Oud en Nieuw.

Een nieuw jaar betekend afscheid nemen 

van mijn oude dagboek.

En een nieuw boek aanpassen 

zodat het een echt "Anny" wordt.

Dit keer paste ik een textielschilderijtje aan. 

Het was wel een beetje te groot.

Dus het lapje keurig omgevouwen. 

Deze techniek van zichtbaar vastzetten

zou ik ook weleens willen proberen 

voor een echte grote quilt.

Als ik toch eens tijd had. 

De angst voor dat grote witte lege boek 

is mij ook niet vreemd.

Dus maakte ik alvast een leuke enveloppe

om knipsels in te bewaren

en een kleine collage.

En nog een collage! 

Als boek nam ik dit jaar een 

art journal van Strathmore.

Ik hoop dat het boek dik en stevig genoeg is om

een jaar mee te kunnen.

Het oude hangt met plakband en draadjes aan elkaar.

Het is dan ook niet alleen dagboek.

Alle recepten, adressen,

boekenverlanglijstjes,

foto's om echt te bewaren,

tekenideetjes,

patroontjes,

alles gaat erin. 

Ik doe dit al jaren.

In het begin vraagt het wat doorzettingsvermogen.

Maar eenmaal gewend 

wordt het een kostbaar stuk! 

Zo mooi om terug te kijken.

Vandaag is zo'n dag waarop we terug kijken.

En de balans opmaken.

En die klopt dan niet helemaal.

Misschien was het creatief boekhouden

om het jaar toch nog mooi af te sluiten.

Ik hoop dat je het afgelopen jaar toch positief kunt afsluiten

en wens je heel veel

gezondheid en geluk in het komende jaar. 

Grijs.

December was in 30 jaar 

niet zo grijs lees ik op een nieuws app. 

Tijd voor een opbeurend kleurtje. 

Een week of twee geleden startte ik met een 

nogal bonte sjaal! 

Nu is het nog een schattige mandala. 

Een haakwerkje is heerlijk in 

drukke tijden: 

je kunt het makkelijk even oppakken. 

Niet dat ik zo uitpak met Kerstmis hoor! 

Welnee! 

Rafeltje is nog bezig haar tuin winterklaar te maken.

Over Kerstmis gesproken:

iedereen mooie dagen gewenst. 

Ik sluit af met een bijzondere kerstkaart. 

Haar trotse moeder stuurde hem naar mij. 

En van Puck 

mag de kaart op mijn blog. 

Ze maakt geweldig werk. 

Dikwijls met een humoristische inslag. 

Zo hoop ik dat er 

bij jullie diner niemand 

-met fles en al- 

onder tafel beland! 

Meer zien van het werk van Puck Koper?

Hier is haar website. 

Een mooi kerstfeest! 

Glimlach nodig?

Sinds kort staat hun blog ook in

mijn lijstje 

favoriete blogs 

hier rechts van de tekst.

Het blog van

Sylvia van Ommen.

Zij tekent Os en Jo. 

En weet zo het leven heerlijk te relativeren? 

En...er is weer een boekje uit. 

Mevrouw Rafel is groot fan. 

Meer Os en Jo

Vind je hier

Kerstdiner.

Nu al over het kerstdiner?

En Mevrouw Rafel zegt altijd:

"do nou niet moeilijk,

neem is ouds en vertrouwds!"

Dat geldt nog steeds hoor. 

Maar het mag toch wel een beetje feestelijk! 

Daarom dook ze vanochtend in de vriezer.

Eens kijken wat daar nog lag. 

Nou, een half pak broccoli, 

wat grijzige snijbonen

en restjes vis. 

Ha, voldoende voor een vissoep. 

Samen met wat ui en prei 

en garnalen 

werd het een feestelijke soep. 

Maar och, samen met mijn Poolse servies

ziet alles er gezellig uit. 

Ook restjes opmaken? 

Rafeltje fruitte een ui in wat boter, 

deed er daarna een prei bij in 

kleine ringetjes en wat kerriepoeder.

Daarna bouillon,

van een blokje 

en de stukjes kabeljauwfilet en zalm.

Even een minuut of 5 tot 7 

tegen de kook aan houden. 

Wat garnalen erbij,

heel even de kook erover laten gaan. 

Pas op: niet te lang anders worden ze taai. 

Afmaken met kookroom,

peper en zout. 

Ze maakte de soep af met dille. 

Daarvan was er zowaar ook nog een doosje in de vriezer. 

O ja, en ze bakte wat kerrie op in de olie

voor het mooie plaatje. 

De inspiratie voor het recept vond Rafeltje 

in de laatste Country Living. 

Tot nu toe gebruikte ze trouw het vissoeprecept 

van haar oude huishoudschool. 

Meer danvijftig jaar oud en met 

zijn rouxsoep 

een beetje ouderwets. 

