Posts tonen met het label slowstitch. Alle posts tonen
Posts tonen met het label slowstitch. Alle posts tonen

dinsdag 8 september 2020

Grootmoeders Tour de France.

 

Alweer een week voorbij in 

september.


Alweer herfst. 

Dat stemt altijd een beetje weemoedig.

De chrysanten in de winkel

en 

de bramen aam de struiken. 


En toen was daar toch nog de 

Tour de France.


Altijd goed voor dat echte zomergevoel.

Maar nu niet.


Toch kan ik het niet laten 

en 

zoek in de namiddag met een kop koffie

even een verslag op.


Maar stil zitten.

Nee, dat is er niet bij.

Een werkje dus.

Maar niet al te moielijk.


Dus gezellig op de bank met het eenvoudigste
haakwerkje dat er is.

Ja, ik weer het wel!
Er liggen nog veel meer haakwerkjes.

Het is zo leuk om met kleurtjes te spelen.

Herfst betekent ook
weer wat vaker naald en draad 
vastpakken.


De slow stitch lap er weer bij gepakt.

Volkomen zinloos.
Maar o zo leuk om te doen.


Ook de 
sew a little happiness every day lap
was weer terug van vakantie.


Voor het eerst in jaren 
bakte ik weer een 
zuurdesembrood.

Daar moest ik eerst ook een starter voor maken.

En niet lachen hoor:
mijn keukenmachine
had ik zeker 
3 jaar niet gebruikt.

O, ik doe het wel even met de hand
of even met de mixer denk ik vaak.

Maar brooddeeg kneden.
Nee, dar is me toch te zwaar.

Het resultaat, geen foto,
allemaal al opgegeten
was prima.
Hoewel ik mezelf niet een goede broodbakster vind.

Ik ben beter met koekjes of taarten. 

Rest nog een excuus:

Dit nieuwe dashboard van 
Blogger
heeft zo af en toe z'n kuren.
Zal wel aan mij liggen.

En er zijn in het begin van het blogje
reusachtig witte stukken tussen 
de tekst.

Ik laat het maar zo. 














 

 

vrijdag 13 maart 2020

Rafelig.

Afgelopen dagen waren nogal rommelig! 

Dagen met afspraken die telkens veranderden
waardoor 
alles ineens weer op losse schroeven 
kwam te staan.

Bijvoorbeeld in de zorg om de oude mevrouw.

Na 1 jaar wachten 
kwam
toch nog onze nieuwe schutting.

Sinds storm Dennis 
klapperden de delen alle kanten op.

Ineens ging het had.
"Morgen komen we!"
appten ze woensdag enthousiast.

Dus zat ik ineens met 2 hardwerkend mannen
in de achtertuin
die koffie wilden en de koekjespot leegaten.

Maar het resultaat mag er zijn.

Buurman en ik zeiden het  tegen elkaar:
zo'n mooie schutting hebben we in 40 jaar niet gehad.

Nu wil je het natuurlijk ook zien.

Even kijken of dat gaat lukken.
Mezelf een foto sturen.


Kijk, daar is ie! 

Kan ik eindelijk de tuin gaan opruimen.

Dat het gisteren een hele rare dag was
hoef ik natuurlijk niet uit te leggen.

Eerlijk gezegd wilde ik niks missen van het 
coronavirus.

Met mijn nu wel sluimerende
autoimmuunziekte
hoor ik zeker tot een risicogroep.

Gelukkig ben ik gewend om daarvoor 
mezelf op te hokken.

Jaren moest ik heel terughoudend zijn in contacten
met buiten.

Zo mocht ik ook niet naar de bieb.
En grote mensenmassa"s .

Nu moet ik wel zorgen voor nog 
een kwetsbaar iemand.

De oude mevrouw volgt het hele
proces op de tv.
Maar ze is er vrij laconiek onder.


Ik vond troost in mijn
slowstitch project.

Kan het iedereen aanraden.

Het is natuurlijk voer voor psychologen,
maar kijk eens naar die dikke
rode cirkel rechts.

Die maakte ik 2 weken geleden.
Heel ontspannen? bij de radio met 
ook toen al een uitzending over het virus.


Het mindful borduren
bevalt zelfs zo goed dat ik mijn lap moest
verlengen.

Op de echte rafeltjesmanier!

Je bent mevrouw Rafel of je bent het niet!

Al dat gezit bij de tv heeft nog een
gunstige uitwerking:


De babydeken in wafelpatroon
is bijna af.

Het is zo'n patroontje
dat een beetje klassiek is
en altijd wordt gewaardeerd.

Ik kom weinig aan bloggen toe.
Maar probeer iedere dag wat te posten
op instagram.

@rafelsenrozen

Stay strong!