the days in ramadan-3 / ramazanlı günler-3

Yarın Arefe... Ve her güzel şey gibi Ramazan da bitiyor. 

Hani dillere pelesenk olmuş "nerede o eski ramazanlar" sözüyle eski ramazanların heyecanına ve sevincine duyulan özlemler havada uçuşur, günümüz ramazanlarının artık heyecansız ve sevinçsiz olduğu vurgulanır ya, benim bu yılki ramazanım tıpkı çocukluğumda olduğu gibi heyecan ve sevinç yüklü bir ramazan oldu. Bunu taaa içimde hissettim. :)

Tamam.. o ramazanlardan bu ramazana ne zaman, ne mekan, ne de karakterler aynı değil... Tamam.. yitip giden çok şey, çok kişi var... Tamam.. bazen özlem depreşip burukluğa kapı açıyor ve o kapıdan palas pandıras giren burukluk her güzel şeyin önüne geçmek için can atıyor... Tamam.. hüzünlü anılar oradan buradan çıkıp zihnine doluşuyor... Tamam.. bir yanın yaprak dökmeye başlıyor... Tamam.. evdeki sesler uzun zamandır kocacıkla ben yani en iyi arkadaşı birbiri olmuş edi ile büdüden ibaret... Tamam.. maskeler kalksa da izole günler sona ermedi henüz... Tamam.. çok şey eksik, çok şey kayıp... Yine de bir şey gelip hepsinin önüne geçti, beni de kendine çekti ve içimdeki heyecanı da sevinci de hep diri tuttu. Dolayısıyla gidiyor olması karşısında, sohbetine-muhabbetine doyamadığım bir arkadaşımla yeterince zaman geçirememiş de erkenden ayrılıyormuş gibi hissediyorum. Keşke en az iki-üç ay filan olsaydı Ramazan...

Bu post da güle güle postu olsun o zaman... :)

Öncelikle belirtmeliyim ki, ramazan süresince hissettiğim tüm olumlu duygular üzerinde evimi cıvıldatmış olmamın da etkisi var kuşkusuz... Hele de 2,5 yıldır pandemi sebebiyle kimseleri konuk edememiş, evdeki her şey sanki unutulmuş gibi yerli yerinde kalmış iken, gelecek olan bu yeni misafir için günler öncesinden beni alan heyecan çok etkin, çok teşvik edici idi. İstedim ki evin her tarafını süsleyip püsleyeyim, ışıl ışıl ışıldatayım, pırıl pırıl pırıldatayım. :) Bu minvalde üretimler yapıp dekore ederken ben de ışıldadım, ben de pırıldadım. :) Paylaşmadığım bir kaç şeyi daha paylaşarak bu postla da ramazanlı günler serimi tamamlayayım. Bu heyecana bu sevince bir nebze de olsa sizleri de ortak edebilmişimdir umarım.

Orta sehpamın ramazan dekorunu paylaşmamıştım bu ana dek. Altın renkten, simlerden orta sehpam da nasibini aldı. 

Ayaklı cam mumlukların içini ve dışını süslemenin dışında sehpa için fazla da bir şey yapmadım. Diğer şeyler kışın kapısından pandemi korkusuyla girip raflarını alelacele taradığım ıvırzıvırcıda bulduğum hoş şeyler. Özellikle led mumlara bayıldım. Ellerinde olan tüm mumları (6 adet) hemen satın aldım. Hem de çok çok ucuz bir fiyata... Meğer deve formundaki mumluklar da, altın ayaklı uzun beyaz led mumlar da yıllardır ellerinde duran şeylermiş. Alıcısı çıkınca sevindiler resmen. Ama ben onlardan daha çok sevindim. Bu arada, ayaklı cam mumlukların üzerindeki fiyonklar da kızımın küçüklük tokalarından... Üstlerindeki süsleri çıkardım, altın renkli sutaşından yaptığım fiyonk üzerine oje ile boyadığım yıldız çıkartmaları yapıştırdım. Uyumu yakaladım. :)

Altın renge boyadığım kuru dalları geçen yıldan bilenler vardır. Geçen yıl üzerlerinde yalnızca minik minik kuşlar vardı. Bu yıl hem büyük kuşları da ekledim, hem de renkli kağıtlardan yaptığım yıldızları da astım..

 Yıldızların sapları altın renkli su taşından... Fiyonk için denediğim kurdelaların hiç biri hoş durmayınca, en sevdiğim makarna olan fiyonk makarnadan birini alıp altın renge boyadım ve üstüne tuttum, "ah, meğer aradığım şey buymuş" diyerek, fiyonklarını makarnadan yaptım. :)

Yapmak isteyenler için yıldızların yapılış videosunu aşağıya ekliyorum. (1.30 dakika sonrasında...)