Hoewel de kaft van het boek 

(uit 1966, de 47ste druk)

verrassend modern is. 

Een vrije dag.

De bedoeling was om even tijd te nemen. 

Rafeltje wilde haar 

zelfportret afmaken 

voordat het helemaal verouderd zou zijn! 

Inmiddels

is het ijzeren brilletje vervangen

en 

was het toch al wel een te 

flatteus geheel. 

Maar wat zitten we nu te doen? 

Lizzy en ik ruimen 

de haakmand op! 

Een lekker veilig werkje waaraan 

je je geen buil kunt vallen. 

Gewoon startproblemen! 

En nu niet op internet blijven hangen! 

Aan de slag. 

Sneeuw.

Vanwege de sneeuw 

wordt de middagwandeling afgelast!

Ik geloof niet dat onze Liz 

dat heel erg vindt. 

Bij veldje waar een aantal honden 

helemaal uit hun dak gingen

stond ze wat 

aarzelend om zich heen te kijken. 

Daar ging ze zich niet mee bemoeien! 

Inmiddels ligt ze heerlijk bij de verwarming. 

En Mevrouw Rafel? 

Die pakt haar nieuwe boek erbij. 

Met Jenny Colgan zit de kerststemming er zo in. 

Haakwerkje erbij. 

Een zomerse omslagdoek. 

De kerstboom staat. 

Wij kunnen dit nog wel eventjes volhouden

zo knusin huis. 

Hartje Flow.

Vorige week werkte ik dit blog bij. 

Toen zag ik dat er nog regelmatig gezocht wordt naar het 

patroontje van het gehaakte 

hartje 

Uit de Flow. 

Het stond in nummer

5 van 2013!

Ook de gehaakte bloemen uit die 

Flow 

zie ik nog regelmatig terugkomen. 

Je kunt de patroontjes vinden bij

Annette Ciccarelli 

van het my rose valley blog

Even zelf zoeken onder tutorials. 

De oorspronkelijke patroontjes 

komen van 

6ichthusfish.typepad.com

Bibberen en broddelen.

Vanmorgen was het de eerste echte

koude ochtend 

van het jaar. 

Mijn vader noemde dit stille, 

wat mistige weer 

Sinterklazenweer. 

Mooi weer voor mijn 

nieuwe muts. 

Gisteravond pas afgebreid. 

Eerlijk gezegd was ik hem een beetje

vergeten. 

Weggestopt onder de vogelsjaal 

lag ie rustig te wachten.

Het minderen ging niet zo gemakkelijk 

ondanks de markertjes. 

Die elastiekjes zijn prettig in het gebruik.

Toch breide ik wel vaak achteruit. 

Misschien kwam het ook wel omdat ik een beetje rommelige 

chaotische dagen achter de rug. 

Dan ben ik 's avonds niet zo scherp. 

Kortom: de muts is af.

Lekker warm en leuk om te zien. 

Alleen: ik ben geen mutsenmens.

Hoeden wel! 

Hoeden kan ik goed hebben. 

Hij is helemaal niet voor het mooi! 

Gewoon voor warme oren 

op de dagelijkse vroege wandeling. 

Onder moeders paraplu!

Wat een regendag.

In m'n dagboek maakte ik afgelopen week

een schetsje 

van twee meisjes onder een paraplu. 

Dit weekend maakte ik de tekeningen 

in het net. 

Dat is altijd een beetje minder 

vrij dan het oorspronkelijke schetsje. 

Vandaag wordt ik er wel vrolijk van! 

Deze dametjes laten zich niet 

afschrikken door een buitje. 

Nou ja, buitje, het hoosde vanmorgen! 

Met een brilletje.

Mijn stoffen zelfportret

begint steeds meer op mezelf te lijken!

Kijk: ze heeft een ijzeren brilletje. 

Precies zoals Mevrouw Rafel. 

Nu kun je ook heel goed de touwtjes zien 

die de haren zo leuk maken. 

Nu nog wat extra doorrijgen 

en 

tussenvulling erachter 

Zodat het werk drie laagjes krijgt 

en een quilt genoemd 

mag worden. 

De randjes zitten er al aan! 

Eigenlijk is het gewoon 

spelen met lapjes 

en heeft het met serieus quilten weinig te maken. 

Maar dat voel ik me ook niet meer: 

een quiltster. 

Dekentjes heb ik voldoende,

er zit geen uitdaging meer in. 

Kant en klare patronen 

stranden steeds omdat 

Rafeltje heel eigenwijs haar eigen weg zoekt.

En zich daar heel goed bij voelt.,

Mottenballen 2.

"Kom je Lizzy, 

dan gaan we kijken wat er in die mand zit". 

"Oh, de rafelblokjes!"

Ja, die ook, maar kijk eens verder".

