Kapadokya

Il paesaggio rupestre della Cappadocia offre una visione incredibile di un ambiente geologico ricco e unico, che ricorda, nelle forme della sua erosione, prospettive evocative e visioni architettoniche fantastiche. Un patrimonio fatto di rocce, gole, valli e promontori, arricchiti dalle passate popolazioni con un’intensa opera dedicata alla creazione di cavità atte a ospitare residenze, spazi religiosi, ambienti comuni, sistemi difensivi e anche depositi o spazi per gli scopi dell’agricoltura e dell’allevamento4. Questo vasto patrimonio rupestre è però soggetto a un lento e progressivo degrado: la natura, a poco a poco, erode la pietra. A volte questo processo è accelerato dalla presenza degli stessi vuoti creati dagli insediamenti rupestri: il crollo di una parte di roccia può portare alla luce intere sezioni di città sotterranee, il muro interno di una chiesa diventa la sua facciata, il nucleo di un picco può rivelare portali o absidi. In questa situazione complessa può risultare difficile, e non sicuro, visitare e anche solo accedere ad alcune architetture. La ricerca architettonica deve quindi occuparsi di produrre una documentazione efficace, e al tempo stesso di creare basi appropriate per permettere interventi progettuali che portino alla preservazione e, possibilmente, a un accesso adeguato alle strutture rupestri.

Bu yazıda mukayeseli bir bakış açısıyla halk hekimliğinin dünü ve bugününü birkaç örnek üzerinden dikkatlerinize sunmak istiyorum. Bunu yaparken “Türk Folklor Araştırmaları” dergisinde yayımlanan halk hekimliğiyle ilgili çalışmaları (Algın, 2007) ve 8-14 Ekim 1973’te Ankara’da gerçekleştirilen “I. Uluslararası Türk Folklor Semineri”nde sunulan halk hekimliğiyle ilgili bildirileri başlangıç, hareket noktası; 17 Kasım 2021’de Erzurum Atatürk Üniversitesinde Prof. Dr. Dilaver Düzgün Bey’in danışmanlığında Fatih Tekel tarafından savunulan
Kırıkkale Halk Hekimliğinde Ocaklar ve Türbeler” başlıklı doktora tezini ise -benim bildiğim son çalışma olduğu için- sınır olarak alacağım. Bu süreci ele alırken bibliyografik bir yaklaşımdan ziyade ilk çalışmalar ile son çalışmada yer alan hastalıklar ve tedavi usulleri ile halk hekimliği ve modern tıp noktasında insanımızın hangi noktada durduğunu veya hangi noktaya geldiğini tespite çalışacağım.

Located in central Anatolia, Cappadocia pre- sents a spectacular landscape created by char- acteristic geology and architectural patterns. Throughout the region an indigenous settle- ment pattern has been generated by using rock carving and masonry techniques. This article aims to identify and characterize the building system specific to this region and to analyze it through a systematic study. For this analysis more than twenty representative examples of traditional houses from Ürgüp and the nearby villages of Mustafapaşa and İbrahimpaşa have been studied in detail. System sections and details of the buildings were drawn, and inter- views were conducted with local masons who are still working in the field. Therefore, every building part is evaluated in terms of material, technique, and relationship to each other.

Âşık Veysel ile Esma arasında gerçekleştiği anlatılan para hadisesi ilk olarak senaryosu Bedri Rahmi Eyüboğlu tarafından yazılan ve yönetmenliğini Metin Erksan’ın yaptığı, Veysel’in hayatını konu alan 1952 yapımı “Karanlık Dünya” adlı filmin ana teması olarak işlenmiştir. Eyüboğlu, böyle bir hikâyeyi kendisi mi kurgulamış yoksa Esma Hanım’dan bizzat dinleyerek mi senaryoya dâhil etmiştir? Bu konuda net bir şey söylemiyoruz. Eyüboğlu, yazdığı senaryoda teklif ettiği sahnelerden sadece sekizde birinin yönetmen tarafından dikkate alındığını iddia ettiğine göre bu kurgu, yönetmen Metin Erksan’a mı aittir? Onu da tam olarak bilemiyoruz.

NEVŞEHİR KENTİNİN POTANSİYEL TURİZM MEKANLARI Öz Nevşehir, turizm kaynakları bakımından zengin olmasına rağmen, kendisine bağlı olan ilçelerin gölgesinde kalmış bir şehirdir. Oysa hem idari hem de coğrafi anlam-da merkezlik ettiği Kapadokya bölgesinin tarihsel, kültürel ve turizm bakımdan ol-dukça renkli ve zengin bir yerleşmesidir. Yeraltı şehri, Nevşehir Kalesi, Damat İb-rahim Paşa Külliyesi, camiler, çeşmeler, kilise ve çan kulesi önemli tarihi turizm mekanlarının başında gelmektedir. Kahveci Dağı Tepesi, Karaağaç Vadisi, Teras Bahçeler ise şehrin önemli doğal turizm alanlarını oluşturmaktadır.2014 yılında kentsel dönüşüm kapsamında başlatılan çalışma sonucu tesadüfen gün ışığına çıkan dünyanın en büyük yeraltı şehrinin, Nevşehir'i gelecekte önemli bir turizm odağı haline getireceği düşünülmektedir. Nevşehir sadece yeraltı kentiyle sınırlı bir tu-rizm varlığına sahip değildir. Şehirdeki diğer turizm potansiyeline sahip mekanlar da aynı ölçüde değerlendirilerek turizme kazandırılmalıdır. Böylece şehir, turizm çekiciliği bakımından çevresindeki ilçelerle birlikte anılacaktır.

