Με μάλωσε ο έρωτας

Σπάω καθρέφτες τη μορφή σου να μη βλέπω

χίλια τα πρόσωπα και είναι όλα ψεύτες

με υποσχέσεις που δεν κράτησαν στον χρόνο

μέσα στα χέρια μου κρατώ και δες, ματώνω.

επωδός

Με μάλωσε ο έρωτας που κλαίω

τα όνειρα μου καίω και πονώ

τα λάθη μας μετρώ και να που φταίω

που βιάστηκα να πω το σ' αγαπώ.

Σβήνω συνθήματα που γράψαμε στον τοίχο

κοινά μας όνειρα που κράτησαν για λίγο

εσύ που μου 'λεγες μαζί θα προχωράμε

που να 'σαι τώρα που κρυώνω και φοβάμαι.

Στίλβη

Κόψε τα όνειρα που κάναμε στα δύο

σαν τ' αστέρια π' όλο πέφτουν στο κενό

να τα πάρω και να μακριά από 'δω να φύγω

σε καινούργιο να τα βάλω ουρανό.

επωδός

Μες τα μάτια τρεμοπαίζει

δες των αστεριών η στίλβη

δε μ' αφήνει σε μια λήθη

με τη μοναξιά να ζω.

Η μορφή σου μπαινοβγαίνει

στης καρδιάς την πίσω πόρτα

τί κι αν έσβησα τα φώτα

δεν ξεχνώ πως ν' αγαπώ.

Μάλωσέ με να ξεχάσω την αγάπη

την ελπίδα μου να κρύψω στο βυθό

σε μια θάλασσα που γέμισα με δάκρυ

και μ' αλμύρα να πλυθώ να μην πονώ.

Το όνειρο

Να έρχεσαι στον ύπνο μου τα βράδια

να σε πιάνω, να σ' αγγίζω, να σου γελώ, να μου γελάς

να σε γλυκοφιλώ και να σε νανουρίζω,

να σου ψιθυρίζω στ' αυτί προσευχές

να σε προσέχει ο Θεούλης.

Να έρχεσαι στον ύπνο μου τα βράδια

να σε κρατώ απ' το χέρι κι εσύ να κάνεις ευχές

όταν βλέπεις ένα αστέρι να πέφτει στη γη

κι ύστερα να το ρίχνεις και πάλι πίσω στον ουρανό,

γιατί το λυπήθηκες που έπεσε και χτύπησε γιατί το μάλλωσε το φεγγαράκι.

Να έρχεσαι στον ύπνο μου τα βράδια

να με παίρνεις τηλέφωνο κι εγώ να σου λέω σ' αγαπώ

να μου χαμογελάς και να αισθάνομαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο

γιατί έχω εσένα, φίλο, αδελφό, εαυτό.

Να έρχεσαι στον ύπνο μου τα βράδια

να μετρούμε μαζί τις σταγόνες τις βροχής

κι ύστερα να φτιάχνουμε ουράνια τόξα

παίρνοντας τα χρώματα απ' τα μυρωδάτα λουλούδια από τον κήπο της γιαγιάς.

Να έρχεσαι στον ύπνο μου τα βράδια

να σε βλέπω, να σε κρατώ αγκαλιά και να βαδίζουμε μαζί στο αύριο,

στην καινούργια μέρα που ξημερώνει,

σαν Άγγελος να με φιλάς

με τη ζεστή σου την ανάσα να με ξυπνάς.

Κι όταν ξυπνώ, να μου μου λες καλημέρα, σήκω, η ζωή σε περιμένει...

Ο κόσμος μου εσύ

Είχα μάθει να παίζω

σ' ένα θέατρο άδειο

σ' έναν έρωτα δίχως

να 'σαι απέναντι εσύ.

Σαν τα μάτια σου είδα

είσαι ο ήρωας μου είπα

μια εικόνα που κρύβω

στο μυαλό από παιδί.

