Turkish-American Relations

This Turkish article deals with the analysis of the current Turkish Foreign Policy towards the Middle Eastern countries, such as Israel, Syria, Iran and Iraq within the theory of Hegemonic Stability. According to this approach, a hegemonic power, which has the objective of formation and establishment of a regional order, urges other countries to share the burden of forming and managing costs. It is argued, that the Turkish foreign policy of the JDP government aiming to build up a Sunni front against the Shia
states is in line with US interests to develop a Greater Middle East

Türkiye, Sovyetler Birliği, İngiltere ve ABD  gibi ülkeler tarafından çeşitli nedenlerle II.Dünya Savaşı’na çekilmeye çalışılmıştır. Fakat bu çabalar bir sonuç vermemiş, dönemin Türk hükümeti tarafsız kalmayı tercih edip, denge politikası izlemiştir. Başlarda kendine dost ve düşman edinmediği için Türkiye bu savaştan ve savaşın getirdiği ağır yıkımlardan uzak kalmıştır. Ancak aynı zamanda izlenen bu denge politikası savaş sonrasında, Türkiye’yi müttefiksiz bırakmıştır.

Since the 1980’s one of the key questions which has been repeatedly asked about the September 12, 1980 coup in Turkey is the nature of the relation of Carter administration to the military takeover in Turkey. The focus of the questions about the major motives of Washington’s support for the Coup is over the geopolitical concerns of the time. U.S.’ demands from Turkey to allow the reintegration of Greece to NATO’s military wing and the changes in the balance of power in the Middle East following two significant developments, namely the Iranian Revolution and the Soviet invasion of Afghanistan, which have been widely debated through the literature. In this article, it is shown that those issues which were part of the historical
conjuncture in which September 12, 1980 coup occurred were among the top priorities of the White House and the American policy makers who had looked to Turkey as one of the essential players to solve the emerging geopolitical puzzle, by relying
on the government documents of the time.

Carter yönetiminin Türkiye’deki askeri darbe ile ilişkisinin doğası, 12 Eylül 1980 darbesi hakkında sık gündeme gelen sorular arasında yer almaktadır. Washington’un darbeye verdiği desteğin önemli motivasyonları hakkındaki sorular, o döneme ait jeopolik kaygılara odaklanmaktadır. ABD’nin Türkiye’den, Yunanistan’ın NATO’nun askeri kanadına dönüşüne izin vermesi talebi ile İran Devrimi ve Sovyetlerin Afganistan’ı işgali gibi önemli gelişmelerin Ortadoğu’daki güç dengesinde
meydana getirdiği ciddi değişimlere, literatürde işaret edilmektedir. Nitekim çalışmamızda da, 12 Eylül 1980 darbesinin meydana geldiği tarihsel konjonktürün
parçası olan bu meselelere, Ortadoğu’da meydana gelen jeopolitik belirsizliğin çözümü için gerekli oyunculardan biri olarak Türkiye’yi gören Amerikan politika yapıcıları tarafından en üst düzeydeki öncelikler olarak yaklaşıldığı hususu resmi
belgelere dayanılarak gösterilmektedir

This chapter aims to evaluate the development of Turkish-Russian relations in the 2000s in light of the shifts in Ankara and Moscow’s relations with the transatlantic community. It will particularly focus on three periods: 2003-2006, 2009-2010, and 2016-2017. These periods represent Turkish-Russian rapprochements when both countries confronted significant disagreements with the U.S. and EU over a number of key regional and international issues.

Özet
Türk-Amerikan ilişkileri tarihinin, üzerindeki bilinmezlik perdesi kalkmamış çok merak edilen problematiklerinden biri, 12 Eylül askeri darbesiyle dönemin Amerikan yönetimi arasındaki bağlantıdır. Bu çalışmada, gizlilik derecesine sahip iken daha sonra tasnif dışı bırakılmış Amerikan belgelerine odaklanılarak, şu sorulara cevap aranmaktadır: ABD, darbeyi biliyor muydu? Beyaz Saray, Türkiye’de askerlerin yönetime el koymalarını nasıl yorumladı? Makalede, mevcut belgelerdeki bilgilerin, Washington’un darbeyi beklediğini, muhtemel aktörlerini tanıdığını, ancak çıkarları açısından darbenin gerçekleşmesini tehdit saymadığı için engelleme ihtiyacı duymadığını savunan tezleri desteklediği gösterilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Türk-Amerikan ilişkileri, 12 Eylül Darbesi, Paul Henze, Zbigniew Brzezinski, Jimmy Carter

Abstract
One of the most controversial issues, which still carry the veil of obscurity in Turkish-American relations, is the alleged ties between the September 12, 1980 coup d’etat in Turkey and the Carter administration. In this work, answers to those questions are searched by focusing on declassified American documents: Had the US been aware of the coup d’etat before it occurred? How did the White House interpret the military takeover in Turkey? In the article, it is showed that White House documents of the time support the thesis that Washington was expecting the coup, and had trusted the actors of it. In addition, because the US had not seen any threat against its interests, it did not act to prevent the military takeover.
Keywords: Turkish-American Relations, The Coup of September 12th, Paul Henze, Zbigniew Brzezinski, Jimmy Carter

Öz: II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinin ardından oluşan yeni düzende Sovyet Rusya'nın Türkiye'ye karşı takınmış olduğu saldırgan tutum, Ankara'yı Moskova'ya karşı denge unsuru olabilecek bir güç aramaya itmiştir. İngiltere'nin savaş sonrası eski gücünü yitirmesi, ABD'nin devreye girmesine neden olmuş ve Türkiye de bu yeni durumda Sovyet tehdidine karşı Washington yönetiminden destek arama yoluna girmiştir. ABD ve Türkiye'nin izlediği dış politikanın uyuşması onları birbirlerine yakınlaştırmış, önce Truman Doktrini daha sonra da Türkiye'nin NATO'nun üyesi hâline gelmesi, bu durumu daha da güçlendirmiştir. Fakat ikili ilişkilerin genel manada iyi gitmesine rağmen, 1953 yılı itibariyle aralarındaki konulara göstermiş oldukları bazı farklı yaklaşımlar, iki ülke ilişkileri arasında bir soğukluk oluşmasına neden olmuştur. ABD'nin Türkiye'den talep ettiği askeri üslere ve tesislere Ankara olumlu cevap vermesine rağmen, Türk hükümeti özellikle ekonomik yardım noktasında ABD'den istediği desteği tam olarak görememiştir. Bazı durumlarda, Washington yönetiminin Türk yöneticilerin isteklerine yaklaşımı, sıkı ilişki içinde olan iki müttefikten çok herhangi bir devlete karşı aldığı tavır gibi olmuştur. ABD'nin bu tutumu, Türkiye'de bulunan ABD Büyükelçilerinin de gözünden kaçmamış, zaman zaman Washington'u Türkiye'ye karşı olan yaklaşımları nedeniyle uyarma ihtiyacı hissetmişlerdir. Bu çalışma Eisenhower iktidarının ilk yılları olan 1953-1955 tarihleri arasındaki Türk-Amerikan ilişkilerinin genel bir tahlilini yapmaktadır. Abstract: After the Second World War, the Soviet Russia's foreign policy towards Turkey forced Ankara to seek new allies for the protection from the Soviet territorial claims. After the war had ended, Britain did not have enough power to resist alone against the Soviet danger which led U.S. to take a leading role against the Soviet Russia. After that, Turkey started to seek the American support against the Russian threat. As a result of pursuing similar policies against the communism, two countries' relations improved steadily. First, Truman Doctrine and then Turkey's NATO membership established a strong relation between Washington and Ankara. However, both sides' different approaches to some issues, particularly economic one, between them led to worsening their relationship slowly by 1953. Although there was no fundamental change in their policy against the Soviet danger, the American approach towards the Turkish economic problems started to cause a disappointment on the Turkish government. Turkey had accepted all American requests on opening new military bases in Turkey to help its ally U.S. In return, the Turkish government expected that the United States would increase the amount of economic aid to Turkey. However, the Turkish economic

