Türk Hikayeciliği

Edebî eleştiri metin üzerinden yapılır ve herhangi bir şairi, yazarı değerlendirmenin yolu onun ortaya koyduğu metinlerden geçer. Söz konusu biyografik eleştiri değil de edebi eleştiriyse şüphesiz malzeme de yazarın hayatı (hatta özel hayatı) değil bizzat metnin kendisi olmalıdır. Özellikle günümüzde popüler kültürün ve edebiyatı magazinsel-ticari bir araca dönüştürmeye çalışan akımların etkisiyle sık sık “ikinci yeninin gelini, üç büyük şairin sevgilisi, edebiyatımızın sahip olunamayan kadını, 1 kadın peşinde 3 şair vb” gibi tanımlara maruz bırakılan, özel hayatı edebî hayatını gölgeleyecek şekilde anılan Tomris Uyar bu muameleyi hak etmeyecek yazarlarımızdandır. Çünkü o, titizlikle yaptığı çevirilerle dünya edebiyatından birçok önemli eseri dilimize kazandırmış, sadece öykü yazarak  bu türe sadık kalmış, hem kurgu hem de anlatım teknikleriyle yenilikler deneyerek farklı yollar açmaya çalışmış, hikâye ve öykü üzerine kafa yormuş, Türk dili ve edebiyatına hizmet etmiş, emek vermiş bir yazarımızdır. Dolayısıyla Tomris Uyar’ın çalışmalarını göz ardı ederek onu sadece üç erkek şairin peşinde koştuğu bir kadın gibi göstermek, yazarı metalaştırarak özel hayatı üzerinden edebiyat yapmaya çalışmak hoş bir tavır değildir. Zira Tomris Uyar edebiyatımızda kendi sesiyle, kendi rengiyle var olabilmiş ve öyle kalabilmiş güçlü ve özgün bir kalemdir.

Türk edebiyatında hikâye alanında önemli isimlerden biri olarak kabul edilen Refik Halit Karay, eserlerini fikir, eleştiri ve mizah unsurlarıyla ören bir sanatkârdır. Refik Halit’in “Gurbet Hikâyeleri” sürgünde yaşadığı yılların bir ürünüdür. Gözleme dayalı bu hikâyelerde yazar, taşralı insanın yaşamını, alışkanlıklarını, gelenek ve göreneklerini birçok yönüyle konu edinmiştir. Hikâyelerde sürgündeki bireyin memleketine ve anadiline duyduğu özleme de yer verilmiştir. Hikâyeler “Bedevilik”, “Gurbet”, “Özlem”, “Taşra”, “Savaş” ve “Kadın” temaları altı başlık altında incelenmiştir. Ayrıca yazarın sanat anlayışını besleyen kaynaklara, yaşadığı maddi, manevi zorluklara ve sürgünde geçirdiği yıllara değinilmiştir. Makale, esere bağlı tematik bir çalışmadır ve yazarın “Gurbet Hikâyeleri” eseriyle sınırlandırılmıştır. Alanla ilgili bundan  sonra yapılacak çalışmalara katkı sağlaması amaçlanmıştır. Hikâyelerde öne çıkan temaların zamanın gerçekleriyle paralellik gösterdiği ortaya konmuştur.

Anahtar Kelimeler: Gurbet Hikâyeleri, Refik Halit Karay, Modern Türk Edebiyatı, Hikâye.

Özet
Geçmişten bugüne tufan hadisesi edebî metinlerde önemli bir yer tutar. Tufan hadisesinin işlenişi yazarların kaynaklarına göre değişiklik gösterse de cezalandırma, arınma ve yeniden doğuş bu eserlerde ortak motif olarak geçer. Modern Türk edebiyatının önemli yazarlarından Mustafa Kutlu’nun Tufandan Önce hikâyesinde Nuh Tufan’ını imleyen birçok metaforun eserin dokusuna ustaca yerleştirildiği görülür. Yazarın kaynaklarının İslamî olması dolayısıyla, eserdeki sembolik unsurlar, göndermeler ve anıştırmaların Kur’an-ı Kerim’deki kıssa, anekdot ve ayetlerle ilintili olduğu görülür. Başka eserlerinde de siyaset ve toplum ilişkisine yer veren yazar, Tufandan Önce hikâyesinde siyasî yozlaşmayı ayrıntılı olarak işler; bir Anadolu kasabasındaki durumla Nuh tufanı arasında benzerlik kurar. Bu çalışmada Tufandan Önce hikâyesi siyaset-toplum ilişkisi bağlamında değerlendirilip Anadolu kasabasındaki durumla Hz. Nuh’un kavmi ve tufan hadisesi arasındaki benzerlikler üzerinde durulmuştur.
Anahtar Kelimeler: Hikâye, siyaset, tufan, kasaba, metinlerarasılık 

Abstract
From past to present, the flood takes an important place in literary works. Even the discussion of the flood event differs in accordance with sources of writers; punishment, salvation, and rebirth are common motifs in these works. In one of the distinguished writers of Turkish literature Mustafa Kutlu’s story Tufandan Önce, it is seen that many metaphors which refers to the flood of Noah are placed skillfully. Due to the writer’s sources are Islamic, it is seen that symbolic elements, implications and allusions in his work are related to stories, anecdotes and verses of Quran. The writer, who gives place to the relationship between politics and society in his other works as well, discusses political corruption in story Tufandan Önce in detail. He makes an analogy between the situation in an Anatolian town and the flood of Noah. In this paper, the story Tufandan Önce firstly has been examined in term of relationship between politics and society, and then the similarities between the situation in the Anatolian town and the people of Noah and the flood have been discussed. 
Keywords: Story, politics, the flood, town, intertextuality

Türk dünyasında olduğu kadar dünyada da hatırı sayılır bir okur kitlesinin takip ettiği Cengiz Aytmatov, birçok eserinde, özgürlüğüne ve seçimlerine müdahale edilen, baskı altında tutulan bireyin bu baskıdan kurtulmak için giriştiği mücadeleyi anlatır. Bu mücadele bazen yengiyle bazen –bize ders olsun diye– yenilgiyle sonuçlanır. Peki, Aytmatov’u bu tür temalar seçmeye iten sebep nedir? Kendisinin de psikolojik baskı altında yaşıyor olması: Sovyet sistemi!
Sovyetler ‚Birliği‛, her türlü milli hassasiyeti kendi bütünlüğüne bir tehdit olarak algıladığı için, kendi kültürüne karşı hassasiyet gösteren herkesi, Ortaçağ’daki ‚cadı avı‛na benzer şekilde, ‚vatan haini‛ olarak damgalamış, üstüne üstlük bu ‚laneti‛ gelecek kuşaklara da aktarmak istemiştir.
Aytmatov, babası Kırgız diline sahip çıktığı için kurşuna dizildiğinde 9 yaşındadır. Bu yaşta babasından ayrılmanın verdiği üzüntünün yanında, belki de kendisine yapıştırılan ‚vatan haininin çocuğu‛ yaftasının hiçbir önemi yoktur. Çünkü O biliyordur, babası vatan haini değildir. Sistemin çarkları, ‚vatan haininin çocuklarına‛ zorluklar çıkarır, engellemek ister; ama O ve kardeşleri yılmadan çalışırlar. Sovyet zulmünün en yoğun olduğu Stalin döneminden sonra babalarını itibarının iade edilmesini sağlarlar.
Victor Hugo ‚Büyük acılar, büyük yazarlar doğurur.‛ der. Aytmatov’u, yaşadığı büyük acılar kadar babasının ölümünden sonra gittikleri Şeker’de bulduğu kendi öz kültürü de besler. Bu kültürün yıllar boyunca biriktiği havza ise Manas Destanı’dır. Aytmatov, Şeker’de Manas’ı dinler, Manas’ı yaşar ve bir Manasçı gibi Manas’ı anlatır durur eserlerinde. Büyük bir yazar olur, ‚yıldırım sesli‛ olur.
Çalışmamız, ‚Yıldırım Sesli Manasçı‛ öyküsünü yapı ve tema bakımından tahlil ederken bir yandan da Cengiz Aytmatov’u tanıma ve anlamaya çalışma çabasının bir ürünüdür.