επωδός

Στης καρδιάς τα ρολόγια

σταματήσαν οι δείχτες

απ' τη μέρα που μπήκες

σαν την ανατολή.

Δεν υπάρχουνε λόγια

να σου πω όσα νιώθω

σ' αγαπώ στο δηλώνω

είσαι ο κόσμος μου εσύ.

Σ' ένα υπόστεγο είχα

την καρδιά μου σε πρόβα

σε σκηνή δίχως φώτα

μην την βλέπει κανείς.

Ήρθες μες το σκοτάδι

μ' ένα φως στην παλάμη

κι η καρδιά τί να κάνει

θα ξυπνήσει νωρίς.

Τελειώσαμε

Σ' ακούω να μιλάς με μια σκιά

νομίζεις είμαι εγώ μα δε με βλέπεις

η πλάτη μου σκυφτή σε μια γωνιά

να κλαίω, να πονώ κι ας μη με νιώθεις.

επωδός

Τελειώσαμε,

το ξέρω πως οι έρωτες παλιώσανε

στη μνήμη μας για πάντα τους κλειδώσαμε,

χωρίσαμε,

τα φώτα της αγάπης μας τα σβήσαμε

σημάδια της για πάντα όμως κρατήσαμε,

στην άκρη της καρδιάς μας όσα ζήσαμε.

Σε βλέπω στον καθρέφτη να κοιτάς

φιλίες με δυο άγνωστους να πιάνεις

στα πρόσωπα τους βάζεις τάχα εμάς

την πλάτη όμως γυρνάς εσύ, με χάνεις.

Ένα μόνο σ' αγαπώ

Πάει καιρός που έχω κλειστεί στον εαυτό μου

μέσα μου ψάχνω για να βρω κάτι δικό μου

όλα είναι ίδια πια εδώ μα μοιάζουν ξένα

σ' ένα σταθμό τα όνειρά μου δίχως τρένα.

επωδός

Πώς μακριά σου ν' αντέξω να ζω

η καρδιά μου σε σένα ανήκει

δε ζητάει γι' αντάλλαγμα νοίκι

ένα μόνο ζητά σ' αγαπώ.

Πάει καιρός που έχω κρυφτεί στην απουσία

κι ακροβατώ σ' ένα σχοινί στη φαντασία

μα προσπαθώ να κρατηθώ για να μην πέσω

σ' ένα κενό μες στην καρδιά που εσύ είσαι απ' έξω.

Άσε με να σε νοιάζομαι

Κρύψε με σ' ένα αύριο

σ' ένα σύμπαν σου παράλληλο

μίλα μου για τον έρωτα

για αφανέρωτα χίλια χάδια σου,

την αγάπη σου...

επωδός

Άσε με να σε νοιάζομαι

να φαντάζομαι την αγάπη που μου χάρισες

κράτα με μες τα χέρια σου

καλοκαίρια σου να ονειρεύομαι και θάλασσες.

Άσε με να σε νοιάζομαι

να μοιράζομαι την αγάπη μου χάρισες

κρύψε με μες την άβυσσο

στον παράδεισο που στα μάτια σου ζωγράφισες

Κρύψε με σ' ένα όνειρο

σ' ένα βλέμμα σου κάπου στ' άπειρο

στο παράθυρο όταν στέκεσαι

να φαντάζεσαι να 'μαι πλάι σου

στην αγάπη σου...

Τρίπτυχο

Σ' ένα μπουκάλι, μέσα θα κλείσω

όλα τ' αρώματα ζωής σαν την βροχή

κι όταν διψάσω, ρούχο θα βρέξω

για να δροσίσω μια πληγή που αιμορραγεί.

Σ' ένα συρτάρι, μέσα θα κρύψω

όλα τα χρώματα που έχει η καρδιά μου

κι όταν νυχτώσει, μ' ένα πινέλο

σε μια παλέτα θ' αναμείξω τα όνειρά μου.

Σ' ένα λιμάνι, πλοίο θα δέσω

να 'χω για γλάρους τους ανθρώπους π' αγαπώ

να 'ναι η στεριά μου, η αγκαλιά τους

στη ζεστασιά της πως ποθώ να τυλιχτώ.

