Een receptje speciaal voor enkele vrienden en vriendinnen, die hier al eens aan tafel aanschoven en door mijn Lief verwend werden met zijn ongeëvenaarde stoofseitan, of zoals hij het zelf noemt "Gestoofde Orval met seitan en kastanjechampignons". Dat klinkt natuurlijk meer als een sterrengerecht. Het recept werd al X-tallen keren beloofd, dus jongens : hier is het dan eindelijk!

Dit heb je nodig

1 of 2 flesjes Orval

1 blok tarweseitan ca. 400g

½ kg kastanjechampignons

4 dl groentebouillon

1 grote witte ui

1 dikke teen knoflook

2 dikke sneden bruin brood

Straffe mosterd

Peper, zout, tuinkruiden naar smaak ( oregano, tijm, … )

1 tl komijn

1 tl kaneel

1 tl speculaaskruiden

een snuifje paprika of een mespuntje chilivlokken (naar wens)

olijfolie

Neem je tijd om dit gerecht klaar te maken, je moet alles goed lang laten stoven. In totaal moet je een kooktijd van 2 uur rekenen.

Zo maak je het

Poets de champignons en verwijder de steeltjes.  Breek of snij in grove stukken en bak ze met wat peper goed aan in een braad- of koekenpan. Halverwege het bakken voeg je een scheutje olijfolie toe, niet in het begin want dan slorpen de droge champignons de olie op en laten die niet meer los.  Zorg er voor dat ze gaar zijn zonder hun vocht te verliezen.  Neem ze uit de pan en zet ze in een kom opzij.

Snij de seitan in stukken van 2,5 bij 2,5 cm ( 1 duim dik ) en bak ze in dezelfde pan met wat olijfolie tot ze goed doorbakken en goudbruin zijn.  Dit duurt wel even en je moet voldoende opschudden of omroeren.

Ondertussen breng je de groentebouillon aan de kook en stoof je een versnipperde ui en knoflook met wat olijfolie in een stoofpot.

Voeg in de stoofpot de champignons en de seitan toe, overgiet met 2/3 van de bouillon en een halve fles Orval tot alles net onder staat.

Doe er de kruiden bij, smeer de sneden brood dik in met mosterd en leg dit met de besmeerde kant er boven op.  Is het oud, hard brood ( aanrader : werk je oud brood op ) dan kerf je de korst rondom in zodat het brood makkelijker uiteenvalt tijdens het stoven.

Zet het deksel op de pot maar laat een kiertje vrij zodat er damp kan ontsnappen, laat 1 ½ uur stoven en roer zo nu en dan goed om.  Proef regelmatig en kruid bij indien nodig.  Als het te droog wordt, voeg er dan beetje bij beetje de rest van de bouillon bij. 

Om jezelf van uitdroging te vrijwaren nuttig je ondertussen de rest van de Orval, bij zeer droog weer komt hier het tweede flesje Orval van pas.

Open brief aan de Koningin van België

Mevrouw,

Ik heb getwijfeld aan wie ik deze brief zou richten. Na even wikken en wegen, heb ik besloten om mijn brief aan U te schrijven. U bent net als ik vrouw en moeder, mijn kinderen zijn bovendien ongeveer even oud als Uw dochter Elisabeth. Dus bedacht ik, dat U mijn bezorgdheden het best zou begrijpen. Sinds onze kinderen in ons leven zijn gekomen, bekijken mijn man en ik de wereld  door een heel andere bril. U begrijpt vast wat ik bedoel. Zij bestookten ons voortdurend met  de vragen waar zij zich zorgen om maakten: vragen over vogels die plots niet meer in onze tuin verschijnen, over vissen die sterven in oceanen vol drijvend plastic, over een vriendje dat ziek wordt door luchtverontreiniging, over dieren die vreselijk behandeld worden en later over de opwarming van onze aarde en alle rampen die daarmee gepaard gaan. Wij luisterden naar hun vragen, praatten met hen en gingen samen op zoek naar informatie en naar manieren om ons leven aan te passen. Op die manier proberen we alvast zelf zo goed mogelijk ons steentje bij te dragen aan een oplossing van die gigantische problemen.

