Kruissteekjes.

Niks is zo ontspannend 

dan een eenvoudig kruissteekborduurwerkje.

Afgelopen vrijdag ging ik even 

haast-je-repje

naar de Quilthoeve 

voor dat heerlijk dunne garen 

om mee te appliceren.

Ik ben druk bezig met wat als

werktitel

de "dresden plate quilt" heet.

Maar ik kon het niet laten om 

leentjebuur te spelen.

Die ontwerpen van Margaret Sampson

zijn zo leuk.

En ik heb het boek.

Dus wat let me.

Soms geef ik er mijn eigen draai aan.

Soms volg ik 

een patroontje.

Zoals bij deze vogeltjes.

Je ziet, ze moeten nog pootjes.

Dat wordt nog wat.

Maar eigenlijk ging het over kruissteekjes.

De Quilthoeve kan tegenwoordig

zelf patronen maken 

en startte met een serie schoollapjes.

En die kleine merklapjes hebben een 

warm plekje in mijn hart.

Dus vertrok ik met een kruissteekpatroontje.

Het groen in de lap vond ik wat fel.

Dus koos ik voor rood.

Maar uiteindelijk werd het toch weer 

groen.

Maar dan een iets ander groen 

dan aangegeven.

Voor mijn gevoel iets zachter van kleur.

Met Ingrid sprak ik af dat het lapje 

na de zomervakantie af is..... 

Pfft. Zo'n borduurster ben ik 

nou ook weer niet.

Gelukkig spraken we niet af 

welke

vakantie! 

Het was een drukke rommelige week.

Ptolomy was toch nog niet beter.

Dus stond ik weer 3 nachten op straat.

Inderdaad met 

hond, gieter en bezem. 

Tja, als dat geen buurtpreventie is.

Gelukkig lijkt nu alles 

weer in orde na weer een 

kuurtje antibiotica. 

Gelukkig maar, want gisteren werd

ik voor de 29ste keer 39! 

Ja, daar is een speciale mok voor:

"Comme je dis toujours,

quand un age vous convient,

n 'en changez pas! 

(Als een leeftijd je bevalt

moet je hem niet veranderen!)  

En dat doe ik ook niet.

Met 39 was er nog van alles mogelijk.

En het klinkt zo lekker jong. 

Verder werkte ik veel in de tuin (en) .

De tuin van de oude Mevrouw Rafel

heeft op dit moment weinig kleur.

Maar is verder prachtig.

Deze week komt er ineens

heel wat in bloei en dan 

wordt het echt een feest.

Ik maakte voor de oude Mevrouw een mand met kruiden.

Dan kan ze die knippen om 

het hoekje van de keukendeur.

Want wat verder lopen naar een 

hoekje met kruiden achter

wordt lastig met een klein trapje af en

een opstapje op! 

Omdat het zo leuk werd maakte ik

voor mezelf ook maar zo'n mand.

Het ruikt heerlijk, zo bij de keukendeur. 

Draad.

Langzamerhand ga ik de draad weer opnemen.

Maar allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle 

beterschapswensen.

Als quiltster neem ik ook letterlijk de draad weer op. 

De vingerhoedjes krijgen er weer wat randjes bij. 

Ik zet telkens een nieuwe reep van 12 blokjes aan het bestaande deel.

Hoe anderen dat doen weet ik eigenlijk niet.

Ik vermoed dat sommigen eerst een wat groter blok maken en 

dat aan elkaar zetten. 

Het lastige bij die kleine stukjes stof is om op den duur een 

goede verdeling van de stof aan te houden.

Door de tijd ( ik ben er al eeuwen mee bezig) komen 

er nieuwe stoffen bij en raken oude stofjes op.

Om dan nog een evenwichtige verdeling te krijgen is 

lastig.

Tot nu toe ben ik ben tevreden over het resultaat.

De draad weer opnemen betekent ook het 

breiwerk weer opzoeken. 

Gezellig streepjes breien aan de retrosjaal 

door de oude Mevrouw Rafel hardnekkig 

"het museumstuk" genoemd. 

Bij een van de laatste "Mollie Makes" zaten lieve bamboenaaldjes.

Natuurlijk moest ik eventjes proberen hoe ze werkten.

Sweet memories!

Op dit soort naaldjes leerde ik als vierjarige breien.

Nadat ik stampvoetend verklaarde dat ik nooooit breien zou leren,

(niet zo gek als je een tunische haaknaald gebruikt

en daar de wol om gaat zitten winden!)

vroeg mijn moeder aan mijn tante in Engeland of ze 

bamboenaaldjes wilde sturen.

