Turkey, Kurdish Question, Middle East political Economy

This chapter focuses on the Iraqi Kurdish response to the rapid and devastating advance of ISIS. Of course, the Iraqi Kurdish response to the ISIS advance has been a multifaceted, complex, and evolving one that includes military strategy, pragmatic politics, and aspirations of independence. Leaving aside the fact that the ISIS advance has granted the Iraqi Kurds unprecedented access to Iraq’s rich oil reserves and the fact that the initial Kurdish reaction was to ramp up their rhetoric toward complete secession from Iraq, this chapter focuses on two further dimensions of the Iraqi Kurdish response. Firstly, it documents the Iraqi Kurdish seizure of the so-called “disputed territories,” especially
Kirkuk, and their stated intent to hold a referendum on the future of these
regions (effectively to force a resolution to Article 140 of the constitution). Secondly, the chapter documents the Iraqi Kurdish use of the ISIS advance as leverage to enhance Kurdish relations dramatically with the US and Europe via direct military support (including airstrikes and weapons supply) and to become the key launchpad
in the fight against ISIS planned for 2015. The chapter concludes by briefly assessing the efficacy and wisdom of the Kurdish strategy of leveraging the ISIS onslaught to advance their own interests.

Nevzat Keskin                                                                                      March 2015
HOW DID THE KURDS OF TURKEY ACTED POLITICALLY AGAINST THE POLICIES OF THE GREAT POWERS?
1850–1950

This thesis clarifies the roots of the contemporary the Kurdish issue. By asking, how did the Kurds of Turkey acted politically against the policies of the Great Powers (Great Britain, Russia, France and later the USA)? 1850-1950. However, the issue has its historical roots in the near past, but the problem is discussed in a narrow sphere. International dimension of the Kurdish issue are also considered seriously. 
The study emcopmasses, how the Kurdish national movements behaved and evaluated the process with negotiations in their relations with Great Powers. Besides, the Great Powers policies and attitude towards the Kurdish movements and the Turkish national movement policies and relations with Great Powers are clearly revealed in this work. Great Powers post the Ottoman policies are clarified with Sykes–Picot secret agreement and reshaping of the Middle East is defined in Sevrés and Lausann eagreement. These all are the main reasonand roots of Kurdish issue.
After providing the dimensions and limitations of the topic, the paper presents the issue with topic quality, time and geography that clarify the issue and focus on the base of the problem. By doing this, the study just opened a new path for Kurdish issue that Great Powers had affected it during 1850-1950 on behalf of their interests. 
KeyWords: Kurdish issue, Kurdish issue roots, Kurdish issue and Great Powers, Sykes–Picot agreement, Kurdish–Armenian relations, Sevrés and Lausanne Treaties effects on Kurds,


KISA ÖZET
Nevzat Keskin
                                                                              March 2015
TÜRKİYE KÜRTLERİ SÜPER GÜÇLERİN POLİTİKALARI KARŞISINDA SİYASİ OLARAK NASIL HAREKET ETTİLER? 1850-1950
Bu tez mevcut Kürt sorunun kökenlerini gün yüzüne çıkartmak için şu soruya cevap vererek açıklık getiriyor. “Türkiye Kürtleri süper güçlerin (İngiltere, Rusya, Fransa ve ABD) politikaları karşında, siyasi olarak nasıl hareket ettiler? 1850-1950. Bu cevap mevcut sorunun yakın geçmişteki kökenlerini ele alarak, fakat soruna dar bir çerçeveden bakarak uluslararası boyutuna dikkat çekiyor.
Bu çalışma Kürt hareketlerinin Süper Güçlerle nasıl ilişki içinde olduklarını ve görüşmelerini nasıl değerlendirdiklerini kapsıyor. Ayrıca, bu çalışma Süper Güçlerin politikalarını ve Kürt milli hareketlerine karşı nasıl bir tutum sergilediklerini, Türk milli hareketlerinin politikalarını ve Süper Güçlerle olan ikili ilişkilerini gösteriyor. Süper Güçler, Osmanlı sonrası politikalarını gizli Antlaşma Sykes-Picot ile sergileyip ve Ortadoğu’nun yeniden şekillendirilmesi için Sevr ve Lozan antlaşmaları ile bu politikalarını gerçekleştiriyorlar. Bütün bunlar Kürt Sorunun temel kökenleridir.

