Afrika

Tijdvak 9 Tijd van de Wereldoorlogen 1900-1950 is de tweede stap naar het CSE Geschiedenis, waarin de Historische Context 1871-1945 aan bod komt  temidden van drie andere thema's bij VWO 6.

In deze lange PowerPoint is uitgebreid aandacht voor de Eerste Wereldoorlog en dan met name de Buiteneuropese geschiedenis die vaak wordt vergeten alsook zaken als de Spaanse griep.

Met behulp van twee lesmethoden VWO (Feniks en Sprekend Verleden) en wetenschappelijke literatuur is deze PowerPoint gemaakt.

The aim of the study is to deal with the establishment and collapse of the apartheid regime in South Africa, which was officially introduced by the National Party in 1948 although has roots in the early capitalist development process of the country, from the perspective of capital accumulation. The paper moves from the idea that capitalist development process of South Africa, specifically the apartheid regime as an important phase of this process, cannot be understood without comprehending of relationship between race and class. In this respect, in the paper, moving from the framework developed by Harold Wolpe on relationship between race and class, it is argued that the apartheid, as an institutional racial social order, played a significant role for the capitalist development process of the country between the 1940s and 1970s. However, by the 1970s under the effect of the crisis in the world economy, structural barriers of racial capitalist development process and struggle against the apartheid regime, the regime lost its functionality for the capitalist development process of the country.

Bu makalede Marksizmin uluslararası ilişkilere bakış açısının belki de en önemli ürünü olan bağımlılık teorisi analiz edilmiştir. Bağımlılık teorisinin hangi fikir ve varsayımlara karşı ortaya çıktığı, bu fikirleri hangi sebeplerle eleştirdiği, teorinin ne anlama geldiği, hangi varsayımlarda bulunduğu ve teorinin önemli fikir adamlarına değinilmiştir. Bu teorik alt yapının ardından ise pratikte Latin Amerika ve Afrika örneklerine değinilmiştir. Bu bölgelerde hangi bağımlılık tecrübelerin yaşandığına siyasi ve ekonomik olarak odaklanılmıştır.

Afrika Vakfı, bölgeye ilgi duyan ve akademik çalışmalar yapan/yapmayı hedefleyen kitleye yönelik olarak ‘Romanlarla Afrika Siyaseti Okumaları’ adında bir program düzenlemiştir. Bu program sayesinde araştırmacılar, bilimsel çalışmalarda kara kıtanın sorunlarına yaklaşırken temel aldıkları verilerin ötesinde, roman yazarının insana dokunan pratiklerinden hareketle okutulan kitaplar çerçevesinde, dönemin Afrika toplumunun hayatı ve insanı hakkında, olgu ve bilgiye bağlı kalmadan epistemik bir perspektif kazanmıştır.

Bu çerçevede Afrika Vakfı 16 Temmuz – 16 Ağustos 2018 tarihleri arasında ‘Romanlarla Afrika Siyaseti Okumaları’ programıyla Afrika’yı, 5 farklı ülkeyi temel alan romanlar üzerinden tanıtmayı hedeflemiştir. Bu hedef doğrultusunda Afrika kıtasının genel çerçevesi çizilmiştir. Bu bağlamda her hafta okunan kitaplar ve konuları sırasıyla şu şekildedir: lk hafta Etiyopya’yı konu alan Necip El- Kiylani’nin Kara Gölge romanı, ikinci hafta Güney Afrika Cumhuriyeti’ni konu alan B. Desai-C. Marney yazarlarının İmamın Öldürülüşü romanı, üçüncü hafta Senegal Cumhuriyeti’ni konu alan Şeyh Hamidu Kan’ın Mahrem Macera romanı, dördüncü hafta
Sudan Cumhuriyeti’ni konu alan Tayeb Salih’in Kuzeye Göç Mevsimi romanı ve beşinci hafta ise Kenya’yı konu alan Ngugi Wa Thiong’o’nun Aradaki Nehir romanı incelenmiştir.

