Tomasz Siemoniak

Tomasz Siemoniak
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1967 ; Wałbrzych
	Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres	od 13 maja 2024
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Marcin Kierwiński
	Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 13 grudnia 2023
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
	Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 22 września 2014; do 16 listopada 2015
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
	Minister obrony narodowej
Okres	od 2 sierpnia 2011; do 16 listopada 2015
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Bogdan Klich
Następca	Antoni Macierewicz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Wiadomości w Wikinews

Tomasz Siemoniak (ur. 2 lipca 1967 w Wałbrzychu) – polski polityk, urzędnik i ekonomista.

W latach 2000–2002 wiceprezydent m.st. Warszawy, w latach 2006–2007 wicemarszałek województwa mazowieckiego, latach 2007–2011 sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. W latach 2011–2015 minister obrony narodowej w dwóch rządach Donalda Tuska i rządzie Ewy Kopacz, w latach 2014–2015 wiceprezes Rady Ministrów w trzecim z tych gabinetów, od 2023 minister-członek Rady Ministrów i koordynator służb specjalnych w trzecim rządzie Donalda Tuska, a od 2024 również minister spraw wewnętrznych i administracji w tym samym rządzie. Poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji, wiceprzewodniczący Platformy Obywatelskiej.

Życiorys

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Wałbrzychu^[1], następnie studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie; był też stypendystą Uniwersytetu w Duisburgu. W czasie studiów należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów, kierował uczelnianymi strukturami tej organizacji w SGPiS. W latach 90. działał kolejno w Kongresie Liberalno-Demokratycznym i Unii Wolności, następnie przystąpił do Platformy Obywatelskiej. W 1993 ubiegał się o mandat poselski z listy KLD^[2].

Od 1994 do 1996 był zatrudniony w Telewizji Polskiej, m.in. jako dyrektor Programu 1. W 1997 koordynował program Media i Demokracja w Instytucie Spraw Publicznych. W latach 1998–2000 pełnił funkcję dyrektora Biura Prasy i Informacji w MON, a do 2002 zajmował także stanowisko wiceprzewodniczącego rady nadzorczej Polskiej Agencji Prasowej. W latach 1998–2000 był radnym gminy Warszawa-Centrum. Od grudnia 2000 do lipca 2002 był wiceprezydentem Warszawy. W okresie 2002–2006 zasiadał w zarządzie Polskiego Radia, następnie do 2007 był wicemarszałkiem województwa mazowieckiego. 26 listopada 2007 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w MSWiA.

2 sierpnia 2011 powołany na urząd ministra obrony narodowej^[3] w pierwszym rządzie Donalda Tuska. 18 listopada 2011 objął to samo stanowisko w drugim gabinecie tego premiera^[4]. 14 grudnia 2013 wybrany na członka zarządu krajowego PO. 22 września 2014 objął stanowiska wicepremiera i ministra obrony narodowej w rządzie Ewy Kopacz.

W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PO w okręgu wałbrzyskim. Otrzymał 30 786 głosów, uzyskując tym samym mandat posła na Sejm VIII kadencji^[5]. 16 listopada 2015 zakończył urzędowanie na stanowisku wicepremiera i ministra. 26 lutego 2016 został wybrany na wiceprzewodniczącego PO^[6]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Obrony Narodowej^[7].

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując 45 395 głosów^[8]. W styczniu 2020 ogłosił swój start w wyborach na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej, otrzymując rekomendację od ustępującego z tej funkcji Grzegorza Schetyny^[9]. W wyniku głosowania w tym samym miesiącu zajął 2. miejsce wśród 4 kandydatów z wynikiem około 11% głosów^[10]. W wyborach w 2023 po raz trzeci z rzędu uzyskał mandat poselski, kandydując z pierwszego miejsca listy KO w okręgu opolskim i zdobywając 46 223 głosy^[11].

