Design dla francuza by upcykling

Tak, zdecydowanie jestem szalona.

  Mam dwa buldogi francuskie, które nie wiem w jaki sposób stały się moimi córeczkami. 

Edzia, Abi chodźcie do mamusi...? 

Oh My God...

Ani to do mnie nie podobne, jakieś takie nie "wyględne".
Całują tylko po francusku, i to notorycznie , wszystko i wszystkich.
O ich francuskich gustach już nie wspomnę, nie bardzo lubią w naszym domu wszech panującego skandynawskiego stylu, sabotują każdy mój projekt np. przyklejając się do nowo pomalowanej szafy i opornie podchodzą do zmian.
Najchętniej same wylegiwałyby się na kanapie, zrzucając z jej, jej prawowitych właścicieli i to jeszcze najlepiej by było aby promienie słoneczne ogrzewały ich ciałka ,
a one same leżały by na szczycie poduszek.
Ewentualnie jak nie bardzo są w stanie wygonić, opornego poddanego z kanapy zadowalają się innym, miękkim i  nasłonecznionym miejscem. 

Nie władają, żadnym językiem obcym, tylko francuskim i to jeszcze psim francuskim.

Buldog francuski – (czytaj: bulgot francuski) - zwierzę wielkości podnóżka, o trybie życia kanapowo-kolanowym.

Ja to widzę tak ,wszędzie biało-ruda sierść.
 I do tego zaspane buldogi, które burczą jak chce się usiąść tam gdzie teraz się wylegują. 

Ale jest coś, co nas łączy i scala w rodzinę.

Miłość i przyjaźń (no oraz oczywiście upodobanie do dobrej kuchni i natury ) .

Więc jak powiedziałam moim córeczką:

-dobra moje cudeńka, koniec z tym lenistwem i wszech-panującą sierścią, mamusia zrobi wam piękny duży i miękki kojec.

Podniosły pyszczki z zaciekawieniem. 

Przytargałam z mężem do domu materiał, który z zainteresowaniem obwąchały i udały się z powrotem na kapnę stwierdziwszy, iż to próchno prosto z hali nie nadaje się na ich arystokratyczne zadki. 

Postanowiły tylko sceptycznie przyglądać się z kanapy naszym poczynaniom .

I tak dzięki uprzejmości szefa mojego męża,
 na moim balkonie-pracowni stanęła,

stara i zniszczona skrzynia załadunkowa.

Boki ma z drewna ,a spód z sklejki.

Odcięłam jej wystające nogi i trochę zeszlifowałam, drewno sypało się w rękach.

Mój niezawodny Mąż  przymocował do niego nowe nogi z
wyszlifowanej uprzednio łaty.
Skrzynia wymagała dokręcenia i wzmocnienia nowymi śrubami.

Teraz zostało to co najbardziej pracochłonne czyli malowanie i mazanie.

Na tym etapie psy postanowiły się dołączyć, gdyż zawsze podchodzą do siedzącego na ziemi człowieka.

Sprzedały mi parę mokrych pocałunków i próbowały sabotować pracę podkładając pyszczki pod moją rękę, wypychając pędzel z dłoni. 

Za dużo sierści, niebezpiecznie blisko farby, więc odprawiłam je z powrotem na kanapę. 

Kojec został pomalowany na biało farbą olejno- ftalową.
Odporną na zabrudzenia i urazy mechaniczne oraz środki czyszczące.
Czyli wszystko to na co zostanie narażona :)

Musicie przyznać, że popękana sklejka wygląda niesamowicie w nowej odsłonie,
aż żal będzie ją zasłonić.

Same nogi wykończyliśmy na ciemno brązowo, w kolor naszych wszystkich belek w domu.

Całość wymagała dwukrotnego nakładania farby, ale przy dźwiękach reggae i towarzystwie oraz pomocy Męża wydało się to dziecinnie proste.

Kojec skończony czekał do wyschnięcia, wyścieliłam go miękką  kołderką i podsuszką.

Teraz pozostał tylko werdykt jurorów.

Po małej zachęcie Edzia  skoczyła do niego i na pleckach  szczęśliwa wcierała zapach w swoje posłanie. 

Abi sceptycznie obeszła go do o koła, obwąchiwała tu i tam,
na koniec zerknęła na mnie a więc wrzuciłam ją do kojca.

 Od środka też przeprowadziła obchód z inspekcją,
 nawet pokusiła się na odgarnięcie posłania i  obwąchania spodu kojca.

Po czym w końcu się ułożyła wygodnie do próbnej drzemki.

Uhh, chyba werdykt pomyślny.

Ale po jakimś czasie mój mały inspektor wyskoczył z niego poszedł się napić wody i
 przyczłapał do mnie postękując.

Od razu zrozumiałam ,w czym jest problem.
Przeprowadziłam pół godzinną lekcję wchodzenia i wychodzenia z kojca,

przy uciesze obu arystokratek. 

Jedna myślała, że się bawimy inna próbowała z pamiętać jak to się robi.

Teraz obie są zadowolone z swojego łóżeczka i spędzają w nim wiele godzin na czystym lenistwie lub zabawie. No i wreszcie kanapa oraz inne miejsca siedzące zostały odbite przez ludzi :)

A jak tam Wasi mali przyjaciel, mają może jakieś nietypowe posłania, a może najwygodniej im tam gdzie nie wolno?

Z pozdrowieniami C.aro