Haziran 2014 KAYSERİ T.C. ERCİYES ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TARİH ANABİLİM DALI YAKINÇAĞ TARİHİ BİLİM DALI AMERİKAN BOARD'UN İZMİR'DEKİ FAALİYETLERİ VE İZMİR ULUSLARARASI KOLEJ Hazırlayan Cenk DEMİR Danışman Doç. Dr. Gülbadi ALAN Doktora Tezi Haziran 2014 KAYSERİ v ÖNSÖZ / TEŞEKKÜR İki yüz yıldan fazla bir geçmişe sahip olan Türk-Amerikan ilişkileri, Türk siyasi tarihi çözümlenirken göz ardı edilmemesi gereken bir öneme sahiptir. Siyasi, ekonomik, askerî vs. işbirlikleriyle sürdürülen bu ilişkilerin şekillenmesinde, Amerikalı Protestan misyonerlerin Anadolu coğrafyasında yaptıkları misyonerlik çalışmalarının da etkisi olduğu yadsınamaz bir gerçektir. Kısa adı Amerikan Board olarak da bilinen ABCFM örgütünün, 1820'den itibaren Osmanlı topraklarında sürdüreceği misyonerlik faaliyetlerinin ilk başlangıç noktası ise İzmir olmuştur. Misyonerler, gelecekteki büyük hasatın en özel meyvesini İzmir'de alabilmek için bu kentte yüz yılı aşkın bir süre mücadele etmişlerdir. İzmir ya da batılı kaynaklarda ifade edildiği üzere Smyrna, Anadolu'nun Batı'ya açılan önemli kentlerinden birisidir. Binlerce yıllık tarihi bir geçmişe sahip olan bu yerleşim yeri, birçok medeniyete ev sahipliği yapmış, coğrafi konumu, demografik yapısı ve kültürel zenginliği ile her zaman Levantın cezbedici kentlerinden birisi olmuştur. Bu çalışmada ise Amerikan Board misyoner örgütüne ait arşiv belgeleri esas alınarak Board misyonerlerinin bölgedeki faaliyetleri incelenmiş, böylelikle yakın dönem İzmir kent tarihine ışık tutulmaya çalışılmıştır. Çalışmanın, eğitim, din, şehir, sosyal ve kültürel birçok tarihi olgusal temelde değerlendirilmesi gerektiği düşünüldüğünden, çok yönlü bir araştırılma olmasına azamî gayret gösterilmiştir. Araştırma süreci ise bilgi ve ilgilerini esirgemeyen insanların destekleri ile tamamlanmıştır. Bu bağlamda, 135 yılı aşkın bir süredir eğitim faaliyetlerini sürdüren Özel İzmir Amerikan Koleji (American Collegiate Institute / ACI) arşivinden yararlanmama ve Göztepe'de bulunan kampüs alanında incelemeler yapmama yardımcı olan okul müdürü Anet GOMEL hanımefendiye teşekkür ederim. Türkiye Amerikan İlmî Araştırmalar Enstitüsü'nün (The American Research Institute in Turkey / ARIT) Arnavutköy / İstanbul'daki arşivinden yararlanmama ve bazı değerli kaynaklara ulaşmama vesile olan Dr. Brain JOHNSON'a yakın ilgilerinden dolayı teşekkürlerimi sunarım. Çalışmamız sırasında ziyaret etme fırsatı bulduğumuz birçok arşiv ve kütüphanede görev yapan personelin, göstermiş olduğu nazik ve ilgi dolu yaklaşımları araştırma sürecimizi kolaylaştırmıştır. Dolayısıyla öncelikle İstanbul'da bulunan T.C. Başbakanlık Osmanlı Arşivleri ve ARIT çalışanlarına, Ankara'daki T.C. Başbakanlık vi Cumhuriyet Arşivi, Milli Kütüphane ve çeşitli Üniversite kütüphanelerindeki görevli personele, İzmir'deki APİKAM, ACI ve çeşitli kütüphane çalışanlarına güler yüzlü yaklaşımları ve alakalarından ötürü teşekkür ederim. Gerek yüksek lisans gerekse de doktora eğitimim sürecince danışmanlığımı yapan, tez konusunun belirlenmesinden, tezin tamamlanmasına kadar geçen süre içerisinde kıymetli desteklerini esirgemeyen Doç. Dr. Gülbadi ALAN'a teşekkür etmek malumun ilamından başka bir şey değildir. Ancak yine de malumları ilam etmek gerektiğini bilerek kendisine şükranlarımı sunmak isterim. Bu çalışmanın, tamamlanma aşamasında değerli görüş ve desteklerini esirgemeyen Prof. Dr. Mehmet Metin HÜLAGÜ'ye, Prof. Dr. Ahmet KANKAL'a, Prof. Dr. Abdulkadir YUVALI'ya ve Prof. Dr. Şakir BATMAZ'a, teşekkürlerimi sunarım. Ayrıca çalışmanın çeşitli aşamalarında yardımlarını esirgemeyen Yrd. Doç. Dr. Mehmet ÖZDEMİR'e ise müteşekkirim. Bu çalışmanın araştırma sürecinde ve yazım aşamasında kendilerini zaman zaman ihmal etmeme rağmen destek ve sevgilerini hiçbir zaman esirgemeyen çok kıymetli anneme ve kardeşlerime şükranlarımı sunuyorum. Son olarak nicelik açısında az, nitelik olarak dolu dolu bir hayat yaşamış olan, gerek özel gerekse de akademik hayatıma yön verirken feyz aldığım örnek insan babam Namık Kemal DEMİR'i ise rahmetle anmak isterim. Cenk DEMİR KAYSERİ, 31 Mart 2014 vii AMERİKAN BOARD'UN İZMİR'DEKİ FAALİYETLERİ VE İZMİR ULUSLARARASI KOLEJ Cenk DEMİR Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi, Haziran 2014 Danışman: Doç. Dr. Gülbadi ALAN KISA ÖZET Bu çalışma, ABCFM misyonerlerinin 1820 yılında İzmir'de başlayan ve yüz yılı aşkın bir süre bu kentte yürüttükleri misyonerlik faaliyetlerini ele almaktadır. ABCFM, Tanrı'nın kelâmını ve Hz. İsa'nın öğretilerini dünyaya yayma düşüncesiyle 1810 yılında ABD'de kurulmuş bir Protestan misyoner örgütüdür. Bu örgüt, okyanus ötesindeki birçok coğrafyada olduğu gibi Asya'nın kilidini açacak bir anahtara benzetilen Küçük Asya'da (Anadolu) da misyonerlik çalışmalarında bulunmuştur. İzmir'de görev yapan Amerikalı misyoner Maria A. West'inde dediği gibi, Güven, yavaş büyüyen bir bitkiydi! Board misyonerleri, bu bitkinin en özel meyvesini almak ve büyük hasat gününe kavuşmak için ise İzmir'de uzun bir maceraya girişecekti. Bu tez, giriş kısmından sonra dört ana bölümden oluşmakta olup Amerikan Board örgütünün, dinî, matbaa ve eğitim faaliyetleri çerçevesinde İzmir'deki örgütlenmesini incelemektedir. Misyonerlerin nüfuz sahası, İzmir ve çevresindeki dinî etkinliği, matbaa faaliyetlerinin kapsamı, eğitim faaliyetleri ile bölgede açılan Amerikan okullarının misyoner çalışmalarındaki yeri ve önemi, sınanan hipotezler arasındadır. Ayrıca bu çalışma ile birlikte İzmir'deki iki önemli Amerikan eğitim kurumu: İzmir Amerikan Kolej Enstitüsü (ACI) ve İzmir Uluslararası Kolej'in (IC), kuruluşları, faaliyetleri ve akıbetleri kronolojik düzen içerisinde ayrıntılı bir şekilde incelenip Amerikan Board'un İzmir'deki misyonerlik faaliyetlerinin dinî, eğitim, sosyal, kültürel, fikrî ve siyasi etkileri belgeler ışığında aydınlatılması amaçlanmaktadır.

