Anlam

Özet
Kırgızistan’da İslami ilimler sahasında yapılmakta olan çalışmalar daha yeni gelişmek-tedir. Kırgızistan 1991 yılında bağımsızlığını kazandıktan sonra, ülkede İslamî ilimlerle ilgili kitaplar bağımsızlık öncesine göre daha çok yayımlanmaya başlamıştır. Aynı şekilde meal ça-lışmaları da bu dönemde büyük bir ilerleme göstermiştir. 
Kur’an-ı Kerim’in mealler dünyası merhum Salih Akdemir hocamın da dikkatlerini çekmekteydi. Vefat etmeden önce benden Kırgızistan’da yayımlanan en son meallerden birini tespit edip bu konuda makale yazmamı istemişti. Böylece bu çalışmayla hedefimiz: 1993 yılın-dan beri Ankara Üniversitesi ile Oş Devlet Üniversitesi arasındaki ilmi alışverişimizi pekiştir-mek ve Kırgızistan’da yapılan meallere bir nebze de olsa katkı sağlayabilmek ümididir. 

The Introduction And Analysis Front Translation Studies Point Of View Of The Book Named “The Holy Quran: The Kyrgyz Translation”. 
Abstract 
The works in the field of Islamic Studies in the Kyrgyzstan are developing recently. Kyrgyzstan after gaining independence in 1991started publishing much more Islamic books than it was before independency. The studies of Quran translations too have shown great pro-gress during this period.           
My dearest teacher Salih Akdemir was interested in the translations of The Holy Quran, too. Before passing away, he asked me to detect the last translation of The Holy Quran in the Kyrgyzstan and to write article about it. The aim of this article is: to reinforce the scien-tific exchange between the Osh State University and Ankara University from the 1993 and to contribute to the publication of the translations of the Quran in Kyrgyzstan.

Balkanlar “Roma barışı” olarak bilinen dönem haricinde İlkçağlardan beri katliamlarla, sürgünlerle, göçlerle anılan bir bölge olmuştur. Osmanlı dönemi bu bölgenin huzur, refah, düzen dönemi olarak anılır. Osmanlının din ve ırk ayırımı gözetmeyişi, halkın gelenek ve göreneklerini rahatça yaşayabilme özgürlüğü onların Türkçe sözcükleri dillerine seve seve kabul edişlerinin sebebidir. Baskıcı bir Türkçe dayatması olmamasına rağmen Balkan halkları dillerine binlerce Türkçe sözcüğü gönüllü olarak almışlardır.
Alınan sözcükler yeni dilinde yeni anlamlara ulaşır. Onların zihninde yeniden şekillenir, yeni durumları anlatmakta kullanılır.
Anlam olaylarından birisi de anlam kötüleşmesidir, yani bir sözcük eski anlamından daha kötü negatif bir durumu karşılar hale gelmektedir.
Balkan dillerinde yaşamakta olan Türkçe sözcüklerden bir kısmı, sözcüğün yeni sahibinin ona uygun gördüğü anlamın bir sonucu olarak, anlam kötüleşmesine uğramıştır.  Ortak bir bilişsel kararın sonucu olan bu dönüşümün elbet düşünülmesi gereken sebepleri vardır. Örneğin Türkçeden Bulgarcaya geçen salavat sözcüğü Türkçe’de “salâvat: namazlar, Peygamber’e saygı bildirmek için okunan dua” anlamlarına gelirken Bulgarca’da "salavát: cenaze töreni, ölü için dua; kargaşa" anlamında kullanılmaktadır. Müslüman olmayan halkın gözünde kazandığı bu yeni anlamlar aynı zamanda sözcüğün evriminin anlam bilimsel olarak neden-sonuç ilişkisini de göstermektedir.
Biz burada, Türkçeden Balkan dillerinden Bulgarca, Boşnakça ve Yunanca’ya geçmiş ödünç sözcüklerde meydana gelen anlam kötüleşmeleri üzerinde duracağız. Aralarında bir ortaklık olup olmadığını irdeleyeceğiz. Varsa, sebepleri üzerine yorum yapmaya çalışacağız.

Bu metin zaman ve mekanın değişimi ile artık anıt olarak tanımlanabilecek Psidia Antiokheia antik kentinin hala var olan veya değişen anlam üreticilerini kent gezginlerinin gözlemleri üzerinden incelemekte, çakışmaları ve ayrışmaları ile değerlendirmektedir.