Ramazanla ilgili çok fazla çıktı aldım. Bir çoğu zaman bulamamamdan ya da kullanmak için henüz uygun yer bulamamamdan dosyada kaldı. Saklıyorum, nasipse seneye kullanmak istiyorum. Bu çıktıyı da bu çerçeve içine yerleştirerek dekora hemen şipşak dahil ettim. Çerçeve ile içindeki renklerin uyumunu çok sevdim. (Normalde koyu renk olan yerler siyah renkte, fotoğrafı editlerken gölgeleri açtığım için oralar da açıldı.)

Şimdi farkettim kapı süslerimi fotoğraflamayı unutmuşum... Merak edenler instagram hesabımda geçen yıl paylaştığım reels videomda görebilirler. Bu yıl gümüş renkliyi dış kapıda, altın renkliyi de oturma odamızın kapısında kullandım. Geçen yıl da ramazan için hazırlamış olduğum "advent calendar"ımı fotoğraflamayı unutmuştum. Bu yıl neyse ki unutmadım. :)

Türkçede bir adı var mı bilmiyorum, ben "gerisayım takvimi" dedim, google "varış takvimi" diye çevirdi ama her ikisi de kulağıma yerinde bir tanım gibi gelmedi. 

Simli kartonlardan minik uzun zarflar yaptım, kapak kenarlarını simli dantelle süsledim, her birine 1 den 30 a dek rakamlar yapıştırdım. Kapaklarını ince kurdelaları deliklerden geçirip fiyonklayarak  tutturdum. O kurdelalar da yıllardır giysilerden kesip sakladığım askı kurdelaları... (Ivırzıvırseverlik bunu gerektirir. :) )

İçlerinde arapça okunuşu ile birer sure ve birer de Türkçe dua var. Geçen yıl "advent calendar"ımı hazırlarken arapça okumayı yeni öğrenmiştim ve bu sayede her gün pratik yapma şansı bulmuştum. Bu yıl da Kur'an ı hatim amacıyla arapça okumama rağmen her gün yine bu zarflardan arapça sureleri ve beraberinde Türkçe duaları okudum. Hem bu vesileyle ramazan ibadetlerime ayrı bir etkinlik eklemiş oldum. Hem de her gün geriye kaç gün kaldığını hiç unutmadım. :) Her gün birini açıp karşıma hangi surenin, hangi duanın çıkacağını beklemek heyecan verici ve sevinçliydi. Önümüzdeki yıl belki daha farklı bir advent calendar hazırlarım.

Bu yıl ramazanı doya doya yaşadım. Benim için hoş geldi, güle güle gitsin. Gelecek ramazanlarda dilerim bu hoşluk daha da katlanarak artar ve blog aleminde bu hoşluğu yakalayan daha nicelerinin sevinçleriyle birlik olur hep birlikte seviniriz. Meğer böylesi kitlesel bir sevinçten ümmet olarak uzak kalmış, mahrum bırakılmışız. Bu yaşımda bunu da keşfettim ve farkettim. Ama buldum. Hayatıma hiç kopmamak üzere ramazan sevincini eklemledim, sahiplendim. Şükür, sonsuz şükür!

Herkese şimdiden şeker tadında güzel bir bayram ve sevgiler...

Ramadan feast table for two / Bayram masam ve Hayırlı bayramlar!

Normal şartlar altında, sabah uyanınca giyinip doğru kayınpederin evine gitmiş, kocacığın yakın akrabaları ile orada hep birlikte bayramlaşmış olacaktık. Öncesinde hep beraber kahvaltı yapardık muhtemelen. Çünkü son yıllarda küçük eltim, ben ve görümcem bir şeyler hazırlayıp bahçedeki kameriyede mükellef bir kahvaltı sofrası kuruyorduk.

Kayınvalidemin vefat ettiği yıl geleneksel bayram yemeği olan büryanı ben yapmıştım. Bir sonraki bayram görümcem yapmıştı. Ama sonra o kadar kalabalığa yapmak zahmetli olunca mükellef bir kahvaltı kararı almış, son yıllarda kahvaltı masasında buluşuyor olmuştuk. Bu yılda öyle olma olasılığı yüksekti. Derken kahvaltı sofrası dahi hayal oldu. Çeşit çeşit çiçekle, sebze fideleriyle, ağaçlarla dolu bahçe bu bayram sessiz kaldı. Bu fotoğrafları geçenlerde yerli tohum domates fidelerimizden bahçeye de ekilmesi için bıraktığımızda çekmiştim. 

Bir taraftan bu bayram bu bahçede olamayacağımızı düşünmüş, bir taraftan da olabilirsek bari bu yıl büryanı ben yapayım diye aklımdan geçirmiştim. İlk düşüncem hayat buldu. Bayramda 4 gün evdeyiz. Allahtan bugün 65 yaş üzerinin 6 saat dışarı çıkma hakkı var, umarım en iyi şekilde geçirebilmişlerdir zamanlarını...