The adoption of the Armenian Genocide Resolution in the US House of Representatives Foreign Affairs Committee, doubled with the highly criticized US policy towards the Kurdistan Workers Party (PKK) has placed the Incirlik Air Base at the top of the Turkish political agenda. The Incirlik Air Base has always played a key role in the Turkish-US relations due to its strategic
location in the region. The base has been used by the U.S. in many regional events and operations. In every case, its use has brought the status and functions of Incirlik to the fore. However, it is difficult to find any research that particularly focuses on the Incirlik Air Base and its history. Hence, there are many speculations on the status and the functions of the base. The
purpose of this article is briefly trace the history of the Incirlik Air Base and describe the obligations of Turkey and the rights of the US under the existing agreements. In the final part, the last crises will be analyzed to assess its impact on Turkish-American relations.

Özellikle Trump'ın, Türkiye'yi tehdit eden terör örgütlerine karşı muhtemel tavrı ve Ortadoğu'da izlemesi beklenen siyasete dair çok sayıda analizle karşılaşıyoruz. Ancak maalesef bunların büyük kısmında, ABD'deki siyasi süreç gerekli derinlikte incelenmiyor ve Türkiye'yi ilgilendiren bazı jeopolitik havzalar gündem dışı bırakılıyor. Söz konusu eksikliğin giderilmesine katkı sağlamak maksadıyla makalemizde, önce Trump'lı Amerika'yı bekleyen farklı gelecek senaryoları üzerinde duracak, ardından da Washington'daki yeni iktidarın Türkistan havzası açısından anlamını sorgulayacağız.

Öz Mevcut literatüre göre, Türk-Amerikan ilişkileri pek çok araştırmacı tarafından ele alınmıştır. Bu bilgilere göre, Türk-Amerikan ilişkilerinin siyasi, ekonomik ve askeri yönünün hayli zengin materyale sahip olduğu söylenebilir. Türk-Amerikan eğitim ilişkileri literatürünün ise genellikle Osmanlı'da kurulmuş olan misyoner okullarıyla sınırlı kaldığı görülmüştür. Oysa Türk-Amerikan eğitim ilişkilerinin başka yönleri de vardır. Bu çalışmada erken cumhuriyet döneminde 1933-1934 yıllarında Türkiye'ye gelen kalabalık bir Amerikan grubunun (Hines-Kemmerer grubu) Türk eğitim sistemindeki etkileri ele alınmıştır. Grup genel olarak Türkiye ekonomisiyle ilgili incelemelerde bulunmuş ancak ekonomi-eğitim ilişkisi nedeniyle eğitimle ilgili ayrı bir rapor da yazmıştır. Bu araştırmada şu soruların cevapları araştırılmıştır:1) Türkiye'de Batılılaşma ve yabancı eğitim uzmanları süreci nasıl işlemiştir? 2) Hines-Kemmerer grubunda kimler yer almıştır? 3) Hines-Kemmerer'in Türk eğitim sistemi hakkındaki gözlemleri ve önerileri nedir? 4) Hines-Kemmerer'in hazırlamış olduğu raporun Türk eğitim sistemindeki etkileri nedir? Bu çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden biri olan doküman analizi tekniği kullanılmıştır. Bilindiği gibi, doküman analizi tekniği okuma, not alma, bulgular ve değerlendirme basamaklarını içermektedir. Anahtar Kelimeler: Amerikan Heyeti, Hines-Kemmerer, Türk Eğitim Tarihi, Yabancı Uzmanlar. Abstract As literature reveals Turkish-American relations have been investigated by several researchers. Basing on this it can be concluded that the political, economic and military aspects of Turkish-American relations have been vastly documented. Nevertheless, from the educational standpoint, the literature on Turkish-American relations is limited with only missionary schools established during the Ottoman Era. It is known that Turkish-American relations in terms of education have more facets than missionary schools. This research deals with the effects of a large group of American scholars on Turkish educational system who visited Turkey during the early years of the Turkish Republic in 1933-1934. The scholars mainly concentrated on Turkish economy and yet they also wrote a separate report about Turkish education since a close relationship between economy and education exists. This research aims to answer the following questions: 1) How did the process of westernization and foreign scholars work in Turkey? 2) Who were the visiting American scholars? 3) What were the observations and suggestions of Hines-Kemmerer regarding Turkish educational system? 4) What were the effects of the Hines-Kemmerer report on Turkish educational system? This research employs the document analysis technique which is a qualitative research method. This technique follows the procedure of reading, note taking, findings (data) and evaluation.