Özet Dilin anlam dünyasını zenginleĢtiren edebî sanatlardan biri istifhamdır. Ġstifham, okuyucu ya da dinleyicinin zihnini bir noktaya odaklamak, onu farklı düĢünmeye sevk etmek, ona ders vermek gibi farklı iĢlevlere sahiptir. Yunus Emre; Ģiirlerinde, özellikle gazellerinin ilk beyitlerinde istifham sanatına sık sık baĢvurmuĢ; ayrıca istifham anlamı veren redifleri de Divanı"nda çok kullanmıĢtır. Farklı bağlamlarda değiĢik anlam çerçevelerinde kullanılan bu istifhamlar yoluyla Yunus Emre, dilde zengin ve canlı bir anlatım imkânına sahip olmuĢtur. Bu çalıĢmada, Yunus Emre Divanı"ndaki istifhamlar semantik açıdan incelendi. Ġstifham sanatı yoluyla Yunus Emre"nin, tabiat, tasavvuf, din, toplum ile ilgili düĢünceleri, telkinleri tespit edildi. Madde baĢlıkları önce Türkçe verildi. Aynı anlamı karĢılayan ve belagat kitaplarında karĢılaĢılan terimler de parantez içinde verildi. Her madde, örnekler de göz önünde bulundurularak kısaca açıklanıp bu maddelere bir iki örnek verildi. Anahtar Kelimeler: Yunus Emre, istifham, anlam, semantik Abstract One of the literary arts that gives a richness to the world of meaning of language isìstifhamìstifham has different usages such as directing the attention of the reader or listener to one point, forcing him to think differently and give him a lesson. Yunus emre uses istifham in his poems especially in the first verses of his gazels. Moreover, he uses redifs that gives the meaning of istifham very often in his gazels. Yunus emre was able to have a rich and lively narrating technique by the istifhams that are used in different contexts with various meaning frameworks. In this study, the istifhams in the works of Yunus Emre are evaluated semantically. Ġdeas and thoughts of Yunus Emre that are about nature, tasavvuf, religion and society are are determined through the use of istifham. Headlines are provided in Turkish initially. The items that face the same meaning and that can be found in belagat books are given in paranthesis. A few examples are supplied for each item and are explained briefly in the view of the examples. Anlam; tarih boyunca, çok tartıĢılan bir kavramdır. Bir kelimeden, bir sözden, bir davranıĢ veya olgudan anlaĢılan Ģey, bunların hatırlattığı düĢünce veya nesne, mana, fehva, valör 1 olarak tarif edilen anlam; daha dar anlamıyla sözcüğün belli bir bağlam ve belli bir konu içinde ilettiği kavram 2 Ģeklinde tanımlanmaktadır. Ġster estetik kaygıyla kaleme alınmıĢ eserler olsun, ister bir düĢünceyi ifade etmek amacıyla kaleme alınan eserler olsun metinde katmanlar halinde anlam tabakaları vardır. ġairin anlam tabakalarını oluĢtururken baĢvurduğu en önemli yollardan biri de edebî sanatlardır. Bu açıdan, edebî sanatlarla anlam arasında sıkı bir bağ vardır. Edebî sanatların çıkıĢ noktası da aslında anlamın estetik boyuta taĢınma isteğidir. Edebî sanatlar içinde anlam boyutu ön planda olan bir edebî sanat da istifhamdır. Ġstifham, Recaizade Mahmut Ekrem"e kadar belagat kitaplarında, soru karĢılığı olarak ve tecâhül-i ârif sanatı içinde ele alınmıĢtır. 3 R. Mahmut Ekrem, istifham sanatını Ģu Ģekilde tarif etmiĢtir: "Ġstifham, sıkı sıkıya bir takım suâller îrâd etmekten ibârettir. Fakat bu türlü suâllerden maksad hakîkî cevâb almak değil, belki efkâr ve hissiyatı daha vâzıh, daha Ģedîd, daha müessir bir yolda mevki-i bürûza çıkarmak ve bu suretde muhâtabı tehyîc ve iknâ veyâhud tahyîr ve i"câb etmektir. 4 Recîzâde Mahmut Ekrem, bu tanımda istifhamın iĢlevlerine de değinir. Ta"lîm-i Edebîyat"tan sonra kaleme alınan belagat kitaplarında istifham benzer Ģekillerde tanımlanmıĢtır. 5 Ahmet Cevdet PaĢa, Belagat-ı Osmâniye"de istifhamı inĢâ bölümünde ele almıĢtır. Cevdet PaĢa, inĢâyı; inĢâ-yı talebî ve inĢâ-yı gayr-ı talebî olmak üzere iki gruba ayırmıĢ, istifhamı inĢâ-yı talebî bölümünde iĢlemiĢtir. Ahmet Cevdet PaĢa, istifhamı; "öğrenmek için sormaktır" 6 , Ģeklinde tarif ettikten sonra istifhamın Ģu iĢlevlerinden bahseder: tasdik, tasavvur, tahsis, iğrâ, tevbÎh, arz, ikrâr, inkâr, va"îd, tehekküm, temenni, ta"accüb. Ġstifhamın anlam açısından öne çıkan bir yönü de istifhamın yöneltildiği varlıkla ilgili olanıdır.

