Deniz Hukuku

Ege Denizi’nin coğrafi özellikleri onun hukuki statüsünün belirlenmesinde de kendisini göstermektedir. Şöyle ki, Ege’nin çok sayıda ada ve adacıklardan oluşan doğası onun karşı kıyılarını oluşturduğu iki farklı ülke olan Yunanistan ve Türkiye arasında “Ege Sorunları” olarak bilinen birçok sorunlar ortaya çıkarmaktadır. Dahası, iki ülkenin karşı karşıya ve aynı zamanda yan yana olan sınırları onların Ege’ni kendi aralarında paylaşmasını zorunlu kılsa da taraflar arasında deniz yetki alanlarının paylaşımasında sorunlar ortaya çıkarmıştır.

The subjects of international law, the states agreed upon the Convention on the Law of Sea on 1982. This convention is based on customary law and on facts that states agreed upon for a long time in usage of the sea, seabed and on other areas. Within this convention, the judicial body of the United Nations named International Court of Justice aims on resulting disputes between the states with the regulations of the convention. States, which are the signatories of the Convention on the Law of the Sea, are obligated to follow the regulations based on the conventions. Several disputes has been resulted by International Court of Justice regarding sea matters based on the convention. Within this article two cases are examined that were seen in the ICJ. First, the case upon the sovereignty claim over the Bakkasi Island and Chad Lake was examined in this article which was a dispute between Cameron and Nigeria. Second, North Sea Continental Shelf Judgement was held on ICJ between the states of Germany, Denmark, and Netherlands. Besides, the cases held in ICJ, the International Court of Arbitration has given a note regarding the dispute of claims of sovereignty over the holm, islands, and archipelagos in the Red Sea. The Court of Arbitration has given its advice upon the dispute to the parties of Yemen and Eritrea by having the judiciary authority of the states. Within this article two cases held in ICJ and a case held in ICA is examined by stating the reasons of disputes, claims of parties and resolutions and advice's of states.

Küreselleşme, Jeopolitik, Deniz Güvenliği, Ege Adaları, Adalar (Ege) Denizi, Türkiye Jeopolitiği, Güvenlik Politikaları, Uluslararası Deniz Hukuku, Deniz Ticareti, Kıta Sahanlığı, Yasa dışı Göç, Uluslararası İlişkiler, Siyasi (Politik) Coğrafya.

Türk-Yunan İlişkileri Kapsamında Kıta Sahanlığı Uyuşmazlığının Çözüm Yeri Birleşmiş Milletler Uluslararası Adalet Divanı Olabilir mi?
Can the United Nations International Court of Justice be the Solution Place for the Continental Shelf Dispute Within the Scope of TurkishGreek Relations?
ÖZ
Ege Denizi üzerindeki kıta sahanlığı sınırlandırması meselesi, Türkiye ve Yunanistan arasında çözüm bekleyen uyuşmazlıklardan biridir. Özellikle 70’li yıllardan itibaren görünürlük kazanan bu sorun, Yunanistan’ın tek taraflı başvurusu ertesinde Uluslararası Adalet Divanı’nın 1978 tarihli yetkisizlik kararıyla birlikte bütünüyle siyaset ve diplomasi sorunu haline gelmiştir. Öte yandan birçok devletin benzer sınırlandırma sorunları yaşadığı ve bunları Divan veya farklı uluslararası yargı organları eliyle çözüme kavuşturma çabası içine girdiği görülmektedir. Bunun sonucunda yargı organlarının deniz alanlarının sınırlandırılması meselesine dair ciddi bir içtihadi birikimi ortaya çıkmıştır. Deniz alanlarının sınırlandırılması hukukunda baskın ilke, sınırlandırmanın hakça bir çözüme kavuşturacak şekilde yapılmasıdır. Bu düşünce, 1982 Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi’ne de girmiştir. Bu bakımdan Ege Denizi’nde yapılacak bir sınırlandırmada, en doğudaki Yunan adaları ile Türkiye anakarası arasında çizilecek bir eşit uzaklık çizgisine dayalı bir sınırlandırma yapılmasının hakça olmaması sebebiyle, yargı organlarından bu yönde bir karar çıkmayacağı beklenebilir. Öte yandan bu çalışmanın ortaya koyduğu görüş, her ne kadar Divan’dan çıkacak kararın içtihat ışığında, Türkiye tezleri lehine bir sonuç getirebileceği düşünülse de bu karar bir kez verildikten sonra dönüşün olmayacağı bilinmeli, uyuşmazlığın diplomasi ve 1982 Sözleşmesi’ndeki öncelikli usul olan anlaşma yoluyla çözülmesi yönündeki çabalar sürdürülmelidir. Anahtar Kelimeler: Kıta Sahanlığı Sınırlandırması Uyuşmazlığı, Ege Denizi, Ege Sorunu, Uluslararası Adalet Divanı, Deniz Alanlarının Sınırlandırılması, İçtihat Hukuku
ABSTRACT
The issue of the continental shelf delimitation on the Aegean Sea is one of the disputes pending between Turkey and Greece. This problem, which has gained visibility especially since the 70s, has become a purely political and diplomatic problem with the 1978 decision of the International Court of Justice, following the unilateral application of Greece. On the other hand, it is seen that many states have similar limitation problems and try to resolve them through the Court or different international judicial bodies. As a result, a serious accumulation of jurisprudence (case-law) has emerged on the issue of the delimitation of maritime areas by the judicial bodies. The predominant principle in the law of delimitation of maritime areas is that the delimitation should be done in a way that provides an equitable solution. This idea was also included in the 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea. In this respect, since it would not be fair to make a delimitation based on an equidistance line to be drawn between the easternmost Greek islands and the Turkish mainland, it can be expected that a decision in this direction will not be made by the judicial organs. On the other hand, the view put forth by this study is that although it is thought that the decision of the Court may bring a result in favor of the Turkish theses in the light of case law, it should be known that once this decision is made, there will be no turning back and that the efforts to resolve this conflict through diplomacy and agreement which is the primary procedure in the 1982 Convention, should continue. Keywords: Dispute of Continental Shelf Delimitation, Aegean Sea, Aegean Dispute, The International Court of Justice, Maritime Delimitation, Case-Law

Makalede, karşılıklı önyargılarla biçimlenen Türkiye-Yunanistan ilişkileri çerçevesinde Ege Denizi'nde deniz yetki alanlarının paylaşımıyla ilişkili karasuları sorunu uluslararası hukuk bağlamında incelenmektedir. Bu çerçevede Ege Denizi'nde karasuları anlaşmazlığının ikili ilişkilerde kıta sahanlığı başta olmak üzere diğer sorunları da etkileyen merkezi niteliğine dikkat çekilmektedir. Bu varsayım doğrultusunda Yunanistan'ın karasuları üzerinden Türkiye'nin deniz yetki alanını daraltarak sadece Ege'de değil, Doğu Akdeniz de dâhil olmak üzere uluslararası hukukun Türkiye'ye tanıdığı denizin altındaki enerji kaynaklarına erişim hakkını kısıtlamak gibi bir strateji izlediği ileri sürülmektedir. Makalede öncelikle, karasular hakkındaki uluslararası hukuk kuralları üzerinde durulacaktır. Daha sonra sorunun tarihsel geçmişine yer verilerek tarafların uluslararası platformlarda konu hakkında öne sürdüğü hukuki ve siyasi tezler masaya yatırılacaktır.

