Kultura a Ekonomia

W artykule poruszone zostały wybrane zagadnienia odnoszące się do atrakcyjności inwestycyjnej regionów. Na wstępie przedstawione zostały teoretyczne aspekty, uwarunkowania atrakcyjności inwestycyjnej. W dalsze części scharakteryzowany został raport Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową we fragmencie dotyczącym atrakcyjności inwestycyjnej województw oraz raporty udostępnione przez Polską Agencją Informacji i Inwestycji Zagranicznych. Przedstawione zostały również przykładowe zestawienia determinantów atrakcyjności inwestycyjnej regionów, w tym z punktu widzenia zagranicznego inwestora. Bazowe zestawienie determinantów zaprezentowano w podziale na sześć grup tematycznych czynników: gospodarcze, społeczno – kulturowe, polityczne i jakości administracji, technologiczno – innowacyjne, naturalne, wizerunkowe.

Dla przedstawicieli nauk społeczno-ekonomicznych placówki muzealne są szczególnym rodzajem przedsiębiorstw non profit. Działalność muzeów, prowadzona w kontekście szerokiej gamy uwarunkowań o charakterze ekonomicznym i pozaekonomicznym, jest wypadkową wielości funkcji i specyficznych celów kolekcjonerskich, konserwatorskich, naukowych, edukacyjnych, integracyjnych, tożsamościowych, wizerunkowych oraz w zakresie przyciągania publiczności i stymulowania ruchu turystycznego, stawianych przed nimi przez muzealników, organizatorów i społeczeństwo. Definiując obszary badawcze ekonomii muzeów, w książce pokazano, iż jest to już dość dobrze ugruntowane pole badań w ramach ekonomii kultury, łączące się ze spojrzeniem na tego typu instytucje w szerszym kontekście rozwoju cywilizacyjnego. Wkład ekonomistów w rozważania na temat muzeów nie dotyczy zatem, wbrew stereotypowym oczekiwaniom, oceny krótkoterminowej efektywności finansowej muzeów, lecz polega przede wszystkim na wskazywaniu potencjalnych uwarunkowań i implikacji podejmowania decyzji oraz wyborów związanych z działalnością muzeów i dążeniem przez nie do osiągnięcia złożonych celów.
Jest to pierwsza na polskim rynku wydawniczym publikacja łącząca refleksje teoretyczne z zakresu ekonomii muzeów ze szczegółowymi badaniami empirycznymi prowadzonymi na terenie Polski. Zgłębiając jedną z ważnych kwestii dotyczących muzeów, obecną w dyskursie z zakresu ekonomii kultury, posłużono się zarówno danymi zastanymi, jak i wynikami autorskich badań studiów przypadku (muzea w Małopolsce, muzea rezydencjonalne w Łańcucie i Pszczynie). W opracowaniu omówiono determinanty popytu prywatnego i społecznego na muzea. Szczegółowej analizie poddano problem interesariuszy muzeów oraz wartościowania muzeów przez ich szeroko rozumianą publiczność, w tym kwestie skł onności do wnoszenia opł at na rzecz muzeów w formie biletów za wstęp oraz podatków, a także sprawę wkładu muzeów w budowanie i wzmacnianie kapitał u społecznego w kontekście lokalnym i regionalnym.

Tematyka publikacji obejmuje następujące obszary: rozwój lokalny i regionalny; gminne, powiatowe i wojewódzkie zarządzanie rozwojem lokalnym i regionalnym; metody ilościowe w badaniach regionalnych; wielopoziomowe zarządzanie rozwojem; partnerstwo w rozwoju lokalnym i regionalnym; promocja i rozwój województwa dolnośląskiego.

W artykule poruszone zostały kwestie związane z markowymi produktami turystycznymi w odniesieniu do Szklarskiej Poręby. Na początku przedstawione zostały wybrane, teoretyczne aspekty produktu turystycznego i marki, zaproponowana została autorska definicja markowego produktu turystycznego. W dalszej części zaprezentowane zostało zestawienie markowych produktów turystycznych miasta Szklarska Poręba, wraz z odpowiadającymi im elementami kluczowymi, przemawiającymi za kompleksowym charakterem produktów. Wspomniane zestawienie stanowi część aktualnie wdrażanej Strategii Promocji Miasta Szklarska Poręba na lata 2010 – 2020. W ramach podsumowania wyszczególnione zostały potencjalne korzyści, które mogą przynieść markowe produkty turystyczne w kontekście rozwijania się miasta i poprawy jakości życia społeczności lokalnej. Celem niniejszego opracowania jest próba wskazania na markowe produkty turystycznych, jako istotne elementy w procesie promocji i rozwoju jednostek terytorialnych.

