Κουρέλια στ' αυτιά μας

Ούτε που τον ήξερα τον άνθρωπο. Στο φαρμακείο τον είδα, με τα χέρια μουτζουρωμένα και με ρούχα δουλειάς σε συνεργείο ή κάτι ανάλογο, να βρίζει για τις αυξήσεις στα φάρμακα.

Γύρω στα εβδομήντα έμοιαζε και έλεγε πως αναγκάζεται να δουλεύει ακόμη για να τρώνε "αυτά τα αληταριά" -ναι έτσι τους αποκάλεσε- αφού η σύνταξη δεν φτάνει για τίποτε.

"Πού είσαι Παπαδόπουλε " συμπλήρωσε και όλοι οι πελάτες κούνησαν το κεφάλι συμφωνώντας. "Μπα" σκέφτηκα "όλοι αυτοί είναι φασίστες;" Αλλά κάτι μέσα μου χαχάνισε "γιατί αυτό που ζούμε τώρα είναι δημοκρατία; Επειδή δηλαδή πας και ψηφίζεις, διασφαλίζεις δημοκρατικό πολίτευμα; Κουρέλια στ' αυτιά σου!"

Ανατρίχιασα γιατί αυτό το το τελευταίο το έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας μου. Δεν κατάλαβα ποτέ την ακριβή σημασία του αλλά για καλό δεν το έλεγε. Υποθέτω πως τώρα, αν ζούσε, θα το έλεγε συνεχώς.

Κάπως έτσι, δηλαδή:
"Κουρέλια στ' αυτιά σας" που νομίζετε πως είστε ελεύθεροι, ενώ είστε σκλαβωμένοι σε τακτικές διαγραφής των ανθρώπων από τους παγκόσμιους χάρτες, "κουρέλια στ' αυτιά σας" που πιστεύετε σαν του Χριστού ακόμη και αυτούς που Τον βγάζουν από το ιερό του ναού, ως Εσταυρωμένο, που θεωρείτε ελεύθερους τους ξετσίπωτους, που τολμάτε να λέτε "έχει το δικαίωμα" για όσους δημοσίως διακηρύσσουν την αμαρτία τους ως αρετή, που χασκογελάτε με τους άνδρες που ντύνονται γυναίκες και με όλα αυτά τα σοδομικά, που δεν φέρνετε αντίρρηση σε όσα σας ανακατεύουν το στομάχι, από φόβο μην δεν σας πουν ...δημοκράτες. Ποιοι μωρέ; Αυτοί που σας έκλεισαν στα σπίτια, τύλιξαν τους νεκρούς σε ζελατίνες για να τους θάψουν και μετά είπαν "κάναμε λάθος"; Πρόβες κάνουν. Την επόμενη φορά θα τυλίξουν εσάς ζωντανούς και θα σας θάψουν....

Το κακό είναι ότι συνηθίσαμε την μπόχα...

 
«...Θα δείτε και θα καταλάβετε τη βρωμιά γύρω σας: στη δουλειά, στα καταστήματα, στα κρατικά ιδρύματα, στην ηγεσία και κυρίως στην πολιτική. Δυστυχώς, θα μπει κρυφά στην Εκκλησία... Οι άνθρωποι σχεδόν θα χάσουν την ελπίδα τους. Μόνο αυτοί που κρατούν την αληθινή πίστη τους θα σωθούν....

Ιερομόναχος Αρσένιος Μπόκα

Τί θά συμβεῖ στήν Εὐρώπη πού ἐγκατέλειψε τόν Χριστό καί ἐπέστρεψε στον παλαιό, σκοτεινό καί μωρό παγανισμό;

 Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα, τί θά συμβεῖ στήν Εὐρώπη, πού ἀρνεῖται τόν Χριστό, ὑπάρχει ἔμμεσα στό Εὐαγγέλιο. 

 Θά συμβεῖ τό ἴδιο πού συνέβη στήν Καπερναούμ, πού ἦταν πόλη μέ μεγάλο πολιτισμό, πλούσια, ὀργανωμένη, χαρούμενη, περήφανη για τήν ἀκμή της. Ὁ Χριστός σφράγισε την πορεία της μέ τά παρακάτω λόγια: Και ἐσύ Καπερναούμ, πού ὑψώθηκες ὥς τά οὐράνια, θά κατεβεῖς στά τρίσβαθα τοῦ Ἅδη. Πλήν σέ βεβαιώνω πώς ὁ Θεός την ἡμέρα τῆς κρίσεως θά δείξει μεγαλύτερη ἐπιείκεια γιά τά Σόδομα παρά γιά σένα (Ματθ. 11, 23).

 Ἀδελφοί μου, ἄν στήν Ἰνδία καί την Κίνα συνέβαιναν τόσα πολλά καί μεγάλα θαύματα ὅπως συνέβησαν στήν Εὐρώπη ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια, ἀπό παλιά θά μετάνοιωναν οἱ κάτοικοί της καί θα γινόντουσαν χριστιανοί.

Στενοχωριέμαι γιά τήν Εὐρώπη, γιατί θά καταστραφεῖ ὅπως ἡ Καπερναούμ. Οἱ περήφανοι πύργοι της θά γκρεμιστοῦν, θα καταστραφοῦν καί οἱ λεωφόροι της θά μετατραποῦν σέ τόπους πού θά φυτρώσουν θάμνοι μέ ἀγκάθια, ὅπου θά κάνουν τη φωλιά τους τά φίδια. Στόν τόπο πού τώρα ἀκούγονται φωνές ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, θά ἀκούγονται κραυγές ἀπό κουκουβάγιες καί οὐρλιαχτά ἀπό τσακάλια.
Τή στιγμή πού ἡ Εὐρώπη νόμισε για τόν ἑαυτό της πώς ἐκπολιτίστηκε, τότε ἦταν καί πού ἀγρίεψε. Τή στιγμή πού νόμισε πώς τά ἤξερε ὅλα, τότε ἦταν και πού παραφρόνησε. Τήν στιγμή πού νόμισε πώς ἀπέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ἦταν καί πού ἔχασε ὅλη της τή δύναμη.

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος

πηγή

«Παρωξύνετο τό πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ..

