Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008
"Τράβα μου το μούσι και φώναζε με 'παλιοκόριτσο'"...
Εννοείται ότι σαν κορίτσι κι εγώ, έχω όνειρα.
Φιλοδοξίες, σχέδια και κουλές φαεινές εκλάμψεις.
Θέλω να μεγαλουργήσω, να διακριθώ.
Τι στο διάτανο;
Για πόσο ακόμη θα είμαι μια κοινή κοπτοραπτού; Χωρίς ιδιότητα, χωρίς προορισμό, χωρίς εξειδίκευση;
Μόνο που η μάνα μου και το μισό μου σόϊ, συναδέρφισσες, γκόμενοι και φίλοι κολλητοί δεν ασπάζονται τα όνειρα μου.
(Κουφάλες! Αν σας έλεγα ότι θέλω να παντρευτώ θα ξεφωνίζατε από αγαλλίαση!).
Αλλά εμένα ο κρυφός καημός μου είναι άλλος: θέλω να γίνω πορνογράφος. Πορνογράφος κοπτοραπτού! (Πως λέμε μαιευτήρ – γυναικολόγος; Έτσι.)
Μην τολμήσετε και γελάσετε, θα γίνουμε μαλλιά κουβάρια.
Αυτό είναι το όνειρο μου εμένα. Να γράφω τσόντες. Όχι ταινίες. Βιβλιοτσόντες. Με περιεχόμενο. Με υπόθεση. Με πλοκή.
Τώρα αν βρεθεί κανάς νοματαίος και θέλει να τις γυρίσει και ταινιάκια, κανένα πρόβλημα!
Το οποίον όνειρο μου έχει γίνει εμμονή.
Έχω βρει και τον τίτλο.
«Τράβα μου το μούσι και φώναζε με παλιοκόριτσο!».
Εμφανώς, επηρεασμένος – ο τίτλος – από τα τρελά ράσα που ξεδιάντροπα γυροφέρνουν στα κανάλια τόσες μέρες και με λένε στα μούτρα μου «πουτάνα».
Εμφανέστατα επηρεασμένος και από τη βιωματική μου εμπειρία στο «κοπτοραπτείο», όπου είμαστε ουάν νέισιον άντερ ουάν πιμπ.
Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! Μετάφραση δεν κάνω, πλήττω…
Θέλω τόσο πολύ να κυνηγήσω το όνειρο μου που τις τελευταίες μέρες αντί να «γαζώσω» κουστούμια για τα δελτία ειδήσεων που πρέπει να τα παραδώσω χθες, εγώ κάθομαι και «γαζώνω» φουσκωτά βυζιά σε αντρικά σακάκια!
Το περιεχόμενο δεν θα είναι τσόντα με υπόθεση, αλλά υπόθεση με (και για) γερά μπαουλοντίβανα.
Και κυρίως, δεν θα έχει καμία σχέση με αλεξίκαυλα τηλεοπτικά πρόσωπα.
Θα είναι ιστορίες για την κυρά – Μαρία την κουμποτρυπού και πως σαγήνευσε τον άντρα της τον Ξενοφώντα, τον κυρ Αναστάση τον μπετατζή και τα φροϋδικά βίτσια της συζύγου του Ξακουστής και τον κυρ Θεόφιλο τον Χοντρό, με τ’ όνομα που το γούστο του ήταν να του χαϊδεύουν την πλάτη αράπηδες με φτερά παπαγάλου.
Και επειδή η μαλακία στη χώρα μας είναι απροσμέτρητη, κάποιος χρυσός εκδότης θα βρεθεί να κάνει την τέχνη μου βιβλίο και κάποιος παραγωγός του σινεμά το βιβλίο μου ταινία ή γιατί όχι; Σειρά στην τηλεόραση!