Bu çalışma, konunun coğrafik boyutlarını ve diğer sınırlandırmaları ile belirlenmiş bir zaman aralığında meselenin ana sebepleri üzerinde yoğunlaşıyor. Bu metotla bu çalışma Süper Güçlerin 1850 -1950 yılları arasında kendi milli çıkarları doğrultusunda Kürt Sorunun oluşmasında etkin rol oynadıklarını göstermiştir.
Anahtar Kelimeler: Kürt sorunu, Kürt sorunun kökenleri, Kürt sorunu ve Süper güçler, Sykes-Picot antlaşması, Kürt Ermeni ilişkileri, Sevr ve Lozan antlaşmasının Kürt sorunu üzerindeki etkisi

This contribution deals with the evolution of Turkey's strategies towards the Syrian confict. In particular, it seeks to understand the objectives of the Turkish government, observing the alliances and rivalries that have been its own. Several questions arise, after eight years of war, political negotiations and flip-flop: what are the states or non-state actors that seem the most crucial in the strategies of the Turkish state? After innumerable changes of alliances, how can one analyze Turkey's current position in the Syrian crisis? With whom does the Turkish government cooperate or hope to cooperate on the ground? These questions deserve answers, not only to grasp the evolution of the war in Syria (because Turkey plays an influential role from the beginning), but also to understand in itself the political regime established by Recep Tayyip Erdoğan.

FRANÇAİS:
Cette contribution traite de l'évolution des stratégies de la Turquie à l'égard du confit syrien. Elle cherche notamment à comprendre les objectifs du gouvernement turc, en observant les alliances et les rivalités, qui ont été les siennes. Plusieurs questions se posent, après huit ans de guerre, de négociations et de volte-face politiquess: quels sont les acteurs étatiques ou non-étatiques qui paraissent les plus déterminants dans les stratégies de l'État turcc? Après d'innombrables changements d'alliances, comment peut-on analyser la position actuelle de la Turquie dans la crise syriennee? Avec qui le gouvernement turc coopère-t-il ou espère-t-il coopérer sur le terrainn? Ces questions méritent des réponses, non seulement pour saisir l'évolution de la guerre en Syrie (car la Turquie y joue un rôle in uent, depuis le début), mais aussi pour comprendre en lui-même le régime politique établi par Recep Tayyip Erdoğan.

The Legacy of Iraq critically reflects on the abject failure of the 2003 intervention to turn Iraq into a liberal democracy, underpinned by free-market capitalism, its citizens free to live in peace and prosperity. It argues that mistakes made by the coalition and the Iraqi political elite set a sequence of events in motion that have had devastating consequences for Iraq, the Middle East and for the rest of the world.

Today, as the nation faces perhaps its greatest challenge in the wake of the devastating advance of the Islamic State of Iraq and Syria (ISIS) and another US-led coalition undertakes renewed military action in Iraq, understanding the complex and difficult legacies of the 2003 war could not be more urgent. Ignoring the legacies of the Iraq war and denying their connection to contemporary events could means that vital lessons are ignored and the same mistakes made again.

The region of Dailam* is perhaps less unknown than its inhabitants; and even before Dailam one has to think of the little canton Dailaman situated in Gilan to the south of the city of Lahidjan, although this district (1) was only a remainder, similar to a colony, of ancient Dailam. As for the Dailamites, their role in the history of Persia began to be drawn with clarity only in quite recent times, due above all to the publication of the work of Ibn Miskawaih, the historian of the Buyid [Buwayhid] dynasty. The Persian renaissance, which under the aegis of the Samanids (875-999) was operating at the extreme east of Persia, has eclipsed for generations since the life of western Persia. One certainly cannot ignore the importance of the Buyid dynasty, but its links with the the Dailamite element which with it exited and which constituted its principal appeal, have not been sufficiently put down in evidence. Now, this Iranian tribe, which between 928 and 1055 exercised its influence on the vast area spreading out from the Indian Ocean up to the border with Syria, merits our attention fully. In starting from this ethnic base, we seek especially to demonstrate that for more than one hundred years, the Dailamites were the standard-bearers of Iranism in the whole area of Iran situated to the west of the great central desert.

