Harran

"One of the almost forgotten and least known buildings in mediaeval al-Raqqa is its citadel. In the 1950s the citadel was completely removed. A citadel however, constitutes an important space defining complex for the historical development of a city. The citadel of al-Raqqa was located on a promontory of an elevated terrace formed by the Euphrates, situated at the southwestern corner of the citywall of al-Râfiqa.
Firstly, I will give a brief outline of the history of exploration of the citadel; secondly, some early references to a hisn al-Râfiqa; thirdly, some general remarks about the historical development of fortifications within northern Mesopotamia, the Jazîra, and fourthly, I follow the history of the citadel of al-Raqqa especially during the Ayyubid period according to the literary and photographic sources. The last and fifth point will be the exploration of the possible function of the citadel within the spatial organisation of the city. This point takes the position of the Bâb Baghdad at the southeastern corner of the city wall into consideration."

This study examines spoken Arabic language in Harran with examples. It aims to find out the features of this language of this region and the proverbs used by people.
The research has indicated that as in other Arabic dialects in Harran, the first letter of the words in the shape of kashkasha, istinta‘, taltalatu bahra, failun are read by kasra (a vowel sing indicating a short i), and pronouns of third person (he/she) are pronounced by shadda (doubled consonant), and that it has the features of such dialects imala and akalun al-baragis. It has further showed that Harran proverbs have words which are used in classic literary language. 
Keywords: Harran, Harran Arabs, Harran dialects, Proverb, Arabic language

Eski Ahit’te geçen mekan ve isimler arasında Harran adı da yer almaktadır. Harran Terah ve evlatları Hz. İbrahim, Nahor ve Haran’ın geçici ikamet yerini teşkil etmiştir.  Tevrat Hz. İbrahim (A.S.)’ın Harran üzerinden Filistin’e gidişinden bahseder. Keza İsrailoğullarının İkinci Büyük Atası addedilen Hz. Yakub (A.S.) ağabeyi Esav ile sorun yaşayınca dayısı Lavan’ın yanına sığınmak için Filistin’den Harran’a gelerek burada evlenip çocuk sahibi olmuştur. 

Harran adı  Eski Ahit ve Talmud’un yanısıra, Yeni Ahit’te (İncil)  ismen yer almıştır. Bu atıflar bu beldenin insanlık tarihinde önemli bir işlev gördüğünün kanıtıdır.

Thābit b. Qurra (d. 288/901), a Sabian of Ḥarrān, and his descendants remained in their ancestral religion for six generations. Why did they persist despite pressure to convert? This article argues that religious self-identification as a Sabian could be a distinct advantage in Baghdad’s elite circles. It focuses on Thābit’s great-grandson Abū Isḥāq Ibrāhīm b. Hilāl al-Ṣābī (d. 384/994) and his poetry as collected by al-Thaʿālibī (d. 429/1038). Two members of the family who did convert are also considered by way of contrast.

el-Cezîre bölgesinin Diyar-ı Mudar kısmında yer alan Harran şehri, geçmişte Araplara yurtluk yaptığı gibi günümüzde de Arap nüfusun yaşadığı bir yer olma özelliğini taşımaktadır. Buradaki Araplar, siyasi sınırlar sebebiyle Arap dünyasıyla olan bağın kopmasından sonra Fasih Arapçayı konuşamayan, Arapçayı yazı, edebiyat ve eğitimde kullanamayan bir topluluk haline gelmiştir. Bununla beraber buradaki Araplar konuşma dillerinde kendi has özellikler gösteren bir lehçeye dönüşmüş olan Arapçayı günümüze kadar muhafaza edebilmiştir. Harran’da yaşayan Araplarda sözlü aktarım devam etmektedir. Bu insanların dillerinde dolaşan, veciz lafız, isabetli mana ve hikmetli söz olma özelliğini taşıyan birçok mesel mevcuttur. Bu çalışmamızda bu mesellerin ancak küçük kısmını toplayabildik. Bu da ancak sohbet esnasında zikredilen meselleri kaydetmekle mümkün oldu. Bu mesellerin çoğu fasih mesellerle örtüşmekte ve hemen hemen aynı kelimelerle ifade edilmektedir. Bu durum buradaki Arapların geçmişte fasih Arapça’yı konuşabildiklerini ve anlayabildiklerini ve bu dil ile kültüre yabancı olmadıklarını açıkça ortaya koymaktadır. Kapalı toplum olma özelliği taşıdığını ifade edebileceğimiz Harran’da bugün hiçbir lehçede olmadığı kadar güzel Arapça konuşulduğunu ve bu Arapça’nın diğer lehçelere nazaran daha anlaşılabilir ve Fasih dile daha yakın olduğunu söyleyebiliriz. Zira yukarıdaki meseller incelediğinde de bugün Fasih dilde bile çok nadir kullanılan bazı kelimelerin yaygın olarak kullanıldığı müşahade edilecektir. Harran edebiyatı şiir, hikâye, mesel, ağıt ve şarkılarıyla zengin bir bütündür. Bu araştırmamızda biz yalnızca meselleri inceledik. Diğer edebi yönlerin de araştırılıp ortaya çıkarılmasını ümit ederiz. Bu çalışmayı hazırlarken buradaki gençlerin de kültürlerine yabancı olarak yetiştiklerini gözlemledik. Bu kültürün bir parçasını muhafaza edip yaşatabilmek ve bunu tanıtabilmek te bizim için bir onur vesilesi olur.