ÖZET Bu çalışmada öncelikle edebiyat eleştirisi yöntemlerinden biri olan " feminist edebiyat eleştirisi " hakkında kuramsal bilgi verilmiş ve daha sonra günümüz Türk edebiyatının kadın yazarlarından Nihan Kaya'nın " Gelin " adlı hikâyesi bu eleştiri yöntemine göre incelenmiştir.

Ö Z Ömer Seyfettin, fikirleriyle, makaleleriyle ve hikâyeleriyle Türk edebiyatının önemli bir ismi olarak adını edebiyat tarihine yazdırmıştır. Eserlerinde milli tarih ve kültüre ait unsurları ağırlıklı olarak kullanmasının yanı sıra Batılılaşmanın sembolik düzeyde tartışmasına da sıkça yer vermiş bir yazardır. Türk toplumunun değişim ve yenileşme sürecinde yaşadığı sıkıntılar ve çözüm önerileriyle adından sıkça söz ettirmiştir. Bu çalışmada Ömer Seyfettin'in "Beşeriyet ve Köpekler" hikâyesinde üç temel düşüncenin vurgusu üzerinde durulacaktır. Doğulu toplumların geri kalmışlığının batılı bir nazarla eleştirisi, medeniyetin doğuşunda köpeğin rolü üzerine düşünceler ve akıl ile kalbin mukayesesi. Ayrıca Doğu-Batı mukayesesinde karşımıza çıkan 'köpek' hem Ömer Seyfettin hem de Peyami Safa'nın "Fatih-Harbiye" romanı üzerinden mukayese edilerek izaha çalışılacaktır. İki metin, metinlerarasılık düzleminde ele alınırken aynı zamanda Batı'yı temsil etme noktasında 'köpek' üzerinden vurgulanan değerler edebiyat sosyolojisi açısından değerlendirilmeye tabi tutulacaktır. A B S T R A C T Ömer Seyfettin, with his thought, articles and stories, as an important name in Turkish literature, has written his name in the history of literature. He is a writer, given place to the discussion of Westernization on the symbolic level in his works as well as used frequently elements of national history and culture. He has his name rather frequently mentioned by troubles that had suffered and solution offers in the process of change and innovation of Turkish society. In this study, will be focussed on the emphasis of three main ideas in Ömer Seyfettin's "Beşeriyet ve Köpek" story. A critique of the backwardness of eastern societies with a western perspective, opinions on the role of the dog in the birth of civilization and the comparison of mind and heart. In addition, the dog that confront to us in the comparison of East and West will be explained by comparison on both Omer Seyfettin and Peyami Safa's "Fatih-Harbiye" novel. While the two texts will be discussed in the intertextuality ground, in the same time the values highlighted by the 'dog' at the point of representing the West will be evaluated in terms of the sociology of literatüre.

Mustafa Kutlu (1947 Erzincan-) who has been studying as a Turkish-literature teacher, director of literature magazine, writer of encyclopedia, journalist and television programmer has published his firs story “O” on the magazine named Hareket in 1968. Kutlu has been publishing his long-stories hitherto. In addition he has been publishing essays and reviews.  He has been publishing a long-story every year since 1999. Kutlu has published Tirende Bir Keman (A Violin in Train) in 2015. There is word “Story” on the cover of that book. However this book can accept a novel because it has been edited as a ballad-novel. Kutlu has taken hand social truths both in terms of Islamic sensitivity and particularly in social realism. 
Story-teller Mustafa Kutlu who writes on İslamic sentiment has maintained searching novel kind in Oriental narrative tradition at his work named Tirende Bir Keman. Kutlu has benefited from songs and folk-songs both in fiction and the content in his text. Therefore his text Tirende Bir Keman could be named as “ballad novel” in terms of its gender.
Kutlu has partially deviated from storytellers between 1950-1980 had wrote in Islamic sentiment as Necip Fazıl Kısakürek, Sezai Karakoç, Şevket Bulut, Rasim Özdenören, Cahit Zarifoğlu, İsmail Kıllıoğlu, Durali Yılmaz, Ali Haydar Haksal, Hüseyin Su and Ramazan Dikmen. Kutlu has brought a new perspective to the traditional comprehension that had glorified Anatolian / provincial human contrary to the life of the city people. Author has confronted his readers to the truths in the context of both Istanbul and provincials as Adana, Mersin, Gaziantep and a no-named small town, taking three generations of a family of musicians to the center of theirs narration.
Mustafa Kutlu’s approach to Turkish novel history likes Ahmet Hamdi Tanpnınar’s approach. Kutlu accepts Turkish novel history as a journey to westernization. He takes hand this issue in regard to changing civilization.  However he believes that a forced changing like this is impossible in context of Islamic tradition. Kutlu warns us that nowadays the literature has become consumption merchandise on all over the world in which the capitalism had become unique ruling except from some real reader end writer.  (Kutlu, 2002: 736, 737)
Kutlu has continued his novel render search in the oriental narrative context with his new book Tirende Bir Keman which we introduced it as a ballad-novel.  The narrator of this book gives information about each song and composer in question by every suite situation or folk-songs that come remind. The first  song said in the story is “Canımın yoldaşı ol gönlüme bin neş’e bırak/ Be my soul’s fellow traveler; leave in my heart a merriment” (Uşşak melody-by Şükrü Tunar), the second song is belongs Hacı Arif Bey that begins with words “Olmaz ilaç sine-i sad-pâreme / Çare bulunmaz bilirim yâreme—There is no any medicine for my chest divided hundred pieces / I know no-one can find a treatment for my love  injury”. In this context the last approach gives a folk-song. One person of the story Sadullah has look for his wife Şefika. A few troublesome men has kidnapped Şefika. Sadullah comes across Şefika in a train car when singing “Keklik gibi kanadımı süzmedim / I didn’t behave coquettishly like partridge”. In this ballad-novel there are also many oriental music terms like “taksim / improvisation, buğulu ses / steamy sound, hüzzam, suzinak, mahur, Hüseyni, Hicaz / Hijaz, Nihavent, notaya basmak / pressing on note”. 
Mustafa Kutlu’s works known as story different from recently “event history” and “case history”. His works show diversities from concept of long-story also.  Kutlu has been wanting to carry todays literature his main literal sources like religious and national traditions, the oral literature, ancient and Sufi literature’s narrative approaches.
The story-teller Kutlu wants to capture the readers’ hearts by his word-worlds established with language and emotions to the contrary described events in story. He has carried out giving patterns of oriental-traditional novels in the effect of Tanpınar who had said our novels are our folk-songs. Kutlu has realized Tanpınar’s opinion. 
Writer who wants to understand human has benefited from songs intensively at first and from folk-songs secondary.  Technique differences between song and folk-song genders have disputed to present in context of İstanbul-the provinces, “aruz-hece / poetic structure”, the old aristocrat literature and folk literature. Kutlu has been showing us that each gender of poetry is same with his new ballad-novel. Two type of poem has similar speech, problems, ones spoken to and performers. 
Most of speakers of Mustafa Kutlu have been emphasizing that his stories are different stories assert the villages are places of virtue and the big countries are spaces of alienation (Çoşkun, 2010: 405, 406). Yet Kutlu doesn’t exalt village-life and run down city-life in his work Tirende Bir Keman. He changes traditional comprehension in this topic. He also put forward a new sensitivity on the contrary of social realists. He confronts his readers to other un pleasant truths of rural society.
We cannot explain the situation of comparison, mistaking for and transition the genders novel and story merely with not knowing of these gender’s limits and today’s postmodernist attitude that claim the genders have no-border. The postmodernist practices of Mustafa Kutlu in this ballad-novel virtually based on traditional oriental narrate. The narrator has undertaken important functions in this ballad-novel. It has confronted us with society who is totality of positive sensitivities and negative insensitivities. The writer has been allowed the narrator who isn’t a person of novel interfering with the text, conversing with reader, asking to reader, giving answers, making decision about people and circumstances. The writer both has used means of modern literature’s expressions and counterfeited narrators like Meddahs, Ahmet Mithat Efendi with his preferences. Thus he has kept on traditional narration. Kutlu has settled tree person father, son and grandchild to the center of novel with their sorrowful wife’s.  Thus he has reflected unspoken truths of slum in Islamic sensitivity.
Kutlu has used very kind of literal humor like “difficult situation humor, slang, untrained lover humor, comic of name and copying speech of Meddah”. The reader simple has been captured with its heart thanks to best lingual endeavor in novel Tirende Bir Keman. There are many name tricks like Kemani Kenan in the book.

