Ὅλα τά κάνει ὁ Χριστός, ἀλλά τά κάνει σ᾿ ἐκεῖνον πού τοῦ δίνει τόν ἑαυτό του....

 Ὁ ἅγιος Στέφανος γεμάτος ἀπό Πνεῦμα Ἅγιο ἀλλά ἐπίσης ἐνδυναμωμένος καί ἀπό οὐράνια δύναμη, φτάνει στό σημεῖο νά πεῖ σ᾿ αὐτούς πού τόν δικάζουν:
«Σκληροτράχηλοι καί ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ, ἀεί τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε».

 Ὁ ἅγιος φωτίζεται καί λέει τήν ἀλήθεια· δέν φοβᾶται νά τήν πεῖ. Ξέρει ὅτι μετά θά ἀρχίσουν νά τρίζουν τά δόντια οἱ Ἑβραῖοι, καθώς δέν θά ἀντέξουν ὅλα αὐτά τά λόγια πού λέει· θά θυμώσουν καί ἐξοργισμένοι θά τόν θανατώσουν, ὅπως ἀκριβῶς καί ἔγινε. Τά λέει ὅμως. Ἐμεῖς, καί μόνο νά σκεφτοῦμε ὅτι εἶναι ἐνδεχόμενο νά μᾶς συμβεῖ κάτι τέτοιο, τό βάζουμε στά πόδια.
Ἐάν δέν παραδίδεσαι ἄνευ ὅρων στόν Χριστό, σέ ἀπορρίπτει καί τελικά δέν φωτίζεσαι. Ἄν κατά ἐγωιστικό τρόπο θέλεις νά φωτισθεῖς, νά ἔχεις δύναμη, νά προκόψεις χριστιανικά, δέν θά γίνει τίποτε.
Ὅλα τά κάνει ὁ Χριστός, ἀλλά τά κάνει σ᾿ ἐκεῖνον πού τοῦ δίνει τόν ἑαυτό του.

Αρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος

ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΣΚΥΜΜΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ;

 ΠΗΓΗ

Η ΚΑΛΗ ΦΗΜΗ(Κυριακή ΙΓ'Λουκά)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 Η ανθρώπινη φιλοδοξία, αγαπητοί μου αδελφοί, μας οδηγεί συχνά στο να θέλουμε με κάθε τρόπο να έχουμε καλή φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Γαλάτες, οι οποίοι επιδίωκαν με την τήρηση των εθίμων του μωσαϊκού νόμου, να καταδείξουν ότι αυτοί είναι οι αυθεντικοί εκφραστές του χριστιανικού ήθους, επισημαίνει ότι « Όσοι θέλουν να αποκτήσουν καλή φήμη στους ανθρώπους, αυτοί σας υποχρεώνουν να περιτέμνεσθε, με μόνο σκοπό να μην καταδιώκονται από τους Ιουδαίους εξαιτίας του σταυρού του Χριστού» (Γαλ. 6, 12).

Η τήρηση των ιουδαϊκών εθίμων ήταν ένα τέχνασμα για να αποφύγουν οι επικεφαλής της χριστιανικής κοινότητας τους διωγμούς στο πρόσωπό τους από τους Ιουδαίους. Η αποδοχή των ανθρώπων τοποθετήθηκε ψηλότερα από ό,τι ήταν ουσιαστικό για τη σωτηρία και οι χριστιανοί της κοινότητας φορτώθηκαν με ένα περιττό βάρος, εξαιτίας των ηγετών τους.

Χωρίς να το συνειδητοποιούν οι επικεφαλής της κοινότητας εξέλαβαν τη δική τους επιβίωση και ανάγκη για αποδοχή ως αφορμή για να δυσκολέψουν την ζωή των άλλων. Συχνά και εμείς, και όχι μόνο στην εκκλησιαστική μας ζωή, δυσκολεύουμε τους άλλους όχι για να τους βοηθήσουμε να βρούνε την αλήθεια της πίστης, αλλά για να διευκολύνουμε τη δική μας ζωή, να μας θεωρήσουν ξεχωριστούς και ικανούς. Όσο όμως ψηλότερα ανεβάζουμε τους εαυτούς μας στηριγμένοι στο ασήμαντο και την αποθέωσή του, τόσο οι ίδιοι απομακρυνόμαστε από το αληθινό περιεχόμενο της πίστης μας και γινόμαστε υπαίτιοι και οι άλλοι να πονούν.

Η καλή φήμη δώρο Θεού
Η καλή φήμη δεν είναι αποτέλεσμα των ικανοτήτων και των χαρισμάτων μας. Έρχεται ως ευλογία του Θεού και της χάριτός Του, όταν οι άνθρωποι πρόκειται να ωφεληθούν από την παρουσία μας. Η δόξα των ανθρώπων είναι παγίδα και την ίδια στιγμή περιττή κατάσταση.

Σημαία μας, που εβάφη με το αίμα Του, ο Τίμιος Σταυρός.

«Ο Χριστός είναι ο ανίκητος αρχιστράτηγος μας. 

Σημαία μας, που εβάφη με το αίμα Του, ο Τίμιος Σταυρός. 