Έχεις ξεχάσει ν' αγαπάς

Δάκρυ στα μάτια,

χίλια κομμάτια η καρδιά μου απλωμένη

κάτω στο πάτωμα να μοιάζει σκοτωμένη

κι εσύ να τρέχεις μακριά

σε κάποια άλλη αγκαλιά

να ψάχνεις τί θα πει αγάπη τελικά.

επωδός

Πες μου που βιάζεσαι να πας

έχεις ξεχάσει ν' αγαπάς

δίχως συναίσθημα στον κόσμο πώς γυρνάς,

εσύ που μου 'λεγες αγάπη τί σημαίνει

σε μια γωνιά την έχεις τώρα πεταμένη,

δίχως συγγνώμη, πώς με σκοτώνει

πως ό,τι αρχίσαμε να βλέπω να τελειώνει.

Μοιάζεις σαν ξένη

κυνηγημένη απ' τα λάθη τα δικά σου

γιατί φοβάσαι να μου πεις τα μυστικά σου

εγώ σ' αγάπησα ο τρελός

είδα στα μάτια σου ένα φως

τώρα σκοτάδι και ο ήλιος σου σβηστός.

Να μη φοβάσαι

Μου λες την απουσία μου μετράς

λιμάνι απάνεμο ζητάς κι εγώ είμαι μπόρα

μη βιάζεσαι στο τέρμα να με πας

ο δρόμος της καρδιάς είν' ανηφόρα.

επωδός

Να μη φοβάσαι, να μη φοβάσαι

πλάι σου θα 'μαι όταν το βράδυ εσύ κοιμάσαι

να διώχνω δράκους και σκιές απ' τα όνειρά σου

να πολεμώ με τους κακούς για την καρδιά σου

κι όταν το χάραμα ξυπνάς, το γέλιο σου να μου κερνάς

μαζί να ζήσουμε η μέρα ό,τι κι αν φέρει

θα είμαι δίπλα σου να σου κρατώ το χέρι...

Μου λες πως δε μας παίρνει η ζωή

μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε

τις νύχτες σ' έχω μες την προσευχή

να μας ενώσει ο Θεός πριν να χαθούμε.

Πες μου ένα ψέμα σου μόνο

Αν είναι χώρα η λύπη

μακριά θα φύγω από 'κεινη

δεν την φοβάμαι τη λήθη

τη μοναξιά μου αν κρύβει.

Χάνομαι μέσα στον κόσμο

να μη με βρίσκει η νύχτα

και πριν σου πω καληνύχτα

πες μου ένα ψέμα σου μόνο.

επωδός

Πες πως το δρόμο έχεις χάσει

πως δε με έχεις ξεχάσει

μες του μυαλού σου τη σκόνη.

Πες μου μια λέξη σου μόνο

κάνε σταγόνα τον πόνο

να σβήσω ό,τι πληγώνει.

Αν είναι αγκάθι η αγάπη

θα το αφήσω στο σώμα

να μου θυμίζει ακόμα

όσα κοντά σου έχω μάθει.

Τα φώτα μες την ομίχλη

θ' ανάψω μήπως σε φτάσω

κι αν το εγώ προσπεράσω

θα βρω ξανά ό,τι μου λείπει.

Το σ' αγαπώ τελειώνει

Απόψε σε παρακαλώ

να πάρεις την καρδιά μου

στέκει στου τρένου το σταθμό

και φεύγει μακριά μου.

επωδός

Πες μου αν κοντά σου οδηγούν

ή στον γκρεμό με πάνε

αυτές οι ράγες μες το νου

που οι σκέψεις μου κυλάνε.

Πες μου αν θα 'ρθεις να με βρεις

σαν τότε στο βαγόνι

τότε που βιάστηκες πεις

το σ' αγαπώ τελειώνει.