Bu çalışma 1960’ların Türkiye’sinde, yirmili yaşları-nın başında İngilizce öğretmeni, hemşire/sağlık uzmanı ve “kırsal kalkınma uzmanı” olarak bulunan  bazı  Barış  Gönüllüleri’nin  değişim  süreçlerini gönüllülerin  yazarla  sözlü  ve/veya
yazılı olarak paylaştıkları anıları ile kendi yazdıkları kitaplardan yararlanarak incelemektedir.
Çalışmanın bu alandaki boşluğun doldurulmasına mütevazı bir katkıda bulunması amaçlanmaktadır.

Critical geopolitics provides ways of looking at the world and questioning the
role of geopolitics in foreign policymaking processes, as opposed to accepting
them as objective and natural. From this theoretical perspective, this article
aims to apply critical geopolitics to the case of Turkish-American relations with
respect to how the United States (US) viewed Turkey’s geography and how the
Turkey-US alliance has been shaped by the foreign and security policies of the
latter. The article argues that the alliance was a product of the US’ Cold War
geopolitical discourse, wherein the US considered Turkey to be a strategic ally
against Soviet expansion. Thereafter, the declaration of the Truman Doctrine
on March 12, 1947, led to increased US military ties with Turkey and became
the basis for Turkey’s inclusion in NATO in 1952. As a consequence, Turkey
began to be defined as the anchor of NATO’s strategic southern flank and a
barrier against the communist threat in the Middle East and the Mediterranean
throughout the Cold War. Turkey has also been a major recipient of American
military equipment and was a supplier of important military facilities for
monitoring the Soviet Union. The paper also argues that while Turkey generally
fits within the US’ geopolitical designs and that these two countries cooperated
on numerous efforts during the Cold War, the Cyprus problem in that period
revealed the limits of US geopolitical discourse.

We are delighted to introduce the recent report of USAK Center for American Studies, “Turkey-U.S. Relations: Towards a Multidimensional Partnerhip” that examines Turkey-U.S. relations with regard to key actors in U.S. domestic policy and their perspectives about Turkey, theoretically discusses the regional approaches in Turkey-U.S. relations based on their own dynamics, and finally emphasizes the economic and social dimensions of Turkey-U.S. relations. 
Unlike other studies on Turkey-U.S. relations, report not only focuses on the historical background of the bilateral relations but also the economic and social dimensions of the relations as well as the parameters, which determine the approaches of the two states towards regional issues, are the focal points of this report.

ÖZET
20. yüzyılın ortalarından itibaren siyasi konjonktürün de etkisiyle aynı kutupta yer alan Türkiye ve ABD arasındaki
ilişkiler hep aynı düzlemde ilerlememiş, farklı değişkenler ilişkilerin seyrini etkilemiştir. Türk-Amerikan
ilişkilerindeki kırılma noktalarından biri de John F. Kennedy Dönemi olmuştur. 1961-1963 yılları arasında 35.
Amerikan başkanı olarak görev yapan Kennedy, 22 Kasım 1963 tarihinde Texas eyaletinin Dallas şehrinde halkı
selamlarken suikasta uğramış ve hayatını kaybetmişti. Bu suikast, Türkiye’de derin bir üzüntüyle karşılanmış ve
basında Kennedy suikastına dair pek çok haber ve değerlendirmeye yer verilmiştir. Gazeteler Kennedy’yi adeta
yücelten bir tutum ile değerlendirmiştir. John F. Kennedy 22 Kasım 1963’te suikasta uğradığında Türkiye’de
bayraklar yarıya indirilmiş, yas ilan edilmiş, Kennedy’ye dair haberler günlerce gazetelerin manşetlerinden
inmemiştir. Kennedy’ye yönelik bu olumlu algının sebepleri merak uyandırıcı ve aydınlatılmaya değerdir. Bu
çalışmada, Başkan Kennedy’nin basındaki bu olumlu imajının sebepleri ve Kennedy suikastı ile 1964’ten itibaren
olumsuz yönde değişmeye başlayan Türk-Amerikan ilişkilerinin seyri arasında bir bağ olup olmadığı ele alınacaktır.
Buna ilişkin, Kennedy suikastının Türk kamuoyundaki akislerini dönemin basınında yayınlanan haber ve
makaleler üzerinden okumak yerinde olacaktır.
Anahtar Kelimeler: John F. Kennedy, Türk Basını, ABD, Türkiye, Müttefik, Başkan, Türk-Amerikan İlişkileri.
THE ASSASSINATION OF JOHN F. KENNEDY: THE REFLECTIONS IN
TURKEY AND ITS EFFECTS ON TURKISH-US RELATIONS
ABSTRACT
Since the middle of the 20th century, relations between Turkey and the United States, which were at the same
polarity as the political conjuncture, did not always progress on the same plane, and different variables affected the
course of relations. One of the breaking points in Turkish-American relations has been the the period of John F.
Kennedy who served as the 35th president of the United States from 1961 to 1963. He was assassinated and lost
his life while saluting the people of Dallas, Texas on November 22nd, 1963. This assassination was met with deep
sorrow in Turkey, and there was a lot of news and evaluations on the Kennedy assassination. The newspapers have
assessed Kennedy with an almost uplifting attitude. When John F. Kennedy was assassinated, flags were cut down,
mourned and news about Kennedy did not descend from the headlines for days in Turkey. The reasons for this
positive outlook for Kennedy are intriguing and illuminating. In this study, the reasons for this positive image of
Kennedy and whether there is a link between the assassination of Kennedy and Turkish-American relations that
started to change in the negative direction since 1964 will be examined. Regarding this, it would be appropriate to
evaluate news and articles published in this period.
Key Words: John F. Kennedy, Turkish Press, USA, Turkey, Ally, President, Turkish-American Relations.

This study aims to reexamine the closing of Bursa American Girls’ Lycee and proselytizing incident within the scope of correspondences and reports belong to American missionaries. Initial intention of the study is to shed light on the nature and cause of proselytizing incident whether it was a result of missionary propaganda or not. Furthermore, it investigates the foreign school perception of ruler elite of the republic between the lines of Turkish press and missionary reports. Missionary schools were not a source of concern for only Ottoman rulers during the 19th Century onwards but also for those of the early Republic. Closing of the Bursa American Girls’ Lycee in 1928 due to proselytizing of some of the Muslim students paved the way to redefine mission schools in Turkey. The proselytizing incident at the college has been subject for a great deal of studies mainly based on local sources and memoirs. These studies widely inclined to attach the closing of the college to secularist education policies endorsed by the Law for Unification of Education (Tevhid-i Tedrisat Kanunu) in 1924. Nevertheless, attempts to eliminate external agents in the course of nation-building process during early Republic period should be read as part of cultural nationalism.