Και σάλπιγξ, που μας καλεί στη μάχη, το κήρυγμα του Ευαγγελίου...

῞Ολοι να καταλάβουμε τον προορισμό μας· να γίνουμε αγωνισταί,να πολεμήσουμε για την πίστη μας, για τη δόξα του Θεού μας, για το Ευαγγέλιο· και τότε ο Κύριος Ιησούς Χριστος θα είναι μαζί μας εις αιώνας αιώνων· αμήν»

(Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, Ομιλία Ιερό Ναό Αγ. Τριάδος Αμπελοκήπων – Αθηνών 2-9-1962)

πηγή

Δέν σᾶς προστατεύουν ἐκεῖνοι πού εἶναι τεταγμένοι γιά νά σᾶς προστατέψουν...."

Ο προφητικός λόγος του μακαριστού π.Αθανάσιου Μυτιληναίου που έλεγε με πόνο:

" Ποῦ νὰ πᾶτε; Σὲ ποιόν; Ποῦ; Δυστυχῶς, δὲν εἶναι σὲ θέση οἱ ἐφημέριοί μας, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Χριστὸν τεταγμένοι νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιον. Δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ βοηθήσουν. Πεῖτε ἀπὸ ἄγνοια, πεῖτε ἀπὸ ἀδιαφορία, πεῖτε διότι καὶ αὐτοὶ παρασύρονται κάποτε; Ἀκούει κανεὶς γνῶμες γύρω ἀπὸ τέτοια θέματα, ποὺ νὰ τραβάει τὰ μαλλιά του.Θὰ πῶ κάτι ποὺ σᾶς τὸ ΄χῶ πεῖ καὶ πέρισυ. 

Ἀγαπητὸ ποίμνιον, βοηθεῖστε ἐσεῖς τὸν ἑαυτό σας. Μελετᾶτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ βοηθήσατε ἐσεῖς τὸν ἑαυτόν σας. Ἐμεῖς, δὲν μποροῦμε νὰ σᾶς βοηθήσουμε. Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ κάποτε σᾶς ρίπτουμε καὶ ἐμεῖς, -εἴτε τὸ καταλαβαίνουμε, εἴτε δὲν τὸ καταλαβαίνουμε-, σᾶς ρίπτουμε καὶ ἐμεῖς εἰς τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν. Ναί! Γιατί καὶ ἐμεῖς ὡς ταγοί, ὡς κληρικοί, ἔχουμε γίνει θύματα αὐτῶν τῶν καταστάσεων. Ναί! Μὴν σᾶς κάνει ἐντύπωση. Δὲν θὰ ‘θελα νὰ σᾶς βάλλω τὴν ὑποψία γιὰ κείνους ποὺ σᾶς ποιμένουν, ἀλλά, δὲν θὰ΄θελα ὅμως νὰ σᾶς ἀφήσω καὶ ξένοιαστους, καὶ νὰ πεῖτε: 

«Ἔ! ἔχουν τὸν λόγον ἄλλοι, αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς ποῦν, αὐτὸ θὰ κάνουμε».

 Ὄχι !! Νὰ ΄μαστε ξυπνητοὶ ἄνθρωποι, νὰ μελετοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ προστατέψουμε τὸν ἑαυτό μας. Διότι σήμερα, δὲν σᾶς προστατεύουν ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι τεταγμένοι γιὰ νὰ σᾶς προστατέψουν."

Και όταν λέμε ότι ομολογούμε τον Χριστόν, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι ομολογούμε την Ορθοδοξία.

 Και όταν λέμε ότι ομολογούμε τον Χριστόν, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι ομολογούμε την Ορθοδοξία. Ή αν ομολογούμε την Ορθοδοξία, ομολογούμε τον Χριστό. Γιατί, απλούστατα, Χριστός και Ορθοδοξία ταυτίζονται. 

 Τι είναι η Ορθοδοξία; Ο ορθόδοξος τρόπος αναφοράς εις το θεανθρώπινον πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Η ορθόδοξος ερμηνεία του θεανθρωπίνου προσώπου του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι Ορθοδοξία. 

Σημαίνει λοιπόν ομολογία της ανθρωπίνης και της θείας φύσεως του Ιησού Χριστού· με ό,τι μας αποκαλύπτεται στο θεανθρώπινο πρόσωπό Του μέσα στον λόγο του Θεού, μέσα στην Αγία Γραφή. Και η ομολογία προϋποθέτει κάποια γνώση, βεβαίως, του θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού. Αν δεν έχουμε αυτήν την γνώση, τι θα ομολογήσουμε; Τι θα δείξουμε;

Όταν ερωτήθηκε εκείνος ο τυφλός, που τον θεράπευσε ο Κύριος, αν πιστεύει εις τον Χριστόν, που ο Κύριος του το είπε αυτό, εκείνος είπε:

 «Ποιος είναι;». 

«Εγώ είμαι», λέει ο Κύριος, «Αυτός που σου άνοιξα τα μάτια». 

Κι εκείνος είπε: «Πιστεύω Κύριε. Πιστεύω.» και προσεκύνησε αυτόν. 

Τον προσεκύνησε τον Κύριο. Την ίδια στιγμή γίνεται ομολογητής του Χριστού.

