2 Dywizjon Rakiet Taktycznych
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1966 |
Tradycje | |
Rodowód |
10 dappanc |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
2 Dywizjon Artylerii / 2 Dywizjon Rakiet Taktycznych (2 da / 2 drt) – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 085/ Org. z 17 lipca 1966, na bazie 2 dywizjonu artylerii rakietowej sformowano 2 dywizjon artylerii[3] (rakiet taktycznych) z przeznaczeniem dla 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej[1].
Jednostka stacjonowała w Koźlu[4], posiadała etat nr 30/129[a], uzbrojona była w trzy wyrzutnie 2P16[6].
Zarządzeniem szefa SG WP nr 042/ Org. z 18 listopada 1982 przeformowano dywizjon z etatu 30/129 na 30/243 przezbrajając go z trzech wyrzutni 2P16 na trzy 9P113[7][b].
Pod koniec 1988 2 dywizjon rakiet taktycznych posiadał etat nr 30/243, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły trzy wyrzutnie 9P113[8].
Skład organizacyjny
[edytuj | edytuj kod]- bateria dowodzenia
- 2 baterie startowe
- dwa plutony
- pluton obsługi technicznej
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Razem w drt:
- 4 wyrzutnie rakiet taktycznych 9P113
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]- mjr Stanisław Gargas
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zarządzeniem szefa SG WP nr 069/Org. z 22 IX 1969 etat dywizjonu zmieniono z 30/110 na 30/129[5].
- ↑ Jeszcze w 1979 w planach SG WP widniał zapis sugerujący przezbrojenie dywizjonu w nowe wyrzutnie wraz ze zwiększeniem ich liczby trzech do czterech. Ostatecznie zrealizowano oszczędniejszy wariant zakupu[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Trubas 2011 ↓, s. 157.
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 285.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 62.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 65.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 68.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
- Michał Trubas, Wojska rakietowe w polskich Wojskach Lądowych, Militaria i Fakty Nr 1/2003
- Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2, 2011. [zarchiwizowane z adresu 2019-06-21].
- Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP. 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (pol.).
- Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56–68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.