Okuyucu bu metinde oldukca garip, ayni olcude zengin bir tarihe sahip olan bir yiyecegin oykusunu bulacaktir. Antropolojik kokleri en ciplak haliyle olasilikla yazili tarih oncesinin cig et yeme pratigine dayandirilabilen, ancak medeniyetle birlikte farkli kulturler (gocebe-yari gocebe-tarimci) ve dinsel gelenekler (Yunan ve Dogu, ayrica Girit gibi guneyli ve adali) uzerinden surdurulegelmis ve o kulturlerce iceriklendirilmis, dahasi, arka planindaki olasi insan kurbani ve yamyamliga ragmen, once Orfiklerce, sonra Yeni Pisagorcularca modifiye edilmis olan bir yiyecekle karsi karsiyayiz. Yani, gercekte insan kurbaniyla iliskili olsun ya da olmasin, belli belirsiz arkaik ya da kannibalistik bir imaja sahip olan cig kofte, aslinda ayni zamanda ve ozellikle felsefi bir yiyecektir. Yine de o sadece Yeni Pisagorcular araciligiyla edinmis oldugu felsefi yaniyla da tarif edilemez. Cig koftenin astrolojiyle ilgili bir yani da vardir ve biz bunu onun geleneksel yedi baharatindaki sayi sembolizminde goruruz. Ote yandan, gayrimedeni, avam ve tasrali imajina ragmen, onun belki de simyevi bir yanindan bile soz edilebilir. Bu calismada ilk kez cig koftenin kokleri, tarihi, yaslandigi sembolizm, iliskilendigi dinsel ve dinsel olmayan gelenekler ve mitolojiler gibi konular irdelenmistir.

The Golden Seal With Hermes Description From Harran Castle.
As the Harran archeology excavation team, a gold seal was found during the archeological excavation work we carried out in Harran Castle in 2019. At first glance, this seal, which looks like a ring with a stone, was determined to be unique as a result of the research. The handle of this seal is bronze, the frame is gold, and the stone is amethist. The depiction of Hermes (Mercury) sitting on its stone is engraved (intaglio).
The seal stone depicts naked Hermes sitting on the rocks facing right. He holds a kerykerion (caduceus) in his right hand and a purse in his left hand. At the short groundline under the purse, the rooster stands outward. The Hermes figüre, which is compared with its similar examples and carving style, is dated to the Roman Empire period.
The discovery of this unique stamp seal depicting Hermes in the city of Harran/Carrhae, located between in the cities of Seleukeia on the Euphrates (Zeugma) and Seleukeia on the Tigris, where the belief of Hermes Trismegistus is seen and where the world’s largest examples of gyliptic art are found, is seen as the forerunner of the Harran archives.
In this artical, after the seal is introduced, the Hermes depicted on the seal was compared with similar example and the carving style, and the kontext where it was found and the Hermes Trismegistus belief seen in Harran were evaluated.
Key Words: Harran, Carrhae, Seal, Hermes, Hermes Trismegistus, Roman, Glyptic.
          ÖZET
Harran arkeoloji kazı ekibi olarak, Harran İçkale’de 2019 yılında yaptığımız arkeolojik kazı çalışmasında bir mühür bulundu. İlk bakışta taşlı yüzük görünümüne benzeyen bu mührün yapılan araştırma neticesinde ünik olduğu belirlendi. Tutamağı tunç, çerçevesi altın olan bu mührün ametist taşına, oturan Hermes (Merkür) betimi oyuludur.
Mühür taşında çıplak Hermes kayalıklara sağa dönük oturur. Sağ elinde kerykerion (caduceus), sol elinde para kesesi tutar. Kesenin altında kısa taban çizgisinde horoz dışa dönük durur. Benzer örnekleriyle ve oyma üslubuyla karşılaştırılarak anılan Hermes figürü Roma İmparatorluğu dönemine tarihlendi.
Hermes Trismegistus inancının görüldüğü ve Dünyanın en büyük glyptik sanatı örneklerinin bulunduğu Seleukeia Euprates (Zeugma) ve Seleukeia Tigris kentleri arasında yer alan Harran/Carrhae kentinde Hermes betimli ünik formlu bu damga mührün ele geçmesi Harran arşivlerinin de habercisi olarak görülmektedir.
Bu makalede, mühür tanıtıldıktan sonra, mühürde betimlenen Hermes,  benzer örnekleriyle ve oyma üslubuyla karşılaştırılarak, bulunduğu birim,  ve Harran’da görülen Hermes Trismegistus inancı ele alınarak değerlendirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Harran, Carrhae, Mühür, Hermes, Hermes Trismegistus, Roma, Glyptik

Irak Türkmenleri denildiği zaman hafızamızda ilk olarak Kerkük ve Musul canlanır. Fakat Osmanlı İmparatorluğunun dağılmasından sonra maalesef Türkler için hüznün ve acının adeta merkezi haline gelmiştir. Bu acılar dokunaklı bir şekilde halk edebiyatına ve o bölgenin türkülerine de yansımıştır;

“Yıktılar kal’amızı
Sürdüler balamızı
Daha can boğazdayken
Çektiler sâlamızı
Ah Kerkük yüz ah Kerkük
Her zaman yüz ak Kerkük
Ölseydim düşmeseydim
Men senden uzak Kerkük...”
 