Η ‘Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τα θανάσιμα πλήγματα των εσχάτων καιρών...

Μια ομολογιακή επιστολή του Γέροντα Αδριανού του Σιναϊτου που απευθυνόταν στους μοναχούς και τις μοναχές, η οποία - μεταξύ άλλων - έγραφε:

"Είναι όντως καλόν και γλυκύ οι Μοναχοί να ησυχάζουν, άλλωστε προς τούτο εκλήθησαν. Πλην όμως, όταν οι καιροί είναι χαλεποί, όπως οι σημερινοί, όπου ή νοητή Ναύς ή ‘Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τα θανάσιμα πλήγματα των εσχάτων καιρών, το εφησυχάζειν είναι άρνησις Πίστεως και η έλλειψις συνεπούς ομολογίας έργω και λόγω είναι παντελώς αδικαιολόγητος."
Μια επιστολή πιο επίκαιρη από ποτέ...

Θυμάμαι επίσης που έλεγε:
" Αυτοί που ακολουθούν τον Πάπα, δεν έχουν εκκλησία. Έχουν Συναγωγή... "
Ο Γέρων Αδριανός, αναχώρησε για τα Ουράνια Σκηνώματα το 2004...
Η ευλογία του να μας σκεπάζει και να μας προστατεύει στον Αγώνα που έχουμε μπροστά μας. Γένοιτο!

ΠΗΓΗ

Με σώμα ασθενικό αλλά καρδιά λιονταριού(Γέροντας Ανδριανός)

   Σήμερα - με το Νέο Ημερολόγιο - εορτάζει ο Άγιος Αδριανός και το δικό μου μυαλό, πήγε σε μια ευλογημένη ψυχή που γνώρισα το 1999. Τον Γέροντα Αδριανό τον Σιναΐτη. Θυμάμαι ότι το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος κι αυτό ήταν η αφορμή για να ξεκινήσουμε πρώτη φορά συζήτηση με τον Γέροντα. Έκτοτε, συζητούσαμε συχνά. Τότε ήταν στην Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, στη Φυλή Αττικής. Τα χρόνια που πέρασε ασκητεύιντας στην έρημο του Σινά, είχαν αφήσει τα σημάδια τους πάνω του. Με σώμα ασθενικό αλλά καρδιά λιονταριού, τελούσε εξορκισμούς κι είχε αξιωθεί της χάρης του θαυματουργείν. 

Πολλές οι προσωπικές εμπειρίες που έχω από τον ευλογημένο τούτο Γέροντα!

Θυμάμαι, κάπου στις αρχές του 2.000 ένα Σάββατο απόγευμα, σ' ένα από τα μικρά οικήματα της Μονής, τον Γέροντα να στέκει ορθός κρατώντας έναν μεταλλικό σταυρό που μέσα του είχε πολλά άγια λείψανα, να τελεί εξορκισμό σε ένα παληκάρι που στεκόταν γονατιστό μπροστά του. Ένα παληκάρι που όρθιο ήταν γύρω στο 1,85 ύψος. Ο δε Γέροντας, ήταν δεν ήταν ήταν 1,60... Και πολύ αδύνατος. Κι όμως, αυτός ο "γίγαντας" στεκόταν γονατιστός μπροστά στον εύθραυστο Γέροντα. Του έλεγε θυμάμαι ο Γέροντας:
- Φύγε πονηρέ! Άφησε αυτόν τον άνθρωπο.
Κι ο δαίμων απαντούσε:
- Δε φεύγω ρε τράγο...
Κι ο Γέρων Αδριανός με ήρεμη φωνή, του έλεγε:
- Θα φύγεις, θες δε θες...
Η πόρτα κλειστή. Απ' έξω το δαιμόνιο που είχε κυριεύσει τη μητέρα του παιδιού να ουρλιάζει:
- Άσε ήσυχο το παιδί μου ρε κερατά! Τον καις π' ανάθεμά σε!
Και δωσ' του να προσπαθεί ν' ανοίξει την πόρτα...
Από πίσω, κόσμος τρομαγμένος κι εγώ, να προσπαθώ να κρατήσω τη μητέρα, ή μάλλον το δαίμονα που την είχε κυριεύσει, για να μην μπει. Με κάποιον τρόπο, η πόρτα άνοιξε. Με έσπρωξε με δύναμη κι όρμησε μέσα. Φοβήθηκα ότι θα χτυπούσε τον Γέροντα κι όρμησα κι εγώ μέσα. Εκείνη άρπαξε το γιο της από το χέρι και τον τράβηξε να φύγουν. Προσπάθησα να τους κρατήσω και τότε βλέπω το Γέροντα να μου κάνει νόημα να τους αφήσω. Κούνησα το κεφάλι μου με απογοήτευση και τους άφησα. Καθώς περνούσαν δίπλα μου, μου χαμογέλασαν κι οι δύο. Εκείνο το εκνευριστικό χαμόγελο που δήλωνε ικανοποίηση. Τους κοίταξα με θυμό και τότε μου λέει ο Γέροντας:
- Ασ' τους! Θα ξανάρθουν!

Ο άνθρωπος είναι, βέβαια, ελεύθερος, αλλά χωρίς τον αληθινό Θεό είναι ανυπεράσπιστος ενάντια στο κακό.