Cappadocia is today one of the most important faith tourism centers in Turkey. In the 4th century great personalities in the history of Christian theology like Basil the Great, Gregory of Nyssa, and Gregory of Nazianzus known as the “Cappadocian Fathers” lived in this region. From the 6th century the monastic life developed in the rocky Cappadocian region and the many churches constructed in the rocks and which are still in good state show that this region was an important religious center. This landscape by giving the impression that the rocky Cappadocia hosted the first Christians leads to an anachronism. As a matter of fact from a historical perspective the situation seems to be absolutely different. In the 4th century when Christianity became the official religion the Eastern Roman Empire a war was launched against paganism, their temples were destroyed and the books written by pagan writers were burned. That’s why apart from writings belonging to Christians writers there are very few historical sources concerning the first periods of Christianity.
Based on the idea that narratives elaborated with one-sided point of view and which present a mythological rather than historical character should be reconsidered, this paper aims to analyze the process of introduction of Christianity in the Cappadocia region. The oldest source of information about Christianity in Cappadocia is the New Testament. Cappadocia is mentioned twice in the New Testament: in the First Letter of Peter and in the second chapter of the Acts of the Apostles. Starting from this source which constitute the departure of this study, through textual analyze, the date of elaboration of these source, the exact delimitation of the Cappadocian region mentioned there, and the identity of the people WHO came from this region to Jerusalem on Easter will be clarified. In the other hand the process of introduction of Christianity in this region will be examined in accordance with religious, political situation and the population structure of the Cappadocian region the first centuries A.D.

Bu araştırmanın amacı, Göreme Tarihi Milli Parkı’nın sürdürülebilir turizm açısından değerlendirilmesidir. Çalışmada, öncelikle araştırma konusu ve yöntemiyle doğrudan ilgili olan literatür taranmış ve ikincil veriler elde edilmiştir. Elde edilen ikincil veriler ışığında, Göreme Tarihi Milli Parkı’nın SWOT analizi yardımıyla değerlendirilmesine imkân verecek birincil veriler, biçimsel mülakat tekniği ile toplanmıştır. Mülakatlarda elde edilen verilerin analiz edilmesi sonucunda, milli parkın eşsiz doğası ile tarihi ve kültürel değerlerinin en önemli güçlü yönü olduğu, zayıf yönlerinin ise alan üzerinde farklı kurum ve kuruluşların söz sahibi olması nedeni ile denetim ve kararların uygulanamaması ve koruma altında olmasına rağmen gerekli özenin gösterilmemesidir. Tespit edilen en önemli fırsatlar; milli parkın UNESCO tarafından koruma altında bulunması ve turizm yatırımları için sağlanan teşviklerdir. Milli parkta sürdürülebilir turizme yönelik tehditler ise; çarpık yapılaşma, yoğun araç trafiği ve alternatif turizm adı altında yapılan hatalar (motosiklet ve arazi araçları ile turlar) olduğu tespit edilmiştir.

Yaklaşık olarak M.Ö. 6. yüzyılda Pers hâkimiyetine giren Kapadokya bölgesinde özellikle İran dini düşüncesinin nüfuz ettiği görülmektedir. Nezahat Baydur gibi bazı tarihçilere göre İran etkisi bu bölgede hiçbir zaman kaybolmamış, Helenistik ve Roma çağında ve hatta Hıristiyanlığın bölgeye girişinden sonraki dönemlerde bile sürüp gitmiştir. Hem Pers takviminin Kapadokya bölgesinde kullanılmış olması hem Herodot ve Strabon gibi Antik çağ yazarlarının eserlerinde ve Kapadokya Kralları tarafından bastırılan sikkelerde Perslerin dini sistemlerinin ana öğelerinden biri olan ateş kültüyle ilgili tasvirlerin yer alması İran dini düşüncesinin Antik dönem Kapadokya üzerindeki etkilerini göstermektedir. Diğer taraftan özellikle sikkeler üzerindeki tasvirlerden farklı kültürlerin etkisinde kalan bölgenin dini yapısının senkretik bir yapı arz ettiği de anlaşılmaktadır. Kültürel çeşitliğin bir ürünü olan bu senkretik dini yapılanma Hıristiyanlığın bölgeye hâkim olmasıyla son bulmuştur. Türklerin Anadolu’yu fethiyle birlikte kültürel çeşitlilik ve dini farklılıkların yeniden ortaya çıkması Türk-İslam medeniyetinin farklılığının en açık göstergelerinden biridir. Antik dönem Kapadokya tarihinin senkronik incelenmesi söz konusu dönemle ilgili dini ve kültürel yapı ile bilgi sunarken diakronik inceleme farklı medeniyetlerin karşılaştırılmasını ve böylece de aralarındaki farkları ve bu farkları mümkün kılan tasavvurları ortaya koyacaktır.