Ondertussen zijn onze kinderen studenten en hebben ze ons niet meer nodig, om antwoorden te geven op hun vragen. Ze lezen veel en informeren zichzelf, ze voeren geanimeerde gesprekken met hun vrienden en vinden zo zelf die antwoorden. Zij en wij ook, zijn steeds beter geïnformeerd en we hebben allerlei wetenschappelijke studies over de milieu- en klimaatproblematiek achter onze kiezen.  Zo leerden we dat er dringend actie ondernomen moet worden en dat er snel grondige veranderingen nodig zijn.  Daarom beslisten mijn kinderen het afgelopen jaar om samen met hun vrienden de straat op te trekken om van de politici de acties te vragen, die zo dringend nodig zijn om hun toekomst enigszins leefbaar te houden. Die betogingen van duizenden jongeren wereldwijd zijn U vast niet ontgaan. Na een volledig schooljaar actievoeren en betogen hebben zij echter niet het gevoel dat ze veel bereikt hebben. Maar ondertussen tikt de tijd. 

Dit zorgde ervoor dat mijn dochter - en in haar kielzog mijn man en ik - ervoor koos om vorig weekend op zaterdag naar Brussel te trekken. Daar zouden we  - nadat de organisatoren van Extinction Rebellion Uw man via een brief op de hoogte gesteld hadden en hem eveneens hadden uitgenodigd - elkaar in de voortuin van het paleis ontmoeten om over de problematiek te praten. “Sire uw koninkrijk staat in brand!” dat was de ludieke slogan van de actie om aandacht te vragen voor de dreigende klimaatcrisis, die met steeds grotere golven op ons af komt. Dit is niet enkel een bezorgdheid van ons gezin, maar ook van vele anderen. Dat zagen we zaterdag. Toen trokken een duizendtal jongeren, gezinnen met kleine kinderen, vrouwen en mannen, ouders en grootouders met hun stoeltje door Brussel om elkaar te ontmoeten en om samen mogelijke oplossingen voor de crisis te bespreken. Ook de politie was van alle plannen vooraf op de hoogte. Uiteraard wisten we dat er risico’s aan deze actie verbonden waren, maar gezien de uitzonderlijke crisissituatie waarin onze planeet zich bevindt, besloten we toch te gaan.

Nu moet u weten dat ik in het dagelijkse leven vooral mama en leerkracht ben en dat ik al eens opsta, als ik onrecht om me heen zie. Ik had echter nooit gedacht dat ik als een heuse rebel met anderen ooit een plein zou bezetten. Toch is dat vorig weekend zo gelopen.  De voortuin van het paleis was namelijk door bewapende politieagenten afgesloten, dus werd besloten de burgerraad op het Koningsplein te houden. Daar heerste binnen de kortste keren een erg gezellige sfeer: vrolijke vlaggen wapperden, een hangmat hing tussen twee verkeerslichten.  Er klonk muziek op het plein, mensen die zelf hun instrumenten meegebracht hadden, vormden gelegenheidsbandjes. Overal op het plein zaten groepjes mensen bij elkaar, ze hielden burgervergaderingen over verschillende thema's. Aan de rand van het plein stond de soep van lokale, gedoneerde en geredde groenten te pruttelen.  Aan een waslijn wapperden T-shirts die net bedrukt waren door aanwezige actievoerders. Onder het standbeeld, naast een stoepkrijttekening zaten enkele families met kleine kinderen gezellig te picknicken. Een jonge mama met een kleine baby aan de borst sloot zich bij ons groepje aan. Toevallige voorbijgangers kwamen graag een praatje maken, van de ongedwongen sfeer genieten en deelnemen aan de kringgesprekken die gehouden werden.  Al grappend stelden we ons voor dat we later die dag toch nog getrakteerd zouden worden op thee met koekjes uit het paleis. 

