Ośrodki zapasowe kawalerii II RP w 1939 roku

Ośrodki zapasowe kawalerii II RP w 1939 roku – oddziały kawalerii Wojska Polskiego.

Prace mobilizacyjne ośrodków zapasowych brygad kawalerii spowodowały powstanie wielu pułków kawalerii i różnego rodzaju zgrupowań. W wielu przypadkach nie udało się doprowadzić mobilizacji do końca poszczególnych oddziałów jak również wyposażyć ich w dostateczną ilość broni. Często koncentracja prowadzona była w pośpiechu, w obliczu zbliżających się wojsk wroga. Zmieniająca się szybko sytuacja na froncie i chaos powodowały często, że dowództwo Ośrodków Zapasowych kawalerii nie posiadało kontaktu z polskimi jednostkami, dla których mobilizowało oddziały zapasowe. W związku z tym z niektórych luźnych pułków i szwadronów tworzono w pośpiechu improwizowane pułki i grupy kawaleryjskie a następnie włączano je do walki.

Ośrodki Zapasowe Kawalerii

• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Białystok”
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Biedrusko” - mjr Julian Jerzy Fischer-Drauenegg
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Dębica” - mjr Jan Sroczyński
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Garwolin” - płk Tadeusz Komorowski
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Grudziądz”
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Hrubieszów” - ppłk Kazimierz Halicki
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Łuków”
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Stanisławów” - płk Tadeusz Kurnatowski
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Wołkowysk” - ppłk Józef Grad-Soniński
• Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Żółkiew”

Bibliografia

• Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.