Türkünün dizelerinden de anlaşılacağı gibi Türkmenler maalesef kaderine terkedilmiş ve geçen yıllar boyunca adeta bir mum gibi yavaş yavaş bölgede asimile politikaları ile erimektedirler. Bu konuya değinmeden önce bölgedeki Türk varlığını incelemekte fayda vardır. Türklerin Irak’a ilk girişleri H. 54 / M. 674 tarihlerine kadar uzanmaktadır. Emevi Halifesi Muaviye tarafından Horasan’a gönderilen Ubeydullah bin Ziyad ile Buhara prensesi Hatun emrindeki Türk kuvvetleri arasında yapılan çarpışmadan sonra bir barış yapılmıştır. Bu barıştan sonra Ubeydullah yanına aldığı Türk askerlerini Irak’a götürüp, Basra’ya yerleştirmiştir. Türklerin Irak’a gelişleri Abbasi döneminde, Halife Memun ve Halife Mutasım’ın iktidarı sırasında meydana gelen siyasi gelişmelerden dolayı daha da sıklaşmıştır. Emevi ordularında olduğu gibi Abbasi ordularında da yer alan Türkler, üstün savaşçı yetenekleri ile maharetlerinden dolayı üst mevkilere getirilmişlerdir. Ayrıca H. 211 / M. 836 ’da Halife Mutasım’ın emriyle Türk kumandanı Türk hassa askeri için Somerna şehri kurulmuştu. 25 Aralık 1055’te Bağdat’a giren Selçuklu hükümdarı Tuğrul Bey Büveyhoğulları’nın Irak’taki hakimiyetine son verilmiştir. Tuğrul Bey Bağdat ve Oğuzların yayıldığı Irak’ı Selçuklu Ülkesine katmıştır. Bu tarihten sonra Oğuz boylarına mensup birçok Türk, bu bölgeye yerleştirilmiştir. Böylece bölgede Büyük Selçuklular ile Türk hakimiyeti başlamıştır. Türklere daha önce yalnızca Etrak (Türkler) diyen Araplar, “Etrak-u Bağdat” (Bağdat Türkleri) demeye başlamışlardır.  1258 Moğol istilası ile Abbasi hilafeti son bulmuş, bölge Moğolların eline geçmiştir. Ayrıca bu bölgede Moğollarla birlikte çok sayıda Türk askeri gelmiştir. 1258 – 1336 İlhanlılar, 1338 – 1360 Celayirliler, 1360 – 1469 Karakoyunlular ve 1470 tarihinden itibaren de Akkoyunlular hakimiyetinde kalan bölge 1508 yılında Safevilerin eline geçmiştir. Safeviler’in Çaldıran’da (1515) Yavuz Sultan Selim Han’a yenilmesi ve Kanuni Sultan Süleyman Han’ın da 1534’te Bağdat’ı almasıyla bugün Irak olarak anılan bölge Osmanlı hakimiyetine geçmiştir. Osmanlılar Irak’ı, Bağdat, Basra, Musul, Şehrizor ve el-Ahsa olmak üzere beş bölgeye ayırarak idare ettirmişlerdir. 1623’te bölge tekrar Safeviler’in eline geçmiş ve Safeviler binlerce kişiyi katletmişlerdir. Sultan IV. Murad Han’ın 1638’de Bağdat’ı tekrar geri almasıyla Kasr-ı Şirin Antlaşması yapılmış ve kesin sınır çizilmişti. Böylece Musul-Kerkük bölgesi de dahil olarak I. Dünya Savaşı sonuna kadar bölge Osmanlı hakimiyetinde kalmıştır. Sonuç olarak Kanuni Sultan Süleyman Han ve Sultan IV. Murad Han zamanında Anadolu’dan getirilen çok sayıda Türk de bölgeye yerleştirilmiştir. I. Dünya Savaşından itibaren Irak’ın işgal edilmesi ve 1926 Musul Meselesi görüşmeleri sonucu Musul ve Kerkük’ün Irak’a bırakılmasıyla Musul ve Kerkük Irak’la birlikte İngiliz sömürgesi haline gelmiştir. 1920 – 1932 yılları arasında Irak’ın İngiliz Mandası altında bulunduğu dönemde Türkler baskı ve zulüm dolu bir devre yaşamışlardır. Irak’ın 1932 ’de Milletler Cemiyeti’ne kabul edilip bağımsızlığına kavuşmasından sonra da Irak Türkleri rahat yüzü görmemiş, baskı ve şiddet daha da artmıştır. Bütün bu baskı ve sindirme politikalarının Irak’ta bulunan Türk varlığını yok edemediği 1937 Sadâbâd Paktı’yla ortaya çıkmıştır. 27 Haziran 1937’de imzalanan Sadâbâd Paktı için bölgedeki Türkler büyük bir sevinç yaşasalar da pakttan sonra polis tarafından yapılan işkence ve zulme maruz kalmışlardır. II. Dünya Savaşı’nın sıkıntıları sebebiyle savaşı sakin geçiren Türkler savaştan sonra yeni bir katliamla karşılaştılar. 1946 yılında Gavurbağı’nda Kerküklü işçiler polis kuvvetleri tarafından yaylım ateşine tutulmuşlardır. Yine Bağdat Paktı’nın imzalanacağını duyan Türkler, bölgelerinde büyük bir sevinç yaşamışlardır. Fakat yine paktın imzalanmasından sonra Türklere yapılan baskılar artmıştır. Irak’ta 14 Temmuz 1959 Cumhuriyet’in birinci yılı kutlamalarında sokağa dökülen Kerkük Türkleri komünistler tarafından katliama uğramışlardır. 3 gün süren bu katliamda soydaşlarımız inanılmaz derecede zulüm ve işkenceye maruz kalmışlardır. Yaklaşık 1500 yıl kadar bu topraklarda varlığını gösteren Türkler I. Dünya Savaşı’ndan sonra batılı devletlerin bölgedeki çıkarlarından dolayı sistematik olarak çeşitli haksızlık, baskı ve katliama uğramışlardır. Emperyalist güçlerin özellikle yer altı bakımından zengin olan kuzey Irak’taki emellerinden dolayı bölgede yaşayan Türkler birçok zorlukla karşılaştıysa da bunlar karşısında Türk hükümeti ise maalesef hiç bir etkinlik göstermemiştir.