W niniejszym artykule poruszona została problematyka związana z promotion mix w odniesieniu do strategii promocji miasta. Na wstępie scharakteryzowane zostały teoretyczne aspekty promotion mix oraz zaprezentowane zostało jego umiejscowienie w klasycznej kompozycji marketingowej. Następnie, przedstawiono podstawowy zestaw elementów promotion mix, rozpisany na poszczególne narzędzia,  dla Szklarskiej Poręby wykorzystany w strategii promocji tego miasta. Z uwagi na uniwersalny charakter większości wyszczególnionych elementów, mogą one zostać wykorzystane w przypadku działań promocyjnych innych miast. Zaprezentowano również przykładowe wady i zalety promotion mix, które mogą okazać się istotne w kontekście stosowania tej kompozycji środków w strategii promocji miasta.

W opracowaniu poruszona została problematyka wybranych aspektów orientacji marketingowej jednostek terytorialnych, która stanowi jeden z etapów zmiany orientacji tych jednostek w odniesieniu do rynku. W ramach wprowadzenia przedstawiono kilka kluczowych elementów odnoszących się do marketingowej koncepcji jednostek terytorialnych. W dalszej części scharakteryzowano przesłanki przemawiających za wzrostem zainteresowania orientacją marketingową jednostek terytorialnych. Poruszono również zagadnienia jakości życia społeczności oraz procesu promocji, będącego jednym z elementów terytorialnej kompozycji marketingowej. Następnie zaprezentowano elementy kształtujące, dynamizujące rozwój orientacji marketingowej, na przykładzie kreatywności, przywództwa oraz strategii rozwoju terytorialnego.

Celem artykułu jest krytyczna, queerowa genealogia homonormatywności oraz porządku neoliberalnego kapitalizmu, w którym tę politykę asymilacji realizują reżimy tożsamościowe „gejostwa” i „lesbijstwa”. Tekst rozpoczynam od omówienia pojęcia oraz polityki homonormatywności oraz przedstawienia szerszego kontekstu neoliberalnego nowoczesnego systemu-świata. Wychodząc od Gramsciańskiego pojęcia „hegemonii kulturowej”, wskazuję na stopień, w jakim kapitalistyczny neoliberalizm zdeterminował porządek społeczny państw interesującego mnie regionu euroatlantyckiego, sprowadzając kulturę do usług i konsumpcji, a stosunki społeczne poddając tresurze odpolityczniającej ideologii neoliberalnego hiperindywidualizmu. Następnie przechodzę do, osadzonej bardziej materialnie, krytyki homonormatywnej dyscypliny, jakiej poddają bogatą i nieprzerwanie multiplikującą się społeczność odmieńców seksualnych, opanowane przez polityczne dyskursy „gejostwa” i „lesbijstwa”, mainstreamowe organizacje LGBT(Q), działające według dominującej logiki emancypacyjnej, która drogę do „lepszego świata” upatruje w emancypacji normatywnego „geja” oraz „lesbijki”, a instytucję coming outu czyni imperatywem moralnym. Wskazuję na liberalną i klasową naturę homonormatywności. Pokazując różne sfery przemocy nowoczesnego systemu-świata, jak i jednowymiarowość homonormatywnej polityki tożsamościowej organizacji LGBT(Q), proponuję alternatywne praktyki polityczne, wycelowane w demontaż generujących opresję oraz przemoc filarów i instytucji współczesnego systemu-świata. Postuluję intersekcjonalną politykę kulturowo-ekonomiczną łączącą perspektywę gospodarczą z kulturowo-społeczną; taką, która patrzy na jednostkę jako zdeterminowaną nie tylko przez orientację seksualną, ale również płeć, rasę, pozycję społeczną, klasę czy wreszcie przynależność do grupy etnicznej.

Arena Gliwice – pozytywne rezultaty dla miasta i jego mieszkańców to raport prezentujący pierwsze 30 miesięcy działalności obiektu. Raport powstał w celu podsumowania ponad dwóch lat działania Areny Gliwice – zaprezentowania jej filozofii, realizowanej misji i wizji, wyznawanych wartości, roli, jaką przewiduje dla siebie w ramach gliwickiej społeczności, a przede wszystkim wypracowanych efektów.

Do niedawna dziedzictwo kulturowe pozostawało niekwestionowaną domeną badań nauk humanistycznych. Rozwój rynku dziedzictwa, jak też rozpatrywanie korzyści, jakie przynosi zachowanie i współczesne wykorzystanie go z różnych punktów widzenia, tj. nie tylko artystycznego i historycznego, lecz także z perspektywy tworzenia i wdrażania publicznych polityk i strategii oraz w kontekście ogólnego rozwoju społeczno-gospodarczego, wyraźnie przemawiają za zaangażowaniem nauk ekonomicznych w analizę dziedzictwa kulturowego jako specyfi cznego dobra na rynku. W artykule rozpatrzono dwie kwestie niezwykle istotne dla teoretycznej debaty o dziedzictwie kulturowym: wartości dziedzictwa widzianych z perspektywy teorii konserwatorskiej i z perspektywy ekonomiki kultury oraz cech dóbr publicznych, jakimi odznacza się wiele składników dziedzictwa, i związanych z nimi problemów niedostatecznej "produkcji" dziedzictwa przez podmioty prywatne.

