Aftuigen en opruimen.

Het opruimen van alle kerstversiering geeft me altijd een weemoedig gevoel.

Een ideaal klusje voor oudejaarsdag dus.

Nou vooruit: de boom mag nog 1 dagje.

Maar alle die leuke hoekjes met rood en glim moeten nu maar opgeruimd. 

Het blad op m'n eettafel hou ik winterswit.

Met dit alvast uit de kerstboom geplukte hertje en 

dit oude glazen beursje.

Dat komt nog uit de kerstboom van mijn moeders ouderlijk huis.

Het is inmiddels bijna 80 jaar oud.

Vlak voor kerstmis 1934 of 1935 ging een van omi's broers samen met een 

buurman en gewapend met bijl en zaag naar de Hoekse Bosjes.

Daar zaagden ze een echt dennenboompje om.

Zo'n grove den met van die lange naalden.

Intussen legde mijn moeder en haar zusje en broers die nog thuis

woonden geld bij elkaar en ging een van hen een doos kerstversiering kopen. 

Met dit glazen beursje.

En nu hangt het in mijn boompje.

Je begrijpt dat ik er trots op ben! 

Een rustige en veilige jaarwisseling.

Ptolomy en Lizzy hebben er echt zin in en ze vinden dat vuurwerk wel leuk.

Het valt me op dat de meeste Cavalier King Charles Spaniels 

niks geven om al die knallen!

Samen met mij wensen zij iedereen alle goeds voor 2014.

Dag 2013!  

Handig.

In m'n hele bestaan als handwerkster heb ik er 

nog nooit een bezeten:

een naaldenboekje! 

Ja, ja een echt naaldenboekje! 

Al volop in gebruik.

Ik was het beu. M'n speldenkussen leek wel 

rupsje-nooit-genoeg.

Alle naalden verdwenen in de vulling.

Eindelijk weer een echt "Mevrouw Rafel werkje". 

En dat na al die traditionele werk.

Gelukkig: ik kan het nog. 

Maar het was dan ook jong geleerd is oud gedaan:

Kijk eens wat ik vond op zolder:

een echte jaren 50 borduurdoos.

Ik kan me de kaarten als ik ze nu weer zie nog heel goed herinneren.

Leuk he? Zouden de kleuters van tegenwoordig nog wel zo blij zijn met zo'n doos?

Er zitten trouwens 2 soorten kaarten in.

Deze is van de Leidsche wolspinnerijen. 

Het is overigens wel een griezelig oud dametje! 

Deze gele kaarten werden gewoon verkocht als pakje.

Dus niet in een indrukwekkende doos. 

Toen ik de oude Mevrouw Rafel de doos liet zien pakte ze uit de linnenkast dit kleedje.

Door mij gemaakt als kleuterje.

Ik koos alleen geel, groen en rood garen voor het werk.

Dit was een voorbedrukt kleedje.

Maar ik herinner me dat ik ook vaak mijn vader vroeg om kabouters of paddenstoelen 

op een stukje katoen te tekenen.

Helaas zij die jeugdwerkjes er niet meer.  

Tussen couscous en pindakaas.

Pindakaas?

Nee, die staat tegenwoordig ergens anders.

Naast de bol staan nu zalm in blik en gepelde tomaten ! 

De pindakaas staat blijkbaar ergens anders.

Het gaat niet hard met de hyacintenbol.

Hoewel de verpakking beloofde dat de bol met de kerst zou bloeien 

heeft hij nog maar een bescheiden neusje.

Voorlopig  mag de bol nog niet in het licht.

Dat kan pas bij een neusje van ongeveer 8 cm. 

Gelukkig heb ik mezelf weer helemaal terug gevonden als Mevrouw Rafel.

Ben begonnen met de piepkleine "quiltjes" 

die ik altijd Teesha's blokjes noem omdat ik ze leerde maken 

door haar filmpje over fabric journals. 

Wat ik ervan ga maken? 

Lees eerdaags verder. 

Gelukt!