En daarop leerde ik mezelf breien.

Ik pluk er nu de vruchten van want ik leerde 

mezelf met de linkerhand breien en

op school leerde ik het met rechts.

Daarom brei ik heel gemakkelijk fair isle met 2 draden! 

Op de foto ook de laatste lapjes van de stoffenclub van 

Birdblocks.

Het jaar zit er voor me op en ik moet eerst maar eens 

een bestemming vinden voor al die stofjes. 

  

Voor Valentijn had ik dit fluwelen hart opgezocht.

Ooit gemaakt met onze onvergetelijke quiltgroep.

Ik versierde het fluweel met kraaltjes en een gelmediumafdruk

van een krantenfoto.

Voor de achtergrond koos ik uit mijn borduurkoffertje de

geboortelap van mijn hondje Nikki.

Klein stoute Nikki had een vergrote slokdarm en 

hij is maar 5 jaar geworden.

Maar door deze lap waarvan ik het patroon in een 

Amerikaans borduurblad vond 

leeft hij toch nog een beetje voort.

Tips en trucs.

Vorige week kon je meeloten voor het patroon van deze merklap.

Vanmorgen heeft de oude Mevrouw Rafel 

een lot getrokken.

Het patroon is voor Maria van 

het quilt quebbel blog.

Maria: het patroon komt eerdaags door de brievenbus. 

Omdat jullie de laatste tijd veel rafels maar heel weinig rozen 

van me gehad hebben 

hier de prachtige rozen die ik dit weekend kocht. 

In het echt zijn het net marsepeinen rozen. 

Maar ik kom weer terug bij de rafeltjes. 

Op iedere grote borduurlap zet ik onder de onderste 

rand mijn naam, postcode en plaatsnaam.

Dat is een van de trucjes om de lap hopelijk terug te krijgen als je hem verliest!

Ooit, in een ver verleden toen ik in Den Haag op 

school zat (in het Westland was toen 

geen middelbaar onderwijs!) 

ben ik een grote borduurlap voor een stofversieropdracht 

verloren onderweg naar huis en sinds die tijd 

borduur ik altijd wat gegevens onderaan. 

En ik zet de datum op de lap waarop ik hem afmaakte.

In dit geval was dat toevallig de 

trouwdatum van mijn ouders! 

  

Verder heb ik nog een handigheidje in mijn trukendoos: 

Om ervoor te zorgen dat mijn strijkplank overtrek niet

helemaal bruin schroeit omdat ik steeds op hetzelfde plekje 

kleine lapjes

strijk leg ik er een theedoek op.

Dat is ook handig als je net als bij deze rondjes met 

spuitstijfsel werkt. 

Zo'n theedoek gaat zo mee met de was en het overtrek blijft 

langere tijd schoon.

Helaas heb ik geen trucjes om m'n stonefieldsblokjes

wat sneller af te maken...

Ze liggen te wachten totdat ik weer aan de slag ga.

Oh, wat is het toch een leuke quilt met al die blokjes die zo 

overzichtelijk zijn. 

Het regent, het regent.

Vreselijk wat een weer! 

Met hondjes merk je dat dubbel want ze komen als verzopen katten binnen! 

Het kost me heel wat tijd om ze te drogen.

Toen ik een paar maanden gelden ook al klaagde over die natte honden

en vertelde dat ik ze droogfohnde 

gaf dat wel wat hilariteit! 

De meeste honden schijnen dat niet te willen.

Maar hier vinden de hondjes het heerlijk. 

Omdat het buiten zulke troosteloos weer is heb ik binnen maar de 

kleurigste stoffen opgezocht voor een klein werkje. 

Ja, ik heb nog bakken vol en ben niet helemaal om naar heel traditioneel werk hoor. 

Het lijkt trouwens wel alsof ik alleen maar klein grut onder handen heb! 

Een haakwerkje, wat borduren aan de Camille, een pinwheelblokje in elkaar zetten,

wat hexjes maken...

Het zet geen zoden aan de dijk.

Ik moet duidelijk m'n draai nog vinden na het afmaken van de grote gebreide sjaal en 

de kerstquilt. 

en

Even de buienradar checken.

Dan kunnen we zometeen weer op pad!  

Brief aan Camille.

Lieve Camille.

Dank je wel voor je geduld. 

Nee, ik was je echt niet vergeten. 

Nee, echt niet! 

Af en toe hoorde ik je zachtjes mopperen.

Daar op de derde plank van de kast in m'n atelier. 