Dil, evrende yer alan her türlü soyut ve somut kavramı karşılayan bir araçtır. Evrendeki her türlü varlığın kendisi ile bu varlıkların birbirleriyle olan ilişkilerini anlatan kelimeler bu araç ile kullanım sahasına çıkar. Bununla birlikte insanın duygu ve düşünceleri de dil ile ifade edilmesi gereken kavramlar arasında yer alır. Dolayısıyla ifade edilmesi gereken bu kadar çok kavram, olgu ve nesne olduğu için diller, kendi iç yapılarında bulunan birtakım mekanizmaları işletmeye başlar. Bu mekanizmalardan biri tekrarlı yapılar, diğeri ise parçalarüstü ses birimleridir.
Tekrarlı yapılar, dilde sesten cümleye kadar her türlü boyutta yer alarak cümlenin anlamında birtakım etkiler bırakır. Bu etki, kimi zaman derin anlamı ortaya çıkarma kimi zaman anlamı belirginleştirme kimi zaman ise anlama sınır çizme ya da ahenk katma şeklinde ortaya çıkar. Söz dizimsel yapılar içerisinde yer alan yüklemler de tekrarlı yapı hâlinde kullanılabilir. Yüklemler, cümlelerin esas unsurlarından olduklarından tekrarlı olarak kullanıldıklarında cümlenin bir bölümünü değil tamamını etkilemektedir. Bu da konuşurun duygu ve düşüncesini cümlenin tamamına hâkim kılmak için bir olanak sağlamaktadır. Elbette yalnızca tekrarlı yüklemler konuşurun duygu ve düşüncesini aktarma aracı değildir. Parçalarüstü ses birimler de ton, vurgu, ezgi, hız gibi unsurlarla tekrarlı yapılara destek olmakta ve konuşurun pişman olma, şaşırma, güven verme, onaylama, tavsiye etme vb. duygu durumlarını aktarmasına olanak tanımaktadır.
Bu çalışmada yüklem konumunda olabilmesi muhtemel isim ve fiil cinsinden aynı ekleri almış kelimelerin tekrarlı yapıda kullanıldıklarında ortaya çıkardıkları anlamlar incelenmiştir. Bu inceleme sonucunda da tekrarlı yüklemlerin parçalarüstü ses birimlerle birlikte kip işaretleyicisi olarak kullanıldığı tespit edilmiş ve bunlar üzerine birtakım yorumlar yapılmıştır.

Öz Bu çalışma anlambilim teorilerindeki düz ve yan anlam kavramlarını ele almakta ve anlambilimin çeviribilim açısından yerini sorgulamaktadır. Bu bağlamda, çalışmada öncelikle Ferdinand De Saussure'un yapısal dilbilim üzerine çalışmalarından yola çıkılarak, bununla ilgili "gösteren", "gösterilen", "gönderge", "gönderim" ve "mana" gibi bazı kavramlar okuyucuya tanıtılmıştır. Düz ve yan anlam kavramlarını iyi anlayabilmek için, bu noktaların kavramların incelenmesi gerekmektedir. Ayrıca, düz ve yan anlam kavramlarıyla ilgili bilim insanlarının kuramları yukarıdaki kavramlar açıkça bir şekilde anlaşılırsa anlam kazanabilir. Bu noktalar ve kavramlar çeviribilim anlambilim arasındaki ilişkinin anlaşılması açısından da önem taşımaktadır.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Giriş
İnsan dünyada zaman zaman maddi-manevi çeşitli acı ve sıkıntılarla karşılaşır. Ancak bunlar arasında öyle bir his vardır ki bu, belki de hiçbir fiziksel acı ile kıyaslanamayacak kadar şiddetlidir. İnsanın ruhunda büyük bir sıkıntı oluşturur. Bahsettiğimiz bu his, "pişmanlık"tır.