Abdullah (Apo) Öcalan is the founder and leader of the Partiya Karkerên Kurdistan (PKK) or Kurdistan Workers Party, an organization the U.S. government deems to be terrorist. Born around 1948 in southeastern Turkey, Öcalan was a sometime student in political science at Ankara University in 1966-78, where he began to form his ideas on Kurdish nationalism. Öcalan created the PKK in November 1978, moved to Syria in May 1979, and began the current war against Turkey in August 1984. By the spring of 1998, the PKK's activities had led to more than 3,000 villages partially or totally destroyed, 27,000 deaths, and up to 3 million people displaced. Michael M. Gunter, professor of political science at Tennessee Technological University and author of three books on Kurdish issues, interviewed him in Damascus on March 1314, 1998.

When Turkish history is analyzed, it is seen that there are well educated wise men that stand behind the achievements. Though, the multi-dimensional development of the events and the complexity of the issues lead some wise people or intellectuals to have some difficulties in correctly perceiving the events on time and produce alternative policies. Following the improvements closely, making realistic previsions about the future and producing the right policies necessitate the gathering of wise people from various fields and who have different views, with young dynamic researchers in order to provide a synergy between them in flexible organizations.

Ortadoğu’da
‘Erdoğan Paktı’
BERCAN TUTAR
Türkiye’nin Katar ve Irak’ta iki askeri üs kurmasıyla birlikte Hazar’dan Aden’e ve Doğu Akdeniz’den Basra Körfezi’ne uzanan enerji havzasının jeo-politiği tarihi bir dönüşümün eşiğine geldi.
Kılıçlar çekildi.
Karşılıklı hamlelerle ipler her geçen gün daha da geriliyor. 
Kimin ne kozu varsa masaya sürmekten çekinmediği bir dönemden geçiyoruz. 
Türkiye’nin Doha, Riyad ve Erbil ile oluşturduğu pakt, bölgesel statükoyu daha da sarsacak. 
ABD destekli Tahran ekseni Türkiye’yi durduramadı. 
Erdoğan liderliğindeki Kürt ve Arap cephesinin sürpriz atakları, ABD’nin 2011’den beri yatırım yaptığı Rus-Acem projesini de hallaç pamuğu gibi attı.
Türkiye’nin blokajı olmasaydı Arap dünyasıyla Kürtlerin bir kesimini Rus-Acem nüfuz sahasına terk etme stratejisi çoktan amacına ulaşmıştı.

The article covers the period of the last decades in view emergence of kurdish national movement in Turkey and Syria. The phenomenon of Kurds, historically divided by political existing boundaries now becomes the subject of active research with methodological point of view of historical and political forecasts, prospects and implications in such form of self-determination in the context of semi-independent Kurdish state in Northern Iraq, and Kurdish autonomy in northern Syria. The main problem is that the border and the outlines of ethnic Kurdistan in all neighboring countries are conditional and there is no possibility to determine the exact boundaries of such an imaginary state, and any attempt to resolve this issue is fraught with political and military risks.

As political trust literature has focused on its political and economical determinants, the linkage between ethnicity and trust in domestic and international institutions has been largely overlooked with a few notable exceptions. This study aims to underline this linkage and offer several hypotheses to test them in Turkish context. Using the European Social Survey conducted in 2008, this study finds that, though Kurds have low levels of trust in domestic institutions, their distrust is not uniform across all institutions. Second, it finds that Kurds are pro-international institutions; that is, compared to Turks, they hold higher trust in international institutions. Finally, it finds that, contrary to the studies on the winner/loser debate in long-standing democracies, winners in general and Kurdish winners, those who voted for the Justice and Development Party, the winning party in the 2007 election—are not distinguishable in their level of trust in political institutions from the rest of society.

Before 2003, Iraq’s oil industry had been state operated for 31 years. To allow foreign companies to invest in Iraq territories with long-term reliable contracts, legislation for the hydrocarbon sector and revenue sharing was proposed in 2007. The proposed bill would fix terms for the management and development of Iraq’s oil and natural gas resources. Iraq’s parliament has stalled the bill because federal and regional bodies did not agree on their roles and authorities regarding the management of hydrocarbon sources. The main disagreement revolved around the regulation of foreign participation and the oil and gas revenue sharing formula. The dispute derives from different interpretation of Articles 111 and 112 of the Iraqi constitution. These articles are ambiguous about how authority is shared between the federal government and regional authorities.