"De vogelsjaal". 

Dat is lang geleden. 

Het is een vrolijk weerzien. 

Al bijna anderhalf jaar ligt 

hij geduldig te wachten.

We legden hem weg op de dag dat 

ik voor de hondjes 

een koeldekentje kocht. 

Door de warmte kniersten

de steken over de naald. 

Maar vandaag met al die regen

gaan we weer aan de slag. 

En weet je: het valt reuze mee

om er weer in te komen. 

Met paarse randjes.

Hier in het Westland zeggen we 

altijd tegen kinderen die

koffie willen drinken:

"Nee, dat krijg je niet want anders krijg je paarse randjes in je haar!"

Of dat nu echt afschrikt? 

Ik zou het eerlijk gezegd wel 

spannend

vinden, paarse randjes! 

Om het spannend te houden breide 

ik daarom ook een 

paars randje 

aan de sjaal die ik maakte met mijn 

zelf samengestelde yarncake.

Anders was ie wel heel erg groen.

Leuk bij mijn deftige

(volgens de overbuurvrouw-van-de-quilts)

blauwe jas. 

Ik had al een rode.

Die gaat van oranje, via rood naar paars.

Heerlijk zo'n kleurtje.

Ik doe er alles aan om geen

beige bejaarde te worden.

Want weet je, zo jong ben ik ook niet meer.

Voorlopig hou ik het bij kleurige accenten.

En nu een kop koffie.

Ik ben tenslotte oud genoeg om er 

geen paarse randjes 

in het haar meer van te krijgen. 

Mottenballen.

Buiten waait de wind om het huis...

Binnen haalde 

Mevrouw Rafel haar klosjesblokken

uit de mottenballen. 

Nu het weer snel donker wordt 

is het heerlijk om

weer met lapjes aan de slag te gaan. 

Ik heb altijd moeite met die lange 

donkere avonden! 

Gelukkig is er de chocoladetherapie! 

De nieuwste Engelse tijdschriften 

zijn ook weer binnen. 

Genoeg om het hier gezellig te maken. 

Kitty.

Voordat onze Kitty helemaal 

stuk geknuffeld wordt

even een foto van het dametje.

Lizzy heeft er een lief vriendinnetje bij.

Voordat die mooie witte onderbroek 

en 

al die lieve witte randjes roetzwart worden

moet onze Kitty zich nog laten zien.

Eigenlijk is ze veel te deftig 

geworden voor een sokpop! 

Oeps!

Mijn zelfportret komt wel erg 

voordelig uit! 

Zoveel glamour 

heb ik nooit gehad!

Misschien komen alleen de haren als 

touwtjes

een beetje overeen. 

Maar om er echt op te kunnen gaan lijken

moet ik toch echt langs

de plastisch chirurg!

Voorproefje.

Dat was nog eens een

gezellige vrije ochtend. 

De basis voor het zelfportret 

is gelegd. 

Natuurlijk met ruit-en stipstofjes. 

Vanmiddag vroeg met Lizzy

het hele dorp door. 

Alleen voor een lapje vilt 

voor de ogen. 

Nu heeft Liz een warm plekje 

bij de verwarming om even bij te slapen. 

En over die ogen: 

ik slaap er nog een nachtje over! 

Plannetje.

Een plannetje voor morgen? 

Een keer per maand doe ik 

een inhaalles

bij N. die een teken- en quiltatelier heeft. 

Echt les, nee, daar zit ik niet meer op 

te wachten.

Er ligt nog zoveel dat afgemaakt 

kan worden. 

En zeg ik soms een beetje

te parmantig:

" ik weet alles al!" 

Ja, ja! 

Vorige keer zag ik een geweldig leuk

zelfportret van stof. 

Dat wil ik ook weleens proberen, 

dacht ik. 

En ging aan de slag met papier. 

Nou ja het lijkt nog niet. 

En die zonnebril is een zwaktebod

O ja iedereen vindt dat 

 ze op Patricia Paay lijkt... 

Of het nou zo'n goed plan is om 

het in stof om te zetten? 

Kom, ik slaap er nog een nachtje over. 

Portretjes

Verleden week 

maakte ik een portretje met 

"she loves dots" .

Vandaag ging ik voor 

een sneeuwliefbebster.

Voor de tekeningen

gebruik ik 

ecoline brushpens. 

Moest er eerst heel erg aan wennen. 

Toch zijn ze ideaal 

om inkt te vervangen:

geen gedoe met potjes inkt.

Handig om in artjournals te gebruiken. 

Ze zijn niet kleurvast. 

Dus niet zo geschikt voor werk dat 

tentoongesteld gaat worden.

Voor in een boek is het ideaal. 

En: je kunt ook aquarelachtig werken. 

Het hoeft dus lang niet zo fel als ik hier doe.