Het is me gelukt om de top van Scandinavian Christmas 

voor deze Kerstmis af te maken.

Maar o, waarom gaan honden en katten toch altijd op je quilt zitten,

net als je die perfect gestreken hebt en 

hem op de foto wil zetten?

"Lizzy, Tolly, ga er nou aaaahaf! 

Vooruit! weg!"

Tja en dan ziet de quilt weer een beetje kreukerig uit.

Voorlopig heb ik de top (geen rafeltje te zien!)

over de schommelstoel naast de kerstboom gehangen.

Het meest begeerlijke plekje in huis! 

Daar zal hij nog wel meer kreukjes opdoen.

Maar dat geeft niet.

Ik heb m'n deadline gehaald. 

Maar ik moet nu nodig weer eens wat meer gaan spelen met lapjes

en draadjes en m'n tekenwerk weer oppakken want

van alleen breien (de pinwheelsjaal) en heel hard aan een 

quilt werken word ik niet gelukkig! 

  

En met de voorkant van deze journal wil ik iedereen 

een sfeervol en gezellig kerstfeest wensen. 

Brief aan Camille.

Lieve Camille.

Dank je wel voor je geduld. 

Nee, ik was je echt niet vergeten. 

Nee, echt niet! 

Af en toe hoorde ik je zachtjes mopperen.

Daar op de derde plank van de kast in m'n atelier. 

Maar ik moet zeggen: je hebt veel geduld.

Natuurlijk zou ik je het liefste toespreken in het Frans.

Maar helaas: ik deed al langer dan 45 jaar geleden eindexamen Frans.

En ondanks de 10 die ik haalde bak ik er weinig meer van! 

Ergens achter in m'n hoofd speelt een rijtje:

vriezen, kopen, dooien, schillen.

Moesten die werkwoorden niet anders worden vervoegd? 

Nee, ik hou me maar bij het Nederlands. 

Gelukkig heeft Meneer Google translate.

Tja, wat koop jij voor zo'n verhaal?

Niks! 

Zal ik je dan maar af borduren?

Gezellig samen onder de kerstboom?

En ben je dan niet meer boos? 

Afgesproken.

Hartelijke groeten,

Anny. 

En...

samen met Lizzy zet ik zo meteen even de puntjes op de i

en maak ik de top van 

Scandinavian Christmas af! 

Langzaam.

Al weken geleden hield ik afgelopen ochtend

vrij in mijn agenda.

"De zeventiende, 's morgens? 

Nee, dan kan ik niet hoor!"

Ik had deze ochtend gepland om mijn Scandinavian Christmas

in elkaar te zetten.

Met de naaimachine.

Nou niet m'n allergrootste vriendje, maar als ik 

hem nou eens op "langzaam" zou zetten dan moest het toch wel lukken.

Toch?

Ik wilde de lange repen tussenrand en rand niet met de hand doen.

Dat lukte aardig.

Hoewel de top nog niet klaar is.

Vrijdagochtend nog maar even de agenda leeg vegen!

Er zat weer eens een fout in het patroon.

Een van de randen zou in totaal 33 en halve inch lang moeten zijn..

Even rekenen: 15,5 en 12,5 is hier nog altijd 28.

Komt er nog 3 inch bij voor het churndash blok en 3 inch voor de randen.

Dat maakt nog altijd 34 inch en met naad zelfs

34 en een half!

En geen 33 en een half zoals het in het patroon staat.

Grrrr. #$*&^% 

De kerstgedachte was eventjes ver weg.

Een hele inch verschil.

Dat is wel tweenenhalve centimeter.

Ik blijf het raar vinden.

In zo'n duur patroon. Eerder schreef ik er al over in het blogje: slordig. 

Maar het komt goed.

En met een beetje geluk is de top klaar voor Kerstmis.

Oh, bijna vergeten:
Vanavond op BBC2 is er om 20.00 uur een
Kerstaflevering van The Sewing Bee.
En daarna om 21.00 uur is er de
Kerstaflevering van The Great British Bake Off.