The paper discusses the problems referring to place marketing related to the process of territorial identity creation and strengthening. Territorial identity strengthened by the activities carried out within the framework of place marketing constitutes the crucial component of the development process occurring in the contemporary territorial units due to emotional relations of a given community with the place of its existence. The core of the study is focused on the presentation of selected elements constituting place marketing areas which can have a favourable impact on regional identity strengthening. Each of the areas has been supplemented by the list of potential advantages in this particular context. The following factors were listed: brand and image of the place, an effective promotion process, entrepre-neurship enhancement, the organization of events, regional (local) products, Corporate Identity for territorial units, international cooperation, the creativity of self-government authorities or flexible management systems.

W opracowaniu poruszone zostały zagadnienia dotyczące tożsamości terytorialnej w relacji do rozwoju lokalnego. Na wstępie przedstawione zostały wybrane definicje, teoretyczne aspekty tożsamości terytorialnej oraz rozwoju lokalnego, z uwzględnieniem zjawiska więzi emocjonalnej społeczności z miejscem swojego zamieszkania. W dalszej części zaprezentowano wybrane, pozytywne obszary wpływu, powiązania tożsamości terytorialnej z procesem rozwoju lokalnego, wśród których wymienić można wartości społeczne, transfer wiedzy, samoreprodukcję, ostrożne implementowanie zewnętrznej wiedzy i rozwiązań, promocję terytorialnych zasobów, jakość i efektywność lokalnej polityki, zrównoważony rozwój, kreatywność społeczności, markę miejsca. Ponadto, zwrócono uwagę na wzrost znaczenia tożsamości terytorialnej w programowaniu nowych ścieżek rozwoju lokalnego.

Celem artykułu jest wskazanie najistotniejszego i bardzo często pomijanego problemu, który stoi u podstaw zrównoważonego rozwoju. Jest to konieczność podjęcia kwestii etycznych, związanych bezpośrednio ze sposobem istnienia człowieka w świecie oraz procesem budowania jego tożsamości (indywidualnej oraz wspólnotowej). Praca prezentuje odmienny, wychodzący z nurtu badań filozoficznych pogląd, który stanowi problematyczną interpretację pojęcia. W przeciwieństwie do charakterystycznej dla dyskursu pedagogicznego potrzeby wskazania na konkretne rozwiązania, niniejszy artykuł gotowe projekty oraz obecną kondycję i kierunek zrównoważonego rozwoju stawia wobec kluczowych pytań. Tekst ten zwraca uwagę na wartości humanistyczne, które winny być konstytutywne dla rozwoju (rozumianego w jego najszerszym pojęciu).

Można przyjąć, że cele rewitalizacji, wskazane przez poszczególnych członków AJ, odpowiadają generalnie całościowemu postrzeganiu aktywności rewitalizacyjnych w sferach społecznej, gospodarczej, środowiskowej, przestrzenno-funkcjonalnej, technicznej oraz kulturowej. W celach pojawiają się odniesienia do wykorzystywania potencjału turystycznego gmin, jest to podejście zasadne. Zauważalny jest brak dosłownych odniesień do turystyki, potencjałów turystycznych w dokumentach dotyczących rewitalizacji. Podobną sytuację obserwujemy w przypadku „Strategii Rozwoju Województwa Dolnośląskiego 2020”.

Gospodarka wartości. Pomiędzy ceną a "ukrytą ręką kultury" Abstrakt: Termin "wartość" jest używany w wypowiedziach o gospodarce na wiele sposobów. Od-noszony jest do produktów, konsumenckich wyborów, strategii rozwoju i organizacji firm, prioryte-tów koncepcji ekonomicznych czy celów realizowanych przez praktyki gospodarcze. Tekst skupia się na wartościach użytkowej i wymiennej jako na tych, które wydają się nie mieć nic wspólnego z kulturą i kulturoznawczym sposobem pojmowania wartości. Zgodnie z obiegowymi przeświad-czeniami wartość użytkowa produktu jest pochodną zdolności zaspokajania potrzeb, a jego wartość wymienna wynikiem gry między popytem a podażą. Artykuł wskazuje jednak, że źródła użytecz-ności nabywanych na co dzień przedmiotów są wielorakie i obecnie przede wszystkim związane z kulturowymi preferencjami. W konsekwencji możliwość zmiany modelu gospodarczego na mniej destrukcyjny dla środowiska naszego życia jest w dużej mierze blokowana przez "ukrytą rękę kul-tury". Słowa-klucze: kultura, gospodarka, wartość, wartość użyteczna, użyteczność, potrzeby, preferencje, bogactwo We wcześniejszym artykule o "gospodarce doświadczeń" 1 przedstawiłem pewien fragment myśli ekonomicznej, który proponuje własną interpretację współczesnych procesów gospodarczych. Zgodnie z nią produkowane masowo przedmioty oraz standardowe usługi coraz częściej stają się elementami czy nawet rekwizytami zło-żonej oferty rynkowej o charakterze performatywnym, nastawionej na dostarcze-nie konsumentowi niepowtarzalnych wrażeń, które nie tylko są przedmiotem jego preferencji, lecz wręcz mogą kształtować jego osobowość. W niniejszym artykule jest inaczej-jego przedmiotem nie jest koncepcja ekonomiczna. Określenie "go-spodarka wartości" nie wskazuje również na jakiś wydzielony obszar gospodarki. Termin "wartość" jest bowiem w dyskursie ekonomicznym wszechobecny i jest po-wszechnie używany do opisu kluczowych procesów gospodarczych. O wartościach jest mowa w odniesieniu do przedmiotów, osób i samej ekonomii. Wśród wielu waż-1 J. Schindler, Kultura i gospodarka z perspektywy gospodarki doświadczeń, "Prace Kulturo-znawcze" 23, 2019, nr 1, s. 75-93.