Pişmanlığın iki farklı şekli vardır. Allah'a iman eden insanların yaşadıkları pişmanlık ile inkarcı insanların yaşadıkları pişmanlık... Bu iki his, birbirlerinden son derece farklıdır.

Hiç kimse hata yapmak istemez. Ama hatalar, dünya hayatındaki imtihanın önemli bir parçasıdır. İnsan pek çok konuda hata yaparak eğitilir ve çoğu zaman da, aynı hataları tekrarlamamaya ancak bu şekilde karar verir.

Hata, insanın bir parçası olduğuna göre, insanın bu konuyu da kapsamlı olarak düşünüp kendini bu duruma hazırlaması gerekir:

‘Bir hata yapıldığında, hatadan vazgeçmek nasıl olmalıdır?’, ‘İnsanın, yaptığı hatadan dolayı Allah'a sığınması, Allah'tan bağışlanma dilemesi nasıl olur?’, ‘Kuran'a göre hatadan pişmanlık duymanın ölçüsü nasıldır?’, ‘Hata yapan insanın suçluluk duygusu içerisinde olması gerekir mi?’, ‘İnsan yaptığı bir hatayı düzelttikten sonra unutmalı mıdır, yoksa sürekli o hatanın ezikliğini mi yaşamalıdır?’, ‘Bir insan aynı hatayı bir daha tekrarlamamak için nasıl tedbirler almalıdır?’, ‘Hatanın telafisi nasıl olmalıdır?’

Allah Kuran'da insanlara bu gibi soruların kesin cevaplarını vermiştir. Dolayısıyla insan bir hata yaptığında, hayatının bundan sonrasında bu konuyu nasıl değerlendirmesi gerektiğini Kuran'a göre belirlemelidir.

Müminler her olayın Allah'ın bilgisi ve izniyle gerçekleştiğini, başlarına ne gelirse gelsin Allah'ın dilemesiyle olduğunu kesin olarak bilen insanlardır. Bu yüzden de en önemli özelliklerinden biri tevekküllü oluşlarıdır. İnanan bir insan zorlukla da karşılaşsa, çok rahat bir ortamda da bulunsa, hiç yapmak istemediği bir hatayı da işlese tevekküllü davranır. Eğer hatalı bir tavır gösterdiyse hemen tevbe eder ve Allah'ın kendisini bağışlayacağını umar. Bu yüzden de yaşamı boyunca, sıkıntılı ve uzun süreli bir pişmanlık hissine kapılmaz. Müminin hissettiği pişmanlık, onu, hatalarını düzeltmeye, tevbe ederek böyle bir tavrı bir daha tekrarlamamaya yöneltir. Yani kendisini düzeltmesine, eksikliklerini tamamlamasına vesile olur. Asla sıkıntılı, olumsuz bir ruh haline sokmaz, şevkini, heyecanını, imani coşkusunu azaltmaz, vesveseye ve bunalıma sürüklemez.

Allah'a iman etmeyen insanların yaşadıkları pişmanlık duygusu ise son derece sıkıntılı ve uzun sürelidir. Tevekküllü olmadıkları için karşılaştıkları zorluklarda, yaptıkları bir hatada müthiş bir iç sıkıntısı yaşarlar. Hayatları boyunca pek çok olayda "keşke" kelimesini kullanırlar; "keşke yapmasaydım", "keşke söylemeseydim", "keşke gitmeseydim"...

Ancak bundan daha önemli bir konu vardır ki, dünyadayken yaşadıkları bu sıkıntılı pişmanlıktan çok daha büyüğü ahirette karşılarına çıkacaktır. Dünyada iken dinden uzak yaşayan insanlar, ahirette dünyada yanlış yola sapmış olarak geçirdikleri her dakikanın an an pişmanlığını duyacaklardır. Çünkü dünyada defalarca uyarılmış, doğru yola davet edilmişlerdir. Kendilerine verilen süre içerisinde düşünebilecekleri ve doğruyu bulabilecekleri çok fazla zamanları olmuştur. Ancak bu anları hep göz ardı etmiş, uyarıldıklarında dinlememiş ve dünya hayatının hiç son bulmayacağı gibi bir hisse kapılarak ahireti unutmuşlardır. Ne var ki, cehennem ile karşılaştıklarında artık geri dönüp telafi etme imkanı bulamayacaklardır. Allah Kuran'da bu kişilerin ahiretteki pişmanlık dolu sözlerini şöyle bildirmiştir:

