2 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1944 |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru |
1948 |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Antoni Frankowski |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
2 Pułk Artylerii Lekkiej – pułk artylerii polskiej ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany 19 sierpnia 1943 na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR nr 95 z 27 grudnia 1943. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 11 listopada 1943 w obozie sieleckim[4].
Sztandar ufundowany przez mieszkańców Radomia wręczono pułkowi po zakończeniu wojny 11 lipca 1948.
Działania bojowe
[edytuj | edytuj kod]Pułk wchodził w skład 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego z 1 Armii WP.
Od 12 do 23 lipca 1944 roku pułk wspierał ogniem piechotę Armii Czerwonej pod Dolskiem, później pod Dorohuskiem. W lipcu uczestniczył w walkach pod Puławami, w sierpniu na przyczółku warecko-magnuszewskim, a następnie walczył o przyczółki w Warszawie.
Najcięższe walki pułk stoczył w lutym 1945 w rejonie Podgajów i Nadarzyc.
W drugiej połowie lutego poszczególne dywizjony pułku wspierały działania 5 i 6 pułku piechoty pod Borujskiem, Wierzchowem, Żabinem i Żabinkiem.
W pierwszych dniach marca pułk zabezpieczał natarcie 2 DP, a następnie jej pościg ku Bałtykowi. 15 marca pułk uczestniczył w obronie wybrzeży Bałtyku, prowadząc m.in. ogień do jednostek pływających.
W operacji berlińskiej wspierał ogniem forsowanie Odry i uczestniczył w działaniach obronnych nad Ruppiner–Kanal.
Szlak bojowy zakończył 4 maja 1945 dochodząc do Łaby.
Skład etatowy w okresie wojny
[edytuj | edytuj kod]Etat przewidywał:
żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)
sprzęt:
- 76 mm armaty – 24
- 122 mm haubice – 12
- rusznice przeciwpancerne – 12
- pistolety maszynowe – 419
- samochody – 108
- ciągniki – 24
 |
 |
Marsze i działania bojowe
[edytuj | edytuj kod]
|
|
|
|
|
|
|
Okres powojenny
[edytuj | edytuj kod]Działając w składzie wojsk okupacyjnych pułk stacjonował w Disenchen. Po krótkim pobycie w Niemczech powrócił do kraju i rozpoczął służbę na granicy polsko-czechosłowackiej. Jego sztab stacjonował w Koźlu. W 1948 pułk stacjonował w garnizonie Radom. W 1952 w Szczecinie[5].
Żołnierze pułku
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy pułku
- mjr Antoni Frankowski – do 13 września 1943
- mjr Curoczkin – do 20 października 1944
- ppłk Władysław Lubiński – do 2 grudnia 1944
- ppłk Michał Czyżykow
- ppłk Jakub Parchamowski – do 17 grudnia 1944
- ppłk Adam Czaplewski – do końca wojny
Oficerowie
Przekształcenia
[edytuj | edytuj kod]2 pułk artylerii lekkiej → 2 pułk artylerii → 2 pułk artylerii Legionów → 2 pułk artylerii mieszanej → 2 pułk artylerii Legionów
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP Nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 107.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 398.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