Özet
Afrika çoğu kişinin aklında yoksulluk,açlık ve yoksunluğunun kol gezdiği ,susuz ve gıda yetersizliği içinde bir kara kıta olarak yer etmiştir. Bu tespitler doğru olmasına doğru ancak eksiktir. Afrika'nın büyük bir bölümünde doğal kaynaklar ekonomik güçsüzlük nedeniyle çıkartılamamış ve bu kıtaya faydalı hale getirilememiştir. Afrika yeraltı madenleri açısından zengin bir kıta olduğu gibi Kuzey Afrika hariç yeterli su kaynaklarına da sahiptir. Afrika'da Doğal Kaynaklar politikaları ekonomik güçsüzlüğün kıskacı altındadır.Afrika'daki su sıkıntısı da kıtanın büyük bir bölümünde fiziksel su yokluğu değil ekonomik su sıkıntısı olarak ortaya çıkmaktadır.Bu makalede son dönemde daha çok gündeme gelmeye başlayan Afrika Kıtasındaki açlık ve kuraklık sorunlarıyla ilişkili olarak su kaynaklarını inceledik. Afrika'nın bugünü ve geleceği için çok önemli olan toprak ve su kaynaklarının kullanılmasının önündeki engelleri ve bu durumun fiziki ve ekonomik nedenlerini ortaya koymaya çalıştık

žom cez Saharu do islamských štátov pri Stredozemnom mori, ale aj na východ Afriky k pobrežiu Indického oceána. Zakladanie európskych plantáží v Amerike však začalo v západnej Afrike úplne novú éru obchodovania. Znie to možno neuveriteľne, ale práve spomínaný sladký cukor dramaticky zasiahol do dejín Afriky a života jej obyvateľov.

Afro-Amerikan Müslüman lider Malcolm X'in (El Hacc Malik El Şahbaz) birçoğu ilk kez Türkçeleştirilen ve dönemine damgasını vurmuş, üniversite öğrencilerine hitaben yaptığı konuşmaları içeren Amerika'ya Meydan Okurken kitabının ilk baskısı 2017 Ekim ayında Pınar Yayınları'ndan çıktı.

A Af fr ri ik ka a' 'd da ak ki i G Gü üv ve en nl li ik k S So or ru un nl la ar r› ›, , A Av vr ru up pa a' 'y ya a Y Ya an ns s› ›m ma al la ar r› › v ve e Ç Çö öz zü üm m Ö Ön ne er ri il le er ri i K Ke en na an n D Da a¤ ¤c c› › 1 1 11 Eylüll 2002'den beri "güvenlik" " dünyam›zda en öncelikli konu haline gelmifltir. Hem AB üyesi devletler, hem de Kuzey Afrikal› ülkeler büyük çap-l› terörist sald›r›lardan muzdarip olmufllard›r. Vatandafllar›n güvenli¤i hem Afrika hem de Avrupa için en öncelikli konu haline gelmifltir. AB'nin temsil et-ti¤i idealist bak›fl aç›s›na göre güvenli¤in, hukukun üstünlü¤ünün, eflitlikle birlikte, adalet ve insan haklar›na sayg›n›n sa¤lanmas› art›k temel paylafl›lan öncelikler olarak kabul edilmektedir.

La primera sección de este artículo recupera y analiza tanto el clima académico como la estructura de sentimientos emergentes en la última década del siglo XX que contribuyeron a la expansión de los estudios sobre la afroargentinidad hasta el momento presente. En la segunda parte apunto a la lógica negadora, fundamental para el principio constructivo del imaginario de la identidad nacional argentina y ejemplifico su aplicación en el mismo nombre del país. Destaco el valor de los capitales simbólicos perdidos con una de las primeras grandes figuras históricas de la tradición borrada (Joaquín Lenzina) y con una de las últimas (Gabino Ezeiza).

