Αφήστε με μόνο

Μου λένε όλοι δεν αξίζει

μια αγάπη που με προσπερνάει

μα την καρδιά μου ποιος ρωτάει

τι συναισθήματα αυτή κρύβει.

επωδός

Αφήστε με μόνο

να βρω την καρδιά μου

εγώ στα όνειρά μου

για πάντα θα ζω,

δικό μου οξυγόνο

η αγάπη για εκείνη

κι αν δίπλα μου μείνει

κι αν δεν είναι ‘δω.

Μαζί σου μένω κι επιμένω

και γνώμη τώρα δεν αλλάζω

ό,τι αγαπώ δεν το δικάζω

για μια φορά σ’ εμένα λέω.

Μη μ' αφήνεις

Ένα συναίσθημα για σένα μέσα μου κρατάω

και δύο λέξεις στην καρδιά μου κλειδωμένες

στα σκαλοπάτια της ψυχής μου μόνος περπατάω

κι είναι οι μνήμες μου δειλά σταματημένες.

Μικρά δικά μου σ' αγαπάω απόψε μου ξεφεύγουν

μέχρι τα χείλη μου ταξίδια κάνουν ξένα

με τη φωνή μου πολεμούνε και να κερδίζουν ξέρουν

να πλησιάζουν βρίσκουν τρόπους σε εσένα.

επωδός

Μη μ' αφήνεις να σ' αφήνω απ' τη ζωή μου έξω

δεν το αντέχω ν' αγαπάω και να μη σε έχω

να έχω μόνο για παρέα μια βουβή σκιά σου

τη μοναξιά σου κάνε πέρα να 'μαι η αγκαλιά σου.

Δεν προσπαθώ να σε διαγράψω από το μυαλό μου

να σ' αγαπώ αληθινά αυτό μου φτάνει

είσαι κομμάτι της ψυχής μου, κάτι πια δικό μου

λίγο μονάχα απ' το εσύ τι να μου κάνει.

Στο απέναντι μπαλκόνι

Δίπλα σου θα 'ρθω να σταθώ

κι ας είμαι λες αερικό,

έχω στα στήθια μου κρυφό

ένα για σένα σ' αγαπώ.

Άσ' την καρδιά μου ν' απλωθεί

ως στο λαιμό σου διαδρομή

δειλά ν' αφήσω ένα φιλί

πριν του αντίο τη στροφή.

επωδός

Εσύ μου έμαθες τα δύσκολα να κρύβω

μέσα στα μάτια μου τον κόσμο μου να κλείνω

μα σαν ξυπνάω η αλήθεια με πονάει

με πνίγουν κύματα και ψάχνω ένα λιμάνι.

Ένα σου χάδι τελευταίο δως μου ακόμα

στη μοναξιά να ξαποστάσει ένα στρώμα

κι αν είσαι ακόμη στο απέναντι μπαλκόνι

έλα κοντά μου η καρδιά μη νιώθει μόνη.

Τρέχει με χίλια η ζωή

κι ας είμαι έξω απ' αυτή

άσε με τ' όνειρο να ζω

κι ας είναι, ξέρω, δανεικό.

Στης καρδιάς το παραμύθι

Στο δωμάτιο όλα ξένα

φώτα εμείς μισοσβησμένα

σαν αστέρια πληγωμένα

που την λάμψη τους σκορπούν.

Στο τασάκι αναμνήσεις

που όλο ανάβεις κι όλο σβήνεις

και οι πέντε σου αισθήσεις

θέλουν να συντονιστούν.

επωδός

Στης καρδιάς το παραμύθι

όλοι έχουν ένα ρόλο

άλλος δάκρυ άλλος πόνο

άλλος μια παρηγοριά.

Σου απλώνω εγώ ένα δίχτυ

στη ζωή μου εσύ κρατήσου

όταν βλέπω την αυγή σου

η καρδιά χαμογελά.

