Jazda po kopercie

czyli pierdoły dnia poprzedniego.
dziś odprawiliśmy z dziecińcem rytuały wczesnowiosenne, moje migdały właśnie napęczniały i chyba będą kwitły, nos mam zatkany, oskrzela zapchane a w pokoju bajzel. phi

Z rozmów z przyjaciółmi - O zawodach

Idę ja wczorej do szkoły rozmawiając z przyjacielem przez teflon i natykam na naszego szkolnego konserwatora. Przepraszam więc przyjaciela na chwilę i wołam

- Panie Janku, a ma pan może maskę spawalniczą, bo ja swojej nie mogłam znaleźć!

na co Zina w teflonie

- Yyy, czego ty uczysz?

: ]

rzecz jasna maska była potrzebna na słoneczną zaćmę, a tak naprawdę ta, której szukałam nie jest moja tylko śwagra, no ale zawsze była pod ręką, jak na przykład tranzyt wenus był przez naszą rodzimą gwiazdę.


dziś dzień poezji, a ja piszę list do przyjaciela. papierowy. list, nie przyjaciel, ten jest normalnie z wody i pierwiastków. chyba

a tu durny rysunek, który przyszedł mi jakiś tydzień temu

Marcepany

- Czy miłość naprawdę jest tego warta? Zadałam pytanie mojemu kotu, kiedy sponiewierany wrócił dziś po dwóch dniach wypełnionych głównie targaniem się za uszy i odgryzaniem ogonów. Bez względu na jego odpowiedź i tak sama z siebie wiedziałam,  że za każdym razem dałabym się dla niej sponiewierać

wiórki

zmyśliło mi się inspirowane reteskowym Białymstokiem, ale ponieważ blob dębieje od nieuzyteczności, a później ciężko go pokroić (na plasterki! na plasterki!), to sobie łajdacko dorzucę tę myślkę, myślałkę, myśliwkę na swoją stronę. otóż rzecz dotyczy rujnowania się świata, który jak wiemy służy Niezmordowanej Pani Entropii, choć, jak dziś wystawiłam Janurzowi, również Nieugiętej Pani Logice o nieco pokręconych ścieżkach. w każdym razie entropia jest; na przykład w pralkach i skarpety dopary, jak wiemy doskonale,  nigdy stamtąd nie wracają. jest też na półce z książkami, a  także za nią i pod nią i jest też w torebce każdej prawdziwej damy. 

część rozpadających się rzeczy (jak moja doniczka i czajniczek z dzióbkiem) da się uratować, części nie i na nic sarkanie, że się nie dba o architekturę, o perły przeszłości, wspaniałości wieków, bo najzwyczajniej w świecie nie da się wstrzymać kruszenia świata, a byłoby to może i nawet szkodliwe, gdyż zmuszeni bylibyśmy spiętrzać warstwy i zacząć żyć w srodze już rozrzedzonym powietrzu (choć mieszkańcom Bogoty, czy La Paz jakoś mocno to nie wadzi chyba, nie wiem dokładnie, bo nie spotkałam nigdy żadnego Bogocianina ani La Pazianina). 

oczywiście straszny żal piękna odchodzącego, czasem ściska mnie za gardło, a czasem po prostu płaczę za nim. ale przyglądam się jak upadają rzeczy i myślę sobie, że ten stareńki świat jest cudowny, nawet kiedy się rozsypuje. jego domy pięknie grzybieją i nawet kiedy ich żal, umierają po staroświecku, ze staroświecką elegancją lub po prostu z czułością.

 

a Terry Pratchett nie żyje. PIP

:(

Z rozmów z przyjaciółmi - Zooobserwacje

Janurz Radwański o kotach

"to jedyny gatunek, w którym wszystkie osobniki mają autyzm"

Z rozmów rodzinnych - o wymiarze zmartwychwstawania

mamcia rozmawia z przebywającą za granicami wnuczką swą przez Skypea

Mamcia: Jezu, Jezu, ta technika...

...

Mamcia (z mocą): Jakby umarli wstali z grobów, to by padli z powrotem!