Özet Yapılan araştırmalar göstermiştir ki, çocuk edebiyatı, bütün dünyada oluşum hâlindeki bir edebiyat yönelişidir ve yüz yılı aşkın bir süredir gündemde kalmayı başarmıştır. Çocuk klâsiklerinin çocuklar tarafından keşfedilmesinin ardından çocuklar için kitapların yazılmaya başlanmasıyla yeni bir döneme geçilir. Çocukluk çağlarına uygun bir edebiyat yapılması düşüncesi, bu alandaki gelişmelere yeni boyutlar kazandırır. Dünyada meydana gelen bu gelişmeler, Türkiye'de de görülür. Bu çalışmada çocuk edebiyatı alanında birçok eser vermiş ve hâlâ hayatta olan bir yazarımızdan; Aytül Akal'dan bahsedilecektir. Onun hikâye ve masal türlerinde birçok eseri bulunmaktadır. Bunlardan, hikâye kitapları ele alınacak, o hikâye kitaplarındaki gençlik imgesi, eski ve yeni nesil bağlamında değerlendirilecektir. Tespit edilen öykü kitaplarında eski ve yeni nesil çatışmaları şu bağlamlarda incelenecektir: aile ilişkileri, eğitim, sosyal ve kültürel ortam. Bu üç başlıkla ilgili, kitaplarda tespit edilen örnekler sosyolojik ve psikolojik bilgiler ışığında çözümlenecektir. Bu açıklamalar, yaşanan bu tartışmaların sebeplerini ve sonuçlarını belirgin hâle getirecektir. Aynı zamanda gelişim evresini yaşayan gencin profili çizilecektir. Bu belirlemelerin yapılmasındaki amaç, Aytül Akal'ın gözlemlediği "genç" tipinin ortaya konulmasıdır. Anahtar Kelimeler: çocuk edebiyatı, Aytül Akal, çatışma AYTÜL AKAL'IN ÖYKÜLERİNDE ESKİ NESİL-YENİ NESİL ÇATIŞMASI BAĞLAMINDA "GENÇ" İMGESİ Bu bölümde Aytül Akal'ın resmi internet sitesinde yapılan tasniften faydalanılarak tespit edilen öykü kitapları incelenecektir. Sitede verilen listeye göre Aytül Akal'ın basılmış öykü kitapları şunlardır:

I. Dünya Savaşı, Avrupa ülkelerinin ekonomik çıkarları ve anlaşmazlıklarından beslenen bir savaş olup büyük yıkımları da beraberinde getirmiştir. Söz konusu tarihlerde zaten yeterince müşkül durumda bulunan Osmanlı Devleti, müdahil olduğu bu savaş dolayısıyla daha da büyük kayıplar vermiştir. Elbette ki bir savaşta alınan zafer yahut yenilgiler, savaşan ülkenin yalnızca askeri birliklerini değil bütün bir halkını ilgilendirmekte ve etkilemektedir. Toplumun birer ferdi olarak hemen her sanatçı bu tür büyük olaylardan etkilendiği gibi ayrıca toplumun sözcülüğünü üstlenmek adına yola çıkan sanatçılar da bulunmaktadır. Sosyolojik yönü bulunan edebiyat için de durumun böyle olduğunu görürüz. Edebi eserler üzerine yapılan incelemeler, bu metinlerin zaman zaman toplum meselelerini takip etmek veya toplumun ahvalini anlayabilmek açısından imkân tanıdığını kanıtlamıştır. Nitekim Türk toplumunu derinden etkileyen I. Dünya Savaşı'nın yansımalarına da edebi eserler üzerinden ulaşmanın mümkün olduğu söylenebilir. Ömer Seyfettin'in birçoğunu 1917-1918 yılları arasında Yeni Mecmua'da yayımladığı öyküleri bu duruma iyi bir örnek teşkil eder. " Eski Kahramanlar " başlığı altındaki hikâyelerinde eski zaman dilimlerini esas alarak kahraman tipleri resmeden Ömer Seyfettin, milletinin taşıdığı cevherleri hatırlatmak suretiyle topluma ve askerlere moral vermeyi amaçlar. Onun yine aynı tarihlerde " Yeni Kahramanlar " üst başlığı ile yazdığı birkaç hikâye ise Çanakkale Savaşı'nın olumlu havasını ve başarısını yansıtmaya yöneliktir. Bu çalışmanın amacı, Ömer Seyfettin'in " Eski Kahramanlar " ve " Yeni Kahramanlar " üst başlıkları altında yayımlanan hikâyelerinden yola çıkarak " kahraman " tanımlaması içerisine oturtulan hikâye kişilerini ve bu kişilerin vasıflarını incelemektir. Abstract World War I, fed from economic interests and disputes of European countries, brought together great destructions. On those dates Ottoman State was already in a pickle and being involved in this war made the situation worse for him. Of course victory or defeat at war effects not only the troops but also the whole nation. As a member of society almost evey literates were effected by such great catastrophe so that they had to be the spokesmen of the society. We can see the similar state for the literature which has sociological side. Researches on the literary works prove that the writings show us the state of the people of the hard times. World War I deeply impressed the Turkish Nation the reflections of which can be seen on literary works. The stories, written in the daily Yeni Mecmua in the years 1917-1918 by Ömer Seyfettin, are