It is now firmly established that Sargon II's brother Sīn-aḫu-uṣur was also his vizier (sukkallu). He was the addressee of many letters written by the subjects of the Empire. He appears on a number of contemporary documents. The present study demonstrates that the correspondence of Sargon's brother and vizier, together with some historical documents, show that Sīn-aḫu-uṣur was ruling Babylonia on behalf of his brother, the king. The paper will analyse the spheres of the king's brother's involvement in the state affairs. The article investigates the extraordinary status and functions of the sukkallu of Sargon, who restored the grandeur of this office based on the Middle Assyrian precedent especially for his brother. The author further explores Ḫarrān as the seat of the collateral royal family members and the role of the precedent of the Middle Assyrian dynasty of sukkallus, the kings of ḪaniGALbat, 2) in the ideology of the Sargonids. Lastly, I will argue that the relationship between Sargon and Sīn-aḫu-uṣur served a model for Esarhaddon in his division of power between his two sons and heirs, Assurba-nipal and Šamaš-šumu-ukīn.

Özet: Hicri 554 ile 626 yılları arasında yaşayan Ya‘kûb el-Mencinîkî Harranlıdır. Kaynaklarda “el-
Harrânî” nisbesiyle anılmıştır. el-Mencinîkî, mancınık yapımıyla uğraşmıştır. Bu yüzden “el-
Mencinîkî” nisbesini almıştır. Silahlara ve silah üretimine merak sarmıştır. Savunma ve savaş stra-
tejileri ile yönetim alanlarına da ilgi gösteren el-Mencinîkî, bu alanda ‘Umdetu’s-Sâlik fî Siyâseti’l-
Memâlik adlı bir eser yazmıştır. el-Mencinîkî aynı zamanda bir şairdir. Halife, emir ve vezirleri met-
heden şiirler yazmıştır. Onun şiirlerini bir araya topladığı Meğâni’l-Me‘ânî adlı bir divanı vardır. Şi-
irlerinde istiare, teşbih ve kinaye gibi söz sanatlarını kullanan el-Mencinîkî, farklı konularla ilgili şi-
irler yazmıştır. Bu çalışmada Ya‘kûb el-Mencinîkî’nin şairliği ele alınacaktır.
Anahtar Kelimeler: Ya‘kûb el-Mencinîkî, Harran, şiir, şair, mancınık.

The Tathbīt dalāʾil al-nubuwwa of the chief qāḍī of Rayy ʿAbd al-Jabbār al-Hamadhānī (d. 1024 or 1025) contains a lengthy digression asserting early Christianity's gradual corruption by the pagan Romans. One of the Muʿtazilī theologian's most striking claims regards the origin of Christmas, which he argues derives from a pagan holiday of the "Romans and Greeks" called the Nativity of Time. Previous scholarship has attempted to identify this holiday as a festival known from the ancient Graeco-Roman Mediterranean world. However, ʿAbd al-Jabbār's construction of "Roman and Greek" paganism is highly indebted to Arabic reports on the Ṣābians of Ḥarrān, whom he mentions before and after his Christmas account. In turn, this article collects references in roughly contemporary Arabic sources to a pagan Aramaean holiday called variously the Festival of the Nativity or the Festival of the Nativity of Time. The article argues that ʿAbd al-Jabbār in fact refers to this holiday, having learned of it from a report on Ḥarrānian religion. To conclude, the article situates the Christmas account within ʿAbd al-Jabbār's broader comparative religious project and briefly treats its influence upon Ibn Taymiyya (d. 1328).