Sömürgeciliği ve Soğuk Savaş’ı büyük bir tahribatla da olsa atlatan Afrika kıtası, günümüzde yeni-sömürgecilik olarak ifade edilen yeni ve metotları farklı bir kolonileşme hareketinin tehdidi altındadır. Bu yeni tehdit, eskisinden daha sinsi ve tahrip potansiyeli daha yüksek bir şekilde hareket etmektedir. Dahası, bu yeni tehdidin ana aktörleri hızla birbirlerine benzer bir görüntü sergilemektedirler. Söz gelimi, Afrikalıların karşısına geçmişte çeşitli ön koşullarla çıkan Batılı devletler, Çin’in koşul tanımayan ve orantısız yaklaşımının neticesinde kıta ile olan ilişkilerinde öne sürdükleri birçok koşulu görmezden gelmektedirler. Afrika’nın sorunlarına çözüm bulma amacıyla yola çıkan ve bu doğrultuda çeşitli görüşler ifade eden Batılı yazarlar, bilim adamları ve siyasetçiler ise oryantalistlerin Ortadoğu için işaret ettikleri hataya Afrika’da da düşmektedirler. Bu sınıf, tıpkı oryantalistlerin Şam’da gerçekleşen meselelere Londra’dan, Paris’ten ve Washington’dan baktıkları eleştirisi gibi, kıtada gerçekleşen meselelere Afrika dışından bakmaktadırlar. Bu bağlamda Afrika ülkeleri, kıtaya diğerlerinden farklı yaklaşacak bir dost eline ihtiyaç duymaktadırlar.
Uluslararası Siyasetin Odağındaki Kıta Afrika başlıklı bu editöryel çalışma, kıtaya hem Afrikalıların hem de Türkiye’nin gözünden bakmaya çalışan 12 ayrı makaleden oluşmaktadır. Dünya üzerindeki çeşitli devletlerin Afrika’ya yönelik politikalarını da içerisinde barındırması münasebetiyle bir “istisna” olma vasfını kazanabilecek olan bu eserde, yalnızca küresel güç olma iddiasındaki devletlerin değil, dünyanın farklı yerlerinden, farklı büyüklük ve amaçları haiz devletlerin kıtaya yönelik dış politikaları ile enerji, dış yardım, uluslararası güvenlik ve çocuk askerler gibi çok özel konular ele alınmaya çalışılmıştır.  Burada çok önemli bir soru karşımıza çıkmaktadır: Uluslararası siyasetin temel aktörlerinin Afrika kıtasına odaklanması ne anlama gelmektedir? Bu durum kıta ülkelerinin menfaatine midir yoksa aleyhine midir? Elbette çeşitli devletlerin Afrika’ya olan ilgisini arttırması, kıtanın kronikleştirilen sorunlarını çözmekten ziyade Afrika’nın zengin doğal kaynaklarına ve kıtadaki potansiyele ulaşma amacı gütmektedir. Farklı devletler arasında bu amaca ulaşma doğrultusunda ortaya çıkan mücadele, uygulanan yöntemler itibariyle yeni sömürgecilik olarak adlandırılmakta ve uluslararası siyasetin Afrika’ya odaklanması kıtaya faydadan çok zarar getirmektedir. Yarım asrı aşkın süredir Afrikalı uluslar ile küresel güç olma iddiasındaki devletler arasındaki münasebetlerden Afrikalılar değil, küresel güç olma iddiasındaki devletler açık ara daha kazançlı çıkmışlardır. Bu durumun ise Afrika ülkeleri için daha en başından itibaren olumsuzlukları da beraberinde getirdiği göz ardı edilemeyecek bir gerçektir.

Ziel dieser Arbeit ist es die Frage zu beantworten, ob es möglich ist die Außenpolitik eines afrikanischen Staates aus einer afrozentrierten, nicht eurozentristischen Perspektive zu betrachten. Dafür wird der Fall Nigerias während des Kalten Krieges als wichtiges Beispiel genommen, weil diese zeiträumliche Kategorie besonders wichtig für ist. Man versucht hier zu beschreiben und darzustellen, wie das größte west-afrikanische Land seit seiner Unabhängigkeit mit dem globalen Kontext während des Kalten Krieges sich verbunden hat und ob es in seiner Politik die Ost-West-Konfrontation gestaltet hat.

Etnisite, din ve kabile olarak en çok topluluk bulunduran Afrika kıtası
zayıf merkezî yapısı, siyasal ve ekonomik istikrarsızlıkları ile azınlıklar için
yine en tehlikeli bölgedir. Sömürge döneminde yapay sınırlarla farklı ülkelere
bölünen ancak etnik bağlılıklarını sürdüren birçok kabilenin yer aldığı kıtada
azınlık haklarının ve farklı toplulukların tanınması, güvence altına alınması ve
korunması uzun süreli barış ve istikrar sağlanması için önem taşımaktadır. Bu
çalışma ortaya koymaktadır ki siyasal kültürden ziyade yerleşmiş ve adil işleyen
siyasal kurumların eksikliğinden doğan belirsizlik ortamı darbe, ayaklanma,
iç savaş ve etnik katliam gibi olayların birincil sorumlusudur. Ulusal değil
kişisel menfaati ön planda tutan ve tüm yetkileri elinde bulunduran üniter aşırı-
başkanlık sistemleri, eski sömürge yönetiminin oligarşik yapısını nepotizm,
kabilecilik ve bölgecilik altında devam ettirmekte, dışlanan grupların siyasal
ve ekonomik kaynaklara erişiminin kısıtlanması etnik çatışmaları beraberinde
getirmektedir. Ruanda, Burundi ve Gine ülkelerinin karşılaştırmalı incelemesi
iktidar paylaşımının yanı sıra temsiliyetin de önemini ortaya koymaktadır.