Άγιος Αλέξανδρος Σμορέλ +13/7/1943

 "...Παντού και σε όλους τους καιρούς της μεγαλύτερης κρίσης, έχουν εμφανισθεί άνθρωποι, προφήτες και άγιοι, που αγαπάνε την ελευθερία τους, κήρυξαν τον Μοναδικό Θεό, και με τη βοήθειά Του οδήγησαν το λαό στην αντιστροφή της πτωτικής του πορείας.

Ο άνθρωπος είναι, βέβαια, ελεύθερος, αλλά χωρίς τον αληθινό Θεό είναι ανυπεράσπιστος ενάντια στο κακό. Είναι σαν καράβι χωρίς πηδάλιο, στο έλεος της θύελλας, σαν μικρό παιδί χωρίς τη μητέρα του, σαν σύννεφο που διαλύεται στον αέρα. Και σε ρωτάω, σαν Χριστιανό που αγωνίζεσαι για τη διαφύλαξη του πιο πολύτιμου θησαυρού σου, μήπως διστάζεις, μήπως ξεπέφτεις στη δολιότητα, τον υπολογισμό και την αναβλητικότητα, με την ελπίδα ότι κάποιος άλλος θα σηκώσει το χέρι για να σε υπερασπίσει; Δεν σου έδωσε ο Θεός τη δύναμη και τη θέληση να αγωνιστείς; Πρέπει να χτυπήσουμε το κακό εκεί που είναι πιο δυνατό, και είναι πιο δυνατό στην εξουσία του Χίτλερ».

(Απόσπασμα από προκήρυξη της αντιναζιστικής ομάδας επί χιτλερικής παντοκρατορίας Λευκό Ρόδο, της οποίας ήταν βασικό στέλεχος ο νεαρός φοιτητής ιατρικής)

πηγή

Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κακά παραδείγματα....

 Ὁ Θεός μέ ἀπεκάλυψε ὅτι τό μόνον διά τήν σωτηρίαν μας εἶναι ἡ μετάνοια, καί νά μετανοήσουν πρῶτον οἱ Αρχιερεῖς καί νά ἑνωθοῦν, διότι είναι αίσχος να λένε περἱ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καί αὐτοί ἀναμεταξύ τους νά ἔχουν ἔχθρας...Καιρός δακρύων, ἀλλά πρέπει ἡ ἀλήθεια νά ὁμολογῆται... Ένας Θεός κατεδέχθη νά γίνη ἄνθρωπος διά νά εἰρηνεύση τόν κόσμον καί ἐμεῖς γινόμεθα ἐνάντιοι τῆς εἰρήνης!

— Καί τώρα εύρισκόμεθα εἰς τάς παραμονάς τῆς μεγάλης ὀργῆς, πλησιάζει το τέλος τῆς συντελείας.

— Τόν θάνατον καί τήν δευτέραν παρουσίαν ἐθεωροῦσαν ὅλοι οἱ ῞Αγιοι Πατέρες καί οἱ Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας ἀπαραίτητα γιά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου, καί πολλοί από αὐτά ἐσώθησαν...

— Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κακά παραδείγματα ἀπό τούς ἄρχοντες τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ὅμως καί ἐκεῖνοι σκληρυνθῆ, χειρότερα καί ἀπό τούς Εβραίους... Ὅσον μπορεῖ κανείς ἄς ἐργάζεται, ἀλλά νά μή ἐκτίθεται...

Από το βιβλίο: Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ (Ο οὐρανοδρόμος ὁδοιπόρος, 1884-1980) Ἕνας σύγχρονος ὅσιος πατήρ τῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ΤΟΜΟΣ Α' σελ. 823. Επιμέλεια: Στυλ. Ν. Κεμεντζετζίδης Ἐκδόσεις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1990

πηγή

Τα Σύμβολα, η δύναμη τους και οι συνέπειες αποκαθήλωσής τους

Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος

Με υπότιτλο «ο πιό καλός ο μαθητής πάει με Σταυρό» εκπομπή τηλεοπτικού σταθμού, σε ρεπορτάζ για τις Πανελλήνιες εξετάσεις, βρίσκεται έξω από Γενικό Λύκειο της Θεσσαλονίκης (Πυλαία). Εκεί ο δημοσιογράφος «10΄ πριν τις εξετάσεις», όπως αναφέρει, συναντά ένα υποψήφιο, τον Παναγιώτη. Αυτό που προκάλεσε το ενδιαφέρον του δημοσιογράφου και τον διάλογο που ακολούθησε με τον Παναγιώτη, ένας μεγάλος (ξύλινος) Σταυρός που ο Παναγιώτης φορούσε, είχε κρεμάσει στον λαιμό του.

Ακολουθεί ο εξής διάλογος: Δημοσιογράφος:

 «…. Πως το σκέφτηκες αυτό και πήρες ένα μεγάλο Σταυρό;». 

Παναγιώτης: «… Ένας μεγάλος Σταυρός δείχνει μεγάλη πίστη, μεγάλη ετοιμότητα για τις πανελλαδικές και γενικά, βοηθάει, πιστεύω περισσότερο.». 

