Przejdź do zawartości

Andrzej Adamczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Adamczyk
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Andrzej Mieczysław Adamczyk

Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1959
Krzeszowice

Minister infrastruktury
Okres

od 16 listopada 2015[a]
do 27 listopada 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Maria Wasiak[b]

Następca

Alvin Gajadhur

podpis
Odznaczenia
Brązowa Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”

Andrzej Mieczysław Adamczyk (ur. 4 stycznia 1959 w Krzeszowicach[1]) – polski polityk i samorządowiec. Poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005), w latach 2015–2018 minister infrastruktury i budownictwa w rządzie Beaty Szydło oraz pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego, w latach 2018–2023 minister infrastruktury w drugim z tych gabinetów oraz w drugim rządzie Mateusza Morawieckiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Mieczysława i Władysławy. W 1979 ukończył Zespół Szkół Budowlanych w Krzeszowicach. W 2014 w olkuskiej filii Społecznej Akademii Nauk w Łodzi uzyskał licencjat na kierunku rachunkowość i finanse w zarządzaniu – analiza finansowa przedsiębiorstw. Tytuł zawodowy magistra otrzymał w tej samej jednostce w 2016. Pod adresem jego pracy magisterskiej padały zarzuty o plagiat, zarzucano też przyspieszony tryb samych studiów magisterskich[2]. Kwestia wykształcenia ministra stała się przedmiotem interpelacji poselskiej[3] i wniosku do sądu ze strony dziennikarki[4]. We wrześniu 2018 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi nakazał Społecznej Akademii Nauk ujawnienie szczegółów dotyczących pracy dyplomowej[5][6]. Według stanu na maj 2021 wyrok nie został wykonany[7].

Andrzej Adamczyk od końca lat 70. pracował w Biurze Głównego Mechanika Chrzanowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych, a od 1982 na stanowisku specjalisty działu do spraw inwestycji i remontów w Rejonowej Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu w Krzeszowicach. Od 1984 był zatrudniony w zakładzie remontowo-budowlanym jako mistrz budowy, kierownik budowy oraz kierownik zakładu. Specjalizował się w zakresie kierowania budowami, a od lat 90. także w wycenach kosztów inwestycji budowlanych. Uzyskał uprawnienia w zakresie kontroli i nadzorowania budów i robót, a również w zakresie projektowania i badania stanu technicznego budynków. Został członkiem Małopolskiej Izby Inżynierów Budownictwa[8].

Pod koniec lat 80. współtworzył regionalne Komitety Obywatelskie związane z NSZZ „Solidarność” w zachodniej części województwa krakowskiego. Dwukrotnie (w 1998 i 2002) był wybierany do rady powiatu krakowskiego, przewodniczył w niej Komisji Infrastruktury i Gospodarki Komunalnej. Działał w Porozumieniu Centrum, z którego listy bezskutecznie kandydował do Sejmu w wyborach w 1993. Później przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości i został przewodniczącym struktur tej partii w okręgu krakowskim[8].

W 2005 z listy PiS został wybrany do Sejmu V kadencji w okręgu krakowskim, otrzymując 1582 głosy. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski z wynikiem 3421 głosów. W 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 14 297 głosów[9].

W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 18 514 głosów[10]. 16 listopada tego samego roku powołany na ministra infrastruktury i budownictwa w rządzie Beaty Szydło[11]. 11 grudnia 2017 objął to stanowisko w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[12]. 9 stycznia 2018 został odwołany z zajmowanej funkcji, po czym tego samego dnia mianowany ministrem infrastruktury[13].

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 29 686 głosów[14]. 15 listopada 2019 objął ponownie urząd ministra infrastruktury, wchodząc w skład drugiego rządu dotychczasowego premiera[15]. W wyborach w 2023 utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję (z wynikiem 45 171 głosów)[16]. 27 listopada tego samego roku zakończył pełnienie funkcji ministra. W Sejmie X kadencji objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Infrastruktury[17].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2017 odznaczony Brązową Odznaką „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”[18].

  1. Do 9 stycznia 2018 zajmował stanowisko ministra infrastruktury i budownictwa.
  2. Maria Wasiak zajmowała stanowisko ministra infrastruktury i rozwoju.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-02-15].
  2. Marcin Darda: Czy praca magisterska ministra to plagiat?. dzienniklodzki.pl, 5 lipca 2017. [dostęp 2018-10-07].
  3. Zapytanie nr 2149 do prezesa Rady Ministrów w sprawie wykształcenia Andrzeja Adamczyka – Ministra Infrastruktury i Budownictwa. sejm.gov.pl, 14 lutego 2017. [dostęp 2018-10-07].
  4. Czy minister Adamczyk pokaże swoją pracę magisterską?. krakow.wyborcza.pl, 6 lipca 2017. [dostęp 2018-10-07].
  5. Anna Kozińska: Sądowy spór dot. wykształcenia Andrzeja Adamczyka. „Nie chcę, aby ministrem był lewy magister”. wp.pl, 29 września 2018. [dostęp 2018-10-07].
  6. Minister chciał to ukryć, ale sąd nie pozwala. fakt.pl, 29 września 2018. [dostęp 2018-10-07].
  7. Robert Mazurek: Adamczyk o zapowiedziach szefa NIK. „Nie ma podstaw, aby się obawiać”. rmf24.pl, 20 maja 2021. [dostęp 2021-05-21].
  8. a b O mnie. andrzejadamczyk.pl. [dostęp 2018-10-07].
  9. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-05-17].
  10. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  11. Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  12. Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  13. Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  14. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-16].
  15. Prezydent powołał nowy rząd. prezydent.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-15].
  16. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
  17. Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2024-01-15].
  18. Postanowienie nr 13/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 2 czerwca 2017. [dostęp 2019-01-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]