Καλύτερο ήταν το «Χωρίς βυζιά δεν υπάρχει παράδεισος» που έδειχνε το καλοκαίρι ο Alpha;
Για την έμπνευση μου δε το υλικό ήταν (και είναι) άφθονο. Βαστάτε τη συνταγή, γιατί που ξέρετε, μια μέρα μπορεί να θέλετε κι εσείς να κυνηγήσετε το όνειρο σας. Και τότε θα με μνημονεύετε που συγκράτησα όλα τα καλά υλικά:
- «Αυτός μας έλειπε». Με Ανδρέα Μικρούτσικο και καλεσμένο Θάνο Ασκητή. Να μου λέει ότι «πέος και καρδιά έχουν την ίδια συμπεριφορά» και ότι «η γυναίκα δεν ποθεί ποτέ έναν άντρα. Ποθεί αυτόν που την ποθεί» (Πες μου κι άλλα τέτοια, γιατρέ και σου γράφω τρία κεφάλαια ασταματητί!).
- «Μαρία η Άσχημη». Μακράν τρε καβλοτίκ σίριαλ με Αλέξη Μαντά να πηδεί Μαρκέλα με το φανελάκι το Μινέρβα, πάντα κάτω από τα σεντόνια και πάντα με ασορτί συγκαμένο ύφος. (Δεν μπορεί! Κάπου θα… «φτιάχνεται» το 42% του πληθυσμού που βλέπει τη «Μαρία»… Αμάν και πως έκανε ο τηλεθεατής να τη δει να γίνεται καλλονή κι αυτή πήγε κι έγινε σαν τη Μαρία Δαμανάκη στα νιάτα της. Έχει κι αυτό μια σεξουαλική διαστροφή!)
- «Κάθε μέρα, καλημέρα». Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όταν βλέπω Λιβανίου να σκοτώνεται με Αντώνη Κοκορίκο ξεκινάω τη μέρα μου με…οίστρο.
- Δελτία ειδήσεων. Απαρεγκλίτως. Ειδικά αν φιλοξενούν δηλώσεις του Προέδρου.
Απ' όλα αυτά κρατάτε τις εμπειρίες και σε καμία περίπτωση τους πρωταγωνιστές. Αυτά. Από εκεί και μετά είστε έτοιμοι για το επόμενο μπεστ σέλλερ πορνογράφημα. Όπως κι εγώ. Που όταν τελειώσω με τα «γαζιά» και τα «φασόν» θα βάλω ζαρτιέρες στον πεντάκλωνο – τον κοπτοράπτη - και θα αρχίσω να «γαζώνω» με ορμή.
Εκεί κοντά στα 90 που θα ‘χω πάρει και τη σύνταξη, νομίζω ότι θα είναι μια καλή εποχή για να κυνηγήσω το όνειρο μου…
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: blog.karaloka.net
Σάββατο 22 Μαρτίου 2008
Πέντε πράγματα που δεν ήξερα (να ‘στε καλά, κύριε Σόμπολε) για τις απεργίες...
1ον: Είναι ο ιδανικός χρόνος για τις τηλεοπτικές μεταγραφές.
Ω, ναι! Είναι η μόνη περίπτωση να γκαρίζει ο Κακαουνάκης και να μην τον ακούς.
Επίσης είναι η μόνη έκθεση διαπιστευτηρίων αποτυχίας από κανάλι σε κανάλι, ανθρώπων οι οποίοι απολύθηκαν, παραιτήθηκαν, ψυχοπιάστηκαν με τον εργοδότη τους και τα τοιαύτα. Παραδόξως, τα διαπιστευτήρια γίνονται δεκτά (!) και τα συμβόλαια κλείνονται με επιτυχία. Τώρα, πόσο θα διαρκέσουν, να πάτε να ρωτήσετε κανέναν μορφωμένο, γιατί εγώ δεν σκαμπάζω
2ον: Είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να πάνε οι παρουσιάστριες των δελτίων στο κομμωτήριο, στη μοδίστρα, στη πεντικιουρίστα
3ον: (Για την τηλεόραση) είναι άλλη μία ευκαιρία να σου πετάξει στη μουρή ό,τι σαβούρα «έπαιξε» το προηγούμενο εξάμηνο και να μην μπορείς να διαμαρτυρηθείς. Απεργία έχουμε, σκάσε και βλέπε – σου λέει – κι άμα δε σ’ αρέσει να σηκώσεις τον κώλο σου απ’ τον καναπέ και να πας καμιά βόλτα, άχρηστε.