Ακολουθεί σύντομος διάλογος με τους παρουσιαστές της εκπομπής και ένας από αυτούς λέει στον δημοσιογράφο που παίρνει την συνέντευξη, με ύφος που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως:

 «.. Για ρώτα τον μήπως θέλει να γίνει Μητροπολίτης;» 

Ακολουθεί σχολιασμός ανάμεσα στους παρουσιαστές της εκπομπής, τον δημοσιογράφο και τον Παναγιώτη και ο Παναγιώτης, λέει: 

«… Για να γράψουμε καλά θέλουμε και την βοήθεια του Θεού.» 

Πριν ο Παναγιώτης ολοκληρώσει την πρόταση-σκέψη του, αναφορικά με τον Θεό και την πίστη, τον διακόπτει δημοσιογράφος από το στούντιο και λέει στον συνάδελφο της που παίρνει την συνέντευξη:

 «Ναι, ναι, ναι… Για ρώτα τον τι πιστεύει ότι θα πέσει, ποιά είναι τα sos;». Ακολούθως σύντομη συζήτηση ανάμεσα στον Παναγιώτη, τον δημοσιογράφο και τους μετέχοντες της εκπομπής από το στούντιο. Στην συζήτηση αυτή λέει ο δημοσιογράφος που παίρνει την συνέντευξη στον Παναγιώτη: 

«Λόγω της πίστης σου έχεις κάποια Θεία έμπνευση; ρωτάνε από το κοντρόλ». Απαντά ο Παναγιώτης: «Αυτό είναι αυτονόητο». 

Επανέρχεται ο δημοσιογράφος: «Δηλαδή σου χει έρθει κάποιο μήνυμα τί θα πέσει;». 

Απαντά ο Παναγιώτης: «Δεν θα μαρτυρήσω».

Είναι προφανές ότι ο τελευταίος αυτός διάλογος του δημοσιογράφου με τον Παναγιώτη δεν παρερμηνεύεται απλώς, αποτελεί σαφέστατα ειρωνεία σε ό,τι αφορά την πίστη του παιδιού αυτού και το θάρρος του να βεβαιώνει, δημόσια και με παρρησία, την σχέση του με τον Θεό και την πίστη. Τον λόγο παίρνουν οι δημοσιογράφοι από το στούντιο και κάποιος από αυτούς ψελλίζει: «αυτά είναι αστεία», χωρίς όμως να διευκρινίζει τι εννοεί ως «αστεία»; Την ομολογία και μαρτυρία πίστης του Παναγιώτη ή την ειρωνεία και το ύφος του δημοσιογράφου; Ακολουθεί συζήτηση στο πάνελ του στούντιο, όπου οι συμμετέχοντες, συζητώντας μεταξύ τους λένε, ανάμεσα σε άλλα: «Αν δεν έχεις διαβάσει δεν υπάρχει επιφοίτηση Αγίου Πνεύματος», συμπληρώνοντας έτερος, (με χαμόγελα): «Ακόμα και τον μεγάλο Σταυρό να πάρεις που κουβάλαγε ο Χριστός στον Γολγοθά, δεν έχεις τύχη. Χρειάζεται να έχεις διαβάσει».

Προσεγγίζοντας τους διαλόγους αυτούς, με την επιεικέστερη και πιο

ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ(Κυριακή του Τυφλού)

«Γεννήθηκες βουτηγμένος στήν ἁμαρτία καί θέλεις νά μᾶς κάνεις τόν δάσκαλο;» (Ἰωάν. 9,34). 

Μ’ αὐτή τή φράση ὁλοκληρώνουν τόν διάλογο τόν ὁποῖο εἶχαν οἱ Φαρισαῖοι μέ τόν ἐκ γενετῆς τυφλό, τόν ὁποῖο θεράπευσε ὁ Χριστός ἀναδημιουργώντας τον καί δίδοντάς του τή ζωή ποιώντας πηλό, ὅπως ὁ Τριαδικός Θεό στήν Ἐδέμ γιά νά δημιουργήσει τόν πρῶτο ἄνθρωπο, τόν Ἀδάμ. Καί ὁ ἀναδημιουργημένος ἄνθρωπος, ὁ πρώην τυφλός, ὁ πρώην ταπεινός ζητιάνος, πού ὅλοι τόν γνώριζαν ὡς σιωπηλό καί δυστυχῆ, λαμβάνει μεγάλη δύναμη μέσα του. Μπορεῖ πλέον νά διδάσκει ἐκείνους πού θεωροῦσαν καί εἶχαν στή ζωή τό μονοπώλιο τῆς θρησκευτικῆς καί πνευματικῆς γνώσης. Καταφέρνει νά τούς ἀποστομώσει, τούς ἀναγκάζει νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τή συναγωγή, γιατί δέν ἄντεχαν τήν παρρησία τῶν λόγων του.