Bu çalışmada, deniz ve limanlarda görülen doğal ve insani tehditleri kontrol altına alarak, küresel ticaretin kolaylaştırılması, seyir özgürlüğünün sağlanması ve ekolojik dengenin sürdürülmesini içeren "deniz güvenliği" çerçevesinde Uluslararası Denizcilik Örgütü (IMO) tarafından alınan hukuki tedbirler analiz edilmektedir. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra uluslararası çapta alınan bu tedbirler, küresel ağların oluşumunu destekleyecek şekilde denizlere belli bir güvence getirip nizam kazandırmıştır. Bununla birlikte yerel aktörler, denizlerdeki risk ve tehditler karşısında küresel ağlara bağlı olmak yerine, kendi başlarına daha kısıtlı tedbirlerle yetinmişlerdir. Bu bağlamda, deniz güvenliği tedbirlerinin uluslararası politikadaki güç dinamiklerden etkilendiği; bu tedbirlere aynı duyarlılığı göstermeyen aktörlerin küresel deniz güvenliğine katkılarının farklılaştığına dikkat çekilmektedir.

EDİTÖR'DEN

Değerli Okuyucularımız,
Akademik Teklif Dergisinin beşinci sayısı ile yeniden karşınızdayız.
Akademi dünyası ile düşünce dünyası arasında bir köprü kurma hedefi ile
yola çıkmış olan, millet egemenliği ve hukukun üstünlüğüne inanmış, Büyük
ve Güçlü Türkiye idealini yüksek bir ideal olarak benimsemiş olan Akademik
Teklif Dergisi, yoluna kaldığı yerden, sağduyu ve kararlılıkla devam etmektedir.
Akademik Teklif Dergisinin beşinci sayısı, bahsettiğimiz işte bu Büyük
ve Güçlü Türkiye ideali için canlarını feda eden kahraman şehitlerimize ve
gazilerimize ithaf edilmiştir.
Bu sayımızda, Anayasa Hukuku, Ceza Hukuku ve Uluslararası Hukuka dair
doktrinsel ve uygulamaya dönük makale ve karar değerlendirmeleri yer almakta,
bunun yanı sıra özellikle son dönemde mevzuatta yapılan değişikliklerin
neticesi olarak hukuk uygulayıcılarının sık karşılaştıkları ve tereddüt
doğuran hususlara ve hukukun temel sorunsallarından olan akıl ve irade
konusuna ilişkin yazılar da siz değerli okuyucularımızın istifadesine sunulmaktadır.
Faydalı olması ve bir sonraki sayıda buluşmak dileğiyle.

[email protected]

Denizde, gemilerin seyrüsefer esnasında karşılaştığı tehlikeler karşısında kurtarma faaliyeti önem taşımaktadır. 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 1298. maddesinde tanımlanan kurtarma faaliyetinin yanında, oluşacak çevre zararının da önlenmesi deniz ve çevre korunması bakımından büyük öneme sahiptir. Kurtarma faaliyeti kapsamında kurtarılan şeyler ve çevre koruması alternatiflerine göre hukukumuzda münhasır düzenlemeler mevcuttur. Bunun yanı sıra uluslararası hukuk alanında 1989 tarihli Uluslararası Kurtarma Sözleşmesi(SALVAGE 1989) mevcuttur. Bu sözleşme hükümleri mezkur konunun 6102 sayılı kanunda düzenlenişinde etkilidir. Ayrıca çevre kirliliğinin engellenmesi hususunda tazminat ile ilgili düzenlenen SCOPIC klozu büyük öneme sahiptir.

Özet: Uluslararası hukuk için silahlı çatışmalar konusunda en önemli düzenlemeler Cenevre Sözleşmeleri ve La Haye Sözleşmeleridir. Uluslararası silahlı çatışmalar adından da anlaşılabileceği gibi devlet arasında olmalıdır. Bu tanımı yapabilmemiz için de en az iki devletin olması gereklidir. Savaş ve silahlı çatışma birbirinden farklı kavramlardır. Bu çatışmaların denizde yaşanması ile ilgili yapılan düzenlemeler ise 1907 La Haye sözleşmesi ve 1971 Deniz ve Okyanus Yatağına Nükleer Silahların ve Öteki Yok Edici Silahların Yerleştirilmesinin Yasaklanması Anlaşması’dır. Bu iki metin denizde silahlı çatışmaların nasıl yürütüleceğine dair bize bilgiler vermektedir. Deniz alanlarının kesin bir şekilde tanımlanması ise 1982 yılında yapılan Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi ile netleşmiştir. Denizde sadakatsizlik ve savaş aldatmacası yasaklanmış, deniz ablukası ve zoralım ise bazı koşullarda serbest bırakılmıştır.
Anahtar Kelimeler: 1907 La Haye Sözleşmesi, Uluslararası Silahlı Çatışma, Deniz Alanı, Denizde Silahlı Çatışma
Abstract: The most important arrangements for armed conflict in international law are the Geneva Conventions and the La Haye Conventions. International armed conflicts should be between states as can be understand from the name. İn order to make this definition two states required at least. War and armed conflicts are different consepts. Arrangements related to the occurrence of these conflicts at sea are the 1907 The Hague Convention and Treaty on the Prohibition of the Emplacement of Nuclear Weapons and Other Weapons of Mass Destruction on the Sea-Bed and the Ocean Floor and in the Subsoil Thereof. These two texts give us informations how to maintain armed conflicts in the sea. The definitive definition of marine areas was clarified by the 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea. Perfidy and ruses war has prohibited in the sea. Maritime blockade and prize was allowed in some circumstances.

Key: 1907 The Hague Convention, İnternational Armed Conflict, Marine Areas, Armed Conflict in the Sea

Deniz İş Kanunu (Ekim 2020 tarihine kadar işlenmiş güncel hali)
Turkish Maritime Labour Act Nr. 854 (in turkish)
Derleyen: Vedat Laçiner

Kanun Numarası: 854
Kabul Tarihi: 20.04.1967
Yayımlandığı Resmi Gazete: 29.04.1967, Sayı: 12586
Yayımlandığı Düstur: Tertip: 5, Cilt: 6, Sayfa: 1849
Kanun en son 24.06.2018 tarihinde değiştirilmiştir (698 sayılı KHK).

