Przejdź do zawartości

Mateusz Morawiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mateusz Morawiecki
Ilustracja
Mateusz Morawiecki (2019)
Pełne imię i nazwisko

Mateusz Jakub Morawiecki

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1968
Wrocław

Prezes Rady Ministrów
Okres

od 11 grudnia 2017
do 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Beata Szydło

Następca

Donald Tusk

Minister cyfryzacji
Okres

od 6 października 2020
do 6 kwietnia 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Marek Zagórski

Następca

Janusz Cieszyński

Minister sportu
Okres

od 15 listopada 2019
do 5 grudnia 2019

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Witold Bańka[a]

Następca

Danuta Dmowska-Andrzejuk

Minister rozwoju i finansów
Okres

od 28 września 2016
do 9 stycznia 2018

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Następca

Teresa Czerwińska, Jerzy Kwieciński[b]

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 16 listopada 2015
do 11 grudnia 2017

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Minister rozwoju
Okres

od 16 listopada 2015
do 28 września 2016

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Janusz Piechociński, Maria Wasiak[c]

podpis
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” Odznaka pamiątkowa „Krzyż Solidarności Walczącej” Wielki Krzyż Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Mateusz Jakub Morawiecki (ur. 20 czerwca 1968 we Wrocławiu) – polski polityk, menedżer i bankowiec. W latach 2017–2023 prezes Rady Ministrów stojący na czele swojego pierwszego, drugiego i trzeciego gabinetu.

Prezes zarządu Banku Zachodniego WBK w latach 2007–2015, członek Rady Gospodarczej przy pierwszym rządzie Donalda Tuska (2010–2012), wiceprezes Rady Ministrów (2015–2017), minister rozwoju (2015–2016), a następnie minister rozwoju i finansów (2016–2018), minister sportu (2019), poseł na Sejm IX i X kadencji (od 2019), minister cyfryzacji (2020–2023), wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości (od 2021).

Życiorys

Młodość

Urodził się 20 czerwca 1968 we Wrocławiu[1]. Jest synem Jadwigi[2] oraz fizyka i opozycjonisty Kornela Morawieckiego (przewodniczącego Solidarności Walczącej)[1]. Rodzina ojca pochodziła z warszawskiej Pragi, gdzie urodził się i wychowywał Kornel Morawiecki, który później wraz z żoną zamieszkał we Wrocławiu. Rodzice matki pochodzili ze Stanisławowa, z czasem zamieszkali we Wrocławiu[3]. W 1960 i 1965 urodziły się starsze siostry: Anna i Marta, w 1966 – Magdalena, która zmarła w wieku pięciu miesięcy, a w 1973 – młodsza siostra Maria[4].

Według publicysty Igora Jankego, Morawiecki od 1979 roku pomagał w drukowaniu podziemnego „Biuletynu Dolnośląskiego” w tajnej drukarni w Wilczynie Leśnym pod Wrocławiem[5][6][wymaga weryfikacji?]. Od grudnia 1981 brał udział w akcjach opozycyjnych: malowaniu napisów na murach, zrywaniu flag, rozklejaniu plakatów i ulotek, druku i kolportażu podziemnych pism oraz rozwieszaniu opozycyjnych transparentów. W latach 1983–1986 był wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany w związku z działalnością opozycyjną swojego ojca, który ukrywał się wówczas przed organami ścigania[1]. Od 1986 publikował pod pseudonimami (np. Robert Synowiecki) artykuły w prasie podziemnej, głównie w „Biuletynie Dolnośląskim”. W latach 80. kilkakrotnie został pobity z powodów politycznych i ponownie był przesłuchiwany[3][wymaga weryfikacji?].

Edukacja

W 1987 ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu[7], następnie rozpoczął studia na kierunku historia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w latach 1988–1989 brał udział w strajkach okupacyjnych[3]. Studia te ukończył w 1992[8].

Następnie kształcił się na Politechnice Wrocławskiej i Central Connecticut State University, a w 1995 uzyskał dyplom Master of Business Administration na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. W tym samym roku ukończył studia podyplomowe z prawa europejskiego i ekonomiki integracji gospodarczej na Uniwersytecie w Hamburgu. Studiował także na Uniwersytecie w Bazylei[8] i w Kellogg School of Management przy Northwestern University[9].