Музеј афричке уметности – збирка Веде и др Здравка Печара (МАУ) основан је 1977. године, под покровитељством Скупштине града Београда, с циљем да се сачува богата збирка афричких предмета коју је брачни пар Печар поклонио Граду Београду, али и да се очува успостављено пријатељство између афричких народа и народа СФР Југославије. Овај брачни пар који је преко 20 година боравио у земљама Западне Африке своју брижљиво сакупљану збирку први пут је представио јавности у Етнографском музеју 1973. године изложбом „Уметност Западне Африке, збирка Веде и др Здравка Печара, поклон Београдуˮ. У оквиру ове изложбе приказано је 430 предмета који су уговором о поклону даровани престоници Југославије која се обавезала да оснује Музеј афричке уметности. До отварања Музеја ови предмети су инвентарисани и чувани под окриљем Етнографског музеја, а на чело новоосноване културне институције постављена је дотадашња кустоскиња Етнографског музеја Јелена Арађеловић Лазић. Кроз овај текст представљена je изложба „Уметност Западне Африкеˮ, њен историјат, садржај, њена рецепција у јавности, као и њен утицај на културни живот престонице.

Afrika Dosyası: ABD-Afrika İlişkileri başlıklı editöryal dosyamızda 10 makale bulunmaktadır.

Editör: Hasan Aydın
Yazarlar: Muhammed Salih Demirtaş, Hasan Aydın, Neslihan Bayramoğlu, Begüm Gün, Gözde Söğütlü, Tuğrul Oğuzhan Yılmaz, Osman Kağan Yücel, Burak Yetimoğlu, Necdet Burak Özyurt, Gamze Düzler

ISBN: 978-625-00-0052-6

Makaleler:
*ABD'nin Afrika'daki Askeri Varlığı
*Kovid-19 Salgını, Sağlık Diplomasisi ve ABD'nin Afrika'daki İmajı
*Joe Biden'ın Seçim Söylemleri Üzerinden Muhtemel Afrika Politikası
*Amerikan Ulusal Çıkarları: Afrika'da Korsanlıkla Mücadele Politikaları
*Terörle Savaş Söylemi Doğrultusunda ABD'nin Somali Politikası
*Libya'nın Son Baharı: Kaddafi'nin Ardından ABD'nin Libya Politikası
*Asvan'dan Hedasi'ye: ABD'nin Nil Sorununa Yaklaşımı
*ABD ve Fas Krallığı Arasındaki Stratejik Ortaklığın Tarihsel Gelişimi
*Enerji Rekabeti Bağlamında ABD'nin Mozambik'teki LNG Açılımı
*ABD'nin Ruanda ile Ticari İlişkileri

Afro-Amerikan Müslüman lider Malcolm X'in (El Hacc Malik El Şahbaz) birçoğu ilk kez Türkçeleştirilen ve dönemine damgasını vurmuş, söylev, söyleşi, gazete yazıları ve mektuplarını içeren Biraz Aksiyon-Rahat Durmayacağız kitabının ilk baskısı 2018 Ocak ayında Pınar Yayınları'ndan çıktı. Amerika'ya Meydan Okurken adlı çalışmanın devamı niteliğindeki kitapla birlikte, Malcolm X'in kitleleri harekete geçiren ünlü konuşmalarının birçoğu ilk kez kitaplaştırıldı ve bugüne dek yapılmış en hacimli çalışmalardan biri olarak yayımlandı.