Όταν ήρθε στην Αθήνα ο Παύλος –μας σημειώνει ο Λουκάς εις το βιβλίο των Πράξεων- «παρωξύνετο τό πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι κατείδωλον οὖσαν τήν πόλιν». 

 Ένας Εβραίος δεν μπορούσε να βλέπει τα είδωλα. Ο Παύλος υπέφερε κινούμενος στα έθνη και βλέποντας τα είδωλα. Δεν μπορούσε. Αγανακτούσε. Και εδώ λέγει «παρωξύνετο». Πώς θα το εξηγήσουμε αυτό το «παρωξύνετο»; Παραξενευότανε, επαναστατούσε· «θεωροῦντι», όταν έβλεπε να είναι η πόλις των Αθηνών κατείδωλος, γεμάτη από είδωλα. Μάλιστα πολλοί Αθηναίοι φιλοτεχνούσαν, δηλαδή παρήγγελλαν αγάλματα διαφόρων θεοτήτων και τα ‘βαζαν και εις τα πεζοδρόμια τους και εις τους κήπους των κ.λπ. Ώστε είπε κάποιος σύγχρονος ότι οι θεοί στην Αθήνα ήσαν πιο πολλοί από τους Αθηναίους…

 Εάν επανήρχετο, όμως, ο Παύλος, σήμερα στην Ελλάδα, ύστερα από είκοσι, αγαπητοί μου, αιώνες, και ανέβαινε επάνω στην Ακρόπολη των Αθηνών, πώς θα την έβλεπε την Αθήνα και γενικότερα την Ελλάδα και πώς θα την χαρακτήριζε; 

Σήμερα, αγαπητοί μου, θα είχαμε πάλι ανάγκη να μας πει για τον άγνωστο Θεό. Γιατί υπάρχει τόσο η αθεΐα -κάτι χειρότερο από τότε, δεν υπήρχε τότε η αθεΐα, υπήρχε η ειδωλολατρία· και όπως σας είπα, επήνεσε ο Παύλος την θρησκευτικότητα των Αθηναίων:

 «Σας βλέπω», λέει, «ότι είσαστε οι πιο θρησκευτικοί. Από όλους τους Έλληνες». Σήμερα όμως δεν έχουμε την ειδωλολατρία απλώς, έχουμε και την αθεΐα. Δεν πιστεύουμε σε τίποτα. Αυτό είναι το δυστύχημά μας. Συνεπώς έχουμε αγνωσίαν Θεού. Ναι. Αγνωσία Θεού. Δεν ξέρουμε τον Θεό. Να πω για τους Χριστιανούς μας; Θα ‘λεγε κάποιος: 

«Ε! Γνωρίζουμε τον Θεό». Τι γνωρίζουμε; Μπορούμε να πούμε στοιχειώδη πράγματα για τον Θεό; Εδώ δεν πιστεύουμε – πολλοί Χριστιανοί…- πρώτα πρώτα το Τριαδικό του Θεού. Δεν πιστεύουμε στην πρόνοια του Θεού. Νομίζουμε ότι ο Θεός είναι σαν τα μούτρα μας- επιτρέψατέ μου να μιλήσω έτσι, όταν μπορούμε να λέμε εκφράσεις περίεργες και ποικίλες:

 «Τι να σου κάνει ο Θεός; Ποιον να πρωτοκοιτάξει…», λέμε στη λαϊκή μας γλώσσα. Ποιον να πρωτοκοιτάξει; Δηλαδή τι είναι ο Θεός; 

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η προσευχή.

  Ρεκόρ τηλεθέασης είχε, λένε οι ειδήσεις, ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον (αυτό το ανόσιο πανηγύρι εκκεντρικοτήτων και προώθησης μιας ολοφάνερα, πλέον, αντίχριστης θέασης ζωής).

 Έχω κάνει πολλές σχετικές αναρτήσεις αλλά είναι ανάγκη να λέγεται και ξαναλέγεται: Δεν είναι οι κυβερνήσεις οι πρωταρχικοί υπαίτιοι της παρακμής των κοινωνιών. Οι πρωταρχικοί υπαίτιοι είναι οι λαοί. Η κατάντια αυτών είναι που 'γεννάει' και τις αναλόγου ποιότητας κυβερνήσεις. Το να πιστεύεις και να λες ότι είναι οι κυβερνήσεις που φταίνε πρωτίστως δεν είναι τι άλλο παρά μια πρόφαση αποποίησης ευθυνών.
 Η ρηχότητα και καφρίλα που έχουν πάρει οργιαστικές διαστάσεις στην κοινωνία μας είναι μπροστά στα μάτια μας. Η άρνηση αναγνώρισής της δεν μπορεί παρά να είναι ένδειξη συμμετοχής σε αυτήν.
 Φόβος και τρόμος απέναντι στις πανδημίες σωματικών ασθενειών ενώ η πανδημία της εγωπάθειας και του ναρκισσιστικού τρόπου ζωής (που είναι και γενεσιουργό αίτιο όλων των υπολοίπων δεινών της ζωής), εγκατεστημένη ως ό,τι το φυσιολογικότερο! Η παράνοια στο απόγειό της!
... ... ...
 Χρειάζεται, λέει, παιδεία η κοινωνία μας. Κανείς, όμως, δεν λέει το ποιος θα παράσχει την παιδεία αυτή. Το ποιος θα επιλέξει αυτούς που θα την παράσχουν. Πως είναι δυνατόν μια κοινωνία που της λείπει η παιδεία να έχει τα κριτήρια επιλογής των κατάλληλων διδασκάλων; Μια τέτοια κοινωνία θα επιλέξει, εκ των πραγμάτων, ως διδασκάλους της αυτούς που της μοιάζουν. Αυτούς που έχουν κοινά με αυτήν ιδεώδη ζωής. Ιδεώδη εγωπάθειας, ναρκισσισμού και αρπακτικότητας (ωραιοποιημένου με πασαλείμματα σπουδών και με προς εξασφάλιση κύρους, μόνο, αποκτημένες περγαμηνές).