In de late namiddag sloeg die sfeer op het plein echter plots om, een leger bewapende politieagenten had op een zeer agressieve wijze het plein omsingeld en begon het plein hardhandig te ontruimen. Ze waarschuwden ons niet, we kregen niet de kans het plein te verlaten. Ik zag hoe ze jongeren met pepperspray van dichtbij recht in de ogen spoten, hoe een moeder met een kleine peuter eveneens bevangen werd door pepperspray. Ik voelde hoe de politieagenten met de slagen van hun matrakken ons, maar ook toevallige voorbijgangers als vee bij elkaar dreven. Ik hoorde hoe ze uitbundig stonden te lachen om een bloedende, gewonde man, aan wie aanvankelijk alle hulp geweigerd werd. Ik hoorde de smalende opmerkingen van de agenten “Ocharme, zijn neus bloedt” en “Kijk hij kan nog roepen om een ambulance, zo erg zal het wel niet zijn”. Daar gingen ze mee door tot de man bezweek, toen pas kreeg hij de nodige hulp.  Ik zag hoe ze met waterkanonnen groepjes pratende mensen te lijf gingen. Ik vernam dat minderjarigen niet het recht kregen om het plein te verlaten. Ze werden eenvoudigweg mee gearresteerd, zonder dat ze de mogelijkheid kregen hun ouders te verwittigen. Ik zat in totaal 5 uur lang met een grote groep vrouwen in een lange rij, dicht bij elkaar, geboeid op de grond. De  politieagenten rondom ons vonden dat bijzonder amusant, ze maakten grappen en intimideerden ons. Tijdens die 5 uur konden we en mochten we amper bewegen. We kregen niet het recht om te drinken en ook niet om naar het toilet te gaan. Enkelen plasten noodgedwongen in hun broek. De stewards die ons water kwamen geven, werden door de agenten meteen weggestuurd. Medische en andere hulp, werd ver van ons weggehouden. Mensen die medicatie nodig hadden mochten die niet nemen. De tijd werd onnodig lang gerekt.  Na 5 uur was iedereen compleet uitgeput van urenlang in dezelfde houding te zitten, zonder water.  Toen de agenten opgevangen hadden, dat sommigen van ons nog een trein hoopten te halen, besloten ze om ons na een doldwaze rit, waarbij zowat alle verkeersregels genegeerd werden, in het holst van de nacht te droppen in het verste metrostation van Brussel. Zo misten de meesten van ons hun laatste trein.  De meeste vrouwen uit onze groep waren op het aanbod van de politie ingegaan om zonder enige vorm van protest het plein onder politiebegeleiding te verlaten. Wij waren ook de groep die extra hard was aangepakt, dat bleek achteraf.  Hoe choquerend het hele gebeuren ook was, het lukt me toch om dit te verwerken. De reden is de liefde, steun en warmte, die tussen de gearresteerde vrouwen heerste. Tijdens die 5 lange uren leerden we elkaar geboeid knuffels  te geven, het haar uit elkaars ogen en tranen van de wangen te vegen. Dat alles met de handen geboeid op onze rug, terwijl de plastic kabelbandjes genadeloos in ons vel sneden. Ondertussen zongen we samen om de moed erin te houden en om de pijnlijke, denigrerende opmerkingen van de agenten niet meer te horen. We hielpen elkaar ademhalingsoefeningen te doen om rustig te blijven. Tijdens die 5 lange uren, leerde ik ontzettend warme en sterke vrouwen kennen, vrouwen en meisjes met een groot hart, vrouwen die bezorgd zijn om elkaar, om onze samenleving, om hun toekomst en vooral die van hun geliefden. Deze vrouwen blijven ondanks alles hopen, net zoals we zelfs tijdens die 5 lange uren nog bleven hopen op thee en koekjes uit het paleis.

Hoogachtend,

Een zeer bezorgde moeder en burger.

Foto: François Dvorak

Ribollita met extra veel groenten

Een koude zomerse regendag, terwijl de tuin vol groente staat. Dat schreeuwt om een Italiaanse "ribollita". Simpel, hartig en lekker warm. Een homp brood erbij om in deze Toscaanse maaltijdsoep te soppen en de honger is gestild. Heerlijk!

Dit heb je nodig

1 flinke scheut olijfolie

1 grote ui 

3 dikke tenen knoflook

een mespuntje chilivlokken

12 blaadjes salie

een handvol peterselie

3 wortels

1 choggiabiet of een middelgrote  raap

enkele stengels snijselder

2 tomaten

1 courgette

100 gram kikkererwten of bonen die je hebt geweekt en laten uitlekken of een uitgelekte bokaal van 400 gram

5 stengels snijbiet of koolbladeren (palmkool, savooikool ...)