Tény, hogy hazánkban is, és minden bizonnyal Európa szerte Afrika „felértékelődőben” van. Nem említve azt, a talán „új versenyfutás Afrikáért” elnevezéssel illethető világméretű trendet, amely szerint a vezető ázsiai hatalmak, így Kína és India, egyértelműen az Egyesült Államok és az EU legkomolyabb kihívóivá váltak az elsősorban a természeti erőforrásokért, a nyersanyaglelőhelyekért és nyersanyag-kitermelési jogokért zajló versenyben.
Ugyan láthatóan egyre több afrikai témájú könyv jelenik meg hazánkban, továbbra is nagyon kevés ezek közül a magyar szerzők által publikált kötet. Az Afrika ma ezt a hiányt igyekszik pótolni 22 magyar és afrikai származású szerző közös tudásának közreadásával. Az írók terepmunkáik, kutatásaik, és egyéb gazdasági, diplomáciai, civil tevékenységük révén megismerték az afrikai kultúrákat.
Ők tudják hitelesen megosztani a nagyközönséggel Afrika múltját, jelenét és jövőjét. Ez utóbbi pedig nem csupán a bajokról és problémákról szól! Megszámlálhatatlan lehetőségről is!

In 1955, the West German Walter Hallstein had installed the Hallstein doctrine in West German foreign policy to weaken its East German counterpart by preventing the diplomatic relations of the latter with states of the 'First' and the 'Third World'. The doctrine said that a diplomatic recognition of the GDR would implicate its recognition as 'a' German state and thereby undermine the West German claim of representing 'the' German state as a whole. To prevent such a development, the West German Foreign Office was allowed and equipped to initialize counter-measures coming down to a full termination of diplomatic relations with each state threatening this doctrine. Since the 1950s, scholarship has outlined this policy – and its counter policy by the GDR – as the integral parts in German foreign policies' history. To this day, the German-German contradiction is one of the most popular myths in German history. But did economic motives actually had to step back behind this sheer political interest? After all, 'flag follows trade' is a common saying to paraphrase the process of European imperialist expansion during the first scramble for Africa even today. So, should the saying in the case of the German expansion during the second scramble for Africa really have to be transformed to 'trade follows Hallstein'?

Este artículo analiza el uso estratégico actual de la memoria colectiva –entendida como la filosofía y enseñanza de los y las mayores– como práctica decolonial para recuperar, fortalecer, reposicionar y reconstruir la existencia como derecho ancestral. Como demuestran los autores, tal práctica se esfuerza para devolver la palabra, cuestionar el orden actual impuesto desde el Estado y actuar a contrapelo de la desterritorialización y la dispersión ancestral y sociocultural que amenazan la existencia como vida.

Kadin sunneti, insanlik kadar eski bir olgudur. Bugun dunya'da 30 ulkede uygulanmaktadir. Kadin sunnetinin en cok goruldugu yerler Misir, Kenya ve Etiyopya'dir. Bircok kabile, kadin sunnetini uygular. Bu bilimsel calismamda en cok bilinen 20 kabileyi inceledim. Iyi okumalar

Der Inhalt dieses Werkes steht unter Creative-Commons-Lizenz (Namensnennung 4.0 International). https://creativecommons .org/licenses/by/4.0/deed.de Bibliografische Information der Deutschen Nationalbibliothek. Diese Netzpublikation wurde bei der Deutschen Nationalbibliothek angemeldet und archiviert. urn:nbn:de:0035-vetrepository-775510-9

This study examines two research questions: the first is why involvement in Somalia made Turkey a ‘hybrid’ actor in Africa; the second is how Turkish engagement could be explained in such crisis situations where all other external actors and the international community were unable to solve the problems and unwilling to fully commit.
This chapter aims to show that Turkish rapprochement toward Africa has made Turkey a regional actor different from the traditional western powers, as well as from the emerging non-western ones. The study of the Somali case is an attempt to analyze and explain the characteristics, benefits, challenges and limits of Turkey’s actions in the Horn of Africa.

Austrian researcher of African culture and history Dr Oscar Bauman undertook several
journeys to African countries towards the end of the nineteenth century which he
described in several books before he died in Zanzibar at the age of 35. Particularly, in
his work entitled In Deutsch-Ostafrika während des Aufstandes published in 1890, he
compares and contrasts the politics of colonialism put into practice by Arabs in East
Africa with the colonial approach exercised by Europeans in West Africa; he criticizes
the slave trade carried out by colonizers in the whole of Africa – especially by Arabs in
Zanzibar - and the oppression of the local work force. Another considerable topic in
Baumann’s travelogues is his discussion and criticism of the methods employed by
English missionaries and their colonial approach, which according to him are idealistic
but not practical. Thus Baumann attacks two significant practices employed by the
colonizers in Africa and offers new understandings. Even if Baumann’s viewpoints and
suggestions, on the surface, seem to be consistent with the norms of humanism, in fact
when analysed more closely, it is obvious that they are also compatible with the goals of
the new colonial understanding that appeared in the 19th century.

