Tabriz

In 1910, parts of Iran were under Russian occupation. In the occupied northwestern city of Tabriz, the French Catholic mission began to build a new church, which today is one of the largest churches in the Middle East. Previous scholarship has not explored the history of this edifice. This article locates the establishment of this church in the urban history of
Tabriz. It elucidates the geopolitical context of the city during a period of widespread social turmoil. Using an array of French and Persian archival documents, the paper narrates a story with crucial details about strangers becoming friends and friends collaborating with one another to build an urban construction in the midst of protest, revolution, and
war.

Parallel mechanisms possess several advantages such as the possibilities for high acceleration and
high accuracy positioning of the end effector. However, most of the proposed parallel manipulators
suffer from a limited workspace. In this paper, a novel 6-DOF parallel manipulator with coaxial
actuated arms is introduced. Since parallel mechanisms have more workspace limitations compared
to that of serial mechanisms, determination of the workspace in parallel manipulators is of the
utmost importance. For finding position, angular velocity, and acceleration, in this paper, inverse and
forward kinematics of the mechanism are studied and after presenting the workspace limitations,
workspace analysis of the hexarot manipulator is performed by using MATLAB software. Next,
using the obtained cloud of points from simulation, the overall borders of the workspace are
illustrated. Finally, it is shown that this manipulator has the important benefits of combining a large
positional workspace in relation to its footprint with a sizable range of platform rotations.
KEYWORDS: Parallel manipulator; Hexarot; Kinematics; Jacobian matrix; Workspace

بازار تاریخی تبریز برای چندمین بار آتش گرفت و صدمات زیادی را متحمل شد. این بازار که به ثبت ملی و جهانی رسیده، موفق به دریافت جایزه معماری آقاخان شده و سالانه بازدیدکنندگان بسیاری را از سرتاسر جهان به تبریز می آورد، بارها و بارها طعمه آتش شده و شعله های آتش و فوران آب، حیات ساختار تاریخی اش را تهدید کرده است.

معمارنت در چندین مطلب لزوم تهیه دستورالعمل پیشگیری و مدیریت بحران برای مکان های تاریخی را یادآوری کرده است. اما مثلی است که می‌گوید: «اشتباه مکرر، دیگر اشتباه نیست، تصمیم است.» حالا با مشاهده آتش سوزی بازار تبریز، گفتگویی نسبتا قدیمی با مهندس اکبر تقی زاده مدیر وقت سازمان میراث فرهنگی تبریز، در زمان مرمت بازار تاریخی تبریز را منتشر می کنیم که حاوی ضرورت توجه به نظرات حامیان میراث فرهنگی را بار دیگر نشان می دهد.

Abstract
The initial idea of this book is about ten years ago, when a group of scientists conducting research at the Foundation for Iranian Studies and the preparation of the book "describes the Persian Gulf in Historical Maps" was. The work of collecting and studying historical maps of the time began. Geography and Cartography Project in collaboration with the late professor, Professor Mohammad Hassan Ganji, a year before the completion of this book at the age of one hundred and one died and the father of modern geography Iran won a big share in further research I historical map played. Or rather working student I mentor until his death continued joint scientific work of several books and articles lowest achievement I learned a lot that I learned from him.
For some time now that historical maps in various fields of science and useful applications. In historical geography, history, political science, linguistics and even. . . . Use the maps, especially in the geographical areas in a given area or possibly conflict with more countries. Because in this geographical illustrated documents with important information such as territorial boundaries, political boundaries, natural conditions, geographical names, cities and villages and Qrargrftgy. . . Compared with other documents and resources are best expressed. Thus, the preparation and printing of books Atlantic geographical maps have become popular. Ruben Galychyan two notable work on historical maps of Armenia, as well as two excellent books on Iran, including recent works are Cyrus Alai. But the tasks that are available with maps of all the non-Persian languages such as English Azerbaijani, Russian, Turkish, Armenian and Arabic are. So vacancies Book atlas with the subject matter of historical maps of Azerbaijan to Persian to separate fans was annoying. Perhaps because it is open to some domestic sensitivities and concerns that apathy has led researchers to work on historical maps of Azerbaijan, but I personally think no luck Iranian Persian or Azeri scholars to lack of knowledge and access They relate to historical maps. Nonetheless, I hope that the first geographical atlas of historical maps of Azerbaijan, which is now before you could be useful in studies of Azerbaijan-fall. Although usually the first step in any research gaps and slippage may be facing in the future work that deserves to be correct and complete.
The main purpose of the book is focused on the study of cities and villages of Azerbaijan. This means that all the concepts included in the map of Azerbaijan is presented as a map. Obviously, due to the presentation of courses and maps in a variety of languages in books dealing with different names and sometimes obsolete. As a result, one of the basic functions of research, study, change and evolution over time based on the geographical location and name concepts maps.
Is the oldest maps of the first century AD to the mid-twentieth century's most recent maps of the book belongs. The geographical position of Azerbaijan and its relevance over a long time period is two thousand years. A total of 190 geographical map through hordes gathered and classified maps have been chosen. Credit mapping, scientific information presented in maps, not damaged, and observe the duration of the key factors in the selection of the 190 maps.
Determine the extent of the territory of Azerbaijan are inevitable outcome of other important books. Maps often have clear historical Azerbaijani territory: since that historic and vast material was a part of the state, as long as the current political boundaries are formed. This major historical event maps have clearly documented period of two millennia without any ambiguity, the historical Azerbaijan within the current provinces of East Azerbaijan and Ardabil Iran is that of identity and meaning. However, due to various developments which have long seen its borders change as well. In this regard, it is possible that some parts of Azerbaijan, Gilan, East, or South East Zanjan, mountains and cities of Kurdistan in the north, even in the South West part of the country or parts of Anatolia in the West and Armenia in the north in its place or is lost, but there is always the ancient cities such as Tabriz and Ardebil, Maragheh, Marand and Salmas and temperament. . . Within three provinces in northwestern Iran said that Azerbaijan is a land called identity and historical existence.
The first chapter of the book on how to draw Cartography of Azerbaijan in different styles and schools of the world. The need for short explanation of the history of cartography and then, how to draw maps of the school Azerbaijan lost.
The second part of the main body of the book, and all the maps are presented in chapter seven.
The second part of the first season of "Azerbaijan in the period map of Islam". Devotes a separate chapter on cartographic maps Islamic period as a result of a detailed investigation of the author's earlier book titled "Iran and the areas described in some Islamic era map" by the "Iranian base" was published in 1390. The different nature of these plans excuse to separate them from other map books. In addition to the unique data of the map, from the point of view as well as long distance just a few centuries between ancient Greece and Rome and modern cartography cartography Europe have filled and continue ordering maps based on historical sequences depicted in the book have very great.
Chapter II of the study "Map of Azerbaijan" dedicated. In these maps, the territory of Iran and Azerbaijan as the state of Iran has shown States and many other maps of historical maps of Azerbaijan more. Range of Azerbaijan in the maps before the current division in three northern provinces of Iran's West Azerbaijan faced with are.
The third season of "Azerbaijan in the Caucasus and the Ottoman map" is. Geographical continuity, history and culture between Azerbaijan and the South Caucasus and Eastern Anatolia is an undeniable fact. So it was necessary to take a closer look to the historical ties that are the common heritage of the region is in the form of maps of the Caucasus and Ottoman studies show.
Chapter Four independently to "historical maps of Azerbaijan" dedicated. The main purpose of the maps that show the geographic boundaries of Azerbaijan. Naturally these maps have been providing more details and a clearer focus on cities, roads and borders.
The fifth chapter, "Historical Maps in Azerbaijan" in its place that looks can include new information and less interest in the field of historical geography and urban studies, urban geography is Pyshnە.
The sixth season of presenting "historical images of Azerbaijan" in a book complements the map. The picture painted that for the past four centuries by European travelers of urban landscapes, nature, construction and the like are drawn from Azerbaijan.
Chapter Seven "of historical maps of the border" Azerbaijan has presented and reviewed. Since the border in their new concept is relatively new so contemporary maps of the season. Plans between 1840 to
1963, which is specialized for Azerbaijan border line drawn.
More maps of the book centers authentic archival documentation such as Iran, Turkey, Iraq, Saudi Arabia and some European documentation center is the author's written permission to print them and qualified to the cooperation of all of special thanks to a. Also for matching names and old locations on maps with current realities of local researchers thanks to their help that is necessary. A number of professors and Azerbaijani experts were also valuable tips without the possibility of taking the book was not possible in the current situation.

