Przejdź do zawartości

Zbigniew Rau (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Rau
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1955
Łódź

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 26 sierpnia 2020
do 27 listopada 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Jacek Czaputowicz

Następca

Szymon Szynkowski vel Sęk

Przewodniczący OBWE
Okres

od 1 stycznia 2022
do 31 grudnia 2022

Poprzednik

Ann Linde

Następca

Bujar Osmani

Wojewoda łódzki
Okres

od 8 grudnia 2015
do 11 listopada 2019

Przynależność polityczna

bezpartyjny (z rekomendacji PiS)

Poprzednik

Jolanta Chełmińska

Następca

Tobiasz Bocheński

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Brązowa Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” Medal Stulecia Utworzenia Policji Państwowej Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina) Odznaka Honorowa Krzyż Pamięci Szlaku Nadziei
Zbigniew Rau odbierający z rąk przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Wiesława Kozielewicza zaświadczenie o wyborze na posła IX kadencji (2019)
Minister spraw zagranicznych Zbigniew Rau i sekretarz stanu USA Antony Blinken w punkcie recepcyjnym przyjmującym uchodźców ukraińskich w Korczowej (2022)

Zbigniew Włodzimierz Rau (ur. 3 lutego 1955 w Łodzi[1]) – polski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki. Profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego, kierownik Katedry Doktryn Polityczno-Prawnych oraz Centrum Myśli Polityczno-Prawnej im. Alexisa de Tocqueville’a UŁ. Senator VI kadencji (2005–2007), wojewoda łódzki (2015–2019), poseł na Sejm IX i X kadencji (od 2019), minister spraw zagranicznych w drugim rządzie Mateusza Morawieckiego (2020–2023), przewodniczący OBWE (2022).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Zygmunta i Zdzisławy[1]. W 1977 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Pracował początkowo jako bibliotekarz stażysta i młodszy bibliotekarz w Bibliotece Uniwersytetu Łódzkiego. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”.

W 1982 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na Wydziale Prawa i Administracji UŁ. Od 1981 długoletni stypendysta i wykładowca uczelni w Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii, USA i Australii[2]. Pracował m.in. w Max-Planck-Institut für Geschichte w Getyndze, w Trinity College w Cambridge oraz na Uniwersytecie Teksańskim w Austin. Przełożył i opatrzył komentarzem polskie wydanie Dwóch traktatów o rządzie Johna Locke’a z 1992[3].

W 1995 został pracownikiem naukowym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1996 habilitował się na WPiA UŁ, pracę habilitacyjną stanowiła rozprawa pt. Contractarianism versus Holism: Reinterpreting Locke’s Two Treatises of Government[4]. Rok później został kierownikiem Zakładu Doktryn Polityczno-Prawnych. Od 1998 był pełnomocnikiem rektora ds. Filii Uniwersytetu Łódzkiego w Tomaszowie Mazowieckim. Z funkcji tej zrezygnował po uzyskaniu w 2019 mandatu poselskiego[5]. Od 2001 kierował Katedrą Filozofii Prawa i Etyki w Salezjańskiej Wyższej Szkole Ekonomii i Zarządzania w Łodzi. W 2005 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych. Został kierownikiem Katedry Doktryn Polityczno-Prawnych na UŁ, a w 2007 objął funkcję kierownika Centrum Myśli Polityczno-Prawnej im. Alexisa de Tocqueville’a. Został też członkiem rady naukowej kwartalnika „Prawo i Więź[6]. Doktoraty pod jego kierunkiem napisali m.in. Tomasz Tulejski (2002), Maciej Chmieliński (2003) i Kazimierz Michał Ujazdowski (2004)[4].

W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku uzyskał mandat senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu piotrkowskim. Reprezentował polski parlament w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[7]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 nie ubiegał się o reelekcję. We wrześniu 2008 znalazł się we władzach stowarzyszenia Ziemia Łódzka XXI[8]. Wchodził także w skład rady ogólnopolskiej ruchu Polska XXI. Był uczestnikiem seminariów lucieńskich organizowanych przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego[9].

8 grudnia 2015 został powołany na stanowisko wojewody łódzkiego[10]. W 2018 kwestionował dopuszczalność sprawowania urzędu prezydenta Łodzi przez Hannę Zdanowską w związku z wyrokiem skazującym ją na karę grzywny. Deklarował działania nadzorcze w ramach kompetencji wojewody w razie jej ponownego zwycięstwa w wyborach samorządowych, których jednak nie podjął[11].

W wyborach w 2019 z ramienia PiS uzyskał mandat posła IX kadencji z okręgu łódzkiego[12]. W związku z tym wyborem 11 listopada 2019 zakończył urzędowanie na funkcji wojewody[13]. W Sejmie objął funkcję przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych[14]. Był też przewodniczącym delegacji polskiego parlamentu do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Został też członkiem rady programowej Warsaw Enterprise Institute[15].

