Işlevselcilik

İKEA ve Kelebek gibi dekorasyon devleri tarafından farklı renkler, farklı isimlerle tasarlanan ve birer sanat eserine dönüşen sandalyelerin ilham kaynaklarını öğrenmek istemez misiniz? Cevabınız evet ise biz de tek bir cevap ve tek bir isim vereceğiz: Marcel Breuer.

Talcott Parsons'un sistem yaklaşımına değinmeden önce Parsons ile adı anılan yapısal işlevselciliğe değinmek, aile kurumunu sistem yaklaşımına göre değerlendirmemizde kolaylık sağlayacaktır. Yapısal işlevselcilik, Talcott Parsons ile anlam kazanmıştır. Zira halihazırda var olan bir anlayış olarak Herbert Spencer ve Auguste Comte'a değin uzanan işlevselciliğe "yapısallık" katan Talcott Parsons olmuştur.

ÖZET Bu çalışma, günümüz Kütahya'sında masalın 10-18 yaş arası öğrenciler arasındaki durumunu, yerini ve işlevini belirlemek ve analiz etmek amacıyla tarafımızdan hazırlanan 17 tanesi çoktan seçmeli, 1 tanesi ise açık uçlu olmak üzere 18 soruluk bir anketin Kütahya merkezinde rastlantısal ve gönüllülük esasına uygun olarak seçilen 235 ortaokul ve lise öğrencisine uygulanarak elde edilen sonuçların değerlendirilmesi üzerine kurulmuştur. İlk olarak farklı değişkenler göz önünde bulundurulmadan katılımcıların yanıtları genel olarak değerlendirilmiş, tablo ile gösterilmiştir. Sonrasında anket soruları genel olarak incelenmiş ve yorumlanmış, sonuçlar tablo ile gösterilmiş, cevaplar incelenmiştir. Son soru açık uçlu olduğundan cevaplar ayrıca yorumlanmıştır. Sonuçta; masala olan potansiyel ilginin öğrenciler arasında varlığını koruduğu ancak yakın zamanda masal türünü cansız ve kuru bir anlatımdan çıkaracak somut adımlar atılmaz, eğitimde işlevsellik ve kullanılırlık kazandırılmazsa masal çağının kapandığını söyleyebiliriz. ABSTRACT This study aims approaching to tale in the point of functional theory and determining the situation of tale among 10-18 age students, place and function of tale in today's Kütahya and analyzing them.To get this aim we prepared a questionnaire consisting eighteen questions of which seventeen are multiple-choise questions and one is open-ended question. This questionnaire was applied to 235 Secondary School and High School pupils chosen randomly and also voluntarily in the centre of Kütahya. The study is based on the evalvation of the data obtained throughout the questionnaire. Firstly, the answer of the participants were evaluated in general without considering different variables and then they were shown on tables. Then the questions of questionnaire were examined in general then the results were shown as tables and the results were examined. As the last question was open-ended, the answers were interpreted separately. In conclusion, this study shows that there is potential concern of the tale among the participants. If there are not concrete steps to rescue the tale genre from the

İşlev olgusunun mimari tasarım süreçleri üzerindeki etkisi ve tarihsel süreçte bu anlayışın mimarlık pratiği alanında ürettiği açılım ve referanslara daha yakından göz atarken , işlev kavramının mimaride pek çok açılımı olduğu ve bu kavramın zaman içinde farklı değer yargılarını ve anlamları içinde barındırarak nasıl şekillendiği anlamaya çalışılacaktır. Bu tartışmanın günümüzde biçim ve işlev tartışmasına bir alt zemin hazırlamasının ötesinde, “biçim işlevi izler” ilkesinin bir tasarım prensibi olarak Sullivan’dan, 1930’ların modernist söylemine ve hatta bugüne taşınırken geçirdiği kırılım ve anlam kaymalarının göz ardı edilmemesi gerektiği öne sürülürken, mimari formun işlevselliği ile mimarlığın işlevselliği arasındaki ilişki irdelenmektedir.