The conventional wisdom asserts that anti-Americanism in Turkey started as a result of the Cyprus Crisis in 1964. Yet the roots of anti-Americanism can be traced back to the 1945-1960 period, the rosy years of Turkish-American relations. In these years, some in Turkey criticized the government for granting political and economic concessions to the U.S. which were, they thought, reminiscent of the infamous capitulations of the Ottoman period. Furthermore, they argued, Turkey did not become an equal ally but was downgraded to a U.S. colony. Many critics voiced their concerns that Turkey's internal and external affairs were shaped in accordance not with Turkish but with American interests. Last, but not least, many accused America of cultural imperialism. These anti-American views were repeated over the succeeding years with slight alterations. Hence, this study will attempt to shed light not only on the 1960s' fiercer version of anti-Americanism but also on the current debates.

ABD Başkanı Lyndon B. Johnson'ın dönemin başbakanı İsmet İnönü'ye gönderdiği, Türkiye'nin Kıbrıs'a yönelik muhtemel bir askeri müdahalesini önlemeyi hedefleyen mektubu, Soğuk Savaş'ın ilk yıllarına kadar uzanan Türk-Amerikan ittifakının
tarihinde bir kırılma noktası olarak görülmektedir. Bu makalede, hem Johnson'un mektubu hem de Inönü'nün verdiği cevap, günümüzde iki ülke arasındaki ilişkileri etkileyen, 'Kuzey Irak' meselesinden kaynaklanan gerilimler bağlamında analiz
edilmektedir. Makalenin ilk kısmında, "ittifak” kavramı üzerine kısa bir teorik girişe yer verilmektedir. Daha sonra ise Johnson ve İnönü'nün mektupları bu çerçeve içinden tartışılmaktadır. Makalenin son kısmı, mektupların anlam ve etkilerinin
Irak'ın işgalinin ardından ilişkilerde baş gösteren problemlerle karşılaştırılmasına ayrılmıştır.

***

President of the U.S., Lyndon B. Johnson's letter aiming to prevent a possible Turkish military intervention over Cyprus is seen as a broken point in the history of the Turkish-American Alliance which dates back to the first years of the Cold War
area. İn this article, I try to analyse both the Johnson's letter and Turkish Prime Minister İsmet İnönü's answer to it, within the context of current tensions between two countries, resulting from the 'Northern Iraq' issue. The first part of the paper is
devoted to a brief theoretical introduction on the concept of "alliance". Then, I discuss the main points of the letters of Johnson and İnönü. The last part is the place in which
both letters' meanings and effects are compared with problems in the relations which was emerged after the invasion of Iraq.

Turkey’s purchase of a Russian S-400 air defense missile system has raised questions concerning Turkey’s alliance with the North Atlantic Treaty Organization (NATO) and the country’s future intentions. Nonetheless, a break with NATO is unlikely, as alliance dependence is still applicable for both Turkey and other members. Turkish government circles have cast the recent purchase as a means to gain more autonomy from and/or better bargaining power with Western allies. However, the purchase
of S-400s will not bring about the desired outcomes. Instead, it will generate a dual dependency characterized by vulnerability to Russia and an increased need for assurances from NATO. Turkey also seems to have reached the limits of its bargaining power, as the United States is placing more weight on punitive measures. The only explanation left for the purchase is the possibility that President Tayyip Erdoğan may be seeking a domestic rally effect via a confrontation with the United States to prevent​ possible challengers to his leadership from gaining momentum.

'Safe zone' is a transnational concept, including a moral understanding. This article departs from the idea that with the onset of the post-Cold War period, the concept of ‘safe zone’ has been a critical point of fluctuation, whereby Turkey and the United-States faced important challenges in their bilateral relations. Accordingly, the article aims to examine the understanding of the concept by Turkey, to question the morality of the concept from Turkish perspective and to discuss its implications for Turkish- American relations. It also intends to analyze to what extent the recent discussions on Syria reveal a continuity with or a change from the discussions on Northern Iraq of 1990s. This study refers to Turkish officials’ statements as well as the debates held in Turkish Grand National Assembly, to reveal the evolving perceptions and/or interpretations of ‘safe zone’ by Turkish authorities.

Key Words: Safe Zone, Turkish-American Relations, Iraq, Syria.

Bu çalışmada Avrupa Birliği bağlamında ele alınan Türkiye-ABD münasebetleri, üç taraf arasındaki çapraz ilişkilerin nitelik ve gelişimleri ışığında analiz edilmektedir. İlişkilerin tarihi seyir içerisindeki genel karakterine bakıldığında; hem Batı Avrupa ülkelerinin hem de Türkiye’nin, II. Dünya Savaşı’nın ardından parçası oldukları “Batı bloku”nun oluşumundaki hegemonik mantığın, üçlü ilişkilerin sistem düzeyindeki zeminini teşkil ettiği görülmektedir. Atlantik ötesi ilişkilerdeki dalgalanmalarla birlikte Türkiye’de Soğuk Savaş’ın ilk yıllarında belirli seviyede de olsa hakim olan “bütüncül” Batı algılamasının yerini zamanla Türk Dış Politikası’nın çok tecrübeli olduğu “Batı içinde denge” arayışlarına bıraktığı görülmektedir. Bu arayışın parametrelerinin oluşumunda bir yandan Avrupa’nın AB projesi yoluyla hem kendi kimliğini hem de hegemonik sistem içerisindeki konumunu yeniden tanımlama çabaları, diğer yandan da Türkiye’nin genellikle “güvenlik ve ekonomi” mihveri etrafında şekillenen dış politika vizyonundaki değişiklikler etkili olmaktadır. Türk-Amerikan ilişkilerindeki gerginlikler, AB’ye olan ilgiyi arttırırken, AB’yle ilişkilerde yaşanan tıkanmaların aşılmasında hegemonik sistemin merkezindeki ABD’ye başvurulmaktadır. Ancak Atlantiğin her iki yakasının da ortak tavır belirlediği konular, Türkiye’nin hareket alanının daraldığı ve kendisini dışlanmış hissettiği ciddi politika değişiklikleriyle sonuçlanabilen problem alanlarına işaret etmektedir. Kıbrıs ve Irak’ın Kuzeyi ile ilişkili gelişmeler bu durumun yakın geçmişteki örneklerini oluşturmaktadır.

***

In this article, Turkish-American relations are analyzed within the contex of EU, under the light of  the general characteristics of the tripartite relations. When we look at the defining characteristic of the relations over the course of the history, we can see that the hegemonic logic of the “Western Bloc” which both Turkey and prominent members of the EU were joined it after World War II, is the terrain of the tirpartite relations at the systemic level. It is argued that, because of the fluctuations in the transatlantic relations, the Turkish perceptions about Western unity at the first period of the post-Cold War years has left its place to search for balance within the West, a policy which is experienced by Turkish diplomacy from the times of Ottoman Empire. European efforts to redefine its identity and place in the hegemonic system and recent changes in the Turkish foreign policy which was traditionally determined by security and economix axis are influential in the creation of the parameters of thi search. While tensions in the Turkish-American relations increase the affinity towards EU, to solve its problems with EU, Turkey applies to U.S. which is at the center of the hegemonic system. But in the issues which both U.S. and EU have a common position, Turkey feels itself as restricted, externalized, and obliged to change its policies. Developments about Cyprus and Northern Iraq are the recent examples of this situation.