26 sierpnia 2020 prezydent RP Andrzej Duda na wniosek premiera Mateusza Morawieckiego powołał go na stanowisko ministra spraw zagranicznych[16]. W 2022 Zbigniew Rau pełnił funkcję przewodniczącego OBWE[17]. Wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości; w wyborach w 2023 został liderem listy tej partii w okręgu łódzkim[18]. W trakcie kampanii wyborczej media ujawniły informacje o postępowaniu w sprawie procederu nielegalnego wydawania polskich wiz obcokrajowcom (w tym z Azji i Afryki) i nielegalnego przerzutu ludzi do USA, w którym mieli brać udział urzędnicy polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Media okrzyknęły proceder ten mianem afery wizowej, Zbigniew Rau zanegował jednak istnienie afery[19]. W wyborach po raz drugi został wybrany do Sejmu, otrzymując 32 387 głosów[18]. 27 listopada tego samego roku zakończył pełnienie funkcji ministra.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
Jako autor
  • Contractarianism versus Holism: Reinterpreting Locke’s Two Treatises of Government, University Press of America, Lanham 1995.
  • From communism to liberalism: Essays on the individual and civil society, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 1998.
  • Liberalizm. Zarys myśli politycznej XIX i XX wieku, Fundacja Aletheia, Warszawa 2000.
  • Forgotten freedom. In search of the historical foundation of liberalism, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2004.
Jako redaktor i współredaktor
  • The Reemergence of Civil Society in Eastern Europe and the Soviet Union, Westview Press, Boulder 1991.
  • Księga cnót (wybór i wstęp), Księgarnia Akademicka, Kraków 2006.
  • Umowa społeczna i jej krytycy w myśli politycznej i prawnej, wraz z Maciejem Chmielińskim, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2010.
  • Tocquevillian Ideas: Contemporary European Perspectives, wraz z Markiem Tracz-Trynieckim, University Press of America, Lanham 2014.
  • Bellum iustum versus bellum sacrum. Uniwersalny spór w refleksji średniowiecznej. Konstancja 1414–1418, wraz z Tomaszem Tulejskim, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2014.
  • Magna Carta. A Central European Perspective of our Common Heritage of Freedom, wraz z Przemysławem Żurawskim vel Grajewskim i Markiem Tracz-Trynieckim, Routledge, Londyn 2016.
  • Doktryna Polaków: Klasyczna filozofia polityczna w dyskursie potocznym, wraz z Katarzyną Staszyńską, Maciejem Chmielińskim i Krzysztofem Zagórskim, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego i Wydawnictwo Naukowe Scholar, Łódź-Warszawa, 2018.
Tłumaczenia
  • John Locke, Dwa traktaty o rządzie, seria Biblioteka klasyków filozofii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-02-13].
  2. Doktryna Polaków: Klasyczna filozofia polityczna w dyskursie potocznym. scholar.com.pl. [dostęp 2020-07-30].
  3. John Locke: Dwa traktaty o rządzie. Zbigniew Rau (tłum., wstęp., kom.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10836-3.
  4. a b Prof. dr hab. Zbigniew Włodzimierz Rau, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-09-11].
  5. Zbigniew Rau nie zarządza już tomaszowską filią UŁ. Nie jest już pełnomocnikiem rektora UŁ. naszemiasto.pl, 17 stycznia 2020. [dostęp 2022-02-15].
  6. Rada Naukowa. prawoiwiez.edu.pl. [dostęp 2018-08-18].
  7. Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2020-01-01]. (ang.).
  8. Łodzianie tworzą Polskę XXI. gazeta.pl, 30 września 2009. [dostęp 2017-12-20].
  9. Seminaria lucieńskie Lecha Kaczyńskiego. gpcodziennie.pl, 13 maja 2013. [dostęp 2020-07-30].
  10. Premier Beata Szydło powołała nowych wojewodów. mswia.gov.pl, 8 grudnia 2015. [dostęp 2017-12-20].
  11. Mija pięć miesięcy. Bez decyzji wojewody w sprawie prezydent Łodzi. tvn24.pl, 18 kwietnia 2019. [dostęp 2020-12-18].
  12. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  13. Premier odwołał ośmiu wojewodów. Zobacz listę nazwisk. dorzeczy.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].
  14. Zbigniew Rau przewodniczącym sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych. gazetaprawna.pl, 14 listopada 2019. [dostęp 2019-11-14].
  15. Władze. wei.org.pl. [dostęp 2022-08-22].
  16. Zmiany w składzie Rady Ministrów. prezydent.pl, 26 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-26].
  17. Poland's chairmanship of OSCE to focus on current conflicts, FM says. thefirstnews.com, 3 grudnia 2021. [dostęp 2022-12-04]. (ang.).
  18. a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  19. Afera wizowa w rządzie PiS. Kaczyński atakuje Tuska, media piszą o tzw. małym świadku koronnym. polityka.pl, 18 września 2023. [dostęp 2023-09-20].
  20. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 czerwca 2001 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 31, poz. 512).
  21. Postanowienie nr 13/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 2 czerwca 2017. [dostęp 2019-01-17].
  22. Wojewódzkie obchody Święta Policji w Łodzi za nami. policja.pl, 1 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-21].
  23. Указ Президента України № 752/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 4 listopada 2022. [dostęp 2022-11-12]. (ukr.).
  24. Wołodymyr Zełenski nadał odznaczenia państwowe przedstawicielom polskich władz i dziennikarzom. tvn24.pl, 12 listopada 2022. [dostęp 2022-11-12].
  25. Spotkanie Ministra Spraw Zagranicznych Zbigniewa Raua z uzbecką Polonią. gov.pl, 15 czerwca 2022. [dostęp 2022-09-11].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]