Αποδόμησαν μεθοδικά και με απίστευτη πανουργία ΟΛΑ τα εθνικά χαρακτηριστικά και εξευτέλισαν μαεστρικά Ορθοδοξία - Γλώσσα - Ιστορία - Παράδοση...

Ακούω πολλά....''Πλήττεται η οικογένεια, χτυπιέται ο πυρήνας της κοινωνίας...'' και άλλα τέτοια βαρύγδουπα.
Το παιχνίδι έχει χαθεί και ΔΕΝ χάσαμε ούτε στη ρεβάνς ούτε στις καθυστερήσεις του ματς.

Δεκαετίες τώρα, κοντά 40 χρόνια και βάλε, ο πνιγηρός ιστός της αράχνης απλώνεται στην έρμη ελληνική κοινωνία και το ντιριντάχτα -που ονομάζω εγώ- καλά κρατεί, φίλοι μου.

Αποδόμησαν μεθοδικά και με απίστευτη πανουργία ΟΛΑ τα εθνικά χαρακτηριστικά και εξευτέλισαν μαεστρικά Ορθοδοξία - Γλώσσα - Ιστορία - Παράδοση...
ΔΕΝ έγινε τυχαία. Η απάτριδα και ευτελισμένη αριστερά μαζί με την παγκοσμιοποιημένη και σάπια δεξιά εξυφαίνουν εδώ και πολύ καιρό την απογύμνωση από κάθε συνεκτικό στοιχείο του Τρόπου μας!

Ήδη τα απότοκα - ρομποτάκια όλων αυτών των εξαμβλωμάτων και της δήθεν μοντερνιάς είναι πολλοί από τους δασκάλους και τους καθηγητάδες μέσα στις τάξεις. Είτε μας-σας αρέσει είτε όχι.Dura veritas sed veritas

Δημήτρης Σταματάκης

Από πού προέρχεται η σημερινή κρίση;

 (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς +1956)

  Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης, ή της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό.

  Με την αμαρτία της Θεοαποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον.

 Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν: «η Θεία δίκη»!

Ἔξυπνος εἶναι ὁ ἔχων Νοῦν Ξυπνητόν

Γράφει η Καλλιόπη Ταχτσόγλου-ἠθοποιός

«Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα»
Πόσο ψέμα ἀκόμη, πόση ἀνοχή, πόση ὑποκρισία,πόση ἀποδοχὴ ὅλων τῶν παρά φύσιν !

Ἀποβλακωθήκαμε, κοιμηθήκαμε, ναρκωθήκαμε, βρεθήκαμε σὲ ἀμηχανία, φοβηθήκαμε, βουβαθήκαμε, ὑποχωρήσαμε, μουδιάσαμε, ξεχάσαμε πὼς ὑπάρχει Θεός Μέγας καὶ μείναμε ὀρφανοὶ καὶ ξεκρέμαστοι.

Μούδιασε ὁ ἐγκέφαλός μας !
Ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν ΚΑΚΙΑ ποὺ μᾶς κυκλώνει.
Ἀδυνατοῦμε νὰ πιστέψουμε πὼς ἔνα τόσο μεγάλο κακό κυριαρχεῖ.
Διότι, ὑπάρχει τὸ ΚΑΚΟ καὶ ἔχει ἀρχηγὸ τὸν ἀρχέκακο, τὸν ἐκπεσὼντα, τὸν δράκοντα, τὸν ὄφι τὸν ἀρχαῖο, τὸν Διάβολο.

Ἀποκάλυψις 12-9 «καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην,
ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐβλήθησαν»

  Πλανεύει, μαγεύει, γοητεύει, τάζει καὶ νύκτα - μέρα ἐργάζεται γιὰ τὸ πῶς θὰ παγιδεύσῃ τὸν καθένα μας χωριστὰ μὲ καμάκια καὶ δολώματα,καὶ ὅλους μαζὶ μὲ τὰ δίκτυα.
 Ὑπάρχει, καὶ εἶναι αὐτὸς ὁ ἀόρατος ἐχθρός τῶν ἀνθρώπων, ὁ μισάνθρωπος, ἡ κολοβὴ ἀλεποῦ καὶ ἔχει μαζί του πολλὰ φρικτὰ, τρομαγμένα καὶ ὕπουλα δαιμονάκια ποὺ μᾶς τριγυρίζουν καὶ ψάχνουν εὐκαιρία νὰ τρυπώσουν μέσα μας καὶ νὰ μᾶς κατευθύνουν.

Ἐὰν αὐτὸ δὲν τὸ καταλάβουμε, πὼς ὑπάρχει τὸ κακό, καὶ ἔχει ἀρχηγὸ ποὺ τὸ διασπείρει, δὲν θὰ ξεμουδιάσῃ ὁ νοῦς μας, καὶ θὰ μᾶς βρίσκῃ τὸ κακὸ χωρίς ἐμπόδια καὶ θὰ μᾶς καθιστᾶ βλάκες καὶ ὑποχείρια.
Τὸ φίδι, κοιμίζει καὶ ναρκώνει αὐτὸν ποὺ θὰ καταπιῇ.
Ἔξυπνος δὲν εἶναι ὁ σπουδαγμένος, ὁ ἔχων πτυχία καὶ τίτλους.

Ἔξυπνος εἶναι ὁ ἔχων Νοῦν Ξυπνητόν, νοῦν ποὺ κινεῖται καὶ δὲν ἀδρανεῖ, νοῦν ποὺ ἀντιλαμβάνεται, ποὺ σκέπτεται, ποὺ ὑποψιάζεται ὅταν βλέπει πὼς κάτι δὲν πάει καλά, αὐτὸς ποὺ ἔχει νοῦν καθαρόν !

Ἄς κουνήσουμε τὸ κεφάλι μας νὰ φύγῃ ἡ θολούρα, ἄς τολμήσουμε νὰ σκεπτόμαστε !
«Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου»

Αντίσταση στην παρακμή...

Πλέον τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι έχει καταντήσει λασπώδης και ψεύτικη η ανθρώπινη ζωή και κοινωνία. Και, δυστυχώς, οι περισσότεροι κοντεύουμε να θεωρούμε φυσιολογική αυτή την εξέλιξη!