Στο τηλέφωνο η σιωπή σου

δυναμώνει τη φυγή σου

πως ν' ακούσω τη φωνή σου

απ' τα χείλη τα κλειστά.

Δως μου ένα σου σημάδι

έστω μόνο ένα χάδι

να πιστέψω πως το βράδυ

πάλι θα 'μαστε αγκαλιά.

Ήθελα πάνω μου να γράφεις την αγάπη

Ξύνω πληγές

φωτογραφίες σου κοιτάζω

σαν τις φιλώ και σου μιλώ με προσευχές

είναι σαν χθες

που μου πες στην καρδιά σου μοιάζω

μ' αν ήσουν λάθος μη μ' αφήνεις μ' ενοχές. 

επωδός

Ήθελα πάνω μου να γράφεις την αγάπη

να υπογράφεις της καρδιάς τα σ' αγαπώ

να με σκεπάζει του φιλιού σου ένα χάδι

στην αγκαλιά σου όταν κοιμάμαι σα μωρό.

Ξένη λοιπόν

απ' το κατώφλι μου περνούσες

το φως κοιτούσες κάθε βράδυ στις οχτώ

να 'σουν εδώ

γλυκά εσύ να τραγουδούσες

και να χορεύουμε αργεντίνικο ταγκό.

Τελειώσαμε

Σ' ακούω να μιλάς με μια σκιά

νομίζεις είμαι εγώ μα δε με βλέπεις

η πλάτη μου σκυφτή σε μια γωνιά

να κλαίω, να πονώ κι ας μη με νιώθεις.

επωδός

Τελειώσαμε,

το ξέρω πως οι έρωτες παλιώσανε

στη μνήμη μας για πάντα τους κλειδώσαμε,

χωρίσαμε,

τα φώτα της αγάπης μας τα σβήσαμε

σημάδια της για πάντα όμως κρατήσαμε,

στην άκρη της καρδιάς μας όσα ζήσαμε.

Σε βλέπω στον καθρέφτη να κοιτάς

φιλίες με δυο άγνωστους να πιάνεις

στα πρόσωπα τους βάζεις τάχα εμάς

την πλάτη όμως γυρνάς εσύ, με χάνεις.

Πες μου ένα ψέμα σου μόνο

Αν είναι χώρα η λύπη

μακριά θα φύγω από 'κεινη

δεν την φοβάμαι τη λήθη

τη μοναξιά μου αν κρύβει.

Χάνομαι μέσα στον κόσμο

να μη με βρίσκει η νύχτα

και πριν σου πω καληνύχτα

πες μου ένα ψέμα σου μόνο.

επωδός

Πες πως το δρόμο έχεις χάσει

πως δε με έχεις ξεχάσει

μες του μυαλού σου τη σκόνη.

Πες μου μια λέξη σου μόνο

κάνε σταγόνα τον πόνο

να σβήσω ό,τι πληγώνει.

Αν είναι αγκάθι η αγάπη

θα το αφήσω στο σώμα

να μου θυμίζει ακόμα

όσα κοντά σου έχω μάθει.

Τα φώτα μες την ομίχλη

θ' ανάψω μήπως σε φτάσω

κι αν το εγώ προσπεράσω

θα βρω ξανά ό,τι μου λείπει.

Ο έρωτας ποτέ του δε ματώνει

Μες της καρδιάς την άγρια νύχτα

θέλω το αύριο μου να 'σαι

στη μοναξιά λέω καληνύχτα

κι ανάβω φως να μη φοβάσαι.

επωδός

Γιατί ο έρωτας ποτέ του δε ματώνει

ο ουρανός του είναι πάντα γαλανός

τι κι αν βροχές κάποιες φορές θα μας απλώνει

θα τις στεγνώνει πάλι ο ήλιος μ' ένα φως.

Μες την καρδιά μπλεγμένα δίκτυα

η μοναξιά μου μέσα μένει

αν είσαι έρωτας στ' αλήθεια

έλα και κόψ' τα με μαχαίρι.