Un printemps kurde est-il possible en Turquie ? Ou bien devrions-nous nous attendre à un « été kurde » ? Malgré les réformes significatives de l’AKP, la question kurde est encore la première dynamique déstabilisant le pays. Il s’agit ici d’analyser la question kurde par une réflexion sur l’interaction des dynamiques internes et externes. Bien que la nouvelle politique étrangère de l’AKP conditionne une solution pacifique à la question kurde, la stratégie de l’AKP privilégie les politiques sécuritaires qui visent à limiter le pouvoir politique, social et militaire du mouvement kurde et à rétablir le pouvoir de l’État en région kurde depuis le printemps arabe, le retrait américain de l’Irak et la crise du régime en Syrie. Il importe cependant de rappeler que cette stratégie peut provoquer un « été kurde » qui pourrait déstabiliser le pays, saper et miner le rêve de leadership régional d’Ankara s’appuyant sur l’Islam néolibéral.

Is it possible a Kurdish spring in Turkey? Are we expecting a « Kurdish summer »? Despite the AKP’s significant reforms, the Kurdish issue is still the first dynamic destabilizing the country. In this work, we analyze the Kurdish issue by reflecting on the interaction of internal and external dynamics. Although AKP’s new foreign policy conditions a peaceful solution to the Kurdish issue, its strategy has privileged security policies to limit the political, social and military power of the Kurdish movement and to rebuild the state power in the Kurdish region since the Arab spring, the U.S. withdrawal from Iraq and the regime crisis in Syria. However, it is important to remind that this strategy may cause a « Kurdish summer » which could destabilize the country and undermine its dream of regional leadership based on neoliberal Islamic model.

The Soviets were South Yemen´s major partner, but South Yemen does not exist anymore. The Soviets built the Aswan High Dam in Egypt, but a few years later the opportunistic president Sadat terminated his country´s relations with the USSR, as Henry Kissinger had offered him a simulacrum of victory in 1973.

In the wider region of the Middle East, the Russian foreign policy has been characterized by the following traits:
Tuesday, February 05, 2008
Why Russia always failed in the Middle East
http://red-army-family.blogspot.com/2008_02_01_archive.html?view=sidebar
http://red-army-family.blogspot.com/2008/02/why-russia-always-failed-in-middle-east.html
First published in AfroArticles, American Chronicle, and Buzzle on 18th January 2008

Dagkapı Square in Diyarbakır, a Friday noon prayer time. Thousands of Kurds, who refused to pray behind the imams appointed by the Turkish state and listen to Turkish sermons prepared by the state’s Presidency of Religious Affairs, gathered to pray and listen to Kurdish sermons not in a mosque, but in the very square where Sheikh Said and his 46 friends had been hanged by the Turkish state in June 1925. This form of civil disobedience led by Kurdish meles (imams), later called ‘‘civilian Friday prayers,’’ has rapidly burgeoned in other Kurdish towns and cities and been underway since March 2011.

While Turkish pro-Islamic politics have left the streets and been incorporated into the neo-liberal global system by the ruling Justice and Development Party (AK Party) since 2002, such increasing public and political visibility of Islamist Kurds under the leadership of Kurdish meles once again put on the national agenda the relationship between Islam and politics in the Kurdish scene. ...

Erbil’in federe devlet statüsüne rağmen petrol rezervlerinin kullanımı, dağıtımı ve bu rezervlerin satışından elde edilen gelire erişim konusunda hala Bağdat hükümetine bağımlı halidir. Bu nedenle Türkiye ve IBKY’nin enerji konusundaki partnerlik niyetleri ve hedefleri Ankara-Erbil-Bağdat üçgenindeki gelişme ve ilişkiler üzerinden tartışılmalı ve değerlendirilmelidir. Bu bölümde Türkiye’nin enerji ihtiyaçları ve enerji alanında belirlediği hedefleri, IBKY’nin sahip olduğu kaynaklar, merkezi Bağdat hükümetiyle olan ilişkileri ve enerji kaynaklarını nasıl kullanacağına dair politikaları birlikte değerlendirilecektir. Bu değerlendirme kapsamında Ankara-Erbil-Bağdat üçgeninde şekillenen dış poli- tika tercihleri irdelenecek, genel dış politika kararları çerçevesinde enerji konusu ön plana çıkarılarak kriz ve işbirliği olasılıkları ele alınacaktır.

