Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΚΟΤΣΥΦΑΒουβάθηκαν, σωπάσαν τα πουλιά.
Βοή. Φοβέρα του βοριά τα δέρνει.
Ούτε κι ο Πετροκότσυφας. Μιλιά.
Του ουρανού μηνύματα προσμένει.
****************
Μονάχο το τσακάλι τριγυρνά.
Γρυλίζει με οργή και με κακία.
Κι' ο λύκος, απ' τ' αγνάντιο προσπερνά.
Οσμίζεται συχνά, με σημασία.
*****************
Μεγάλ' αντάρα. Κοσμοχαλασιά.
Κακό! Βροντές! Ανέμοι και σκοτάδι.
Χτυπιούνται θάμνοι, δέντρα και κλαδιά.
Ατέλειωτο μου φαίνεται το βράδυ.
*****************
Ο γιος του Πετροκότσυφα 'ρχινά.
Σκοπό γλυκό, τραγούδι, την ελπίδα!
Να ξαστερώσεις ουρανέ ζητά.
Το δάσος έχει μόνο για πατρίδα.
******************
Σαστίζουν οι ανεμοκεραυνοί !!!
Με του μικρού του κότσυφα το θάρρος!!!
Σωπαίνουν. Για ν' ακούσουν τη φωνή,
που σκίζει πέτρινες καρδιές, στο δάσος.
******************
Και τα σκοτάδια χάνονται!!! Αυγή!!!
Χωρίς βροντές. Ο ήλιος ξεπροβάλει!!!
Χαμόγελα. Χαρά Θεού στη γη.....
Για να χαθούν ξανά. Να μείνω μόνος πάλι.
******************
Όμως......
Ο γιος του Πετροκότσυφα 'ρχινά.
Σκοπό γλυκό, τραγούδι, την ελπίδα!
Να ξαστερώσεις ουρανέ ζητά.
Το δάσος έχει μόνο για πατρίδα.
ΜπαρμπαΝίκος Αρβανίτης