Problem statement: Studying infill architecture in historic contexts requires an interdisciplinary approach in an interactive framework involving architecture, urbanism, and restoration. Neglecting this interaction may cause irreversible damage to the values of historic contexts, such as the Bazaar Context of Tabriz, and hinder the realization of expectations from infill architecture.
Purpose: The purpose of this research is to explain infill architecture in historic Contexts via an interactive framework involving urbanism, architecture, and restoration. This will provide us with a deeper insight into the quiddity of infill architecture and help us formulate a design and evaluation model in the framework of an interdisciplinary perspective. Then, we will use this model to evaluate Mashruteh Complex as part of the Historic Bazaar Context of Tabriz.
Research method: The study uses a descriptive-analytic research method from an applied perspective. In this way, by studying the theories related to the concept of infill architecture in historic urban contexts, we will provide a model that explains interdisciplinary relations and, then, use it as the basis for evaluating the case study.
Conclusion: The results show that infill architecture should be considered in an interdisciplinary framework composed of urbanism (i.e., smart development, sustainable development and new urbanism), restoration (i.e., urban restoration and architectural restoration) and architecture (i.e., preservationism, contemporization and moderationism). An interdisciplinary approach contributes to explaining infill architecture in terms of reciprocating patterns among the three fields mentioned above. Our study of Mashruteh Commercial Complex in the Historic Bazaar Context of Tabriz from the perspective of infill architecture shows that the building conforms to urban restoration in terms of preservation; sustainable development and new urbanism in terms of urbanism; and, contemporization in terms of architecture. The results of our SWOT analysis also suggest that the addition of this new construct, along with the strengths and opportunities, has led to some weaknesses and threats which need to be eliminated based on strength-threat, strength-opportunity and weakness-opportunity axes.

. Machine tool vibrations have great impact on machining process. In this paper the dynamic
behavior and modal parameters of milling machine is presented. For this purpose, the CAD model of
the milling machine structure is provided in CATIA and then Natural frequencies and mode shapes of
the machine tool structure are carried out through FEM modal analysis under ANSYS Workbench.
The model is evaluated and corrected with experimental results by modal testing on FP4M milling
machine. Finally, the natural frequencies and mode shapes obtained by both experimental and FEM
modal analysis are compared. The results of two methods are in widely agreement.

Ə.Fərdinin verdiyi məlumata əsasən, Ustad şair seyid Məhəmmədhüseyn Şəhriyar (1906-1988) poemanın ilk hissəsini Tehranda, ikinci hissəsini isə Təbrizdə yazmışdır. poemanın ilk hissəsini 1952-ci ildə bitirmişdir. 1952-ci ildə anasının vəfatından sonra o Tehranı tərk edərək, Təbrizdə yaşamağa qərar verir. Ehtimal edilir ki, ikinci hissəsini 1954- cü ildə Təbrizdə bitirmişdir. Poema müxtəlif cəhətlərdən çox maraq doğurur. Öz dövründə də xalq üçün maraqlı olduğundan dillər əzbəri olmudur. Qeyd etmək yerinə düşər ki, bu poema 1955-ci ildə Türkiyədə “AZERBAYCAN” aylık kültür dergisinin yanvar-fevral sayında işıq üzü görmüşdür.

Il-Ḵh̲ānid Tabrīz became not only a nodal point in the spatial imagination of Christian merchants and missionaries, but was promoted even to a significant landmark in the Biblical and apocalyptic topography of 13th and 14th century Christianity. As this processes were very much connected to the rise of the city as centre of Mongol Iran, its prominence on the (mental) maps dwindled with its political and mercantile importance; yet, the case of Tabrīz provides a most interesting example for the imagination and organisation of space respectively the modification and adaption of these phenomena within the Christian communities confronted with the rise and fall of Mongol power in Iran.

Özet
Süleyman Mirza, Şeyh Haydar Safevî’nin Anahatun adlı cariyesinden doğma oğlu olup, Şah İsmail’in de üvey kardeşidir. 1513 yılı sonlarında Şah İsmail’in Horasan’da öldüğü konusunda bir söylenti çıkınca Erdebil’de bulunan Süleyman Mirza, Türkmen beylerinden Kızıl Muhammed’in tahrikiyle ayaklanmış, fakat onların her ikisi Tebriz’de yenilgiye uğrayarak katledilmişlerdir. Bildirimizde dönemin kaynaklarından yola çıkılarak, bahse konu kalkışmanın sebepleri, destekçileri, gidişatı ve sonuçları ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir.
Anahtar kelimeler: Şah İsmail, kardeş katli, Erdebil, Tebriz

Abstract
Suleiman Mirza, who was born to Sheikh Haydar Safavi’s concubine Anahatun, is the stepbrother of Shah Ismail. After the rumor that Shah Ismail died in Khorasan at the end of 1513, Suleiman Mirza, who was in Ardabil, rebelled with the inspiration of Qizil Muhammad Turkoman, but both of them were defeated and were killed in Tabriz. Our report examined in detail the causes, supporters, progress and results of the revolt according to the sources of that period.
Keywords: Shah Ismail, fratricide, Ardabil, Tabriz