Tüm dünya ülkeleri arasındaki ticaret ve taşımacılık faaliyetlerinin %80’inden fazlası deniz yoluyla gerçekleşmektedir. Gemiler yoluyla yapılan ticaret ve taşımacılık deniz ticaretinin başlangıcından beri deniz tehlikelerine maruz kalmaktadır. Ancak günümüzün teknolojik gelişmeleriyle birlikte gemilerin maruz kaldığı tehlikelere siber tehlikeler de eklemlenmiştir. İster konvansiyonel gemi ticareti, ister otonom yahut yakın gelecekte beklenen insansız gemiler olsun siber güvenlik tehditleri ile karşı karşıyadır. Birçok örnek vermek mümkündür. Örneğin; Antwerp limanında siber saldırı ile yükün kaçırılarak izinin silinmesi hadisesi, Ukrayna - NotPetya ve Çin - COSCO saldırıları önemli zararlar meydana getirmiştir. Geliştirilen teknolojiler ile günümüzde yalnızca askeri, belirli pratik amaçlar ve deneysel çalışmalar için kullanılan otonom ve insansız gemilerin tahmini 20 yıl içinde taşımacılık faaliyetlerinde de kullanılabilir hâle gelmesi beklenmektedir. Bu hâlde konvansiyonel gemilerin maruz kaldığı tehlikelerin deniz ticareti ve politikalarını etkilediği göz önüne alınırsa, otonom ve insansız gemilerin maruz kaldığı ve kalacağı siber güvenlik tehditlerine karşı güçlü önlemler alınması elzemdir. Teknik ve yasal çalışmaların teknolojinin gelişmesi ile paralel şekilde yapılması hayati önem arz etmektedir.

İhtiyar'da, Hidaye'de, Muhalla'da, Mecelle'de ve Istılahatı Fıkhıyye Qamusu gibi kaynaklarda Gemi ile ilgili hükümler
İçindekiler                                                                                                    Sayfa
Giriş
A) Kurân’da Deniz Kavramı                                                                          1
B) Hz. Peygamber Zamanında Denizcilik                                                  2
I. Bölüm  Deniz Ticaret Hukuku Tarifi ve Tarihî Gelişimi                        3
A) Tarifi                                                                                                            3
B) Tarihi                                                                                                            5

II. Bölüm  Gemi Ve Gemi İle İlgili Ticarî Faaliyetlerin Hükmü                  6
A) Geminin Hukukî Mahiyeti                                                                        6
B) Donatan ve Kaptan                                                                                  7
C) Mecelle’de Deniz Ticareti İle İlgili Maddeler                                          8
D) Istılâhât-ı Fıkhıyye Kâmusu’nda Deniz Ticareti İle İlgili Maddeler    11

    III. Bölüm      Konu İle İlgili Kavramlar
A) Müşterek Avarya                                                                                      12
B) Çatma                                                                                                        14
C) Deniz Sigortaları                                                                                      15
D) Rehin Hakkı                                                                                            15
E) Deniz Ödüncü                                                                                          16

Sonuç                                                                                                              16

Abstract
The sovereignty problem of the two major economic powers of Far East Asia, China and Japan, the Senkaku / Diaoyu islands has climbed further with the discovery of the oil and natural gas reserves identified in the region. The claims of sovereignty over the Senkaku / Diaoyu islands, which have a strategic position in the East China Sea, and the fact that the parties do not agree with each other's thesis are raising the tension between the two states. In this context, the development of the Senkaku / Diaoyu island crisis, which is controversial in the East China Sea, will be assessed in the context of the international law of the claims of the parties and the state in which the sovereignty of the Islands should belong.

XX. yüzyılın başlarından itibaren, gelişen teknolojiye paralel olarak, denizlerden yararlanma imkânının giderek artması, deniz alanlarında petrol ve doğalgaz üretme imkânlarının gelişmesi, devletleri deniz alanları üzerinde egemenlik kurma girişimlerine yöneltmiştir. Devletlerin deniz alanlarındaki bu egemenlik iddiaları, beraberinde ikili ve bazen de çok taraflı uluslararası sorunları ortaya çıkarmaya başlamış , buna bağlı olarak da kıta sahanlığına ilişkin uluslararası hukuk kuralları önem kazanmıştır. Kıta sahanlığı na ilişkin uluslararası hukuk kuralları, düzenlenen uluslararası konferanslar sonunda imzalanan sözleşmeler ve önemli bazı uyuşmazlıklara ilişkin yargı ve hakem kararlarının büyük katkıları olmuştur.
Ege Denizi Kıta Sahanlığı Uyuşmazlığı, kendine özgü özellikleri olan Ege Denizi'nde Türkiye ile Yunanistan arasında 1973'te ortaya çıkan ve bugüne kadar çözülemeyen kıta sahanlığı alanlarının saptanması ve sınırlandırılması uyuşmazlıklarından birisidir. Türkiye ve Yunanistan, hem sınırlandırmada uygulanması gereken uluslararası hukuk kurallarının ne olması gerektiği hususunda hem de uyuşmazlığın hangi yollarla çözüme bağlanması gerektiği konusunda farklı görüşlere sahiptirler. Bugüne kadar yapılan ikili görüşmelerde, taraflar bu sorunların çözümlenmesinde esas alınması gereken hukuk kuralları üzerinde anlaşmaya varamadıkları için uyuşmazlık süregelmektedir. Bu tezin amacı, Ege Denizi Kıta Sahanlığı sorununun ana hatlarıyla ortaya çıkışı, gelişimi, uluslararası hukuk açısından niteliği ve buna bağlı olarak, tarafların tezleri hakkında temel bilgileri ortaya koymak ve nihayet içinde bulunulan konjonktüre uygun olarak, uyuşmazlığın çözümüne ilişkin görüşleri belirtmektir. Kıta sahanlığı sorununun, özellikle hukuki niteliğine ilişkin tezin İkinci Bölümü'nde yer alan bu değerlendirmelerin bir anlam kazanabilmesi için, tezin Birinci Bölümü'nde, kıta sahanlığı kavramı, önce jeolojik ve coğrafi açıdan tanımlanmış , sonra da uluslararası hukuk açısından, bir kavram olarak ortaya çıkışı ve gelişimi, yargı kararları da dikkate alınarak incelenmiştir.