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urząd ministra-członka Rady Ministrów w trzecim rządzie Donalda Tuska^[12]^[13]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na to stanowisko^[14]. Powierzono mu funkcję koordynatora służb specjalnych^[15]. W maju 2024 został nadto powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji w miejsce Marcina Kierwińskiego^[16].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wybory		Organ	Okręg	Wynik
1993	Kongres Liberalno-Demokratyczny	Sejm II kadencji	nr 48	270 (0,10%)^[2]
2015	Platforma Obywatelska	Sejm VIII kadencji	nr 2	30 786 (13,15%)^[5]
2019	Koalicja Obywatelska	Sejm IX kadencji	nr 2	45 395 (16,04%)^[8]
2023	Koalicja Obywatelska	Sejm X kadencji	nr 21	46 223 (9,63%)^[11]

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczenia

Medal Honorowy za zasługi dla Żandarmerii Wojskowej – 2014^[17]^[18]
Odznaka pamiątkowa Ministerstwa Obrony Narodowej – 2011, ex officio
Odznaka okolicznościowa Ministerstwa Obrony Narodowej – 2012, ex officio^[19]
Order „Za zasługi” III klasy – Ukraina, 2010^[20]
Komandor z Gwiazdą Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi – Norwegia, 2012^[21]
Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy – Estonia, 2014^[22]
Medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ” – 2012^[23]
Pamiątkowy Srebrny Medal Pokoju – 2013, Międzynarodowe Stowarzyszenie Żołnierzy Pokoju^[24]^[25]
Medal „60 Lat Udziału Polski w Misjach Poza Granicami Państwa” (SKMP ONZ) – 2013
Odznaka pamiątkowa Oddziału Specjalnego ŻW w Warszawie – 2014^[17]^[18]

Wyróżnienia

Honorowy obywatel gminy Mszana Dolna – 2009^[26]
Tytuł Ambasadora Wałbrzycha – 2012^[27]
Czeska i Słowacka Nagroda Transatlantycka – 2015^[28]

Przypisy

↑ Minister obrony narodowej w Wałbrzychu. naszemiasto.pl, 21 września 2013. [dostęp 2013-09-24].
↑ ^a ^b Wybory do Sejmu w 1993 r.. kbw.gov.pl. [dostęp 2024-09-29].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 sierpnia 2011 r. nr 1131-5-2011 o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 860).
↑ Prezydent powołał rząd Donalda Tuska. prezydent.pl, 18 listopada 2011. [dostęp 2011-11-18].
↑ ^a ^b Serwis PKW – Wybory 2015. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-10-27].
↑ Grabarczyk usunięty z zarządu PO. Siemoniak i Budka – wiceszefami partii. rmf24.pl, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-08-01].
↑ ^a ^b Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-10-14].
↑ Grzegorz Schetyna nie będzie startował w wyborach na szefa PO. Wskazał Tomasza Siemoniaka. wp.pl, 3 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-03].
↑ Borys Budka nowym szefem PO. onet.pl, 25 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-26].
↑ ^a ^b Serwis PKW – Wybory 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-20].
↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
↑ Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów. prezydent.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
↑ Zmiany już ruszyły. Jest nowy członek KNF. money.pl, 14 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-15].
↑ Oficjalne zaprzysiężenie nowych ministrów – priorytetem niezmiennie bezpieczeństwo. gov.pl, 13 maja 2024. [dostęp 2024-05-13].
↑ ^a ^b Spotkanie ministra Siemoniaka z żołnierzami OS ŻW. mon.gov.pl, 21 maja 2014. [dostęp 2014-05-22].
↑ ^a ^b Spotkanie ministra Siemoniaka z żołnierzami OSŻW w Warszawie. zw.wp.mil.pl, 21 maja 2014. [dostęp 2014-05-22].
↑ Decyzja Nr 200/MON z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie wprowadzenia odznaki okolicznościowej Ministerstwa Obrony Narodowej. Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej z 2012 r., poz. 268. [dostęp 2017-01-19].
↑ Order od Ukrainy dla ministra Tomasza Siemoniaka. mswia.gov.pl, 28 stycznia 2010. [dostęp 2023-02-05].
↑ Årsberetning 2012. Det kongelige hoff. kongehuset.no, marzec 2013. s. 44–45. [dostęp 2013-12-05]. (norw.).
↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-15]. (est.).
↑ Spotkanie ministra Siemoniaka z weteranami. mon.gov.pl, 28 maja 2012. [dostęp 2012-05-28].
↑ Dzień Weterana – Wrocław 2013. army.mil.pl, 29 maja 2013. [dostęp 2013-06-02].
↑ Dzień Weterana – szacunek i wsparcie. army.mil.pl, 29 maja 2013. [dostęp 2013-06-02].
↑ Honorowi Obywatele Gminy. mszana.pl. [dostęp 2015-08-08].
↑ Nowi Ambasadorzy Wałbrzycha. walbrzych24.com, 25 stycznia 2013. [dostęp 2015-09-19].
↑ Wicepremier Tomasz Siemoniak laureatem nagrody. mon.gov.pl, 18 września 2015. [dostęp 2015-09-23].