Λες και ο συνάνθρωπος είναι σκουλήκι, που τον πατάμε, γιατί μας ενοχλεί η ύπαρξή του, λες και είμαστε κουτοί και μας παραμυθιάζουν, λες και έχουν σκληρύνει τόσο πολύ οι καρδιές, που πλέον κανένας δεν υπολογίζει το αναφαίρετο δικαίωμα του άλλου στη ζωή, λες και είναι ασταμάτητη η θυελλώδης τρικυμία στο βυθό των ψυχών.

Όπως, πολύ σοφά είπε πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, "υπάρχει πάρα πολύ πόνος στην κοινωνία. Χρειάζεται περισσότερη στοργή, χρειάζονται περισσότερες πρωτοβουλίες αγάπης. Αυτή είναι η δική μας αντίσταση στην παρακμή".

Και πρόσθεσε: "Στην εποχή μας υπάρχουν πολλές ανάγκες, αλλά έχουμε την τάση να περιγράφουμε τις ανάγκες, να στεναχωριόμαστε για τις ανάγκες, να παραπονούμαστε για τις ανάγκες, ενώ η σωστή αντιμετώπιση είναι να παίρνουμε πρωτοβουλίες, να πρωταγωνιστούμε σε καλά έργα". Και κατέληξε: "Μάθε, αν η ζωή σου θέλεις να είναι γεμάτη καρπούς, να παίρνεις τέτοιες πρωτοβουλίες, όχι απλώς εκφράζοντας μερικές ιδέες, αλλά πραγματοποιώντας συγκεκριμένα καλά έργα".

Φτάσαμε στο σημείο ο όχλος να θέλει εκούσια σκλαβιά. Γιατί άραγε;

Της Χρυσούλας Μπουκουβάλα

  Η ανάπτυξη της νεκροπολιτικής δημιουργεί κόσμους του θανάτου (deathworlds), ή «νέες και μοναδικές μορφές κοινωνικής ύπαρξης στις οποίες τεράστιοι πληθυσμοί υπόκεινται σε συνθήκες διαβίωσης που τους προσδίδουν το καθεστώς των ζωντανών-νεκρών».
  Παρ’ όλη την επίθεση της διεθνούς εγκληματικής συμμορίας εναντίον των πολιτών της Δύσης, οι λαοί αδυνατούν να αντιδράσουν. Μήπως έχουν πέσει θύματα θανατηφόρας πολιτικής; Τι είναι η νεκροπολιτική και τι την χαρακτηρίζει; Ζoύμε κάτω από την επίδρασή της;

  Τι μας διδάσκει τελικά η κρίση του κορωνοϊού, η άνοδος του τεχνολογικού ολοκληρωτισμού, οι πολεμικές συγκρούσεις που ξεσπάνε από το πουθενά, η τρομοκρατία, η λογοκρισία και το πλανητικό στρατόπεδο συγκέντρωσης που επιδιώκεται από τη διεθνή εγκληματική συμμορία που έχει προκάλυμμα το Φόρουμ του Νταβός;
 Ότι οι περισσότεροι δυτικοί άνθρωποι έχουν γίνει ηλίθιοι και δειλοί (δείτε πόσο μικρή απήχηση έχουν στις μεγάλες δυτικές μάζες όσοι καταγγέλλουν τη δυτική χούντα και πόσο τεράστια απήχηση έχουν οι ινσταγκράμερ πόρνες, οι τηλεπερσόνες του απόλυτου Τίποτε, και τα τηλεπαιχνίδια για αμόρφωτους και διανοητικά καθυστερημένους παίκτες).

  Η διανοητική ανεπάρκεια του δυτικού ανθρώπου αντικατοπτρίζεται και στη διανοητική παρακμή των ίδιων των κυβερνώντων του, εφόσον πολίτες διανοητικά ανεπαρκείς τους ψήφισαν και τους επέτρεψαν να μπουν στα κοινοβούλια και εφόσον μόνο ηλίθιοι, ή διεφθαρμένοι ως το μεδούλι προδότες πολιτικοί εξυπηρετούν τα συμφέροντα διεστραμμένων μεγιστάνων που στρέφονται εναντίον των συμφερόντων των πολιτών και των χωρών τους.

Ο ατομοκεντρισμός και η ιδιοτέλεια του Νεοέλληνα...

Ο ατομοκεντρισμός και η ιδιοτέλεια του Νεοέλληνα ήταν αυτή που για δεκαετίες διαμοφωσε (και σε ένα ποσοστό) ακόμα διαμορφώνει την ενασχόλησή του με τα κοινα μεσα από κομματικά μορφώματα.

Μόλις η δυνατότητα αυτή εξέλιπε, διοτι αντιλήφθηκαν πλεον οτι το χρήμα ρέει σε όλο και στενοτερο κύκλο ολίγων και εκλεκτών και οι διορισμοί στο δημοσιο πλεον αφορούν τις πρωτοκαθεδρίες, έδειξε το πραγματικο του προσωπο με τα τεράστια ποσοστά αποχής. Διοτι δεν εχει λαμβανειν από το πουθενά.

Και πώς επιβεβαιώνεται αυτό;
Από την καθολική αδιαφορία προς οποιαδήποτε πρωτοβουλία πολιτών, στην οποία δεν εμπλέκεται χρήμα ή ατομικό συμφερον. Πλην καποιων αριστερίστικων γκρουπούσκουλων που απευθυνονται σε αφελείς ενω ο παράς μένει μεταξυ της αφανούς "ηγεσίας" τους, που το πρωι τρεχει στα χωραφια και το βραδυ φοραει τακουνια Louboutin.

πηγή

Το Σύστημα θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να συντηρήσει την "παγωνιά".

  Οι άνθρωποι παραλύουν, "παγώνουν", όταν δεν μπορούν να διαφύγουν από μια τραυματική κατάσταση ή/και όταν θεωρούν πως κάθε αντίσταση είναι αναποτελεσματική.
  Όταν μάλιστα αυτή η τραυματική κατάσταση προκαλείται από τους ίδιους (μηχανισμούς του Κράτους) που ήταν επιφορτισμένοι με την ασφάλεια τους, στο συμβολικό πεδίο είναι σαν να σε κακοποιεί ο γονιός σου, που είναι ο άνθρωπος στον οποίο σαν παιδί έχεις αναθέσει την ασφάλεια σου.
Η εσωτερική ψυχική σύγκρουση είναι τεράστια.