Sevakin Adası, Kızıldeniz’in batı sahilinde, doğu ticaret yolları üzerinde bulunan küçük bir ada olup, tarih oyunca Kızıldeniz’in en işlek limanlardan da biri olmuştur. Hicaz, Hint Okyanusu, Mısır ve Afrika içlerindeki ticarette bir antrepo olarak faaliyette bulunmuştur. Ada tarihin her döneminde bölge ticareti için oldukça stratejik bir konumda olmuş, okyanusları Kızıldeniz üzerinden Afrika’ya bağlayan bir kapı görevi görmüştür. Ada, 1513’te Portekizlilerin eline geçmiştir. 16. Yüzyılda Osmanlı idaresine giren ada, 1555’te Habeş Eyaleti teşkil edilince Sevakin, eyaletin merkez sancağı yani eyalet merkezi olmuştur. Osmanlı Devlet idare taksimatında önceleri Habeş eyaletine bağlıyken, 1848’de Cidde’ye bağlanmıştır. 1865’te Mısır’ın burayı denetimi altına almasıyla Mısır Sudanı toprakları arasında yer almıştır.16. yüzyılda Osmanlı idaresine giren Sevakin Adası yaklaşık 20.yüzyıla kadar statüsünde çeşitli değişiklikler olmasına rağmen Osmanlı Sultanı’nın himayesinde kalmıştır. Ada’nın tarihinde en güçlü ve en refah seviyesi Osmanlı hakimiyetindeki dönemde olmuştur. Ada, günümüzde de jeopolitik ve jeostratejik önemini korumakla birlikte, hem Kızıldeniz’den geçen deniz ticaretini hem de Doğu Afrika ve Hicaz bölgesinin kontrolü için son derece önemli bir noktada yer almaktadır. Bu çalışmada Sevakin adasının jeopolitik ve jeostratejik önemi tarihsel olarak günümüze kadar incelenmiş ve Türkiye ile ilişkileri ele alınmıştır.