ÖZ Dış politikanın ve Türk-Amerikan ittifakının kamuoyunda algılanış biçiminde Türk basını önemli bir unsur olarak ortaya çıkmaktadır. 1950'lerde pozitif yönde gelişen Türkiye ile Amerika Birleşik Devletleri (ABD) arasındaki ilişkilerde, 1960 yılı kritik bir öneme sahiptir. Şöyle ki, Türkiye'de siyasi iktidar bir darbe ile değişirken, ABD'de ise 35. başkanın belirleneceği bir sürece girilmişti. ABD'nin başkanlık seçimi sonucunda dış politikasında meydana gelecek muhtemel değişiklikler, Türk-Amerikan ilişkilerinin geleceği açısından da ciddi bir önem taşımaktaydı. Bu nedenle Türk basını, ABD'de 8 Kasım 1960 tarihinde yapılacak olan başkanlık seçimlerine ciddi bir önem atfetti. Yine, Türk basınında, Kennedy'nin Amerikan başkanlığı sürecinde (1961-1963), dış politikaya ve Türk-Amerikan ittifakına yönelik söylemleri öne çıkarıldı. Bu nedenle, ABD'deki başkanlık seçim sürecinin ve sonuçlarının Türk kamuoyundaki akislerini anlamak için dönemin basınında yayınlanan haber ve makaleleri analiz etmek yerinde olacaktır. Bu çalışmada, John F. Kennedy'nin başkanlığı dönemindeki Türk-Amerikan ilişkileri, Türk basını üzerinden değerlendirilmeye çalışılacaktır. Bununla birlikte, Kennedy'nin diğer Amerikan başkanlarından farklı olarak renkli kişiliğinin ve söylemlerinin Türk basını üzerindeki etkisi ve basının Kennedy'ye bu derece anlam atfetmesinin, Türk-Amerikan ilişkilerinin seyrine herhangi bir etkisi olup olmadığı da makalede ele alınacak konular arasındadır.

Pressure groups are very important for the representative democracies and democratic participation, and their influences on the executive and legislative branch have been main topic of many scientific researches so far. Besides, lobbies, interest groups, organized groups, political groups and civil societies are also used instead of the concept of pressure groups to explain such organizations established to influence the political process in favor of themselves. These organizations which are called by different conceptualization would be separated sub organizations such as professional associations, trade unions, media organizations, companies, volunteer associations and lobbies. In this connection, Jewish, Greek, Armenian, Arabian and Turkish lobbies concerning the relation between American and Turkish governments are very important and have significant impact on the process.
In this paper we would like to highlight the lobbies which have been a significant part of American political system due to their influences on the decision making process, both executive and legislative branch and in this context to underscore the relations between Turkey and the United States.

Bu çalışmada Obama dönemi ABD’nin yeni dış politika açılımları, Ortadoğu’ da yaşanan gelişmeler ve bu gelişmelerin ışığında ABD’nin tutumu ele alınarak; Türk-Amerikan ikili ilişkilerinin genel seyri analiz edilmiştir. Özellikle 2011 yılında cereyan eden Suriye krizi ile beraber Türkiye-ABD ilişkilerinin bölgede birbirini destekleyen politikalar izleyip izlemediği sorunsalı üzerinde gerçekleştirilen çalışmada, Türkiye-ABD ilişkilerinin normalleşmesi üzerine birtakım öneriler ortaya konulmuştur.

Wars create irreparable damages, and those who are exposed to the most serious traumas are generally children. Similarly, the war hysteria in the first quarter of the 20th century in Anatolia and its impacts desolated thousands of Turkish, Armenian and Greek children and tens of thousands of people suffered from events like immigration, epidemics and famine.
    This study addresses the relief activities conducted by Near East Relief, NER in Samsun between the years 1919-1922. Within this context, the types, contents and impacts of Armenian, Greek and Muslim orphanages, hospitals, soup kitchen, vocational educations and other relief activities supported by the committee in Samsun are discuss. Our study which was grounded by making use of the archives of N.E.R. was framed also by making use of other studies. The purpose was thus to reflect the social structure of Samsun during the years of War of Independence as seen by the Americans and to contribute to the memory of the city.

Özet
    Savaşlar, insanlarda onulmaz yaralar açarken en ağır travmalara maruz kalanlar ise genelde çocuklar olmuştur. Aynı şekilde 20. yüzyılın ilk çeyreğinde Anadolu’da yaşanan savaş histerisi ve etkileri de Türk, Ermeni, Rum vs. binlerce çocuğu kimsesiz bırakmış, göç, salgın hastalık ve açlık gibi olaylar yüzbinlerce insana mağduriyet yaşatmıştır.
    Bu çalışmada, Yakın Doğu Yardım Heyeti’nin (Near East Relief, NER) 1919-1922 yılları arasında Samsun’da yürüttüğü yardım faaliyetleri ele alınmıştır. Bu kapsamda, örgütün Samsun’da desteklediği Ermeni, Rum ve Müslüman yetimhaneler ile hastaneler, aşevleri, mesleki eğitimler ve diğer yardım faaliyetlerinin türleri, içerikleri ve etkileri irdelenmiştir. NER’in arşiv kaynaklarından istifade edilerek temellendirilen çalışmamız, diğer tetkik eserlerden de yararlanılarak çerçevelendirilmiştir. Böylelikle Amerikalıların gözünden Millî Mücadele yıllarında Samsun’un sosyal yapısı yansıtılıp, kent belleğine katkı sağlanması amaçlanmıştır.