  Όταν επίσης η αντίληψη ότι κάθε αντίσταση είναι αναποτελεσματική (Τ.Ι.Ν.Α.) επιβεβαιώνεται από εκείνους τους ίδιους που υποσχέθηκαν τη θεραπεία του τραύματος -όπως συνέβη το 2015- τότε πραγματικά η παθητική παράλυση ή ένας "προσποιητός θάνατος-death feigning” -όπως το λέει ο Stephen Porges- γίνεται η μοναδική διέξοδος για τον ψυχισμό.

 Μια τέτοια προσέγγιση ίσως να μπορεί να μας εξηγήσει γιατί οι τελευταίες και επαναλαμβανόμενες μεγάλες καταστροφές στο συλλογικό πεδίο (Τέμπη, Φωτιές, Πλυμμύρες -και σε συστήματα συναρτημένα με τη συλλογική ασφάλεια), αλλά και οι "μικρές" καθημερινές καταστροφές στο ατομικό πεδίο, δεν κινητοποιούν συλλογικές αντιδράσεις, εκεί όπου παλαιότερα θα αρκούσε ένα και μόνο ανάλογο σοβαρό συμβάν για να υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις μείζονος σημασίας.
Σ' αυτή την κατάσταση είμαστε σήμερα.

 Και όπως υποστηρίζει Bessel van der Kolk, «Δεν μπορείς να κάνεις ψυχοθεραπεία ή ψυχοεκπαίδευση όταν οι άνθρωποι είναι "παγωμένοι", γιατί όταν είσαι "παγωμένος", τίποτα δεν μπορεί να μπει στον εγκέφαλό σου μέχρι να σταματήσει η "παγωνιά"».
Στις παρούσες συνθήκες συλλογικού μουδιάσματος τίποτα δεν μπορεί να ακουστεί πραγματικά από τον "συλλογικό μας εγκέφαλο" αν δεν διακόψουμε πρώτα την "παγωνιά".Αν δεν "ζεστάνουμε" ο ένας τον άλλο.
Και αυτό, ξέροντας καλά πως το Σύστημα θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να συντηρήσει την "παγωνιά".

Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Έλλειψη ηγεσίας στην κοινωνία.Που είναι οι ηγέτες;

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Μετρήθηκες, ζυγίστηκες και βρέθηκες λειψός (Δανιήλ. 5)

Αυτή την περίοδο τα γεγονότα τρέχουν και πολλοί είναι εκείνοι που δυσφορούν για όσα γίνονται γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς. Βρισκόμαστε όλοι μας μπροστά σε πρωτοφανείς εξελίξεις που ακουμπούν την κάθε πτυχή της ζωής μας, από τα εθνικά και κοινωνικά, μέχρι τα πιο προσωπικά μας θέματα και νοιώθουμε αδύναμοι να αντιδράσουμε και να φωνάξουμε την αντίθεσή μας. Κι έτσι κατά τον ποιητή «βουβοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα».

Είναι αλήθεια ότι σε μια κοινωνία που τα μέσα ενημέρωσης είναι ασφυκτικά ελεγχόμενα και η προπαγάνδα καλύπτει επιδέξια την κάθε είδηση χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η ύπαρξη ενός ηγέτη που θα δώσει φωνή στην βουβή πλειοψηφία ώστε να φωνάξει όπως στο γνωστό παραμύθι « ο βασιλιάς είναι γυμνός». Όμως η παρουσία ενός τέτοιου ηγέτη είναι είδος εν ανεπαρκεία γιατί όλοι οι ηγέτες, θρησκευτικοί, πνευματικοί, πολιτικοί, επιστημονικοί έχουν προ καιρού συμβιβαστεί και έχουν κρυφτεί στα πλούσια και ασφαλή παλάτια της κάθε εξουσίας.

Έλλειψη ηγεσίας στην κοινωνία.Οι υποτιθέμενοι ηγέτες δοκιμάστηκαν και βρέθηκαν λειψοί.

Οι υποτιθέμενοι ηγέτες δοκιμάστηκαν από τον καιρό της πανδημίας και βρέθηκαν λειψοί γιατί δε μπόρεσαν να στηρίξουν αυτούς που υποτίθεται ότι οδηγούσαν. Να ξεκινήσουμε από τη λεγόμενη πνευματική ηγεσία του τόπου; Τους ακαδημαϊκούς, τους λογοτέχνες, τους συγγραφείς, τους ποιητές τους καλλιτέχνες; Ρόλος τους η αμφισβήτηση της εξουσίας και η υπεράσπιση του ανθρώπου. Λόγος ύπαρξής τους να υπεραμύνονται του δικαιώματος των ανθρώπων να σκέπτονται και να εκφράζονται ελευθέρα.

Τι έκαναν όλοι αυτοί; Λούφαξαν. Εξαφανίστηκαν σε υπόγεια βαθιά για να αποφύγουν τη σύγκρουση με μια παράλογη και αδίστακτη εξουσία που σάρωσε κάθε ελεύθερη σκέψη και έκφραση και επέβαλε τη μία και μοναδική άποψη. Την εξουσία που τιμώρησε με νόμους και διατάξεις του μεσαίωνα κάθε ελεύθερη φωνή και γνώμη με νόμους «περί διασποράς ψευδών ειδήσεων».

Στα θέατρα μπορούσαν να μπαίνουν ελεύθερα μόνο οι εμβολιασμένοι και ας ξέραμε ότι και νοσούν και μεταδίδουν. Οι μη εμβολιασμένοι ακόμη και αν είχαν ελεγχθεί με τεστ, δεν μπορούσαν να μπουν. Το ίδιο και σε κάθε πολιτιστική δραστηριότητα, κινηματογράφους, συναυλίες, παραστάσεις. Οι καλλιτέχνες δέχθηκαν την αντιεπιστημονική διάκριση και κανένας πλην ελαχίστων και λαμπρών εξαιρέσεων δεν ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας. Αντ’ αυτού έπαιζαν σε κοινό αποκλειστικά εμβολισμένων.