Hukuksal ve siyasal açıdan büyük öneme sahip olan kutup bölgeleri oldukça hassas ekosistemlere sahiptir. Kutup bölgeleri, konumları itibarıyla yerleşim yerlerinden uzak olsalar da dünyanın yaşanabilir kılınması için iklimlerin oluşması ve havanın temizlenmesinde önemli rol oynarlar. Barındırdıkları hidrokarbon rezervleri ve önemli ticaret noktalarını birleştiren jeopolitik önemleriyle dikkat çekmektedirler. Kutup bölgelerinden biri olan Arktik Bölgesi de ticaret noktalarını bağlayan önemli suyollarından biridir ve bu nedenle bölgeye olan ilgi her geçen gün artmaktadır. Bölgede ticaret bugüne kadar yoğun bir şekilde yapılmasa da teknolojik devrimlerle birlikte gemilerin güçlenmesi ve küresel ısınmadan kaynaklı buzulların erimesiyle her geçen yıl artmaktadır. Ayrıca, Arktik‟te yer alan buz denizinin diğer denizlerden farklı bir durumu olduğu için birtakım özel kuralların oluşturulması da gerekmektedir. Çünkü bölgede zarar doğurucu fiili bir olayın meydana gelmesi halinde, bu zararın bütün dünyayı etkilemesi mümkün olabilecektir. Arktik Bölgesi‟nin deniz çevresinin korunmasında deniz hukuku ilkelerinin uygulanması, uluslararası işbirliği, sürdürülebilir ve hakça kullanım, ekosistem yaklaşımı, deniz çevresinin kirlenmesinden doğacak zararlar açısından sorumluluklar ve yükümlülükler, kirleten öder ilkesi, çevresel etki değerlendirmesi, en iyi çevresel uygulamalar ve en uygun teknikler, kamu yararı bilgisi gibi yönetişim ilkeleri çok önemi haiz olan ilkelerdir. Bu çalışmada, yönetişim ilkeleri esasında oluşturulacak hukuksal bir rejimin Arktik Bölgesi‟nde yaşanan kirlenmeye karşı hangi düzeyde ve hangi aktörlerle etkili olacağı tespit edilmeye çalışılmıştır. Uygulanması öngörülen yönetişim ilkeleriyle devletler, hem ulusal yetki denetimleri altındaki hem de ulusal yetki alanları dışındaki faaliyetlerin deniz çevresine zarar vermeyecek şekilde yürütülmesi hususunda yükümlü tutulacaklardır.
Anahtar Kelimeler: BMDHS, sürdürülebilir kalkınma, denizel çevre güvenliği, yönetişim, çevre koruma.

Taşıyan deniz yolu ile yük taşımayı taahhüt eden kimsedir. Taşıyan donatan olabileceği gibi, onun başkasının gemisini deniz ticaretinde kullanan kimse, yani gemi işletme müteahhidi olması da mümkündür. Fakat bunlar dışında denizde yük taşımayı taahhüt eden herhangi bir kimse de taşıyan sayılır .

Ticaret Kanunu taşıyanın sorumluluğunu iki ayrı şekilde sınırlamıştır. Bunlardan ilki; 6762 sayılı TTK 1112.madde uyarınca yükün tamamen veya kısmen zıyaı yüzünden veya 1113. madde uyarınca yükün hasarı yüzünden 1061 ve 1062.maddeler gereğince tazminat verilmesinin gerektiği hâllerde malın piyasa değeri ile getirilen sınırlamadır. İkincisi ise; 1114.madde uyarınca koli veya parça başına miktar ile getirilen sınırlamadır .

Çalışmamızda taşıyanın sorumluluğunun koli veya parça başına getirilen miktar ile sınırlandırılmasını ele alacağız. Bu sınırlamanın yer aldığı 6762 Sayılı Kanun’un 1114.maddesini inceledikten sonra, Yargıtay’ın 1114.madde üzerinden kurduğu kararları aktaracağız. Ardından 6102 Sayılı Kanun’da aynı sorumluluğun nasıl ele alındığını, 1186.maddenin uluslararası konvansiyonların bir yansıması olduğunu belirterek, çalışmamızı değerlendirme ile sonlandıracağız.

Akdeniz gibi yüzyıllardan beridir paylaşılamayan bir durumda ise bu nokta daha da önem arz eder. İşte buradan yola çıkarak merkezinde Kıbrıs’ı işleyeceğimiz çalışmamızda enerji-doğalgaz-petrol odaklı günümüzün paylaşılamayan kaynaklarına değinirken diğer yandan hukuki açısına da göz atacağız.

