Άγιος Νικόλαος Βόλου - Πέταξε το πουλί

... και να θες να πετύχεις μια τέτοια φωτογραφία, σαν την πρώτη, μόνο αν θέλει κάτι να σου "πει", ο Άγιος Νικόλαος! (Βόλου)

Ερωδιός εμφανίστηκε στο Ληθαίο ποταμό - Τρίκαλα

Ερωδιός εμφανίστηκε στο Ληθαίο ποταμό

Σε σημαντικό υγροβιότοπο αναδεικνύεται ο Ληθαίος ποταμός στα Τρίκαλα και πουλιά σπάνιας ομορφιάς κάνουν την εμφάνισή τους.

Στη φωτό του trikalavoice.gr διακρίνεται ένας ερωδιός ο οποίος και συγκέντρωσε το τελευταίο τριήμερο τα βλέμματα των περαστικών στο ύψος της γέφυρας του Τρικκαίογλου. Οι ερωδιοί είναι πουλιά με μακριά πόδια και ράμφος που τους βοηθούν πολύ αφού ζουν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σε περιοχές με ρηχά νερά. Τα βρίσκουμε κοντά σε ποτάμια, λίμνες, δέλτα, θάλασσες κλπ..

Είναι όλα σαρκοφάγα είδη με τα περισσότερα να τρέφονται κυρίως με ψάρια ενώ τα υπόλοιπα με έντομα, άλλα μέρη της δίαιτάς τους αποτελούνται από ασπόνδυλα, αμφίβια και μικρά ερπετά. Με λίγες εξαιρέσεις ζουν και φωλιάζουν σε αποικίες χρησιμοποιούν κυρίως τα δέντρα ή την πυκνή βλάστηση κοντά στο νερό.

Πηγή www.trikalavoice.gr

πηγή

Περιστέρι...

...Και μόλις ανέβασα αυτή την ανάρτηση, με τον Άγιο Νικολάκη, χάθηκε και το σήμα μου, κόλλησε και το λαπ,... τα ξεπερνάω.

Απλά πράγματα, το έκλεισα.
Τότε, ήρθε ένα περιστέρι στην τέντα μου και δεν έφευγε, με τίποτα!
Μετά από πολύ ώρα, το πήρε είδηση η Ελπίδα (γάτα), του "έλεγε" τα δικά της και μετά, πέταξε!

Επιλεκτικά θα φέρω δυο φώτο, κι ένα βιντεάκι, κι ας "μάζεψα" πολλά ενθύμια!

Ο Αργύρης ζητούσε κεράκι...

Του Αργύρη Σιάγκου η φωτογραφία.
Στην Ελίτσα, Ζαγοράς, Πηλίου

Κατερίνα Σταματίου - Παπ είπε...

κ¨ατι άλλο... που ανήκει στα μεταφυσικά μεν, αλλά συνέβει σήμερα, κι ήταν αυτό, μάλλον, ότι θα μάθω για τον Αργύρη.
Τώρα το συνδύασα.

Πήγα στον Άγιο Ανδρέα Φυτόκου, για ένα μνημόσυνο.
Ενώ έδωσα λεφτά για μεγάλο κερί, στα χέρια μου έπιασα ένα μικρό, από συνήθεια.
Το κοίταξα και απόρησα.
"Μα, τί κάνω;"
Άλλες φορές, νομίζω μού έχει ξανατύχει, τ' αφήνω πάλι στην θέση τους.
Αυτό, το κοίταζα...
Για να έρθει στα χέρια μου και μάλιστα ΕΝΑ, (ποτέ δεν παίρνω ένα) κάποιος το ζητάει, σκέφτηκα.
Ας τ' ανάψω, υπέρ αγνώστου...

Κατέβηκα με τα πόδια.
Εγώ ήμουνα ήρεμη, αλλά η ψυχολογία μου, δεν συνδυαζόταν με τον μουντό ουρανό.
Τόσες ψυχές Έφυγαν άδικα στην Γαλλία, γι' αυτό, σκέφτηκα.
(Λόγω βιασύνης, δεν βάζω εισαγωγικά).
Ο δρόμος ήταν γεμάτος καρακάξες και κοράκια.
Δεν είναι το καλύτερό μου...
Έχω τα σημάδια μου, προέκυψε.
Μακριά, έλεγα στις καρακάξες, γιατί τις θεωρώ καυγά.
Με το μακριά, νευριάζω, θυμώνω, και οι άλλοι μαζί μου, μα δεν γίνεται καυγάς.
Έτσι, συνέβει, απόψε.
θα μπορούσα να μαλώσω και να με μαλώσουν πολλοί.

Ανάμεσα όμως στα κοράκια, ήταν ένα χοντρό, που καθόταν επειδεκτικά πάνω στο σύρμα της ΔΕΗ, μ' ένα κομάτι κρέας στο στόμα.
Θάνατος...
Μέχρι το βράδυ, θα μάθω. Ήδη, φαγωμένος και χορτάτος. Το κρατάει, μού το δείχνει.
Δεν το φωτογράφισα, δεν θα το έκανα... Κάποτε, κράταγα τέτοια ενθύμια, τότε που δεν τα "εξέταζα" αλλιώς...
Και να, που έμαθα για τον Αργύρη!

Κι ύστερα μου λες, προληπτικός.
Μα η Φύση, τα ζώα, τα πουλιά, μιλάνε.

Είχα ξεχάσει την σκηνή, την σκέψη, όλα.
Αλίμονο, αν στεκόμουνα... Αλίμονο!
Μα, ο Αργύρης;

Ζητούσε κεράκι...
Ζητούσε μνήμη αγάπης...
Αργύρη, θα σε θυμάμαι, μην ανησυχείς ...

11/15/2015 10:32 μ.μ

 

Έφερα το σχόλιο.

Σχετική ανάρτηση, εδώ