2 liter groentebouillon

zeezout en peper uit de molen

Zo maak je het

Snipper de ui en snij de knoflook heel fijn, snij ook de wortel, de stengels van de snijbiet en de choggiabiet in blokjes. snij de salieblaadjes in reepjes. Zet een pot op middelhoog vuur en doe daar een scheut olijfolie in. Fruit de ui, de knoflook in de olie en doe er daarna de salie bij. Roer goed. Voeg dan de wortelen, de stukjes biet en de snijbietstengels toe. Roer goed om en laat alles zo'n 20 minuten stoven op een laag vuurtje.  

Snij de tomaten in blokjes en de courgette in stukjes. Hak de snijselder en de peterselie fijn.

Doe er dan de tomaten en de courgette bij en laat die enkele minuten meestoven.  Voeg er de fijngesneden peterselie en de snijselder toe. Roer goed om en laat sudderen.

Snij ondertussen de snijbietbladeren of koolbladeren in repen, maar snij er wel eerst de dikke nerven uit. Spoel de bonen of kikkererwten goed om. Voeg de koolbladeren en de bonen of kikkererwten toe en giet de bouillon in de pan over de groente, tot alles goed onderstaat. 

Laat een halfuurtje sudderen op een zacht vuurtje tot de soep goed dik en gaar is.  Proef de soep en kruid bij met peper en zout uit de molen.

Deze soep is lekker met brood waar je stukken afscheurt om erin te soppen of met sneden oud brood die je met wat olijfolie, eventueel Toscaanse kruiden en wat zout hebt geroosterd in de oven.

Afvalanalyse

Als je bonen of kikkererwten in bulk kan kopen en je denkt er op tijd aan om ze te laten weken, dan heb je helemaal geen afval om deze soep te maken. Alle groenten en salie vind je in de tuin, samentuin of rechtstreeks bij de bioboer.  Bouillon kan je zelf maken of in bulk kopen, ook met mijn  lege bokaal chilivlokken en olijfoliefles trek ik naar de markt of verpakkingsloze winkel om ze te laten vullen.

Snelle rabarbercake voor rabarberhaters

Deze plantaardige rabarbercake heb ik al een paar keer gebakken, om de eenvoudige reden dat hij snel klaar is. Een tweede reden is dat de jeugd hier in huis niet zo gek is op rabarber. Ideaal dus, dan heb ik ook eens een flink stuk voor mezelf. Vorige week was dat buiten de Jongste gerekend. Van pure honger (want ja regelmatig hongeren we onze kinderen uit ...;-) greep ze naar een stuk rabarbercake en verorberde ze het grooste deel van de cake inclusief mijn ontbijt voor de volgende dag. Een nieuwe cake dan maar, de rabarber in de tuin is nu toch klaar.

• Dit heb je nodig 
• 1 kg rabarber

• 300 gram bloem

• 1 pakje bakpoeder

• 100 gram suiker

• 10 gram zelfgemaakte vanillesuiker (of 1 pakje)

• 100 gram amandelmeel

• 280 ml havermelk

• 80 ml zonnebloemolie

• 
  

• 5O gram amandelschilfers of amandelmeel gemengd met 50 gram suiker.

• 
  
• Zo maak je het:
• Leg bakpapier op je bakblik of vet je bakplaat in met plantaardige boter en bestuif de bakplaat met bloem. Verwarm ondertussen je oven voor op 180 graden. Was de rabarber, schil de taaie pellen er wat af als die er zijn en snijd je rabarber in stukjes. Meng alle droge ingrediënten: bloem, bakpoeder, suiker, vanillesuiker en amandelmeel goed door elkaar. Giet er dan geleidelijk de melk en de olie bij en roer alles goed. Als je een homogeen deeg heb stort je dat op je bakblik en strijk je het deeg goed uit. Daarbovenop verdeel je de rabarberstukjes. Bestrooi met het mengsel van de amandelen en de suiker. Schuif dan het hele blik in de oven en bak gedurende 45 minuten op 180 graden.

• Variatie:
• Je kan in plaats van rabarber ook ander fruit gebruiken: appeltjes met kaneel bijvoorbeeld of gemengde bessen. 

• Afvalanalyse:
• Bloem, suiker, olie koop ik in bulk en vanillesuiker maak ik zelf, dus daar bespaar ik ook verpakking. Het bakpoeder komt in karton en papier. Rabarber groeit in mijn tuin. De plantaardige melk koop ik in brikverpakking maar je kan dat ook zelf maken als je er genoeg tijd voor hebt. Hoe je zelf plantaardige melk maakt, leggen de groene meisjes duidelijk uit.
• Bakpapier is wegwerp, maar soms lukt het om het nog eens een tweede keer te hergebruiken, ik gebruik zelden bakpapier maar heb het toch in huis (deze). Monique verdiepte zich namelijk uitgebreid in de wereld van bakpapier en bakmatten en doet dat voor ons uit de doeken. Meestal bak ik zonder bakpapier dan vet ik de bakplaat of vorm in met boter en bestuif ik die met bloem.
• 
  
• 
  

Martino Spread

Vroeger, in lang vervlogen tijden.... lees: in mijn studententijd zo'n 25 jaar geleden,  was ik gek op "ne Martino". Mijn vriendinnen of mijn lief hoefden me nooit te vragen wat ze moesten meebrengen van de broodjeszaak, dat wist iedereen zo wel. Enkele jaren later tijdens mijn zwangerschappen, stopte ik helemaal met het eten van "préparé" en andere rauwe vleesbereidingen.  Ondertussen eet ik al heel lang helemaal geen vlees meer, maar de smos Martino, die is wel helemaal terug in mijn leven. De vegan versie wel te verstaan. Heel vaak krijg ik ook de vraag: Vegan? Maar wat eet je dan op de boterham? Wel, deze spread onder andere. Die is in 1-2-3 klaar.  Leve de blender!

Dit heb je nodig:

2 eetlepels veganaise 

100 gram tomatenconcentraat (ik heb dat in glazen bokaaltjes in huis, als je blikjes hebt is 1 blikje van 70 gram ook genoeg)

2 deciliter water (of 1,5 deciliter voor een blikje van 70 gram)

1 eetlepel olijfolie

1 eetlepel kappertjes

1 theelepel knoflookpoeder

1 theelepel paprikapoeder

1 mespunt nootmuskaat

1 eetlepel sojasaus

5 volkorencrackers (zoals die van Eden, bij de biowinkel)

1 theelepel sambal oelek

zwarte peper uit de molen

snuifje zout

bieslook

Zo maak je het

Supergemakkelijk! Doe alle ingrediënten van het eerste blok in de blender en mix alles goed door elkaar. Vervolgens voeg je er de crackers bij, je mixt weer je voegt meer of minder crackers tot je vindt dat je de juiste structuur hebt. Je proeft en brengt daarna alles op smaak met de sambal oelek, peper en zout. Weer even kort blenden. Daarna snipper je er nog fijn bieslook over, die je erdoor roert. Je kan alles enkele dagen in een bokaal in de ijskast bewaren.

Afvalanalyse: 

Nauwelijks afval voor de bereiding van dit gerecht. De tomatenconcentraat, sambal oelek en kappertjes koop ik in bokaaltjes die ik hergebruik, de crackers zitten in papier verpakt. De soyasaus zit in een glazen fles, die gaat wel in de glasbak als ze leeg is. Al de rest koop ik verpakkingsloos :  veganaise, olijfolie en kruiden uit de Zero Waste Shop.

Notenkoeken

Ik bakte een stapel notenkoeken. Koeken voor de flinke honger tussendoor, of die je kan meegrabbelen als ontbijt. 's Ochtends moet het hier al eens snel gaan, als ik me heb overslapen. Jaren geleden kocht ik voor dit soort hongertjes wel eens granny biscuits, je weet wel : die grote ronde harde koeken. Je kan zulke koeken echter gemakkelijk zelf bakken. Ik nam als inspiratie verschillende recepten van de Duitse "Kerntaler Plätzchen" en maakte een plantaardige versie van dit recept.

Dit heb je nodig:

250 gram tarwebloem

1 theelepel natriumbicarbonaat (om te bakken) of 2 theelepels bakpoeder

100 gram suiker

2 eetlepels vanillesuiker (zelfgemaakte) of 1 zakje (gekocht)

1 appel - waarvan je appelmoes kookt. Je hebt ongeveer 60 gram appelmoes nodig.