Harran which is located in the south east Şanlıurfa's 44 km. and visited by thousands of local and foreign tourists every
year, is an extremely important settlement in terms of ancient and medieval history. In the city, which was prominent as the
religious center of the Moon God Sin in ancient times, the Umayyads, Abbasids, Seljuks, Zengids and Ayyubids, respectively,
ruled in the Medieval Islamic period. The fact that the trade flow between Anatolia and Mesopotamia has been carried out over
Harran for thousands of years, of course, has led to the formation of a rich cultural accumulation in the city. Excavations started
in Harran since the 1950s and continued intermittently have been carried out in Harran Höyük, the vicinity of the Ulu Mosque
and İçkale. Along with the architectural structures, ceramics that shed light on various periods of the city were also recovered
during the excavations. Among the ceramics of the Islamic period, there are examples with various functions and forms for
daily use such as jugs, pitchers, mugs, plates, bowls. Sakiya pots, which attract attention with their interesting forms that we
exclude from daily use, and mold and stamp / seal prints that indicate production are among the other important finds. In this
study, some examples of ceramic works uncovered since 1983 are introduced. The potteries, which contain many examples of
Medieval Islamic Period ceramic art and its unique ceramics, reflect Harran's daily life, pottery style, artistic richness and
originality, especially in the 12th and 13th centuries.

ARABĠC PARABLES AND ANALYSĠSES ĠN HARRAN ARABS ĠN
THE CONTEXT OF LANGUAGE AND LĠTERATURE
ABSTRACT
This study examines spoken Arabic language in Harran with examples. It
aims to find out the features of this language of this region and the proverbs used by
people.
The research has indicated that as in other Arabic dialects in Harran, the first
letter of the words in the shape of kashkasha, istinta„, taltalatu bahra, failun are read
by kasra (a vowel sing indicating a short i), and pronouns of third person (he/she) are
pronounced by shadda (doubled consonant), and that it has the features of such
dialects imala and akalun al-baragis. It has further showed that Harran proverbs
have words which are used in classic literary language.
Keywords: Harran, Harran Arabs, Harran dialects, Proverb, Arabic language

Harran is among the places and names that are mentioned in the Old Testament. Harran constituted the sojourn of Terah and his sons Abram, Nahor and Haran. The Torah mentions Abraham's (PBUH) travel to Palestine through Harran. Likewise, Jacob (PBUH), Israelites' Second Patriach, when encountering a falling with his brother Esau, comes to Harran from Palestine to seek refuge with his uncle and then marries here and has children. 
Harran, alongside the Old Testament and Talmud, is mentioned nominally in the New Testament (Bible). This mentions are the proof of this city's important function in the history of humanity.

"The period between 950 and 1150 C.E. is regarded as "turning point in the history of the Islamic Culture" from the Early Islamic to the Late Medieval civilization. What led to the urban decline in between and the later recovery? Ḥ̣arrān and al-Raqqa serve as paradigma for the development in Northern Syria and Northern Mesopotamia.
The collapse of the cAbbasid state left the region cornered between Buyids, Fatimids and Byzantines to the nomadic tribes not acquainted with urban culture. After 1086 A.D., measures undertaken by the Seljuqs in order to safeguard their hegemony led to a renaissance of cities inspite of permanent power struggles and the crusades. They based their rule on fortified places. The financing of the army led to the distribution of land as fiefs (iqtac) and subsequently to a dislodgement of nomads and a recultivation of former agricultural land. Cash money for the treasury was generated by skimming long distance trade; this in turn required public security on the roads. An analysis of the monetary circulation according to archaeological and literal evidence serves as measure for the economic recovery. A corpus of the coin production in al-Raqqa, ḥarrān and al-Ruha'/Edessa supplements the textual sources.

(250 MB)"

Fırat ve Dicle arasındaki toprakların en eski yerleşimlerinden biri olan Harran şehri, İslam çağında olduğu gibi Roma ve Bizans dönemlerinde de zengin kültürü temsil eden bir kent olmuştur. Mezopotamya’nın bu dönemde iki ezeli rakip (Roma ve İran) arasında bir savaş alanı olması hasebiyle bu şehir belli zamanlarda taraflar arasında el değiştirmiş, bazen de iki tarafın gerçekleştirdiği kanlı savaşların merkezi olmuştur. Ayrıca o dönemde Harran, bölgenin en kalabalık putperest kitlesini barındırması sebebiyle Roma-Bizans kaynaklarında bahsedilen bir yerleşim yeri olmuştur. Bu makalede İslam egemenliği öncesine kadar Roma ve Bizans kaynaklarında muhtelif vesilelerle bahsedilen Harran ve çevresi ile ilgili bilgiler değerlendirilecek ve bu kaynaklar üzerinden Geç Roma ve Erken Bizans çağında şehrin coğrafi, siyasi, sosyo-ekonomik ve fiziki durumuyla ilgili genel değerlendirmeler yapılmaya çalışılacaktır

The fifth century AH/eleventh century CE in Shām and the Jazīra was a period of a receding monetary economy, and drastically shrinking number of produced coins. Contemporary legal texts supported by archaeologically provenanced coin finds suggested that the reduced highly alloyed black dirhams were only circulating in a narrow region of origin. It came therefore as
a surprise to find the earliest Numayrid dirham far from its supposed mint in Ḥarrān (modern Altınbaşak, Şanlıurfa Province, Turkey) in an excavation in Tiberias. The coin also establishes a terminus post quem for a disputed dating of the particular site.

