Τί χρώμα έχει το σκοτάδι;

Σημερινή μου έμπνευση αποτέλεσε το παρακάτω βιντεάκι που μου έστειλε ένας φίλος...

Ψυθίρισέ μου μια εικόναβάλε μου εσύ όλο το χρώμαμες στον ματιών μου τις οθόνεςπου δίχως ρεύμα μοιάζουν μόνες.
Τα δάκτυλά μου ένας δρόμος και η φωνή μου ταχυδρόμοςνα ψάχνουν μέσα στην πορείαγια να μου γράψουν ιστορία...

επωδόςΤί χρώμα έχει το σκοτάδιόταν τα μάτια μου θα κλείσωαπ' την αρχή θα προσπαθήσωόλο τον κόσμο μου να χτίσω.
Τί χρώμα έχει η αγάπησαν δεν κοιτάζω τη μορφή μουείναι τα μάτια μου η αφή μουκόσμος παράλληλος η γη μου.

Ζωγράφισέ μου έναν κόσμοφύτεψε μέσα έναν δυόσμογια να με λούσει τ' άρωμά τουμ' ένα συναίσθημα σταράτο.
Στη μέσα γη μου έν' αστέριψάχνει τη δύναμη να φέρειόλα τα εμπόδια να ρίξωνα πω ελεύθερα θα ζήσω...

Χαμένη αντοχή

Άγγιξέ με στο σκοτάδι

για να νιώσω την αφή σου

σαν το τελευταίο χάδι

στο κατώφλι της αβύσσου.

Κι αν το δάκρυ μου υγραίνει

της καρδιάς τα σκαλοπάτια

πρόσεχε σαν κατεβαίνεις

της αγάπης τα κομμάτια.

επωδός

Ψάξε με μες στη ζωή σου

στης καρδιάς το πίσω μέρος

στη χαμένη αντοχή σου

σε μια μάχη δίχως τέλος.

Κράτησέ μου ένα γέλιο

στα μισόσβηστα σου χείλη

να μου φέγγει σα θα φεύγω

και μαζί του ν' αργοσβήνω.

Μίλησέ μου με δυο λέξεις

μ' ένα σ' αγαπώ οικείο

σου ζητώ να με πιστέψεις

μη μ' αφήσεις μ' ένα αντίο.

Ο κόσμος μου εσύ

Είχα μάθει να παίζω

σ' ένα θέατρο άδειο

σ' έναν έρωτα δίχως

να 'σαι απέναντι εσύ.

Σαν τα μάτια σου είδα

είσαι ο ήρωας μου είπα

μια εικόνα που κρύβω

στο μυαλό από παιδί.

επωδός

Στης καρδιάς τα ρολόγια

σταματήσαν οι δείχτες

απ' τη μέρα που μπήκες

σαν την ανατολή.

Δεν υπάρχουνε λόγια

να σου πω όσα νιώθω

σ' αγαπώ στο δηλώνω

είσαι ο κόσμος μου εσύ.

Σ' ένα υπόστεγο είχα

την καρδιά μου σε πρόβα

σε σκηνή δίχως φώτα

μην την βλέπει κανείς.

Ήρθες μες το σκοτάδι

μ' ένα φως στην παλάμη

κι η καρδιά τί να κάνει

θα ξυπνήσει νωρίς.

Έχεις ξεχάσει ν' αγαπάς

Δάκρυ στα μάτια,

χίλια κομμάτια η καρδιά μου απλωμένη

κάτω στο πάτωμα να μοιάζει σκοτωμένη

κι εσύ να τρέχεις μακριά

σε κάποια άλλη αγκαλιά

να ψάχνεις τί θα πει αγάπη τελικά.

επωδός

Πες μου που βιάζεσαι να πας

έχεις ξεχάσει ν' αγαπάς

δίχως συναίσθημα στον κόσμο πώς γυρνάς,

εσύ που μου 'λεγες αγάπη τί σημαίνει

σε μια γωνιά την έχεις τώρα πεταμένη,

δίχως συγγνώμη, πώς με σκοτώνει

πως ό,τι αρχίσαμε να βλέπω να τελειώνει.

Μοιάζεις σαν ξένη

κυνηγημένη απ' τα λάθη τα δικά σου

γιατί φοβάσαι να μου πεις τα μυστικά σου

εγώ σ' αγάπησα ο τρελός

είδα στα μάτια σου ένα φως

τώρα σκοτάδι και ο ήλιος σου σβηστός.

Ο έρωτας ποτέ του δε ματώνει

Μες της καρδιάς την άγρια νύχτα

θέλω το αύριο μου να 'σαι

στη μοναξιά λέω καληνύχτα

κι ανάβω φως να μη φοβάσαι.

επωδός

Γιατί ο έρωτας ποτέ του δε ματώνει

ο ουρανός του είναι πάντα γαλανός

τι κι αν βροχές κάποιες φορές θα μας απλώνει

θα τις στεγνώνει πάλι ο ήλιος μ' ένα φως.

Μες την καρδιά μπλεγμένα δίκτυα

η μοναξιά μου μέσα μένει

αν είσαι έρωτας στ' αλήθεια

έλα και κόψ' τα με μαχαίρι.