Dahrendorf Almanya’nın savaşta olduğu dönemde dünyaya gelmiştir. Babasının siyasi görüşü onu oldukça etkilemiştir. Daha lise zamanında fikirlerinden dolayı hapis yatmıştır. Akademik kariyerin boyunca birden çok ülkede bulunmuştur. Eserlerinde bulunduğu toplumun sorunlarını çözmeye yönelik çalışmalar yapmış sanayi toplumunun getirilerini ve götürülerini eserlerinde açıklamaya çalışmış ve bir çözüm yolu aramıştır.
Dahrendorf kendi yaklaşımında neyin gerçekten değişip, neyin değişmediğini gösterdiğini ileri sürmektedir. Marx’tan etkilendiği noktalar da olmasına karşın Dahrendorf daha çok Marx’ın fikirlerini kendi dönemine uygulamış ve değişiklikleri gözler önüne sermiştir. Marx’ın eleştirisini yapmış ve kendini Marx’tan ayıran noktalara değinmiştir.
Otorite tanımında Weber’den yararlanan Dahrendorf toplumsal ilişkilerin Marx’ın dediği gibi yönetenler yönetilenler gibi dar bir yapı içerisinde olmayıp daha karmaşık bir düzenin var olduğu görüşündedir. Yine Weber’den esinlendiği bürokrasinin, zenginleşen orta sınıf gruplarının Marx’ın görüşünü çürüttüğü fikrinde olmuştur. Sınıf kavramını açıklarken de Marx’ı eleştiren Dahrendorf, Poloma’nın Çağdaş Sosyoloji Kuramları adlı eserinde sınıf kavramının üretim araçlarının mülkiyeti ile değil, daha çok başkalarına hükmetme gücü bulunan meşru otoriteler çerçevesinde şekillendiğine değinmiştir.
Marksist bir devrimin neden olmadığına da değinen Dahrendorf, kuramsal bir çatışma ortamının oluşamaması ve orta sınıfın zenginleşmesini öne sürmekteydi. Dahrendorf orta sınıfın proleterler yani köylülerin, emekçilerin yanında durmadığını ve yönetici sınıfın yönlendirdiği bir sınıf haline dönüştüğünü söylemektedir. Olası bir devrim sürecinden orta sınıfın devrimden yana olsa dahi proleterleşemeyeceğini belirten Marx bu sınıfa çok da güvenmemektedir. Bu konuda Marx’a katılmaktadır.
Günümüz devletlerinin de toplumdaki uygulamaları orta sınıfı genişletme amaçlıdır. Orta sınıf, görece durumu iyi, çok fazla sıkıntısı olmayan bir sınıftır ve düzen karşıtı hareketlere destek vermediği gibi bu hareketlere sıcak da bakmaz. Orta sınıfın geniş ve egemen olduğu bir toplumda devrim olmaz. Onun içindir ki devletlerin uygulaması bu sınıfın daha çok nasıl genişleyeceği noktasındadır. Dahrendorf ve arkadaşları işlevselciliğe karşı tepki olarak Neo – Marksistler ( Yeni Marksistler ) olarak kendilerini tanımlamakla beraber, işlevselcilerin savunduğu denge kuramı yerine çatışma olgusunu öne sürmüşlerdir. Güç, otorite, sınıf, tabakalaşma, sınıf çatışması, sanayi toplumu, çıkar grupları kavramsallarını kendi senteziyle açıklamış ve oluşturmuştur.
Dahrendorf, Marx ve Weber’den yoğun olarak etkilenmiş ve bu kuramcılardan yola çıkarak çatışma ilkesini en genel anlamda “çatışma ve consensus” etrafında şekillendirmiştir. Özellikle işlevselcilere karşı geliştirdiği bu kuramında Dahrendorf’a göre “ Fonksiyonalistler ( işlevselciler ) , toplumun düzenini vurgularken, çatışmacı teoriler sosyal sistemde her noktada çatışma ve anlaşmazlığın olduğunu belirtirler. Dahrendorf’a göre toplum içinde bir çatışma eğilimi mevcuttur. Güçlü topluluklar kendi çıkarlarını, güçsüz topluluklarda kendi çıkarlarını kollar. Bu iki tarafında çıkarları zorunlu olarak farklıdır. Bu yüzden çatışma kaçınılmazdır.
Dahrendorf’un toplum kuramına göre toplumsal yapının en önemli belirleyici etkeni gücün dağılımıdır. Gücün esası, güce sahip olan insanlara emir verebilme, güçsüz insanlardan istediklerini sağlama imkânı veren yaptırımların denetimidir. Ancak insanlar baş eğmekten hoşlanmazlar. Dolayısıyla çıkarların çatışması ve güçlü bir çatışma içine girilmesi kaçınılmazdır. Güç tükenmeyen bir sürtüşme kaynağıdır. Dahrendorf’a göre teknik olarak bir grubun harekete geçmesi için bir kurucuya, aykırılığa ya da ideolojiye ihtiyacı vardır. Kolektif eyleme de değinen Dahrendorf siyasal olarak bir devlet ne kadar liberal ise çatışma için harekete geçilmesi o kadar olasıdır, ne kadar totaliter ise de bunun aksi söz konusudur demiştir. Harekete geçmek için coğrafi şartlar, iletişim ve homojenlik gibi unsurların önemine de değinir. Dahrendorf, Marx’ın insanların bütün toplumsal hayat ve davranışlarının sınıf mevkileri tarafından belirlendiği görüşüne katılmaz ancak sınıf çıkarlarının bir kültürü paylaşan insanlar için daha gerçek sayılacağına inanır.
Dahrendorf çoğunlukla Weber’in kavramlarıyla desteklediği kuramında toplum içindeki çatışmanın nasıl işlevselleştiğini göstermeye çalışmıştır. Bu anlamda çatışma yok edilemeyecek yönetimsel, ekonomik vb. çeşitli sebeplerle sürekli sınıflara ayrılan toplumda sürekli devam edecektir. Çünkü sınıflaşmanın olduğu yerde çatışmaya dayalı ilişkiler her zaman olacaktır. Çatışmanın proletaryanın savaşı kazansa dahi süreceğini dile getirmiştir. Dahrendorf sosyal yapı içerisinde insanların açık ve gizli çıkarları olduğuna inanır. Bu açık ve gizli çıkarlar insanlar ve toplumlar arası ilişkileri belirlemektedir.
Çatışmayı doğuran temel sebeplerden birisi ve en önemlisi güç için verilen mücadeledir ve bu çatışma her zaman sürecektir. Güç tanımını Weber’den alan Dahrendorf, gücün elde edilmesi ve daha sonra da karşıt sınıfa karşı kullanımı toplumsal tabakalaşmayı da beraberinde getirir demektedir. Marx’ın eksik olduğu yanlarına değinen Dahrendorf bulunduğu dönemle, ilerleyen süreçte ortaya çıkan bürokrasi de hâkim sınıfı dışarıdan destekleyen bir güç olarak toplumsal yapıda yerini almıştır. Tüm bu süreçte Marx'taki kadar en temelde olmasa da mülkiyet ve ekonomik çıkarlar da etkilidir. Üretim araçlarına sahip olmak güce sahip olmanın bir yoludur ve Dahrendorf’ta Marx’a bu konuda hak vermiştir. Ancak tek yolu değildir. Din, eğitim durumu, statü, bürokratik konumlar gibi etkenler de bu sürece etkide bulunabilirler.
Dahrendorf’un çatışmaya kazandırdığı bu boyut farklı açılardan bakılabilmesi anlamında olumludur. Çözümlemeye gitmesi ve yeni yorumlar katması onun devrimci değil reformist bir yaklaşım sergilediğinin göstergesidir.