4ον: Η ερίτιμη Ένωση έχει σε μεγάλη εκτίμηση τις λοβοτομικές μεθόδους. Γιατί, δεν μπορεί – ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ! – να πέρασε το ασφαλιστικό χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Την ώρα που το δημοσιογραφικό σύμπαν αναγκαζόταν να απεργήσει…
5ον: Δεν περάσαμε κι άσχημα, σκέφτονται μερικοί. Kαι κάνουν όρεξη για νέες «κινητοποιήσεις». Βρε, ξου, μην αρπάξω κανά ψαλίδι, λέμε…
Ω, ναι! Είναι η μόνη περίπτωση να γκαρίζει ο Κακαουνάκης και να μην τον ακούς.
Επίσης είναι η μόνη έκθεση διαπιστευτηρίων αποτυχίας από κανάλι σε κανάλι, ανθρώπων οι οποίοι απολύθηκαν, παραιτήθηκαν, ψυχοπιάστηκαν με τον εργοδότη τους και τα τοιαύτα. Παραδόξως, τα διαπιστευτήρια γίνονται δεκτά (!) και τα συμβόλαια κλείνονται με επιτυχία. Τώρα, πόσο θα διαρκέσουν, να πάτε να ρωτήσετε κανέναν μορφωμένο, γιατί εγώ δεν σκαμπάζω
2ον: Είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να πάνε οι παρουσιάστριες των δελτίων στο κομμωτήριο, στη μοδίστρα, στη πεντικιουρίστα
3ον: (Για την τηλεόραση) είναι άλλη μία ευκαιρία να σου πετάξει στη μουρή ό,τι σαβούρα «έπαιξε» το προηγούμενο εξάμηνο και να μην μπορείς να διαμαρτυρηθείς. Απεργία έχουμε, σκάσε και βλέπε – σου λέει – κι άμα δε σ’ αρέσει να σηκώσεις τον κώλο σου απ’ τον καναπέ και να πας καμιά βόλτα, άχρηστε.
4ον: Η ερίτιμη Ένωση έχει σε μεγάλη εκτίμηση τις λοβοτομικές μεθόδους. Γιατί, δεν μπορεί – ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ! – να πέρασε το ασφαλιστικό χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Την ώρα που το δημοσιογραφικό σύμπαν αναγκαζόταν να απεργήσει…
5ον: Δεν περάσαμε κι άσχημα, σκέφτονται μερικοί. Kαι κάνουν όρεξη για νέες «κινητοποιήσεις». Βρε, ξου, μην αρπάξω κανά ψαλίδι, λέμε…
Σάββατο 15 Μαρτίου 2008
ΤΡΙΜΠΙΟΥΤ ΤΟΥ ΜΑΙ ΜΠΟΣ! (Οόυ γιες, άι εμ...ντίζι...)
Άτιμο πράγμα η Άνοιξη. Και για έναν παρθένο οργανισμό σαν τον δικό μου, δολοφονικό.
Σε κάνει να τα βλέπεις όλα ωραία, όλα ροζ…
Ακόμα και το αφεντικό σου.
Για να καταλάβετε σε τι τρανς έχω βυθιστεί, να τι βλέπω τις τελευταίες μέρες πουρνό πουρνό – εκεί κατά τη 1 το μεσημέρι – όταν ανοίγει η πόρτα του «κοπτοραπτείου»:
1. Έναν τζέντλεμαν. Μας χαιρετά όλους εγκάρδια, αναγνωρίζοντας ότι δουλεύουμε όλoι σκληρά.
2. Έναν καλοπληρωτή. 1η και 15 μας περιμένει με τα μισθά στο χέρι. Το οποίο χέρι δεν τρέμει όταν μας πληρώνει.