When Johan Maurits of Nassau, Governor-General of Dutch Brazil (1630-54), sent out expeditions against the maroons of Palmares, he was informed by his intelligence officers that the inhabitants followed the “Portuguese religion,” that they had erected a church in the capital, that there were chapels with images of saints and the Virgin Mary and that Zumbi, the king of Palmares, did not allow the presence of “fetishists.” Portuguese sources confirm that Palmares had a priest who baptized children and married couples and that its inhabitants followed Catholic rite, although according to Governor Francisco de Brito, they did so “in a stupid fashion.” Many more examples of the existence of Afro-Catholic elements in maroon communities in Latin America can be found. They question the widespread assumption that Catholicism had been forced upon all African slaves and that, even among those who seemingly embraced the colonizer’s faith, it functioned merely as a veneer underneath which their truly African, indigenous beliefs remained hidden. As the case of Palmares indicates, slaves did not necessarily wish to liberate themselves from all “Catholic ballast” once they ran away but sometimes remained strongly attached to it. 
This conclusion corresponds to the assumption by the Brazilian historian Marina de Mello e Souza that upon arrival in the Americas, many slaves did not perceive Catholic elements as something foreign since “Catholicism represented a link to their native Africa.” Souza is but one of several scholars who in recent years contributed to a shift in the study of black performance culture in the New World. The new paradigm essentially consists in the acknowledgment that our understanding of black performance culture can be bettered if we take into consideration that many Africans had already adopted certain European—predominantly Portuguese—cultural and religious elements before they were shipped as slaves to the Americas.
In the context of this shift, there has been an increased interest in Afro-Iberian brotherhoods (irmandades/hermandades) and confraternities (confrarias/cofradías). While it was long assumed that these so-called “black brotherhoods” were associated with slave culture on the Iberian Peninsula and in Latin America only, it can now be confirmed that Afro-Catholic fraternities also flourished in parts of Africa during the Atlantic slave trade era. As Linda Heywood has argued, “many Kongos and not a few Angolans had been Christians before their enslavement in Brazil. Thus they would have been familiar with the brotherhoods in Luanda, Soyo, and Kongo, and the central role they played in the creole society of Kongo, Angola and São Tomé.” Nicole von Germeten’s research on black brotherhoods in Mexico also concluded that “some Central Africans probably took part in social and religious brotherhoods and sisterhoods before crossing the Atlantic.” 
Ira Berlin also observed that black brotherhoods played a crucial role in the intercontinental networks that developed in the context of the transatlantic slavery. However, like most scholars, Berlin perceives brotherhoods as an essentially Iberian phenomenon that was crucial to the development of black identity the Iberian World, differing from North America, where “numerous informal connections between black people” developed, but not brotherhoods. Although Berlin confirms that slaves “created an intercontinental web of cofradias … so that, by the seventeenth century, the network of black religious brotherhoods stretched from Lisbon to São Tomé, Angola, and Brazil,” he believes that those slaves who ended up in Dutch, French or English colonies refrained from developing brotherhoods since there were no “comparable institutional linkages” that allowed them to do so. Berlin’s assumption thus presupposes that brotherhoods could only be established with institutional support and excludes the possibility that slaves themselves may have taken the initiative to create such organizations.
This article questions this conclusion and explores the possibility that slave organizations modeled upon Iberian brotherhoods have existed in North America. In doing so, it follows a reasoning by Jorge Cañizares-Esguerra, Matt Childs and James Sidbury, editors of The Black Urban Atlantic in the Age of the Slave Trade (2013), according to whom “approved institutional structures authorized by the Catholic Church were not always necessary for Africans and their descendants to build fraternal structures.”  A first section provides an overview of the characteristics of Afro-Iberian slave brotherhoods. The following section presents a comparative analysis between king celebrations in Afro-Iberian brotherhoods and those at African-American Election Day and Pinkster festivals in New England and New York. The article ends with a reflection on the origins of Afro-Iberian cultural and religious elements among slave communities outside of the Iberian realm in the American diaspora.

Bir Afrika zenci kültü olan zar/bori ayinlerini, köle olarak getirilen zencilerin yanlarında getirmeleri kaçınılmaz olacak ve bu inançlarını köle olarak getirildikleri Anadolu'da gizli ya da aleni yapacaklardı. Borilere dua ederek, adaklar sundukları mekânlar zamanla, diğer dinler tarafından da kullanılmaya başlar.

Asya kıtasından sonra dünyanın en büyük coğrafyasına sahip olan Afrika kıtası, 55 devletli bir bölgedir. Kıtanın tarihi geçmişi irdelendiğinde çok çetrefilli bir süreçten geçtiği görülmektedir. Afrika kıtası, nüfusuyla, hammadde kaynaklarıyla, doğal güzellikleriyle ve çoktürellik yapısıyla önemli bir zenginliğe sahiptir. Afrika’nın bu denli zenginliğe sahip olması, çok önemli imtihanlardan geçmesine sebebiyet vermiştir. 14. yüzyılın sonu ve 15. yüzyılın başları, bu imtihanların başlangıcı olarak kaydedilebilir. Çünkü Afrika coğrafyasının sömürgeci Avrupa devletlerince işgale ve ardından sömürüye maruz bırakılmaya çalışıldığı görülmüştür. 19. yüzyıl, bu sömürü zihniyetinin zirveye taşınması ve kıtanın parçalanmasının yüzyılı olmuştur. 20. yüzyılın ikinci yarısında, diğer bir ifadeyle II. Dünya Savaşı’nın bitimine yakın başlayan dekolonizasyon süreci ise, Afrika uluslarının yüzyılı olmuştur. Çünkü sömürgecilere karşı yerli ve milli değerlerini korumak ve sömürü zihniyetlerden kurtulmak adına milli kurtuluş hareketlerinin başlandığı bir dönem olmuştur. Dekolonizasyon süreciyle birlikte çok sayıda devlet bağımsızlığını kazanmıştır. Bağımsızlıklarını yeni kazanan devletlerde en önemli sorun ekonomik istikrarsızlık ve gelir dağılımındaki eşitsizlikler olmuştur. Bu durum ise şiddete dayalı yeni gelişmelerin ortaya çıkmasına yol açmıştır. Bu bağlamda makale petrol ve doğal gaz bakımından Afrika’nın hatta dünyanın en zengin devletlerinden biri olan Nijerya’yı ele almıştır. Ekonomik anlamda zengin olan Nijerya’nın nasıl ekonomik eşitsizlikle ve şiddet içerikli olaylarla gündemde olduğunun sebeplerine de değinilmiştir.