Bu çal›flma, Türkiye'de sosyal bilimlere dair negatif bir alg› oldu¤u varsay›m›ndan hareketle, sosyal bilim sorunu üzerine odaklanmaktad›r. Türkiye'de sosyal bilimler, olumsuz bir imajla karfl› karfl›yad›r. Sosyal bilimler, genellikle yarars›z ve ifllevsiz alanlar olarak alg›lanmaktad›r. Do¤a bilimleriyle k›yasland›¤›nda, gözle görülür yararlar üretmeyen ve bu nedenle, kendilerinden beklenenleri gerçeklefltirmek noktas›nda sorunlar yaflayan sosyal bilimler, adeta üniversitelerin üvey evlatlar› konumundad›r. Dolay›s›yla üniversiteler, do¤a bilimlerinin gölgesinde kalan sosyal bilimlerin de¤il, do¤a bilimlerinin yuvas› olarak görülmektedirler. Üniversiteyle ilgili söylem ve tar-t›flmalarda, do¤a bilim merkezli örneklerden yola ç›k›lmas›, devlet politikalar›nda do¤a bilimsel ve teknolojik geliflimle ilgili amaçlardan hareket edilmesi bunun en güzel kan›t›d›r. Oysa dünya ile do¤ru iliflki kurabilmek için in-san›n ihtiyaç duydu¤u toplumsal, ahlakî ve kültürel geliflimin sosyal bilimlerden baflka tafl›y›c›lar› yoktur. Sosyal bilimlerin önemini kavramam›fl bir toplum, kendi geliflim dinamiklerini elinde tutamad›¤› gibi, gelece¤ini biçimlendirme ve güçlü olma flans›n› da yitirecektir. Bütün bu tespitler ba¤lam›nda bildirinin amac›, ülkemizde sosyal bilimlerin neden böyle bir negatif alg›yla karfl› karfl›ya oldu¤u sorusuna aç›kl›k getirmek ve bu olumsuz alg›n›n, üniversite yap›lanmas›, bilimsel beklentiler ve sosyal bilimlerin kendi içindeki problemlerle ba¤lant›lar›n› ortaya koymakt›r.