Türk edebiyatında hikâyenin önemli isimlerinden biri olan Ömer Seyfettin’in hikâyelerinde mizahi unsurlar yoğun olup onun hikâyelerinde ahlaki bir değer olarak namus kavramı da geniş bir yer tutmaktadır. Ömer Seyfettin’in hikâyeleri bu anlamda eleştirel bir ton taşımaktadır. Ömer Seyfettin’in “Yüksek Ökçeler” ve “Nakarat” hikâyeleri mizahi unsurlar taşımaları ve bireyler özelinde sosyal eleştiri yapmaları bakımından öğretici olmakla birlikte iki hikâyenin ortak noktaları mizah ve namustur. “Yüksek Ökçeler”i mizahi bir hikâye yapan unsurlar, “Nakarat”ta kara mizah/trajikomedi biçiminde yer almaktadır. İki hikâyenin bu bağlamda karşılaştırılması, Ömer Seyfettin’in mizahi yönünü ve bu mizahi yönün ne amaçla kullanıldığını açıklamaya olanak sağlayacaktır. Bu hikâyelerdeki namus kavramı ve bu kavramın işleniş biçimi; Ömer Seyfettin’in, hikâyelerinde ahlaki eğitimi nasıl öne çıkardığını anlamaya yardımcı olacaktır. Bu çalışmanın amacı, Ömer Seyfettin’in “Yüksek Ökçeler” ve “Nakarat” hikâyelerinden yola çıkarak yazarın toplumu eğitme/eleştirme amacıyla yahut safi olarak işlediği mizahi unsurları ve ahlaki bir değer olarak namus kavramını tespit etmektir. Ömer Seyfettin’in hikâyeciliği böylece, hikâyeciliğini oluşturan bu en mühim noktalar üzerinden aydınlatılmış olacaktır.

Özet
Su kültü, Türk kültüründe çok eski dönemlerde var olup temeli “yer-su” inanışına dayanır. Kültlerle ilgili inanış ve uygulamalara, sözlü anlatım ürünlerinde temel motifler olarak rastlanır. Modern Türk anlatılarında da “su”yun, motif/izlek olarak metnin kurgusunda işlevsel olarak kullanıldığı görülür. Mustafa Kutlu’nun Beyhude Ömrüm hikâyesinde su motifi, hikâyenin kurgusunda oldukça işlevseldir. Hikâyede kahraman/Yadigâr “Islak Kaya”nın varlığından yıllardır haberdar olmakla birlikte, kayanın içinde suyu barındırdığını fark edince, hedef belirler. Masal kahramanları gibi hedefine ulaşmak için plan yapar. Onun Islak Kaya’yı yarıp içindeki suyu çıkarması masal kahramanlarının yolculuğunu andırır. O da masal kahramanları gibi bazı engellerle karşılaşır, aklını kullanarak ve yönlendiricilerinin de destekleriyle hedefine ulaşır. Islak Kaya’nın öneminin fark edilmesiyle kaderine terk edilen kıraç topraklar aslına uygun olarak kullanılıp yeniden doğar. Mustafa Kutlu hakkında daha önce yapılan çalışmalarda Beyhude Ömrüm hikâyesindeki folklorik unsurlara değinilmemiştir. Beyhude Ömrüm hikâyesi hakkında özgün bir çalışma yapan Hatice Altunkaya, hikâyeyi sadece Greimas’ın “Eyleyenler” modeline göre incelemiştir. Bu yazıda ise Beyhude Ömrüm hikâyesindeki kahramanın suyun ardındaki mücadelesinin masal kahramanlarıyla benzerlik ve farklılıkları üzerinde durulduktan sonra, hikâye, arketipler ekseninde değerlendirilmiştir. Su kültü etrafında oluşan folklorik unsurların, metnin dokusuna nasıl yerleştirildiği tespit edilip yorumlanmaya çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler: su kültü, arketip, yeniden doğuş, masal, modern anlatı

The travel of the protagonasit in search of water
in story Beyhude Ömrüm/[My Futile Life]
Abstract
Water cult has been existed since ancient time periods and it based on “ground-water” belief. As the basic motif, beliefs and practices associated with cult have been found in oral expression. In modern Turkish narratives, the using of “water”, as a functional motif/theme in fiction of text, is seen as well. Water motif in Beyhude Ömrüm, Mustafa Kutlu’s story, is fairly functional in the fiction of the text. In the story, the protagonist Yadigâr, along with being aware of the existence of “Islak Kaya” [The Wet Rock] for years, takes it as aim when he realized that the rock contains water within it. He makes plans in order to reach his aim such as heroes in tales. His act to cleave The Wet Rock and take out the water inside reminds travels of tale heroes. He, such as tale heroes, encounters some obstacles, but he reaches his aim by the support of his helpers and using his brain. By realizing the importance of The Wet Rock, the waste lands, which were left to their fate, are started to be used compatible with their original aim, and the lands begin to run dry regenerate. Folkloric elements in the story Beyhude Ömrüm were not mentioned in previous works on Mustafa Kutlu. Hatice Altunkaya, who has an original work on the story Beyhude Ömrüm, has examined the story only acording to the actant model of Greimas. In this paper, after stressing similarities and differences between the acts of the protagonist of Beyhude Ömrüm in search of water, and of tale heroes, the story has been examined in terms of narration and archetypes. It has been determined how the folkloric elements, which are formed around the water cult, were located in texture of the text, and it has been analyzed.
Key Words: water cult, archetype, rebirth, tale, modern narrative

ÖZET
Ömer Seyfettin, Türk hikâyeciliğin en önemli isimlerinden birisidir. Olayların yaşandığı dönemle ilgili bize çeşitli ipuçları veren Maupassand tarzındaki kısa, yer yer mizahi hikâyeleri; sade bir Türkçe ile yazıldığı için günümüze kadar çok okunagelmiş ve klasikleşmiştir. Bazı öykülerinde kendi çocukluk anılarına yer vermesi, bazılarında da çocuk kahramanları anlatması; onun bir çocuk edebiyatçısı olarak algılanmasına neden olsa da yaşadığı 36 yıllık kısa ömründe, yazarın çocuk edebiyatçısı olma gibi bir amacı olmamıştır. Bu çalışma ile Ömer Seyfettin’in seçme hikâyelerindeki çocuk ve çocukluk unsuru; hikâyelerdeki olay, kurgu, dil ve anlatımın çocuklar üzerinde meydana getireceği olası etkiler incelenerek yazarın çocuk edebiyatındaki yerinin sorgulanması amaçlanmıştır. 100'ü aşkın hikâyesi mevcut olmasına karşın çocukların, yazarı sadece birkaç bilindik hikâyesinden tanıdığı gerçeğinden yola çıkarak kütüphanelerin çocuk kitaplıklarında sıkça görülen on dokuz (19) hikâye, bu kıstaslara göre incelenmiş ve değerlendirilmiştir. Değerlendirmeye alınan öyküler şunlardır: Diyet, Kaşağı, And, Gizli Mâbed, Forsa, Bomba, Kütük, Başını Vermeyen Şehit, Ferman, Pembe İncili Kaftan, Topuz, İlk Cinayet, Yalnız Efe, Perili Köşk, Üç Nasihat, İlk Namaz, Yüksek Ökçeler, İlk Düşen Ak, Falaka. Çalışma nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi desenine uygun olarak yürütülmüş, elde edilen bulgular betimsel analizlerle yorumlanmıştır. Yapılan incelemelerde bu hikâyelerden yalnızca 7’sinin (Kaşağı, And, İlk Cinayet, İlk Namaz, Yalnız Efe, İlk Düşen Ak ve Falaka) çocuk ya da çocukluk ile alakalı olduğu, geri kalanlarda herhangi bir çocuk figürü içermediği ya da çocukluk kavramı ile ilgili olmadığı; hatta “Topuz, Başını Vermeyen Şehit, Bomba, Ferman” hikâyelerinde çocuklar bir yana, yetişkinlerin bile okurken ürperecekleri bazı şiddet ve ölüm sahneleri içermesi dolayısıyla çocuk psikolojisi açısından sakıncalı olarak değerlen¬dirilebilecek şiddet unsurlarının yer aldığı görülmüştür.
Anahtar Sözcükler: Ömer Seyfettin, çocuk edebiyatı, çocukluk, öykü ve çocuk psikolojisi, hikâye.

