλησία». Η οικογένεια! Όπως τη συνέστησε ο Θεός. Όπως έχουμε ανάγκη να τη ζούμε οι άνθρωποι. Όμως σήμερα δε σεβόμαστε τον Θεό και γι’ αυτό ούτε τον άνθρωπο τιμούμε.

Ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας και τον βασανίζουμε. Και τα πράγματα πηγαίνουν τελείως αντίθετα. Το κύτταρο αρρώστησε βαριά και μετέδωσε καρκίνο σ’ όλο το σώμα. Ο δεσμός έπαψε να είναι ισόβιος. Διαλύεται πια πολύ εύκολα. 

Το λιμάνι είναι ταραγμένο και δεν παρέχει ασφάλεια. Το εργαστήρι της αγιότητας έκλεισε. Ο αγώνας και η πάλη για την αρετή αντικαταστάθηκαν από την άνεση και την απόλαυση που απαιτεί η εμπάθεια. Ο θεοσύστατος θεσμός έγινε απλή και εύθραυστη συμφωνία προσώπων. Το μυστήριο έχασε την ιερότητά του. Η «κατ’ οίκον εκκλησία» ερειπώθηκε. 

Είναι άραγε υπερβολικές οι διαπιστώσεις μας; Μια ματιά στην ταραγμένη θάλασσα της κοινωνίας μας φανερώνει ότι η πραγματικότητα είναι τόσο δυσάρεστη και αποκαρδιωτική, που δεν αντέχουμε πια να τη δούμε κατάματα. 

Πολλοί νέοι κλαίνε πάνω σε ερείπια. Δεν πρόλαβαν να στήσουν το σπιτικό τους και το είδαν να σωριάζεται σε σωρούς ερειπίων. Άλλοι δεν τολμούν να ξανοιχτούν στο πέλαγος της ζωής, γιατί βλέπουν τη θάλασσα γεμάτη ναυάγια. Οι πιο πολλοί γάμοι σήμερα χαλάνε. Πώς να τολμήσουν αυτό που το πιθανότερο είναι να αποτύχει; 

Και είναι και άλλοι που το δηλώνουν απερίφραστα: Δεν γίνεται σήμερα αυτό που ίσχυε άλλοτε. Η παραδοσιακή οικογένεια ήταν για μια άλλη, παλαιότερη εποχή. Αυτά δεν στέκονται σήμερα. Σήμερα επιλέγουμε ελεύθερα εναλλακτικές μορφές, νέους τρόπους συμβιώσεως, στηριγμένος σε εντελώς κοσμικά πρότυπα, χωρίς δεσμεύσεις και μάλιστα ισόβιες, χωρίς αποκλειστικότητες, χωρίς να μας χρειάζονται η Εκκλησία και ο ιερέας του Θεού- ο θρησκευτικός γάμος- αφού ούτε ο δήμαρχος είναι πια αναγκαίος- ο πολιτικός γάμος. 

Τώρα θα πηγαίνουμε στον συμβολαιογράφο, μάλιστα όσες φορές θέλουμε, και θα αλλάζουμε όχι τον σύζυγο, αλλά τον σύντροφο της ζωής, μόλις καταλάβουμε ότι δεν τον θέλουμε άλλο και δεν μας ταιριάζει πια. 

Και με τα παιδιά τι θα γίνει; Ό, τι θέλουμε, λένε, θα γίνει.

Σχέσεις χωρίς παιδιά, αν έτσι μας αρέσει. Ή παιδιά χωρίς σχέσεις αγάπης αληθινής και ισόβιας αφοσίωσης. Ίσως αργότερα και παιδιά χωρίς φυσιολογικές σχέσεις, που θα τα υιοθετούμε ή «αποκτούμε» με ποικίλους ανομολόγητους τρόπους, τους οποίους σε λίγο θα μας τους εγκρίνουν και οι νόμοι που εμείς θα ψηφίσουμε! 

Τώρα θα ισχύσει αυτό που εμείς θέλουμε. Αυτή η νοοτροπία επικρατεί στις σύγχρονες πολιτισμένες τάχα κοινωνίες. Αυτές οι ολέθριες τακτικές περνούν δυστυχώς τελευταία και στην κοινωνία της ελληνικής ορθόδοξης πατρίδας μας.....

Ελπίζουμε κι ευχόμαστε να κρατηθεί το σκάφος της οικογένειας πάνω από τα ταραγμένα κύματα των δίσεκτων καιρών μας, και με κυβερνήτη τον αιώνιο νόμο του Θεού και με την πνοή της παντοδύναμης Χάρης Του να οδηγηθεί στην αντίπερα ακτή, στην τρισμακάρια βασιλεία του Θεού, στην κοινωνία της αιώνιας και ανερμήνευτης αγάπης Του, που κρατεί στην ύπαρξη όλο τον κόσμο και τον κάθε άνθρωπο χωριστά. 

(Αρχ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Εισαγωγή, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016)

Ἡμέρα χαρμόσυνος, καὶ εὐφροσύνης ἀνάπλεως, πεφανέρωται σήμερον· φαιδρότης δογμάτων γάρ, τῶν ἀληθεστάτων, ἀστράπτει καὶ λάμπει, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κεκοσμημένη ἀναστηλώσεσιν, Εἰκόνων τῶν ἁγίων νῦν, ἐκτυπωμάτων καὶ λάμψεσι· καὶ ὁμόνοια γίνεται, τῶν πιστῶν θεοβράβευτος.

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Η Ορθοδοξία ας οδηγεί με χαρά τα βήματά μας!