Seed priming has been reported to enhance growth of plants. To evaluate the effect of some physical seed priming materials (ultrasonic, gamma, beta and laser irradiation, magnetic field and hydro-priming) on seed germination and growth of sunflower a laboratory experiment was conducted at Islamic Azad University of Tabriz branch, using completely randomized design, with three replicates. The results revealed that the highest germination rate (8.03) was due to seed treatment by laser irradiation 10 min. Lowest germination rate belonged to beta irradiation treaments (1.76 day). Mean comparisons for germination percentage also revealed that seeds treated with magnetic field for 5 min. resulted in higher germination percentage of (86.33). Lowest germination percentages (11.67%) were observed for exposure of seeds to beta irradiation. Higest seedling vigor index was obtained when seeds primed with magnetic field for 5 min. and lowest from beta irradiation seed treatment. It may be concluded that Pot Marigold producers could improve seed germination percent by priming the seed with magnetic field and laser and gamma.
Get full articles at: http://dx.doi.org/10.12692/ijb/6.5.49-54
Originally published at: http://www.innspub.net/volume-6-number-5-march-2015-ijb/

عاش یقیق ل یش صنعتی تاریخینه بیر باخ
عاش یقلیق گلنگینین اورتایا چیخماسی ندا  »دیوان لغات الترک« اسلامیت اونجه سی اوزانلار حقیندا چوخ گنیش بیلگیمیز اولماسا دا کیتابی نده  »چو چو« ی یگین « سوزجوگو، تورفان قازیلاریندا اله گیچن مانی دونمی متینلر » آ پرینچی ت سلی توتونگ « ، (Kül Tarkan)»کول تارکان« ، (Aprinçi Tigin) » سینکو س Singku (Ki »کی کی« ،sesli) Tutung) یق توتونگ « ، - Ki) چی سی  « ، (Asig Tutung)» آ س ( »یو توتونگ شی « ، Çısuyu Tutung) ( » قالم قی یا یا شیری Kalım Keyşi) و پرات  (یمی Pratyaya Şiri) ک شدیر. 1 تورک اوزانلارینین آ دلاری آ راش تیرمالار سونوجو اورتایا چیخمی یدیر. 11قاشغارلی محمود  نجی 7 اینجی یوز ایلده یازیا گچیردیگی بیر ساگو)آ غیت( اولدوقچا اونمل ای یوزیلد ساواشدا اولن آ لپ ار تونقا اوچون سویلنن بو آ غیت بلکی ده تورک شعرینن ایلک اورنکلریندندیر: لپ آ ار تونقا اولدو مو ؟
کوتو دنیا قالدی می ؟  لدی می ؟ زمان اوچون آ  یلیر. امدی اورک یرت

""Bursa, Edirne, Kütahya ve Larende’de, on beşinci yüzyılın ilk yarısında uygulanan bir grup çini, teknik ve üslup bakımından birbirlerinin tekrarı niteliğindedir. Çiniler arasındaki yakınlık, bütün bu uygulamaların Bursa Yeşil Külliye’de çalıştıkları sanatçı kitabesi ile kesinleşen “Tebrizli Ustalar”ın işi olduğunu düşündürmektedir. Yapılar arasındaki kronolojik ilişki, Tebrizli ustaların bu kentlerde bulunmuş olabileceklerini gösteren anlamlı bir tablo ortaya çıkarmaktadır. Çini örnekleri üzerinden yapılan okumalar, siyasi tarih araştırmalarına dayalı sosyo-kültürel bir arka-plan ile desteklenebilmektedir. Bu çalışma, Tebrizli ustaların kariyeri üzerine, sanat ürünleri ve tarih verileri ışığında bir önermede bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler: Osmanlı Mimarisi, Yeşil Külliye, Çini, Tebrizli Ustalar

***

Journey of Tile Masters of Tabriz in Anatolia Within the Political and Cultural Relations (1419-1433) (pp. 445-465)

A group of tiles, belonging to the first half of 15th century, in Bursa, Edirne, Kütahya and Larende, represent technical and stylistic resemblance. Similarity between these tiles indicates the Masters of Tabriz who worked in Bursa Yeşil (Green) Complex. The chronological relations between them, reveal a significant route about the journey of Masters of Tabriz. Survey about the tile revetments, can be supported by socio-cultural background based on history sources. This study suggests a proposal about career of the Masters of Tabriz by using art objects and history data.

Key words: Ottoman Architecture, Yeşil Complex, Tile Revetments, Masters of Tabriz.
----------------------
BELLETEN, 279, Cilt: LXXVII-Sayı: 279-Yıl: 2013 Ağustos
""

سینده اسکی آنادولو تورکچه سی آندا-ایندا ظرف فعل اکینین قوللانیمی نبی کبوتریان آذراوغلو 
                                          Nabi KOBOTARİAN (Azeroğlu)
“Heyder Baba’ya Selam” manzumesi Azerbaycan’ın çağdaş usta şairi Seyyid Muhammed Hüseyin Behçet-i Tebrizi’nin (Şehriyar) Azerbaycan Türkçesi’nde yazdığı eserdir. Bu manzume şairin “Heyder Baba” dağıyla hayalî konuşmasını ve çocukluk anılarını kapsamaktadır. Eser beşli dizelerden on bir heceli halk şiiri tarzında yazılmıştır. Azerbaycan Türkçesi’ni açık ve yalın şekilde kullanarak dünya çapında başarılı bir eser ortaya koyulmuştur. Dünyanın birçok canlı dillerine çevrilmiştir.