Ortadaki Adam (1970), Gönül İşi (1974), Yokuşa Akan Sular (1979), Yoksulluk İçimizde (1981), Ya Tahammül Ya Sefer (1983), Bu Böyledir (1987), Sır (1990), Hüzün ve Tesadüf (1999) gibi yapıtlarıyla, edebiyatımızda öykü türünde adını duyurmuş bir yazardır Mustafa Kutlu. Çoğu araştırmacının saptadığı gibi ilk iki öykü kitabında yer yer Sabahattin Ali ve Sait Faik’in etkileri göze çarpar. Ancak kısa süren bu etkilenme döneminden sonra Anadolu’daki yaşamı, toplumsal değişiklikleri, bu değişikliklerin yol açtığı değerler çatışmasını konu edinen öyküler kaleme almaya başlar. Çağdaşları, klâsik öykü düzenini bozan, olayda, zamanda ve mekânda parçalanmış, karmaşık ve kapalı, genelde bireyin yalnızlığını ve iç dünyasındaki sıkıntıları yansıtan Kafkavari ve postmodern öyküler yazarken, Mustafa Kutlu geleneksel öykü tarzına yönelmiş ve bu çizgisinden hiç sapmamıştır.

ÖZET: İsmi Garip şiiri ile özdeşleşen Melih Cevdet Anday; şiir, piyes, deneme, roman başta olmak üzere pek çok türde onlarca eser vermiş bir sanatçımızdır. Melih Cevdet, birçok farklı türde eser vermekle birlikte Garip hareketinin bir üyesi olması nedeniyle öncelikle şair kimliği ile tanınır. Piyeslerinin sahnelenerek geniş bir kitle tarafından bilinir hâle gelmesi şair kimliği kadar olmasa da tiyatro yazarı kimliğini de zamanla güçlendirir. Günlük gazetelerde yazdığı deneme, makale, eleştiri niteliğindeki eserleri de geniş bir okur kitlesine ulaşmasını sağlar. Melih Cevdet'in bahsi geçen bu edebî türlerin tamamındaki üretimi akademik çalışmalara da konu oldu ancak hikâyeleri uzun yıllar gündeme gelmedi. Bunun sebebi muhtemelen hikâyelerinin sayıca az olması ve kendisi hayattayken müstakil bir kitap hüviyetine bürünmemesiydi. Hikâyelerin büyük bir kısmının Murat Tek müstearıyla ve popüler bir tarzda yazılması da bu unutuluşta belli bir paya sahip olabilir. Bu makalede popüler ve sanatsal metin arasındaki farklar vurgulanarak Melih Cevdet Anday imzalı altı hikâye ile Murat Tek imzalı yirmi altı hikâye üzerinden Melih Cevdet'in hikâyeciliği hakkında genel bir çerçeve çizilmeye çalışılacak. Ayrıca Melih Cevdet'in daha önce dikkat çekilmemiş " Kızın Kısmeti " isimli bir hikâyesi de ek olarak verilecektir.

Haldun , "Şeytan Tüyü" hikâyesinde Almanya'ya işçi olarak giden Türk gurbetçilerin hayatlarından bir kesit ele almıştır. Hikâye, Almanya'ya daha önce giden ve hayat tecrübesi daha fazla olan Ökkeş Topalmusagil'in amcaoğlu Hidayet Ağa'ya yazdığı mektuptan oluşmaktadır. Ökkeş Topalmusagil, Alman vatandaşların yabancı işçilere kötü davranıp insan yerine koymamasına karşılık ayı postu giyerek geçimini sağlayan ve insanlarla iyi anlaşan bir tiptir. Mektubunda, Almanya'daki zor yaşam şartlarından bunalmış amcaoğlu Hidayet Ağa'ya tecrübelerini aktarır ve Almanya'da hayata ayak uydurup geçimini sağlayan insan tiplerinden örnekler verir. Hikâyede, Ökkeş Topalmusagil'in gözlemlerinden yola çıkılarak işçi sorununun yanında Alman ve Türk kültürü arasındaki farklılıklara ironi ve mizah unsurlarının önplana çıktığı bir anlatımla değinilmiştir. Bu çalışmamızda, hikâyedeki ironi ve mizah unsurları, iki kültür arasındaki farklılıklar, mektup tarzı, mekân, zaman, dil ve anlatıcı üzerinde durulmuştur. Abstract In the story "Şeytan Tüyü", Haldun Taner handled a part of the lives of expatriates who went Germany as workers. Story is formed from the Ökkeş Topalmusagil's letter to his cousin Hidayet Ağa who has gone to Germany before and had more experience . Despite the fact that German citizens abused foreign workers, Ökkeş Topalmusagil gets along with people and earns his life by wearing bear costume. In his letter,he tells his experiences to his cousin Hasan Ağa who gets bored of life conditions in Germany,and gives examples from the lives of people who survives and earn their lives in Germany.In the story the writer told the differences between the cultures and the worker's problems considering from the Ökkeş Topalmusagil's observations by emphasising an ironic and humorous expression. In this study we focused on Haldun Taner's letter type, ironic and humorous expressions in the story, differences between the cultures, time, place and the story teller. GİRİŞ Haldun Taner, daha çok tiyatro çalışmalarıyla tanınmakla birlikte 1950 sonrası Türk hikâyeciliğinde dikkat çeken bir isimdir. Hikâyelerinde bireysel sorunların yerine toplumsal sorunlara yönelmiş, toplumdaki bozuklukları, düzensizlikleri, aksaklıkları hareket noktası almıştır (Önertoy, 1984: 250-251). Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 5, Sayı: 8, Ocak 2012, s. 100-112 Haldun Taner'in "Şeytan Tüyü" Adlı Hikâyesi ve Mektup Tarzı hikâye kitabından başlayarak seçtiği konularda, kişilerde, çevrelerde ve hikâye anlayışında fazla bir değişme olmadığını söyleyerek, ele aldığı konuları maddeler hâlinde şu şekilde verir: "1. yeni bir çağın yaşama şartlarına ayak uyduramayan, eski çağlardan kalmış emeklilerin, düşkün, cana yakın yaşayışları; 2. zengin, aylak, şımarık bir hayatın ortasında kalmış köylüler, saf insanlar;