Since ancient times, people have sought various ways to find and use water effectively in the geography where water has suffered. One of these remedies is the Saqia known as the water closet and the Nauras, one of the more developed species. In the Middle Ages, especially in the Islamic world, these tools, which are widely used in hydraulic systems, have been able to irrigate farmland, in addition, water needs of mosques, baths, bazaars and houses were met. Harran, one of the hottest regions in Anatolia, found many water-related building remains and vessel types during the excavations. The jugs, mugs and large water cubes, as well as
the Saqia vessels, which appeared with their interesting forms, contain the first examples known to have existed in Anatolia so far. These containers, which are produced from a well or riverside to connect to pots designed to raise and transfer water, come in various forms. Although the Saqia vessels were discovered in many areas during excavations in Israel, Syria and Egypt, they were never introduced during the excavations in Anatolia. The aim of our research is to determine the presence of sakiya vessels in Harran and Anatolia, and to assist in the evaluation, determination and dating of their environment with other components such as water wells and canals.

Harranlı kadınlarla klavuz sorular eşliğinde yapılan derinlemesine görüşmelerde kadınların toplumsal cinsiyet rollerini nasıl deneyimledikleri, yaşam biçimlerinde cinsiyet rollerinin ne düzeyde etkili olduğu ve sosyo-ekonomik yaşam döngülerini hangi şartlar altında gerçekleştirdikleri analiz edilmiştir.

in 531 AD Damascius and six other scholars of the Plato's Academy, went to the court of King
Khosrow I. however, they were allowed to return to Athens because of a clause in the treaty of
533 AD between Khosrow and Justinianus. the Future destination of these Neoplatonic
philosophers was the most important result of this temporal immigration to the Sasanian Empire.
there are many questions about their destination and the future of this philosophers. some
researchers have suggested that philosophers, after the Sassanian peace treaty with the Roman
Empire, went to the region of Harran in Syria and were sought their philosophical work in this
area. As a result, they have formed the Harran philosophical school in Syria. In later years, the
philosophical thoughts of Harran school were achieve to Baghdad. hence we can consider the
Harran school as a link between the Greek and Arabic philosophies. In this paper, authors argue
that this hyphothesis could answer many questions on the history of Philosophy as well.

Wir wünschen Ricardo Eichmann lange fruchtbare Jahre, nunmehr frei von alltäglichen Dienstverpflichtungen bei einem weiterhin großen Interesse an der Forschung; vor allen Dingen aber Muße für die Umsetzung der vielen Pläne, die er sich gemeinsam mit Ilka für die Zukunft vorgenommen hat�

Hz. İbrâhim’e dair Eski Ahit ile Yeni Ahit’te yer alan bazı bilgiler, Kur’ân-ı Kerim’de konu edinmemektedir. Buna mukabil Kur’ân’da anlatılan bazı hususların da ilgili kaynaklarda ele alınmadığı görülmek-tedir. Nitekim Tevrat ve İncil’de Hz. İbrâhim’in hicret etmesine yer verilmesine karşın onun ateşe atılması olayına değinilmemektedir. Ancak Hz. İbrâhim’in örnek şahsiyeti, toplumunu tevhide davet etmesi ve toplumu tarafından ateşe atılması meselesi Kur’ân-ı Kerim’in farklı sûrelerinde geniş bir şekilde anlatılmaktadır.
Hz. İbrâhim’in nerede veya hangi coğrafyada ateşe atıldığı ile il-gili Kur’ân-ı Kerim’de bir işaret yer almamaktadır. Bu nedenle bu hu-susta tefsir kaynaklarında farklı yerlerden söz edildiği görülmektedir. Erken dönem tefsir kaynaklarında Hz. İbrâhim’in ateşe atılması olayı-nın; Irak’ın Sevâd bölgesinde yer alan bir yerleşim yeri olan Kûsâ’da gerçekleştiği belirtilirken, çağdaş bazı müfessirler olayın Harran veya Şanlıurfa’da vuku bulduğunu ifade etmektedirler.
Bu çalışmada tefsir kaynakları ışığında Hz. İbrâhim’in ateşe atıl-dığı yer hakkındaki bilgilere yer verilecektir.

Abstracht: Some information about prophet Abraham in the Old Testament and in the New Testament is not addressed the Qur’an. However, it is seen that some of the issues described in the Qur’an are not discussed in these sources. Indeed, in the Torah and the Gospel, the prophet Abraham’s emigration is included, but the event of thrown into the fire is not mentioned. However, the issue of prophet Abraham's exemplary personality, his inviting his community to monotheism, and his being thrown into the fire by his society are extensively described in different parts of the Qur’an.
There is no sign in the Qur'an about where or in which region the prophet Abraham was thrown into the fire. For this reason, it can be seen that there are different places mentioned in the commentary sources. Early sources of exegesis indicate that the prophet Abraham was thrown into the fire in Kusa, a settlement in the Sevad region of Iraq. Some contemporary commentators state that the incident took place in Harran or Şanlıurfa.
In this study, information about the place where the prophet Ab-raham was thrown into the fire in the light of exegesis sources will be included.