Osmanlı saray sanatkârları ile ilgili başvurulacak kaynakların başında Ehl-i hiref maaş defterleri gelmektedir. Sanatçıların maaşları, unvanları, menşeleri, kuruma giriş şekilleri ve aile bilgileri gibi verilerin kaydedildiği bu defterler, sanatçıların kariyerleri ve ölüm tarihleriyle birlikte hangi sanat dalında kaç kişi çalıştıklarına dair bilgileri de içermektedir. Ehl-i hiref maaş defterlerinden izlenebildiği kadarıyla, kuruma alınan sanatçıların bazılarının çeşitli savaşlar sonucunda ülkeye getirilmiş usta sanatkârlar olduğu anlaşılmaktadır. Fatih Sultan Mehmed döneminde (1451-1481) kazanılan Otlukbeli Savaşı'ndan (1473) sonra Akkoyunlu bazı ilim ve sanat erbabı getirilip Osmanlı Devleti'nde görevlendirilmeye başlanmıştır. II. Bayezid döneminde (1481-1512) yine kuruma çok sayıda sanatçı alındığı maaş defterlerine düşülen notlardan anlaşılmaktadır. Ayrıca Yavuz Sultan Selim'in (1512-1520) Safev hükümdarı Şah İsmail'i Çaldıran Savaşı'nda (1514) yenilgiye uğratmasından sonra Tebriz'de Şah'ın özel hizmetinde görevli ve saray dışında serbest çalışan ünlü sanatkârları toplatmış olduğu bilinmektedir. Bu sanatçılar sefer dönüşünde kışın geçirildiği Amasya'ya getirtilmiş, İstanbul'a gelindiğinde ise sarayın Ehl-i hiref teşkilatında ilgili sanat sınıflarında görevlendirilmiştir. Bu çalışmada, Kanuni Sultan Süleyman dönemine (1520-1566) ait günümüze ulaşan en eski Ehl-i hiref maaş defterlerinde kayıtlı Tebrizli sanatkârların isimleri, maaşları, sanat sınıfları, Osmanlı hizmetine giriş tarihleri ve hizmet süreleri incelenmektedir.

ABSTRACT
The Ehl-i Hiref salary books are the main sources to be consulted on Ottoman palace artists. These notebooks, containing data such as the artists’ salaries, titles, origins, entry methods and family information, include information about the artists’ careers and death dates, as well as how many people they work in which art branch. According to these salary books of the Ehl-i hiref, it is understood that some of the artists who were taken into the institution were master craftsmen brought to the country as a result of various wars. In the aftermath of the Battle of Otlukbeli (1473), which was won during the reign of Sultan Mehmed the Conqueror (1451-1481), some scholars and artists from Akkoyun were brought and started to be employed in the Ottoman Empire. At the reign of the Sultan Bayezid II (1481-1512), it is understood from the notes obtained from the salary books that many artists were taken under Sultan’s service. It is also known that following Sultan Selim I (1512-1520) triumph against Shah Ismail, the Safavid ruler, in the Battle of Chaldiran (1514), the Sultan employed famous artisans from Tabriz who previously worked either in the private service of the Shah or freelancers. These artists were brought to Amasya, where they spent the winter on the return of the campaign, and as soon as they came to Istanbul, they were assigned to the relevant art classes in the Ehl-i hiref organization of the palace. In this study, the names, salaries, art classes, dates of entry into Ottoman service and service periods of Tabriz artists registered in the earliest Ehl-i hiref salary books from the period of Suleiman the Magnificent (1520-1566) are examined.

The Hossein Afshar Collection of Persian Art was exhibited in the Museum of Fine Arts in  Houston in 2019. The collection contains several outstanding pieces of ceramic, including lustre tiles and tableware from Kashan, a superb pair of matching bowls from Nishapur and  exquisite blue-and-white pieces from  Tabriz and Kirman.

TR: Moğolların İran kolu olan İlhanlılar Tebriz başkentli bir devlet kurmuşlardır. Moğol ve Tebriz tarihinde ilklerin yaşandığı bu dönemde, Moğollar yeni yeni yerleşik hayata geçerken Tebriz ise kendi mimarlık tarihinde en devasa yapılara ev sahipliği yapmıştır. Moğollar adına bir diğer önemli gelişme olan devletin resmi dininin İslam oluşu da
Gazan Han devrinde Tebriz’de vuku bulmuştur. İlhanlı vezirlerinden Vezir Taceddin Ali Şah tarafından inşa edilen Tebriz Alişah Mescidi, aşkın ölçülere sahip İlhanlı eserlerinden biridir. Günümüze bir bütün olarak güney cephesi yani kıble duvarı ve doğu-batı cephe duvarlarının bir kısmı ile gelebilen bu yapı, geriye bıraktığı yıkıntılarından yola çıkılsa bile ihtişamını hissettirmektedir. Yapı hem
mescit olarak tanımlanarak dini mimari kapsamında incelenebilir hem de daha sonradan kaleye dönüştürülmesi ile savunma amaçlı kullanılarak askeri mimarlık kapsamına da girmektedir. Sanat tarihçiler, planlardan, restitüsyonlardan ve bazı varsayımlardan yola çıkarak oluşturdukları modellemeler ile yapının ilk vaziyetini anlamaya yardımcı olmaktadırlar. Tebriz Alişah Mescidi tuğla mimarisi, sade süslemeleri ve tam olarak çözümlenemeyen örtü elemanı problemi ile araştırmacıların ilgisini çekmektedir.

EN: Ilkhanids which is the Iran branch of Mongols established a state and Tabriz was its capital. Both histories of Mongols and Tabriz have "first events" in that period, Mongols have recently begun permanent settlement and Tabriz has hosted the hugest buildings that we are never seen during its architectural history. Another important event for Mongols was the acceptance of Islam as a legal religion of the state in the period of Gazan Khan in Tabriz. Vizier Taceddin Ali Shah, Ilkhanids vizier, built one of the excessive sized buildings called Tabriz Alishah Masjid. Southside as a whole block, partly west and east sides reached today and even the rest of the devastated building makes people feel its magnificence. The building was used both as a masjid and later as a citadel. Because of this, it can be introduced not only as a religious structure but also as a military structure as well. Art historian assists us at plans, restitutions and several hypotheses to understand the first situation of the building. Researchers are interested in Tabriz Alishah Masjid's brick architecture, plain ornaments and its insolvable cover element problem.

THE purpose of this publication is to call attention to certain terrible events which took place in December, 1911, and early in the present year, in Tabriz, the chief commercial city of Persia ; firstly, because these show as nothing else can show the means which are being employed in order to crush the spirit of Persian nationality and to reduce one of the most ancient and gifted peoples of the world to a condition of servitude to the power of Russia ; and, secondly, because the responsibility of this country, which has claimed, along with Russia, the exclusive right to political influence in Persia, is clearly involved.

Mizahi ürünlerin yaratılmasında belli başlı bölgeler ve mekânlar ile topluluklar ve kişiler öne çıkmıştır. Çeşitli bölgelerde yaşayan insanlar özel bir mizah yeteneğine sahip olmuş ve özellikle fıkra türünde ön plana çıkmışlardır. Bu bağlamda Tebriz şehri kendine has latife dünyası, hem siyasi hem de mizahi nitelikleri bulunan Eşekler Kahvesi ve mizahi anlatıcısı ve kişileri olarak adlandırabileceğimiz hazırcevap "dübbe"lerle bir mizah mekânıdır. Bu bilgiden hareketle bu makalenin konusunu Tebriz şehrinin mizahı olarak belirledik. Makalede ilk olarak İran Azerbaycanı'nda mizah ve latife türü hakkında bilgi verdik. Ardından Tebriz şehrinin tarihi ve sözlü kültür ürünlerine dair kısa bilgi verdik. Ardından Tebriz'in latife türüyle ilişkisi, Tebriz ve mizah denilince akla ilk gelen mekân olan Eşekler Kahvesi, daha sonra latife türünün hem icracısı hem de kahramanı konumundaki mizahi anlatılar meddahı dübbeler hakkında bilgi verdik. Sonuç olarak mizah ve mekân ilişkisi bağlamında Tebriz'de mizah, mizah türlerinde Tebriz, Tebriz'deki mizah mekânı Eşekler Kahvesi ve mizahın kahramanları dübbelerin özelliklerini Tebriz ve İran Türkleri özelinde inceleyip tahlil ettik.