Ülkemizde ilk olarak 1947 yılında İstanbul Üniversitesinde Sanat Tarihi Kürsüsünün kurulması ve ardından, sırasıyla 1951’de Güzel Sanatlar Akademisi (Sanayi-i Nefise, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi), 1954 yılında Ankara Dil Tarih Coğrafya Fakültesi ve 1965 yılında Hacettepe Üniversitesi’nde Sanat Tarihi eğitimlerinin verilmeye başlaması ile birlikte yurt içinde ve yurt dışında birçok Türk Sanat Tarihçisi yetiştirilmeye başlamış ve Sanat Tarihine olan ilgi de giderek büyümeye başlamıştır. Nitekim, İstanbul Üniversitesi’nde Sanat Tarihi Bölümünün kurulduğu ilk yıllarda görev yapan Mazhar Şevket İpşiroğlu ile Sabahattin Eyüboğlu ve Paul Moraux’un 1958 yılında birlikte kaleme adlıkları Saklı Kilise: Kapadokya’da Yeni Bulunmuş Bir Kilise  adlı kitap bu anlamda Kapadokya bölgesinde yerli araştırmacıların yaptığı ilk akademik çalışmalarından biri olmuştur. Ayrıca, bu yazımızda değinemediğimiz daha birçok yerli araştırmacı ve onlara ait birçok kapsamlı-önemli çalışmanın varlığını da unutmamak gerekmektedir. Ülkemizde üniversitelerce yürütülen lisansüstü tezler de Kapadokya çalışmalarında bugün önemli bir yer tutmaktadır.
20. yüzyıl başında yabancı araştırmacılarla başlayan Bizans Kapadokya’sı üzerine Sanat Tarihsel çalışmalar; Türkiye’de, 20. yüzyılın ortalarında başlayan Sanat Tarihi eğitiminin giderek yaygınlaşması ve Türk Sanat Tarihçilerin yetiştirilmeye başlaması ile ancak 20. yüzyılın sonlarına doğru mümkün olmuştur.  Bizans kaya yerleşimleri ve duvar resimleri üzerine bir depo konumunda bulunan Kapadokya’ya günümüzde de yerli Sanat Tarihçilerin ilgisi katlanarak artmaktadır. Yukarıda bahsetmiş olduğumuz birçok çalışmaya üniversiteler ve Kültür Bakanlığımız önemli katkılar sağlamıştır. Bu anlamda yerli araştırmacıların daha fazla desteklenmeleri kültür-sanat tarihimize daha fazla katkı sağlanmasına imkan verecektir.

The rupestrian landscape of Cappadocia offers an incredible vision of a unique, rich geological environment, eroded into forms creating evocative panoramas and fantastical architectural visions. A heritage made up of rocks, gorges, valleys, and promontories where the populations of the past dedicated themselves to creating rock-cut cavities to hold dwellings, religious spaces, shared places, and defence systems as well as storage areas or spaces intended for agricultural or farming purposes. However, this vast rock-cut heritage is undergoing a gradual process of deterioration as nature progressively erodes the stone. Sometimes this process has been accelerated by the presence of the voids created by these rock-cut settlements: for example, the collapse of part of a rock wall may expose entire sections of subterranean cities, the interior wall of a church can become its façade, the core of a peak may reveal doorways or apses. In this complex situation, visiting and gaining access to some of these architectural structures may prove difficult and, at times, even unsafe. This means that architectural research must focus on producing efficient documentation as well as creating the necessary premises for interventions leading to the conservation and eventual access to these rock-cut environments.

The conservation-restoration process of the wall
paintings dated between the 9-13th centuries, in the
Cappadocia region started in the 1960s and
continues today. Within the scope of this thesis,
seven of the few wall painting conservationrestoration works carried out in the region were
examined and evaluated. These projects are;
conservation works of the Eskı Gumus/Gümüşler
Monastery wall paintings realized between 1962-
1965, conservation project of the wall paintings of
the Tokalı Church realized between 1972-80 and
2011(ongoing), conservation project of the wall
paintings of the Dark Church realized between 1980-
90, conservation project of the wall paintings of the
Elmalı Church realized between 1997-2003,
conservation project of the wall paintings of the Old
Andaval-Konstantin and Helena Church realized
between 2007- 2011, conservation project of the
wall paintings of the Forty Martyr’s Church realized
between 2007 and 2013, and the conservation
project of the Üzümlü Church wall paintings
realized between 2014-2016.
Different methods have been carried out in the
practices of the projects of the preservation and
restoration of wall paintings in the Cappadocia
region, but no evaluation has been made regarding
to their positive or negative results. For this reason,
with the purpose of the research, through the
examining 7 selected projects, to identify the
differences observed the conservation-restoration
implementation and conservation approaches that
changed over time