Si i " shpëtoi " Shqipëria borxhit 7 miliardë USD të Perandorisë Osmane! Propozimi i 2 negociatorëve shqiptarë që u përkrah nga shtetet ballkanike në diskutimet e 1922-'23 Në fund të shekullit të 19-të Perandoria Osmane po përballej me një situatë ekonomike të pafavorshme që e detyroi qeverinë t'i drejtohej tregjeve europiane për hua. Në vitin 1854, qeveria osmane arriti të sigurojë një hua ndërkombëtare në vlerë 311 milionë dollarë të sotëm, dhe një vit më pas huaja do të rritej në 518 milion dollar, të vlerës së sotme. Si kolateral, osmanët do të vendosnin burime të ardhurash të konsiderueshme dhe një serë burimesh natyrore. Kreditorët por edhe përfituesit e këtyre të drejtave ishin britanikët dhe francezët. Pavarësisht kësaj, situata ekonomike e Perandorisë Osmane nuk do të njihte përmirësim e deficiti buxhetor po thellohej gjithnjë e më shumë. Kjo situatë do të bënte që sërish Perandoria të kërkonte " oksigjen " te aleatët. Nga viti 1863 deri në 1875 qeveria osmane u angazhua në mënyrë të vazhdueshme dhe në një shkallë të gjerë huamarrje nga tregjet financiare ndërkombëtare. Këto kredi u përdorën më së shumti për pagesën e kësteve të huave ekzistuese, për financimin e deficitit buxhetor dhe pagesën e detyrimeve që rridhnin nga borxhet e marra. Mes viteve 1854 dhe 1875 Perandoria Osmane mori nga tregjet ndërkombëtare europiane 15 kredi në një vlerë totale prej 217 milion lira apo 21.4 miliardë dollarë në vlerën e sotme. Nga kjo shumë, vetëm një pjesë e vogël e saj u përdor për ndërtime hekurudhash. Si rezultat i rritjes së shpejtë të borxhit publik, që iu bashkalidh edhe thellimi i deficitit buxhetor, Perandoria Osmane ishte e paaftë që të përmbushte shërbimin e borxhit dhe deklaroi një moratorium në pagesën e kësteve të borxheve. Sipas dekretit të Ramazanit të 6 tetorit 1875, ku deklarohej moratoriumi, qeveria osmane premtonte se do të paguante mbrapsht gjysmën e interesit të akumuluar dhe gjysmën e

W opracowaniu podjęto próbę wskazania na wybrane czynniki sukcesu strategii promocji miasta w rozróżnieniu na fazę tworzenia oraz implementacji strategii. Na wstępie scharakteryzowano przesłanki opracowywania strategii promocji w odniesieni do roli promocji w rozwoju społeczno – ekonomicznym współczesnych miast. W dalszej części przedstawiony został uproszczony schemat powstawania strategii promocji miasta. Rdzeń merytoryczny artykułu stanowi charakterystyka czynników sukcesu strategii wśród których, w fazie tworzenia, znalazły się: kompleksowa analiza społeczno – ekonomiczna, konsensus społeczności lokalnej, właściwe określenie celów i kierunków działań promocyjnych, przywództwo i zaangażowanie władz lokalnych. W fazie implementacji scharakteryzowano: system zarzadzania procesem implementacji strategii, dobór narzędzi do realizacji celów strategicznych, efektywny monitoring i ewaluację, alternatywne plany działania niwelujące potencjalne ryzyka.

The presented study discusses problems related to local development strategy in terms of creative human capital development. The analysis and critical review of the subject literature, supported by experience in economic and local government practice, were used in the course of conducted research. The core of the study consists in tabular presentation of local development strategy exemplary components, in the areas where creative human capital is developed. The diagnosis of socio-economic situation, SWOT/TWOS analysis, sector struc-tural analysis, PEST analysis, the tree of municipal problems, the analysis of key trends occurring in the environment, mission and vision, development scenarios, the tree of strategic goals, the concept of municipality promotion, the measures for strategic goals implementation, as well as monitoring and evaluating processes, were discussed in the paper. Within the framework of the key conclusions it can be adopted that the strategy of local development constitutes both, a useful tool and an element of creative human capital strengthening and developing in a municipality.