The Assyrians actively engaged themselves in construction in the heartland and in the numerous provinces of the Empire. Textual sources (especially royal inscriptions and correspondence), as well as archaeological excavations, mention and sometimes document some of these building programs, for example, Sargon II’s transformation of the city Harhar into a provincial capital named after himself (Kar-Sharrukin), Sargon II’s construction of a palace at Carchemesh (as recorded in a newly published cylinder inscription), and Ashurbanipal’s rebuilding and expansion of the temple of the moon-god Sîn at Harran. This paper will present the available (textual) evidence for Assyrian building activities in Harran, an important cult and administrative center in the northwestern part of the Empire, and will attempt to contextualize the eighth- and seventh-century construction projects there by looking at building activities in other Assyrian provincial centers.

The present study focuses on the newly edited collection of Armenian homilies attributed to Epiphanius of Salamis. This large literary corpus has until recently been almost ignored in scholarship. Including also its unedited recensions, the author explores the sources of these homilies and shows that they were shaped in an Armenian environment of Upper Mesopotamia in the middle of the twelfth century. Their narrative structure displays surpsing parallels with palæo-Christian iconography, notably with the ‘Dogmatical sarcophagus’ from Rome.
  Narratives of origins trace a direct line between Adam and the Messiah. The advent of the Saviour is accompanied by references to the vicissitudes of the first human beings. Adam is shaped in the anticipation and in the likeness of the future Saviour; in a vision he is shown the total course of the history of the world, including the messianic end; Jesus’s Nativity is depicted as the fulfilment of the promises received by Adam, Eve and other antediluvian patriarchs; the new-born child is even visited by Eve who, suddenly reappearing in the world, recognises in him her Saviour. The Magi coming from a foreign country to Bethlehem are revealed as inheritors of a secret writing transmitted to their ancestors from the beginnings of the world through a chain of Biblical patriarchs; the visions that they are granted enable them to perceive in the infant Jesus an actor from the days of Creation.
  The Magi’s genealogy is intertwined with the mythological genealogy of the Armenians and with that of their kings. In this way the national history of the Armenians is grafted onto the Gospel narrative; their ancestors, living in a country remote from the holy shrines of Christianity, are thus made to participate in the expectation of the coming Saviour.
  Melchizedek, a mysterious figure who in Genesis 14 disappears as suddenly as he had appeared in the text, is identified as Noah’s grandson. He is said to bury Adam’s body in the middle of the earth, the place where the creation of the earth was completed, where God also created Adam and where Adam’s and his children’s salvation shall be realised. There Melchizedek remains as a hidden priest ministering at the burial of the first human being until the appearance in the world of the eschatological saviour. By drawing out invisibly until that event the exercise of primæval priesthood, Melchizedek personifies both the expectation and the typos of the priestly Messiah. When he enters the cave of the Nativity, he confers on the new-born Jesus the priesthood which he had received at the dawn of the human history.

Helenistik dönemden 13. yüzyılın başına kadar farklı uygarlıklara ev sahipliği yapmış olan Rakka/Rafiqa zengin bir kültürel mirasa sahiptir. Özellikle 12 ve 13. yüzyıllarda kentte üretilen seramikler bugün tüm dünyada bilinen ve çeşitli koleksiyonlarda yer alan örnekleriyle dikkat çekmektedir. Ortaçağ İslami dönemde önemini koruyan kentlerdeki arkeolojik kazılarda yoğun biçimde ortaya çıkarılan Rakka seramikleri, Kuzey Suriye'den İsrail, Ürdün ve Lübnan'a kadar uzanan geniş bir coğrafyaya dağılmıştır. Ayrıca Anadolu'da Samsat, Hasankeyf ve Harran'da yapılan kazılar sırasında da ele geçmiştir. Özellikle Harran kazılarında bulunan farklı tekniklerdeki Rakka seramikleri, form, bezeme üslubu ve hamur yapısı bakımından irdelenmesi gereken önemli buluntular içermektedir. Harran Höyük, Ulu Cami ve İçkale kazılarında ele geçen, Harran ve Rakka arasındaki seramik ticaretini kanıtlayan bu özgün eserler genellikle tek renk sırlı, sıraltı ve lüster tekniğinde öne çıkmaktadır. Çalışmamızda sıraltı tekniğindeki Rakka seramikleri açıklanarak Harran Kazıları'ndan ele geçen örnekler üzerinden ayrıntılı bir karşılaştırma ve değerlendirme yapılmıştır. Abstract Rakka/Rafiqa, which has hosted different civilizations from the Hellenistic period of the early 13 th century, has a rich cultural heritage. Especially the ceramics produced in the city in the 12 th and 13 th centuries attract attention with examples that are known all over the world and are included in various collections. Raqqa ceramics, which were unearthed intensively in archaeological excavations in cities that preserved their importance in the medieval Islamic period, are scattered across a wide geography from Northern

