Het leven zoals het is....
Een week geleden viel ik flauw, recht met mijn hoofd op de vloer. De vloer was duidelijk het hardst en heeft de tweekamp gewonnen. Mijn voeten werden omhoog gelegd en ik bleef achter met hoofdpijn duizeligheid en een bont en blauw gezicht. Het verdict van de dokter: een hersenschudding, hij was streng: minstens een week rusten en binnen blijven - sadistisch idee als net de eerste lentedagen eraan komen. Geen TV - dat is een makkelijke, hoewel ik me in het gezelschap van mijn knappe Noorse inspecteur vast een stuk beter zou voelen. Geen boeken of tijdschriften - de HEL! Hoe kom ik die week door? Geen computer of internet - we zijn een week verder en dit is maar een klein blogberichtje Dok, ik kan blind typen en zo meteen ga ik terug rusten.
Ondertussen werd ik opgevrolijkt door de commentaren van mijn huisgenoten en co. bij het zien van mijn geblutst gelaat.
- De Zoon, toen ik van de dokter terugkwam: "Een hersenschudding? ah dat is een goed teken...”
- Een collega “dus ge bent echt op uwe kop gevallen, letterlijk dan, nu mogen we dat officieel zeggen."
- “Oh schoon, vandaag is het rood zo wat meer paars geworden, weet ge mama, nu moet ge u tenminste niet schminken” meldde de Dochter me op een ochtend in de badkamer.
- “Nee mama, geef uwe gsm maar hier, dat is nu echt niet goed voor u, ge moet rusten. “ En achter mijne rug Puberdochter grijnzend tussen haar tanden tegen Zoon: "revenge, it’s pay back time."
- Even een wetenschappelijk intermezzo mét experiment door Zoon “Die verkleuring dat is eigenlijk bloed dat nu los in uw hoofd rondzwemt. Schud eens met uw hoofd, voelt ge dat dan niet klotsen?”
- “Ah het is gezakt, nu is het helemaal donkerrood boven uw ogen, morgen eronder en op den duur hebt ge just nog een paarse kin” wist het Lief te vertellen toen hij recht tegenover me aan tafel zat.
- "Zeg mama, kunt ge niet op uw andere kant ook ne keer vallen. Dan kunt ge als "Klingon" uit Star Trek naar het carnaval. Hoeft ge u verder bijna niet te verkleden." (Zoon).
- “Nee mama, gij moogt geen ijsje. Ik zal dat van u wel opeten. Dat is niet goed voor uw hersenen, dan koelen die te snel af.” Zoon alweer
- “Eigenlijk komt het hierop neer: alles wat leuk en lekker is is nie goe voor u” goh ja, merci Zoon, nu voel ik me al gelijk een stuk een beter.
- ik: "goh ik heb toch nog hoofdpijn vandaag" Dochter: "mama stop nu eens met zagen, ge moet ons daar niet in betrekken hé." - ik dacht meteen dat is een goede, die moet ik onthouden, die kan nog eens van pas komen.
- En tenslotte het Gents Lief bij de zoveelste vraag wat er nu gebeurd is: “khè heur met heur moale tege de dampuuurte gedetst …”
Maar voor de rest zijn ze wel lief voor mij hoor, merci.