... Page 2. 19 Zarządzanie Publiczne Nr 3(13)/2010 ISSN 1898-3529 Monika Murzyn-Kupisz Barbarzyńca w ogrodzie? ... Szeroko rozumiane dziedzictwo kulturowe Monika Murzyn-Kupisz – Uniwersytet Ekonomiczny w Kra kowie. 1 Odzwierciedlają to m.in. ...

e g z e m p l a r z a u t o r s k i J. Wilkin, Instytucjonalne i kulturowe podstawy gospodarowania. Humanistyczna perspektywa ekonomii, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2016, s. 264 Paradoksem historii rozwoju ekonomii jest to, że dziedzina ta narodziwszy się w ramach generalnej filozoficznej refleksji człowieka nad światem nieustannie musi szukać samousprawiedliwienia, gdy odwołuje się do filozofii. To pewnie dlatego w XX w. tak trudno o ekonomistów-filozofów tej rangi co tacy dziewiętnastowieczni giganci myśli jak J.S. Mill, K. Marks, W.S. Jevons czy -do pewnego stopnia, A. Marshall. Porównywalnymi do nich postaciami ubiegłego stulecia mogą być z pewnością J.M. Keynes, F. Hayek, a z bardziej współczesnych jedynie A. Sen, i to w sytuacji, gdy pozycja ekonomii jest nieporównywalna z tą, jaką ta dziedzina wiedzy cieszyła się w XIX w. Wydawać by się więc mogło, że w kontekście współczesnej ekonomii spełniło się neopozytywistyczne marzenie odrzucenia w nauce wszelkich głębin i pozostania wyłącznie na powierzchni. Nic przecież nie mogło bardziej służyć ogołoceniu ekonomii z filozofii niż czasowa koincydencja publikacji artykułu Hempela i Oppenheima (1948) 1 , fundującego dedukcyjno-nomologiczny model wyjaśniania, i o kilka lat późniejszej pracy Arrowa i Debreu (1954) 2 , dowodzącej istnienia równowagi dla konkurencyjnej gospodarki. W rezultacie wielu ekonomistów zaczęło wierzyć w ostateczne wyjaśnienia, oparte na uniwersalnych prawach natury, zresztą na przekór popperowskiej krytyce esencjonalizmu, a ekonomia miała stać się fizyką nauk społecznych. Dla filozofii, z charakterystycznym dla niej wątpieniem, nie miało być miejsca.

.We współczesnym świecie wzrost znaczenia turystyki przejawia się na wielu płaszczyznach funkcjonowania systemu społecznego jak i ekonomicznego, tworząc silny wpływ na gospodarkę, środowisko przyrodnicze oraz jakość i styl życia człowieka. Turysta medyczny występujący w roli podmiotu podróżowania, dokonując wyboru placówki medycznej, w której chce poddać się zabiegowi/leczeniu a następnie wyjeżdżając do niej, realizuje cele o różnorodnym charakterze, np. zdrowotnym, poznawczym czy kulturalnym, zaspokajając swoje liczne potrzeby a jednocześnie, nieświadomie, kształtuje on pewne zachowania społeczności lokalnej danego obszaru turystycznego.

W artykule poruszona została problematyka odnosząca się do wybranych aspektów emocji w kontekście marki miasta. We wprowadzeniu zaproponowano definicję marki miasta oraz podkreślono wzrost znaczenia zagadnień z nią związanych w relacji do wzrastającej konkurencji między jednostkami terytorialnymi.  W dalszej części przedstawiono wybrane elementy mające wpływ na kształtowanie marki miasta, z uwzględnieniem wizerunku, miejskich produktów i usług, tożsamości lokalnej, komunikacji władz miejskich ze społecznością lokalną, poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego, jakości administracji, społeczności lokalnej oraz miejskich imprez, w których dostrzec można emocjonalną percepcję miejskiej przestrzeni. Rdzeń opracowania stanowi charakterystyka czterech emocjonalnych wymiarów marki miasta, tj. socjologicznego, psychologicznego, ideologicznego oraz kulturowego.

Instytucje muzealne posiadają duży, choć nie w pełni rozpoznany i nie zawsze wykorzystany, potencjał do tworzenia różnorodnych korzyści społeczno-ekonomicznych w różnych skalach przestrzennych. Celem artykułu jest wskazanie na istotne implikacje działalności muzeów, które przemawiają za ich rozpatrywaniem nie tylko jako miejsc generowania kosztów i instytucji stanowiących wyłącznie obciążenie dla budżetu publicznego lub placówek, których gospodarcze oddziaływanie sprowadza się jedynie do wspomagania sektora turystyki poprzez zapewnianie rdzenia produktów turystycznych. Wychodząc od specyfiki muzeów jako organizacji non-profit oferujących złożone usługi, autorka pokazuje wielość interesariuszy, którzy mogą wyrażać zainteresowanie muzeami i czerpać korzyści z ich działalności oraz definiuje zróżnicowane płaszczyzny wpływu muzeów na szeroko rozumiane otoczenie.

