Αττίλας (1)

ΑΚΟΥΜΕ «Αττίλας» κι έρχονται μνήμες, μας πιάνει σύγκρυο. Απ' τα βάθη της Ανατολής το άνομα, η φυλή και η μοίρα το' φερε να τους έχουμε γείτονες. Με τα καλά, τα ίδια (εν πολλοίς) και παρόμοια και με τα άσχημα. Κι αν είμαστε «Έθνος ανάδελφον», δεν είμαστε και χωρίς ιστορία. Και ήρωες έβγαλε αυτή η χώρα και προδότες. Όταν περισσεύουν οι πρώτοι, λιγοστεύουν οι δεύτεροι, χωρίς να χάνονται ολότελα.

ΝΑ τα πάρουμε απ' την αρχή. Πάμε στα χρόνια που δεν μιλούσες μη σου κάνουν φάκελο, δεν έκρινες, δεν συνέκρινες, δεν σχολίαζες. Και, βέβαια, είχες την «ενημέρωση» που γούσταραν εκείνοι που χρεώθηκαν την πατρίδα. Με τα ιερά, τα όσια και τα σύμβολά της. Όπως την εννοούσαν, για να την πουλήσουν σε πρώτη ευκαιρία. Γιατί, στα χρόνια της δεκαετίας του '50, η «εθνικοφροσύνη» δεν αστειεύονταν. Ούτε τα τσακάλια της βάσης συγκρατούσες, ούτε οι αρχηγοί της σε λογάριαζαν. Κι επειδή τα σχέδιά τους (οι Αμερικανοί) τα στρώνουν από νωρίς και σε χρόνο ανύποπτο, έριξαν ένα προσκλητήριο στις «ενδιαφερόμενες» (για την Κύπρο) δυνάμεις. Σε έδαφος ουδέτερο μη δώσουν στόχο και με συγκινητικό ενδιαφέρον για το νησί. «Αν κινδυνεύει, ορίζουμε εγγυήτριες δυνάμεις την Αγγλία, την Ελλάδα και την.Τουρκία». Αυτό ήταν! Μπήκαν οι βάσεις με τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης (1959) και ήταν η «ευτυχέστερη ημέρα της ζωής» του Κ. Καραμανλή. Έχαιρε αυτός, οφείλαμε να χαιρόμαστε άπαντες, και, προπαντός, οι Κύπριοι(!). Με τον «Αττίλα» ακόμα στα σπάργανα και με την αγγλική παρουσία έντονη, πρόσφατη και τραγικά χαραγμένη στην ψυχή του πολύπαθου κυπριακού λαούς. Με τα κουφάρια άλιωτα των αδούλωτων παλικαριών της ΕΟΚΑ και τις ψυχές να τριγυρίζουν στον τόπο της θυσίας. Με τους άγγλους φτιασιδωμένους μη δούμε τις θηριωδίες στο νησί και πάρουμε γεύση απ' τον «πολιτισμό» του 20ού αιώνα.

ΕΡΧΕΤΑΙ στην εξουσία ο «Γέρος» και οπλίζει το νησί σαν αστακό. Έρχεται η Χούντα και το αφοπλίζει μέσα σε ένα βράδυ! Αποσύρει απ' την Κύπρο τη μεραρχία και ο δρόμος ανοίγει. Για κάθε ρέκτη που θα στήσει το σκηνικό ενός «κινδύνου». Παρόμοιου με εκείνον του φασισταριού της Ελλάδας του '67.

ΚΑΙ Ιωαννίδης υπήρξε και.Σαμψών βρέθηκε και ΕΟΚΑ Β' φτιάχτηκε και το πράσινο φως απ' τη χούντα της Αθήνας δόθηκε. Η Αρχιεπισκοπή χτυπιέται, ο Μακάριος κινδυνεύει, η Κύπρος «κινδυνεύει»! Ποιος επεμβαίνει; Ο Αττίλας! Νόμιμα!! Το' χαν προβλέψει!!! (συνεχίζεται).

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης