Znajoma, koleżanka czy przyjaciółka? .....nienazwana nasz znajomość istnieje 15 lat
Wybrano nas do zarządu Komitety Rodzicielskiego, razem kupowałyśmy soczki na Dzień Dziecka, kotyliony na zabawę choinkową, byłyśmy delegacją na dzień Nauczyciela. Znajomość z tak zwanych "nic nie znaczących", każda z nas miała swoje bliskie grono znajomych. Potem nasze dzieci poszły do gimnazjum a znajomośc trwała, były wspólne kawy, zakupy, rozmowy przez telefon, wspólne zabawy sylwestrowe, ale każda z nas miała swoją bliską przyjaciółkę w kimś innym. Wydawało się, że wiemy o sobie tak niewiele a jednak....kiedy odeszła moja siostra to właśnie Ona zadzwoniła do mnie pierwsza , to właśnie Ona wiedziała, że nie lubię czarnego koloru i na pewno nie mam nic w swojej szafie na pogrzeb. Było Boże Narodzenie, pozamykane sklepy a ja byłam totalnie nieogarnięta. Otworzyła swoją szafę i ubrała mnie na tę uroczystośc. Kiedy po 4 miesiącach odeszłą moja mama to właśnie w Jej rodzinie znalazłam ciepło i zrozumienie. Potem razem robiłyśmy USG i mammografię. Mój guzek okazał się torbielem a Jej.....no właśnie. Pierwsza operacja nie wykryła niczego niepokojącego, po 2 latach pojawiła się znowu.....onkologia, to oddział, gdzie słychac tylko odgłos wymiotujących ludzi i cisza......tam życie zatrzymuje swój bieg.
Kontaktujemy się tylko telefonicznie, rzadko teraz bywa w domu, bo to bizneswomen, więc musi pozamykac swoje interesy na jakiś czas...no właśnie, na jaki czas? :/
Zanim jednak zacznie walkę ze swoim nieprzyjacielem chcę się z nią zobaczyc....Missiu z koniczynką na szczęście ode mnie niech chroni Ją od złego.
Może tak powinien zakończyc się mój dzisiejszy post, milcząco, bez zdjęc....ale ja chcę kraśc Bogu każdy dzień i jeśc go garściami, nie każdy musi wiedziec, że moje serce jest teraz smutne.