masal ülkesi" olarak adlandırılan Kapadokya (Kappadokia/Cappadocia) dünyanın eşsiz bir bölgesi, doğa ve insan etkinliklerinin büyüleyici bir uyumu, bir yontu şölenidir. Doğal, tarihsel ve görsel zenginlik örneği olan Kapadokya, yaklaşık on bin yıllık, kesintisiz bir kültürel evrimin odağıdır. Doğu ile Batı'nın eklemlendiği, halkların, dinlerin, dillerin ve kültürlerin birbiri içinde eridiği bir pota, çok özel bir coğrafyadır.

İnanç kavramı, insanoğlu var olduğundan beri varlığını sürdürmektedir. Çoktanrılı inançtan tek tanrılı inanca geçilen süreçte insanoğlu, ölüme ve doğa olaylarına karşı verdiği tepkiler sonucunda tanrılar dünyasını yaratmıştır. Bu geçiş süreci içerisinde incelemek gerekirse, M.Ö II. binlerden itibaren gelişimini sürdüren Hellen dininde, tanrılar antropomorfik olarak biçimlenmekte ve bu dini yapılaşma içinde mitoslarıyla birlikte Olymposlu tanrılara ve de özellikle Zeus’a Hellen
Panteon’unda çok önemli bir rol biçilmektedir.

Balon turizmi deneyimi, katılımcılara egzotik bir bölgeyi havadan daha geniş ve güzel açıyla, ilginç ve heyecan verici şekilde seyir imkânı sunan ve belirli düzeyde risk ve kontrollü tehlike içeren macera turizmi kapsamındaki deneyimlerden biridir. Balon deneyimi turizmi de dâhil olmak üzere tüm macera turizmi türlerinde, faaliyetlerin doğası gereği, farklı derecedeki yaralanma ve ölüme neden olan kaza riski, bu turizm türlerinin en önemli konularından biridir. Balonla seyahat etme dünyada düşük riskli bir etkinlik olarak kabul edilmesine rağmen, meydana gelen kazaların etkisiyle, bu etkinliği deneyecek biri için oldukça riskli görünmesine neden olabilmektedir. Bu çalışma ile Kapadokya’da balon deneyiminin kaza riskine karşı geliştirilen emniyet tedbirlerinin sonucunda genel balon durumu ve kaza riski taşıyan durumların kabul edilebilirlik düzeyi ortaya konmaya çalışılmıştır. Bu anlamda Kapadokya’da balon firması yöneticilerinin, balon pilotlarının ve denetleme konumundaki Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü yetkililerinin, yaşanan balon kazalarının sebeplerine ve bu kazalar sonrasında alınan ve alınması gereken önlemlere yönelik yaklaşımları eleştirel bir açıyla ortaya konulmuş ve bu çerçevede bazı çözüm önerileri sunulmuştur.

Kapadokyalılar doğal çevreye müdahale ettiler ve ihtiyaçları doğrultusunda ona uyum sağladılar. Volkanik kayaları oyarak, günümüzde bile birçok insanın merak ettiği, ilgisini çeken, Kapadokya coğrafyası ile özdeşleşen evleri inşa ettiler. İçinde bulundukları doğal çevreyi yok etmek yerine, ona uyum sağlamayı ve yaşam alanlarını da buna göre oluşturmayı seçtiler. Kapadokyalı Rumlar bu coğrafyanın insanları, çocukları olarak ona hayat verdiler ve giderken de sayısız miras bıraktılar. Kuşkusuz ki kültür, insanlığın ortak mirasıydı. Ben de bu çalışmamda Kapadokyalı Rumlara değinmemin yanı sıra, sosyo-ekonomik ve ekosistemik açıdan kısa bir incelemede bulunmaya çalıştım. Kabul etmek gerekir ki, her ne kadar kısa bir çalışma yapsam da Kapadokya'da daha keşfedilecek çok şey var. Abstract The Cappadocians intervened in the natural environment and adapted to their needs. By carving the volcanic rocks, they built houses that are interesting to many people even today and that are identified with the geography of Cappadocia. Instead of destroying their natural environment, they chose to adapt to it and create their habitat accordingly. As the children of this homeland, Cappadocian Greeks gave life that territory and left numerous legacies even on their migration. Of course, culture was the common heritage of humanity. In this study, in addition to mentioning to the Cappadocian Greeks, I tried to make a short examination in terms of socioeconomic and ecosystemic aspects. Admittedly, although I do a short study, there is still much to discover in Cappadocia.