В сентябре 2017 г. премьер-министр Израиля Биньямин Нетаньяху заявил, что Израиль поддерживает законные шаги курдов по обретению государственности в преддверии референдума о независимости, который Курдская региональная администрация Ирака (КРАИ) планирует провести 25 сентября. По словам Б.Нетаньяху, Израиль поддерживает законные усилия курдского народа по обретению собственной государственности. Б.Нетаньяху отметил, что Израиль считает Рабочую партию Курдистана (РПК) террористической организацией-в этом смысле позиция Израиля совпадает с позицией Турции, США и Европейского союза[i]. Заявление Б.Нетаньяху диссонирует с негативной реакцией других стран на волеизъявление курдов Ирака, которое запланировано властями курдской автономии на 25 сентября. 7 июня 2017 г. по итогам консультаций с лидерами политических партий глава КРАИ Масуд Барзани объявил, что референдум о независимости региона назначен на 25 сентября. Предстоящий референдум в Иракском Курдистане уже раскритиковали в Багдаде, Тегеране, Анкаре и Вашингтоне. Более того, Турция и Иран высказали общую позицию о том, что проведение голосования может спровоцировать рост напряженности, и призвали Эрбиль отказаться от инициативы. Напомним, что Нетаньяху в августе 2017 г. также выступил с заявлением в поддержку курдской автономии в Ираке, отметив, что Израиль выступает за создание независимого курдского государства. Премьер Израиля подчеркнул, что считает курдов «смелыми, прозападными людьми, которые разделяют ценности Израиля»[ii]. Примечательно, что сентябрьское заявление Б.Нетаньяху прозвучало спустя неделю после того, как экс-заместитель начальника Генштаба ВС Израиля Яир Голан, выступая в Вашингтонском институте ближневосточной политики, сказал, что не считает РПК террористической организацией. Заявление, распространенное во время турне Б.Нетаньяху по странам Латинской Америки, могло стать попыткой дистанцироваться от резонансных высказываний бывшего заместителя начальника израильского Генштаба Яира Голана и разъяснить официальную позицию страны по курдскому вопросу. Выступая недавно на конференции в США, Я.Голан сказал, что лично он не считает РПК террористами. «По моему личному мнению, РПК-не террористическая организация. Возможно, это окажется в газетных заголовках, но именно так я на это смотрю»,-заявил отставной израильский генерал. «Я не могу обрисовать точные границы, не могу сказать, как свести воедино и возможно ли это вообще, иранских, иракских, сирийских, турецких курдов. Может быть, это не произойдет в нашу эру. Не знаю. Но с учетом Ирана на востоке, нестабильности в регионе прочное, стабильное, целостное образование, курдское образование посреди этого болота-неплохая идея. Израиль с начала 60-х годов наладил эффективное сотрудничество с курдским народом. Наиболее позитивным изменением,