Museums have a great, though still not fully acknowledged nor always used, potential to create diverse socio-economic benefits at different spatial scales. The aim of the article is to discuss important social and economic implications of museum activities which make it worthwhile to look at them not only as cost-generating enterprises and a ballast to public budget or as institutions with an economic impact limited to supporting the tourism sector through providing the core of a tourism product. Departing from the consideration of museums as specific non-profit institutions producing a complex offer, the author points to a broad variety of museum stakeholders and defines various spheres of potential impact of museums.

Projektowanie hiperrzeczywistości? Emancypacja dizajnu w perspektywie wybranych teorii socjologii i filozofii kultury Artykuł eksploruje proces tworzenia społecznego pola dizajnu. Analizując pisma współczesnych dizajnerów, m.in. Victora Papanka, Richarda Neutry i Toma Holerta, autor zaczyna od wskazania zjawiska transgresji w polu dizajnu, a następnie wskazuje na zagadnienia produktu, obiektu i znaku. W podsumowaniu do interpretacji znaczenia badanych zjawisk autor próbuje zastosować kategorie "mitologii", "fetyszy" i "symulakrów". Ostatnim punktem artykułu jest próba określenia funkcji dizajnu i dizajnera w dobie wirtualności.

Opracowanie porusza kwestie związane z marketingiem terytorialnym w aspekcie wspierania rozwoju gospodarczego regionu. Przedstawione zostały także różne definicje marketingu terytorialnego, który staje się pomocnym narzędziem w zakresie wzmacniania wizerunku, konkurencyjności i rozwoju gospodarczego miast i regionów na krajowej i międzynarodowej arenie. W dalszej części opisany został rozwój regionalny, założenia marketingowego zarządzania jednostką osadniczą oraz elementy regionalnej strategii promocji. Zaznaczono ważną rolę władz regionalnych i innych środowisk w budowaniu spójnej strategii rozwoju gospodarczego. W ramach podsumowania podkreślono także zjawisko coraz większego znaczenia marketingu terytorialnego.

Citation:
Raszkowski A., Culture-based creativity in relation to enterprise development strategies, [in:] Biniek K., Winnicki T., (eds), Academic Coordination Centre and Technology Transfer in Euroregion Neisse-Nisa-Nysa, Karkonosze College in Jelenia Góra, Jelenia Góra 2014.

This paper addresses the issues related to culture-based creativity in respect of the operation of economic operators, using the example of enterprise development strategies. At the beginning, an attempt is made to define culture-based creativity, with particular regard to the analysis of its constituents (such as artistic skills, lateral thinking skills and a favourable environment). Further, this paper presents selected areas of the positive impact of culture-based creativity on the creation and implementation of the development strategies of economic operators. The impact of culture-based creativity in the areas of innovative products and services, human resources, business communications and brand marketing is discussed.

W niniejszym artykule poruszona została problematyka odnosząca się do konkurencyjności jednostek terytorialnych na przykładzie The Europe 2020 Competitiveness Report w odniesieniu do krajów Unii Europejskiej. We wprowadzeniu omówione zostały przesłanki istotności nowoczesnych wymiarów konkurencyjności, najlepiej przystosowanych  do wyzwań współczesnego świata. Podkreślono znaczenie nowej unijnej strategii Europa 2020, zastępującej Strategię Lizbońską. W dalszej części zaprezentowano zarys charakterystyki metodologii tworzenia raportu, ze szczególnym uwzględniłem siedmiu filarów konkurencyjności (sub-indeksów). Rdzeń artykułu stanowi przedstawienie, wraz z interpretacją wyników, pozycji konkurencyjnej krajów UE w obszarach rozwoju inteligentnego, rozwoju opartego na włączeniu społecznym, rozwoju zrównoważonego oraz ogólnego rankingu konkurencyjności.

Dziedzictwo kulturowe aktywizuje społeczeństwo. Dzięki odkrywaniu wartości jakie daje nam dziedzictwo, rośnie więź społeczna jego mieszkańców. Wiedzę o takim miejscu można przyswoić sobie stosunkowo szybko. Problem w tym jak je odkryć dla lokalnej społeczności, jak przyspieszyć poczucie osobistego z nim powiązania, jak sprawić aby mieszkańcy dostrzegli i umieli wykorzystać potencjał kulturowy własnego miejsca. To wymaga znacznie więcej pracy i pochłania dużo czasu. Na właściwe poznanie składa się nie tylko obraz i wiedza, ale także emocje i pamięć przebywających w danym miejscu ludzi. Aktywizację społeczeństwa lokalnego można przeprowadzić na różne sposoby. Jeden z najbardziej skutecznych to wytworzenie dogodnych warunków dla powstania tzw. inicjatyw sąsiedzkich. Jest to znana forma aktywności społecznej, która moim zdaniem jest jeszcze stosunkowo mało wykorzystywana. Często słyszymy o grupach wzajemnie sobie pomagających sąsiadów w jednym bloku, na jednej ulicy. Jest to z reguły tzw. pomoc praktyczna, polegająca na wzajemnych usługach (np. podwożenie dzieci, zakupy) czy małych przyjemnościach (kinderbale, imieniny). Jednak ta forma aktywności ma ogromny potencjał, który odpowiednio skierowany może pobudzać lokalny patriotyzm, poczucie wyjątkowej wartości miejsca które dana społeczność zamieszkuje.

