Κάπου ανάμεσα στα λαμπερά φώτα της πόλης, στη χειμωνιάτικη νυχτερινή ατμόσφαιρα, διακρίνω πίσω από τις κουρτίνες ενός παράθυρου, το δικό σου ημίφως.
Σε παρατηρώ εκεί, μέσα στον δικό σου κόσμο τον οποίο δικαίως έχεις κατακτήσει, εξερευνώντας και δίνοντας μια απάντηση στα όποια κατά καιρούς ερωτηματικά σου.
Ένα γράμμα που με ανυπομονησία κρατάς στα χέρια σου, μια δίχως προσποίηση εξήγηση, αποκωδικοποιεί τα μυστικά της σιωπής και επιφέρει διάλογο.
Ανοίγει τους ορίζοντες της κατανόησης και της επικοινωνίας διεξοδικά και το περιβάλλον σου φωτίζεται ολοένα και περισσότερο.
Ο καλαίσθητος, παστρικός (δια)λόγος, μας απομακρύνει από τα άκρα και ελαχιστοποιεί την απόσταση.
Και αυτό, μπορείς να το εκλάβεις ως ένα λιλιπούτειο κομμάτι ευτυχίας.
Καλησπέρα Στέλλα μου,
ReplyDeleteελεύθεροι και σήμερα οι στοχασμοί μέσα σε μια ζεστή και όμορφη εικόνα.
Να στείλω τις ευχές μου για ένα όμορφο βράδυ.
🌺🎄Περασα να ευχηθω ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεια και ολα τα καλα στο σπιτι σου 🎄🌹
ReplyDelete"Παστρικός διάλογος", μου αρέσει! Και στο νου, περιέργως ίσως, το: "Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν".
ReplyDeleteΚαλό ξημερωμα fish eye :)