Muqarnas is one of the original and iconic patterns in Iranian architecture, which has been identified and developed over various periods and constructed in a variety of forms by Iranian architects. Different patterns of muqarnas are observed in various typologies of Iranian architecture, such as tombs, mosques and bazaars. This study aims to answer the question: what are the similarities and differences between muqarnas patterns in Tabriz historic bazaar? To find the differences and similarities, the geometry of muqarnas applied in various parts of Tabriz historic bazaar is analyzed. Despite apparent similarities, muqarnas ornaments seem to have different patterns in accordance with different spaces; resulting in a variety of designs. This study seeks an applied objective and employs a descriptive-analytical method. The information necessary for the study is collected through library research, field surveys (observations) and geometric drawings of muqarnas patterns prepared by AutoCAD and 3Ds Max. Since Tabriz was destroyed by the earthquake in 1779 and most of its buildings, e.g. Tabriz historic bazaar, were constructed during the Qajar dynasty, the study may illustrate the geometric patterns of muqarnas in the Qajar era in Tabriz. The muqarnas ornaments of buildings such as Saheb-al-Amr Mosque, Hojat-al-Islam Mosque, Kacheh CHilar Saray, Haj Safar Ali Mosque-School and the Small Mosque (the Bala mosque) all located in the bazaar are analyzed in terms of formal, static, design and implementation criteria. The findings of this study indicate that the muqarnas ornaments of Tabriz historic bazaar have different types, shapes and positions depending on the land-use of buildings. In religious buildings, muqarnas ornaments were applied in the barrel vaults on altars and the pendentives of domes; but in public spaces, such decorations were constructed in the places overlooking the courtyard and the small iwans (porches) on upper floors. However, the patterns applied in religious buildings were more complex than those of non-religious buildings.

One of the significant sources in research of the classical Persian poetry is taz¬kira. Various nations or people lived in the territories of today’s Turkey, Cen¬tral Asia and India also could use the Persian language, which had always been con¬sidered a poetical language in the East. That’s why, we can meet the poets of the¬se nations in the Persian tazkiras too. One of the important sources is the taz¬ki¬ra “Arafat ul-Ashiqin va Arasat ul-Arifin” written by Taqiaddin Mahammad Av¬ha¬di (h.973-1040/1565-1631), an Iranian poet and literary man lived during the years 1022-1024 in India. The author, who lived in the Safavid period, wrote this taz¬kira after his migration from Iran to India, at the time of Jahangir shah`s reign (h.1014-1037) in Agra. This tazkira provides the information about three thousand and five hundred poets based on numerous sources and covered the great period, in-cluding the formation of the Persian poetry and the years of the poet’s period. The author divides the tazkira according to the 28 letters of the Persian alphabet whi¬le every part was subdivided into three parts which are the poets of the Ancient pe¬riod, the poets of the Middle Ages and poets of the contemporary period. Pro¬vi¬ding the information about the poets of the Ancient period and the Middle Ages, Av¬hadi bases on the sources. But the poets of the third category were his con¬tem¬po¬raries, he met them personally, so, the information he gave about them is very va¬luable.
This source is considered the most voluminous work among the Persian taz¬ki¬ras. This tazkira was used almost in all  tazkiras written afterwards.
The scientific-critical text of this tazkira was published in Iran in h.1389 (2010) in eight volumes on the basis of  three manuscript copies. Zabiollah Sa¬he¬b¬ka¬ri and Amene Fakhr-Ahmad, the Iranian scholars, were not satisfied with three co¬pies they got, so they used numerous literary- historical sources to compile the most comprehensive text.
For the first time, the article gives the detailed information about this taz¬ki¬ra, its Iranian published version and the Azerbaijani poets presented in it.

TÜRK DÜNYASININ EN
UZUN MANZUM VE MENSUR DESTANI:
ŞİKÂRİ DESTANI
Çalışmamızda Tebriz âşıklarının anlattığı ve Türk dünyasının destanı
olan Şikâri Destanı tanıtılmaktadır. Bu destanın en kapsamlı şekli 1960
yıllarında Tebriz’de âşık Yedullah tarafından anlatılmıştır. Destanın kasetleri
1996 yılından itibaren toplanarak kaybolup gitmekten kurtarılmıştır.
Daha sonra bu destan “Tebriz Âşıklık Geleneği ve Âşık Edebiyatı” adlı
yüksek lisans tezimizde yer aldı. Destan 2013 yılında Türk Dil Kurumu’-
nun “Türk Dünyası destanları tespiti ve Türkiye Türkçesine çevrilmesi”
projesi çerçevesinde kitap haline getirildi.

Öz Samed Behrengî, İran Türklerinin edebiyatında önemli bir isimdir. Kısa hayatında hem akademik hem de sanatsal anlamda birçok çalışma yayınlamıştır. Behrengî, halk bilgisi ürünlerini yakından tanıyan bir sanatçıdır ve bu ürünlerin bir kısmını yeniden yaratarak eserler vermiştir. Bu makalede Samed Behrengî'nin Deli Dumrul, Köroğlu ve Keloğlan eserleri incelenmiştir. İlk olarak Samed Behrengî'nin hayatı ve edebi kişiliği hakkında bilgi verilmiş, ardından halk bilgisi ürünlerinin sözlü veya yazılı olarak değişebilme ve yeniden yaratılabilme özelliklerinden kısaca bahsedilip Behrengî'nin Deli Dumrul, Keloğlan ve Köroğlu'yla ilgili eserleri değerlendirilmeye çalışılmıştır. Bu kısımda Behrengî'nin Türkçeye çevrilmiş eserleri kullanılmıştır. Sonuç olarak Samed Behrengî'nin bu tipleri seçip yeniden işleme amacı tartışılıp açıklanmıştır. Anahtar Kelimeler: Samed Behrengî, Deli Dumrul, Keloğlan, Köroğlu. Abstract Samed Behrengî is an important name in the literature of Iran Turks. In his short life, he published many academic and art works. Behrengî is an artist that knows folklore products well and and he recreated these materiels. In this article, Deli Dumrul, Köroğlu and Keloğlan works of Samed Behrengî has been studied. First of all, information about Samed Behrengî's life and his literary personality has been given, then shortly refered to folklore products' ability to been recreate and change the information in the Deli Dumrul, Keloğlan and Köroğlu works of Behrengî has been mentioned. In this part, the works of Behrengî that has been translated in Turkish has been used. As a result, the reason of Samed Behrengî re-used this characters in his works has been explained. GĠRĠġ Halk bilgisi ürünleri, bir gelenek çerçevesinde yaratılmakla birlikte, yaratıcılarının her icrasında belli ölçüde değişikliğe uğrar. Bu değişiklikler yaratıcının veya diğer bir deyişle sanatçının kendi iç dünyasıyla bağlantılı olabilir. Metni yeniden yaratan veya işleyen yaratıcı/sanatçı kendi dünya görüşünden hatıralarına kadar geniş bir yelpazede kendi duygu ve düşüncelerini metne dâhil edebilir. Ayrıca halk bilgisi ürünleri, ait olduğu toplum tarafından tanınan ve bilinen ürünler olduğu için, sözlü * Okt., Ege Üniversitesi Türk Dünyası Araştırmaları Enstitüsü,