Termin "wartość" jest używany w wypowiedziach o gospodarce na wiele sposobów. Odnoszony jest do produktów, konsumenckich wyborów, strategii rozwoju i organizacji firm, priorytetów koncepcji ekonomicznych czy celów realizowanych przez praktyki gospodarcze. Tekst skupia się na wartościach użytkowej i wymiennej jako na tych, które wydają się nie mieć nic wspólnego z kulturą i kulturoznawczym sposobem pojmowania wartości. Zgodnie z obiegowymi przeświadczeniami wartość użytkowa produktu jest pochodną zdolności zaspokajania potrzeb, a jego wartość wymienna wynikiem gry między popytem a podażą. Artykuł wskazuje jednak, że źródła użyteczności nabywanych na co dzień przedmiotów są wielorakie i obecnie przede wszystkim związane z kulturowymi preferencjami. W konsekwencji możliwość zmiany modelu gospodarczego na mniej destrukcyjny dla środowiska naszego życia jest w dużej mierze blokowana przez "ukrytą rękę kultury".

Po pół wieku w zapomnieniu, natura świadomości jest teraz najgorętszym tematem w naukach behawioralnych i filozofii. Począwszy od pionierskiej pracy Ludwiga Wittgensteina w latach 30-tych (Blue and Brown Books) i od lat 50-tych do chwili obecnej przez jego logicznego następcę Johna Searle'a, stworzyłem poniższą tabelę jako heurystykę do dalszego tego badania. Wiersze pokazują różne aspekty lub sposoby studiowania, a kolumny pokazują mimowolne procesy i dobrowolne zachowania obejmujące dwa systemy (podwójne procesy) logicznej struktury świadomości (LSC), które można również uznać za logiczną strukturę racjonalności (LSR-Searle), zachowania (LSB), osobowości (LSP), rzeczywistości (LSOR), celowości (LSI) -filozoficznego klasycznego terminu, opisowa psychologia świadomości (DPC) , Psychologia Opisowa Myśli (DPT) - lub lepiej, Język Psychologii Opisowej Myśli (LDPT), terminy wprowadzone tutaj i w moich innych bardzo ostatnich pism.

Ci, którzy chcą kompleksowych, aktualnych ram dla ludzkich zachowań z nowoczesnego widoku dwóch systems, mogą zapoznać sięz moją książką "Logiczna struktura filozofii, psychologii, mind ijęzyka w Ludwig  wittgenstein i John  Searle' 2nd ed (2019). Osoby zainteresowane bardziej moimi pismami mogą zobaczyć "Talking Monkeys - Filozofia, Psychologia, Nauka, Religia i Polityka na Skazanej Planecie - Artykuły i recenzje 2006-2019 3rd ed (2019) i Suicidal Utopian Urojenia w 21wieku  4th  th ed (2019) i inne.

Abstrakt: Penetrowanie obszarów uznawanych za odrębne, a nawet przeciwstawne, dokonywane jest z perspektyw różnych dyscyplin naukowych. Humanistyka zwraca się współcześnie ku natu-rze, ku rzeczom, posthumanistyce czy ku antropocenowi, w mniejszym jednak stopniu eksplorując pogranicza kultury i gospodarki, nie mówiąc już o rozpatrywaniu procesów gospodarczych i kultu-rowych jako ściśle współzależnych. Dzieje się tak zapewne dlatego, że zwroty humanistyczne łączy odrzucenie antropocentryzmu. Natomiast i kulturę, i gospodarkę trudno rozpatrywać nie traktując sprawczości, podmiotowości i zasobności podmiotów ludzkich jako kluczowe. Tekst ma ambicję wykazać, że właśnie taka kulturowo-gospodarcza perspektywa inaczej, na nowo i głębiej pozwala spojrzeć zarówno na kulturę, jak i gospodarkę. W artykule analizie są poddawane wybrane pre-cedensy wykorzystywania kategorii o proweniencji humanistycznej do opisu procesów gospodar-czych, zwraca się ponadto uwagę na kreowanie produktu na podstawie kulturowych zasobów, czego doskonałą egzemplifikacją jest g o s p o d ar k a d o ś w iadczeń.