Działalność zawodowa

Od 1991 pracował dla spółki Cogito, współtworzył firmy wydawnicze Reverentia i Enter Marketing-Publishing. W 1991 był współzałożycielem, menedżerem i redaktorem pisma „Dwa Dni”[3]. W latach 1992–1995 pracował jako menedżer odpowiedzialny za marketing i finanse w przedsiębiorstwach konsultingowych i wydawniczych. W 1995 odbył staż w Niemieckim Banku Federalnym. W latach 1996–1997 prowadził projekty badawcze w zakresie bankowości i makroekonomii na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. W 1997 wraz z Frankiem Emmertem opublikował Prawo europejskie, podręcznik z zakresu prawa unijnego i ekonomiki integracji gospodarczej[10]. W 1998 został zastępcą dyrektora Departamentu Negocjacji Akcesyjnych w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. W latach 1998–2001 był członkiem rad nadzorczych Zakładu Energetycznego Wałbrzych i Agencji Rozwoju Przemysłu[8].

W 1998, po odejściu z administracji rządowej, podjął pracę w Banku Zachodnim. W latach 1998–2001 był doradcą prezesa zarządu, a następnie dyrektorem banku. W 2001, po połączeniu Banku Zachodniego i Wielkopolskiego Banku Kredytowego, został członkiem zarządu Banku Zachodniego WBK, a w maju 2007 objął stanowisko prezesa zarządu tej instytucji[11]. Bank ten w tym czasie brał udział w finansowaniu różnych przedsięwzięć kulturalnych, m.in. serialu telewizyjnego Czas honoru oraz filmów Czarny czwartek[3] i 1920 Bitwa Warszawska[3][12]. Sam Morawiecki zasiadał w Komitecie Nauk o Finansach PAN pierwszej kadencji[13].

Działalność polityczna do 2015

Był członkiem Partii Wolności[14]. W latach 1998–2002 zasiadał w sejmiku dolnośląskim I kadencji, mandat uzyskał z listy Akcji Wyborczej Solidarność[15].

Od 2008 do czasu wejścia w skład rządu w 2015 był konsulem honorowym Republiki Irlandii w Polsce[8]. W 2010 został powołany w skład Rady Gospodarczej przy premierze Donaldzie Tusku[16], w której zasiadał przez blisko dwa lata[17]. W 2010 był zwolennikiem podwyższenia i zrównania wieku emerytalnego[18].

W 2014 był jedną z osób nagranych podczas afery taśmowej[19][20].

Wiceprezes Rady Ministrów i minister

 Osobny artykuł: Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju.
Rząd Beaty Szydło. W pierwszym rzędzie od lewej: Piotr Gliński, Beata Szydło, Mateusz Morawiecki i Jarosław Gowin (2015)

9 listopada 2015 zrezygnował z funkcji prezesa zarządu Banku Zachodniego WBK[21], nie uzyskując odprawy[22] i pozostając nadal akcjonariuszem BZ WBK (ok. 13,7 tys. akcji[23]; sprzedał je wraz z objęciem funkcji premiera[24]). 16 listopada objął urzędy wicepremiera i ministra rozwoju w rządzie Beaty Szydło[25]. W marcu 2016 wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości[26]. W tym samym roku przedstawił dokument programowy (nazwany „planem Morawieckiego”), który został przyjęty w rozwiniętej wersji przez Radę Ministrów w lutym 2017[27][28]. Od marca 2016 kierował Komitetem Rozwoju, zadaniem którego było wypracowywanie programów w ramach planu odpowiedzialnego rozwoju[29].

28 września 2016 został odwołany ze stanowisk rządowych[30], a także tego samego dnia powołany ponownie na urzędy wicepremiera i ministra rozwoju i finansów[31] (w resorcie finansów w miejsce Pawła Szałamachy). 30 września tego samego roku stanął na czele Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów. W marcu 2017 na zaproszenie ministra finansów Niemiec uczestniczył w spotkaniu ministrów finansów państw G20 w Baden-Baden, będąc pierwszym przedstawicielem Polski na tym szczycie i jednym z kilku przedstawicieli państw nienależących do grupy[32][33].

Prezes Rady Ministrów

 Osobne artykuły: Pierwszy rząd Mateusza Morawieckiego, Drugi rząd Mateusza Morawieckiego, Trzeci rząd Mateusza Morawieckiego, Kalendarium pierwszego rządu Mateusza Morawieckiego, Kalendarium drugiego rządu Mateusza Morawieckiego, Kalendarium trzeciego rządu Mateusza Morawieckiego i Wizyty zagraniczne premiera Mateusza Morawieckiego.