Özet
Kökü Orta Asya Türk kültürüne dayanan Âşık Şiiri; yüzyıllardır birtakım değişimler geçirerek günümüze
kadar ulaşan sözlü kültür geleneğidir. 20. yüzyılda yaşamış olan ve şiirlerinin kaynağını tasavvuf, halk kültürü ve
Alevi-Bektaşi geleneğinden alan Âşık Mahzuni Şerif, Âşıklık geleneğinin en önemli temsilcilerinden birisidir.
1950’li yıllardan itibaren ülkemizde başlayan sanayileşme ve köyden kente göç olgusuna bağlı olarak bazı kırılmalara
ve değişimlere uğrayan Âşık şiiri; 1960-1980 döneminde Türkiye’de baş gösteren toplumsal ve siyasi olaylardan da
etkilenmiştir. Bu etkileri, Âşık Mahzuni Şerif’in şiirlerinde de görmek mümkündür. Bu çalışmanın amacı; İşlevsel
Halkbilimi Kuramı’na göre Âşık Mahzuni Şerif’in şiirleri bağlamında Âşık şiirinin yeni işlevlerini tespit etmektir.
Mahzuni’nin şiirlerinde; “itiraz ve ret kültürü”, “millî birlik ve beraberlik”, “siyasi/ideolojik düşünceleri destekleme”,
“ekonomik kazanç sağlama (meta)” ve “psikolojik rahatlama (deşarj)” olmak üzere toplam beş adet yeni işlev tespit
edilmiştir.
Anahtar Sözcükler: Âşık Şiiri, Âşık Mahzuni Şerif, İşlevsel Halkbilimi Kuramı, İşlev.
Abstract
The minstrel poem based on Central Asia culture is a tradition of oral literature reached the present
changing dramatically for centuries. Aşık Mahzuni Şerif, who lived in the 20th century, and whose poems originate
from Islamic Sufism, folklore and Alevi-Bektashi tradition, is one of the significant representatives of this tradition.
The minstrel poem which was exposed to some changes based on the events started in Turkey since 1950s such as
industrialisation, migration from villages to cities and more has also been influenced by some social and political
events in the 1960-1980 periods. It is also possible to see these effects in the poems of Aşık Mahzuni Şerif. The aim
of this study is to determine the new functions of minstrel poems within the context of the poems of Aşık Mahzuni
Şerif. Five new functions has been identified from the poems of Mahzuni consisting of the subjects of “denial and
rejection culture”, “national unification”, “supporting political/ideological thoughts”, “deriving a profit (materiality)”
and “psychological relief (discharging)”.
Keywords: Minstrel Poem, Âşık Mahzuni Şerif, Functional Folklore Theory, Function.