Mağara kilise, diğer kilise yapılarından farklı olarak doğal bir oluşumdan meydana gelmiştir. Doğal oluşumla meydana gelen mağaralara, dini işlev sonradan kazandırılarak buraları kilise haline getirmiştir. Kapadokya’da yer alan pek çok vadi, Bizans Dönemi’nden sonra Hıristiyanlığın yayılması ile dini açıdan oldukça önem kazanmıştır. Kapadokya’nın bu vadilerinden biri olan Göreme Vadisi ise renkli freskleriyle akılda kalan kilise ve manastır gruplarına sahiptir. O dönemlerde yaşamış insanlar dini ihtiyaçlarını giderebilmek için Göreme Vadisi’nde bulunan mağaraları kullanmış ve burada bir yerleşik hayata tanık olma süreci başlamıştır. Göreme’deki önemli dini yapılar ise Kızlar ve Erkekler Manastırı, Aziz Basileus Kilisesi, Karanlık Kilise, Malta Haçlı Kilise, Azize Catherine Şapeli, Elmalı Kilise, Aziz Barbara Kilisesi, Yılanlı Kilise, Çarıklı Kilise ve Tokalı Kilise şeklinde olup bir açık hava müzesi kompleksinde toplanmıştır. İnsanlar geçmişte bu kiliselerin duvarlarına, o dönemi yansıtan teknikleri kullanarak önemli ikonografik sahneler resmetmişlerdir. Bizans Dönemi sanatı adına somut kanıt niteliği taşıyan bu sahnelerin mağara gibi doğal bir oluşum içinde yer alması nedeniyle bölgeyle ilgili kurum ve kuruluşlar koruma ve onarımları için harekete geçmiştir. Çalışmada bu bölgenin kiliselerinden biri olan Karanlık Kilise ve bu kilisenin fresklerinde çoğunluğu oluşturan İsa tasvirleri, tarihsel belge değeri kapsamında ele alınarak irdelenmiştir. Tasvirlerin, bir koruma ölçütü olan tarihsel belge değeri ögeleri arasında tekniği, üslubu ve dini anlamları değerlendirilerek fresklerin mevcut korunma durumu sorgulanmıştır. Bu durumlar gözetilerek Karanlık Kilise fresklerinin sahip olduğu kültürel miras değerlerinin tarihsel açıdan niçin önemli olduğu ve neden korunması gerektiğine dair bulgular sonuç kısmında verilmiştir. Ulaşılan bulgularla, bu yönde yapılacak araştırmalara katkı sağlayacak bir çalışma olması beklenmektedir.

Bu çalışmada Kapadokya bölgesi şehirlerinden Kayseri ve Nevşehir'e bağlı merkezlerdeki konutlarda bulunan duvar resimleri içinde kent tasviri içerikli olanlar ele alınmıştır. Bölge içinde yer alan Niğde, Aksaray, gibi merkezlerde Osmanlı döneminde yapılmış duvar resmi örneğine rastlanmamıştır. Duvar resimleri 18. yüzyılın son çeyreğiyle birlikte Osmanlı kültürü içinde önce başkent İstanbul'da ve neredeyse eş zamanlı olarak imparatorluğun tüm eyalet ve merkezlerinde görülen bir resim akımıdır. İstanbul'daki örneklerde görülen kentsel tasvirlerde Boğaziçi, Haliç manzaralarının yanı sıra hayali kent ve egzotik manzaralarla da karşılaşılır. Kayseri ve Nevşehir'deki örneklerde İstanbul ve Edirne manzaraları en çok rastlanan konulardır. Öte yandan örneklerden birinde bir Avrupa şehri betimlenmişken, Kayseri'deki bir örnekte de Kayseri şehir meydanı resmedilmiştir. Bazı örneklerde İstanbul manzaradan ziyade bilinen camileri veya saraylarıyla betimlenmeye çalışılmıştır. Üslûp itibariyle resimler, geleneksel minyatür tekniğiyle batılı resim anlayışının arasında bir yerdedir. Ancak bazı azınlık evlerindeki örneklerde batı resmine yaklaşan bir perspektif anlayışı ve renk kullanımı dikkati çeker. Bu resimlerin taşraya yayılışında en önemli etkenin başkent İstanbul'la ticari ilişkileri bulunan tüccarlar olduğu gözlenir. Nevşehir'den İstanbul'a çalışmaya giden Müslüman ve gayrimüslimler memleketlerine dönüşlerinde inşa ettirdikleri gösterişli konakları bu tür manzaralarla bezetmişlerdir. Ayrıca Kayseri'de güçlenmiş kimi yerel yöneticilerin de İstanbul'daki saraya öykünerek bu tür resimler yaptırdıkları veya vaktiyle İstanbul'da sarayda memuriyette bulunmuş bürokratların memleketlerine döndüklerinde orada yaşadıkları hayata özenerek bu resimleri yaptırmış olabilecekleri ileri sürülebilir.