Öz Türkiye'nin Amerikalı Dostları Cemiyeti, Cumhuriyet'in ilanından sonra Türk modernleşme ve kal-kınmasına destek sağlamayı amaçlayan Batı menşeli birkaç kuruluş arasında gelir. Cemiyetin ku-rucuları, İstanbul'daki ABD Temsilcisi Yüksek Komiser Amiral Bristol ve YWCA'nın İzmir görevlisi Asa K. Jennings'dir. Jennings, İzmir'in Yunan işgalinden kurtarıldığı esnada önce Rum mültecilerin tahliyesiyle, daha sonra da Bristol'un önerisi ve desteğiyle Türk modernleşmesini ve eğitim düzeyini yükseltebilecek girişimlerle ilgilendi. Türkiye'deki eğitim ve sosyal hizmet faaliyetleri için maddi destek sağlayan bağışçılar ilk yıllarda farklı isimler altında faaliyet gösterdiler. 1925 yılından itibaren bağış-çıların ve kurumsal çalışmaların tek çatı altında toplanması amacıyla Türkiye'nin Amerikalı Dostları Cemiyeti oluşturuldu. Cumhuriyet'in ilanından itibaren başlatılan ve büyük oranda İzmir, başkent Ankara ve daha sonra İstanbul ile sınırlı kalan faaliyetler Cumhuriyet'in ilk yıllarındaki modernleşme sürecine örnek teşkil edecek katkılar sağladı. Cemiyet, tescil tarihi olan 1930 yılından 1934 yılına kadar aktif faali-yette bulundu. Dönemin ekonomik krizleri ve dolardaki değer kaybı Cemiyet'in çalışmalarını olumsuz etkiledi. 1935 yılından itibaren faaliyet alanındaki bir kısım konuları Türk kuruluşlara devredilerek daha çok Türkiye'nin ABD'de tanıtımıyla ve Türk öğrencilere burs sağlanması çalışmalarına ağırlık verildi. II. Dünya Savaşı başladığında Türkiye'nin Amerikalı Dostları Cemiyeti saha çalışmalarını asgari düzeye çekerek ekonomik krizi aşmaya çalıştı. Bu çalışmada, Türkiye'nin Amerikalı Dostları Cemiyeti'nin kuruluşu ve faaliyetleri, ABD Kongre Kütüphanesi Bristol Vesikaları içinde bulunan arşiv yazışmalarından faydalanılarak analiz edilecektir. Abstract American Friends of Turkey Association one of the few western originated organization tried to assist and provide support to Turkish modernization after very proclamation of the Turkish Republic. Founders of the Association were Admiral Bristol who was US High Commissioner in Istanbul and Asa K. Jennings who was field representative of YMCA in İzmir city. When Greek invasion on İzmir came to an end Jennings first engaged with evacuation of Rum migrants and later by Bristol's advice and encouragement engaged with providing support to Turkish modernization and education system. Donors who affording funds for social services and educational works in Turkey at the beginning assembled under different named organizations. Beginning with 1925 to gather donors and cooperate works under a single association, American Friends of Turkey has been established.

Özet ABD Başkanı Lyndon Johnson’ın Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı İsmet İnönü’ye yazdığı 5 Haziran 1964 tarihli mektup, Türk-Amerikan ilişkilerinde bir dönüm noktası olarak kabul edilmiştir. Türkiye’nin, Kıbrıs’ta yaşanan gelişmeler üzerine adaya askeri harekâta hazırlandığı bir dönemde, bunu engellemek için yazılan mektupta Başkan Johnson, Türkiye’nin ABD’den aldığı malzemeleri ABD’nin izni olmaksızın kullanamayacağını vurgulamıştır. Bu ifadesinin dayanağı da, 12 Temmuz 1947 tarihli Türk-Amerikan Yardım Anlaşması’nın ilgili maddesi olmuştur. Mektubun anlaşmaya atıfta bulunularak yazılan, yardımın “veriliş amacının dışında kullanılamayacağı” ve kullanılmasında “ABD’nin onayının alınması gerektiği” satırları anlaşmanın ve mektubun Türkiye’nin Kıbrıs’a harekât konusundaki kararında, doğal olarak Kıbrıs sorununun gelişimde ve Türk-Amerikan ilişkilerinde etkisini göstermektedir.  Bu çalışmada, bu etkileri anlayabilmek için, İkinci Dünya Savaşı sonlarında geliştirilen ve Türk-Amerikan ilişkilerine yeni bir boyut kazandıran Truman Doktrini sonrasında imzalanan Türk-Amerikan Yardım Anlaşması ve hazırlandığı ortam ele alınmıştır. Yardım Anlaşması imzalandığı süreçte Türkiye’deki dış politikada zafer algısının Johnson Mektubu sonrasında hüsrana dönüşmüş olması, anlaşmanın eksik değerlendirmeler yapılarak kabul edilmiş olduğunu ve Türkiye’nin bağımsızlığı konusunda gerekli titizliğin ortaya konulmadığını göstermektedir.
THE BASIS OF JOHNSON’S LETTER: TURKISH-AMERICAN AID AGREEMENT DATED 12 JULY 1947

Abstract The letter dated on 5 June 1964, addressing the President of the Republic of Turkey, İsmet İnönü by the President of the United States of America, Lyndon Johnson is recognized to be a turning point in the TurkishAmerican relations. This letter, in which President Johnson emphasized that Turkey may not use the equipment given by the US without its authorization, was written with a view to prevent the military operation which Turkey was preparing to undertake in Cyprus, following the developments concerning the Island. In making that statement Johnson relied on the relevant Article of the Turkish-American Aid Agreement dated 12 July 1947. The expressions written on the letter with reference to the agreement that ‘the aid may not be used for the other purposes than envisaged in the agreement’ and that ‘US authorization must be obtained’ show that the letter and the agreement had an impact on Turkey’s decision concerning the operation on Cyprus and necessarily on the development of the Cyprus issue and the Turkish-American relations.  This paper aims at clarifying this impact by way of examining the Turkish-American Aid Agreement signed after the Truman Doctrine, which gave a new dimension to the relations between Turkey and the USA, and the circumstances in which that agreement was prepared/signed. It is the conclusion of this paper that the fact that the sense of victory with respect to Turkey’s foreign policy that dominated the period during which the Aid Agreement was signed had turned into a sense of frustration in the aftermath of the Johnson Letter indicates that this agreement had been accepted as a result of imperfect/deficient considerations, and that the required diligence concerning Turkey’s independence had not been sufficiently displayed.

Mankind is a single body and each nation a part of that body. We must never say ‘What does it matter to me if some part of the world is ailing?’ If there is such an illness, we must concern ourselves with it as though we were having that illness.”
– Atatürk
“There is no deliverance for any people on this earth or for all the people of this earth except through truth and non-violence in every walk of life without any exceptions.”
– Gandhi

In this paper, I would like to discuss the Turkish foreign policy and Turkish-American relations in the context of social constructivism by discourse analysis through these identities changing according to the conjectures and élite perception. In the new era, both Cold War allies tried to reshape their security policies. Particularly the stability and democratic developments to take place in the region are very deep consideration of both sides. In this context, the Turkish model would be an important example for the regional countries to integrate with the international society. Otherwise, radicalization and the example of Iran could replace Turkey and the West. As a result, there are two ways to choose for the future of these countries; isolation and the animosity with the West or cooperative relation and partnership with international society. In my paper, I would also like to discuss the format of Turkish-American relations in the regional issues by taking into account of the Turkish model which has democratic experience as a Muslim country in the context of theoretical and paradigmatic discussions between democratic peace theory and social constructivist approaches to the international relations in the case of Turkey and Iran.