Ο ρόλος των δημοσιογράφων.

Οι δημοσιογράφοι στρατεύτηκαν σε ένα σκοπό. Να μας πλασάρουν το ψευδέστατο σύνθημα «Εμβολιαζόμαστε, παίρνουμε πίσω τη ζωή μας- Επιχείρηση ελευθερία». Φίμωσαν και λοιδόρησαν κάθε αντίθετη αλλά σοβαρή και τεκμηριωμένη φωνή και πρόβαλλαν πρόσωπα που φανερά και ανενδοίαστα έκαναν κρατική προπαγάνδα. Έγκριτοι επιστήμονες αποκλείστηκαν και αντ’ αυτών καθημερινά παρήλαυναν γραφικές φιγούρες που μάλλον την προβολή τους και το προσωπικό τους κέρδος επεδίωκαν.

...όταν η γαστέρα θα είναι άδεια...

  Δεν υπάρχει "πολιτική" σήμερα.Υπάρχει ένα σύστημα που χειραγωγεί τα πλήθη, με διάφορα "show" ώστε να νιώθουν πως μπορούν και επιλέγουν.
Ένα σύστημα που είναι μανούλα στο να διαχωρίζει τον Έλληνα και να προωθεί ιδεολόγους του κ%λου,άθλια ανθρωπίδια που ευελπιστούνστην προσωπική τους ανάδειξη μέσα από τον ίδιο "σωλήνα" που χειρίζεται το χρήμα.

  Πρέπει να είναι ανόητος κάποιος για να νομίζει πως κάτι μπορεί να αλλάξει χωρίς την πλήρη πάταξη των ιδεολογιών.
Αριστερά, δεξιά, κέντρο, λίγο πιο πάνω λίγο πιο κάτω δεκάδες ανοησίες που επινοήθηκαν με σκοπό την διαίρεση, όλα δικά τους πιονάκια, σημερινά ή αυριανά.
Ένας είναι ο τρόπος.
Επιστροφή στις αξίες, χωρίς ιδεολογίες του κ%λου.
Κι αυτό για να συμβεί αν συμβεί κάποτε θα είναι γιατί τις αξίες τις θυμάται ο άνθρωπος όταν η γαστέρα είναι άδεια.
Ποτέ σε μια ξιπασμένη κοινωνία όπως η σημερινή.

Yannis Bakman

Θα 'ρθει-κοντά είναι-ο καιρός που θα στρέψουν βλέμματα ψηλά στον ουρανό...

 Ναι, πρέπει πού και πού να συνοδεύουμε κι εμείς τα λόγια με εικόνες, τρανταχτές, δυνατές θωρώντας όσα γίνονται με ταχύτητα τόση που δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε, να αποδεχτούμε, να διαχειριστούμε!

  Πολέμοι, απειλές, ασθένειες, πανδημίες, εκρήξεις, σεισμοί, ακρίβεια, φτώχεια, το πήγαινε έλα πληθυσμών, μαχαιρώματα, κλοπές, πυρκαγιές, πλήμμυρες, κακοί πολιτικοί, κοινωνικοί, προσωπικοί χειρισμοί, αδικίες, εκμετάλλευση, διωγμοί, δεν αναρωτιέσαι πια ποιος ή τι πήγε και πάει λάθος, αυτό το κάνεις να προλάβεις τη ζημιά της στην αρχή, δεν ψάχνεις τίνος να αποδώσεις την ευθύνη, το φταίξιμο, χρόνος χαμένος είναι μες την τόση αποδιοργάνωση!

 Θα 'ρθει-κοντά είναι-ο καιρός που θα στρέψουν βλέμματα ψηλά στον ουρανό ακόμα κι οι γνωστικοί, αυτοί που είχαν κι έχουν για όλα εξήγηση, επιστήμες και φαινόμενα, χειρισμούς, διαχειρισμούς, εξουσία, χρήμα, κουμάντο, ισχύ!

 Θα έρθει ο καιρός που θα πέσουμε κι εμείς κι αυτοί στα γόνατα, χέρια θα σμίξουμε σε εγκάρδια νοερή προσευχή, σε συντριβή καρδιάς και ψυχής!

 Ποιες αναλύσεις πολιτικές, ποιες αναλύσεις κοινωνικές, προσωπικές, με αυτό όλο

Η χώρα των ηρώων και των μαρτύρων κατηντησε παίγνιο των δαιμόνων

Τούτον τον καιρό επέτρεψε ο Θεός να βγουν όλα τα σκουπίδια μας στην επιφάνεια.
Η άρρωστη κοινωνία μας συνεχώς ξεβράζει ό,τι κακό και νοσηρό κατοικεί εντός μας.
Ένας εύφορος κάμπος κάποτε η καρδιά του λαού μας που σταμάτησε να παράγει καθετί καλό. Πλημμύρισε από την κενοδοξια, την διαστροφή και την αδικία.
Είδαμε μέχρι και νεκρά φίδια σκαρφαλωμένα στα κάγκελα του περιφραγμένου εαυτού μας.
Η ελληνική κοινωνία νοσεί. Νοσεί βαριά. Βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης.
Δεν αναγνωρίζεται πια η Ελλάδα.
Η χώρα των ηρώων και των μαρτύρων κατηντησε παίγνιο των δαιμόνων.
Ένας λαός θύμα του ψεύδους των τηλεοπτικών καναλιών έχει μετατραπεί σε χειραγωγούμενη μάζα που χειροκροτά το βλακωδες, το διεστραμμένο, το διεφθαρμένο καί τό ψεύτικο.
Δεν σημαίνει ότι είναι πιο έξυπνος ο ψεύτης. Είναι που λείπει η θεία φώτιση για να τον αντιληφθούμε να δούμε την τραγική κατάστασή μας , τον γκρεμό που ανοίγεται μπροστά μας και να αναφωνήσουμε όπως είχε πει ο Άγιος Πορφύριος:" Γυρίστε πίσω πλανηθηκαμε" !