Δεν θέλω πια να σου κρυφτώ

μονάχος σαν και σένα

σε περιμένω στις οκτώ

εκεί που παν τα τρένα.

Δεν έχω άλλο ουρανό

Άκου λοιπόν, τί μου συμβαίνει

γιατί η αγάπη μου κοιτάζει κουρασμένη

λείπεις εσύ, κι εγώ φοβάμαι

στης μοναξιάς την απουσία να κοιμάμαι.

επωδός

Σ' ένα υπόγειο στενό

εσύ με έβαλες και μ' άφησες να ζω

δεν έχω άλλο ουρανό

μ' έμαθες δίπλα σου να είμαι να πετώ.

Αν δεν μου πεις το σ' αγαπώ

αυτό που μου 'δωσες στα χείλη να φορώ

θα πω αντίο στο παρόν

και το παράθυρο θ' ανοίξω να χαθώ.

Πως να σ' το πω, πόσο λυπάμαι

πως καταντήσαμε χειμώνες που βροντάνε,

δυο ουρανοί, βροχή που φέρνουν

δυο μαύρα σύννεφα που σμίγουν κι υποφέρουν.

Πόσο μου μοιάζεις

Όταν στα χείλη μου τα χείλη σου ακουμπάς

νοιώθω την αύρα σου στο κρύο πρόσωπό μου

ένα ταξίδι στην καρδιά μου αρχινάς

μες στο γαλάζιο των ματιών σου το δικό μου.

επωδός

Μέσα στο πέλαγος που μ' έβαλες να ζω

γίνομαι στάλα να χαθώ στην αγκαλιά σου

μες την αλμύρα σου απόψε θα κρυφτώ

μ' ένα σου κύμα να σου στέλνω τα φιλιά μου.

Όταν το φως μες το σκοτάδι αναζητώ

ντύνεσαι ήλιος και το δρόμο μου χαράζεις

από το χέρι με κρατάς σαν περπατώ

να σου γελώ κι εσύ να λες "πόσο μου μοιάζεις".

Φεγγάρια ερωτευμένα

Τον έρωτα μην τον μαλώνεις

την πόρτα σου αν χτύπησ' αργά,

το χέρι του σε σένα απλώνει

σου δίνεται, ψυχή και καρδιά.

επωδός

Όσες νύχτες κι αν περάσαν

δίχως φως απ' τη αγάπη

αν τα όνειρα τρομάξαν

από κάποιο εφιάλτη.

Τόσες μέρες θα χαράζουν

δίπλα να 'μαι από σένα

οι καρδιές μας δες πως μοιάζουν

σαν φεγγάρια ερωτευμένα.

Τον έρωτα να τον προσέχεις

για μας χτυπά η δική του καρδιά,

μην πεις ποτέ πως δεν αντέχεις

στα λάθη μας να βάζεις φωτιά.

Ο έρωτας ποτέ του δε ματώνει

Μες της καρδιάς την άγρια νύχτα

θέλω το αύριο μου να 'σαι

στη μοναξιά λέω καληνύχτα

κι ανάβω φως να μη φοβάσαι.

επωδός

Γιατί ο έρωτας ποτέ του δε ματώνει

ο ουρανός του είναι πάντα γαλανός

τι κι αν βροχές κάποιες φορές θα μας απλώνει

θα τις στεγνώνει πάλι ο ήλιος μ' ένα φως.

Μες την καρδιά μπλεγμένα δίκτυα

η μοναξιά μου μέσα μένει

αν είσαι έρωτας στ' αλήθεια

έλα και κόψ' τα με μαχαίρι.

Σ' ερωτεύομαι

Πάρε με μάτια μου μακριά

δεν έχει σύνορα η καρδιά

όταν αγαπά.

Μαζί σου όλα τα μπορώ

μαζί να πάμε ως το Θεό

με ένα σ' αγαπώ.

επωδός

Σ' ερωτεύομαι,

κοντά σου όταν έρχομαι

η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή.

Πάρε με,

στην αγκαλιά σου βάλε με

να ονειρεύομαι ως το πρωί.