Ὁ τυφλός καί οἱ Φαρισαῖοι
Ὁ πρώην τυφλός γίνεται διδάσκαλος. Μόνο πού δέν ἀποσκοπεῖ στό νά διδάξει τούς Φαρισαίους θεολογικές ἑρμηνεῖες σέ χωρία ἤ πῶς μπορεῖ νά τηρηθεῖ ἀληθινά ὁ μωσαϊκός νόμος. Κι αὐτό διότι δέν εἶναι ὁ νοῦς πού κατευθύνει τόν πρώην τυφλό ἀλλά ἡ καρδιά. Εἶναι ὁ φωτισμός τῆς ὕπαρξης τόν ὁποῖο γεύτηκε μέ τήν ἀναδημιουργία του ἀπό τόν Χριστό. Δέν ἄνοιξαν μόνο οἱ ὀφθαλμοί τοῦ σώματος, ἀλλά καί τά μάτια τῆς ψυχῆς. Ὁ πρώην τυφλός νιώθει ὅτι δέν μπορεῖ νά κλείσει τό στόμα του. Δέν μπορεῖ νά μήν διδάξει αὐτόν πού ἔχει γίνει τό κέντρο τῆς ζωῆς του, τόν Ἰησοῦ Χριστό! Καί διακηρύσσει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού τόν θεράπευσε, ὁ Χριστός εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ προερχόμενος καί ὄχι ἕνας ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, ὅτι ὁ Χριστός μόνο ἄν προέρχεται ἀπό τόν Θεό μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ.

Αὐτό κυρίως πρέπει νά προσέξουμε ἐμεῖς στίς πονηρές καί ἔσχατες αὐτές ἡμέρες...

"Αὐτό κυρίως πρέπει νά προσέξουμε ἐμεῖς στίς πονηρές καί ἔσχατες αὐτές ἡμέρες:

Ἡ νίκη εἶναι βεβαία, ἀλλά γι᾿ αὐτούς πού εἶναι ἕτοιμοι νά μαρτυρήσουν.

Καί τό μαρτύριο δέν εἶναι τόσο ἐξωτερικό γεγονός· εἶναι κυρίως ἐσωτερικό. Ὅσοι ἀξιώθηκαν νά μαρτυρήσουν καί σωματικά, ἀξιώθηκαν πρωτίστως νά μαρτυρήσουν ἐν πνεύματι.

 Οἱ ἀπόστολοι καί οἱ μάρτυρες πρῶτα ἔζησαν τό πνευματικό μαρτύριο καί ἔπειτα ἀξιώθηκαν νά μαρτυρήσουν καί σωματικά.

 Οἱ ὅσιοι καί θεοφόροι πατέρες, ὅλοι χωρίς ἐξαίρεση, ἔζησαν τό μαρτύριο τῆς συνειδήσεως, τό ὁποῖο πολλές φορές εἶναι ὀδυνηρότερο τοῦ μαρτυρίου τοῦ σωματικοῦ.

 Αὐτοί οἱ ὅσιοι πατέρες εἶπαν γιά μᾶς, πού θά βρεθοῦμε στούς ἔσχατους καί πονηρούς αὐτούς καιρούς, ὅτι θά πειρασθοῦμε καί θά κινδυνεύσουμε πολύ.
Ὅσοι ὅμως θά ἀποδειχθοῦμε δόκιμοι, ὁ Θεός θά μᾶς θεωρήσει ὡς μάρτυρες "

π.Συμεών Κραγιοπούλου

Με μια εικόνα της Παναγίας, ο ΠΑΟΚ ομολογεί την πίστη – Πόσες λιγότερες βλασφημίες θα είχαμε στα γήπεδα αν έκαναν όλοι το ίδιο;

Ελευθέριος Ανδρώνης

Αθλητής σημαίνει αγωνίζομαι, παλεύω και κατορθώνω. Σημαίνει άνθρωπος που δίνει μάχες για να κατακτήσει κορυφές. Ο ΠΑΟΚ κατέκτησε με το σπαθί του την κορυφή του πρωταθλήματος Ελλάδας και δικαίως όλοι του βγάζουν το καπέλο. Αλλά η δύναμη που έβγαλε ο ΠΑΟΚ στο χορτάρι δεν προέκυψε από μόνη της. Πέρα από τη σκληρή δουλειά και τα τεχνικά σημεία της επιτυχίας, κάθε αθλητής χρειάζεται κάποιες ψυχικές βάσεις για να δίνει το 100% του εαυτού του.

Το σύνηθες είναι ο κάθε αθλητής να έχει ως μοναδικό «καύσιμο» τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Και αυτές σχεδόν πάντα είναι οι τετριμμένες «αξίες»: το χρήμα, η καριέρα, η δόξα. O κάθε ποδοσφαιριστής αγωνίζεται αποκλειστικά για το άτομό του. Κανένα ανώτερο ιδανικό δεν ενώνει τους παίκτες στα αποδυτήρια, πέρα από κάποιους λίγους που δένονται συναισθηματικά με την ομάδα. Αυτά ισχύουν για το σημερινό, «βιομηχανικό» ποδόσφαιρο. Το πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό συνονθύλευμα που δεν έχει καμία αξιακή ομοιογένεια.