Gerçekten Biz sizi yakın bir azap ile uyardık. Kişinin kendi ellerinin önceden takdim ettiklerine bakacağı gün, kafir olan da: "Ah, keşke ben bir toprak olsaydım" diyecek. (Nebe Suresi, 40)

Ateşin üstünde durdurulduklarında onları bir görsen; derler ki: "Keşke (dünyaya bir daha) geri çevrilseydik de Rabbimiz'in ayetlerini yalanlamasaydık ve müminlerden olsaydık." (Enam Suresi, 27)

Ve derler ki: "Eğer dinlemiş olsaydık ya da akıl etmiş olsaydık, şu çılgınca yanan ateşin halkı arasında olmayacaktık." (Mülk Suresi, 10)

İşte bu kitabın amacı, "keşke akıl etmiş olsaydık, keşke Rabbimiz'in ayetlerini yalanlamamış olsaydık, keşke bizi uyaranların sözlerine uysaydık, keşke..." diyecekleri ve toprak olarak yok olmayı dileyecek kadar büyük bir pişmanlık duyacakları böyle bir güne karşı insanları uyarmak ve henüz telafi imkanı varken Allah için yaşamaya çağırmaktır.

Unutmayın ki, o gün hiç kimsenin pişmanlığı kimseye fayda vermeyecek ve kişiyi Allah'ın azabından kurtaramayacaktır. Bu pişmanlığı yaşamamanın tek yolu da henüz vakit varken Allah'a teslim olmak, O'nun emrettiği şekilde bir hayat sürmektir.

Bu kitap sığınılacak hiçbir yerin ve kurtuluşa dair hiçbir imkanın olmadığı ahiret azabına karşı bir hatırlatma ve Allah'ın yoluna bir davettir. Rabbimiz Kuran'da bu gerçeği şöyle hatırlatmıştır:

Allah'tan, geri çevrilmesi olmayan bir gün gelmeden evvel, Rabbiniz'e icabet edin. O gün, sizin için ne sığınılacak bir yer var, ne sizin için inkar (etmeye bir imkan). (Şura Suresi, 47)

Globalleşme içinde bulunduğumuz anın en popüler kavramlarından biridir/ bazılarına göre eğer mutlu olmak istiyorsak yapmamız gereken şeydir, diğerlerine göre ise mutsuzluğumuzun yegane sebebidir. Çünkü Global kültür insanı hem benzeri görülmemiş fırsatlarla hem de tehditlerle karşı karşıya getirmektedir. Yakın zamana kadar sadece belli bölgeleri tehdit eden bi!inçsizce işlenen suçlar, şimdi bütün gezegenimizi tehdit ediyor. 3 Ancak belki daha kesin olanı da, globalleşmenin, herkesi etkileyen önlenemez ve tersine çevrilemez, uzun vadeli bir iletişim ve dönüşüm sürecinin adı; halihazırdaki bilgi ve teknoloji patlamasının bitmek· bilmeyen artçıl şoku oluşudur. Bununla birlikte insanlar globalleşme terimini pozitif, negatif ve nötr o kadar çok farklı anlamlarda kullanıyorlar ki,' onu kullandıklarında .hangi anla~ mı hedeflediklerini belirleyebilmek oldukça güçtür. 4 Ulus devlet modellerinin uluslar arası organizasyonlar lehinde değişmesi; uluslar arası düzeyde ekonomik ve slya!'!al . bağlamda pek çok bariyerin ortadan kalması, ekonomik alandaki dolaşımın uluslar. arası boyut arz etniesl; 5 giderek artan 1 kültürel homojenlik; kiŞiler: ar:a?r ilişkilerin aile, toplum, ve hatta ulus düzeyinin ötelerine uzanması glcibal.leşmenin ,önemli göstergeleri arasında sayılabilir. Çünkü globalleşme. terimi, gei~ne:ksel· sınırlarıi-i dışına taşan bağımsız bir ağın yer aldığı birbirine bağımlı bir dünya sistemine geçişi --··.' .' ~ .. ı Fırat Ünlversltes ilahiyat Fakültesi .. . . . 2

Ödünçleme kelimelerin de zaman içinde anlam değişikliğine uğrayarak kaynak dildeki anlamından uzaklaşması oldukça sık yaşanan bir durumdur. Bununla birlikte acaba anlam değişimindeki temel faktör dil bilimcilerin yukarıda da yer verilen tanımlarında sıklıkla belirtildiği gibi “zaman” mıdır? Aynı dilin farklı kollarında benzer şekilde tanımlanan somut kelimeler aslında aynı kavramları mı yansıtmaktadır? Somut bir kelime aynı lehçenin çağdaş temsilcileri için aynı şeyi mi ifade eder? Bu çalışmada bu soruya Farsça bir kelime olan gīyāh örnekleminde cevap aranacaktır.