Bayramda bir yerlere gitme, birilerinin ziyarete gelmesi gibi bayrama özgü hareketlilikler olmasa da madem bayram dedim, o zaman bayramı bayram gibi geçirelim!

Sabah kalktım geleneksel bayram yemeğimiz büryanın önce etlerini düdüklü tencerede pişirdim. O pişerken puding kuplarımın ağız kenarlarına süsleme yaptım. Yumurtanın beyazını çırpıp bir tabağa alıyorsun. Bir başka tabakta da her hangi renk verici bir şeyle toz şekeri karıştırıyorsun. Kupun ağız kısmını önce yumurta beyazına, sonra şekerlemeye batırıyor, buzdolabına sertleşmesi için bırakıyorsun. Ben süsleme için zerdeçal ile toz şekeri karıştırdım. Çünkü en uygun olarak evde yalnızca onlar vardı. Oysa bir iki damla gıda boyası ile her renkte yapmak mümkün. Hatta şeker yerine minik renkli pasta süsleri de kullanılabilir, daha da güzel olur. 

Biz kocacıkla kahvaltı yapıncaya dek iyice sertleşti. Sonra pudingimi pişirdim, kuplara döktüm, üstüne de albeninin yuvarlak çikolatalı gofretini yerleştirdim. Soğumaya bıraktım. 

Görüntülü-görüntüsüz telefon kutlamalarımız da başlamıştı, ara ara mutfaktan çıkmak durumunda kaldım. Bir ara terasa çıkıp denizi seyrettik, güneş vardı ama rüzgar da vardı. Sonra büryanı pişirdim. O fırındayken çorbayı, havuç taratoru ve zeytinyağlı mantar soteyi kotardım.

İki kişi olsak da büyük masayı hazırladım. Biraz da süsledim. 

Kimseler gelmese de bayramlıklarımızı giydik günün kalan bölümünü bayram gibi geçirdik. Ben bayramlığımı sezon sonu aldığım etek ve bluz ile çoktan ayarlamış, ilk giyileceği tarihi bayram için planlamıştım zaten. 

Kıyafetim belli iken bir kaç gün önce pek giymediğim babetlerimden birini de haki renk boyamak istemiş, ancak evde haki boya bulamayınca en uygun yeşille bu işi kotarmıştım.

 Derken aklıma aynı renklerden saçım için fiyonklu bir toka yapma fikri geldi, beyaz bir dantel parçasını boyayıp fiyonk formu vererek onu da hallettim. Bayram Ruşisi olarak artık hazırdım. :)

Bugünü anı kutumuza bırakırken buruşturup atmaktansa, biraz özen göstereyim, neşeleyip güzelleyeyim istedim.

Masa çiçeğimi ortaya değil de temasımızın en uzak olacağı noktaya aldım. Çiçeklerin içine fenerlerimi yerleştirdim. Aralara led ışığımın hilallerini bıraktım. Onun hemen önüne de kartondan kestiğim altın sarısı  hilal ve yıldızları serpiştirdim.

Bir cami yaptığımdan sözetmiştim. Amacım fenerlerin önüne o camiyi yerleştirmek idi ancak durup dururken silikon tabancam ısınmaz oldu. Muhtemelen teli koptu. Yenisini Gelibolu'da bulmam zordu. Camim yarım kaldı. Kubbesini dahi böyle bırakmayacak, kenar kısımlarını ince oymalı bir şeritle kamufle edecektim... olmadı...

Camisiz de olsa fenerli-çiçekli köşem fena değildi. Elimde bir kaç da metal hilal ve bonbon şeker süsler vardı. Onları da gelişigüzel serpiştirdim. Masam sayelerinde daha da neşelendi. :)

Bu andan sonra evin bayram misafirleri madem bizlerdik, misafir peçetelerim, surahim ve su kadehlerimle de daha da misafirperverce ağırlanmayı haketmiştik.

Telefon görüşmelerimde bugünü herhangi bir gün gibi geçirmekte olduğunu buruk bir ses tonuyla söyleyen her kim varsa, "bayram üç gün, bugün geçti gitti, yarını bayram tadında yaşama şansın var, yarın kalk ve onu kullan" diyerek postamı koydum. Daha da verdim veriştirdim de şimdi burada devamını yazmayayım. :) Yarın onlardan güzel haberler bekliyorum. :)

Bugünler geçer elbet... Allah beterlerinden saklasın. Bugünlerimizi aratmasın. Tüm islam aleminin bayramı kutlu olsun! Sağlık, huzur ve barış dolu nice bayramlarımız olsun!