35 Pułk Artylerii Lekkiej
Wygląd
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1945 |
Rozformowanie |
1945 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk Stanisław Grochowski |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
35 Pułk Artylerii Lekkiej (35 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został sformowany w Wełnowcu na podstawie rozkazu Nr 58 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 15 marca 1945 roku. Jednostka wchodziła w skład 13 Dywizji Piechoty. Rejon formowania opuściła już po zakończeniu wojny. Udziału w walkach nie brała. Po wojnie pułk uczestniczył w akcji rolnej[2].
Dowódca pułku
[edytuj | edytuj kod]- ppłk Stanisław Grochowski[3]
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów - 299, kanonierów - 644)
sprzęt:
- 76 mm armaty - 24
- 122 mm haubice - 12
- rusznice przeciwpancerne - 12
- samochody - 108
- ciągniki - 24
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ul. Opolska
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 113.
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy.... s. 252.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.