Przejdź do zawartości

35 Pułk Artylerii Lekkiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
35 Pułk Artylerii Lekkiej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Stanisław Grochowski

Organizacja
Dyslokacja

Będzin; Tarnowskie Góry[1]

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

13 Dywizja Piechoty

35 Pułk Artylerii Lekkiej (35 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Pułk został sformowany w Wełnowcu na podstawie rozkazu Nr 58 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 15 marca 1945 roku. Jednostka wchodziła w skład 13 Dywizji Piechoty. Rejon formowania opuściła już po zakończeniu wojny. Udziału w walkach nie brała. Po wojnie pułk uczestniczył w akcji rolnej[2].

76 mm armata dywizyjna wz. 1942
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

Dowódca pułku

[edytuj | edytuj kod]
  • ppłk Stanisław Grochowski[3]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów - 299, kanonierów - 644)

sprzęt:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ul. Opolska
  2. Ways 1967 ↓, s. 113.
  3. Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy.... s. 252.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.