Θωμαή Στεφανοπούλου

Άγιος Παΐσιος:"Ο Θεός αφήνει καμιά φορά ελεύθερα τα πράγματα για να φανούν οι προθέσεις των ανθρώπων"
Είμαστε σε εποχή που είναι ελεύθερα τα πράγματα κι αυτό που ζούμε είναι το αποτέλεσμα.
Οι άνθρωποι εύκολα εκπίπτουν.

«Ὑπνωτικό» στούς Ἕλληνες καί ἡ ζωή στήν… φτήνια

Μανώλης Κοττάκης

  ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ, ἀλλά δέν ἔχουμε κανένα λόγο νά συμμετέχουμε στόν ὁμαδικό ὑπνωτισμό πού ἐπιχειρεῖται αὐτές τίς μέρες γιά νά μήν «πάρουμε εἴδηση» τί ἀκριβῶς συζητεῖται πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες μεταξύ τῶν κυρίων Μητσοτάκη καί Ἐρντογάν.

  Τό σχέδιο ὑλοποιεῖται ἐντυπωσιακά μέχρι στιγμῆς. Εὖγε! Οἱ ὑπνωτισμένοι πολῖτες ἀπολαμβάνουν ἀπολύτως ἥσυχοι στούς ἀνά τήν ἐπικράτεια καφενέδες τά «ἤρεμα νερά» πού ἐπικρατοῦν στό Αἰγαῖο. Ἐνθουσιάζονται ἀπό τίς διακηρύξεις, ὅτι συζητᾶμε μέ τούς Τούρκους «τήν μία καί μόνη διαφορά» –καί τίποτε ἄλλο. Εἶναι βέβαιοι ὅτι ἀπορρίπτουμε διαρρήδην κάθε συζήτηση γιά προσβολή τῆς «ἐθνικῆς μας κυριαρχίας». Τί νά καθίσουν νά ψάχνουν λοιπόν; Ὅλα καλά, ὅλα ἀνθηρά! Μεταξύ Europa League, Ὀλυμπιακοῦ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκοῦ καί Κασσελάκη, ποιός νά κάθεται νά «ψειρίζει» τώρα τί σημαίνει ἡ φράση Μητσοτάκη στό CNN «συζητᾶμε μακροχρόνιες ἐδαφικές διαφορές καί ἐδαφικές δυσκολίες»; Μᾶλλον δέν θά ἔχει σημασία.

  Τί νά ψάχνει στόν πληθυντικό τοῦ Πρωθυπουργοῦ «θαλάσσιες ζῶνες»; Ὅτι σέ αὐτές γιά τίς ὁποῖες κάνουμε διά-λο-γο περιλαμβάνονται καί τά «χωρικά ὕδατα» πού εἶναι ἀποκλειστικό μας δικαίωμα; Λεπτομέρειες. Γιατί νά πονοκεφαλιάζουμε νά διακρίνουμε τήν διαφορά «κυριαρχίας» καί «κυριαρχικοῦ δικαιώματος» ἀκόμη καί ἄν αὐτό σημαίνει παράδοση τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου; Ὤχ, ἀδερφέ. Καί σιγά μήν «κλάψουμε» γιά τήν Κύπρο. Κυνισμοοοοός, ἀγαπητοί, κυνισμοοοοός καί ὑπνωτισμός! Τήν ἡσυχία μας νά ἔχουμε, τά τσίπουρά μας νά πίνουμε, τό γκόλ μας νά πανηγυρίζουμε, μέ τόν Κασσελάκη τό νέο pet τοῦ δημοσίου βίου νά σπᾶμε πλάκα καί ὅλα καλά. Ἡ ζωή εἶναι ὡραία. Δέν θέλει πολλή σκέψη.

«Πριν να ντροπιάσουμε Σημαία και Σταυρό»

Στα διαλείμματα μεταξύ των σχολικών διδακτικών περιόδων, από τα ηχεία Λεωφόρων και οδών, στα παλιά των σπιτιών τα ραδιόφωνα να ηχήσει πάλι ο παλμός στο διά πασών»
Τη φλέβα ψάχνω, μα άτονη και άπαλμη υιών κι εγγόνων, όλων όσων απογόνων αυτών που μέλημα πρωταρχικό τους την Πατρίδα είχανε, Ορθοδοξία πριν από όλα στη ζωή, αυτών που ύψωναν φωνή, σθένος και ψυχή τοίχος πανοπλία σε κάθε τι εισβλητικό!
Πάλι και πάλι ο Εθνικός μας Ύμνος στο διά πασών να ακουστεί, να ερμηνευθεί, να επεξηγηθεί η δημιουργία του, η ιστορία του, ο σκοπός κι ο λόγος καθιέρωσης σπόρος να πέσει στις άγονες ψυχές, παλμικός να ποτιστεί με αναφορές πορείας κι ιστορίας των εκάστοτε φλογερών Ελλήνων!

 Μου τρομάζει όλο το είναι αυτός ο χειμαρρώδης εκσυχρονισμός ο οποίος ανελέητα και μελετημένα ερχόμενος γίνεται ο δικός μας αφανισμός ως Ελλήνων Ορθοδόξων!

  Έλληνες συνέλθετε, από τη λιποθυμική κατάσταση συνέλθετε, από την παθητικότητα και την αδράνεια συνέλθετε πριν βρεθούμε ένας προς έναν με κόκκινο βρακί και δωδεκάποντο, απαίτηση των σύγχρονων καιρών!
Βρωμάει σαπίλα και δυσοσμία η μυρωδιά που έρχεται, πάνε οι φιλοσοφίες περί πειράματος βατράχων σε βρασμό κρύων νερών, μας εμπαίζουν πια, μας ντύνουν με στολές στα μέτρα τους κι εμείς εθελοτυφλούμε μπερδεύοντας τα βήματα στο άχαρο βάδισμα!

Νοσεί η κοινωνία μας.Χρειάζεται μια έσωθεν κάθαρση...

 Ο τύπος που έσπρωξε τον νεαρό Κρητικό, τον Αντώνη, από την αποβάθρα του πλοίου -και τον σεργιάνισε να πνίγεται, συνοδεία του συναδέλφου του, στα κοχλάζοντα νερά της προπέλας- απολογήθηκε λέγοντας πως νόμισε ότι πρόκειται για Πακιστανό.