İronie/irony teriminin kaynağı kabul edilen eirônia sözcüğü, Yunanca “bilmezden gelerek sormak” anlamına gelir. Gerçek ile görünüş arasındaki uyumsuzluğa işaret eden ironi, çoğunlukla eleştirel nitelik taşımaktadır. Yazar eleştirilerini ironi yoluyla iletirken eleştirinin dozunu yükseltebilir; ancak dilini yumuşatmış olur. İronik anlatımda, ifadeler daha vurucu ve sarsıcı hale geldiğinden okuyucu üzerinde daha etkili olurlar. İroni yöntemini kullanan yazarın asıl amacı, değersizleştirmek ya da küçük düşürmekten çok eleştiri nesnelerini olumlu anlamda değişim ve dönüşüme zorlamaktır. İroninin komikle benzer bir yanı vardır. Komik duygusu “bir şeyle o şeyin sunumu arasındaki uyumsuzluk”tan kaynaklandığı gibi, ironi de söylenen ile kastedilen arasındaki uyumsuzluktan kaynaklanır. Ayrıca komiğin de sosyal düzenleme gibi bir amacının olması onu ironiye yaklaştırır. İroninin iç içe geçtiği bir başka tür, parodidir; çünkü parodiler mutlaka ironi içerirler. Postmodern anlatının Türk Edebiyatındaki önemli temsilcilerinden biri olan İhsan Oktay Anar, eserlerinde ironiyi eleştirel nitelikleriyle başarıyla kullanan bir yazardır. Anar, Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri adlı eserinde ironiyi hem bir eleştiri hem de eğlence aracı olarak kullanır. Bu yüzden hikâyelerde ironinin çoğunlukla komediyle yer yer de parodiyle iç içe geçtiği görülmektedir. Bu da ironinin ortaya çıkardığı gerilimi düşürmekte, hem yazarın hem de okuyucunun metinle buluşmasını eğlenceli hale getirmektedir. Hikâyelerin masal unsurlarıyla örülü olması da buna zemin hazırlamakta ve eğlence unsurunun öne çıkmasını kolaylaştırmaktadır. Yazar, eğitim sistemi, dini yaşantı, batıl inançlar, sözde kahramanlık, gelenek ve görenekler, erkek egemen toplum yapısı ve kadın-erkek ilişkilerini ironi nesnesi olarak seçer. İroni kurbanları da seçilen bu ironi nesneleriyle ilintili kişilerdir. Anar, hikâyelerinin ironik kurgusunda alazon-eiron karşıtlığından yararlanmaz. Bunun yerine yazar, eiron rolünü kendisi üstlenir. Bu çalışmada, ironinin komedi ve parodi öğeleriyle birleşerek İhsan Oktay Anar’ın Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri (2013) adlı eserinde yazar                                              ve okuyucu açısından eğlence unsuruna dönüşmesi, örnekler üzerinden gösterilmektedir.

The woman who has an important place in Turkish society and Turkish literature is a mirror of social life. It is to show a different value and interest to the woman in Turkish culture. It was created with sexual promises for women and men belonging to women belonging to women belonging to pre-Islamic Turkish literature works. The characteristics of society change, suggestions for development. The narrator's literature must go out on the first scene. Female voice hunter, mother, spouse, warrior shameless, mother, wife, tie and draw. In the folk tales, too, the theme of reaching the lover is often handled. In this sense, funny eyes are ahead of the beloved type in their lives. The type of wife-mother, the type of warrior woman, the type of enemy woman is encountered. In this Divan literary poetry, I am not pleased with the hostility in the scenes, the love of the lover and the approach of the mother's compassion can be reconciled to the wifemother woman's tip, the love for the love and the woman who does not come to the warrior woman type.

ÖZ Necmettin Hacıeminoğlu (1932-1996) yaşadığı dönemde ve devamında fikirleri ve çalışmalarıyla bilim dünyasında önemli rolü olan bir bilim insanıdır. 1982 yılında Türkoloji profesörü olan Hacıeminoğlu, 1985 yılında da Trakya Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi bünyesinde Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nü kurmuştur. Gençlik yıllarında dilde tasfiyeciliği savunurken sonraları buna karşı çıkmış ve Türkçenin tabii gelişmesini ve milliyetçiliği benimseyerek bunların mücadelesini vermiştir. Sahip olduğu ideoloji eserlerine de yansımıştır. Tek hikâye kitabı olan " Yeni Bir Dünya " da ve makalelerini topladığı " Türkçenin Karanlık Günleri " isimli kitabında da bu durum açık bir şekilde görülmektedir. Bu çalışmada Hacıeminoğlu'nun iki farklı türde olan ve yukarıda adları geçen kitaplarındaki üslubunun cümle düzeyinde incelenmesi amaçlanmaktadır. Cümleler taranıp cümle çeşitleri ortaya konulacak ve iki kitapta tespit edilen farklı kullanımlar gösterilmeye ve son olarak da tespit edilen kullanımlar yüzde olarak belirtilerek somut veriler elde edilmeye çalışılacaktır. ABSTRACT Necmettin Hacıeminoğlu (1932-1996) is a scientist has an important role with his thought and works during in his lifetime and after. In 1982, he was the professor of Turcology and in 1985, he had founded Turkish language and literature department of the University of Trakya within Faculty of Science and Literature. At the beginning, he had been defending linguistic purism but he had opposed his this idea after and he had adopted Turkish nationalism and natural development of the Turkish. This ideology has been reflected in his works. This is clearly seen in his storybook " Yeni Bir Dünya " and in " Türkçenin Karanlık Günleri " that he had collected his essay/articles. Studying the level of sentence style of these books are in two different types is aim of this research. Sentences will be scanned and types of sentences will be defined. It will try to show different uses and finally tangible data obtained will be given as a percentage.

Âlim Kahraman’s stories in the book called “Geçit” are basically in the form of metafiction. Yet, the noteworthy characteristic of these texts is the character’s positions against the author. Every figure in the stories has a voice and they can direct the story. This free position of figures against the author characterizes the “Geçit” as polyphonic in a Bakktinian sense. On the other hand, the boundary between the reality and the fiction becomes indistinct due to placing the figures and the author in the same hierarchical level. In some cases, the author becomes just a figure and in some other cases figures can shape the story by intervening in their own destiny. In this paper, we are intended to explain the relation between the author as a figure and his fictive figures in the light of Bakhtin’s concept of polyphony; and then, to show how this polyphonic structure blurs the line between fiction and reality where this blurriness characterize the text as “open work”.