Pozitivizme bağlı yaklaşımları irdeleyeceğimiz bu makalede ilk olarak Viyana Çevresi olarak adlandırılan grubun mantıksal pozitivizmi ele alınacaktır. Çevrede toplanan düşünürlerin hangi temel ilkeler etrafında birleştiğini ve pozitivizme ne gibi formlar kattığını araştırarak; metafizik karşıtlığı, doğruluk ve anlamlılık kavramlarının bu felsefi akıma göre neyi ifade ettiği açık bir şekilde okuyucuya aktarılacaktır. Pozitivizmden etkilenen bir diğer yaklaşım İşlevselciliğin ise Durkheim’ın öğretileri ışığında nasıl şekillendiğine değinilecektir.  Daha sonra modern sosyoloji kuramlarından İşlevselciliğin, pozitivizm ile ilişkisi, Parsons’un Sistem Düzeyleri ve Merton’un İşlevsel Seçenekler teorileri baz alınarak açıklanacaktır.

Geçmişten günümüze toplumların sürekli karşı karşıya geldiği ve zarar gördüğü afetler, zamanla mücadele edilen ve yönetilmesi gereken süreçlere dönüşmüştür. Afetin kaynağının/sebebinin önce Tanrı, sonrasında doğa, son olarak da insan olarak algılanışı, afetlere yönelik toplumsal müdahaleyi gerekçelendiren temel zihniyet dönüşümüdür. Buradan hareketle afetlerin aile, ekonomi, sağlık gibi toplumsal kurumlara, dolayısıyla toplumsal yapıya olumsuz etkisi afetlerle mücadelede git gide toplumsal bir farkındalık ve bilinci doğurmaktadır. Zira afetler toplumsal kurumların ve aktörlerin işlevlerini yerine getirmesini farklı ölçek ve sürelerde engellemekte ve toplumsal uyum mekanizmalarına zarar vermektedir. Bu zararı engellemek adına toplumların resmi ya da sivil mercileri aracılığı ile geliştirdiği afet yönetim süreçleri devreye girmektedir. Bu çalışmada, afetlerin zararlarını azaltma amacı taşıyan afet yönetimi, günümüzde ortaya çıkan bütünleşik afet yönetimi perspektifi açısından ele alınmıştır. Bu perspektif hem afet öncesinde hem de afet sonrasında hayata geçirilen uygulamaları içermesi ve toplumsal aktörlerin tamamının katılımını ön görmesi sebebiyle bütünleşik olarak adlandırılmaktadır. Bu adlandırma sosyolojinin en temel inceleme konuları olan toplumsal kurumlar, toplumsal yapı ve işlev konularında doğrudan ya da dolaylı olarak zengin veriler sunmakta ve somut karşılıklar bulmaktadır. Bu bağlamda çalışma, bütünleşik afet yönetimi ve klasik sosyoloji ilişkisine odaklanmakta ve yapı-kurum-işlev perspektifine ek olarak rasyonelleşme, organik dayanışma, kolektif bilinç, bürokrasi ve uzmanlaşma gibi klasik sosyolojinin bazı temel kavramları doğrultusunda bir inceleme ortaya koymaktadır.

