Przejdź do zawartości

85 mm armata przeciwlotnicza wz. 1939 (52-K)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
85 mm armata przeciwlotnicza wz.1939 (52-K, KS-12)
85-мм зенитная пушка образца 1939 года
Ilustracja
85 mm armata przeciwlotnicza wz. 1939[1]
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Historia
Produkcja seryjna

1940–1945

Dane taktyczno-techniczne
Długość lufy

4693 mm[1]

Donośność

10 500 m (pionowa)
15 500 m (pozioma)[1]

Prędkość pocz. pocisku

800 m/s[1]

Długość

7000 mm[1]

Szerokość

2200 mm[1]

Wysokość

2060 mm[1]

Masa

4900 kg[1]

Kąt ostrzału

−3° do +82° (w pionie)
360° (w poziomie)[1]

Szybkostrzelność

do 20 strz./min[1]

Obsługa

7 żołnierzy[1]

Czas przejścia w położenie bojowe

1,2 min[1]

Prędkość marszowa

50 km/h[1]

85 mm armata przeciwlotnicza wz.1939 (52-K, KS-12) (ros. 85-мм зенитная пушка образца 1939 года, 52-К) – holowana armata przeciwlotnicza konstrukcji radzieckiej[1].

Armata została opracowana przez zespół konstruktorów pod kierunkiem Ł.W. Ljuliewa. Armata stanowiła modyfikację konstrukcji armaty przeciwlotniczej 76,2 mm wz. 1938, będącej ulepszeniem armaty 76,2 mm wz. 1931 (3-K), opracowanej według dokumentacji niemieckiej firmy Rheinmetall[2]. Do strzelania stosuje się naboje scalone z pociskiem odłamkowym o masie 9,54 kg, przeciwpancerno-smugowym o masie 9,2 kg i przeciwpancerno-smugowo-podkalibrowym o masie 4,99 kg[1].

W chwili ataku niemieckiego 22 czerwca 1941 r. Armia Czerwona miała 2630 takich armat, ich produkcja była następnie kontynuowana[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 100.
  2. a b Władimir Bieszanow: Artyleria polowa RKKA do 1941 r., „Wojsko i technika – Historia” nr specjalny 3/2018, s. 8–9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 100. ISBN 83-86028-01-7.