Key Words: Mikhain Bakthin, Polypony, Metafiction, Open Work

Özet Sait Faik Abasıyanık ve Oğuz Atay, hikâye türünün modernleşmesi ve modernizmin bu türe yansımaları değerlendirildiğinde, Türk edebiyatının üzerinde özellikle durulması gereken iki önemli ismidir. Bu çalışmada Sait Faik'in " Haritada Bir Nokta " ve Oğuz Atay'ın " Beyaz Mantolu Adam " hikâyeleri, hikâyenin modernleşme serüveninde hangi noktada yer aldıkları incelenmek üzere, çalışmaya esas oluşturan metinler olarak belirlenmiştir. İnsanı ve insan sevgisini esas konu edinen Sait Faik, insanlığa ait temel sorunları kendine has penceresinden görür ve bilhassa, en az hikâyenin konusu kadar önem ve ayrıcalık gösterdiği şiirsel diliyle, hikâyelerini geleneksel olandan ayırmayı başarır. Türk hikâyeciliğinin modernleşme sürecinde bir diğer önemli isim ise Oğuz Atay'dır. Kırk üç yıllık kısa yaşamında kaleme aldığı sınırlı sayıda eserinde, edebiyatta modernizmin ilk güçlü izlerini gördüğümüz Atay, aynı zamanda postmodern edebiyatın habercisi olarak Türk edebiyat tarihinde, önemli yerini almıştır. İncelen her iki metinde de modern hikâyenin özelliklerinin teknik açıdan ve içerik açısından var olduğu görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Oğuz Atay, Sait Faik Abasıyanık, Modernizm, Hikâye TWO NAMES IN MODERNIZATION JOURNEY OF STORY:Sait Faik ABASIYANIK ve Oğuz ATAY Abstract Sait Faik Abasıyanık and Oğuz Atay are two important names to consider in Turkish literature with respect to modernization of story and assessment of the reflections of modernism on story. In this paper, Sait Faik's stories titled " A Dot on the Map " and Oğuz Atay's " Man with White Coat " are studied as main texts to investigate the where the stories are in modernization journey. Sait Faik, who mainly writes on humanity and human love, sees the basic problems of human beings from his unique angle, and achieves to differentiate his stories from the traditional ones especially through his poetic language which is as important and

Azerbaycan Hikâye Tahlilleri başlıklı üç kitap olarak
düşünülen projenin ilki olan 60’lardan Günümüze Azerbaycan Hikâyesi kitabı artık elimizdedir. Bugün Azerbaycan sahası edebiyatında var olan, özellikle eser tahlili çalışmaları daha çok Sovyet döneminden kalma olup, belli bir ideolojinin mahsulleridir. Bu anlamda Türkiye sahası edebiyatında uygulanan tahlil metotlarını kullanarak Azerbaycan sahası edebî ürünlerine yeni bir gözle bakmak edebiyatımız için faydalı olacaktır.
Türkiye üniversitelerinde kurulmuş Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları Bölümlerinde okutulan ders kitabı,
özellikle Azerbaycan sahası edebiyatıyla ilgili eksikliği
doldurmak da bu çalışmaya başlamada önemli etkenlerden bir diğeridir. Projenin bir başka önemi Azerbaycan ve Türkiye arasında bilimsel ve edebî ilişkilerin geliştirilmesine hizmettir.

Safura İNAN1 Özet Türk Edebiyatı tarihinde yıllarca değeri hiç düşmeyen, üzerinde çeşitli çalışmalar yapılmış ve halâ yapılmaya devam eden eserlerden birisi de kuşkusuz Dede Korkut Hikâyeleridir. Göçebe Oğuz boylarının dili, dini, sosyolojisi, tarihi, kültürü hakkında bizlere pek çok değerli bilgileri aktaran bu destansı hikâyelerde metinlerin alt satırlarında işlenen bir diğer konu da aile ve aile içindeki ikili ilişkilerdir. Bu ikili ilişkiler karı-koca, anne/baba-çocuk ve kardeş-kardeş arası ilişkilerdir. Yapılan bu çalışma da aile kavramını ve aile içindeki bu ikili ilişkileri Dede Korkut'taki 12 hikâye üzerinden aktarmayı amaçlamaktadır. Anahtar Kelimeler: Dede Korkut, Dede Korkut Hikâyeleri, aile, ikili ilişkiler IN DEDE QORQUT'S STORIES FAMILY AND DUAL RELATIONSHIPS Abstract Dede Qorqut stories is undoubtedly one of the works that have never been mentioned in the history of Turkish Literature for many years and various works have been done and still continue to be done. In these stories, which tell us valuable information about the language, religion, sociology, history, culture of Nomadic Oguz clans, another issue in the bottom lines of the texts is the bilateral relation within the family and family. These relationship are between husband and wife, mother-father-child and brother-sister relationship. This study goals is that the concept of family and these bilateral relations within the family transferring through 12 stories in the Dede Qorqut

Experiences, which is a poetic language as a writer Sait Faik, Turkish narrative is considered as an important turning point. When you first start the narrative by following the path of Sadri Ertem writing realistic narratives were then create their own line. Storytelling at the end of to assume an appearance a pessimistic focused on aspects of life meaningless and superfluous. In this study, Sait Faik focused on storytelling. Especially the second period of his storytelling which was written Lüzumsuz Adam story in the context of changes that have occurred in the story of Sait Faik have attempted to show.
Elements such as the protagonist narrator, the language spoken among the people, the incident that had effect on the hero, a short period of time, criscrossed narrow or large space were studied one by one. Besides these elements, protagonists selected from the public that constitutes the figure element, were classified as thematic and counter values. Characters, notions and symbols as thematic fiction were explained with their counter values separately in the narrative Lüzumsuz Adam. The fact that protagonist Mr. Mansur opted for solitude and that this reflected into his life as a depression was discussed.

Ortak özellikler gösteren metin sınıflarına tür denir. Başlangıçtan itibaren edebî türler değişim gösterir, kuralları esner ve birbirleriyle etkileşim içerisine girer. Böylece türlerin değişmez gözüyle bakılan her kuralının değişebileceği, geleneksel türlerden yola çıkarak yeni türlerin oluşabileceği veya türlerin birbirlerinden faydalanabileceği yaklaşımları türler arası ilişkileri bir inceleme ve araştırma alanı olarak doğurur. Özellikle şiirin diğer edebî türlerle kurduğu bağ onu bir etkileşim ağının içine sokar. Diğer türler şiirin sunduğu sezgi ve imge zenginliklerinden yararlanır. Hikâye ise edebî tür olmanın ötesinde bütün sanatsal faaliyetlerin arkasında var olan bir unsurdur. Şiir türü hikâyenin ögesi olan tahkiyeden yararlanabilir. Yazarların farklı edebî türlerde yazdığı eserleri benzer duyuş biçimi etrafında şekillenir. Eserler farklı edebî türlerde kaleme alınsa da eserlerdeki benzer izlek ve motiflerin varlığı aralarında bir bağlantı olduğunu gösterir. Hem şiir hem hikâye türünde eser vermiş olan Orhan Veli Kanık'ın eserlerinde türler arası bir ilişki söz konusudur. Şiir ve hikâyelerde ortak temaların yanında, yazarın hayatı algılayış biçiminden doğan benzerlikler de dikkati çeker. Orhan Veli'nin edebî birikiminin sonucu olan eserler türleri farklı olsa da bir bütünün parçalarıdır. Şiir ve hikâyelerin arasında etkileşim oluşturan ögelerden biri de yazarın yaşam öyküsüdür. Ortak olan bütün bu durumlar Orhan Veli'nin şiir ve hikâyelerini türler arası ilişkiler açısından incelenmesini mümkün kılar.