Özet: Türk kültüründe teknolojik gelişmelere bağlı olarak birçok geleneksel uygulamayla birlikte mesleklerin de yok olma tehlikesi altına girdiği görülmektedir. Bu meslekler arasında çerçilikten bahsetmek mümkündür. Bilindiği üzere günümüz sosyo-kültürel ve iktisadi hayatında çerçi denilen ve köylere ya da kırsal yerleşim yerlerine çeşitli ürünler götürerek pazarlayan kişilere çok rastlanmamaktadır. İncelemede, geçmişten günümüze çerçi ve çerçilik mesleğinin Türk sosyo-kültürel hayatındaki işlevleri ve değişim/dönüşümleri üzerinde durulmuştur. Bu çalışmada, kaybolan meslekler arasında yer alan çerçilik üzerine gerek alan gerekse literatür araştırmasından elde edilen bilgiler üzerinden değerlendirmelerde bulunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Çerçi, çerçilik, meslek folkloru, kültürel dönüşüm, İşlevsellik.

Dil bilgisi kitaplarında “Mastar, Ad-fiil” olarak nitelendirilen -mAk ve -mAklIk ekleri, fiil kök ve gövdelerine eklenerek geçici hareket adları yaparlar. Bu hareket adları çeşitli oluş, kılış ve durumları gösterirler. -mAk ve -mAklIk ekleri, hareket işlevinin yanı sıra kalıcı ad yapma özelliği de taşırlar. Eski Türkçeden Türkiye Türkçesine kadar kullanımı devam eden -mAk eki ve geçmişte kullanılan ancak günümüzde kullanımdan düşen -mAklIk eki bu tez çalışmasının ana konusudur.

Bu tez çalışması iki ana bölümden oluşmaktadır. Öncelikle “Giriş” kısmında, -mAk ve -mAklIk eklerine dair çeşitli araştırmacıların sunduğu bilgiler derlenmiştir. “Birinci Bölüm”de -mAk ekinin cümledeki konumuna göre (yüklem, özne, nesne, dolaylı tümleç, zarf tümleci) hareket işlevi ve kalıcı ad yapma işlevi incelenmiştir. “İkinci Bölüm”de ise -mAklIk ekinin cümledeki konumuna göre (yüklem, özne, nesne, dolaylı tümleç, zarf tümleci) hareket işlevi ve kalıcı ad yapma işlevi incelenmiştir. Bu araştırmalar, Türkçenin tarihî ve günümüz metinlerinden alıntılanan örneklerle yapılmıştır. Son olarak iki ekin cümledeki işlevselliği ve eklerle olan kullanımları gibi karşılaştırmalar “Sonuç” kısmında tablolarla değerlendirilmiştir.


Anahtar Sözcükler
-mAk eki, -mAklIk eki, Eylemlik, İşlev, İşlevsellik

Hilary Whitehall Putnam, 1926 yılında Illionis, Chicago’da doğmuştur. Amerikan Sivil Haklar hareketinin aktif bir destekçisi ve Vietnam’daki Amerikan askeri müdahalesinin muhalifi olan Putnam, hayatı boyunca siyasi olarak her zaman ilerici olmuştur. Prensip olarak, sosyal ve politik yazılarında belirgin olan, akademisyenlerin genel olarak topluma karşı belirli bir etik sorumlulukları olduğu görüşünü savunmuştur. Akademik araştırmalarıyla, felsefe, matematik ve bilgisayar bilimine önemli katkılarda bulunmuştur. 2011’de Mantık ve Felsefe dalında Rolf Schock Ödülü’ne ve 2015 yılında Nicholas Rescher Sistematik Felsefe Ödülü’ne layık görülmüştür. 2016’da seksen dokuz yaşındayken öldüğü zaman, kariyerinin çoğunu geçirdiği Harvard Üniversitesi’nde Cogan Üniversitesi Fahri Profesörü idi.