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Obrony Narodowej. [dostęp 2011-08-04].

Linki zewnętrzne

Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-08-01].

[1] Minister obrony narodowej w Wałbrzychu. naszemiasto.pl, 21 września 2013. [dostęp 2013-09-24].

[w1993-2] Wybory do Sejmu w 1993 r.. kbw.gov.pl. [dostęp 2024-09-29].

[3] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 sierpnia 2011 r. nr 1131-5-2011 o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 860).

[4] Prezydent powołał rząd Donalda Tuska. prezydent.pl, 18 listopada 2011. [dostęp 2011-11-18].

[:0-5] Serwis PKW – Wybory 2015. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-10-27].

[6] Grabarczyk usunięty z zarządu PO. Siemoniak i Budka – wiceszefami partii. rmf24.pl, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].

[7] Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-08-01].

[:1-8] Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-10-14].

[9] Grzegorz Schetyna nie będzie startował w wyborach na szefa PO. Wskazał Tomasza Siemoniaka. wp.pl, 3 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-03].

[10] Borys Budka nowym szefem PO. onet.pl, 25 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-26].

[:2-11] Serwis PKW – Wybory 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-20].

[12] Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].

[13] Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).

[14] Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów. prezydent.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].

[15] Zmiany już ruszyły. Jest nowy członek KNF. money.pl, 14 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-15].

[16] Oficjalne zaprzysiężenie nowych ministrów – priorytetem niezmiennie bezpieczeństwo. gov.pl, 13 maja 2024. [dostęp 2024-05-13].

[zw1-17] Spotkanie ministra Siemoniaka z żołnierzami OS ŻW. mon.gov.pl, 21 maja 2014. [dostęp 2014-05-22].

[zw2-18] Spotkanie ministra Siemoniaka z żołnierzami OSŻW w Warszawie. zw.wp.mil.pl, 21 maja 2014. [dostęp 2014-05-22].

[19] Decyzja Nr 200/MON z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie wprowadzenia odznaki okolicznościowej Ministerstwa Obrony Narodowej. Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej z 2012 r., poz. 268. [dostęp 2017-01-19].

[20] Order od Ukrainy dla ministra Tomasza Siemoniaka. mswia.gov.pl, 28 stycznia 2010. [dostęp 2023-02-05].

[21] Årsberetning 2012. Det kongelige hoff. kongehuset.no, marzec 2013. s. 44–45. [dostęp 2013-12-05]. (norw.).

[22] Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-15]. (est.).

[23] Spotkanie ministra Siemoniaka z weteranami. mon.gov.pl, 28 maja 2012. [dostęp 2012-05-28].

[24] Dzień Weterana – Wrocław 2013. army.mil.pl, 29 maja 2013. [dostęp 2013-06-02].

[25] Dzień Weterana – szacunek i wsparcie. army.mil.pl, 29 maja 2013. [dostęp 2013-06-02].

[26] Honorowi Obywatele Gminy. mszana.pl. [dostęp 2015-08-08].

[27] Nowi Ambasadorzy Wałbrzycha. walbrzych24.com, 25 stycznia 2013. [dostęp 2015-09-19].

[28] Wicepremier Tomasz Siemoniak laureatem nagrody. mon.gov.pl, 18 września 2015. [dostęp 2015-09-23].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

Ministrowie SW (1990–1996)	Czesław Kiszczak Krzysztof Kozłowski Henryk Majewski Antoni Macierewicz Andrzej Milczanowski Jerzy Konieczny Zbigniew Siemiątkowski
Ministrowie SWiA (1997–2011)	Leszek Miller Janusz Tomaszewski Marek Biernacki Krzysztof Janik Józef Oleksy Ryszard Kalisz Ludwik Dorn Janusz Kaczmarek Władysław Stasiak Grzegorz Schetyna Jerzy Miller
Ministrowie SW (2011–2015)	Jacek Cichocki Bartłomiej Sienkiewicz Teresa Piotrowska
Ministrowie SWiA (od 2015)	Mariusz Błaszczak Joachim Brudziński Elżbieta Witek Mariusz Kamiński Paweł Szefernaker Marcin Kierwiński Tomasz Siemoniak