Türkiye ve Güney Kıbrıs arasındaki deniz yetki alanları meselesi 2003 yılında Mısır ile imzalanan sözde münhasır ekonomik bölge anlaşması ile başlamıştır. Söz konusu ihtilafın devamında, Güney Kıbrıs'ın ilan etmiş olduğu sözde MEB alanları içerisinde 2007'den bugüne uluslararası enerji şirketleri ile ruhsatlandırma antlaşmaları yaparak Türk kıta sahanlığı ve Kıbrıs Türklerinin haklarını görmezden gelen tutum içerisinde bulunmuştur. İlaveten Türk deniz yetki alanlarının 2002'den bugüne fiili delme girişimleri gerçekleşmiştir. Tüm bu ihtilaflar yanında Güney Kıbrıs Arama Kurtarma Bölgesi Koordinatlarının Türkiye ile çakışmaktadır. Ayrıca Rumların SAR faaliyetlerinin yürütüldüğü Zenon Merkezi çerçevesinde güney Kıbrıs'ın sözde MEB alanlarını koruma adına uluslararası ölçekli askerileşme (silahlanma ve askeri anlaşmalar, tatbikatlar) faaliyetlerini Türkiye aleyhine bulunmasıdır. Deniz Alanları ile ilgili diğer mesele Güney Kıbrıs'ın Türkiye'nin Deniz alanlarında seyir uyarıları yayımlarını (NAVTEX) tanımamasıdır. Tüm bu sorunsallıklara ilave olarak Doğu Akdeniz'de Güney Kıbrıs'ın Yunanistan, Mısır'ı da kapsayacak üçlü bir MEB sınırlandırma antlaşmasını gerçekleştirme niyeti (08/01/2018/KHA, Cumhurbaşkanı: Kıbrıs MEB'inin sınırlandırılmasıyla ilgili Yunanistan'ın görüşünü bekliyor , http://www.cna.org.cy/webnews-tr.aspx?a=d3b8053a078b43d393c5c21ad30ccd84)(01/02/2018 /KHA, Mısır Cumhurbaşkanı Zohr'daki alanın keşfiyle Kıbrıs'la bir sınır belirleme anlaşması imzalamanın önemini belirtti , http://www.cna.org.cy/webnews-tr.aspx?a=96142b05c2a54a25999ad101446cf815) ve adanın kuzeyin de kapsayan deniz alanlarının coğrafi koordinatlarını kendi bölgeleri gibi BMGS'ne tevdi etme niyeti ile Türkiye'yi Akdeniz'de Antalya Körfezine kapatma çabaları yatmaktadır. Güney Kıbrıs'ın gerçekleştirdiği sözde MEB sınırlandırmasında sadece ortay hat üzerinden ve düz esas hatların kullanımı ile sınırlandırma yoluna gitmesinin BMDHS'nin sınırlandırma hükümleri, uluslararası hukuk, örf adet hukuk ve içtihat hukuku kapsamında tamamı ile uluslararası hukuka aykırılık içeren eylemlerde bulunmaktadır. FIR hattı üzerinde de bölgede yer alan uyuşmazlık Kıbrıs meselesinin de eklemlenmesi ile kompleks yapıya bürünmüştür. Yakın bir zamanda, Güney Kıbrıs'ın sözde ilan ettiği MEB alanları içerisinde bulunan 3. Bölgede yer alan sondaj krizi esasen yukarıda belirtilen yasadışılıkların bugün ki yansımasıdır. Türkiye kıyı uzunluğu olarak Akdeniz'de yer alan en büyük ülkelerdendir. Dolayısıyla bölgesel haklarını her koşulda koruma kararlılığını da yürütmektedir. 2018 yılının başlaması ile TC Enerji Bakanı Berat Albayrak'ın " en kısa zamanda Akdeniz'de sondaj gemilerinin gönderileceğini " belirtmesinin ardından Şubat ayının ilk gülerinde Kathimerini gazetesine konuşan TC Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu, Güney Kıbrıs'ın Doğu Akdeniz'deki hidrokarbon aramalarına ilişkin " 6'ncı parselde keyfi hareketlere izin verilmeyeceğini, en kısa zamanda Ankara'nın da sondajlara başlayacağını " duyurmuştur. Son günlerde Yunanistan'ın Kardak kayalıklarını ve Türk karasularını delme girişimleri karşısında TC Genel Kurmay Başkanı Hulusi Akar'ın da Ege'ye ani ziyaret gerçekleştirerek " Gerek Ege gerekse Doğu Akdeniz'deki haklarımızın korunmasında kararlıyız" çıkışında bulunması Türkiye'nin Afrin operasyonununu fırsat sayan ve eş zamanlı hareket eden Rum-Yunan'a karşı uyarı olmuştur. Nihayetinde TC Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan da Yunanistan'a: " Bizim için Afrin neyse, Ege ve Kıbrıs'taki haklarımız da odur " mesajını göndermesi ile sonuçlanmıştır. Görüleceği üzere Güney Kıbrıs ve Yunanistan Türkiye'nin ve hatta Kıbrıs Türklerinin bölgesel haklarını görmezden gelerek,

Siber güvenlik teknolojinin gelişmesiyle birlikte hayatımızda daha çok yer etmeye başladı. Yazar, gemilerdeki mevcut yazılımlara yönelik olası bir siber saldırıyı ve saldırının yol açacağı zararların boyutlarını olası bir senaryo üzerinden değerlendirdi.

Günümüzün kritik gelişmelerinden olan siber teknolojiler ile kara ve hava araçlarından sonra deniz araçlarının teknolojik olarak geliştirilmesi (geleneksel gemiler / otonom gemiler / insansız gemiler) siber güvenliğin önemini artırmaktadır. Yazıda konuya ilişkin olası bir siber saldırı değerlendirmesi yapılmıştır. Varolan güvenlik önlemlerinin revize edilmesinin önemi vurgulanmıştır. (Not: Yazar henüz doktora sürecinde olup, edisyon hatası olarak Dr. unvanının yazıldığını belirtmek gerekmektedir.)

Tarihsel süreçte, deniz haydutluğu farklı görünümlerde ortaya çıkmıştır. İlk aşamada, genellikle kendilerine ait gemilerle diğer gemilere saldıran deniz haydutları mürettebatı öldürerek gemilere ve gemideki mallara el koymuşlardır. Daha sonra deniz haydutları açık bir şekilde bir devletin tabiiyetine girerek savaşlarda düşman devletlere karşı savaşmışlar; barış zamanında ise düşman devlet gemilerine karşı deniz haydutluğu faaliyetlerini sürdürmüşlerdir. Bu şekilde, devletlerden aldıkları “izin belgeleri” ile faaliyet gösteren deniz haydutlarına “korsan” denilmiştir. Son aşamada ise, 1815 yılında kabul edilen Paris Beyannamesi ile deniz haydutlarının devletler tarafından savaşlarda kullanılması yasaklanmış. Bu tarihten itibaren devletler, deniz haydutlarını savaşlarda kullanmaktan vazgeçmişler; günümüz anlamındaki deniz haydutluğu faaliyetleri ise varlığını sürdürmüştür. 
Uluslararası ticaretin yaklaşık %90’lık bölümü denizler üzerinden gerçekleştirilmektedir . Özellikle deniz ulaşımının temel güzergâhlarından birisi olan Aden Körfezi, ticari gemi trafiğinin yaklaşık %20’sini karşılamaktadır. 1990’lı yılların başında başlayıp, 2000’li yıllarda yoğunlaşan Somali açıklarındaki deniz haydutluğu faaliyetleri, en çok Aden Körfezi’nden geçen gemileri ve bu bölgede gerçekleşen deniz ticaretini etkilemiştir. Bu güzergâhlardan geçen ticaret gemilerine ve Somali’ye insani yardım taşıyan yardım gemilerine saldıran ve ele geçirdikleri gemilerdeki mürettebatı ve yolcuları rehin alan Somalili deniz haydutları, gemi sahiplerinden ve devletlerden mürettebatın ve geminin serbest bırakılması karşılığında yüksek miktarda fidye istemeye başlamışlardır. Bu durum uluslararası toplumu bu konuda tedbir almaya itmiştir.

Bu kitapta, deniz ticaretinin temel müesseselerinden olan kurtarma hukuku, kurtarma ücreti ve ücretin belirlenmesine etki eden faktörler 6102 sayılı TTK ve 1989 tarihli Londra Uluslararası Kurtarma Konvansiyonu çerçevesinde ele alınarak doktrinsel tartışmalar, örnek olaylar ve yargı kararları ışığında açıklanmaya çalışılmıştır.

Kitap, kurtarmanın tarihinin aktarılması ile başlamaktadır. Denizde kurtarma faaliyetlerinin kendine özgü doğası göz önüne alındığında, kurtarma ücretinin belirlenmesine yönelik formül oluşturmak zor olduğundan, somut olaya göre değişkenlik gösterebilecek etkenlerin değerlendirilmesi ve ücretin menfaatler dengesi çerçevesinde hakkaniyet ve teşvik ilkeleri gözetilerek belirlenmesi önemlidir.