Δεν το'πε τυχαία. Δεν του προέκυψε τυχαία να απολογηθεί με έναν τέτοιον τρόπο. Είναι το ότι ξέρει -έστω και ενστικτώδικα- πως μια τέτοια απολογία μπορεί να λειτουργήσει πολύ εύκολα ως ελαφρυντικό της πράξης του στην συνείδηση μιας μεγάλης πληθυσμιακής μερίδας της χώρας.
Αντιλαμβάνεστε σε τι σημείο βρισκόμαστε ως κοινωνία; Αντιλαμβάνεστε το ότι ναζιστικής φύσεως ιδεώδη έχουν στήσει πανηγύρι στον ψυχισμό πολλών στον τόπο μας;
... ... ...
Σε μια ανάρτηση που αναφερόταν στην ''απολογία'' αυτή, μάλιστα, πρόσεξα ένα σχόλιο που έλεγε, απευθυνόμενο στον απολογούμενο, 'λες ψέματα, ήξερες ποιος ήταν'. Σαν να του'λεγε, δηλαδή, 'αν δεν ήξερες θα δικαιολογούνταν αυτό που έπραξες'.
Ξέρετε, πολλές φορές μια φαινομενικά αθώα έκφραση, που μπορεί να δίνει εκ πρώτης όψεως, την εντύπωση πως είναι έκφραση αγανάκτησης απέναντι σε μια αδικία (ή και έκφραση σύνεσης) μπορεί να αποκαλύπτει μια θέαση ζωής εντελώς στρεβλή και απάνθρωπη. Είναι αυτό που λέει η παροιμία 'θέλει η που..να να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει'.

Να σας δώσω άλλο ένα παράδειγμα, για να γίνω σαφέστερος:
  Πρόσφατα με τις μεγάλες πυρκαγιές που κατέστρεψαν μια τεράστια έκταση της χώρας κάποιος είχε κάνει μια ανάρτηση που τα έβαζε με τον ''σκοταδισμό'' κάποιων παπάδων που είχαν βγει, καψαλισμένοι και αυτοί, με εικόνες στα χέρια στους δρόμους (είτε για να τις σώσουν, είτε για λόγους λιτάνευσης) και κάποιος άλλος σε ένα σχόλιο, κάτω απ'την ανάρτηση, απαντούσε (με ύφος νηφάλια σκεπτόμενου) 'αχ βρε τάδε, αφού ξέρεις πως αυτοί -οι παπάδες- δεν αφανίζονται με το να τους ξυρίζεις και να τους στέλνεις στα γκουλάγκ, αυτά δοκιμάστηκαν και απέτυχαν'. Δηλαδή... ήταν σαν να'λεγε πως αν ήταν εφικτός ο αφανισμός τους με το να τους ξυρίζεις και τους στέλνεις στα γκουλάγκ, τότε αυτό θα'ταν κάτι καθ'όλα αποδεκτό και καλό!
... ... ...
Νοσεί η κοινωνία μας. Πολύ βαριά μάλιστα! Με ποικίλους τρόπους... με

Μόνον εδώ! Στούς Ραγιάδες!Όλο το ψέμμα καί το έγκλημα.

Χώρα : Ψευτορωμαίικο.
Σημείο : Κέντρο τού κέντρου τής πρωτεύουσας της, ήτοι, ο εμβληματικός σταθμός Ομονοίας.
Στον οποίο βλέπουμε ολοκάθαρα τις υποδομές απορροής ομβρίων υδάτων
να λειτουργούν άψογα.
Όπως περίπου το κάθε τι·από τα τραίνα καί τα πλοία,μέχρι κάθε παράμετρο κοινωνικής, υγειονομικής, πολιτισμικής,οικονομικής καί εθνικής πολιτικής.
Και τώρα ας σοβαρευτούμε :
Σε μιά Πατρίδα σαν αυτήν,που η Κηφισσιά γράφεται σωστά στα Αγγλικά με δύο σίγμα(όπως παλιά, ήταν με δύο σίγμα-Κηφισσιά- οι Ελληνικές πινακίδες)
καί λάθος στα Ελληνικά μέ ένα,τι να περιμένει κανείς...
... αν μάλιστα λάβει υπ'όψιν τουτην προφητική διδασκαλία τού Όργουελ :
Αν θέλεις να ελέγξης έναν λαό(ελέγξης... υποτάξης... καταδικάσης...στην υποτέλεια και την κακομοιριά )έλεγξε, διαστρέβλωσε, την γλώσσα του ( ! )

Καί ας επανέλθουμε στο τσίρκο Μεντράνο·(το δολοφονικό -μην ξεχνιώμαστε-με αίμα πολλών, φανερό ή αθόρυβο, καί πολύ, στα χέρια του, αυτό τσίρκο που ζούμε,διαστροφής, υποθήκευσης των ζωών μαςκαι συστηματικού -σε όλα τα επίπεδα-ψεύδους και καθαρού εγκλήματος) :
~Νομίζουμε πως όλα θα λυθούνε και δεν θα ξαναδούμε τέτοιες εικόνες
αν πάρουμε τις καινούργιες "ταυτότητες".
Αυτές, είναι το κυρίως θέμα, που ενδιαφέρει διακαώς, τον κάθε έναν πολίτη
τού παρόντος Ψυχιατρείου.
Για να σοβαρευτούμε και πάλι -ψάξτε το- :
Και πάλι ψεύδονται ασυστόλως !
Καμμία υποχρεωτικότητα δεν υπάρχει-μέχρι στιγμής- στις χώρες τής Ευρώπης
για την "ταυτότητα".
Όπως ποτέ δεν υπήρξε στην Ευρώπη καί γιά τα "εμβόλια".
Μόνον εδώ! Στούς Ραγιάδες!Όλο το ψέμμα καί το έγκλημα.
Γιατί εδώ·παίζεται το παγκόσμιο παιχνίδι.Αλλά δεν το καταλαβαίνουν οι ραγιάδες
(...δεν το θυμούνται...)πως είναι βασιλόπουλα.

Georgios Kakis Konstantinatos