Türkiye’nin Ortadoğu bölgesi ile başta tarihsel ve toplumsal bağlarıyla, bunlar üstünde gelişen ekonomik ve siyasal ilişkileri, iç politikayı da doğrudan ve dolaylı belirleyen öğeleri ve etkileri barındırmaktadır.
AK Parti’nin, Ortadoğu coğrafyasına yönelen dil, tarih, inanç gibi kültürel benzeşmeye dayalı ortak bir kimlik tanımını (Tok, 2003:240) temel alan ve ‘Yeni-Osmanlı’ diye adlandırılan diplomatik stratejisi, yansımasını sadece uluslararası ilişkilerde değil, bu alandan daha önemli ölçüde iç politikada bulmaktadır. Gerek Batının baskısı karşısında hükümetleri, gerekse otoriter rejimler karşısında sivil toplumu muhatap alan ‘din kardeşliği’ vurgusuna dayalı himayeci söylem, Weberyan sosyolojinin kavramlarıyla, AK Parti’nin seçmen karşısındaki meşruiyetinin geleneksel kaynaklarından birini oluşturmaktadır (Koçal, 2012a). Özellikle İsrail-Filistin çatışmasında AK Parti iktidarının takındığı tutum, muhafazakâr seçmen davranışını etkileyen duygusal tavrın en belirgin kaynağı olmuştur. Buna karşılık, İran ve Suriye konusundaki Batı yanlısı politika ise, aynı çevrenin bu konudaki görüşlerini çeşitlendirmekte, iktidarın onayı dışında yine dinsel dayanışmayı merkez alan eleştirel bir duyarlılığın da konusunu oluşturmaktadır.
Ortadoğu ile ilişkilerde sağlanan yakınlaşmayla, Katar, Bahreyn, B.A.E. gibi Körfez ülkelerinde yerleşik petro-dolar sermayesinin yatırım ve daha önemlisi aktif para kaynağı olarak ülke ekonomisine girişi, seçmenin AK Parti iktidarına dönük onayının altında yatan temel gerekçelerden biri olan maddî refah-ekonomik iyileşme algısının kaynaklarından biridir. Körfez sermayesinin özellikle ‘faizsiz bankacılık-katılım ortaklığı’ olarak tanımlanan finans kanallarıyla Türkiye’ye girişi, ‘Anadolu Kaplanları’ diye adlandırılan muhafazakâr kimlikli yerel sermaye birikiminin gelişiminde önemli pay sahibi olmuştur. Muhafazakârlığın, geleneksel kalıplarını aşarak ekonomik ve siyasal sistemin ‘çevre’sinden ‘merkez’ine yöneliminin ve AK Parti’nin temsilinde merkeze dahil oluşunun altındaki toplumsal-maddî neden, bu zenginleşme ve ona bağlı kültürel-siyasal değişme sürecidir (Koçal, 2012b). Bu gelişim süreci, muhafazakârlığın toplumsal aidiyetindeki sınıfsal-kültürel dönüşüme bağlı olarak Batı karşıtı-devletçi siyasal İslâmcı geleneğinden uzaklaşarak liberalleşmesinde ve sonuçta AK Parti’nin ideolojisi olarak tanımladığı ‘Muhafazakâr Demokrasi’ anlayışının oluşumunda, böylece muhafazakârlığın geleneksel direncinin aşılarak sistemin meşruiyetinin genişletilmesinde maddî yaratıcı etken olmuştur.
Diğer yandan, Körfez Savaşları sonrasında Kuzey Irak’ta oluşan pazarla karşılıklı ticarî dolaşıma bağlı olarak Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde gelişen sermaye birikimi ve bu temelde ortaya çıkan kentleşme-modern sınıflaşma süreci (Koçal, 2012c), bir yandan bölgenin kırsal-geleneksel toplumsal yapısını çözerken, bir yandan da Kürt siyasal hareketinin bu çözülme üzerinde gerçekleşen dönüşümü üzerinden ülke siyasetini yeniden yapılandırmaktadır (Koçal, 2012d). Kürt siyasal hareketinin, ülkede yaşayan etno-kültürel grupların devlet tarafından yaratılan ortak kültür ve kimlik içerisinde asimilasyonunu içeren ulus inşa edici (Tok, 2003b)  tek kimlikli devlet paradigması karşısındaki direnci, AK Parti’nin ‘Kürt açılımı’ diye anılan reformist söyleminde ifadesini bulan çok kimlikli-çok kültürlü resmî politikaya evrimin temel etkeni olmuştur.
Gerek Arap petro-dolar sermayesinin, gerekse Kuzey Irak ticaretinin etkisiyle ekonomik merkezin yer değiştirişi ve çeşitlenişi, ulus devletin tekil ekonomik merkezi üstünde yapılanan siyasal tekelinin de gerilemesi sonucunu doğurmaktadır (Koçal, 2012e). Bu altyapısal dönüşüm üstünde, AK Parti’nin gerek Ortadoğu-Arap coğrafyası ile diplomatik ilişkilerde, gerekse Kürt sorunu bağlamında yürüttüğü ‘ulus devlet-ulusal kimlik’ çerçevesini aşan muhafazakâr-kozmopolit söylemi ve politikası, çağdaşlaşma-uluslaşma anlayışını pozitivist felsefesinin doğrultusunda seküler temelde ‘Asya-Ortadoğu İslâm uygarlığından kopuş’ biçiminde tanımlayan ve uygulayan Kemalist paradigmanın çözülüşünü beraberinde getirmektedir. Çünkü, siyasal statükonun değiştirilmesi, ülkedeki kültürel gruplar arasında siyasal gücün yeniden dağıtımı, bu da, egemen kültürel gruplar için siyasal, sosyal ve kültürel güç üzerindeki egemenliğin bırakılması anlamına gelir. Daha önemlisi, egemen kültürel grupların kolektif kimlikleriyle ilgili yeni bir anlayışa sahip olmalarını gerektirir (Tok:2003:163).
Bu çalışmada, AK Parti yönetimi süresince Ortadoğu ile ilişkilerin iç siyasete etkileri, ilk elde küreselleşmeye eklemlenmenin sosyo-ekonomik altyapıları bağlamında ele alınmaktadır. Bu bağlamda yaşanan dönüşümlerle, ulus devletin kurucu ideolojisi ve iradesi olarak Kemalist bürokratik hegemonyanın, muhafazakârlığın ve Kürt siyasal hareketinin geleneksel temsilindeki sivil toplumun yükselişi karşısında çözülüşünün, Türkiye’nin küreselleşmeye eklemlenme sürecinin belirleyici öğelerinden birini oluşturduğu savunulmaktadır.