Kitapta köklü uygulamalar yanında güncel gelişmeler dikkate alınarak kurtarma ücretinin belirlenmesinde etkili faktörler kapsamlı şekilde ele alınmaya çalışılmıştır. Nitekim düzenlemelerde kurtarma ücretinin belirlen-mesine yönelik çerçeve kriterler öngörülmüş olsa da bunlar tahdidi değildir. Bu amaçla 6102 sayılı TTK ve 1989 Londra Konvansiyonu esas olarak kaynak alınmış ve aralarındaki farkların tespiti yapılmaya çalışılmıştır.

Ayrıca bazı önemli hususlar da ele alınmıştır. Uluslararası kurtarma sözleşmesinde yer alan tartışmalı "taşıt (craft)" konusu incelenmiştir.

Yine, kurtarma hukukunda günümüzde önem kazanan bir konu olan "insansız su araçları (insansız gemiler)" kurtarma hukuku kapsamında değerlendirilmeye çalışılmıştır.

Yine, önemini hiç kaybetmeyen sorumluluk kurtarması (liability salvage) ve kurtarma ücretine etkisi konusundaki tartışmalar, eğilimler ve uygulamadan örneklerin yol gösterici olarak aktarılması amaçlanmıştır.

Kurtarma Ücreti, Özel Tazminat, Scopic Klozu, Çevresel Kurtarma, Sorumluluk Kurtarması, Kurtarma Sözleşmesi, Londra Uluslararası Kurtarma Sözleşmesi, İnsan Kurtarma, İnsansız Gemiler, Otonom Gemiler, Salwage Award, Salvage Reward, SCOPIC Clause, special compensation, Environmental Salvage, Ship Salvage, Liability Salvage, Salvage Contract, Salvage Agreement, International Convention on Salvage, Human Rescue, Salvage, Unmanned Vessels, Autonomous Vessels, Brice, Kennedy & Rose, the law of salvage

İsrail ile İran arasındaki gerginliğin hatta düşmanlığın başlangıcı 1979 tarihindeki İslam devrime kadar gitse de, özellikle İran’ın P5+1 ülkeleriyle 2015 yılında imzalamış olduğu nükleer anlaşma olarak bilinen Kapsamlı Ortak Eylem Planı sonrasında yaşananlar,  tarafları yıprattığı kadar bölgenin güvenliğine ve istikrarına da zarar vermektedir. Herhangi bir anlaşmanın İran’ı nükleer silah yapmaya yakınlaştırdığını iddia etmekte olan İsrail, dolayısıyla bu anlaşmayı varoluşsal bir tehdit olarak görmekte ve ortadan kaldırmak için bütün imkânlarını seferber etmektedir.

ÖZ
19. ve 20. yüzyıllarda sanayileşme ve sömürgeciliğin hız kazanması uluslararası ticaretin önemini artırdığı kadar devletler arasındaki savaşların da etkilerini büyütmüştür. Bu durum; devletleri, denizlerdeki egemenliklerini koruma adına deniz hukuku sahasında da düzenlemelerde bulunmaya sevk etmiştir. Uluslararası örf-adet kurallarının kodifikasyonu noktasında önem arz eden bu düzenleme ve antlaşmalar bugünkü deniz hukukunu da şekillendirmiş görünmektedir. Bu çalışmada deniz hukuku anlayışlarının nasıl şekillendiği 20. yüzyıl başında Lassa Oppenheim ve Osman Sermed tarafından yazılmış iki eser üzerinden gösterilmeye gayret edilecektir.
Anahtar Kelimeler: Deniz Hukuku, Kodifikasyon, Lassa Oppenheim, Osman Sermed.

ABSTRACT
In the 19th and 20th centuries, the acceleration of industrialization and colonialism increased the importance of international trade and widened the effects of wars between states. This also urged states to make arrangements in the field of maritime law to protect their sovereignty over seas. These arrangements and conventions that are important in the codification of the international customary rules, seem to have shaped the current maritime law. In this study, how maritime law is shaped will be shown through two works written by Lassa Oppenheim and Osman Sermed at the beginning of the 20th century.
Keywords: Maritime Law, Codification, Lassa Oppenheim, Osman Sermed.

As states began to use the seas frequently and multifaceted, international conferences were held on determining maritime jurisdictions. Based on that, although Turkey actively participated in all Conferences on the law of the Sea, it is not a party to any of concluding agreements due to its various legal reservations. Furthermore, Turkey formulates its legal arguments, especially in the Aegean and Eastern Mediterranean, based on the criteria of equity of the 1982 UN Convention on the Law of the Sea and the judicial opinions of the International Court of Justice (ICJ). In this context, the main research question is to inquire why Turkey prefers not to be a party of these agreements despite being actively involved in the Conferences. The purpose of this article is Turkey builds its arguments on the articles of the Conventions of the Law of the Sea and on ICJ’s court decisions to formulate its policies for defending its legitimate rights upon its seas.

ÖZET
Bu çalışmada Doğu Akdeniz’de kıyıdaş olan devletlerin enerji politikaları çerçevesinde hak iddiaları ve yaşanan statüko sorununun Deniz Hukuku bağlamında geçerliliği araştırılmıştır. Elde edilen sonuçların incelenmesi, Uluslararası Hukuk kapsamında yapılmıştır.
İncelemede Uluslararası Deniz Hukukundaki kavramların açıklamasının ardından Doğu Akdeniz’deki yetki alanlarının tasnifi yapılmış olup bu bağlamda Doğu Akdeniz’deki hidrokarbon rezervlerinin paylaşımında Türkiye’nin bölgedeki konumuna ve hak iddialarına değinilmiştir. Diğer bir kıyıdaş devlet olan Güney Kıbrıs Rum Yönetiminin hak iddialarının Uluslararası Deniz Hukuku kapsamı açısından değerlendirilmesine ve sınır ihlallerine değinilmiştir. Ayrıca Güney Kıbrıs Rum Yönetimi tarafından yapılan ikili ve çoklu antlaşmalarla Türkiye’nin ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin bölgedeki varlığına yapılan ihlallerin uluslararası hukuk boyutu açıklanmaya çalışılmış olup kıyıdaş olmayan devletlerin bölgedeki varlığı ve ileri sürdüğü tezlerinden de bahsedilmiştir.