Tabriz with regard to their cultural significance. Statistical sample of this research is based on selecting the number of traditional houses registered by the Cultural Heritage Organization of Tabriz. The analytical and metrical method with image and tables is used for studying the content. The results show that various factors like climate, social relationships, culture, economics and politics affect the result of this study.

Türk Dünyası âşıklık muhitleri içinde gerek temsilci gerekse âşık havası, şiir ve destan sayısı bakımından canlılığını sürdüren muhitlerden biri, Tebriz Âşık Muhiti'dir. Yaklaşık 600 âşığın sanatını icra ettiği bu muhitte onlarca destan anlatılmakta, şiirler okunmakta ve âşıklık geleneği canlı olarak yaşatılmaktadır.

Şikâri Destanı’nda Kadın Alp Motifi
Dr. Nabi KOBOTARİAN (Azeroğlu)
İran’da yoğun Türk nüfusunun yaşamasına rağmen yeterince araştırılmayan bölgeler arasında yer almıştır. Alman seyyahı Adam Olearus bölgede incelemede bulunduktan sonra,  Dede Korkut Kitabı’nın üç önemli kahramanı; Dede Korkut, Kazan Han ve Burla Hatun’un mezarlarının Azerbaycan’da olduğunun tespit etmiştir. Adam Olearus’un tespitine göre Dede Korkut’un mezarı Azerbaycan’ın Derbend kentinde, Burla Hatun’un mezarı Urmiye Kalesinde ve Kazan Han mezarı Tebriz’de Acı Çay ırmağının kenarında bulunmaktadır. Meşhur Osmanlı seyyahı Evliyâ Çelebi ünlü Seyahetnâme eserinde Dede Korkut’un mezarının Derbent’te olduğunu belirtmiştir.

This article presents for the first time the treatise al-Nuzha al-Sāsāniyya by the Tabrizi
Sufi scholar and poet Muḥammad Shīrīn Maghribī (d. 810/1408), hitherto considered
lost. The analysis of this Persian cosmology work, the rich graphic materials it contains,
and its relationship with some of Ibn al-ʿArabī’s (d. 638/1240) most important cosmological
texts including the treatise ʿUqlat al-mustawfiz and Chapter 371 of al-Futūḥāt
al-Makkiyya, offers a unique opportunity for shedding new light on Maghribī as an
eminent member of the so-called ‘School of Ibn al-ʿArabī’ and on his intellectual activity
as a teacher and interpreter of the works and ideas of the Shaykh al-Akbar. At the
same time, it explores the use of visual elements, and more specifically of diagrams, in
the Sufi literature of the period, and their potential value for codicological and philological
purposes.

In discussions on energy consumption in buildings, it is frequently argued that the climate-oriented approaches of traditional architecture are a suitable model. Climate-oriented solutions in traditional buildings are rooted in the lessons from several generations of experience, using local material, technology and labour, without sacrificing comfort. They are also responsive to their natural environment and energy-efficient. This study identifies climateresponsive design approaches in the traditional Tabriz houses, located in the cold-arid climatic zone. For this purpose, 10 traditional houses identified in various studies were examined and compared.

İRAN TÜRKLERİNDE SÖZLÜ GELENEK PRACTICAL TRADITION IN IRAN TURKS Nabi KOBOTARİAN (AZEROĞLU) Yrd. Doç. Dr., Niğde Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları. ÖZET İran coğrafyası, büyük Türk nüfusu ile zengin şifahi halk edebiyatına sahip olan Türk yurtlarındandır. Bölgede bin yıllar boyu yaşayan büyük Türk nüfusu köklü bir sözlü kültür geleneğini ortaya koymuştur. Sözlü kültür geleneğimizin önemli kolunu oluşturan ozan-âşık, uygarlığımızın derinliklerinden kuşaktan kuşağa aktaran Türk kültürünün eşsiz varlıklarıdır. Milli edebiyatın önemli yapıtı olan destan ve hikâyeler ozanların halefi sayılan âşıklar tarafından günümüze ulaşmaktadır. Milletlerin toplumsal gen kodlarını taşıyan sözlü kültür ürünleri bir arkeoloji çalışması gibi değerlendirmek gerek. Arkeolojik çalışmalarda toplumun tarihi varlığı incelendiği gibi destanların arkeolojisinde ise milletin kültürel geçmişi, milli-manevi değerleri ortaya çıkmaktadır. Ozan-âşıkların destan anlatma geleneği derin kültür izleri taşıyan bir gelenektir. Bu geleneğin kökenini araştırmak için âşık-ozan-baksı-şaman çizgisini tarihi aşamalarını incelememiz gerekmektedir. Radloff, baskı ile şaman arasındaki olan ilişkiyi Proben adlı eserinde belirtmiştir. Bu gün bile çeşitli Türk topluluklarında ozanlar destan söyleme geleneğini sürdürmektedir. Bu geleneğin Azerbaycan bölgesinde de önemli yeri vardır. Eskiden kırk gün kırk gece veya yedi gün yedi gece süren düğünlerde, âşıklar bu süreni destan söylemekle doldurmaları gerekiyordu. Destan arasında âşık farklı konulardan söz açsa da destan sürekliliğini kaybetmezdi. Destan dinlemenin kendine özgü adabı bulunmaktaydı. Destanı erken bitiren âşık iyi âşık sayılmazdı, dinleyicilerin tepkisini bile alabilirdi. Bu bölgede âşıkların insan hayatının üç önemli devresinde görmemiz mümkündür. Doğum döneminde ad koyma törenleri âşıklar tarafından yürütülür, evlenme döneminde düğünü yöneten ve bazı yerlerde ölüm törenlerinde âşıkların varlığına şahit olmuşuz. Bu bildirimizde İran sınırları içinde yaşayan Türklerden bahsettikten sonra Azerbaycan Türkleri ve onların şifahi edebiyat hakkında bilgi vererek bölgeden topladığımız görsel örneklerle konuyu somutlaştırmaya çalışacağız. ABSTRACT Iranian geography is a Turkish homeland that has rich Turkish folk literature with rich Turkish population. The large Turkish population who lived for thousands of years in the region has established a rooted oral culture tradition. The poet-lover, who constitutes the important branch of our oral cultural tradition, is the unique being of the Turkish culture that transfers from the depths of our civilization. Legends and stories, which are important works of national literature, are reached day by day by the lovers considered as the successors of the poets. Oral cultural products bearing the social gene codes of nations need to be evaluated as an archeology study. In the archeology of the epics, as in the archaeological studies, the cultural history of the nation and the national and spiritual values emerge. The tradition of Ozan-Aşık narrative is a tradition that carries deep cultural traces. In order to investigate the origin of this tradition, we need to be able to examine the history of the love-poet-bakshi-shaman line. Radloff stated in his book Proben that the relationship between the oppression and the shaman. Even today, the poets in various Turkish communities continue their tradition of singing epics. This tradition also has an important place in Azerbaijan region. In weddings that used to be forty nights or forty nights or seven days and seven nights, lovers needed to fill this drama with epic words. The epic did not lose continuity even though he talked about the different subjects in love with the epic. Listening to the epic had its own adjective. The lover who finished the epic early would not have been a good lover, he could even get the reaction of the listeners. It is possible that in this region we can not see the lovers in three important circles of human life.