Vast wel gezellig om even bij te breien. 

Een boompje opzetten.

Zo, dit is het eerste boompje dat ik afgelopen week opzette.

Geen gedoe met bomen sjouwen en naar zolder klimmen.

Nee, gewoon wat restjes garen zoeken,

het patroontje opdiepen, 

een kop thee zetten,

Zelfgebakken kerstkransje erbij

en gewoon borduren.

Het tweede boompje tuigde ik op bij de oude Mevrouw Rafel.

In de een na laatste Mollie Makes stond een foto van een 

aandoenlijk kinderkerstboompje.

En zoiets wilden we allebei wel. 

Dus ruilde omi haar kunstboom dit jaar in voor een minder statig 

en naar ik verwacht flink ruiend exemplaar.

Ikzelf kwam er een beetje bekaaid af met een 

hele scheve boom! 

Daar ben ik echt niet goed in hoor: kerstbomen uitzoeken.

Vreselijk, dat gesjouw in het tuincentrum.

Daarna moeten de boompjes nog in m'n kleine Foxje gepropt...

hoedenplank eruit, bank naar beneden. Grrrr.

Gelukkig hoeft het maar een keer per jaar. 

Bovendien had ik gehoopt op 2 kleine Nordman sparretjes.

Maar helaas: die waren uitverkocht.

Het is er niet minder gezellig om geworden! 

En mocht je je nu afvragen waar het patroontje van die leuke geborduurde kerstboom

toch vandaan komt?

Ooit kon je bij de Ariadne, toen nog een gezellig handwerkblad, 

een blikje kopen met kruissteekpatroonkaartjes.

(onthou dit woord voor het volgende potje scrabble!) 

O ja, en voordat je nu afvraagt wat in hemelsnaam een Foxje is:

dat is een heel klein Volkswagentje.

Echt heel klein! 

Hogere economie.

Vanmorgen ging ik even langs de Quilthoeve klik

voor een meter rood zigzagband. 

Maar daar bleef het niet bij!

Ik kwam met veel meer thuis.

Typisch een geval van hogere economie zeggen wij hier dan.  

Afgelopen week las ik op internet over het nieuwste jaarproject:

"randje per week" klik

En dat is wel een heel leuk idee:

elke week 2 randjes borduren die te vinden zijn op oude schoollapjes. 

Daarvoor heb je 20 cm breed linnenband nodig.

En laat Ingrid nu net mooi band hebben met een kantrandje! 

Door het kantje is het ietsje smaller... maar dat komt vast wel goed. 

Ik ben gek op kleine schoollapjes. 

 Bijna 10 jaar geleden borduurde ik  mijn moeders lap na.

 In een jubileumboekje van haar lagere school vond ik 

een foto met daarop de lap.

Alleen de huisjes zijn niet origineel.

Ooit borduurde ik haar eigen lap achteruit! 

Als peutertje haalde ik hem namelijk steek voor steek uit.

Blijkbaar was ik zo zoet dat m'n moeder het wel best vond! 

Dus voordat ik echt aan het borduren sloeg wist ik al heel goed wat uithalen is! 

Ik heb me altijd verbaasd over het "griekse" randje

dat op de lap staat. Dat verwacht je niet op een kleine dorpsschool. 

Ben benieuwd of zo'n rand ook op m'n randje-per-week-lap komt.

En dat rode zigzagband?

Ja hoor dat heb ik ook. Eerdaags zie je dat vast en zeker wel terug.

 Dat wil zeggen als ik van de nieuwste bookazine van Libelle af kan blijven!

Ik wil hem bewaren voor onder de kerstboom.

Dat gaat zeker niet lukken. 

In de wacht.

"Het aantal wachtenden voor u is nog: drie."

"Het aantal wachtenden voor u is nog: drie!"

Een paar weken geleden kocht ik dit boek. 

Ooit leek het uitverkocht, maar Wietske van de Bossche Quilts en Meer 

wist nog een stapeltje van deze boeken op de kop te tikken.

