γρατσουνιές

ίσως να μην έχει καμία σημασία ότι στους τοίχους μου δεν υπάρχει κανένας πίνακας.
ότι τα πράγματα μου είναι μισά εδώ, μισά αλλού και άλλα χαρισμένα σε λάθος ανθρώπους.
ότι τις κυριακές η μοναξιά πονάει. καμιά φορά και τις τρίτες.
ότι μικρά ή μεγάλα,  έμψυχα ή  άψυχα μείνανε όλα με τις γρατσουνιές τους
...
αυτά, δεν θέλω κανείς να τα πάρει. τα άλλα ναι. ελεύθερα.
...
στους γιατρούς θα μάθαινα πρώτα να ακούνε, πρώτα να ακούνε.
η θεραπεία έρχεται μετά. ή δεν έρχεται ποτέ.
αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία όταν ξέρεις το εφικτό και το ανέφικτο
...
ακούω are you coming back ?
...
ούτε το μπλε του ουρανού . μόνο ένα όραμα φυγής. κούτες, πράγματα, αντίο. να μπορούσα
...
 μου λέει τα πιο ωραία λόγια /// πώς ζούσα πριν ; ///
πώς ζούσα χωρίς εσένα
...
κάποιες φορές παίρνεις έναν δρόμο επιστροφής, νομίζοντας πως γυρίζεις σε κάτι φιλόξενα οικείο.
που δεν υπάρχει παρά μόνο στις αναμνήσεις σου
...
είχε μια τρικυμία στο βλέμμα εκείνη η εικόνα, μου θύμισε μια φωτογραφία δική σου.
εντελώς τυχαία άνοιξε μία είδηση από κάτω , από αυτές που διαβάζουμε συχνά τελευταία  σ'αυτόν τον τόπο. μου'ρθε να γελάσω δυνατά
τι αντίθεση! της ομορφιάς με το γελοίο
...
 ένας βάλτος που όλο και περισσότερο μοιάζει με κινούμενη άμμο
...