3. Έναν επαγγελματία – πρότυπο. Δεν κλέβει τα «πατρόν» μας. Δεν καταδέχεται να ξενυχτάνε άλλοι και αλλουνού το όνομα να μπαίνει στην «ούγια».
4. (Α, όλα κι όλα!) Είναι ταλαντούχος. Και με γνωριμίες!
5. Μου διέφυγε ότι είναι κουκλάκι, στυλάκι, κορμί θανατηφόρο. Οι «γαζώτριες» λιώνουμε η μία μετά την άλλη στις «μηχανές» μας.
6. Δεν έχω άλλα λόγια. Είμαι τόσο ευτυχισμένη που δουλεύω για έναν τέτοιον άνθρωπο που παρακαλάω τον καλό Θεούλη να μου κόβει δάχτυλα*
(ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ! ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;;; ΤΙ ΜΟΥ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΦΕ ΟΙ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!)
Εν τω μεταξύ, λόγω άνοιξης, όπως προείπα, παρακολούθησα – όσο άντεξα – τη συνέντευξη της Βίκυς Μιχαλονάκου στον Ανδρέα Μικρούτσικο.
Δε μπεστ οβ Βίκυ Μιχαλονάκου
- «Καθήλωσα τον νέο κόσμο με το ερωτοδικείο»
- «Έχω μια μεγάλη διαδρομή στην έντυπη και στην ηλεκτρονική δημοσιογραφία»
- «Τηλεοπτικά υποπροϊόντα με ημερομηνία λήξης» - για τις σημερινές εκπομπές, χα!-
Και καταλήγω (ξανά): Τι μου βάζετε στον καφέ, βρεε!!!
* Για να του ρίχνει φάσκελα…
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: www.zbrushcentral.com
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: MY BIG FAT BOSS!
Το αυριανό ποστ είναι αφιερωμένο στον άντρα - πόθο: Το αφεντικό μου.
Σάββατο 8 Μαρτίου 2008
Ποίημα (της γαζωτρίας Κοπτοραπτούς της Άυπνης!)
Ύπνος: Να ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσα να γράψω σε όλα τα είδη γραφής που έχουν εφευρεθεί από καταβολής κόσμου: ποίημα, λογοτεχνία, μυθιστόρημα, διατριβή, πορνογράφημα.
Θα ξεκινήσω με το ποίημα όμως, για να σας πω τι θα κάνω από σήμερα το μεσημέρι και δώθε, με μόνο μία μικρή διακοπή την Καθαρά Δευτέρα. Έτσι, για λίγη λαγάνα, ταραμά και συμπάθεια. Καλά να περάσετε όλοι σας και καλές μου τούφες, η άυπνη!
Φιλιά!
Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά πάρε και το γαζί μου
Κλείσε τον κοπτοράπτη μου και έλα εδώ μαζί μου
Μη μου μιλήσεις για κλωστές ούτε και για τιγκέλια
Μίλα μου μόνο για όνειρα γεμάτα από μέλια
Δωσ’ μου το μαξιλάρι μου και θα σου κάνω χώρο
Ποιος άλλωστε κοιμώμενος πληρώνει υπνοφόρο;
Πάρε και το σεντόνι μου και το αρκουδάκι τσίμπα
Νάνι να κάνουμε αγκαλιά και το κρεβάτι λίμπα
Γούβα και λάκο τεμπελιάς το στρώμα θε να κάνει
Κι ότι κοιμάμαι να χαρείς μη βγάλεις μεϊντάνι!
Γιατί ετούτοι είναι ικανοί να με αγουροξυπνήσουν
Κι ενώ σα πούστης δούλευα πάλι να με λαλήσουν
Κλείσε και την τηλεόραση, να μη μας τα ζαλίζει
Δε χάνουμε και τίποτα, τον Μάκη που θα βρίζει
Για Σκοπιανό και ασφάλιση, ίσως, (ίσως) ξυπνήσω
Άλλα γι' άλλον τον ύπνο μου δεν θα τον χαλαλήσω!
