Zorgvuldig zoek ik woorden uit

Zachtjes voel ik of ze rijp genoeg zijn

ik haal ze uit hun stugge schil

meng en sabbel

tot ik precies proef

wat ik zeggen wil

Vaart

in volle vaart

rennen we langs jouw uitgestrekte armen

tot je ons de weg verspert

adem hijgt onstuimig in onze keel

uitgeput

kruipen we dicht bij je

en tellen eindeloos de rimpels

op je glanzende vel

je kijkt naar ons, sluipt dichterbij

je raakt ons aan en likt het vuil

tussen onze tenen

de woordeloze stilte die je spreekt

verdiep je met een zacht geruis

wij luisteren, zuigen ons vol

in jouw omhelzing liggen wij samen

voor het eerst.

Van de vaart op het einde van mijn straat heb ik al oneindig veel gekregen: plezier, rust, troost, stilte, inspiratie, romantiek. Het is een plek vlakbij waar ik steeds graag naartoe ga. Deze week verjaart de vaart en vind ik het tijd om iets terug te geven, daarom dit gedicht ter ere van de jarige. 

Meer feestelijkheden :  Vaart verjaart

Brussel

Brussel

het licht, net wakker,
baant zich moeizaam 
een weg door dikke walmen 

glas rinkelt en snijdt de stilte

razendsnel vult haar mondholte zich 
met de smaak van angst

ze kijkt op en ziet de gespierde armen
het gebroken lichaam als een kruisgewelf eroverheen

tussen haar handen leest ze de schreeuw
die de wanhoop schreef in het gutsende bloed 

tranen sijpelen in haar sjaal en tekenen 
een spoor van verdriet op haar ijskoude wangen

ze wil niet meer waken, 
maar slapen, dromen,
van de reis die ze nooit zal maken.