Όταν σε χάνω σε ζητώ

τη μοναξιά μου ξεγελώ

με 'σένα στο μυαλό.

Θυμάμαι βράδια να μου λες

να μη φοβάμαι τις πληγές

γιατρέψαμε το χθες.

Cavo amore

Δεν έχω άγκυρα να ρίξω στην αγάπη

ούτε κοχύλια να γεμίσω το βυθό της

έχω καρδιά που 'ναι με όνειρα γεμάτη

και δύο μάτια που γυρεύουνε το φως της.

επωδός

Πες μου ποια θάλασσα με φέρνει πιο κοντά σου

και ποια πυξίδα στην καρδιά σου οδηγεί

θα 'θελα να 'μουν αεράκι στ' ανοιχτά σου

να σε αγγίζω δίχως να 'χω αφορμή.

Πες μου ποιο χάραμα το βλέμμα σου φωτίζει

και ποιο φεγγάρι σου χαϊδεύει τα μαλλιά

θα 'θελα να 'μουν το χαμόγελο στα χείλη

που παίρνει χρώμα απ' τον ήλιο όταν ξυπνά.

Δεν είμαι κύμα στην ακτή σου ν' αργοσβήνω

ούτε καράβι στο λιμάνι σου να δέσω

φτιάξε μου μάτια μου στεριά να περπατήσω

χιλιάδες όνειρα γλυκά μαζί να μπλέξω.

Συναίσθημα παράξενο η αγάπη

Το σ' αγαπώ μου ξετυλίγω

απ' την καρδιά σιγά σιγά

την αγκαλιά μου σου ανοίγω

έλα και κλείσε την σφιχτά.

Πως να χωρέσει τόση αγάπη

σε μια καρδιά τόσο μικρή

είν' από όνειρα γεμάτη

ήρθες και παίρνουνε ζωή.

επωδός

Συναίσθημα παράξενο η αγάπη

ό,τι πιο όμορφο υπάρχει

μες της ζωής τη διαδρομή.

Σαν φως που όλο δυναμώνει

τις δυο καρδιές μαζί ενώνει

κι εμείς αλλάζουμε εποχή.

Σ' ένα συρτάρι στην καρδιά μου

μέσα του κλείνω ό,τι αγαπώ

τις ώρες που 'σαι μακριά μου

στιγμές να έχω για να ζω.

Δεντράκι

Απ' το παράθυρο είδα

ένα δέντρο ανθισμένο

μια μικρή ηλιαχτίδα

να το χαϊδεύει στο στέρνο.

Από φως διψασμένη

τρεμοπαίζει η γύρη

σαν ελπίδα κρυμμένη

τα φτερά της ανοίγει.

Μες τον κόσμο πετάει

σαγηνεύει καρδούλες

μυρωδιά που μεθάει

όλες τις μελισσούλες.

Αχ γλυκό μου δεντράκι

σου χαρίζω αγάπη

μυρωδιές δως μου πίσω

τη ζωή να γεμίζω...

Ένα χαμόγελο

Ένα χαμόγελο στον τοίχο κολλημένο
θα 'θελα μέσα μου να το 'χα, να μου μοιάζει
πάνω στα χείλη μου να το 'χα φορεμένο
μέσα στα μάτια μου σαν ήλιος να χαράζει.


Ένα χαμόγελο ζωής, αγάπης, αλήθειας, συμπόνοιας. Ένα χαμόγελο από μένα για σένα.. χωρίς περιτύλιγμα.

Μια πεταλούδα

Μια πεταλούδα στο κορμί σου ταξιδεύει

στα χρυσαφένια σου μαλλάκια φτερουγίζει
μια ηλιαχτίδα απ' τα μάτια σου ξεκλέβει
το προσωπάκι σου για πάντα να φωτίζει.


Μια πεταλούδα, μια ελπίδα, μια φλόγα που σιγοκαίει στην καρδιά του καθενός μας, για ένα καλύτερο αύριο!