Özet
Türk-Amerikan ilişkileri uzun bir tarihi geçmişe sahiptir ve genel olarak dostluk içerisinde devam et- miştir. Amerika Birleşik Devletleri’nin 1917 senesinde I. Dünya Savaşına girmesiyle kesilen resmi ilişkiler ancak 1927 senesinde yeniden kurulacaktır. Bunda en önemli etkenlerden birisi de Amerika’da yaşayan Ermenilerin Türkiye aleyhtarı yürüttükleri faaliyetlerdir. Bu bağlamda 1934 senesine kadar Türkiye karşıtı faaliyetleriyle dikkat çeken Amerika’da adeta tek kişilik bir lobi gibi çalışan Vahan Car- dashian ( Kardaşyan) ismi ön plana çıkmaktadır.
1883 senesinde Kayseri’de doğan Cardashian, ilk ve orta öğretimini aynı şehirde tamamladı. Yükseköğretimini Yale Üniversitesinde hukuk alanında yaptı. 1915 yılına kadar Osmanlı yetkilile- riyle iyi ilişkiler kurmuş hatta bir süre New York Konsolosluğunda tercümanlık yapmıştır. Buna kar- şın Cardashian zikrolunan tarihten sonra Türk aleyhtarı faaliyetleriyle dikkat çekmektedir. Nitekim Sevr Antlaşmasında gündeme gelen bağımsız Ermenistan’ın kurulması, 6 Ağustos 1923 tarihinde Lozan’da Türkiye ile Amerika Birleşik Devletleri arasında imzalanan antlaşmanın onaylanmaması ve Washington Sefiri Ahmet Muhtar Bey aleyhinde propaganda yapması gibi faaliyetleri bunlar arasında sayılabilir.
Anahtar Kelimeler: Türkiye, Amerika Birleşik Devletleri, Ermeniler, Lobicilik. Abstract
Turco-American relationship had a long history with cordial relations. Diplomatic relations that were severed in 1917 with the entrance of US into the World War could be reestablished only in 1927. One of the major factors in this delay was the anti-Turkish activities undertaken by Armenians living in US. The figure of Vahan Cardashian (Kardaşyan) who functioned almost as a one-man lobby against Turkey until 1934 is especially worthy of attention.
Born in Kayseri in 1883, Cardashian completed his higher education in the same town and received a Law degree at Yale University. He nurtured good relations with Ottoman officials until 1915 and even served as translator in the Empire’s Consulate in New York. After 1915, however, Cardashian started his anti-Turkish activities. Among these activities were the foundation of an independent Ar- menia, one of the issues discussed in the Sevrès Treaty, non-ratification of the Turco-American treaty signed on 6 August 1923 in Lausanne and his negative propaganda against Turkish ambassador to Washington, Ahmed Muhtar Bey.
Keywords: Turkey, United States of America, Armenians, Lobbying

The United States of America, who has enjoyed a broad support of the world with regards to the operation to Afghanistan initiated in reaction to the 9-11 assaults, failed to convince the world about the legitimacy of the Iraqi intervention based on the claim of the presence of the mass destruction weapons in Iraq. Turkey, a neighboring country to Iraq as well as a NATO member and an ally of the US, has naturally turned out to be one of the stakeholders of the war. However, there have been frequent conflicts between the US and Turkey during the pre Iraqi war period. The conflict reached at its peak when Turkish Parliament disapproved the passage of the American troops from the Turkish territory on March 1, 2003. This study aims to clarify how “The New York Times”, one of the most influential papers of the US, reflected these tense relations to its pages and how Turkey was portrayed from 2001 to 2003.

""As global power shifts to east, the rise of new regional powers is creating a new poly-centric political and economic world. In this context, several emerging powers or the so-called global swing states’ decisions will determine the axis of the world. This is particularly the case for Turkey’s standing at the global fault line of the Middle East. In this light, this paper’s main objective is to assess Turkish-American overlapping/contending visions on several regional hot spots – Palestine Issue, Iran, Iraq, and Syria – and it concludes that their long-term interests in the region will be aligned in the case that Turkey is not isolated from transatlantic dialogue and economic mechanisms such as TTIP"

Keywords: US, Turkey, Middle East, Palestine Issue, Iran, Iraq, and Syria""

This report provides a review of major developments in U.S.-Turkey relations in 2017 across six issue areas: security, humanitarian aid, economy, energy, education, and technology. It concludes with an analysis of prospects for U.S.-Turkey relations in 2018.

I served as the editor of the report and authored/co-authored multiple sections, including "U.S.-Turkey Relations in 2017: An Overview," "Security," "Energy, "Education," Technology," and "Prospects for U.S.-Turkey Relations in 2018."

Demir yolunun yaygınlaşmaya başlamasıyla birlikte Osmanlı Devleti de çağdaş dünyanın bu nimetinden faydalanmak istemiştir. Demir yolu sayesinde ekonomisini düzeltebileceği gibi, taşradaki otoritesini de kuvvetlendirebileceğini düşünmektedir. Kendisinin demir yolu projelerini hayata geçirmek için yeterince sermaye ve bilgi birikimine sahip olmaması, bu konuda Avrupalı devletlere başvurmasını zorunlu kılmıştır.
Demir yolu teknolojisine sahip devletler, Osmanlı toprakları üzerinde hatlar oluşturma düşüncesine olumlu yaklaşmışlardır. Bu hatlar sayesinde ham maddeye ulaşımlarını kolaylaştıracakları gibi, üretimleri için de kendilerine kolay ulaşabilecekleri pazarlar açmayı hedeflemişlerdir.
Bağdat Demiryolu Projesi, yukarıda bahsettiğimiz nedenlerden dolayı hem Osmanlı hem de Avrupalı devletler için önem arz etmektedir. İngiltere, Fransa ve Almanya arasında imtiyazı elde etme mücadelesi yaşanmıştır. Bu mücadele arasında Amerika Birleşik Devletleri de Anadolu’ya ilgi duymaya başlamıştır. İlk olarak misyonerler aracılığı ile tanımaya başladığı Anadolu’da daha sonraları konsolosluklar açarak ciddi bir teşkilatlanmaya gitmiştir. Konsoloslarının verdiği raporlarla Anadolu’nun yer altı ve yer üstü zenginliklerinin haberdar olmuştur.
Henry M. Jewett, Amerika Birleşik Devletleri’nin Sivas Konsolosudur. Bağdat Demir Yolu Projesi ortaya çıktığında ülkesi, kendisinden hattın geçeceği yerlerle ilgili bir rapor istemiştir. O da Bolu’dan başlayarak Bağdat’a kadar demir yolunun geçme ihtimalini yüksek gördüğü önemli yerleşim merkezlerini, yer altı ve yer üstü kaynakları açısından incelemiş ve ülkesine bir rapor hâlinde sunmuştur. Bu merkezlerdeki yer altı ve yer üstü zenginlikleri, ticaret olanakları ve nüfusları ile ilgili istatistikler de raporda yer almıştır.