Karla kaplandığında göz kamaştırıcı manzarasıyla, kış mevsiminde de yapılabilecek etkinlikleriyle ve Erciyes kayak merkezine olan yakınlığıyla Kapadokya alternatif bir kış turizmi destinasyonudur. Kış mevsiminin koşullarını bir avantaja dönüştürmek, bu mevsimi kent kimliğinin bir parçası haline getirmek ve bu durumu kültürel etkinliklerle taçlandırmak
destinasyonun imajını yükseltmektedir.

Sinema filmleri, geniş kitlelere hitap etme özelliği ile bu etkinliklerden biridir. 2013 yılı kışında Kapadokya’da çekilen Kış Uykusu filmi, Nuri Bilge Ceylan’ın uluslararası bilinirliği ve aldığı
ödüller sayesinde Kapadokya’nın imajının uluslararası medyada görülmesi sağlanmıştır. Kış Uykusu filminin resmi internet sayfasında yer alan 246 İngilizce internet sitesinden 54’ünde
Kapadokya’nın peyzajı, tarihi, kültürel etkinlikleri ve turistik yönü ile ilgili yorumlara rastlanmıştır.

Abstract
Karamanians, also called Orthodox Christian, who spoke Turkish and
used the Karamanian alphabet, which was of Greek origin, lived particularly in
Anatolia (Karaman, Konya, Kayseri, Isparta, Nevşehir, Niğde, Aksaray, Burdur,
Aydın and Karadeniz etc.) as well as in İstanbul, SyriaandtheBalkans. However,
Cappadocia is the region where the majority of Karamanlilar settled. The
Karamanian Orthodox Turks who had settled in Cappadocia (Nevşehir City
Center, Ürgüp, Mustafapasha) Derinkuyu (Suvermez, Yazıhöyük, Zile), Niğde
(Gölcük, Misti/Misli Fertek, Sementra, Andaval, Hasköy, Aravan/Kumluca,
Kurdanos/Hamamlı, Bor), Aksaray (Güzelyurt, Uluağaç), Kayseri (İncesu,
Zincidere, Pınarbaşı, Endürlük, Develi) had to leave for Greece as of May 1st,
1923 in accordance with the “Convention and Protocol Relatingto Exchange of
Greek and Turkish People” signed between the Grand National Assembly of
Turkey and the Greek Parliament on January 30th, 1923. As a result of this forced migration, today settled in Greece in such regions as Thessaloniki,
Larissa, Eviya Island, Kavala, Athens, Prea, Halkida left epigraphs in
Karamanli, they left epigraphs in Karamanian Turkish as part of a great cultural
heritage they had built in Cappadocia. This paper deals with such to pics as
language features, functions of these epigraphs and the cultural heritage of
Karamanian Turks. Moreover, it deals with the importance of these epigraphs
found in the Cappadocia Region for Karamanian Turks in the context of history
and culture.
Key Words: Karamanian Orthodox Turks, Epigraphs, Karamanian
Turkish.

Otantiklik kavramı, 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren hemen her sosyal bilimin ilgi alanına giren canlı bir tartışma konusudur. Tarihî binaların restorasyonunda izlenmesi gereken yolun ne ol-ması gerektiği yönünde 19. yüzyılda başlayan tartışmalar, İkinci Dünya Savaşı'nın ardından kültürel mirası uluslararası seviyede koruma altına almaya çalışan sözleşme ve metinler sayesinde hız kazan-mıştır. UNESCO başta olmak üzere ona bağlı uluslararası örgütlerin çabaları sonucu kavram sadece bir akademik inceleme alanı olarak kalmamış, 1972 tarihli Dünya Mirası Konvansiyonunun Uygu-lanmasına Yönelik İşlevsel İlkeler adlı rehberde Dünya Miras Listesi'ne girebilmek için miras alan-larının taşıması gereken şartlardan biri otantiklik kriteri olarak adlandırılmıştır. 2003 tarihli Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi'nde otantiklik kavramı yer almamış, ancak 2015 tarihli Uygulama İlkeleri'nde yeniden kullanılmıştır. Bu hâliyle kavram somut olmayan kültürel mira-sın korunması yönündeki akademik tartışmalarda merkezi bir yol oynamaktadır. Otantiklik kavramı aynı zamanda, SOKÜM unsurlarına bağlı turistik çekiciliklerin talep edildiği bir turizm çeşidi olan miras turizminin de öznesi konumundadır. Miras turizmi ise sürdürülebilirlik ilkesine uyan bir turizm çeşidi olarak kabul görmektedir. Bu önemlerine binaen, turistleri seyahate iten motivasyonlardan biri olarak kabul edilen otantiklik kavramının turizm sektörü açısından taşıdığı anlam ve işlev turizm alan yazınında uzun zamandır incelenmektedir. Buna rağmen kavramın teorik çerçevesi henüz kesin ola-rak belirlenememiş, kişisel algılara dayandığı anlaşılmıştır. Araştırmada, otantiklik tartışmalarının gelişimi incelenmiş ve otantiklik olgusunun kültürel altyapılarına bağlı olarak hem turistler hem de kültürel miras taşıyıcıları tarafından farklı algılanabileceği, bu farklı algılamada kişilerin beklenti ve ihtiyaçlarının ön planda geldiği açıklanmıştır. Kültürel altyapılarına bağlı olarak hem turistlerin hem de yerel halkın kendi beklenti ve ihtiyaçlarına göre algıladıkları otantiklik olgusunu, turizm sektörü içinde özgürce tatmin etmek ve kullanmak durumunda oldukları savunulmuştur. Anahtar Kelimeler Somut Olmayan Kültürel Miras, Otantiklik, Miras Turizmi, Kapadokya ABSTRACT The concept of authenticity has concerned and been rousingly discussed by nearly all social sciences since the second half of the 20th century. Discussions about what courses of action should be taken for the restoration of historic buildings, which were initiated in the 19th century, gathered pace after the Second World War due to treaties and texts aimed to preserve cultural heritage at international levels. Consequent to the efforts of international organizations, particularly of UNESCO, the authenticity concept has not merely been an academic area of study; as part of the 1972 Operational Guidelines for the Implementation of the World Heritage Convention, authenticity also was determined as a criterion for the inclusion of heritage properties in the World Heritage List. Authenticity was not referred to in the Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage dated to 2003 but reappeared in the 2015 Operational Guidelines; as such, it plays a central role in academic discussions regarding the protection of intangible cultural heritage (ICH). Moreover, the concept of authenticity holds a position of being the subject of heritage tourism, a branch of tourism regarded to be accordant with the principle of sustainability, in which touristic attractions related to ICH elements are in demand. Accepted to be a travel motivator, authenticity has long been studied in the academic literature in terms of its significance for and function in the tourism industry. Nevertheless, the theoretical framework for the concept has apparently been based on individual perceptions and thus has