Maar ik moet zeggen: je hebt veel geduld.

Natuurlijk zou ik je het liefste toespreken in het Frans.

Maar helaas: ik deed al langer dan 45 jaar geleden eindexamen Frans.

En ondanks de 10 die ik haalde bak ik er weinig meer van! 

Ergens achter in m'n hoofd speelt een rijtje:

vriezen, kopen, dooien, schillen.

Moesten die werkwoorden niet anders worden vervoegd? 

Nee, ik hou me maar bij het Nederlands. 

Gelukkig heeft Meneer Google translate.

Tja, wat koop jij voor zo'n verhaal?

Niks! 

Zal ik je dan maar af borduren?

Gezellig samen onder de kerstboom?

En ben je dan niet meer boos? 

Afgesproken.

Hartelijke groeten,

Anny. 

En...

samen met Lizzy zet ik zo meteen even de puntjes op de i

en maak ik de top van 

Scandinavian Christmas af! 

Hogere economie.

Vanmorgen ging ik even langs de Quilthoeve klik

voor een meter rood zigzagband. 

Maar daar bleef het niet bij!

Ik kwam met veel meer thuis.

Typisch een geval van hogere economie zeggen wij hier dan.  

Afgelopen week las ik op internet over het nieuwste jaarproject:

"randje per week" klik

En dat is wel een heel leuk idee:

elke week 2 randjes borduren die te vinden zijn op oude schoollapjes. 

Daarvoor heb je 20 cm breed linnenband nodig.

En laat Ingrid nu net mooi band hebben met een kantrandje! 

Door het kantje is het ietsje smaller... maar dat komt vast wel goed. 

Ik ben gek op kleine schoollapjes. 

 Bijna 10 jaar geleden borduurde ik  mijn moeders lap na.

 In een jubileumboekje van haar lagere school vond ik 

een foto met daarop de lap.

Alleen de huisjes zijn niet origineel.

Ooit borduurde ik haar eigen lap achteruit! 

Als peutertje haalde ik hem namelijk steek voor steek uit.

Blijkbaar was ik zo zoet dat m'n moeder het wel best vond! 

Dus voordat ik echt aan het borduren sloeg wist ik al heel goed wat uithalen is! 

Ik heb me altijd verbaasd over het "griekse" randje

dat op de lap staat. Dat verwacht je niet op een kleine dorpsschool. 

Ben benieuwd of zo'n rand ook op m'n randje-per-week-lap komt.

En dat rode zigzagband?

Ja hoor dat heb ik ook. Eerdaags zie je dat vast en zeker wel terug.

 Dat wil zeggen als ik van de nieuwste bookazine van Libelle af kan blijven!

Ik wil hem bewaren voor onder de kerstboom.

Dat gaat zeker niet lukken. 

Zolder.

Vanmorgen zat ik al om half acht te borduren aan m'n Camille.

Niet dat het nou zo hard gaat hoor. Maar de A en een stukje van de B

die heb toch maar mooi gedaan! 

Er zit namelijk weer een man op zolder! 

De nieuwe cv ketel komt eraan.

Maar ik loop als een kip zonder kop door het huis.

Nee, ik ben daar niet goed in: mensen rond het huis! 

"Het moet eerst een rommel worden voordat het opruimt!"

Tenminste, volgens de oude Mevrouw Rafel.

En dan is het vandaag nog niet eens af.

Het water moet ook nog op de ketel worden aangesloten.

Rafeltje heeft nog steeds een ouderwetse geyser en

ja, dat komt over 2 weekjes of zo!

De hondjes zijn helemaal over hun theewater.

Wie weet misschien kan ik zo meteen nog wat steekjes zetten 

aan de kerstquilt.

Alle onderdeeltjes zijn klaar. 

Dus nu moet het blok nog in elkaar en lig ik mooi op schema om 

de top klaar te hebben voor de kerst! 

En plannen genoeg.

 Omdat ik zo zielig ben ;-) kocht ik dit leuke blik!

Ik geef nu toch behoorlijk wat geld uit aan een nieuwe ketel.

Zo'n blik zie je dan ook niet meer.

Het is voor een project waarvoor ik in dit mandje allerlei leuks spaar...

In een volgend blogje mag je in het mandje kijken.

Zullen we dat afspreken? 

Geboortelap Prinses Amalia.

Eind vorige week was er op Berthi's blog een leuke 

discussie over de traditie van inhuldigingsmerklappen.

Daarbij werden ook zijdelings de merklappen genoemd die 

ter gelegenheid van de geboorte van Prinses Amalia werden ontworpen.