پس از امضای سند مشروطیت موضوعاتی نظیر تأسیس مدارس جدید، انتشار مطبوعات، تأسیس بیمارستان و... مورد توجه مشروطه‌خواهان و عده زیادی از مردم قرار گرفت. با تشکیل انجمن‌های ایالتی و ولایتی بر اساس اصل قانون اساسی و تصویب قانون شهرداری در اولین دوره مجلس شورای ملی مقدمات برخی از خواسته‌های مردم از جمله تأسیس بیمارستان در شهر تبریز نیز، مهیا شد و با شدت‌گرفتن نبرد بین آزادی‌خواهان و ارتجاعیون در این شهر،‌ نیاز به تأسیس و راه‌اندازی بیمارستان در شهر ضرورت و اهمیت فوق‌العاده‌ای یافت.

این پژوهش با انجام مطالعات كتابخانه‌ای و جمع‌آوری تصاویر قدیمی باقی‌مانده از آن مریض‌خانه، به ارائه و جمع‌آوری اطلاعات بیشتری در خصوص جزئیاتی نظیر چگونگی تأسیس، ساختمان و محل قرارگیری، تشکیلات اداری و نحوه اداره، تأمین هزینه بیمارستان، دوره فعالیت و... می‌پردازد.

مریض‌خانه ملی تبریز (25 تختخوابی) با تلاش‌های انجمن ایالتی آذربایجان و همت خیرین در ذیقعده سال 1326 ق. فعالیت خود را آغاز و به مداوا و نگهداری رایگان مجروحین با توجه به دریافت مقرری ماهیانه می‌پردازد. این روند تا حمله روس‌ها به شهر تبریز در سال 1330 ق. ادامه داشته است، از آن تاریخ با انتصاب مدیر روسی جهت بیمارستان از سوی آن‌ها تا سال 1333 ق. علی‌رغم دریافت بودجه مقرر، از ارائه خدمات رایگان به بیماران اجتناب می‌کند. به همین دلیل با تلاش‌های رییس معارف و حفظ‌الصحه ایالتی تبریز بیمارستان منحل و مقدمه تأسیس بیمارستان عمومی جدیدی به نام احمدیه در این شهر می‌شود.

It has been one of the issues on the agenda in the academics that climate affects the architectural design process. The decision taken in the direction of the buildings during the design process is also known as a part of this interaction. Since the orientation of the buildings directly affects the amount of energy used in the buildings, this article has tried to examine the orientation of the traditional houses of the city of Tabriz and to understand the interaction of the orientation of the houses with the climate in which they are located. With the research, 10 traditional houses that entered the literature have been examined and in line with the data obtained, the effect of the climate on the building orientation and energy consumption in the traditional Tabriz house has been emphasized and the amount of energy consumption has been analyzed in different aspects by taking a building as an example.

İklimin mimari tasarım sürecini etkilediği akademik ortamda sürekli gündeme gelen konulardan biri olmuştur. Tasarım sürecinde binaların yönlendiriliş durumunda alınan karar da bu etkileşimin bir parçası olarak bilinmektedir. Ayrıca binaların yönlendiriliş durumu binalarda kullanılan enerji miktarını da doğrudan doğruya etkilemektedir. Bu makale, Tebriz kentinin geleneksel konutlarının yönlendiriliş durumunu incelemeye ve konutların yönlendiriliş durumlarının bulunduğu iklimle etkileşimini anlamaya çalışmıştır. Yapılan araştırma ile literatüre giren 10 geleneksel konut incelenmiş ve elde edilen veriler doğrultusunda geleneksel Tebriz konutunda iklimin bina yönlendiriliş durumu ile enerji tüketimindeki etkisi üzerinde durulmuştur ve bir bina örnek alınarak enerji tüketimi miktarı farklı yönlerde analiz edilmiştir.