-Hıristiyan teolojisinin teşekkül sürecine ışık tutan Nazianzuslu Grigorius ve Kutsal Ruh’un Tanrılığı Meselesi başlığını taşıyan bu kitap, Öğretim Görevlisi Dr. Elif Tokay tarafından kaleme alınmıştır. Bu araştırmada yazar, Kapadokyalı Babalardan biri olan Nazianzuslu Grigorius’un Teslis doktrininin “bir ousia-üç hypostasis” şeklinde sistematize edilmesindeki rolüne odaklanmaktadır. Bu bağlamda araştırmada özellikle Grigorius’un Kutsal Ruhun tanrısallığının tasdik edilişinde etkin bir teolog olduğu vurgulanmaktadır. Buradan hareketle Teslis doktrininin tedrici bir süreçten geçerek belirlendiği görüşünün altı çizilmektedir. Bu hususta Hıristiyanlığın erken dönemlerindeki temel teolojik tartışmaların yanı sıra o dönemlerde etkin olan muhtelif dini gruplara ve bu grupların teolojik yorumlarına da temas edilmektedir. Üzerinde durulan bir diğer tema ise Nazianzuslu Grigorius’un mistik ve soteriyolojik bir bağlamda ortaya koyduğu “theosis” kavramı ve bu çerçevede sistematize ettiği teolojik görüşlerdir.



-This book, titled Gregory of Nazianzus and the Matter of the Deity of the Holy Spirit, which sheds light on the formation process of Christian theology, was written by Lecturer Dr. Elif Tokay. In this research, the author focuses on the role of Gregory of Nazianzus, one of the Cappadocian Fathers, in the systematization of the Trinity doctrine as "one ousia-three hypostasis". In this context, it is emphasized in the research that Gregory has been an effective theologian in the confirmation of the divinity of the Holy Spirit. From this point of view, it is underlined that the doctrine of the Trinity is determined through a gradual process. In this regard, besides the basic theological debates in the early periods of Christianity, various religious groups that were active at that time and the theological interpretations of these groups are also touched upon. Another theme emphasized here is the concept of "theosis" that Gregory of Nazianzus put forward in a mystical and soteriological context and the theological views he systematized within this framework.

This study focuses on the analysis of aniconic decoration of Byzantine wall paintings in Cappadocia that was formed as the result of a “dialogue” between different cultures. Our research is especially about exploring the reflection of Islamic (and via Islamic also Sassanid) art on decoration of wall paintings at Byzantine churches in Cappadocia. The multiple, enriched aspect of Cappadocia is due to its strategic position: Many historical sources give details of the coexistence of Christian and Muslim communities. This atmosphere must have led to mutual influences in art.

For centuries region of Cappadocia, in the present-day Anatolia in Central Turkey, functioned as major monastic center of the Orthodox Christian faith. Since these hermitages were once located in the immediate vicinity of rising Islamic Caliphates and Empires, Cappadocian cave churches were often between eleventh – thirteenth centuries decorated with various pseudo-Cufic designs that were inspired by Arabic calligraphy. As an another example the heart shaped motif, or palmette (Sasanian palmette ) entered into the Byzantine art via Sasanian products, we have encountered this motif on this region’s wall paintings. We see the same traces of this motif in seventeen churches dated between ninth and thirteenth centuries. Among the rich examples of paintings consisting mainly of figurative scenes, aniconic motifs gain special importance with their unique understanding of decoration style and their adaptation to the architecture of the building.