Pierwszy rząd (2017–2019)

Mateusz Morawiecki wygłasza exposé w Sejmie RP, 12 grudnia 2017

7 grudnia 2017 komitet polityczny PiS rekomendował jego kandydaturę na stanowisko prezesa Rady Ministrów w związku z deklaracją rezygnacji ze strony premier Beaty Szydło[34], którą oficjalnie złożyła następnego dnia. Również 8 grudnia Mateusz Morawiecki został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę desygnowany[35], a 11 grudnia powołany na to stanowisko[36]. Jednocześnie został też ponownie powołany na urząd ministra rozwoju i finansów[37].

12 grudnia 2017 Sejm udzielił rządowi wotum zaufania; za zagłosowało 243 posłów, przeciw oddano 192 głosy[38]. 9 stycznia 2018 Mateusz Morawiecki został odwołany z funkcji ministra rozwoju i finansów[39]. Tego samego dnia, w związku ze zdymisjonowaniem Anny Streżyńskiej i niepowołaniem jej następcy, przejął obowiązki ministra cyfryzacji, które wykonywał do 17 kwietnia 2018, gdy obsadzono to stanowisko[40].

Podczas kampanii związanej z wyborami samorządowymi w 2018 przegrał dwa procesy w trybie wyborczym. Pierwszy we wrześniu – z Platformą Obywatelską; Sąd Apelacyjny w Warszawie nakazał mu publicznie sprostować wypowiedź, w której zarzucił koalicji PO-PSL, że w czasie ich rządów nie budowano w Polsce dróg[41] (decyzja sądu odnosiła się do wypowiedzi, w której Mateusz Morawiecki stwierdził, że przez osiem lat poprzedniej koalicji wydano na drogi lokalne tyle, ile za rządu PiS miało być wydawane w ciągu jednego lub do półtora roku)[42]. Drugi w październiku 2018 z KWW Jacka Majchrowskiego; Sąd Apelacyjny w Krakowie nakazał mu sprostowanie wypowiedzi, że rządzący dotąd Krakowem „nie zrobili nic lub prawie nic w walce ze smogiem”[43].

Między sierpniem a wrześniem 2019 był członkiem Komisji Nadzoru Finansowego jako przedstawiciel ministra właściwego do spraw instytucji finansowych[44].

Drugi rząd (2019–2023)

Mateusz Morawiecki podczas Rady Gabinetowej (2020)
Mateusz Morawiecki w trakcie marszu solidarności z Ukrainą w Warszawie (2022).

W wyborach w 2019 Mateusz Morawiecki został liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu nr 31. Uzyskał mandat posła na Sejm IX kadencji, otrzymując 133 687 głosów[45]. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu IX kadencji złożył dymisję Rady Ministrów (zgodnie z art. 162 ust. 1 Konstytucji RP), która tego samego dnia została przyjęta przez prezydenta[46]. 14 listopada 2019 prezydent Andrzej Duda desygnował go ponownie na urząd premiera, powierzając mu misję utworzenia nowego rządu[47].

Następnego dnia prezydent powołał Mateusza Morawieckiego na urząd prezesa Rady Ministrów, a także powołał członków nowego gabinetu. W rządzie tym premier dodatkowo objął stanowisko ministra sportu[48]. 19 listopada wygłosił swoje exposé[49]. Tego samego dnia Sejm udzielił o rządowi wotum zaufania; za zagłosowało 237 posłów, przeciw oddano 214 głosów[50]. 5 grudnia odwołany przez prezydenta Andrzeja Dudę z urzędu ministra sportu (w związku z powołaniem na ten urząd Danuty Dmowskiej-Andrzejuk)[51].

We wrześniu 2020 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, że decyzja nakazująca Poczcie Polskiej podjęcie i realizację czynności niezbędnych do przygotowania i przeprowadzenia wyborów prezydenckich w maju 2020 została wydana bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa (m.in. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej) oraz stwierdził jej nieważność[52]. 26 czerwca 2024 NSA utrzymał ten wyrok w mocy[53].

6 października 2020 Mateusz Morawiecki w swoim rządzie objął dodatkowo stanowisko ministra cyfryzacji[54], zastępując Marka Zagórskiego[55], zakończył urzędowanie 6 kwietnia 2023[56].