Geographical analysis of the current state and gradual changes in the region of
the highest mountain range of Africa. Summarizing the history of knowledge,
use, and routes to Kilimanjaro with an aim to enabling them to be applied in the
teaching process of geography, history and biology.

Kilimandžáro, symbol Afriky, je nie celkom správne považované za najvyšší vrchol tohto kontinentu. V skutočnosti tento názov nesie celý rozsiahly horský masív, ktorý je najväčším samostatne stojacim sopečným horstvom na svete. Je to prírodný fenomén, ktorý z okolitej plošiny vyrastá 4 788 m až po vrchol vo výške 5 895 m n. m., známym ako najvyšší bod Afriky s bielym zaľadneným vrcholom. Tajomná hora, ktorá púta pozornosť vedcov, horolezcov, spisovateľov aj umelcov, sa nazýva Kibo s najvyšším bodom Uhuru.(V časti o histórii objavovania používame v súlade s vtedajším poznaním a terminológiou názov Kilimandžáro aj pre pomenovanie tohto najvyššieho bodu.) Vedci na základe meraní odhadujú, že charakteristická črta vrcholu − biela ľadovcová pokrývka, sa vplyvom otepľovania klímy do roku 2020 úplne stratí.

Bu makalede özellikle neo-Gramscian teorinin, uluslararası ilişkileri anlama konusunda yaptığı katkı göz önünde bulundurulacaktır. Bu katkı bağlamında, genel literatürün taraması eleştirel bir açıdan yapılacaktır. Eleştirel bakış açısı, disiplinin tarihsel gelişme süreci içeresinde, hangi konuların ve aktörlerin konumlarının görmezden gelinmiş olduğunu göstermek için tutulan bir tavırdır. Çünkü üretilen bilgi, kalkınma söylemi içeresinde üretilen sermayenin ve artı değerin dağıtılmasını sorunsallaştırmamaktadır. Biz, sermayenin çıkarları ile çatışmayan bilginin üretilmesini bir tesadüf değil, bir bakış açısı meselesi olarak görmekteyiz. Bu sebeple, farklı bir bakış açısı olarak hegemonya kavramı, tarihsel materyalizm ve sınıf teorisinin Uİ disiplini içeresinde yeniden düşünüldüğü neo-Gramscian bakış açısını merkeze koyuyoruz. Diğer yandan, bu eleştirel bağlamın içeresinde post-yapısal, feminist ve sosyolojik Uİ teorisinin yaptığı katkıdaki bütünleyici özelliğe de değinilecektir. Afrika kıtasının unutulduğu, tedavi edilebilir hastalıklardan ölenlerin hiçbir zaman işlenmediği, AİDS salgınının küresel çapından bahsedilmediği ve çevre sorunlarının yapıcı bir şekilde irdelenmediği Uİ disiplinin araştırma gündemi incelenecektir.

Afrika kıtasının birçok bölgesinde farklı zaman dilimlerinde yaşanan olaylar, kesinlikle birbirinden bağımsız olaylar değil; aksine belirli bir sürecin, dev bir sömürge yatırımının önceden planlanmış ama dizginlerini koparmakta olan gerçekler dizisidir. Yaklaşık dört asır Afrika kıtasında hüküm süren Osmanlı Devleti'nin buradaki insanî, adilane ve sömürge karşıtı uygulamalarını, batılı tarihçilerin ve araştırmacıların (çok azı istisna) sömürgeci bir tavır olarak değerlendirmesinin altında ise maksatlı ve kasıtlı bir bakış açısının yattığı aşikârdır. Bu kıtada yaşananlara batılıların varsaydığı bu durumun aksine bir gözle bakacak olursak, kendisini üst sınıf olarak kabul eden Avrupalı sömürgeci güçlerin alt sınıf olarak gördükleri Afrikalıları bizzat kendilerinin acımasızca sömürdükleri görülecektir.