Στον ΠΑΟΚ όμως φαίνεται ότι επιζεί μια σπίθα από τις παλιές αξίες του αθλητισμού. Και αυτή η σπίθα έγινε φωτιά. Από χθες που ο Δικέφαλος του Βορρά σήκωσε την κούπα, έχει γίνει viral το βίντεο με τους παίκτες στα αποδυτήρια να δίνουν υπόσχεση νίκης γονατισμένοι γύρω από μια ορθόδοξη εικόνα της Παναγίας. Ένα απαραβίαστο τυπικό που αρκετοί παίκτες του ΠΑΟΚ τηρούν πριν από κάθε παιχνίδι.

Μια σπάνια εικόνα πίστης και ευλάβειας, στην εποχή της «κορεκτίλας», του χυδαίου υλισμού, της ισοπέδωσης κάθε ιερού και όσιου. Μια εικόνα που πραγματικά τιμά την ιστορία του ΠΑΟΚ ως ιστορικό κληρονόμημα της Κωνσταντινούπολης, ως σύλλογο της ελληνορθόδοξης προσφυγιάς, ως λαϊκό αποκούμπι των πιστών βορειοελλαδιτών.

Οἱ Ἰοῦδες τῆς Ἐκκλησίας καταγγέλλουν τήν εὐσέβεια σάν ὑπερβολή, τήν ἐμμονή στήν πίστη καί παράδοση τῶν Πατέρων ὡς «εὐσεβισμό»

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ

1. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.
Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία, κυριευμένη ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀφήνει νὰ ξεχειλίσει ἡ εὐγνωμοσύνη της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της. Παίρνει, λοιπόν, ἕνα πολύτιμο μύρο καὶ ἀλείφει μ᾽ αὐτὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποιότητα τοῦ μύρου δείχνουν τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῆς γυναίκας πρὸς τὸν Διδάσκαλο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ πρωτοβουλία της, ποὺ ἔχει τὴν ἔννοια τῆς λατρείας καὶ τιμῆς πρὸς τὸν Μεγάλο Εὐεργέτη τοῦ ἀνθρώπου Χριστό, ἀσφαλῶς θὰ συγκίνησε, ὅπως συγκινεῖ καὶ σήμερα, σὰν ἐκδήλωση πίστεως καὶ εὐλαβείας.

2. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάποιος, ποὺ σκέπτεται διαφορετικά. Εἶναι ὁ σκοτεινὸς Ἰούδας, ποὺ… σπεύδει νὰ κατακρίνει τὴν ἐνέργεια τῆς γυναίκας. Ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὸ μεγαλειῶδες θέαμα τῆς εὐγνωμονούσας ἀγάπης, ψυχρὸς καὶ ἀδιάφορος γιὰ τὴν συγκινητικὴ ἐκδήλωση, ἀφήνει νὰ φανοῦν οἱ ὑλιστικές του διαθέσεις. Δὲν τολμᾶ ὅμως νὰ ἀποκαλύψει τὸν πραγματικὸ ἑαυτό του. Καλύπτει τὴν στειρότητα τῆς καρδιᾶς του μὲ τὸ πέπλο τῆς ὑποκρισίας. Φορεῖ προσωπεῖο, φαντασμαγορικὸ προσωπεῖο. Τὸ προσωπεῖο τοῦ φιλάνθρωπου καὶ τοῦ φιλόπτωχου καὶ παρουσιάζεται διαμαρτυρόμενος (δῆθεν) χάρη τῶν πτωχῶν. «Διατὶ τοῦτο τὸ μῦρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;»

Τὸ ἐπιχείρημά του φαινομενικὰ εἶναι ὀρθὸ καὶ δίκαιο. Καὶ ἐντυπωσιάζει. Καταδικάζει μίαν ἄδικη σπατάλη -ἂν ὅμως εἶναι ποτὲ δυνατὸ νὰ θεωρηθεῖ σπατάλη ὅ,τι καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπο προσφέρεται στὸν Θεό! Τὰ λόγια τοῦ Ἰούδα, ἀκουόμενα σὲ κάθε ἐποχή, ἔχουν τὴν δύναμη νὰ κλονίσουν τὸν θαυμασμὸ γιὰ τὴν πράξη τῆς Μαρίας. Διατὶ κατορθώνει πρὸς στιγμὴ ὁ Ἰούδας, νὰ παρουσιάζει τὴν ἀγάπη τῆς Μαρίας σὰν ἀδικία, καὶ τὴν ἀρετή της σὰν κακία.

Συνέβη σήμερα σε σχολείο της Καβάλας....

  Συνέβη σήμερα σε σχολείο της Καβάλας. Διευθύντρια κάλεσε σε απολογία μητέρα κοριτσιού, διότι χαστούκισε άλλο κοριτσάκι το οποίο εκείνο με τη σειρά του έβρισε τον Χριστό και την Παναγία. Επειδή γνωρίζω την οικογένεια και το γνήσιο Χριστιανικό ήθος με το οποίο ανατρέφουν τα παιδιά τους, δεν αμφιβάλλω ότι η κόρη Α. για να φτάσει στο σημείο να χαστουκίσει το βλάσφημο κοριτσάκι, το γεγονός είναι αληθινό και όντως η ιερή αγανάκτηση ώθησε σε αυτή την πράξη, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Άγιος Νικόλαος στον Άρειο για τις βλάσφημες δοξασίες του.

