La wymazuje się z mapy

*

La zasiewa ziarno niepokoju

przecież świat jest pełen zwątpienia Barnabo
dlaczego miałabym być
inna?

sfera

światy to takie małe mgliste kulki
mieszkają w nich wilki i owady
kwitną i umierają drzewa
Pszczeli Pan i Barnaba
mają swoje

nowa wiosna -
zamyka historię La

La nie może się przesunąć

żeby zbudować dom
muszę wykarczować to drzewo
mruczy do siebie Barnaba
i uśmiecha się do laleczki stojącej na linii
która kiedyś będzie płotem

-czy możesz się jeszcze trochę przesunąć La?
- gdzie?
za tamten krzaczek?

liczenie

la wchodzi pod wodę
i liczy gwiazdy
raz gwia roz dwa

ja?

jest bardzo głośno szepcze
z najgłębszego dna
jest ciemno

i ani jednej w zasięgu ręki

La szuka jednego spojrzenia

jest wyjątkowo długi świt
rozciąga się na całe niebo

Barnaba staje przed dylematem

nauka latania

rozwiązania są bardzo proste
jeśli się słucha serca i bardzo trudne
jeśli się je słyszy. łatwo można się oderwać
i polecieć najtrudniej uderzyć skrzydłami

wiedzą to już małe bociany
- La marszczy nos jak dziki królik
i zakłada ręce za siebie.

La czeka z drżeniem serca

w powietrzu jest cicho
Barnaba w sobie pozwala na to
aby rzeczy się działy

na korze drzewa napisał
- to czego ogień i woda nie zabierze
dlaczego więc drżę - myśli La
czy to właśnie samotność?

La uczy się od Barnaby

czy laleczki czują
strach - zapytał Barnaba
-on jest brakiem wody
pod stopą

La trzyma odpowiedź
na ramieniu jak leniwego kota

oswaja się

La dogląda przypadków

Pszczeli Pan ujawnia
a jednak laleczko pokazało się
to czego dotykasz dłonią
się staje

o tyle mozżliwe że kolejny ul
zaczyna szumieć gdzieś tam
ale żebyś go słyszała

widzę - droczy się La
mogłabym zasłonić
po jednym uchu

wschód

Pszczeli Pan odchodzi a laleczka
słucha śpiewu owadów
nie chcą mieszkać w pasiece żądlą
i rozpraszają się po ogrodzie

możesz przywrócić porządek
miarowe szuranie nóżek
klaśnij - nie bardzo potrzebuję
-odwraca głowę La

-tam gdzie rośnie czas
musi się w końcu zdarzyć
początek

jesień

musisz wybrać La
-łodyżka babki rozwarstwiła się
na osobne żyłki nici z połączeń
Pszczeli Pan i Barnaba patrzą

niespokojnie w powietrze
- może da się wywróżyć
z przelotu ptaków kierunki

właściwie

nie wiadomo w którą stronę
odwrócić wzrok

La zatrzymuje bieg

dokąd przelewa się woda z oceanu
kiedy wieczorny odpływ zabiera ją
z mojej sukienki? La cofa stopy

pod dębowe krzesło stojące
naprzeciw ogólności
to nigdy nie ginie laleczko -
Pszczeli Pan irytuje sie na kolejne
próby powstrzymania porządku

La wyjątkowo nie wie co zrobić

mówienie plącze rzeczywiste supły
i nie wie tego nikt (nawet Barnaba)

dlaczego czasem się wychodzi
zostawiając otwarte drzwi a w progu
ziarno gorczycy jakby miało zatrzymać
albo zabrać do środka

więc dziś wyjątkowo usiadła przy oknie
patrzy jak inni w takich przypadkach

(Fot.Jacek)

mandala

najpierw kruszył oporny szafir który da początek
mężnemu ciału i gniewnym gestom. później
powstawał proszek czerwony z niego usypie
poznanie zmysłami dotknięcie wysokich bram
bez przygnębienia. szmaragdy rodziły się z brzaskiem
odpędzały burze. wykreśli się z nich życie więc ścierał
drobno (żeby pokonać niewiedzę trzeba przygotować
cały woreczek zielonego pyłu). białej perle
sproszkowanej w geście opieki
usypał się kwiat lotosu – jakie to trudne
rozdrabniać

La w stokrociach

nad głową białe parasole – tyle mam lat
jeszcze do ciebie Barnabo. jest mnie ciągle za mało
wiec czy nauczysz jak rosnąć zanim się odczyta
koniec tej łąki? - można stworzyć

świat jeśli się gnie znaczenia
laleczko. wówczas odwraca się i rozpada
-wtedy wolno mieszkać na dnie
w dmuchawcu jak kula. czemu rozplotłaś?

wolę prosto śmieje się La
i drżą tysiące odbić

(foto. Oleńka)

ważki siadają na La

dźwięk skóry jest wyjątkowo wysoki
więc tak istnieją żarnowce
kiedy się nie opuszcza lasu i nie przekracza
granic pól - myśli laleczka gryząc końcówkę

trawy by dojść do początku.
a gdyby tak dać się na brzuchu
położyć i raz nie udawać krzaków

zanim to po myśli - już kwitną
rumieńce ramiona wzruszają słońce
i znów

La rozkłada wachlarz

są szerokie możliwości i możesz się podobać
wystukuje rytm nauczyciel flamenco ale łokcie
na zewnątrz laleczko. głowę trzymaj zawsze
uniesioną. to dziwne

czerwone wino ma smak zieleni myśli La
zagarniając fałdy spódnicy i ustępuje
miejsca oceanom

La rozprawia się z kropkami

chińska laleczka w przyciasnym ubranku kreśli
znaki. wyciągniętym jak najdalej językiem
podpiera myśli które zbiesiły się i krążą
nad prowincją Seczuan a niektóre toną w rzece
Jangcy. jak uczył ją pan Czen należy do kanonu

pisać powoli poznać siłę pędzelka i nie dać
dzikim pszczołom zakładać gniazd
pomiędzy ścianami z ryżowego papieru.
to takie okrutne myśli La i dodaje w to miejsce
własną interpunkcję. właśnie tam
gdzie nie położono kamieni

w lustrze

widzę korę – ma czerwony smak
farby. a gdyby ci tak obiecać
kolor oczu laleczko to jak
spełnić? La się waha

– lubię rzekę albo może to trawa
patrzy w górę. czy chciałbyś mnie
zatrzymać

(foto Zina (któraś zina) )