W maju 2021 Najwyższa Izba Kontroli złożyła do prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa nadużycia uprawnień przez Morawieckiego w związku z przygotowaniami do przeprowadzenia wyborów prezydenckich w 2020 roku[57].

W lipcu 2021 został wiceprezesem Prawa i Sprawiedliwości[58][59][60].

Od 11 sierpnia do 26 października 2021 wykonywał obowiązki ministra rozwoju, pracy i technologii w związku z nieobsadzeniem tego stanowiska[61]. 29 listopada 2021 wyprzedził Jerzego Buzka, stając się drugim najdłużej urzędującym premierem III RP[62][63]. Od 10 lutego do 26 kwietnia 2022 wykonywał obowiązki ministra finansów po dymisji Tadeusza Kościńskiego[64].

Trzeci rząd (2023)

W wyborach w 2023 Mateusz Morawiecki został ponownie liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu nr 31. Uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji, otrzymując 117 064 głosy[65]. 13 listopada tego samego roku prezydent przyjął dymisję Rady Ministrów i po raz trzeci desygnował go na urząd premiera[66][67]. 27 listopada 2023 prezydent powołał Mateusza Morawieckiego na urząd prezesa Rady Ministrów, a także powołał członków nowego mniejszościowego gabinetu[68]. 11 grudnia 2023 posłowie Sejmu zagłosowali nad wotum zaufania dla rządu. Trzeci gabinet Mateusza Morawieckiego nie uzyskał poparcia większości[69]. Tego samego dnia premier złożył dymisję rządu, która została przyjęta przez Prezydenta[70]. 13 grudnia 2023 zakończył pełnienie funkcji premiera w związku z powołaniem trzeciego rządu Donalda Tuska[71].

Odznaczenia i wyróżnienia

Z Martą Kaczyńską podczas odbioru Nagrody im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego (2018)

Ordery i odznaczenia

Nagrody i wyróżnienia

Życie prywatne

Od pierwszej połowy lat 90. żonaty z Iwoną; ojciec czworga dzieci: dwóch córek (Olgi i Magdaleny) oraz dwóch synów (Jeremiasza i Ignacego)[91][2][92][93][94].

Deklaruje się jako katolik[95].

Galeria

  • Mateusz Morawiecki na otwarciu Campus Warsaw (2015)
    Mateusz Morawiecki na otwarciu Campus Warsaw (2015)
  • Spotkanie z kobietami internowanymi w stanie wojennym (2017)
    Spotkanie z kobietami internowanymi w stanie wojennym (2017)
  • Mateusz Morawiecki i Theresa May (2017)
    Mateusz Morawiecki i Theresa May (2017)
  • Mateusz Morawiecki i ambasador USA Paul W. Jones (2018)
    Mateusz Morawiecki i ambasador USA Paul W. Jones (2018)
  • Obchody sierpnia 1980; obok prezydent Andrzej Duda i przewodniczący NSZZ „S” Piotr Duda (2018)
    Obchody sierpnia 1980; obok prezydent Andrzej Duda i przewodniczący NSZZ „S” Piotr Duda (2018)
  • Mateusz Morawiecki i kanclerz Austrii Sebastian Kurz (2018)
    Mateusz Morawiecki i kanclerz Austrii Sebastian Kurz (2018)
  • Angela Merkel i Mateusz Morawiecki (2018)
    Angela Merkel i Mateusz Morawiecki (2018)
  • Mateusz Morawiecki z rodziną z wizytą u papieża Franciszka (2018)
    Mateusz Morawiecki z rodziną z wizytą u papieża Franciszka (2018)
  • Mateusz Morawiecki w pierwszej od inwazji rosyjskiej, delegacji zagranicznych rządów w Kijowie, 15 marca 2022[96]
    Mateusz Morawiecki w pierwszej od inwazji rosyjskiej, delegacji zagranicznych rządów w Kijowie, 15 marca 2022[96]
  • Mateusz Morawiecki z prezydentem USA Joe Bidenem na Stadionie Narodowym w Warszawie pełniącym funkcje punktu recepcyjnego dla uchodźców z Ukrainy, 26 marca 2022 roku[97]
    Mateusz Morawiecki z prezydentem USA Joe Bidenem na Stadionie Narodowym w Warszawie pełniącym funkcje punktu recepcyjnego dla uchodźców z Ukrainy, 26 marca 2022 roku[97]

Uwagi

  1. ↑ Jako minister sportu i turystyki.
  2. ↑ Teresa Czerwińska objęła urząd ministra finansów, Jerzy Kwieciński objął urząd ministra inwestycji i rozwoju.
  3. ↑ Janusz Piechociński pełnił urzędy wiceprezesa Rady Ministrów i ministra gospodarki, Maria Wasiak pełniła urząd ministra infrastruktury i rozwoju.