125 plantaardige boter

125 gehakte noten (ik gebruikte een mengeling hazelnoten en amandelen voor deze koekjes, maar andere noten kunnen ook)

3 eetlepels plantaardige melk 

Zo maak je het:

Voeg de tarwebloem, het natriumbicarbonaat, de suiker, de vanillesuiker, de appelmoes, de boter en de helft van de noten bij elkaar. Roer goed en kneed tot je een goed stevig deeg hebt. Rol daar een dikke rol van.  Bestrijk de rol met de plantaardige melk en rol die door de rest van de noten. Zet in je koelkast en laat daar de rol een nacht rusten. Zorg ervoor dat de rol goed koud wordt. 

Verwarm je oven voor op 180 graden. Snij schijven van je rol. Als de schijven goed stevig zijn, is het prima, dan kunnen ze zo de oven in. Als ze nog een beetje uit elkaar vallen, leg de schijven in een ronde uitsteekvorm en druk goed aan zodat je toch stevige koeken krijgt. Schuif de koeken in de oven op je ovenplaat die je met bakpapier bekleed hebt. Werk je liever niet met bakpapier strijk dan boter op je bakplaat en bestuif met bloem. Laat de koeken 10 tot 15 minuten bakken in een voorverwarmde oven op 180 graden.  Je kan ook speltbloem of volkorenbloem gebruiken om deze koeken te bakken, of havermout of pitten in plaats van noten.

Afvalanalyse: 

Bloem, natriumbicarbonaat, suiker, appel en noten koop ik in bulk en vanillesuiker maak ik zelf, dus daar bespaar ik ook verpakking. De plantaardige boter zat wel in een vlootje en de plantaardige melk in brikverpakking. Plantaardige melk kan je echter ook zelf maken.

Variatie: 

Je kan ook speltbloem of volkorenbloem gebruiken om deze koeken te bakken, of havermout of pitten in plaats van noten.

One for the road

Nu Willy Willy afgelopen week vertrok en wij onlangs  met vrienden nog een zalig optreden van The Scabs zagen, zit dit liedje al wekenlang in mijn hoofd. Het is een soort van afscheidslied dat blijft ronddraaien.  Als wij "on the road" zijn, dan neem ik mijn gerief gewoon mee, zo hoef ik nooit wegwerpspullen aan te nemen. Dit is mijn standaarduitrusting:

- een drinkbus met water of thee, om te hervullen;

- een bakje, met lunch of om onderweg wat lekkers in te doen,

we moesten maar eens een foodtruck tegenkomen of zin hebben in frieten;

- katoenen zakjes, om te vullen met lekkers in bulk;

- een beker, voor de coffee-to-go;

- bestek en een servet;

Om dat laatste te bewaren gebruikte ik de afgelopen jaren een prachtig geborduurd brillenzakje, dat ik ooit op de rommelmarkt kocht. Dat raakte door veelvuldige gebruik stilaan in een staat van ontbinding. Hoog tijd om -eindelijk-  nog eens achter die naaimachine te kruipen. Dat was al weer een eeuwigheid geleden! Ik bedacht en tekende zelf een patroontje en een uurtje later had ik een nieuwe bestekrol.

Enkele jaren geleden kreeg ik van twee tantes van mijn moeder een stapeltje kleding cadeau, om te "recykleren". Hoog tijd om daar wat mee te doen. Een deel van de gestreepte katoenen jurk van de groottante werd de binnenkant van mijn rol en een servet.  De blauwe stof kocht ik lang geleden op de rommelmarkt. De bovenkant van de placemat flapt dicht over het bestek voor je die oprolt en dichtknoopt. Zo valt het bestek er niet uit. 

Wij, in de krant:
duurzaam leven saai?

Bodycrème

Ik heb nogal droog vel. Vooral in het hartje van de winter, wanneer de temperaturen onder 0 zakken, kan mijn perkamenten huid wel wat hulp gebruiken. Een vettige bodycrème komt op ijskoude dagen als deze toch wel van pas. Omdat ik zo weinig mogelijk verpakking wil kopen, ging in zelf aan de slag. Zo maakte ik deze vochtinbrengende lichaamscrème. Als je net hebt gesmeerd voelt hij wat vettig aan, maar even wrijven later, dringt alles diep je huid in en doet het meteen zijn werk.

Dit heb je nodig:
100 gram kokosolie
50 gram cacao-boter of sheaboter (dat laatste heeft wel een speciale geur, daar moet je van houden)
50 gram amandelolie of arganolie
enkele druppels etherische olie, ik gebruikte lavendelolie, maar je kan ook andere geuren toevoegen.