Türk kültüründe geçmişten günümüze ve bütüncül olarak Türk Dünyası sınırları içerisinde anlatmalar ve anlatıcılar arasında kesin bir ilişki söz konusudur. Türk kültürünün tarihî ve coğrafi genişliğinde birçok anlatıcı tipi ve anlattıkları türler hem anlatıcı hem de anlatmalar bağlamında bir tipoloji oluşmasını sağlamıştır. Türk Dünyası'nda anlatıcılarla, sözlü anlatı türleri arasındaki ilişki art zamanlı ve eş zamanlı bir şekilde gözlemlenebilir. Bu ilişkinin gözlemlenmesi halk bilgisi ürünlerinin yaratım, icra ve aktarım; şekil ve yapı, içerik ve işlev özelliklerine dayanır. Bir sözlü anlatma türü olan masal ve masalın anlatıcısı da bu bağlamda incelenebilir. Masal bir tür olarak profesyonel bir anlatıcıya bağlı değildir ve bu hâliyle destan veya halk hikâyesinden ayrılır. Masalın anlatıcısı söz konusu olduğunda masal anası veya masal atası gibi ifadeler ön plana çıksa da masal herkes tarafından anlatılabilir. Masalların öncelikli dinleyicileri çocuklar ve gençler olmakla birlikte, masalın dinleyicisi herkes olabilir. Masallar belli başlı yapısal özelliklere, motiflere ve tiplere sahip; günlük hayatın fantastik anlatılarıdır ve hoşça vakit geçirme, eğitme, öğretme, değerler aktarımı ve belli başlı mesajların iletimi işlevlerini taşırlar. Masalın tüm bu özellikleri belli bir gelenek çerçevesinde ve anlatıcının bireysel özellikleri ve mensubu olduğu topluluğun özellikleriyle bağlantılı bir şekilde gelişir. Her masalcı; masalı hem kişisel özellikleri hem de kültürel aidiyetinden hareketle her icrada yeniden yaratır ve bu yeniden yaratım sürecinde en etkili unsurların başında anlatıcının kimlik ve kültür vurgusu yer almaktadır. Masal anlatıcısı masalı bir birey olarak anlatırken bir taraftan da kendisinin ve anlatmanın ait olduğu kültür alanının özelliklerini aktarır. Bu noktada Türk Dünyası'nda masal anlatıcısı tipolojisi bazı genel özellikler sergilemekle birlikte, Türk Dünyası'nın her bir bölgesi kendine has nitelikleri de yansıtır. Türk Dünyası sınırları içerisinde kalabalık bir Türk nüfusa sahip bölgelerden İran'ın kültür merkezlerinin başında gelen Tebriz şehri de özellikle Türk masallarının yaratım, icra ve aktarımı konusunda etkindir ve masal anlatıcıları ve masallar belli bir tipoloji sergilemektedir. Bu yapıda öne çıkan unsurların başında kimlik ve kültürel miras aktarımı gelmektedir. İran'daki Türk masal anlatıcıları bireysel olarak kendi repertuvarlarını aktardıkları gibi, bölgedeki sözlü Türk kültür mirasını, kimlik aidiyetinde oldukları kültürel kodlara göre yaratıp, icra edip aktarmaktadırlar. Bu noktadan hareketle, bu makalenin konusunu İran Türklerinde masal anlatıcısı tipolojisi ve masal anlatıcılarının kültürel kimlik aktarımı olarak belirledik. Makalede ilk olarak masal anlatıcısını bir anlatıcı tipi olarak ele alıp, bu anlatıcı tipinin bireysel ve sosyo-kültürel yapıdaki yerine bağlı özelliklerine değindik. Ardından "Tebriz Türk Masalları Üzerinde Bir İnceleme" başlıklı doktora tezindeki verilerden hareketle, İran Türkleri arasında masal anlatıcısı tipolojisinin özelliklerini ve anlatıcıların kimlik, kültürel miras ve bunların aktarımındaki tutumlarını Tebriz örnekleminde açıkladık. Sonuç olarak Tebriz örnekleminde, İran Türkleri arasında masal anlatıcılarının masalları dil ve kültürel miras olarak kabul ederek bu metinler aracılığıyla sanatsal bir kurguyu yansıtmanın yanında, kültürel kimliklerini ifade ederek aktardıklarını ortaya koyduk. Masalların ve masal anlatıcılarının Tebriz'de Türk dil, kültürel miras ve kimliğinin korunması, yaşatılması ve aktarılmasındaki rollerini işlevsel olarak tahlil ettik. Anahtar Kelimeler Anlatıcı, masal, Tebriz, İran Türkleri, kültürel kimlik.

Azerbaycan sözlü geleneğinin en önemli kolunu oluşturan âşık destanları;atasözleri deyim ve ‎sözlü anlatım geleneğinin tüm ögelerini taşıyan eşsiz bir kültür ürünüdür. İran Azerbaycan’ı ‎yöresinde âşıklar arasında destan söyleme geleneğinin önemli bir yeri vardır. Bölgede ‎kalabalık Türk nüfusunun varlığı, âşıklık geleneğinin köklü bir kültür ögesi olmasına neden ‎olmuştur.İran sahası, Türk kültürünün zengin bir hazinesi görünümündedir. Örneğin Türk ‎dünyası âşıklık geleneğinde anlatılan nazımla nesrin iç içe kullanıldığı en uzun destan olan ‎Şikâri Destanı bu bölgeden derlenmiş ve bilim dünyasına sunulmuştur. Bu destan İran ‎Türklerinin milli benliğin oluşumu ve kavramasında önemli yeri ‎olmuştur. Şikâri Destanı âşıklık ‎geleneği ‎ve edebiyatının İran Türkleri ‎arasında yayılması ve diğer âşıklara ilham kaynağı ‎olması ‎açısından ‎Kırgız Türklerinin Manas Destanı kadar etkili olmuştur. Dolayısıyla ‎Şikâri ‎Destanı ‎İran’da yaşayan Azerbaycan Türklerinin Manas’ı ‎olmuştur. Destanlar milli unsurların ‎yanı sıra tarihi kültürel kodları taşıyan önemli ürünlerdir. Çalışmamızda Azerbaycan ve İran ‎âşık destancılık geleneğinde önemli yeri bulunan Türk dünyasının en uzun manzum ve mensur ‎destanı olan Şikâri Destanı’ndan yola çıkarak İran Türkleri âşıklık geleneğindeki yeri hakkında ‎bilgi vereceğiz. Bu destanın uzunluğundan dolayı sayılı destancı âşık tarafından bilinmektedir. ‎Destanın en kapsamlı şekli 1968-1970 yılları arasında Tebriz’de âşık Yedullah tarafından ‎anlatılmıştır. Destanın kasetleri 1990 yılından beri tarafımızca toplanıp kaybolmaktan ‎kurtarılmıştır. Daha sonra bu destan “Tebriz Âşıklık Geleneği ve Âşık Edebiyatı” adlı yüksek ‎lisans tezimizde yer almıştır. Destan 2013 yılında Türk Dil Kurumunun “Türk Dünyası ‎Destanları Tespiti ve Türkiye Türkçesine Çevrilmesi” projesi çerçevesinde değerlendirilmiştir. ‎Destan, kültürel değer ve öneminin yanı sıra dil malzemesi bakımından da incelenebilir. Bu ‎destanda arkaik Türkçe sözlükler tespit edilmiştir.Yazımızda, İran sahasında Türk dilinin ‎‎(Azerbaycan Türkçesi) yazılıp okunmasının yasak olduğu dönemlerde Şehriyar’ın “Haydar ‎Baba’ya Selam” manzumesi gibi önemi büyük bir eser olan Şikâri Destanı’nın İran Türkleri ‎arasında sözlü gelenekte olan önemi üzerine durulacaktır.‎