Harranu, Carhai gibi isimler ile anılan Harran, Müslümanlar tarafından fethedildikten sonra el-Cezîre bölgesinin bir parçası olan Diyâr-ı Mudar'ın merkezi oldu. Geçmişte müteaddit medeniyetlere ev sahipliği yapan Harran, Bizans-Sasani çekişmeleri esnasında birçok Arap kabilesinin göçüne sahne oldu. Özellikle Arap Yarımadası'ndan Bizans ve Sasani topraklarına yönelik yapılan saldırıları önlemek için sınır bölgelerinde kurulan devletlerin Arap asıllı olması bu göç hareketliliğini daha da artırdı. Hz. Ömer döneminde Iyad b. Ganm tarafından 19 yılında sulh ile fethedilen Harran bu dönemlerde Şam'dan gönderilen valiler tarafından yönetildi. Özellikle Emeviler ile birlikte Harran ve çevresine Arap Kays kabilesinin kesif göç hareketleri artış gösterdi. Söz konusu bu gelişmelerin bir sonucu olarak da Emevilerin son halifesi II. Mervan döneminde Harran 127-132 (744-750) yılları arasında Emevilere başkentlik yaptı. Emevilerin 132 (750) yılında yıkılmalarından sonra Abbasîlerin hâkimiyeti altına giren el-Cezîre bölgesi özellikle Emevi taraftarlarının ve Haricîlerin yoğun bir şekilde faaliyet yürüttüğü bölgelerden biri oldu. Emevi taraftarlarının yoğun olarak meskûn oldukları Harran da bu özelliğinden dolayı Abbasi yönetimine karşı isyan eden gruplar için önemli bir merkez vazifesi görmekteydi. Durum bu minval üzere iken Harran Suriye ve el-Cezîre bölgesine doğru yayılmacı bir politika izleyen Türk asıllı komutan Ahmed b. Tolun tarafından fethedildi. Ahmed b. Tolun ve Abbâsîler arasında yaşanan çekişmelerin sebep olduğu kaostan dolayı Suriye ve el-Cezîre bölgesinde oluşan otorite boşluğundan istifade eden Hamdânî Emîri Seyfüddevle 325 (937) yılında Harran'ı ele geçirmeyi başardı. Hamdânîlerin Harran hâkimiyeti 381 (991) yılında Haleb Hamdânî Emîri Sa'duddevle'nin vefatına kadar sürdü. Bu tarihten sonra Harran daha önce Hamdânîlerin tayin ettiği Vessâb b. Sâbık en-Numeyrî adlı valinin kontrolü altına girdiğinden Harran'da Numeyrîler adında yeni bir emirlik kurulmuş oldu. Abstract Harran, called as Harranu and Carhai, was the center of Diyar-ı Mudar, a part of al-Djazirah region after being conquered by Muslims. In the past, Harran was home to various civilizations, and during the Byzantine-Sassanid conflicts, became the scene of migration of many Arab tribes. The fact that the Arab states were established in the border regions to prevent attacks on the Byzantine and Sassanid territories, especially from the Arabian Peninsula, furthered this immigration mobility. During the time of Hz. Omer, Harran conquered by Iyad b. Ganm in 19 (640) in a peaceful way, was governed by the governors who were sent from Damascus during these periods. Especially with the Umayyads, the movements of the Arab Kaysid tribe's intensive emigration to Harran and its surroundings increased. As a result of these developments, during of II Marwan the last caliph of the Umayyads, Harran was the capital of Umayyad's between the years 127-132 (744-750). The al-Djazirah region, which fell under the domination of the Abbasids after the collapse of the Umayyads in 132 (750) years, was one of the regions where the Umayyad supporters and the Kharijites acted intensively. Because of this feature, Harran, Umayyad supporters of which were heavily occupied, saw an important central position for the rebellious groups against the Abbasid rule. Harran was conquered by Ahmed b. Tolun, who is one of the Turkish-born commanders and followed the expansionist policy towards Syria and al-Djazirah region. The Emir of Hamdanids Sayf al-dawla who benefited from the space of authority formed in Syria and al-Djazirah region because of the rage caused by the rivalry between Tolunids and Abbasids, succeeded to capture Harran in 325 (937). The Hamdanids' Harran domination continued in the year 381 (991) until the death of Sa'udddevle the emir of Aleppo Hamdanids. After this date, new emirate was established in Harran in the name of Numayrids, since it was under the control of Vessab b. Sabık al-Numayri, who was the governor of the city and had previously been appointed by the Hamdanids,

Harran Excavations Works in 2017
Excavations were carried out in 2017 at the Perfume Shop and Palace Bath by the Harran archeology excavation team. In this article, information is given about the workshop, pool, hall, store and hundreds of sphero conical vessels that have fallen off the shelves. Also, the cold room (frigidarium), undressing room (apodyterium)  and hot rooms (caldarium) of the Saray Bath, which was excavated in Harran Castle, are introduced.

ÖZET
Harran arkeoloji kazı ekibi tarafından 2017 yılında Parfümeri Dükkanı ve Saray Hamamı'nda yapılan kazı çalışmaları tanıtılmaktadır. Bu makalede, Parfümeri Dükkanı'nın işliği, havuzu, salonu, deposu ve raflardan düşmüş halde bulunan yüzlerce konik kubbeli kaplar hakkında bilgi verilmektedir. Ayrıca Harran İçkale'de kazısı yapılan Saray Hamamı'nın soğukluk, soyunmalık ve sıcaklık odaları tanıtılmaktadır.