As a literary genre, stories are the works which should be dwelt upon in language studies. Literary genres contain all possibilities of a language because they are formed in the styles in which reflection forms of world of senses to the surface structure are on the top level. In this study, Mustafa Necati Sepetcioglu’s story called Menevseler Olmemeli is analysed in the light of semantics. It is the story of a lonely man who has lost his joy of life in the crowd. The story composed of a short section is founded on the formation of man’s auter world through the effect of his inner world. In the study, world of senses composing the story are tried to be analysed in terms of paralellism of word and sense in the light of language used in the story

Varlık sahasında olduğu gibi, düşünce sahasında da diyalektiğe tâbi bir süreçten söz edilebilir. Kimi zaman sistematik bir karşıtlık içerisinde konumlandırılan düşünceler, gerçekte önemli ölçüde birbirine benzer hatta neredeyse özdeş olmalarına karşın yorumlayan öznenin değerlendirme tarz ve niyeti ile birlikte yazarın niyet ve amacına göre de karşıt bir noktaya evrilebilmektedir. Böyle bir karşıtlık durumu, bize göre bu bildirinin başlığında ifade ettiğimiz kategorik bir tuzak veya anlamanın esnekliği ile ilişkilidir. Bu bildiride bu bağlam içerisinde ele alacağımız iki düşünür Alman filozof G.W. Leibniz’dir ve İskoçyalı filozof David Hume’dur. Hume, İngiliz ampirizminin
önemli bir temsilcisi iken Leibniz Alman rasyonalizminin önde gelen düşünürlerindendir. Felsefi metodoloji ve dolayısıyla vardıkları nokta bakımından birbirine karşıt olarak konumlandırılan bu iki düşünürün akıl yürütme biçimleri ve argümanları incelendiğinde gerçekte benzer veya aynı noktalardan hareket ettikleri ancak nihai olarak karşıt kutuplarda yer aldıkları görülür. İşaret etmek gerekir ki önce yaşaması itibarıyla Leibniz’in Hume’u etkilemesi ihtimali tabii ki vardır ancak esas
olan, Hume’un bu etkilenime rağmen nasıl olup da karşıt bir pozisyona yerleştiğidir. Burada karşıt olarak konumlanan veya konumlandırılan düşünceler/akımlar gerçekte öznenin niyetine/amacına/hedefine göre şekillenmektedir. Üzerinde durulması gereken veyahut kritik olan hususlar, şu sorularla tavzih edilmelidir: Aynı argümantasyondan hareket edildiğinde bir meseleye ilişkin yargılar, çıkarımlar/sonuçlar nasıl değişebilir? Öznenin salt niyetinin olguyu değiştirebilme kapasitesi ve gücü nedir? Bu çalışmada söz konusu tavzih edici sorular bağlamında Leibniz ve Hume’un yargı ve vargıları değerlendirilmeye çalışılacaktır.

Gerçek ve sanallık kategorisi günümüzde iç içe geçmiş durumdadır. Ontolojik sınırlarının belirsizliği olarak nitelediğimiz bu duruma yol açan en önemli etmenlerin başında kuşkusuz bilgisayar teknolojilerindeki gelişmeler gelmektedir. Daha spesifik olarak ifade etmek gerekirse yapay zekâ alanında meydana gelen gelişmeler bu belirsizlik hattını gittikçe kalınlaştırmaktadır. Kuşkusuz bütün bunlar, insanoğlunun tahayyül gücünden vareste değildir. Bu durumda mit, kurgu, anlam ve gerçeklik aynı zeminde buluşuvermektedir. İnsan tahayyülünün kurgu üretme gücünün sahnelendiği en önemli mecralardan biri ise sinemadır. Bu çalışmada mezkûr ontolojik belirsizliğin veya bulanıklığın Her (Aşk) filmi üzerinden felsefi bir değerlendirmesi yapılmaya çalışılacaktır.