KAYNAKÇA
Koçal, Vedat (2012a) “Siyasal İktidarın Weberyan Otorite ve Meşruiyet Kaynakları Açısından bir Adalet ve Kalkınma Partisi Analizi”, III. Siyasal ve Sosyal Bilimler Ulusal Öğrenci Kongresi, (Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi:26-28 Nisan 2012), Ankara.
____ ____, (2012b) “Çevreden Merkeze Yönelim Bağlamında Türkiye’de Muhafazakârlığın Dönüşümü, Siyasal İslâmcılıktan Muhafazakâr Demokratlığa AK Parti Örneği”, Bilgi Dergi, ‘İslâmcılığın Dönüşümü’ Özel Sayısı, Cilt 13, Sayı:1 (Yayın aşamasında).
____ ____, (2012c) “Kuzey Irak’la Sınır Ticaretinin Güneydoğu Anadolu Bölgesine Etkileri Bağlamında Kentleşmenin Ekonomi Politiği”, Türkiye Lisansüstü Çalışmalar Kongresi, (Selçuk Üniversitesi:29 Haziran-1 Temmuz 2012), Konya. Bildiri Özet Kitabı, s.35, www.tlck.org.tr, Son Erişim Tarihi:10.07.2012.
____ ____, (2012d) “Güncel Kimlik ve Yurttaşlık Tartışmaları Bağlamında Kürt Sorunu: Bir Çözümleme Modeli Önerisi Olarak Politik Ekonomi Yöntemi”, IX. Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ulusal Öğrenci Kongresi, (Afyonkarahisar Üniversitesi:18-20 Nisan 2012), Afyonkarahisar.
____ ____, (2012e) “Küreselleşme Sürecinde Türkiye’de Siyasal Değişimin Sosyo-Ekonomik Temelleri: Bir Analiz Modeli Önerisi Olarak Ekonomik Merkezin Yer Değiştirişi”, I. Ulusal Genç Sosyal Bilimciler Kongresi, (Bülent Ecevit Üniversitesi:6-8 Eylül 2012), Zonguldak, Bildiri Özet Kitabı, s.70-72.
Tok, Nafiz (2003) Kültür, Kimlik ve Siyaset, (İstanbul:Ayrıntı Yay.)
____ ____, (2003b) “Günümüz Milliyetçi Hareket ve Çatışmaları ve Siyasal (Sivil) Milliyetçilik Anlayışı”, Arka Plan, Aralık/2003, http://www.foreignpolicy.org.tr/arkaplan/aralik03/index.htm, Son Erişim Tarihi: 10.07.2012.