Chorzele
miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||||
Chorzele | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Gmina | |||||
Data założenia |
XV wiek | ||||
Prawa miejskie |
1542–1870, 1919 | ||||
Burmistrz |
Eliasz Kostrzewa | ||||
Powierzchnia |
17,51 km² | ||||
Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
29 | ||||
Kod pocztowy |
06-330 | ||||
Tablice rejestracyjne |
WPZ | ||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||||
Położenie na mapie powiatu przasnyskiego | |||||
Położenie na mapie gminy Chorzele | |||||
53°15′40″N 20°53′57″E/53,261111 20,899167 | |||||
TERC (TERYT) |
1422024 | ||||
SIMC |
0966270 | ||||
Urząd miejski Stanisława Komosińskiego 106-330 Chorzele | |||||
Strona internetowa |
Chorzele – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Chorzele. Leży nad Orzycem.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa ostrołęckiego.
Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[2]. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie przasnyskim, obwodzie przasnyskim województwa płockiego[3].
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 3113 mieszkańców[1].
Przez miasto przebiega droga krajowa nr 57 Bartoszyce – Pułtusk oraz drogi wojewódzkie 614 do Myszyńca i 616 do Ciechanowa. 25 km na północ od miasta zlokalizowany jest międzynarodowy port lotniczy w Szymanach.
W okresie międzywojennym miejscowość byłą siedzibą komisariatu Straży Celnej „Chorzele” oraz ulokowana tu była placówka Straży Celnej „Chorzele”[4]. Następnie stacjonowała w Chorzelach placówka Straży Granicznej I linii „Chorzele”[5].
Historia
[edytuj | edytuj kod]- 1472 – pierwsze wzmianki o Chorzelach, osadzie położonej na skraju puszczy[potrzebny przypis]
- 1542 – prawa miejskie, miasto staje się osadą królewską, która miała kontakty handlowe z Rusią[potrzebny przypis]
- 1690 – nadanie przywilejów po zniszczeniu miasta przez Szwedów[potrzebny przypis]
- 1795 – w zaborze pruskim
- XIX w. – rozwój przemysłu, szybki wzrost znaczenia ludności żydowskiej, wielkie targi żywym inwentarzem
- 1807 – w Księstwie Warszawskim
- 1815 – w Królestwie Polskim
- 1863–1864 – miejsce zwycięskich bitew powstańców z wojskami rosyjskimi
- 1870–1919 – cofnięte prawa miejskie
- 1905 – Chorzele zamieszkiwało 2 301 Żydów, stanowiąc 57% mieszkańców
- 1914-1918 – zniszczenia wojenne, które ograniczały rozwój miasta w dwudziestoleciu[6]
- 1916 – uzyskanie połączenia kolejowego
W okresie międzywojennym stacjonował w miejscowości komisariat Straży Granicznej[7].
- 1939–1945 – wcielenie do III Rzeszy, całkowita eksterminacja ludności żydowskiej
- 20 stycznia 1945 – zajęcie Chorzel przez radzieckie oddziały 32 Dywizji Kawalerii 3 Armii
- 1945 – w grudniu oddział podziemia niepodległościowego rozbił areszt Milicji Obywatelskiej i uwolnił 14 żołnierzy podziemia[8]
- 1975 – gmina Chorzele w ramach województwa ostrołęckiego
- od 1999 r. w ramach powiatu przasnyskiego (woj. mazowieckie)
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Liczba ludności
[edytuj | edytuj kod]Piramida wieku
[edytuj | edytuj kod]
Źródło: Chorzele w liczbach[9].
Polityka
[edytuj | edytuj kod]Burmistrzowie:
- Ludwik Rogowski (1990-1994)
- Krzysztof Nieliwodzki (1998-1999)
- Janusz Nidzgorski (1999-2002)
- Andrzej Krawczyk (2002-2006)
- Wojciech Kobyliński (2006-2010)
- Beata Szczepankowska (od 2010)
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Największe zakłady przemysłowe w mieście to: firma Bel Polska sp. z o.o. i Spółdzielnia Mleczarska Mazowsze, oba działająca w branży mleczarskiej. Ważną rolę odgrywa też przemysł drzewny.[potrzebny przypis]
Transport
[edytuj | edytuj kod]Chorzele posiadają obecnie połączenie kolejowe z Ostrołęką, które reaktywowano 11 czerwca 2023 roku po 22 latach od zawieszenia[10]. Stacja kolejowa znajduje się w północno-wschodniej części miasta. Chorzele posiadają również dość dobrze rozwinięte połączenia autobusowe. Miasto posiada bezpośrednie połączenie autobusowe z Warszawą, Olsztynem, Przasnyszem, Ciechanowem, Ostrołęką, Szczytnem, Mrągowem i Nidzicą.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- kościół Trójcy Przenajświętszej z 1878-1930
- niedziałający, drewniany wiatrak z XIX wieku
- pomnik Tadeusza Kościuszki
- Synagoga w Chorzelach
- cmentarz żydowski z XIX wieku, zdewastowany podczas okupacji niemieckiej
Kultura
[edytuj | edytuj kod]W Chorzelach odbywają się festyny, takie jak Spotkanie z folklorem czy Niedziele w mieście. Ponadto organizowane są konkursy plastyczne, recytatorskie i festiwal piosenki. W mieście działa Biblioteka Publiczna. Odbywają się również zawody strażackie.
Religia
[edytuj | edytuj kod]- Kościół rzymskokatolicki:
- Świadkowie Jehowy:
- zbór Chorzele (Sala Królestwa ul. Zarębska 31 lok. 1)[11].
Ludzie związani z Chorzelami
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Chorzele (stacja kolejowa)
- Powrót do ojczyzny – niemiecki film propagandowy kręcony w Chorzelach
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-09-14] .
- ↑ Adolf Pawiński, Mazowsze, Warszawa 1895, s. 38.
- ↑ Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 1 : A-Ł, Warszawa 1827, s. 68.
- ↑ Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927, Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej, 1927, s. 171 .
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 14. ISBN 83-87424-77-3.
- ↑ Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński "Mazowsze, mały przewodnik" Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1978 s. 105
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 12. ISBN 83-87424-77-3.
- ↑ Tadeusz Swat, „...Przed Bogiem i historią”. Księga ofiar komunistycznego reżimu w Polsce lat 1944–1956. Mazowsze. Warszawa 2003, s. 242.
- ↑ Chorzele w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Chorzele: Tłumy witają powrót pociągów [online], Rynek-Kolejowy.pl [dostęp 2023-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2023-06-12] (pol.).
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-19] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Chorzele (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 634 .
- Urząd Miasta i Gminy Chorzele
- Historia Żydów w Chorzelach na portalu Wirtualny Sztetl