Streszczenie: W artykule przedstawiono problematykę związaną z rolą organizacji pozarządowych w kształtowaniu kreatywnego kapitału ludzkiego w małych miastach (wymiar lokalny) na przykładzie Szklarskiej Poręby. Na wstępie zaprezentowane zostały teoretyczne aspekty kreatywnego kapitału ludzkiego. Rdzeń artykułu stanowi tabelaryczne zestawienie projektów realizowanych przy współudziale organizacji pozarządowych wpływających na kształtowanie się kreatywnego kapitału ludzkiego w mieście. Ponadto przedstawiono kompleksowe zestawienie wspomnianych organizacji funkcjonujących na terenie Szklarskiej Poręby wraz z charakterystyką ich działalności. W ramach ogólnych wniosków można zaznaczyć, że organizacje pozarządowe wpływają na kreatywny kapitał ludzki w obszarach tożsamości lokalnej, innowacyjnych produktów i usług, stosunków interpersonalnych, aktywizacji społecznej, twórczych form spędzania czasu wolnego, czy też podnoszenia poziomu tolerancji i empatii społecznej. Słowa kluczowe: kreatywny kapitał ludzki, organizacje pozarządowe, rozwój lokalny, Szklarska Poręba. Wprowadzenie Organizacje pozarządowe (Non-Governmental Organizations, NGO), z racji swoich specyficznych właściwości odróżniających je od innych instytucji rządowych, samo-rządowych, politycznych, społecznych czy biznesowych, mogą być ważnym elementem w procesie rozwoju lokalnego. Szczególną rolę zajmować mogą w kształtowaniu kreatywnego kapitału ludzkiego w wymiarze lokalnym. Podyktowane jest to m.in. dużą wrażliwością tych organizacji na rozpoznawanie i zaspokajanie potrzeb społecznych. Ponadto organizacje pozarządowe mogą być naturalnym inkubatorem twórczych innowacyjnych rozwiązań, tolerancji i empatii społecznej oraz kuźnią ludzkich talentów, wykorzystując endogeniczne potencjały rozwojowe społeczności lokalnych.

Algorytm pomiaru stopy bezrobocia może być formułowany na różne sposoby.
W podstawowym wariancie definiuje się ją jako iloraz liczby osób bezrobotnych i aktywnych zawodowo (bezrobotnych i pracujących), ale niekiedy wskazuje się, że relacja ta opiera się na liczbie osób bezrobotnych i ludności w wieku produkcyjnym. Rozstrzygnięcie tej alternatywności nie wydaje się trudne. O wiele bardziej skomplikowane jest przyjęcie konwencyjnych definicji komponentów stopy bezrobocia, tj. osoby bezrobotnej i pracującej. Odmienne wykładnie znaczeniowe tych pojęć prowadzą do zróżnicowania wartości wskaźnika, który z założenia ma dokładnie opisywać nasilenie zjawiska bezrobocia w danej populacji. Zasadne
zatem wydaje się pytanie: co zrobić, by uwiarygodnić krajowe i międzynarodowe statystyki bezrobocia? Próba rozstrzygnięcia tej kwestii określa logiczną sekwencję rozważań artykułu (identyfikacja problemu – rekomendowane rozwiązania).

The algorithm for measuring many economic phenomena can be formulated in many ways. Unemployment rate constitutes an excellent example in this matter. Its basic variant is defined as the quotient of unemployed people number and the working population (unemployed and employed), however, sometimes it is indicated that this relationship is based on the number of unemployed people and the production age population. Solving this alternative does not seem difficult. Adopting conventional definitions of unemployment rate components is much more complicated, i.e. the definition of an unemployed and an employed person. Different interpretations of meanings ingrained in these concepts result in an indicator value variation which, by assumption, is supposed to describe accurately the intensity of unemployment phenomenon in a given population. This problem is well visible based on the example of Polish regions (unemployment rate measurement within the framework of Labour Force Survey and national employment offices). Therefore, it seems founded to pose a question – what should be done to make national and/or international unemployment statistics more credible? An attempt to solve this problem determines the logical sequence of the discussion presented in the hereby paper (problem identification – recommended solutions).

W dobie dzisiejszych przemian społeczno-gospodarczych zagadnienia związane z kreatywnością zyskują na znaczeniu. Są przedmiotem zainteresowania samorządowców, przedstawicieli świata biznesu, naukowców, organizacji pozarządowych. W niniejszym artykule poruszona została problematyka znaczenia kreatywności w rozwoju regionalnym. Wykorzystaną metodą badań naukowych była analiza i krytyka literatury przedmiotu, oparta głównie na anglojęzycznych źródłach. W ramach wprowadzenia poruszone zostały teoretyczne aspekty kreatywności. Rdzeń opracowania stanowi charakterystyka obszarów oddziaływania kreatywności na rozwój regionalny, ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji 3T, kreatywności opartej na kulturze oraz przemysłów kreatywnych.

A duhet nga ana tjetër të presë qeveria dhe ekonomia për thithjen e investimeve duke parë në sy investitorët se si dhe ku do të investojnë? Mos ndoshta nevojitet edhe një përcaktim i fushave për investim nga qeveria edhe pse liria për të bërë biznes nuk mungon?
Kjo do të thotë që edhe investimet publike të orientohen drejt përgatitjes së kushteve për realizimin e investimit sipas kërkesave të investitorëve. Përgjigjet që mund të jipen nuk mund të klasifikohen në të mira dhe të këqia. Investitorët do të kryejnë ato investime që i vendosin nëse ata ndihen të sigurt se fitimet e tyre do të jenë në trende rritëse dhe se nuk do të preken nga destabiliteti i politikës dhe ajo fiskale.