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: earendur.blogspot.com
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008
Κατάντια (μου)...
Ο έρωτας είναι παθογενής κατάσταση. Κι εγώ είμαι διεστραμμένη. Το ομολογώ. Και ζητώ τη βοήθεια σας, γιατί αγαπώ, αγαπώ, αγαπώ…
Αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο.
Αγαπώ τον Άδωνι. Μη μου ζητάτε άλλες λεπτομέρειες και τον εκθέσω.
Ντρέπομαι για τη κατάντια μου. Γιατί ποτέ άλλοτε δεν είχα πέσει τόσο χαμηλά, που να ξέρω πόσες χαρακιές έχουν τα μάρμαρα της κουζίνας μου. Αλλά είμαι διατεθειμένη να κάνω τα πάντα για έναν άντρα ΠΟΥ:
- οι τσιρίδες του είναι πιο υστερικές από τις δικές μου.
- είναι έτοιμος να υπερασπιστεί το έθνος. Σκεφτείτε, δηλαδή, τι έχει να κάνει αν πειράξουν εμένα…
- τα ελληνικά του είναι στο τοπ. Πιο τοπ ούτε το ξύδι. Σαν τη χήρα Μήτση κι εγώ. Αν μου πει «ασκαρδαμυκτί», είμαι έτοιμη για όλα. Αν δε, μου κλείνει το ρήμα «καθείργνυμι» σε όλους τους χρόνους, πουλάω τον κοπτοράπτη και τα φράγκα του τα δίνω προίκα.
- στα εγχώρια – και διεθνή μη σου πω – ΜουΜουΕ κρέμονται από τα χείλη του.
- δεν ντρέπεται να φορέσει περικεφαλαία για να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια της πατρίδος. Να πάρει και σάρισσα και μαζί και τα κεφάλια των σκυλιών των Αγαρηνών.
Έχω πρόβλημα, λέμε! Βοηθάτε, χριστιανοί!!! Θα λιώσω από τον καημό μου! Μη με αφήνετε να πνιγώ σε μια θάλασσα αλκοόλ και ερωτικής απόγνωσης!
ΥΓ1: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι εντελούτατα συμπτωματική.
ΥΓ2: Σας θυμίζω ότι έχουμε Απόκριες και μόνο λίγες μας χωρίζουν απ’ την Πρωταπριλιά.
ΥΓ3: «Ντορή, μη φεύγεις!!! Θα φαρμακωθωωωωώ!». Πάντα ήθελα να το πω αυτό, αλλά δεν μου ‘λαχε!
ΥΓ4.: Γι’ αυτό κάνω… εργασιοθεραπεία. Για να μην ΤΟΝ σκέφτομαι.
ΥΓ5: Τι καραγκιοζιλίκια, Χριστέ μου! Διασυρόμεθα και δεν ξέρουμε το γιατί! (Και τώρα δεν κάνω πλάκα!)…
Τρίτη 4 Μαρτίου 2008
ΧΕΕΕΛΠ!
Πεθαίνωωωωω! Σβήνω!!! Χάνομαιαιαιαια!!! Θέλω να πάω τουαλέτα εδώ και 4 μέρες και κανείς δεν συγκινείται!!!! Δε με αφήνουν να σηκωθώ από τον κοπτοράπτη. Στοπ. Πόσω μάλλον να γαζώσω δικιά μου ζουπ κουλότ. Στοπ.
Αλλά που θα πάει. Στοπ
Θα τους τη σκάσω! Στοπ. Ζήτημα χρόνου είναι. Στοπ.
Υγ1: Επιμένω... Την κυρία που έγραψε τα κείμενα για τις αδελφές Μαγγίρα εκεί στην ΕΡΤ ΕΜΕΙΣ την πληρώσαμε;
Υγ2: Όχι, άλλο Άδωνι Γεωργιάδη στις οθόνες. Πλιζ.
Υγ3: Βήχει ο Μάκης, πονάει το Άλτερ;
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: www.flickr.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)