Anahtar kelimeler: Doğu Akdeniz, Enerji Politikaları, Uluslararası Deniz Hukuku, Türkiye, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi







ABSTRACT
In this study the fields of juristiction claimed by the littoral states in Eastern Mediterranean within the framework of the energy policies of the states and the status quo problem in the International Law of Sea and was researced. The examination of the results obtained was made with in the part of International Law.
In the review the Eastern Mediterranean was classified with in the International Law of Sea and this context it has been focused on the location in the Eastern Mediterranean Türkiye and then the claims that the participate of hydrocarbon reserves in this region. On the other hand it has been referred to the location in the other littoral states of Greek Cypriot Administrations and then this issue has been explained within the scope of International Law of Sea.  Furthermore this study describes the size of International Law in the violations made in the presence of Türkiye and Turkish Republic of Northern Cyprus by the multilateral and bilateral treaties made by the Greek Cypriot Administrations. The existence claims of non-riparian states in the region are also mentioned in the examinations.

Keywords: Eastern Mediterranean, Energy Policies, International Law of Sea, Republic of Turkey, Turkish Republic of Northern Cyprus, Greek Cypriot Administrations

Denizlerin kullanım hakları, yönetilme şekilleri ve statülerine dair düzenlemeleri içeren kurallar bütünü haline getirilmiş metinler, deniz hukukunu teşkil etmiştir. Esasında denizlerden ekonomik olarak faydalanmak çok eski tarihlere dayansa da, modern deniz hukukuna dair kavram ve kuralların oluşması oldukça yenidir. Deniz Hukukunun sözleşme ve antlaşmalar şeklinde kurumsallaşması 19. Yüzyılda gerçekleşmiştir. Denizlerin yönetiminin teamül ve akidlerle yönetilmesinin son bulması endüstrinin hızla gelişmesi ve ülkelerin hammadde ihtiyaçlarının artması ile son bulmuştur. 1

Arktik bölgesindeki enerji kaynakları ve deniz ticaret yolları etrafında devam eden jeopolitik rekabette Rusya avantajlı bir pozisyondadır ve günümüzde hiçbir ülke Rusya’nın bu bölgedeki lider konumunu elinden alabilecek durumda değildir. Örneğin, ABD’nin üst düzey yöneticilerinin Arktik bölgesinde giriştiği rekabetten dolayı sürekli endişelerini dile getirdiği Çin’in elinde yalnızca bir adet buzkıran gemisi vardır. Dolayısıyla Amerikalı yetkilerin bölgedeki Rus varlığının yarattığı tehlikeden bahsederken, aynı zamanda dillendirdikleri “tehlikeli bir şekilde artan Çin varlığının” ise gerçek bir dayanağı yoktur. Bununla birlikte, ABD’nin kendi buzkıran filosunu modernize etmesi en az 10-15 yıla yayılacaktır; ancak bu süre sonunda bile Rusya buzkıran filosunun yakaladığı başarıya yaklaşması zordur. Çünkü son yıllarda devletlerin giriştikleri yeni nesil gemileri üretme rekabetinde Rusya açık ara önde ilerlemektedir. Bu durum, söz konusu devletlerin envanterindeki buzkıran gemi sayılarından da anlaşılmaktadır. Dolayısıyla Rusya’nın bu bölgedeki lider pozisyonunun uzun vadede devam etmesine kesin gözüyle bakılmaktadır.

ÖZET Deniz hukukunda tahkim, ticaret gemilerinden kaynaklanan uyuşmazlıkların devlet mahkemeleri dışında hakem adı verilen kişilerce bağlayıcı bir şekilde çözüme ulaştırılması olup; devlet mahkemelerinden daha çok başvurulan bir yargılama yoludur. Deniz ticareti alanında akdedilen çarter sözleşmelerinde genellikle matbu formlar kullanılmaktadır. Bu formların çoğunda ise tahkim klozu da bulunmaktadır. Tarafl ar " incorporation " metodunu uygulayarak atıfta bulundukları metnin kendilerinin düzenledikleri metin gibi uygulanacağını beyan etmiş olmaktadırlar. Bu durumda aralarındaki bir ihtilafta tahkim uygulamasını da kabul etmiş sayılırlar. Yani atıf yapılan matbu form ya da herhangi bir sözleşmede bulunan tahkim klozu tarafl ar için bağlayıcı hale gelmektedir. Bu husus 4686 sayılı Milletlerarası Tahkim Kanunu ile 1958 tarihli New York Sözleşmesi ve 1985 UNCITRAL Model Kanunu'nda açık bir şekilde ifade edilmiştir. Bizim çalışma konumuzu ise tarafl ar için bağlayıcı olan tahkim şartının konişmento hamili için de bağlayıcı olup olmadığı hususu oluşturmaktadır. Bu kapsamda konu Türk ve yabancı mahkeme kararları ışığı altında incelenmeye çalışılmıştır. ABSTRACT In maritime law, arbitration is the resolution of the confl icts due to the commercial vessels by the persons named arbitrators other than the state courts and it is a litigation course more referred to in comparison to state courts. In the charter contracts concluded in the fi eld of maritime, generally two printed Forms are used. The arbitration clause is present in most of these forms. The Parties declare that by implementing the " incorporation " , they will have declared that the form they referred to is to be executed in the same way as the form they have arranged. In this case, they will have accepted an arbitration implementation should any confl icts arise between them. Thus, the printed form they referred to or the arbitration clause within

GİRİŞ Çarter sözleşmeleri navlun sözleşmelerinin alt türünü oluşturmaktadır. Çarter söz-leşmesi ile taşıyan, geminin tamamını veya bir kısmını veyahut da belirli bir yeri-ni taşıtana tahsis ederek denizde eşya taşımayı taahhüt eder ve bunun karşılığında da taşıtandan bir ücret talep eder. Çarter sözleşmeleri esas itibariyle zaman çarter ve sefer çarter sözleşmeleri olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. Zaman çarter sözleşmesinde taşıyan gemisini yük ta-şınması için belirli bir süreliğine taşıtana tahsis etmeyi, taşıtan da bunun karşılığı olarak taşıyana belirli bir navlun ödemeyi taahhüt eder. İnceleme konumuz sefer çarter sözleşmesinde bekleme süreleri olduğu için zaman çarter sözleşmesinin sa-dece tanımı vermekle yetiniyoruz. Çalışmamızda sefer çarterpartilerinde bekleme sürelerinin ne şekilde düzenlen-diği incelenecektir. Bu bağlamda öncelikle sefer çarter sözleşmesine kısaca de-ğinilecek, sonra sefer çarterinde mevcut düzenlemeye göre bekleme sürelerinin ne şekilde düzenlendiği incelenecek ve en son olarak TTK Tasarısında bekleme sürelerinin nasıl düzenlendiği maddeler halinde ele alınacaktır.