Putnam’ın çalışmaları, son derece çeşitli felsefi meseleler üzerine uzanmaktadır ancak bu disiplin üzerinde tartışmasız en büyük etkiye sahip olan dil felsefesindeki çalışmasıdır. Putnam, geleneksel, “bireyci” bir dil anlayışına karşı çıkmaktadır; bir sözcükle ne demek istediğiniz, bir birey olarak bu sözcüğü nasıl kullandığınıza bağlıdır. Meaning and Reference [Anlam ve Gönderim -1973] adlı çalışmasında geleneksel anlambilim teorisinin, dilin doğru bir şekilde açıklanması için temel olan iki unsuru —“toplumun katkısı ve gerçek dünyanın katkısı”nı— göz ardı ettiğini iddia etmektedir

Toplumsal hayat, insanların gündelik hayatın telaşından kısa bir süreliğine uzaklaşmalarına imkân tanıyan yeme-içme, mizah ve müzik gibi birçok ögeyi içinde barındıran geleneksel eğlenceler açısından zengindir. Hemen her yörenin kendine has yapısıyla şekillenen eğlenceleri vardır. Geleneksel toplumlarda düzenlenen eğlenceler, toplumun dünya görüşünden ve tarihi bellek algısından bağımsız
değildir. Geleneksel eğlenceler toplum ve ritüel arasında ilişkiler ağı örer. Kimliğine ve tarihinevurgular yapılan toplumun, dayanışma duygusu artar ve iletişimi güçlenir. Günümüz toplumlarının gündelik hayatındaki değişimler eğlence anlayışını ve ritüellerini yeniden şekillendirmektedir. Geleneksel sohbet toplantıları ve geleneğe dair tüm pratikler, kültürel kimliğin işlevsel bir parçası olarak değerlendirilmiştir. Bu makalede, Anadolu’nun geleneksel eğlencelerinden Ankara Ferfeneleri, toplumsal
cinsiyet bağlamında işlevselci yaklaşımla ele alınmıştır. Geleneksel eğlencelerde cinsiyete göre değişen rollere uygun davranışların çeşitliliği; ekonomik, medeni durum, eğitim gibi çoklu değişkenlere bağlı olarak şekillenmektedir. Çalışmada yeri geldikçe cinsiyet ayrımına ilişkin farklılıkların olası nedenleri tartışılmıştır. Geleneksel eğlence ortamları, cinsiyete bağlı rol dağılımı ve kadınların sosyalleşebildiği bir alan oluşturması açısından önemlidir. Eğlencede yaşanan cinsiyet ayrımının nedenleri arasında sosyal, ekonomik, dini, psikolojik gibi pek çok etken sayılabilir. Toplumsal cinsiyet açısından geleneksel eğlenceler “Sosyal Kuram” esas alınarak değerlendirilmiş; kültür ve eğlence kavramları
üzerinden geleneksel eğlencelerin toplum hayatındaki önemi, katkıları, değişim ve dönüşümlerin geleneksel eğlencelere etkisi ele alınmıştır. Bununla birlikte, çok işlevli eğlenceler olarak varlığını sürdüren
Ferfeneler; eğitim, eğlence ve iletişim gibi çok katmanlı bir zeminde bireylerin kazanımlarını artırması, sosyal dayanışmayı, eğlenmeyi ve öğrenmeyi sağlaması bağlamında halkbilimsel açıdan da değerlendirilmiştir.