Το "καλύτερο" είναι ότι η διευθύντρια του σχολείου πήρε το μέρος του κοριτσιού που έβρισε τον Χριστό και την Παναγία και μάλιστα επικοινώνησε με τον σύμβουλο ψυχικής υγείας και αποφάσισαν να ρίξουν διήμερη αποβολή στο κορίτσι που έριξε το χαστούκι λόγω χρήσης βιας.

 Εχω να πω στη μικρή Α. η οποία είναι ένα γλυκύτατο και ταπεινό κορίτσι με προσευχη. 

 Μπράβο για το σθένος σου, κι ενώ άλλοι παλεύουν με νηστείες και πολλά ακόμη την περίοδο της Σαρακοστής να δείξουν την έμπρακτη μετάνοια τους, εσύ πήρες παράσημο από τον ίδιο τον Χριστό σήμερα, κόντρα σε αυτό το διαολικο δαιμονοκρατουμενο κράτος και σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς που ισορροπούν μεταξύ αθειας και αγνωστικισμού, όταν δεν μιμούνται στο ελάχιστον αυτόν που ίδρυσε την παιδεία στην Ελλάδα τον Ι.Καποδιστρια που ο ίδιος εφάρμοσε την ελληνοχριστιανική παιδεία στα σχολείο όπου ίδρυσε. Το χαστούκι σου Α. είναι ένα μικρό δείγμα για το τι θα πάθει αυτό το εωσφορικό παγκόσμιο σύστημα. Και θα πάθει από τους άγνωστους ταπεινούς, αλλά αρεστούς στον Θεό.

Να είμαστε έτοιμοι προς απολογία και μαρτύριο

 

ΠΗΓΗ

Οι άνδρες τους μαρτύρησαν για τον Χριστό.

                     

  Το βίντεο αφηγείται τις εμπειρίες και τα συναισθήματα γυναικών που έχασαν τους συζύγους τους σε επιθέσεις λόγω της πίστης τους. Παρουσιάζει την υπερηφάνεια τους για την πίστη τους, την ελπίδα τους στην αιώνια ζωή, και τη συγχώρεσή τους προς τους δράστες. 

 Παράλληλα, αναδεικνύει τη δύναμη της πίστης και την πεποίθηση ότι ο Θεός ποτέ δεν εγκαταλείπει τους πιστούς του.Εκφράζει επίσης την ευγνωμοσύνη και την εμπιστοσύνη των ανθρώπων προς το Θεό για τη φροντίδα και την προστασία τους σε δύσκολες στιγμές.

Οφείλουμε να αντέξουμε. Αυτά τα χρόνια μας έλαχαν, σε αυτά και θα παλέψουμε

Οφείλουμε να αντέξουμε.
Να μην χάσουμε τον εαυτό μας, τις ρίζες και τον προορισμό μας.
Σε έναν τόπο όπου οι παιδοβιαστές πέφτουν στα μαλακά, σε έναν τόπο όπου τη Μάνα μας τη προσβάλουνε με αφίσες προφασιζόμενοι μια κάποια τέχνη, σε έναν τόπο όπου οι κυβερνώντες, μας σέρνουν σε πολέμους για ιδιοτελείς σκοπούς, σε έναν τόπο όπου από καιρό η ανομία νομοθετείται…
Οφείλουμε να αντέξουμε.
Αυτά τα χρόνια μας έλαχαν, σε αυτά και θα παλέψουμε. Ο καθένας όπως ξέρει και μπορεί.
‘’Και ένας μόνος σου να μείνεις Άνθρωπε, μη φοβηθείς. 

Και πες : ‘’Εγώ δεν προσκυνώ’’.
Θα παλέψουμε να κρατήσουμε έστω μια μαρτυρία ζωντανή, σε πείσμα των καιρών και των δαιμόνων…Στώμεν καλώς αδέλφια.

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Να είμαστε άγρυπνοι. Ένα ΜΕΓΑΛΟ πλήθος ανθρώπων ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΒΑΘΥ ΥΠΝΟ(Αγ.Λουκάς)

Ο Χριστός δεν σώζει κανέναν δια της βίας! Περιμένει να μισήσει ο άνθρωπος τον κακό εαυτό του και με Μετάνοια να στραφεί προς τον Θεό και να Τον ικετέψει για την Σωτηρία του, να επιθυμεί το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει στην ψυχή του.

Να είμαστε άγρυπνοι. Ένα ΜΕΓΑΛΟ πλήθος ανθρώπων ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΒΑΘΥ ΥΠΝΟ. Πάρα πολλοί δυστυχισμένοι συνάνθρωποί μας ζουν μέσα σ' ένα αδιαπέραστο πνευματικό ΣΚΟΤΟΣ, κολυμπάνε στα πάθη και τις επιθυμίες τους. Ο Κύριος θέλει να Τον υπακούμε σε όλα. Να είμαστε ταπεινοί και να μιμούμαστε Αυτόν.

  Η Πίστη στον Θεό, στον Κύριό μας Ιησού Χριστό αποδιώχνει κάθε θλίψη και κάθε ταραχή και είναι για μας το μοναδικό καταφύγιο στις δυσκολίες, τις δοκιμασίες και τις στενοχώριες.

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας

(♰ 17 Μαρτίου 1996 Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων)

πηγή