Ooit begonnen als blok van de maand stal de lieve chocoladebruine labrador Jules van

Veronique Requene de harten van alle quiltende hondenliefhebsters.

Of is het hondenliefhebbende quiltsters.

Hoewel Jules allang in de hondenhemel woont steelt hij nog steeds vele harten.

Zo ook de mijne,

Ooit, ooit zou ik de quilt maken beloofde ik mezelf. 

Maar er staan nog wat quiltjes en andere werkjes op stapel!

"Het aantal wachtenden is nog: drie!"

Maar ja, je weet... het bloed kruipt waar het niet gaan kan

en ik moest eventjes wat proberen.

Dus kocht ik bij Ingrid van de Quilthoeve m'n allereerste lapje 

bruine quiltstof.

En nog wat stoffige stofjes...

want Jules houdt van stoffig.

Ik ga quilt-as-you-go werken.

Dus blok voor blok eerst afwerken en daarna aan elkaar zetten.

Ik heb al gezien dat de quilt daar geschikt voor is.

Bovendien zijn de blokken werkelijk gigantisch! 

Een shopkeepers dream.

Hij vreet stof. 

De quilt bestaat duidelijk uit 3 delen.

Een bovenaan,

Het onderste deel is doormidden gedeeld. 

Zo kan ik met blokken delen opbouwen.

(En stoppen als het wel goed is!!!)

Dus eerst ga ik voor het deel met Jules, daarboven de meisjes die hun hond uitlaten 

en daaronder het vogelhuis met hart.

En als dat klaar is heb ik al een leuk maatje kinderquilt...

Ja, ja, het aantal wachtenden voor u is nog: juist: drie!  

  

Dank U, Sinterklaasje.

Wat een weer heeft Sinterklaas vandaag.

"Zie de Sint waait door de bomen"

zo klonk het hier en daar op internet. 

Maar hij weet je ook overal te vinden.

Nu was hij me al niet vergeten,

maar hij wist me ook te vinden op de supergezellige inloopbee van de Quilthoeve! 

Na heel veel zingen kwam de hulpsint langs met een flinke zak. 

Een greep daarin leverde dit lieve pakje op. 

Met in het pakje 2 schattige lapjes die heel goed te pas komen 

voor een van m'n volgende projecten! 

Ja, ik weet het, sommigen van jullie moeten zich nu vast houden aan de tafel!

Mevrouw Rafel en bruine stof???

Ze heeft niet eens een bruin kleurpotlood als ze dat nodig heeft in de tekenles! 

En die leuke rode stipjesstof? 

Dat was weer een presentje van een andere hulpsint...

Het is borduurstof voor een kerstborduurwerkje. 

(Hoop ik!)

Meer over de inloopbee bij Rennie
en Lida

Snoepje van de week.

Er zijn van die dagen dat het nauwelijks lukt om alle bordjes in de hoogte te houden.

Laat staan om ze te laten draaien! 

De laatste dagen is het hier in Huize Rafel iedere dag

"one of those days".

Het lukte me niet eens om even op internet te dwalen.

Even kijken wat iedereen uitvoert was er niet bij. 

Vandaar vandaag een blogje met een gouwe ouwe.

Inspiratie voor het gezellig inpakken van een cadeautje.

Het is immers bijna pakjesavond. 

(Help, hij doet het weer! Meneer Google zet de boel weer op z'n kant!) 

Even dichterbij bekijken. 

Ik gebruikte trouwens een proefje.

Maar niet met alle proefjes lukt het goed.

Deze leuke zeshoekjes zwerven al een tijdje over internet.

Dat moest ik ook even proberen.

Ja, ik had het wel druk, maar even ontspannen mag.

Al was ik niet erg tevreden met het resultaat.

Een hartje van een toertje vasten (links) is wel schattig om te zien maar wordt niet echt netjes.

Direct beginnen met puffsteken (rechts) is ook nog niet alles. 

Nee, deze proefjes kunnen echt niet op een pakje.