Zo maak je het
Warm wat water op en doe de kokosolie, cacaoboter en amandelolie in een glazen kom en zet dat boven het water. Smelt zo alles au-bain-marie. Als alles gesmolten is, roer je goed. Als het buiten echt al flink koud is, zet je het mengsel buiten. Anders zet je het in de koelkast. Laat koelen tot het mengsel terug hard begint worden. Dat duurt ongeveer een uurtje. Zoek ondertussen enkele mooie bokalen bij elkaar. Was ze goed af en steriliseer ze door ze in een oven te zetten of door ze in kokend water te leggen. Laat de bokalen weer drogen en goed afkoelen.
Als het mengsle terug hard geworden is neem je het binnen of uit je koelkast. Mix nu alles met een handmixer met kloppers. Dit doe je zolang tot het hele mengsel opgeklopt is. Als het eruitziet als slagroom voeg je de druppels etherische olie toe en klop je nog even verder. Nu vul je de bokalen en ben je klaar.
Deze bodycrème is je ideale maatje in de badkamer na het douchen, bij de lavabo nadat je buiten gewerkt hebt of in je zwemzak na het zwemmen. Mijn lief gebruikt het zelfs als lippenbalsem, nu zijn lippen flink uitdrogen als hij bij deze vrieskou buitenwerkt
Deze crème doet het ook goed als zelfgemaakt winters cadeautje.

Tapetenwechsel

Wortart:   Substantiv, maskulin, der

Gebrauch: umgangssprachlich

Übersetzung:  ???  -  letterlijk vertaald: verandering van behangpapier.

Zij die me kennen weten dat ik van taal hou.  Vooral woorden die onvertaalbaar zijn, vind ik bijzonder fascinerend. “Tapetenwechsel” is zo een woord waar wij geen vertaling voor hebben. Ik zocht het op in Van Dale en Duden en vond: “verandering van werk, lucht, omgeving”. Een nieuw huis, een andere werkomgeving, reizen en een vreemde taal of cultuur leren kennen, dwingen je om de zaken anders te benaderen. Van mijn Duitse vrienden leerde ik dat “Tapetenwechsel” veel meer is dan dat. Het betekent dat het vaak goed is om de zaken eens over een heel andere boeg te gooien. Dat gaat het best als je afstand neemt, er even helemaal tussenuit gaat en eens andere lucht inademt. Daarvoor hoef je niet meteen te verhuizen naar een andere stad, loopbaanonderbreking te nemen of een grote reis te maken. Als je moeilijkheden ondervindt en je worstelt met problemen waar je niet meteen oplossingen voor ziet, dan helpt het om afstand te nemen. Ga naar buiten, maak een wandeling om je hoofd leeg te maken.  Adem diep in en uit en als je terug bent breek dan met gewoontes, dingen die “nu eenmaal zo moeten” of "die je altijd al zo doet" en ga op zoek naar alternatieven. Zo kom je tot een totaal andere aanpak en zijn moeilijkheden en problemen draaglijker of los je ze misschien wel op.

Een nieuw jaar, verse voornemens, een frisse start, een ander behangetje aan de muur.
Ik wens je een warm jaar en het vuur om die warmte om je heen te verspreiden.
Ik wens je veel mooie momenten en de tijd om er volop van te genieten.
Ik wens je een jaar vol nieuwe dromen en de fantasie om ze waar te maken.
Ik wens je spannende avonturen en de moed om erin te duiken.
Ik wens je het evenwicht om je te verzetten tegen onrecht en onverschilligheid.
En op de momenten dat het moeilijk gaat, wens ik je de kracht toe om een “Tapetenwechsel” te doen.

Veel geluk in 2019!

Lies

fotocredits: de Dochter

Noot:

De inspiratie voor deze wensen werd onbewust geleverd door een lieve vriendin. Ooit bestudeerden we samen de Duitse taal. Bij het einde van  vorig jaar verhuisde van het huis waar ze haar halve leven woonde naar een klein gezellig huisje. Een nieuwe start, Tapetenwechsel. Op het einde van het oude jaar ging ze nog op zoek naar het perfecte behangpapiertje voor haar toiletje.