Een daarvan kon je kopen via de Libelle.

Ik wist direct dat ik het pakket nog had liggen: ongeopend.

Vandaar de wat wazige foto.

Ik wist ook direct waarom ik hen nooit geborduurd had: er staat een gedrocht 

van een baby op met kroon en koningsmantel! 

Gelukkig is er ook altijd nog m'n dagboek.

En daar staat het ook in: wat een vreselijke baby!

Misschien ga ik hem nu maken (nee, nog even wachten... als alles af is! Ha ha! ),

gewoon omdat ie zo lelijk is...

Overigens: Berhti blogde gisteren precies 8 jaar! 

Van harte gefeliciteerd, Berthi. Knap hoor. 

Wat zouden we moeten zonder haar inspirerende en goed gedocumenteerde stukken.

Hier is haar blog.   

Spannend?

Alles gaat hier zo z'n gangetje.

Niks spectaculairs.

Geen spannend nieuw werk.

In mijn breimand liggen de kleurtjes klaar voor de 

volgende rand van de pinwheel.

Af en toe doe ik een steekje aan Camille....

En aan mijn kerstquilt.

Ik zocht m'n geborduurde theedoek op om de blokken die klaar zijn van de quilt

op te bergen. 

En probeer wat mandjes aan elkaar te zetten want het kleine koffertje loopt bijna over! 

Verder geniet ik van het mooie weer. 

Wat gaat het hard! De rudbeckia's bloeien alweer en 

de groenteman op de markt hoopt op de eerste zomerappeltjes volgende week!  

Update pinwheelsjaal.

Nu het weer wat koeler is kan het weer:

's avonds heerlijk breien aan m'n pinwheelsjaal.

Het is al een hele lap en je snapt dat zo'n dekentje lekker warm is op je schoot tijdens het breien.

Meestal leg ik hem aan 't eind van de avond even op een stoel.

Even genieten! 

Het gaat dan ook best hard. 

Ik ben al aan de 26ste rand. (van de 32).

En dan de omtrek nog...

Er staan inmiddels toch al zo'n 450 steken op de naald schat ik.

Even, voor het kleurverschil op mijn eigen eerste sjaal leggen.

Op de foto lijkt dat niet zo groot. 

In werkelijkheid is nummertje 2 wat vrolijker en ik heb ook geleerd van de eerste

dat je 1 kleur min of meer op de achtergrond moet houden.

Dan draaien de molentjes beter.

Dus een van de draden is standaard heel licht, terwijl de 2e kleur veel donkerder is. 

Voor het breien gebruik ik het allerliefste de naalden van knit-pro, die je links ziet liggen.

Daarvan kun je de draad losschroeven.

Maar omdat de sjaal nu al erg breed is past de langste draad daarvan niet meer en 

gebruik ik een naald van Addi.

Ook heel goed, maar de knit-pro werkt net wat prettiger bij de overgang van draad naar naald vind ik.

En over naalden gesproken: naast de Addi en Knit-pro ligt een stel dikke bamboenaalden die ik

bij de Wibra op de kop tikte.

No 8, 10 en 12. Voor maar 1 euro per paar!

Daar kun je niet voor zonder zitten.

Als Tol en Lizzy me nu weer gaan helpen bij het breien heb ik tenminste een voorraadje!

O ja, niet vergeten: het patroon van het letterlapje achter de naalden is van

ouvrages de dames (klik)

en is nog maar 1 dagje te downloaden.

12 augustus is de pret voorbij.

Even zoeken naar het blogje van 4 augustus (4 aout) en op het plaatje klikken. 

SAL Camille.

Om in wielertermen te blijven zo aan het eind van de Tour de France:

volgens mij ben ik de rode lantaarndraagster! 

Echt de allerlaatste en allerlangzaamste! 

Maar toch laat ik met trots even m'n lap zien.

Het valt me op dat bij de andere borduursters de lap er altijd zo strak bij ligt.

Zouden die hem eerst strijken voordat ze een foto maken?

Ik hou het eenvoudig deze keer.

Hoera voor de borduurkamer van de Quilthoeve!

Eindelijk kon ik in m'n eigen dorp passende borduurstof kopen.

En kiezen uit heel veel mogelijkheden.

Ik ging voor gewone 12 draads belfast.

M'n ogen kunnen die hele fijne lapjes nog maar moeilijk zien.

Ik ben op zoek naar een betere loupe, maar weet nog niet of ik er een met of zonder lichtje wil...

Verder werk ik met gewone DMC 498.