Πολύ χάρηκα που ξαναείδα την θάλασσα. Στο μυαλό μου ποτέ δεν με αναγνώριζα ως θαλασσινό άνθρωπο. Πιο πολύ του βουνού με είχα. Να όμως που άμα σου λείψει κάτι πολύ, το πεθυμείς, το λαχταράς και το θέλεις... Μας πήγε στη θάλασσα λοιπόν και ήταν τόσο όμορφα γαλάζια και ζεστή που άλλος άνθρωπος έγινα.
... Κι ύστερα με έπιασε μια μελαγχολία για όλα τα καλά πράγματα που έχω στη ζωή μου, γιατί σκεφτόμουν πως θα μου είναι πολύ δύσκολο να ξεσυνηθίσω χωρίς αυτά έτσι και χρειαστεί... Περίεργα πράγματα που κάνει μερικές φορές η ζωή... Τόσο περίεργα που δεν τολμάω να ανοίξω άλλο blog, πιο χαρούμενο, πιο φωτεινό για να γράφω συνταγές και να τραβάω καλλιτεχνικές φωτογραφίες δήθεν...
Καλύτερα να κάτσω στα αυγά μου....