Przypisy

  1. ↑ a b c Mateusz Morawiecki. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2017-12-08].
  2. ↑ a b Malwina Gadawa: Jak Mati został premierem. Mama Morawieckiego mówi nam o synu. gazetawroclawska.pl, 8 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-08].
  3. ↑ a b c d e f Maria Wanke-Jakubowska: Mateusz Morawiecki: „Ku chwale Ojczyzny!”. wszystkoconajwazniejsze.pl, 24 listopada 2015. [dostęp 2017-01-26].
  4. ↑ Edyta Brzozowska: „W domu nigdy o tym nie opowiadał. Nie chciał martwić matki”. Dzieciństwo premiera wspomina jego mama. onet.pl, 21 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-21].
  5. ↑ Dzieci z farbami. W: Igor Janke: Twierdza. Warszawa: Wielka Litera, 2014, s. 39 (wydanie EPUB). ISBN 978-83-64142-66-6.
  6. ↑ Andrzej Berezowski: Solidarność Walcząca jak państwo podziemne. tysol.pl, 15 czerwca 2017. [dostęp 2019-05-04].
  7. ↑ Absolwenci, nauczyciele i olimpijczycy. IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu 1954–2004. Wrocław: EDU-SA Agencja Public Relations, 2004, s. 182. ISBN 83-920032-2-5.
  8. ↑ a b c d Mateusz Morawiecki – Wicepremier, Minister Rozwoju i Finansów. mr.gov.pl, 19 października 2016. [dostęp 2017-01-26].
  9. ↑ Jakub Kowalski: Do Rzeczy: Ku chwale ojczyzny. wp.pl, 22 stycznia 2016. [dostęp 2017-01-26].
  10. ↑ Opis bibliograficzny: Prawo europejskie. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2017-01-26].
  11. ↑ Mateusz Morawiecki – Prezes Zarządu. bzwbk.pl. [dostęp 2017-12-08].
  12. ↑ Bank Zachodni WBK mecenasem filmu „Bitwa Warszawska 1920”. santander.pl. [dostęp 2019-05-04].
  13. ↑ Skład. Komitet Nauk o Finansach Polskiej Akademii Nauk. [dostęp 2022-03-05].
  14. ↑ Q&A z premierem Morawieckim. Pytania o urlop menstruacyjny w Polsce i działania rządu dla młodych ludzi. gazetaprawna.pl, 21 maja 2022. [dostęp 2022-05-22].
  15. ↑ Dziesięć lat województwa dolnośląskiego. karkonosze.ws, 2 grudnia 2008. [dostęp 2015-11-06].
  16. ↑ Bielecki pokieruje Radą Gospodarczą premiera. parkiet.com, 9 marca 2010. [dostęp 2015-11-06].
  17. ↑ Michał Wróblewski: Morawiecki, premier z taśmy. Kiedyś człowiek Tuska, dziś o związkach z PO chce zapomnieć. wp.pl, 2 października 2018. [dostęp 2019-04-29].
  18. ↑ Dwie reguły Tuska mają uratować finanse [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-11-12] (pol.).
  19. ↑ To mówi Morawiecki na taśmie z „Sowy i Przyjaciół” [online], Onet Wiadomości, 2 października 2018 [dostęp 2023-02-26] (pol.).
  20. ↑ Mateusz Morawiecki został nagrany. Mamy treść jego rozmowy – Wiadomości [online], web.archive.org, 18 listopada 2015 [dostęp 2023-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-18].
  21. ↑ Maciej Rudke: Mateusz Morawiecki zrezygnował z funkcji prezesa BZ WBK. rp.pl, 9 listopada 2015. [dostęp 2016-04-14].
  22. ↑ I to chyba kończy sprawę. Oświadczenie banku Santander. wpolityce.pl, 15 maja 2019. [dostęp 2019-12-15].
  23. ↑ Arkadiusz Braumberger: Morawiecki wciąż ma akcje BZ WBK. bankier.pl, 23 stycznia 2017. [dostęp 2017-02-16].
  24. ↑ Morawiecki pozbywa się akcji banku. Na konto premiera wpłynie pięć milionów złotych. tvn24bis.pl, 17 grudnia 2017. [dostęp 2019-04-16].
  25. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  26. ↑ Morawiecki wstąpił do PiS. tvn24.pl, 16 marca 2016. [dostęp 2016-03-16].
  27. ↑ Plan Morawieckiego. bankier.pl, 16 lutego 2016. [dostęp 2019-04-16].
  28. ↑ Mateusz Ratajczak: Strategia rozwoju Mateusza Morawieckiego. To już trzeci wielki plan modernizacji w ciągu dekady. money.pl, 14 lutego 201. [dostęp 2019-04-16].
  29. ↑ Powołanie członków Komitetu Rozwoju. premier.gov.pl, 15 marca 2016. [dostęp 2019-04-16].
  30. ↑ Postanowienie nr 1131.16.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 września 2016 r. o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2016 r. poz. 941).
  31. ↑ Postanowienie nr 1131.17.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 września 2016 r. o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2016 r. poz. 942).
  32. ↑ Rzeczy, które musisz wiedzieć o szczycie G20. tvn24bis.pl, 17 marca 2017. [dostęp 2017-03-31].
  33. ↑ Grzegorz Siemionczyk: Morawiecki wśród ministrów finansów G20. rp.pl, 16 marca 2017. [dostęp 2017-03-31].
  34. ↑ Szydło złożyła rezygnację. Morawiecki kandydatem na premiera. tvn24.pl, 7 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-07].