ÖZ
Mustafa Nihat Özön, Metinlerle Muasır
Türk Edebiyatı Tarihi adlı eseriyle Türk
edebiyatı tarihi çalısmalarına önemli katkılarda
bulunmustur. Bu eser, türleri esas alarak
tasnif yapması, sahsiyetlere iliskin
değerlendirmelerden sonra kaynakça bilgisi
vermesi vb. yönleriyle kendisinden önceki ve
sonraki Türk edebiyatı tarihi çalısmalarından
farklılık gösterir. Yazar, türleri sırasıyla
“nazım”, “tiyatro”, “roman”, “tarih”, “coğrafya
ve seyahat”, “edebiyat tarihi ve tenkit”,
“mektup ve hatırat”, “felsefe”, “hitabet ve
gazetecilik” olmak üzere dokuz bölümde
inceler. Her bölümün sonunda incelenen
türe/türlere ait metin seçkileri bulunmaktadır.
Mustafa Nihat Özön bu eserinde türlerdeki
değisimi özlü biçimde değerlendirmekte,
subjektif görüslerden kaçınmaktadır. Bu yazıda
Mustafa Nihat Özön’ün edebiyat tarihiyle ilgili
diğer çalısmalarından da yararlanılmakla
birlikte ağırlıklı olarak Metinlerle Muasır Türk
Edebiyatı Tarihi, adlı eserinin Türk edebiyatı
tarihi çalısmalarına katkıları ve bu çalısmada
yazarın nasıl bir yöntem izlediği üzerinde
durulmustur.
Anahtar Sözcükler: Edebiyat tarihi, edebî
türler, tenkit, tasnif, yöntem, metin seçkisi.

ABSTRACT
Mustafa Nihat Ozon, Texts,
Contemporary Turkish Literature Arts
(Metinlerle Muasır Türk Edebiyatı Tarihi)
devoted to the studies of the history of
Turkish literature has made important
contributions. These types of work to do on
the basis of classification, assessment of
personalities, etc. to give the bibliography
information. aspects of the work of his
predecessor, and later on Turkish literature
vary. Author types, respectively, "verse",
"theater", "novel", "date", "geography and
travel," "literary history and criticism," the
letters and memories "," philosophy ","
public speaking and journalism "to 9
chapter examines. At the end of each
chapter studied species, there are
screenings of the text. Mustafa Nihat Özön
concise way to assess the change in types of
work, avoids the subjective opinions. İn this
article on the Mustafa Nihat Özön’s history
of literature, along with his other works are
being utilized mainly in the Texts,
Contemporary Turkish Literature Arts
(Metinlerle Muasır Türk Edebiyatı Tarihi)
work contributed to the history of Turkish
literature and the author of this study
focused on how a method is followed.
Key Words: Literary history, literary genres,
criticism, classification,

S ezai Karakoç, İkinci Yeni hareketi içinde yer almış, edebiyat ve fikir ortamına önemli eserler kazandırmıştır; ancak Karakoç bundan çok daha fazla ilgiye mazhar olmuş ve bir düşünce adamı olarak ortaya koyduğu "Diriliş Düşüncesi" ile Türk düşünce hayatında bir ekol olma fonksiyonu icra etmiştir. Özellikle Necip Fazıl Kısakürek'in "Büyük Doğu" fikri sonrasında "Diriliş Düşüncesi", Türkiye'de entelektüel arenada fikir hayatını besleyen önemli bir damar olma özelliği sergilemiştir.

Özet
Uygur Dönemi’nde, daha çok yönetici sınıf tarafından kabul edilen Budizm’i, halka öğretmek amacıyla yazılan ve Sanskritçe adı Prens Kalyanamkara ve Papamkara ile ünlenen hikâye, Buddhacılığın aslı Çince olan klasik bir öyküsüne dayanmaktadır. Bu hikâye, XI. yüzyıl başlarında Dunhuang’daki bir mağaraya konularak mühürlenmiş ve mağaranın 1900 yıllarına doğru keşfedilip açılmasıyla ortaya çıkmış binlerce el yazmasından biridir. Seksen sayfalık bu Uygurca el yazması, Paul Pelliot tarafından 1908 yılında bulunmuş ve Paris’e getirilmiştir. Bu yazıda Kalyanamkara ve Papamkara hikâyesindeki Budist öğretiler ve bu din için kutsal sayılan Dhammapada isimli vaaz kitabıyla hikâye arasında koşutluk kurulmuş ve Buddha’nın yaşamına atfedilen rivayetlerle örtüşen noktaları, karşılaştırmalı bir okumaya tabii tutularak irdelenmiş ve Budizm’in bu hikâyedeki yansımaları ortaya konmuştur.

Anahtar Kelimeler
Budizm, Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi, Budist Edebiyat, Gotama Buddha, Dhammapada.

The story, which bears Sanskrit name “Prince Kalyanamkara and Papamkara” was written with the purpose of teaching Buddhism, which was mostly accepted by the ruling class, to the public during the Uighurs period. This story is one of the thousands of manuscripts that were put in a cave in Dunhuang at the beginning of the 11th century and sealed, then were discovered and opened towards the 1900s. This eighty-page long Uighur manuscript was discovered by Paul Pelliot in 1908 and brought to Paris. In this article, a parallelism was established between the Buddhist teachings in the story of Kalyanamkara and Papamkara and the preaching book Dhammapada, which is considered sacred for this religion. The points that overlap with the rumors attributed to Buddha's life were examined by making a comparative reading and the reflections of Buddhism in this story were revealed.

Keywords
Buddhism, The Story of Kalyanamkara and Papamkara, Buddhist Literature, Gotama Buddha, Dhammapada.

Türk edebiyatının Batı'ya, bilhassa Fransız edebiyatına yüzünü çevirdiği 19.yüzyılda dönemin siyasi koşulları gereği ilan edilen Tanzimat Fermanı'nın ismiyle anılan Tanzimat edebiyatı; geleneksel ve Batılı-yeni edebiyat ikiliğinin eksen oluşturduğu bir dönemin sanatsal başlığıdır. Genellikle şiirde yenileşme, şiir temalarının değişmesi gibi konular üzerine olan tartışmalar, Türk edebiyatının daha önce aşina olmadığı bir tür olan roman konusunda da

A Forgotten Narrative of Ahmet Rasim: Tecrübesiz Aşk
Kudret SAVAŞ
1. Introduction
Ahmet Rasim, a well-know writer of Turkish literature, has known by his works that has autobiographical traces. He has reflected a lot of different subject in his works but most of them are about İstanbul. His sights are the most important features of his works. He often tells
stories about young peoples that has inadequate experince about life and social truths of Ottoman society.
2. Story of Tecrübesiz Aşk
This story was published at İstanbul by Alem Publıcatıon at 1311. It is the story of Faiz Bey after graduated the school. It is 92 pages and formed from three main parts. This is story is not translated today’s alphabet. We can see that ıt is mainly about Westernisation and
inexperience of real life. In this work the aim is to analyse the story by different ways.
Keywords: Tecrübesiz Aşk, Westernisation, Tanzimat, Ahmet Rasim, inexperience of the young peoples.
JEL Codes: N15, Z11, Z13.