Toplumsal hayat, insanların gündelik hayatın telaşından kısa bir süreliğine uzaklaşmalarına
imkân tanıyan yeme-içme, mizah ve müzik gibi birçok ögeyi içinde barındıran geleneksel eğlenceler
açısından zengindir. Hemen her yörenin kendine has yapısıyla şekillenen eğlenceleri vardır. Geleneksel
toplumlarda düzenlenen eğlenceler, toplumun dünya görüşünden ve tarihi bellek algısından bağımsız
değildir. Geleneksel eğlenceler toplum ve ritüel arasında ilişkiler ağı örer. Kimliğine ve tarihine
vurgular yapılan toplumun, dayanışma duygusu artar ve iletişimi güçlenir. Günümüz toplumlarının
gündelik hayatındaki değişimler eğlence anlayışını ve ritüellerini yeniden şekillendirmektedir. Geleneksel
sohbet toplantıları ve geleneğe dair tüm pratikler, kültürel kimliğin işlevsel bir parçası olarak
değerlendirilmiştir. Bu makalede, Anadolu’nun geleneksel eğlencelerinden Ankara Ferfeneleri, toplumsal
cinsiyet bağlamında işlevselci yaklaşımla ele alınmıştır. Geleneksel eğlencelerde cinsiyete göre
değişen rollere uygun davranışların çeşitliliği; ekonomik, medeni durum, eğitim gibi çoklu değişkenlere
bağlı olarak şekillenmektedir. Çalışmada yeri geldikçe cinsiyet ayrımına ilişkin farklılıkların olası nedenleri
tartışılmıştır. Geleneksel eğlence ortamları, cinsiyete bağlı rol dağılımı ve kadınların sosyalleşebildiği
bir alan oluşturması açısından önemlidir. Eğlencede yaşanan cinsiyet ayrımının nedenleri
arasında sosyal, ekonomik, dini, psikolojik gibi pek çok etken sayılabilir. Toplumsal cinsiyet açısından
geleneksel eğlenceler “Sosyal Kuram” esas alınarak değerlendirilmiş; kültür ve eğlence kavramları
üzerinden geleneksel eğlencelerin toplum hayatındaki önemi, katkıları, değişim ve dönüşümlerin geleneksel
eğlencelere etkisi ele alınmıştır. Bununla birlikte, çok işlevli eğlenceler olarak varlığını sürdüren
Ferfeneler; eğitim, eğlence ve iletişim gibi çok katmanlı bir zeminde bireylerin kazanımlarını
artırması, sosyal dayanışmayı, eğlenmeyi ve öğrenmeyi sağlaması bağlamında halkbilimsel açıdan da
değerlendirilmiştir.

ÖZET Bu çalışmada, stratejik yönetim disiplinine ilişkin zaman içerisinde araştırmacı olarak kendi çalışmalarımdan edindiğim tecrübelere ve bu çalışmaları kurgularken faydalandığım kaynaklara ilişkin gözlemlerime dayanarak, stratejik yönetim alanında çalışma arzusunda olan genç araştırmacılara bilimsel çabalarını yayına dönüştürme konusunda yararlı olabilecek bazı naçizane tavsiyelerde bulunacağım. 2 Bu önerilerin kuramsal ekseni dört alt boyut üzerine bina edilecektir. Yönteme ilişkin açımlar ise iki başlık altında ele alınacaktır.

ABSTRACT In this study, with the help of my previous personal experience and observations, I will give some advice to the young researchers of the Turkish strategic management field from which they may benefit when submitting papers to prestigious academic journals. This advice will be based on four theoretical and two methodological sub-dimensions. 1 Araştırmacıların kendilerini geliştirebilmeleri açısından yaptıkları yayınlara ilişkin okuyuculardan öneri ve eleştiriler alabilmeleri oldukça önemlidir. Bu doğrultuda, beni görüş ve eleştirilerinizle desteklerseniz minnettar kalırım. * İletişim: [email protected] 2 Bu noktada çalışmanın başlığından ve özetinden, " bilimin amacı yayın yapmaktır, ben de bu konuda sizlere tavsiyede bulunuyorum " u anlatmak istediğim yönünde bir hissiyata kapılmamanızı rica ederim. Elbette, bilimin nihai ve yegâne amacı yayın yapmak değildir. Ancak yayın yapmanın muhtelif ve müspet işlevlerinin olabileceği de unutulmamalıdır. Örneğin yayınlar, düşündüklerimiz dışarıdan ve nesnel olduğuna inandığımız zihinlerce onaylandığı için, doğru yolda ilerlediğimiz hususunda bize güven veren ve bizi ilgili alanda daha fazla düşünmeye sevk eden bir motivatördürler. Bu anlamda yayın yapmanın akademik hayatın çok mühim bir ayağı olduğuna sanırım ki kimse itiraz etmeyecektir. Amacımız bu noktada, düşünsel patikası münasip olduğu halde editör ve hakemlerin beklediği daha ikinci düzeyde şartlara takılarak, yayın yapma şansını ve nihayetinde bilimsel çalışma motivasyonunu kaybedebilecek araştırmacıların bu risklerini bir nebze olsun azaltabilmektir.