  35. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 grudnia 2017 r. nr 1131.17.2017 o desygnowaniu Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 2017 r. poz. 1144).
  36. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 grudnia 2017 r. nr 1131.18.2017 o powołaniu Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 2017 r. poz. 1150).
  37. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 grudnia 2017 r. nr 1131.19.2017 o powołaniu Ministra Rozwoju i Finansów (M.P. z 2017 r. poz. 1151).
  38. ↑ Rząd Mateusza Morawieckiego z wotum zaufania. onet.pl, 12 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-12].
  39. ↑ Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  40. ↑ Prezydent Duda powołał nowego ministra cyfryzacji. onet.pl, 17 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-17].
  41. ↑ PO wygrywa przed sądem. Mateusz Morawiecki ma sprostować słowa ws. dróg i mostów. gazeta.pl, 26 września 2018. [dostęp 2018-09-29].
  42. ↑ Sąd Apelacyjny: Premier ma sprostować swoją wypowiedź. Mamy uzasadnienie wyroku. rmf24.pl, 26 września 2018. [dostęp 2019-05-04].
  43. ↑ Jarosław Sidorowicz, Dominika Wantuch. Premier przegrał i znów musi prostować. „Gazeta Wyborcza”, s. 4, 31 października–1 listopada 2018. 
  44. ↑ Sprawozdanie z działalności Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego oraz Komisji Nadzoru Finansowego w 2019 roku [online], Komisja Nadzoru Finansowego (pol.).
  45. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  46. ↑ Prezydent przyjął dymisję Rady Ministrów. prezydent.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-14].
  47. ↑ Prezydent desygnował Mateusza Morawieckiego na Prezesa Rady Ministrów. prezydent.pl, 14 października 2019. [dostęp 2019-11-14].
  48. ↑ Prezydent powołał nowy rząd. prezydent.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-15].
  49. ↑ Exposé premiera Morawieckiego w Sejmie. „Potrzebujemy odważnej Polski”. tvpparlament.pl, 19 listopada 2019. [dostęp 2019-11-19].
  50. ↑ Rząd premiera Mateusza Morawieckiego z wotum zaufania. tvp.info, 19 listopada 2019. [dostęp 2019-11-19].
  51. ↑ Danuta Dmowska-Andrzejuk Ministrem Sportu. prezydent.pl, 5 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-05].
  52. ↑ Patryk Słowik: Sąd: Premier rażąco naruszył prawo. gazetaprawna.pl, 16 września 2020. [dostęp 2020-11-02].
  53. ↑ Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2024-06-28].
  54. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 października 2020 r. nr 1131.27.2020 o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2020 r. poz. 896).
  55. ↑ Prezydent dokonał zmian w składzie Rady Ministrów. prezydent.pl, 6 października 2020. [dostęp 2020-11-02].
  56. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 390.
  57. ↑ Sara Bounaoui, NIK donosi na Morawieckiego, Dworczyka, Sasina i Kamińskiego [online], www.rmf24.pl, 25 maja 2021 [dostęp 2021-05-25] (pol.).
  58. ↑ Premier Mateusz Morawiecki został wiceprezesem PiS. rp.pl, 2021-07-04. [dostęp 2021-07-08].
  59. ↑ Mateusz Morawiecki wybrany na wiceprezesa PiS. polsatnews.pl, 2021-07-04. [dostęp 2021-07-08].
  60. ↑ Premier Morawiecki po wyborze na wiceprezesa PiS: „Dziękuję za zaufanie”; „Sporo wyzwań przed nami, ale mamy świetną partię”. wpolityce.pl, 2021-07-04. [dostęp 2021-07-08].
  61. ↑ Kierownictwo ministerstwa – Ministerstwo Rozwoju i Technologii – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Rozwoju i Technologii [dostęp 2021-08-31] (pol.).
  62. ↑ Morawiecki nie pokona Tuska, ale ma solidne drugie miejsce. businessinsider.com.pl, 25 października 2023. [dostęp 2023-11-29].
  63. ↑ Jerzy Buzek był premierem III RP w latach 1997–2001, czyli przez 1449 dni.
  64. ↑ Zmiany w Kierownictwie Ministerstwa Finansów – Ministerstwo Finansów [online], Ministerstwo Finansów, 10 lutego 2022 [dostęp 2022-02-11] (pol.).
  65. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-11-06].
  66. ↑ Dymisja Rady Ministrów i desygnowanie Prezesa RM [online], prezydent.pl, 13 listopada 2023 [dostęp 2023-11-14].
  67. ↑ Orędzie Prezydenta RP. prezydent.pl, 6 listopada 2023. [dostęp 2023-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  68. ↑ Uroczystość powołania przez Prezydenta RP nowego rządu. prezydent.pl. [dostęp 2023-11-27].
  69. ↑ Wotum zaufania dla rządu Mateusza Morawieckiego. Wynik głosowania w Sejmie [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-12-11] (pol.).