Sağlıklı ve kaliteli yaşam, başarılı, mutlu uzun bir yaşam için olmazsa olmazlardandır. Dünya Sağlık Örgütü de (DSÖ) sağlığı, temel insan haklarından biridir diyerek, yaşam için sağlığın ne kadar önemli olduğunu vurgulamaktadır. Bu konuda yapılan bilimsel araştırmalarda da sağlığın, sağlıklı kalmanın, kaliteli yaşamda, sürdürülebilirliğin önem ve değeri açıklanmaktadır. Sağlıklı ve kaliteli yaşamda, yaşanılan çevrenin, ekonomik ve sosyal yapının etkileri konusunda birçok bilimsel açıklamaya rastlanmaktadır.

Sağlıklı ve kaliteli yaşam, başarılı, mutlu uzun bir yaşam için olmazsa olmazlardandır. Dünya Sağlık Örgütü de (DSÖ) sağlığı, temel insan haklarından biridir diyerek, yaşam için sağlığın ne kadar önemli olduğunu vurgulamaktadır. Bu konuda yapılan bilimsel araştırmalarda da sağlığın, sağlıklı kalmanın, kaliteli yaşamda, sürdürülebilirliğin önem ve değeri açıklanmaktadır. Sağlıklı ve kaliteli yaşamda, yaşanılan çevrenin, ekonomik ve sosyal yapının etkileri konusunda birçok bilimsel açıklamaya rastlanmaktadır.

Kapadokya 1960’lı yıllardan itibaren koruma çalışmaları yürütülen; 1985’te Dünya Miras Alanı, 1986’da Milli Park ilan edilmiş Türkiye’nin önemli bir kültürel ve doğal miras alanıdır. Alanın miras değerlerinin korunmasına yönelik erken tarihlerden itibaren yürütülen çalışmalar, ülkedeki koruma yasalarındaki değişikliklerle birlikte şekillenmiş; kültür, turizm, imar gibi farklı çerçevelerdeki uygulamalarla günümüze kadar gelmiştir.  2019 yılında yürürlüğe giren 7174 sayılı Kapadokya Alanı Hakkında Kanun ve devam eden süreçte Kanun’la ilişkili olarak yapılan değişikliklerle Kapadokya’da yeni bir koruma dönemine girilmiştir.
Bu çalışmada, ilgili Kanun’dan önceki dönemde bölgede yürütülen koruma eylemleri ana hatları ile aktarılarak Kanun’un Kapadokya için getirdiği yeni yönetim sistemi ve koruma yaklaşımı bu bağlamda değerlendirilmiştir. Ayrıca Kanun ile ilgili 1960’lı yılların ortalarından itibaren dile getirilen ve 90’lı yılların başında da taslak olarak hazırlanan çalışmalar ortaya konulmuş ve ülkedeki koruma yaklaşımında yeni bir dönemi temsil eden bu Kanun’un arka planı ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır.

Bizans İmparatorluğu, 4. Yüzyıldan 15. Yüzyıl ortalarına kadar süren egemenliği boyunca Anadolu merkez olmak üzere birçok bölgeye egemen olmuştur. Bu bölgelerde var olan sanat akımlarıyla da etkileşim içerisinde bulunarak yeni bir sanat akımı olan Hıristiyanlık Sanatı’nın gelişmesinde öncü rol oynamıştır. Bu rolüyle de Bizans Sanatını, Ortaçağ’ın önemli bir parçası haline getirmiştir. Bizans sanatı, kaynağını Anadolu topraklarından almış olmasının yanında Suriye ve Mısır ile de etkileşim içerisindedir. En güzel ve en büyük eserlerini İstanbul’un başkent olması nedeniyle İstanbul’da yapmışlardır. İstanbul dışında Anadolu topraklarının hemen her yerinde Bizans izlerine rastlanmaktadır. Bugün Anadolu toprakları içerisinde kalan Bizans dönemi kiliseleri, günümüzde dünyanın her tarafında mensupları bulunan ve dünya nüfusunun 1/5’inin dini olan Hıristiyanlığın hac merkezlerini oluşturmaktadır. İnsanlar inanç turizmi kapsamında bu kiliseleri ziyaret etmektedirler. Bu da Türk turizmi için önemli bir kaynak oluşturmaktadır.
Bizans sanatının Anadolu’daki en önemli örneklerinden bir tanesi de günümüzde müze olarak kullanılan fakat o dönemde kilise olarak inşa edilmiş olan Göreme Açık hava Müzesidir. Göreme Açık Hava Müzesi bugün inanç turizmi için gelen konuklarını ağırlamaktadır. Çalışmada Kapadokya Bölgesine ve Göreme Açık hava Müzesi’nin tarihsel süreçlerine yer verilmiş olup müzenin Türk Turizmi içindeki payı incelenmiştir.