Süveyş kanalının stratejik özelliği, coğrafi keşifler sürecinde ticaret yollarının
yön değiştirmesiyle ön plana çıkmaya başlamıştır. Yaşanan bu süreçte
Portekiz, Hint Okyanusuna Ümit Burnundan ulaşmayı başarıp, zenginleşirken,
Akdeniz havzasının güçlü devletleri Osmanlı ve Venedik siyasi ve ekonomik
güç kaybına uğramıştır. Özellikle dönemin güçlü devleti olan Osmanlı bu sürecin
neden olduğu ekonomik kayıpları önleme adına Süveyş’te kanal açma girişimlerinde
bulunmuş fakat amacına ulaşamamıştır.
XVIII. yüzyılda, Mısır ve çevresindeki rekabete Fransa dahil olmuş ve kanal
açma girişimleri tekrar gündeme gelmiştir. Bu dönemde Osmanlı kanal
açma girişimini yinelerken, Fransa da Mısır’ı işgali döneminde bu konuda
önemli incelemeler yaptırmıştır.
XIX. yüzyılda ise Mısır meselesinin gündemde olduğu süreçte Fransızların
yine Mısır valisi Mehmet Ali Paşa’yı kanal açma hususunda zorladıkları
görülmüştür. Ancak gerek Mehmet Ali Paşa gerekse ondan sonra gelen Abbas
Paşa siyasi koşullar nedeniyle temkinli davranarak bu girişimleri ertelemeyi
başarmışlardır. Aynı zamanda ilgili dönemin Osmanlı devlet adamı Mustafa
Reşit Paşa da kanal projesinin ön plana çıkmaması yönünde tavır göstermiştir.
Ancak meydana gelen siyasi gelişmeler ve Mısır valisi Sait Paşa’nın ülkesini
kalkındırma isteğinde olması Süveyş’te kanalın açılamasını kaçınılmaz hale
getirmiştir. Bunun sonucunda vali olmadan önce görüşmeler yaptığı Fransız diplomat Ferdinand de Lesseps’e 1854 yılında kanal açma ruhsatını ve imtiyazını
vermiştir.
Bu bağlamda kaleme alınan bu layihada, kanalın açılması ile beraber
gemilerin geçiş vergilerinin ne şekilde düzenleneceği, gemilerin kapasite durumlarının
vergi alınmasında hangi oranda etkili olacağı konularının gündeme
geldiği ve tartışıldığı anlaşılmaktadır. Hatta Süveyş kanalı meselesi Avrupa
basınında yer almış özellikle bu konuda Mösyö Bartelmi’nin bu girişime karşı
çok ciddi muhalefetinin gündeme geldiği belirtilmiştir. Süveyş kanalının işleyişinden
sorumlu olan meclisin yayınladığı nizamnamenin gemilerin kanaldan
geçerken mevcut kapasite tonilatosu üzerinden geçiş vergisinin alınması konusunun
uzun süren tartışmalara yol açtığı anlaşılmaktadır. Ayrıca Ferdinand
de Lesseps’e rakip olarak görülen Mesajri Maritem Kumpanyasının geçiş vergisi
uygulamaları konusunda muhalif fikirler, eleştiriler ve iddialar ileri sürdüğü
ve bu konuda Mısır valiliği ve Osmanlı Devletinin bu kumpanyaya karşı protestolara
başvurduğu dile getirilmiştir.
Süveyş kanalının inşası sırasında kumpanyanın faaliyetleri bağlamında
hissedarı olan şahısların, geçiş vergisi uygulamasındaki sıkıntıların yarattığı
olumsuz koşullardan dolayı ekonomik yönden sıkıntılar yaşadığı da ifade
edilmiştir.

Dil Kurumu'na göre hukuk kelimesi, "Toplumu düzenleyen ve devletin yaptırım gücünü belirleyen yasaların bütünüdür". Bunun dışında hukukun "haklar" anlamı da vardır. Mecazi anlamda ise, ahbaplık, dostluk anlamında da kullanılır. Hukuk, toplumun genel menfaatini veya fertlerin ve toplumun ortak iyiliğini sağlamak maksadıyla konulan ve kamu gücüyle desteklenen kaide, hak ve kanunların bütünüdür. Daha yaygın bir tanımıyla hukuk, adalete yönelmiş toplumsal yaşama düzenidir. Hukuk amacı itibarı ile bütünlük arz eden bir kavram olsa da, hukuk kuralları düzenledikleri ilişkilerin özgün nitelikleri nedeniyle farklı içeriklere sahip olabilmekte ve farklı nitelikler arz edebilmektedir. Bu yüzden hukuk çok eski zamanlardan beri farklı kollar ve bunların alt dalları halinde incelenmektedir.

1990’lı yılları takiben otoritesini kaybeden Somali, yıllarca
devam ede gelen açık denizlerde başlayıp kendi karasularında
son bulan deniz haydutluğuyla mücadele edememiş ve uluslararası
topluma bu acziyetini deklere etmiştir. Uluslararası hukukun deniz
haydutluğuna ilişkin kuralları net iken, haydutların karasularına intikal etmeleri ihtimaline yönelik bir kuralı yoktur. Bu nedenle
uluslararası toplum bu meseleye cevap aramaktadır. Bu makalenin
amacı, takip eden şu soruya cevap aramaktır: Uluslararası hukuk
hangi hallerde üçüncü devlet yahut devletlere bir başka devletin
egemenlik haklarını çiğneme pahasına deniz haydutlarıyla mücadele hakkını verir? Karasularında yakalanan haydutlar için uluslararası hukukta hangi yargılanma kurallar vardır?

Anahtar Kelimeler: Uluslararası Hukuk, Deniz Hukuku, Deniz
Haydutluğu, Somali.

Abstract
Since 1990’s Somalia has lost her authority and declared her
incapacity to combat piracy which has been starting at high
seas and ending in the Somalia’s territorial sea over the years.
While international law is clear and specific regarding piracy, it
has no saying towards the possibility that if pirates enters into
territorial seas. Thus international society seeks an answer to this question. The aim of this article is to seek an answer to the
following question: Under which circumstances may international
law allow third state(s) at the expense of breaching sovereign
rights of another state in order combating piracy? What kind of
jurisdictional rules are available in international law for the pirates
who are captured at territorial seas?
Key Words: International Law, Law of the Sea, Piracy, Somalia.

Araştırma ödevimizin nihai gayesi olarak bağlama hukukun Türk Deniz Ticareti Hukuku' nda ki hukuki nitelendirilmesinin ne olduğunu ve yürürlükte bulunan diğer siciller içindeki yeri kısmen de olsa mukayese edilerek tartışılması ve ayrıca bağlama kütüğünün mülkiyet ve sınırlı ayni haklar üzerindeki önemi, kapsamı ve etkilerinin bu konuda üzerine yazılmış doktrinler ve mevzuatta bulunan asli kaynakların inceleme çalışmaları ile birlikte açıklamaya çalışacağız.