  70. ↑ Telewizja Polska S.A, Prezydent przyjął dymisję rządu M. Morawieckiego [online], www.tvpparlament.pl [dostęp 2023-12-11] (pol.).
  71. ↑ Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów [online], www.prezydent.pl, 13 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-14] (pol.).
  72. ↑ Wojciechowska i Sukiennik wśród „zasłużonych dla bankowości”. Oto pełna lista NBP [online], TVN24 Biznes [dostęp 2022-10-06] (pol.).
  73. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 października 2013 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 463).
  74. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 czerwca 2015 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2015 r. poz. 853).
  75. ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. Lietuvos Respublikos Prezidentas. [dostęp 2020-11-02]. (lit.).
  76. ↑ Mateusz Mazowiecki otrzymał Srebrny Krzyż Solidarności Walczącej. wydarzenia.interia.pl, 26 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-27].
  77. ↑ Po podpisaniu ośmiu memorandów premierzy Morawiecki i Kaczyński spotkali się z prezydentem Zełenskim [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2022-06-01] (pol.).
  78. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №380/2022. president.gov.ua, 2022-06-01. [dostęp 2022-06-03]. (ukr.).
  79. ↑ ArtMecenat. miastogwiazd.pl, 30 września 2015. [dostęp 2017-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-12)].
  80. ↑ Poznaliśmy laureatów Gali Pereł Polskiej Gospodarki. polishmarket.com.pl, 7 listopada 2015. [dostęp 2015-12-09].
  81. ↑ Wicepremier Morawiecki z nagrodą Człowiek Roku 2016 „Gazety Polskiej”. „Odczytuję tę nagrodę jako honor”. niezalezna.pl, 30 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-30].
  82. ↑ Premier Mateusz Morawiecki podczas obchodów Grudnia’70: musimy wyjaśnić wszystkie sprawy z przeszłości. premier.gov.pl, 17 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-17].
  83. ↑ Złoty Medal Amerykańskiego Instytutu Kultury Polskiej dla premiera Morawieckiego. polskieradio.com, 11 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-01)].
  84. ↑ Premier Mateusz Morawiecki i jego zespół gospodarczy ministrów z tytułem Człowieka Roku 2017 tygodnika „Wprost”. wprost.pl, 28 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  85. ↑ Marcin Jabłoński: Premier Morawiecki laureatem Nagrody im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Polska Agencja Prasowa, 26 marca 2018. [dostęp 2018-03-26].
  86. ↑ Premier Mateusz Morawiecki Człowiekiem Roku Klubów „Gazety Polskiej” 2017. niezalezna.pl, 11 stycznia 2018. [dostęp 2019-02-26].
  87. ↑ Premier Morawiecki Człowiekiem Roku 2018 Gazety Polskiej! „Chcemy walczyć o lepszą, wielką Polskę!”. niezalezna.pl, 25 lutego 2019. [dostęp 2019-02-26].
  88. ↑ Paweł Orlikowski: Forum Ekonomiczne w Krynicy-Zdroju. Mateusz Morawiecki z nagrodą Człowieka Roku. money.pl, 4 września 2019. [dostęp 2019-09-05].
  89. ↑ Nagrody Forum Ekonomicznego. forum-ekonomiczne.pl. [dostęp 2022-06-18].
  90. ↑ Mateusz Morawiecki Człowiekiem Wolności 2019 tygodnika Sieci. wpolityce.pl, 30 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-30].
  91. ↑ Mateusz Morawiecki - Kancelaria Prezesa Rady Ministrów - Portal Gov.pl [online], Kancelaria Prezesa Rady Ministrów [dostęp 2023-11-22] (pol.).
  92. ↑ Jacek Harłukowicz: Mateusz Morawiecki – od rewolucjonisty do milionera i wicepremiera. wyborcza.pl, 12 listopada 2015. [dostęp 2016-01-05].
  93. ↑ Jarosław Karpiński: Mateusz Morawiecki ukrywał dotąd swoją rodzinę. Czy matka czwórki dzieci i przyszła premierowa wyjdzie z cienia?. natemat.pl, 8 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-08].
  94. ↑ Polsat News, Córka premiera wzięła ślub. Wśród gości Jarosław Kaczyński [online], polsatnews.pl, 18 czerwca 2023 [dostęp 2023-11-21] (pol.).
  95. ↑ Tomasz Dostatni: Ja, prosty ksiądz, przypominam premierowi, że katolików obowiązuje przykazanie: „Nie zabijaj”. wyborcza.pl, 2023-05-13. [dostęp 2023-11-22].
  96. ↑ Reuters, Poland’s Kaczynski calls for peacekeeping mission in Ukraine, „Reuters”, 15 marca 2022 [dostęp 2022-03-18] (ang.).
  97. ↑ Szef polskiego rządu spotkał się z prezydentem Stanów Zjednoczonych – Kancelaria Prezesa Rady Ministrów – Portal Gov.pl [online], Kancelaria Prezesa Rady Ministrów [dostęp 2022-03-29] (pol.).

Bibliografia

Premierzy Polski
  • od listopada 1918 (po odzyskaniu niepodległości jako republika)
II Rzeczpospolita
(1918–1939)
Prezydent Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie
(1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)
Trzeci rząd Mateusza Morawieckiego (2023)
W dniu zaprzysiężenia

Drugi rząd Mateusza Morawieckiego (2019–2023)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Pierwszy rząd Mateusza Morawieckiego (2017–2019)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Wicepremierzy Polski
II Rzeczpospolita
Wiceprezydenci Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie (1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)
Rząd Beaty Szydło (2015–2017)
W dniu zaprzysiężenia

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Ministrowie finansów III Rzeczypospolitej

Logo Ministerstwa Finansów

[1]Minister Rozwoju i Finansów

Ministrowie sportu III Rzeczypospolitej
Przewodniczący Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej
Prezesi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki
Prezesi Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu
Prezesi Polskiej Konfederacji Sportu
Ministrowie sportu
Ministrowie sportu i turystyki
Ministrowie kultury, dziedzictwa narodowego i sportu
Ministrowie sportu i turystyki

Logo Ministerstwa Sportu i Turystyki

Ministrowie gospodarki III Rzeczypospolitej
Minister gospodarki
Minister gospodarki, pracy i polityki społecznej
Minister gospodarki i pracy
Minister gospodarki

Godło Polski

Człowiek Roku tygodnika „Wprost”
XX wiek
XXI wiek
  1. ↑ wspólnie z zespołem gospodarczym ministrów rządu
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mateusz_Morawiecki&oldid=74837803”